Wat doet de vader van jouw kind?

14-10-2014 10:11 155 berichten
Ik was net in het ziekenhuis. Daar hoorde ik een vrouw aan iemand vertellen dat ze een zoontje had van ruim 1 jaar. Ze vertelde dat haar man haar die ochtend had gebeld om te vragen 'hoe het ook weer zat met die luiers'. Hij wist niet wat de voor- en achterkant was of wat hij moest doen. Bleek hij zijn zoon eigenlijk nooit te verschonen.



Ik wist niet wat ik hoorde. Is het nog steeds normaal in sommige gezinnen dat de vrouw er is voor de verzorging van het kind en dat de man er is om af en toe met het kind te spelen?

Ik vond het vrij opvallend, daarom vraag ik me nu af: hoe zit dat bij jullie?
quote:Mevrouw75 schreef op 14 oktober 2014 @ 13:00:

Als ik dingen hier lees dan valt het bij ons echt wel mee, ik stop echt niet met koken om een luier te verschonen, en we wisselen met koken als madam wil eten, dan gaat mijn vriend gewoon verder in de keuken en toch voelt het allemaal opeens best ouderwets.Kinderen krijgen is ook heel ouderwets, toch?
Alle reacties Link kopieren
Ik ben er trouwens ook van overtuigd dat veel mannen de dingen wel kunnen, maar ze anders doen dan hun vrouw, waarna zo'n vrouw zegt "dat kan mijn man niet" (want hij doet het anders dan ik, is eigenlijk het verhaal daarachter.. )
Later is nu
Alle reacties Link kopieren
Als ik erover nadenk hebben wij een soort tijdsventers waarin de een dan wel de ander het meest doet (in huis en qua kinderverzorging: 2 en 4 jr).



- 's ochtends vroeg: Ik: aankleden, wegbrengen naar psz/school

- kantoortijd: Man, ophalen, klusjes in huis, kinderen vermaken naast freelance werkzaamheden

- 's avonds: ik (man: freelance werkzaamheden)

- 's nachts: man (onze dochter van 2 slaapt heel slecht)



In ons geval werkt het prima, maar soms lijkt het me heel rustig om allebei overdag te werken en de kinderen op school/bso en kdv te hebben. Dan heb je de avonden wat meer vrij. Maar goed, de flexibiliteit die wij hebben dat is ook een heel groot voordeel natuurlijk.
if we all light up, we can scare away the dark...
Alle reacties Link kopieren
Wij werken allebei op wisselende tijden dus we zijn allebei regelmatig met de kinderen alleen. Mijn man doet dus gewoon alles met de kinderen. Hij is juist een hele betrokken en zorgzame vader. Gelukkig maar want ik zou het heel lastig vinden als hij dat niet zou zijn. Het is ook mooi om te zien dat hij de kinderen echt goed kent, precies weet wat ze leuk vinden en dergelijke. Hij is net zo veel ouder als ik dat ben. Uiteindelijk is dat heel goed voor de kinderen is mijn overtuiging.



Mijn eigen vader heeft 10 kinderen en heeft nog nooit 1 luier verschoont. Dat deed mijn moeder allemaal. Hij deed weinig met ons toen we klein waren. Pas toen we ouder waren kregen we meer aandacht maar dan eigenlijk alleen als we meegingen in zijn wereld. Hij was boer dus dan gingen we bijvoorbeeld mee op de tractor of helpen met bezigheden op het land. In onze eigen bezigheden had hij weinig interesse. Dat vond ik overigens niet zo heel erg als kind. Nu als volwassene denk ik dat het wel een gemiste kans was.
Bij ons was het de eerste weken ook 50/50 verdeeld. Maar man moest na 4 weken (en dat is al heel ruim) weer aan het werk, dus nu doe ik alles. Ja, nagenoeg alles, als ik er zo over nadenk. Met de baby dan, onze oudere dochter verzorgt man wel, hoewel ik met haar ook veel meer doe dan hij momenteel.



Maar het kan ook niet veel anders. Ik geef borstvoeding en doe dus alle voedingen, ook 's nachts. Man slaapt bij onze dochter zodat hij door kan slapen. Hij vertrekt 's ochtends vroeg, dan kan hij net een keer een luier verschoond hebben. 's Avonds als man thuis komt hebben we een half uur om te eten, daarna begint baby aan zijn clusteruur en valt hij in slaap. Ook niet echt veel qualitytime dus. Alleen in het weekend doen we het redelijk 50/50.



Ik hoop dat het na mijn verlof weer rechttrekt, hoewel ervaring uit het verleden leert dat dat heel moeizaam gaat. Patronen erin slijten gaat toch een heel stuk makkelijker dan ze er weer uitslijten. Toen ik na de geboorte van de eerste weer aan het werk ging heeft het heel wat strubbelingen gekost voor man ook dingen met de verzorging op zich nam. Niet omdat hij niet wilde, maar omdat hij het gewoon niet zag. Als kind huilde, hoorde hij het wel, maar hij zag het gewoon niet als een signaal waar hij iets mee moest. Hij ging gewoon door waar hij mee bezig was, net zolang tot ik er iets aan deed. Niet uit onwil, hij zag het gewoon niet.



Hopelijk gaat dat deze keer beter, nu hij vier weken thuis is geweest en nu het onze tweede is. Maar van mij mag de verlofvoorziening in Nederland wel wat eerlijker verdeeld tussen man en vrouw, zou een hoop stress schelen als ik straks weer aan het werk ben.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb in mijn tijd honderden luiers verschoond, flesjes gegeven, eindeloos veel kilometers gewandeld, kots, poep en pies opgeruimd, getroost, gelachen, gespeeld enz enz en eigenlijk ging mij dat altijd prima af en dit alles is toch een goeie 25 jaar geleden.

Van al die luiers kan ik me de eerste nog herinneren als de dag van gister. Dochter was net geboren en ik ging haar luier verschonen. Kraamhulp stond wat schuin achter me om te kijken of het allemaal wel goed zou gaan en maakte op een gegeven moment de opmerking 'Goh, meneer, ziet er uit alsof je dit al wel vaker gedaan hebt toch?' Mooier compliment kon ze niet geven natuurlijk, maar het ging echt allemaal heel soepel en vanzelfsprekend. Nooit heb ik het idee gehad dat ik dat misschien allemaal niet zou kunnen.

Wat me in die tijd wel opviel was dat ik toch enigszins een uitzondering was als ik als man in het park achter de kinderwagen liep.
En nou is het afgelopen!
Hier geen vader in beeld, onze zoon groeit op met 2 moeders. In principe doen we alles wat de ander ook doet, er is geen rolverdeling omtrent de zorg. Ik doe meer qua verzorging omdat ik momenteel geen werk heb, maar mijn vrouw kan prima flesjes geven en luiers verschonen. Nageltjes knippen doet zij altijd, dat gepriegel rond die kleine handjes en voetjes vind ik eng.



Huishouden doen we ook meestal samen, maar ik kook (bijna) altijd. Is ook iets wat ik heel leuk vind om te doen, zie dat nooit als een verplichting.
quote:budapest schreef op 14 oktober 2014 @ 10:11:

Is het nog steeds normaal in sommige gezinnen dat de vrouw er is voor de verzorging van het kind en dat de man er is om af en toe met het kind te spelen?

er zijn tot de dag van vandaag nog steeds mensen die denken dat een kind alleen van de moeder is. "de vader van JOUW kind" zegt genoeg.
Alle reacties Link kopieren
quote:Pantax schreef op 14 oktober 2014 @ 13:33:

Bij ons was het de eerste weken ook 50/50 verdeeld. Maar man moest na 4 weken (en dat is al heel ruim) weer aan het werk, dus nu doe ik alles. Ja, nagenoeg alles, als ik er zo over nadenk. Met de baby dan, onze oudere dochter verzorgt man wel, hoewel ik met haar ook veel meer doe dan hij momenteel.



Maar het kan ook niet veel anders. Ik geef borstvoeding en doe dus alle voedingen, ook 's nachts. Man slaapt bij onze dochter zodat hij door kan slapen. Hij vertrekt 's ochtends vroeg, dan kan hij net een keer een luier verschoond hebben. 's Avonds als man thuis komt hebben we een half uur om te eten, daarna begint baby aan zijn clusteruur en valt hij in slaap. Ook niet echt veel qualitytime dus. Alleen in het weekend doen we het redelijk 50/50.



Ik hoop dat het na mijn verlof weer rechttrekt, hoewel ervaring uit het verleden leert dat dat heel moeizaam gaat. Patronen erin slijten gaat toch een heel stuk makkelijker dan ze er weer uitslijten. Toen ik na de geboorte van de eerste weer aan het werk ging heeft het heel wat strubbelingen gekost voor man ook dingen met de verzorging op zich nam. Niet omdat hij niet wilde, maar omdat hij het gewoon niet zag. Als kind huilde, hoorde hij het wel, maar hij zag het gewoon niet als een signaal waar hij iets mee moest. Hij ging gewoon door waar hij mee bezig was, net zolang tot ik er iets aan deed. Niet uit onwil, hij zag het gewoon niet.



Hopelijk gaat dat deze keer beter, nu hij vier weken thuis is geweest en nu het onze tweede is. Maar van mij mag de verlofvoorziening in Nederland wel wat eerlijker verdeeld tussen man en vrouw, zou een hoop stress schelen als ik straks weer aan het werk ben.Zo is het ongeveer ook bij ons, met dat verschil dat met eerste geluidje van kind vriend meteen boven haar hangt, terwijl ik dan denk, nou, die ene seconde dat ik nog even het gas lager draai, kan ze ook best wel handelen, juist door de scheve rolverdeling omdat ik overdag alles alleen doe en ook weleens gewoon iets af moet maken.
Ik heb me erover verbaasd toen mijn kinderen in het ziekenhuis lagen. Mijn man ging mee. Altijd. Of hij ging alleen. Ik was nog herstellende en ik kon door de afstand en nog een kind thuis gewoon niet elke dag naar het ziekenhuis. Dat is zwaar kut. Maar dan ging mijn man. En ik heb in alle maanden ziekenhuis nog nooit een man gezien die daar in zijn eentje was. Hij was bij beide degene die de kinderen het eerst in bad deed bijvoorbeeld ook. En de verpleging was er verbaasd over, zo'n man alleen.



Wij doen beiden evenveel qua kinderen. Sommige dingen bemoeide ik mij niet mee omdat ze altijd op zijn vrije dag vielen (oogarts van zoon bijvoorbeeld, dat hoorde ik dan wel, en met de tweede ben ik misschien 2x naar het consultatiebureau geweest, dat deed hij) en andersom waren er dingen die hij niet wist omdat ze op mijn vrije dag vielen (zwemles, de meeste feestjes enzo).



Ik kan me niets voorstellen bij een relatie waarbij je briefjes voor je man moet achterlaten met voedingstijden, luiers moet klaarleggen en fruithapjes moet klaarzetten, omdat hij het anders niet weet.
Alle reacties Link kopieren
quote:eldorado schreef op 14 oktober 2014 @ 14:00:

[...]



er zijn tot de dag van vandaag nog steeds mensen die denken dat een kind alleen van de moeder is. "de vader van JOUW kind" zegt genoeg.Het is ook mijn kind. En zijn kind en ons kind. Ik vind het niet zo'n probleem hoor. Net als dat hij weleens oppast ( ook zo'n rode lap), zoals ik ook weleens oppas.
quote:eldorado schreef op dinsdag 14 oktober 2014 14:00 <blockquote><div>quote:</div><div class="message-quote-div"><b><a href="budapest in "Wat doet de vader van jouw kind?"" class="messagelink">budapest schreef op 14 oktober 2014 @ 10:11</a>:</b>

Is het nog steeds normaal in sommige gezinnen dat de vrouw er is voor de verzorging van het kind en dat de man er is om af en toe met het kind te spelen?

</div></blockquote>er zijn tot de dag van vandaag nog steeds mensen die denken dat een kind alleen van de moeder is. "de vader van JOUW kind" zegt genoeg. Omdat ik in dit geval voornamelijk de moeders aanspreek, de vaders zitten hier toch niet? Ik bedoelde het in elk geval niet op de manier zoals jij hem opvat.
Hier doen man en ik eigenlijk evenveel. Hoewel we wel een 'patroon' hebben ontwikkeld.

(Hij maakt 's ochtends ontbijt als ik douche, ik was en kleed kind als hij doucht, 's avonds doen we het eet en slaap gebeuren samen (of ik doe het alleen als hij later thuis is, of hij doet het alleen als ik later thuis ben), we hebben elk een dag in de week vrij en in het weekend verdelen we de boel ook. Man doet en kan net zoveel als ik :-) Behalve koken (dat doet hij beter en dus ook veel vaker) en kleding kiezen voor kind 's ochtends (dat doe ik vaker)
Alle reacties Link kopieren
Wij doen hier redelijk 50/50. Misschien vriend zelfs iets meer. Ik ben een tuttebel en vindt dat gefrut met die nageltjes ook niks, dus daar stuur ik vriend op af. Net als het temperaturen en toedienen van zetpillen:)



Ik doe 's nachts nog steeds de voedingen, dus vriend haalt dochter op uit bed.



Als we beide thuis zijn, verschonen we alletwee. Als dochter huilt, kijken we wie zijn handen vrij heeft. Hij doet dochter vaak in de draagdoek, omdat ik snel last krijg van m'n rug ivm zwangerschap nummer drie.



Ik ga in het weekend vaak een paar uur de hort op, zodat hij even goed aan het werk kan.



Hij kan evenveel als ik. Sommige dingen kan ik beter, andere dingen kan hij beter.



Kleding uitzoeken ben ik nog steeds wel echt beter in... De combinaties die hij maakt... Dus als we samen thuis zijn, kleed ik de kinderen aan. Als hij alleen thuis is, doet hij maar.



De enige voor wie ik een briefje achter heb moeten laten (en dat was alleen de eerste weken) was voor mijn vader. Die is nu veel meer met zijn kleinkinderen bezig (vaste Oppasdag) dan vroeger met zijn eigen kinderen. Ook niet zo gek, want hij werkte van 07.00 - 21.00
Alle reacties Link kopieren
De vader van ons kind is thuisblijfvader / ZZP-er, dus die kan en doet alles



(maar ik kan ook luiers verschonen hoor, het is geen rocketscience)
Alle reacties Link kopieren
De vader van mijn kind is uit beeld, doet dus niks. Ik doe alles en mijn vriend (heeft zelf geen kinderen) doet ook een deel .
Ik verbaas me erover dat mensen zich druk maken over hoe anderen hun huishouden doen.

Je kunt een heleboel willen maar anno deze tijd mag je blij zijn als je een baan hebt. Als je dan samen doet wat je kunt doen om het voor jezelf en voor elkaar zo plezierig mogelijk te maken dan kom je een heel eind.
Alle reacties Link kopieren
Ik snap de hele heisa km luiers verschonen niet zo. Nog voordat ik kinderen had, leek het mij zo een zware, ondankbare klus.....aangepraat door anderen. Nee bij ons zou mijn man zeeeeeeker de luiers gaan verschonen hoor. Daar gaat hij eeeeeeecht niet onderuit komen. Een keer had ik een stel op de bank en die gingen een soort van ruziën wie de luier moest verschonen. Schat nu ben jij aan de beurt zei ze tegen hem. En hij deed alsof hij haar niet hoorde. Schaaahaaaaat de luier moet verschoont worden. En hij maakte een lullige opmerking terug. Ik vond het zo zielig voor dat baby'tje. Had echt de neiging om te zeggen kom maar baby ik doe het wel. Nu heb ik zelf een kind en ik verschoon vaker de luier. Ik vond mijn baby's poep meteen niet niet vies. Manlief wel moest ff wennen. En nu ruik ik het eerder. En ik ben veel handiger en sneller in het verschonen. Hij kan het ook en doet het ook. Maar ik doe het eerder en sneller. Verder is hij een prima vader en kan hij alles in het huishouden.
Alle reacties Link kopieren
quote:Dreamer schreef op 14 oktober 2014 @ 12:37:

[...]





Mooi verhaal Mijn vader is vroeger ook een tijd thuis geweest, terwijl mijn moeder werkte. De huisvrouwen in de omgeving vonden dat voor een aantal praktische/technische zaken dan weer reuze handig, wat ik ook zo bij zou kijken, als dat heden ten dage nog gebeurde. Toen was men nog heilig overtuigd van mannen en vrouwentaken (mijn vader had gevaren en raad eens? Op een schip kunnen mannen ineens de meeste vrouwentaken best uitvoeren voor hem was dat dan ook niet zo'n probleem) maar tegenwoordig weet een vrouw toch ook met een schroevendraaier om te gaan, mag ik hopen.



En die vriend.. hij ging méé? wow.. mijn man moest wel geheel alleen.. de ziel.. Ja, hij vond zichzelf heel wat omdat hij zomaar 'meeging'! Ik wist niet wat ik hoorde.
Mijn ex-man deed helemaal niks. Ik kon nog niet alleen naar de winkel en dan moest ik kind al verplicht meenemen.

Hij kwam er van het weekend achter dat ze wat aparte teennageltjes had en ze is al een kleuter.
Jahoor. Het gezin waarbij ik werk.



Vader heeft geen flauw benul hoe laat de kinderen naar bed moeten, wat hun pyama's zijn, wat nou de korte dag is (woensdag), wanneer de jongste naar de pzs moet, of er nou wel of niet in de nacht nog een luier gedragen wordt, welke kleren van de oudste of jongste zijn. En zo zijn er tig voorbeelden.



Hij werkt heel veel en als hij thuis komt ploft hij op de bank neer (even buiten beschouwing gelaten of dat fair is of niet).

Dus bij hun thuis is het de moeder die vrijwel alles regelt wanneer zij thuis is. En is zij er niet, dan regel ik dat soort dingen.
Mijn man en ik doen allebei alles wat er moet gebeuren. Hij heeft mij geleerd hoe luiers te verschonen, dat had ie eerder door dan ik. Hij gaat rustig met de kids schoenen en kleding kopen, neemt bij zo'n sessie soms ook spontaan iets voor mij mee aangezien winkelen niet echt mijn hobby is . Staarten maken doet ie ook.



Stoeien en dergelijke doen we beide, brengen en halen naar sportlessen net hoe het uitkomt.



Onlangs had ik een vriendin op bezoek. Zij werd gebeld door haar man die wilde weten waar de luiers lagen. Voor mij onvoorstelbaar, voor haar de normaalste zaak van de wereld.
quote:Mevrouw75 schreef op 14 oktober 2014 @ 12:34:

Ik merk nu dat door het verlof dat ik heel makkelijk alles even doe. Als mijn vriend s avonds thuiskomt dan is kind een beetje dreinerig maar wil ook de hele avond borst-op borst-af. Tussendoor doet hij wel dingetjes met haar, maar heel snel is het ook weer: Tsja, sorry, ik denk toch dat ze wil drinken. En dat is dan ook zo. Omdat ik nu de hele dag met kind rondzeul, vind ik het nu niet zo spannend meer om haar te badderen bv, terwijl vriend dat nog heel spannend vind.



Omdat ik de hele dag thuis zit, kook ik ook opeens elke avond en stofzuig eens en doe de was en de afwas, want heb toch niet heel veel te doen.



En zo merk ik dat wij nu opeens in een heel traditioneel rolpatroon zitten. Hoe dat werkt als ik weer ga werken weet ik niet, maar qua kind heb ik dan wel een enorme voorsprong, want gewoon heel veel geoefend.



Oeh nou blijkbaar moet jij je heel hard gaan schamen dat je



a) al thuisblijver nu het leeuwendeel van t huishouden en verzorging doet

b) Voor "zo'n man" hebt gekozen

c) hij niet slaafs aan zn powerwijf hoeft te vragen of ie wat MOET doen nadat ie een hele dag gewerkt heeft.



Wie het meest thuis zit doet het meest met de kinderen en het huishouden. Lijkt me logisch. Of dat nou man of vrouw is, "traditioneel rolpatroon" of niet.



Maar dat je allebei een luier moet kunnen verschonen is natuurlijk een no brainer.
quote:newmamma schreef op 14 oktober 2014 @ 23:25:

Ik snap de hele heisa km luiers verschonen niet zo. Nog voordat ik kinderen had, leek het mij zo een zware, ondankbare klus.....aangepraat door anderen. Nee bij ons zou mijn man zeeeeeeker de luiers gaan verschonen hoor. Daar gaat hij eeeeeeecht niet onderuit komen. Een keer had ik een stel op de bank en die gingen een soort van ruziën wie de luier moest verschonen. Schat nu ben jij aan de beurt zei ze tegen hem. En hij deed alsof hij haar niet hoorde. Schaaahaaaaat de luier moet verschoont worden. En hij maakte een lullige opmerking terug. Ik vond het zo zielig voor dat baby'tje. Had echt de neiging om te zeggen kom maar baby ik doe het wel. Nu heb ik zelf een kind en ik verschoon vaker de luier. Ik vond mijn baby's poep meteen niet niet vies. Manlief wel moest ff wennen. En nu ruik ik het eerder. En ik ben veel handiger en sneller in het verschonen. Hij kan het ook en doet het ook. Maar ik doe het eerder en sneller. Verder is hij een prima vader en kan hij alles in het huishouden.



Dat heb ik nou ook! Meer dingen hoor.

Hier zijn luiers verschonen ook nooit zo'n probleem. Wie het opvalt doet het. Het is 2 minuten werk.

Ik zal ook wel geluk hebben gehad maar ik begrijp die poepdrama's van sommige mensen ook niet zo. Als je er op tijd bij bent is het mijn ervaring dat het op en mensenleven 3 keer voorkomt dat je tot op de oren moet verwijderen.

Ik ken een dame die echt foto's heeft van bedjes onder de poep en dat meerdere keren per week. Ik woon daarvoor te klein en heb te stinkende kinderen ofzo. Dat ruik je toch voordat ze erin gaan rollen?

Tot dusver valt het erg mee of heb ik geluk gehad.



Laatst ook iemand die het allemaal zo zwaar vond. Was op zijn vrije dag gewend om 3 afleveringen Netflix te kijken. En kwam nu net aan anderhalf en vond dat heul zwaar voor zichzelf.

Vond ik nog best knap, anderhalf uur tv kijken met een baby.

Mensen hebben soms rare verwachtingen.
Alle reacties Link kopieren
quote:diaa schreef op 15 oktober 2014 @ 11:01:

[...]





Oeh nou blijkbaar moet jij je heel hard gaan schamen dat je



a) al thuisblijver nu het leeuwendeel van t huishouden en verzorging doet

b) Voor "zo'n man" hebt gekozen

c) hij niet slaafs aan zn powerwijf hoeft te vragen of ie wat MOET doen nadat ie een hele dag gewerkt heeft.



Wie het meest thuis zit doet het meest met de kinderen en het huishouden. Lijkt me logisch. Of dat nou man of vrouw is, "traditioneel rolpatroon" of niet.



Maar dat je allebei een luier moet kunnen verschonen is natuurlijk een no brainer.Ik bedoelde er eigenlijk mee te zeggen dat ik het wel snap dat door het verlof zo te verdelen, gecombineerd met een baby die voor haar voeding van de vrouw afhankelijk is die traditionele rolpatronen er wel erg makkelijk in kunnen slijten.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven