Kinderen
alle pijlers
Wat vond/vind je het zwaarst aan het ouderschap?
dinsdag 15 juli 2014 22:59
De titel zegt eigenlijk al genoeg, nog een korte toelichting.
Hier op het forum en om mij heen lees en hoor ik aardig wat geworstel met het ouderschap. Zelf heb ik ook de waarheid niet in pacht.
Uiteenlopende onderwerpen passeren de revue, soms heftig, soms alledaags, maar wel als gemene deler: 'Wat moet ik doen?!'
Voor mijn beleving van het moederschap is het positief dat ook andere moeders wel eens met hun handen in het haar blijken te zitten.
Dus vandaar mijn vraag: wat vind je het zwaarst aan het ouderschap?
Hier op het forum en om mij heen lees en hoor ik aardig wat geworstel met het ouderschap. Zelf heb ik ook de waarheid niet in pacht.
Uiteenlopende onderwerpen passeren de revue, soms heftig, soms alledaags, maar wel als gemene deler: 'Wat moet ik doen?!'
Voor mijn beleving van het moederschap is het positief dat ook andere moeders wel eens met hun handen in het haar blijken te zitten.
Dus vandaar mijn vraag: wat vind je het zwaarst aan het ouderschap?
dinsdag 15 juli 2014 23:09
dinsdag 15 juli 2014 23:14
Dat ik niet meer tot een kwartier voor vertrek naar mijn werk in bed kan blijven liggen
Ik kan er maar niet aan wennen, ben geen ochtendmens, maar nu moet zoonlief toch echt eten, drinken, aangekleed worden en nog even spelen natuurlijk. Dit allemaal in een zo langzaam mogelijk tempo waardoor ik anderhalf uur voor vertrek al uit bed ben
Ik kan er maar niet aan wennen, ben geen ochtendmens, maar nu moet zoonlief toch echt eten, drinken, aangekleed worden en nog even spelen natuurlijk. Dit allemaal in een zo langzaam mogelijk tempo waardoor ik anderhalf uur voor vertrek al uit bed ben
dinsdag 15 juli 2014 23:15
Het gevoel altijd 'dienst' te hebben. Op ieder moment - of dat nou is terwijl je slaapt, terwijl je werkt, terwijl je op de wc zit of terwijl je aan de telefoon zit - kun je onderbroken worden omdat er iets is waar aandacht van een ouder voor nodig is. Hoe ouder ze worden, hoe beter dit wordt overigens.
dinsdag 15 juli 2014 23:16
@Absor: kun je een paar dagelijkse voorbeelden van "die zorgen" noemen? Geen veroordeling hoor, puur interesse. Ik hoor het vaker, maar kan me er niks bij voorstellen...
Gaat het dan om kleine dingen als "heeft hij/zij genoeg gedronken" of grote lijnen als "welke basisschool kiezen we"?
Ik heb (nog) geen kinderen en denk er vast iets te makkelijk over ("er gaat heel veel van zelf"). Ik maak me sowieso niet vaak druk...
Ben gewoon benieuwd.
Gaat het dan om kleine dingen als "heeft hij/zij genoeg gedronken" of grote lijnen als "welke basisschool kiezen we"?
Ik heb (nog) geen kinderen en denk er vast iets te makkelijk over ("er gaat heel veel van zelf"). Ik maak me sowieso niet vaak druk...
Ben gewoon benieuwd.
dinsdag 15 juli 2014 23:21
Wat ik het zwaarste vond, is dat werkelijk iedereen zich er ongevraagd! mee bemoeid.
Moet hij geen mutsje op, hij heeft vast honger, leg hem toch in bed, laat het joch even huilen, breng je hem in je vakantie ook naar het kdv, één koekje kan geen kwaad, waarom heeft hij een helm op op z'n loopfiets, bij mij blijven ze zitten tot hun bord leeg is, een keer later naar bed moet kunnen hoor, het wordt wel tijd dat hij zelf zijn ritsen leert dichtmaken, ec. etc. etc.
Na een maand of 7/8 hebben wij (partner en ik) samen besloten dat wat wij doen goed is (of het nu goed is of niet, of we het later anders gedaan zouden hebben of niet, op het moment is het goed) en dat de rest er lekker in kon zakken (bij wijze van spreken dan, in de praktijk blijf ik beleefd).
Nu vind ik het ouderschap helemaal niet meer zwaar. Alleen dat af en toe een uurtje (of een dagje) helemaal geen kinderen om me heen wel heerlijk is, even bijtanken en zelf doen wat je wil, zonder met een ander rekening te houden. Dat is het enige wat ik af en toe ook mis.
Moet hij geen mutsje op, hij heeft vast honger, leg hem toch in bed, laat het joch even huilen, breng je hem in je vakantie ook naar het kdv, één koekje kan geen kwaad, waarom heeft hij een helm op op z'n loopfiets, bij mij blijven ze zitten tot hun bord leeg is, een keer later naar bed moet kunnen hoor, het wordt wel tijd dat hij zelf zijn ritsen leert dichtmaken, ec. etc. etc.
Na een maand of 7/8 hebben wij (partner en ik) samen besloten dat wat wij doen goed is (of het nu goed is of niet, of we het later anders gedaan zouden hebben of niet, op het moment is het goed) en dat de rest er lekker in kon zakken (bij wijze van spreken dan, in de praktijk blijf ik beleefd).
Nu vind ik het ouderschap helemaal niet meer zwaar. Alleen dat af en toe een uurtje (of een dagje) helemaal geen kinderen om me heen wel heerlijk is, even bijtanken en zelf doen wat je wil, zonder met een ander rekening te houden. Dat is het enige wat ik af en toe ook mis.
dinsdag 15 juli 2014 23:21
quote:taartje82 schreef op 15 juli 2014 @ 23:16:
@Absor: kun je een paar dagelijkse voorbeelden van "die zorgen" noemen? Geen veroordeling hoor, puur interesse. Ik hoor het vaker, maar kan me er niks bij voorstellen...
Gaat het dan om kleine dingen als "heeft hij/zij genoeg gedronken" of grote lijnen als "welke basisschool kiezen we"?
Ik heb (nog) geen kinderen en denk er vast iets te makkelijk over ("er gaat heel veel van zelf"). Ik maak me sowieso niet vaak druk...
Ben gewoon benieuwd.
Het zijn geen zorgen die het krijgen van kinderen, of in mijn geval een tweede en derde, tegenhouden.
Maar je houdt van niets op de wereld meer dan je kinderen.
De zorg is...wat als ze iets gebeurt dat ze er niet meer zijn...ik kan ze niet meer missen..
Dus als eentje verslikt en blauw aanloopt, een rare bult heeft, tijdje kwijt is in een supermarkt.....ik houd mijn hoofd koel maar in mijn achterhoofd draait altijd even het allerergste scenario waarvan je weet dat er ouders zijn die dat overkomt.
Die zorg. Dat je ze niet meer kwijt wil.
@Absor: kun je een paar dagelijkse voorbeelden van "die zorgen" noemen? Geen veroordeling hoor, puur interesse. Ik hoor het vaker, maar kan me er niks bij voorstellen...
Gaat het dan om kleine dingen als "heeft hij/zij genoeg gedronken" of grote lijnen als "welke basisschool kiezen we"?
Ik heb (nog) geen kinderen en denk er vast iets te makkelijk over ("er gaat heel veel van zelf"). Ik maak me sowieso niet vaak druk...
Ben gewoon benieuwd.
Het zijn geen zorgen die het krijgen van kinderen, of in mijn geval een tweede en derde, tegenhouden.
Maar je houdt van niets op de wereld meer dan je kinderen.
De zorg is...wat als ze iets gebeurt dat ze er niet meer zijn...ik kan ze niet meer missen..
Dus als eentje verslikt en blauw aanloopt, een rare bult heeft, tijdje kwijt is in een supermarkt.....ik houd mijn hoofd koel maar in mijn achterhoofd draait altijd even het allerergste scenario waarvan je weet dat er ouders zijn die dat overkomt.
Die zorg. Dat je ze niet meer kwijt wil.
dinsdag 15 juli 2014 23:22
dinsdag 15 juli 2014 23:28
Ook een leuk voorbeeld:
Een tijdje terug kwam ik thuis uit een avonddienst, alle lichten waren uit dus vriend al naar bed. Staat de voordeur een stukje open! Zoon net een week in een gewoon bed, dus het eerste wat ik doe is naar boven rennen en kijken of hij er nog wel ligt en niet de voordeur uit gewandeld is! Dat soort momenten heb ik dus wel, maar niet constant die bezorgdheid.
(zoon lag trouwens lekker te slapen en de deur draaien we sindsdien netjes op slot haha)
Een tijdje terug kwam ik thuis uit een avonddienst, alle lichten waren uit dus vriend al naar bed. Staat de voordeur een stukje open! Zoon net een week in een gewoon bed, dus het eerste wat ik doe is naar boven rennen en kijken of hij er nog wel ligt en niet de voordeur uit gewandeld is! Dat soort momenten heb ik dus wel, maar niet constant die bezorgdheid.
(zoon lag trouwens lekker te slapen en de deur draaien we sindsdien netjes op slot haha)
dinsdag 15 juli 2014 23:41
Ik vind het het zwaarst dat je altijd bezig bent: voor je werk met alles klaarzetten en aankleden enzo en als ik terugkom moet er altijd een gezonde maaltijd zijn, opgeruimd worden kids in bad, nr bed, enorme hoeveelheden was en 1 dag laten vAren krijg je de volgende dag meteen terug op je bord: huis meteen weer vuil troep overal etc. Ik ben gewoon niet zon huishoudster geloof ik..
Nog veel erger zijn de zorgen: de jongste is echt een zorgenkindje en haar toekomst, maar dus ook die van ons is enorm onzeker.. Kans is groot dat ze ook verstandelijk beperkt zal blijven, naast dat ik mijn leven wil geven om te zorgen dat zij gelukkig wordt vliegt de gedschte dat t zorgen voor ons misschien nooit ophoudt me ook wel naar de keel soms..
Nog veel erger zijn de zorgen: de jongste is echt een zorgenkindje en haar toekomst, maar dus ook die van ons is enorm onzeker.. Kans is groot dat ze ook verstandelijk beperkt zal blijven, naast dat ik mijn leven wil geven om te zorgen dat zij gelukkig wordt vliegt de gedschte dat t zorgen voor ons misschien nooit ophoudt me ook wel naar de keel soms..
dinsdag 15 juli 2014 23:49
dinsdag 15 juli 2014 23:49
Ik maak mij het meest zorgen over wat nog komen gaat. Als ik lees over die meisjes in Panama, dan denk ik, dat kunnen die van mij zijn over 10 jaar.
Of dingen ik als puber heb gedaan, (die wel goed afliepen overigens) waarvan ik hoop dat zij dat nooit gaan doen.
Nu zijn ze 5 en 7. Tuurlijk maak ik mij wel eens zorgen of vind ik iets zwaar, maar voor mijn gevoel moet het ergste nog komen.
Of dingen ik als puber heb gedaan, (die wel goed afliepen overigens) waarvan ik hoop dat zij dat nooit gaan doen.
Nu zijn ze 5 en 7. Tuurlijk maak ik mij wel eens zorgen of vind ik iets zwaar, maar voor mijn gevoel moet het ergste nog komen.
