Kinderen
alle pijlers
Wat vond/vind je het zwaarst aan het ouderschap?
dinsdag 15 juli 2014 22:59
De titel zegt eigenlijk al genoeg, nog een korte toelichting.
Hier op het forum en om mij heen lees en hoor ik aardig wat geworstel met het ouderschap. Zelf heb ik ook de waarheid niet in pacht.
Uiteenlopende onderwerpen passeren de revue, soms heftig, soms alledaags, maar wel als gemene deler: 'Wat moet ik doen?!'
Voor mijn beleving van het moederschap is het positief dat ook andere moeders wel eens met hun handen in het haar blijken te zitten.
Dus vandaar mijn vraag: wat vind je het zwaarst aan het ouderschap?
Hier op het forum en om mij heen lees en hoor ik aardig wat geworstel met het ouderschap. Zelf heb ik ook de waarheid niet in pacht.
Uiteenlopende onderwerpen passeren de revue, soms heftig, soms alledaags, maar wel als gemene deler: 'Wat moet ik doen?!'
Voor mijn beleving van het moederschap is het positief dat ook andere moeders wel eens met hun handen in het haar blijken te zitten.
Dus vandaar mijn vraag: wat vind je het zwaarst aan het ouderschap?
donderdag 17 juli 2014 09:44
Onbegrip van de buitenwereld.
Mijn dochter heeft een vorm van autisme. Hierdoor kan ze, voor mensen die dit niet weten, vreemd overkomen. Ze maakt vaak opmerkingen die niet passend zijn voor haar leeftijd. Dit kan voor buitenstaanders echt heel vervelend of kwetsend overkomen. Ik krijg vaak reacties dat ik mijn kind fatsoenlijk moet opvoeden of dat ze gewoon onbeschoft is. Zelfs van wildvreemde mensen in de stad. Mijn dochter heeft een jaar bij een psychologe gelopen en nu heeft ze thuis gezinsbegeleiding en moet ze aanleren wat wèl en niet gepast gedrag is. Langzaam maar zeker is nu aan het leren wat ze wel en niet kan zeggen en worden situaties met haar besproken.
Daarnaast heeft ze continu aansturing nodig, vanaf het moment dat ze opstaat totdat ze 's avonds in bed ligt.
Onze dochter leert nu met haar diagnose leven en wij, ouders, leren hiermee om te gaan. Voor mij betekent dit dat ik haar mantelzorger ben, heb er dus mijn baan voor opgezegd. Zwaar, maar het is wel waard.
Mijn dochter heeft een vorm van autisme. Hierdoor kan ze, voor mensen die dit niet weten, vreemd overkomen. Ze maakt vaak opmerkingen die niet passend zijn voor haar leeftijd. Dit kan voor buitenstaanders echt heel vervelend of kwetsend overkomen. Ik krijg vaak reacties dat ik mijn kind fatsoenlijk moet opvoeden of dat ze gewoon onbeschoft is. Zelfs van wildvreemde mensen in de stad. Mijn dochter heeft een jaar bij een psychologe gelopen en nu heeft ze thuis gezinsbegeleiding en moet ze aanleren wat wèl en niet gepast gedrag is. Langzaam maar zeker is nu aan het leren wat ze wel en niet kan zeggen en worden situaties met haar besproken.
Daarnaast heeft ze continu aansturing nodig, vanaf het moment dat ze opstaat totdat ze 's avonds in bed ligt.
Onze dochter leert nu met haar diagnose leven en wij, ouders, leren hiermee om te gaan. Voor mij betekent dit dat ik haar mantelzorger ben, heb er dus mijn baan voor opgezegd. Zwaar, maar het is wel waard.
Enjoy the little things in life
donderdag 17 juli 2014 09:58
De doorlopende druk van verantwoordelijkheid voor en zorgen voor, drukken zwaar op me. Heel zwaar. Nou ben ik van mezelf ook vrij zwaar op de hand, dus de druk is misschien bij mij groter dan bij de gemiddelde andere moeder, en ik heb geen makkelijke kinderen (een met een beperking) ......ik vind het dus een zeer onprettig gevoel Zo onprettig dat ik het af en toe uit wil schakelen.
Als ik mijn leven opnieuw zou mogen doen, zou ik niet meer voor kinderen kiezen, hoeveel ik in dit leven ook van ze hou!
Als ik mijn leven opnieuw zou mogen doen, zou ik niet meer voor kinderen kiezen, hoeveel ik in dit leven ook van ze hou!
donderdag 17 juli 2014 12:51
donderdag 17 juli 2014 13:21
Ik herken zoveel van de verhalen hier!
Waar ik persoonlijk erg moe van word, is dat elke vraag begint met 'mama?'
En dat bij de wc staan herken ik ook van toen ze nog kleiner waren. (nu 6 en 7)
Of zat ik met kramp en diarree op de pot, hoor ik in de keuken allemaal gekletter en gerommel, bestekla open.
Ik schreeuwen vanuit de wc dat ze overal vanaf moeten blijven.
(ik zag vaak voor me hoe ze ergens zo'n groot keukenmes tevoorschijn hadden getoverd)
En gisteren gooide mijn zoon een cherrytomaat omhoog om met zijn mond op te vangen, die knalde eerst tegen het plafond en spatte toen verder kapot op de vloer, half onder de bank.
Waar hij even later een beker melk omstootte.
Ook weer half onder de bank tussen de kruimels.
Gatver.
En tijdens de was zing ik altijd 'the neverending story'.
Waar ik persoonlijk erg moe van word, is dat elke vraag begint met 'mama?'
En dat bij de wc staan herken ik ook van toen ze nog kleiner waren. (nu 6 en 7)
Of zat ik met kramp en diarree op de pot, hoor ik in de keuken allemaal gekletter en gerommel, bestekla open.
Ik schreeuwen vanuit de wc dat ze overal vanaf moeten blijven.
(ik zag vaak voor me hoe ze ergens zo'n groot keukenmes tevoorschijn hadden getoverd)
En gisteren gooide mijn zoon een cherrytomaat omhoog om met zijn mond op te vangen, die knalde eerst tegen het plafond en spatte toen verder kapot op de vloer, half onder de bank.
Waar hij even later een beker melk omstootte.
Ook weer half onder de bank tussen de kruimels.
Gatver.
En tijdens de was zing ik altijd 'the neverending story'.
het is hier binnen beter dan buiten
donderdag 17 juli 2014 13:22
quote:Bergje65 schreef op 17 juli 2014 @ 09:58:
De doorlopende druk van verantwoordelijkheid voor en zorgen voor, drukken zwaar op me. Heel zwaar. Nou ben ik van mezelf ook vrij zwaar op de hand, dus de druk is misschien bij mij groter dan bij de gemiddelde andere moeder, en ik heb geen makkelijke kinderen (een met een beperking) ......ik vind het dus een zeer onprettig gevoel Zo onprettig dat ik het af en toe uit wil schakelen.
Als ik mijn leven opnieuw zou mogen doen, zou ik niet meer voor kinderen kiezen, hoeveel ik in dit leven ook van ze hou!Wat rot voor je, dat je je zo voelt.
De doorlopende druk van verantwoordelijkheid voor en zorgen voor, drukken zwaar op me. Heel zwaar. Nou ben ik van mezelf ook vrij zwaar op de hand, dus de druk is misschien bij mij groter dan bij de gemiddelde andere moeder, en ik heb geen makkelijke kinderen (een met een beperking) ......ik vind het dus een zeer onprettig gevoel Zo onprettig dat ik het af en toe uit wil schakelen.
Als ik mijn leven opnieuw zou mogen doen, zou ik niet meer voor kinderen kiezen, hoeveel ik in dit leven ook van ze hou!Wat rot voor je, dat je je zo voelt.
het is hier binnen beter dan buiten
donderdag 17 juli 2014 13:25
quote:bettypage schreef op 17 juli 2014 @ 13:21:
Waar ik persoonlijk erg moe van word, is dat elke vraag begint met 'mama?'
Oh god, dit inderdaad.
Ik ben boven en de kinderen zijn beneden, MET hun vader. En nóg komen ze naar mij toe om te vragen of te klagen. Papa zit gewoon onverstoord zijn krantje te lezen.
Verder, het eerste jaar (minstens) vond ik eigenlijk geen zak aan. De eerste drie maanden zelfs ronduit afschuwelijk, ik ben geen babymoeder. Vanaf twee jaar begon ik het steeds leuker te vinden en het wordt wat mij betreft alleen maar leuker. Ze zijn nu 6 en 7 en ik vind deze leeftijd echt geweldig.
Waar ik persoonlijk erg moe van word, is dat elke vraag begint met 'mama?'
Oh god, dit inderdaad.
Ik ben boven en de kinderen zijn beneden, MET hun vader. En nóg komen ze naar mij toe om te vragen of te klagen. Papa zit gewoon onverstoord zijn krantje te lezen.
Verder, het eerste jaar (minstens) vond ik eigenlijk geen zak aan. De eerste drie maanden zelfs ronduit afschuwelijk, ik ben geen babymoeder. Vanaf twee jaar begon ik het steeds leuker te vinden en het wordt wat mij betreft alleen maar leuker. Ze zijn nu 6 en 7 en ik vind deze leeftijd echt geweldig.
donderdag 17 juli 2014 13:27
donderdag 17 juli 2014 14:10
donderdag 17 juli 2014 14:15
quote:Vl43inder schreef op 17 juli 2014 @ 13:36:
Ik heb een baby die om de 2,5 uur wil drinken en een peuter in de waaromfase... Ik kom er helemaal niet aan toe om me zorgen te maken.
Als ik even op mezelf ben dan hoor ik het nog: Whweeeeeeeeeh!!! Mamma, waarom huilt broertje? Omdat ie honger heeft. Waarom?Ik sta tegenwoordig ook wiegend tv te kijken zonder dat ik de baby in mijn armen heb. Zonder dat ik het door heb. Heeeeel rustig van het ene been op het andere....je zou er zennn van worden
Ik heb een baby die om de 2,5 uur wil drinken en een peuter in de waaromfase... Ik kom er helemaal niet aan toe om me zorgen te maken.
Als ik even op mezelf ben dan hoor ik het nog: Whweeeeeeeeeh!!! Mamma, waarom huilt broertje? Omdat ie honger heeft. Waarom?Ik sta tegenwoordig ook wiegend tv te kijken zonder dat ik de baby in mijn armen heb. Zonder dat ik het door heb. Heeeeel rustig van het ene been op het andere....je zou er zennn van worden
donderdag 17 juli 2014 14:37
quote:bettypage schreef op 17 juli 2014 @ 13:21:
Ik herken zoveel van de verhalen hier!
Waar ik persoonlijk erg moe van word, is dat elke vraag begint met 'mama?'
En dat bij de wc staan herken ik ook van toen ze nog kleiner waren. (nu 6 en 7)
Of zat ik met kramp en diarree op de pot, hoor ik in de keuken allemaal gekletter en gerommel, bestekla open.
Ik schreeuwen vanuit de wc dat ze overal vanaf moeten blijven.
(ik zag vaak voor me hoe ze ergens zo'n groot keukenmes tevoorschijn hadden getoverd)
En gisteren gooide mijn zoon een cherrytomaat omhoog om met zijn mond op te vangen, die knalde eerst tegen het plafond en spatte toen verder kapot op de vloer, half onder de bank.
Waar hij even later een beker melk omstootte.
Ook weer half onder de bank tussen de kruimels.
Gatver.
En tijdens de was zing ik altijd 'the neverending story'.
Mijn jongste heeft daar een handje van. Ik heb wel eens gezegd dat ik het helemaal niet erg vind dat ze me 10.000 keer per dag iets vraagt, als ze maar niet steeds begint met 'mamaaa' Je kunt het ook uitspellen, na 'mamaaa' volgt altijd iets als 'mag ik', 'kan ik' of 'ik wil'.
Net kwam ze tussen de middag uit school naar huis, stond te stuiteren voor de deur en toen ik open deed riep ze: 'Fiets'. Zo irritant... Dus ik: 'Hallo lieve mama, wat zie je er leuk uit vandaag. Zou je me misschien kunnen helpen om mijn fiets uit de schuur te halen?' Dat zal ik er toch ooit wel in krijgen?!
Ik herken zoveel van de verhalen hier!
Waar ik persoonlijk erg moe van word, is dat elke vraag begint met 'mama?'
En dat bij de wc staan herken ik ook van toen ze nog kleiner waren. (nu 6 en 7)
Of zat ik met kramp en diarree op de pot, hoor ik in de keuken allemaal gekletter en gerommel, bestekla open.
Ik schreeuwen vanuit de wc dat ze overal vanaf moeten blijven.
(ik zag vaak voor me hoe ze ergens zo'n groot keukenmes tevoorschijn hadden getoverd)
En gisteren gooide mijn zoon een cherrytomaat omhoog om met zijn mond op te vangen, die knalde eerst tegen het plafond en spatte toen verder kapot op de vloer, half onder de bank.
Waar hij even later een beker melk omstootte.
Ook weer half onder de bank tussen de kruimels.
Gatver.
En tijdens de was zing ik altijd 'the neverending story'.
Mijn jongste heeft daar een handje van. Ik heb wel eens gezegd dat ik het helemaal niet erg vind dat ze me 10.000 keer per dag iets vraagt, als ze maar niet steeds begint met 'mamaaa' Je kunt het ook uitspellen, na 'mamaaa' volgt altijd iets als 'mag ik', 'kan ik' of 'ik wil'.
Net kwam ze tussen de middag uit school naar huis, stond te stuiteren voor de deur en toen ik open deed riep ze: 'Fiets'. Zo irritant... Dus ik: 'Hallo lieve mama, wat zie je er leuk uit vandaag. Zou je me misschien kunnen helpen om mijn fiets uit de schuur te halen?' Dat zal ik er toch ooit wel in krijgen?!
donderdag 17 juli 2014 14:45
Haha Betjebig, dat zeg ik ook altijd als ze gebiedende wijs iets roepen. Dan corrigeer ik ze met 'Dag lieve moeder, wat fijn dat ik u weer zie, hoe gaat het met u?'
(U... as if)
Mama? Ja lieverd? Mag ik wat drinken? Je weet waar het staat, pak het zelf maar.
Jeeeeeeeeeeetje waarom moet IK dat doen?
Mama? Ja lieverd? Wat gaan we eten? (antwoord maakt niet uit)
GAAAAAATVER!
Tijdens het eten ; hm, dit is echt lekker.
(U... as if)
Mama? Ja lieverd? Mag ik wat drinken? Je weet waar het staat, pak het zelf maar.
Jeeeeeeeeeeetje waarom moet IK dat doen?
Mama? Ja lieverd? Wat gaan we eten? (antwoord maakt niet uit)
GAAAAAATVER!
Tijdens het eten ; hm, dit is echt lekker.
het is hier binnen beter dan buiten
donderdag 17 juli 2014 18:01
Wat ik er het zwaarst aan vind?
Inzien dat alles helemaal anders gelopen is dan ik had gewild. Ze zijn, om redenen waar ik helemaal niets aan kon doen, niet meer bij mij (al ruim elf jaar) en willen, ondanks dat er wel contact kan zijn, niets meer van me weten. Het hartzeer wat ik daarover voel is het ergste wat ik ooit in mijn leven heb meegemaakt. En ik kan er niets, maar dan ook niets aan veranderen of invloed op hebben. Ze zijn totaal gehersenspoeld.
Inzien dat alles helemaal anders gelopen is dan ik had gewild. Ze zijn, om redenen waar ik helemaal niets aan kon doen, niet meer bij mij (al ruim elf jaar) en willen, ondanks dat er wel contact kan zijn, niets meer van me weten. Het hartzeer wat ik daarover voel is het ergste wat ik ooit in mijn leven heb meegemaakt. En ik kan er niets, maar dan ook niets aan veranderen of invloed op hebben. Ze zijn totaal gehersenspoeld.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 17 juli 2014 22:15
quote:Elmervrouw schreef op 17 juli 2014 @ 18:01:
Wat ik er het zwaarst aan vind?
Inzien dat alles helemaal anders gelopen is dan ik had gewild. Ze zijn, om redenen waar ik helemaal niets aan kon doen, niet meer bij mij (al ruim elf jaar) en willen, ondanks dat er wel contact kan zijn, niets meer van me weten. Het hartzeer wat ik daarover voel is het ergste wat ik ooit in mijn leven heb meegemaakt. En ik kan er niets, maar dan ook niets aan veranderen of invloed op hebben. Ze zijn totaal gehersenspoeld.
Ik heb je verhaal wel eens vaker gelezen hier op het forum en ik vind het heel erg voor je.
Hoeveel pijn zoiets moet doen.
Wat ik er het zwaarst aan vind?
Inzien dat alles helemaal anders gelopen is dan ik had gewild. Ze zijn, om redenen waar ik helemaal niets aan kon doen, niet meer bij mij (al ruim elf jaar) en willen, ondanks dat er wel contact kan zijn, niets meer van me weten. Het hartzeer wat ik daarover voel is het ergste wat ik ooit in mijn leven heb meegemaakt. En ik kan er niets, maar dan ook niets aan veranderen of invloed op hebben. Ze zijn totaal gehersenspoeld.
Ik heb je verhaal wel eens vaker gelezen hier op het forum en ik vind het heel erg voor je.
Hoeveel pijn zoiets moet doen.
het is hier binnen beter dan buiten
donderdag 17 juli 2014 22:22
Bijzonder om deze eerlijke verhalen te lezen. Er wordt hier op het forum heel regelmatig geroepen dat er echt niks hoeft te veranderen als je een kind hebt, dat he gewoon kunt blijven doen wat je altijd deed, alleen zit er dan een kind bij.
Als ik dat lees (als kindvrije) dan denk ik altijd 'tuurlijk....' , maar hier wordt tenminste eerlijk gezegd hoe het zit.
Respect voor jullie, en sterkte
Als ik dat lees (als kindvrije) dan denk ik altijd 'tuurlijk....' , maar hier wordt tenminste eerlijk gezegd hoe het zit.
Respect voor jullie, en sterkte
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
donderdag 17 juli 2014 22:44
quote:ainne schreef op 17 juli 2014 @ 13:25:
[...]
Oh god, dit inderdaad.
Ik ben boven en de kinderen zijn beneden, MET hun vader. En nóg komen ze naar mij toe om te vragen of te klagen. Papa zit gewoon onverstoord zijn krantje te lezen.
Verder, het eerste jaar (minstens) vond ik eigenlijk geen zak aan. De eerste drie maanden zelfs ronduit afschuwelijk, ik ben geen babymoeder. Vanaf twee jaar begon ik het steeds leuker te vinden en het wordt wat mij betreft alleen maar leuker. Ze zijn nu 6 en 7 en ik vind deze leeftijd echt geweldig.Jaaaaaaahhh, dat heb ik ook, de mijne is nu vijf en ik vind het duizend keer leuker dan de eerste anderhalf jaar.
[...]
Oh god, dit inderdaad.
Ik ben boven en de kinderen zijn beneden, MET hun vader. En nóg komen ze naar mij toe om te vragen of te klagen. Papa zit gewoon onverstoord zijn krantje te lezen.
Verder, het eerste jaar (minstens) vond ik eigenlijk geen zak aan. De eerste drie maanden zelfs ronduit afschuwelijk, ik ben geen babymoeder. Vanaf twee jaar begon ik het steeds leuker te vinden en het wordt wat mij betreft alleen maar leuker. Ze zijn nu 6 en 7 en ik vind deze leeftijd echt geweldig.Jaaaaaaahhh, dat heb ik ook, de mijne is nu vijf en ik vind het duizend keer leuker dan de eerste anderhalf jaar.
donderdag 17 juli 2014 23:01
quote:Elmervrouw schreef op 17 juli 2014 @ 18:01:
Wat ik er het zwaarst aan vind?
Inzien dat alles helemaal anders gelopen is dan ik had gewild. Ze zijn, om redenen waar ik helemaal niets aan kon doen, niet meer bij mij (al ruim elf jaar) en willen, ondanks dat er wel contact kan zijn, niets meer van me weten. Het hartzeer wat ik daarover voel is het ergste wat ik ooit in mijn leven heb meegemaakt. En ik kan er niets, maar dan ook niets aan veranderen of invloed op hebben. Ze zijn totaal gehersenspoeld. wat heftig!!
Wat ik er het zwaarst aan vind?
Inzien dat alles helemaal anders gelopen is dan ik had gewild. Ze zijn, om redenen waar ik helemaal niets aan kon doen, niet meer bij mij (al ruim elf jaar) en willen, ondanks dat er wel contact kan zijn, niets meer van me weten. Het hartzeer wat ik daarover voel is het ergste wat ik ooit in mijn leven heb meegemaakt. En ik kan er niets, maar dan ook niets aan veranderen of invloed op hebben. Ze zijn totaal gehersenspoeld. wat heftig!!
donderdag 17 juli 2014 23:35
Er zijn al veel reacties geweest in de trant van 'je bent altijd de sjaak'. Een heel concreet voorbeeld daarvan vind ik als je zelf ziek bent. Voordat ik kinderen kreeg vond ik het heel vanzelfsprekend dat ik dan in bed ging liggen ene road uitkwam als ik beter was. Nu besef ik pas dat het echt een luxe is om ziek te mogen zijn, dat wil zeggen met kinderen ben je ook aan de beurt als je zelf 40c koorts en een keelontsteking hebt, heel pittig vind ik dat!
zaterdag 19 juli 2014 10:32
Hier nog maar een dreumesje van 9 maanden, dus nog lang niet alle facetten van het ouderschap zijn de revue gepasseerd, maar wat ik het zwaarst vind (en dat zal niemand die mij hier een beetje volgt verbazen) is dat je nog meer echt lang "alleen" kunt zijn (of met zijn tweeën, drieën nu). De onderbrekingen, ook al zijn ze nog zo kort, van de schoonfamilie die nu zo vaak op de stoep staat, vaker wil langskomen dan we voorheen gewend waren.
En ja, het gevoel is dubbel want wil tenslotte ook niet dat zoon zich zou gaan ontwikkelen tot een mensenschuw kind dat nergens naartoe wil, alleen iets durft als zijn mama's in de buurt zijn etc. Dus ik zet mij er wel overheen maar het is en blijft enorm wennen.
En ja, het gevoel is dubbel want wil tenslotte ook niet dat zoon zich zou gaan ontwikkelen tot een mensenschuw kind dat nergens naartoe wil, alleen iets durft als zijn mama's in de buurt zijn etc. Dus ik zet mij er wel overheen maar het is en blijft enorm wennen.
zaterdag 19 juli 2014 13:16
quote:himalaya schreef op 17 juli 2014 @ 22:22:
Bijzonder om deze eerlijke verhalen te lezen. Er wordt hier op het forum heel regelmatig geroepen dat er echt niks hoeft te veranderen als je een kind hebt, dat he gewoon kunt blijven doen wat je altijd deed, alleen zit er dan een kind bij.
Als ik dat lees (als kindvrije) dan denk ik altijd 'tuurlijk....' , maar hier wordt tenminste eerlijk gezegd hoe het zit.
Respect voor jullie, en sterkte En toch heb ik het gek genoeg nooit zo ervaren dat ik dingen in moest leveren, maar eerder dat ik er een hoop nieuwe ervaringen bij kreeg. Ik denk dat het komt omdat de dingen die ik in moest leveren, ineens niet meer zo heel belangrijk leken. Wat ik ervoor terug had gekregen woog er ruimschoots tegenop, ondanks de 'mindere kanten" die er natuurlijk ook zijn.
Bijzonder om deze eerlijke verhalen te lezen. Er wordt hier op het forum heel regelmatig geroepen dat er echt niks hoeft te veranderen als je een kind hebt, dat he gewoon kunt blijven doen wat je altijd deed, alleen zit er dan een kind bij.
Als ik dat lees (als kindvrije) dan denk ik altijd 'tuurlijk....' , maar hier wordt tenminste eerlijk gezegd hoe het zit.
Respect voor jullie, en sterkte En toch heb ik het gek genoeg nooit zo ervaren dat ik dingen in moest leveren, maar eerder dat ik er een hoop nieuwe ervaringen bij kreeg. Ik denk dat het komt omdat de dingen die ik in moest leveren, ineens niet meer zo heel belangrijk leken. Wat ik ervoor terug had gekregen woog er ruimschoots tegenop, ondanks de 'mindere kanten" die er natuurlijk ook zijn.
zaterdag 19 juli 2014 13:23
zaterdag 19 juli 2014 15:13
Dat ik me veel te bewust ben van mijn omgeving en wat die van onze opvoeding vinden. Gek word ik van mezelf. Onze middelste is pittig waar we heel consequent mee moeten zijn. Net kreeg ze een pittige driftbui in de tuin en ik kan alleen maar denken, oh nee de buren, want de buurvrouw hing alweer uit het raam. Ik merk dat de eventuele mening van de buren, zo zwaar op me rust dat het mijn opvoeding beïnvloed. Man heeft hier overigens geen last van.
