Kinderen
alle pijlers
Wil ik kinderen?
zondag 21 augustus 2016 20:30
Ik weet dat er niemand is op dit forum die deze vraag voor me kan beantwoorden (was het maar waar...)
Ik heb talloze topics gelezen over dit onderwerp, maar toch heb ik behoefte aan de mijne.
Kinderen....
In mijn omgeving geen schaars goed, wat gezien mijn leeftijd (37) ook logisch is. Ik lees vaker artikelen over hoeveel procent van de (hoogopgeleide) vrouwen geen kinderen willen, maar waar zijn die vrouwen dan? Waarom ken ik ze niet?
Maar wil ik ze?
Ik ben gehecht aan mijn vrijheid, meer dan de gemiddelde mens. Ik hou van vakanties, reizen, de deur uitgaan wanneer ik wil of gewoon talloze series achter elkaar kijken. Ik kan er niet tegen als een ander mijn tijd invult. Ik zie mezelf ook niet van hot naar her rijden om een kind op te halen en weg te brengen en misschien nog wel het belangrijkste: ik heb niets met kinderen. Een baby'tje vind ik leuk. Maar vanaf de leeftijd dat het kan lopen, voel ik er niets bij. Ook niet voor de kinderen van vriendinnen. Met pubers heb ik al helemaal niets.
En... het moet allemaal maar goed gaan. Ziekte, handicaps...
Ik weet dat ik op natuurlijke wijze niet zwanger kan worden. We zouden dus zeer doelbewust het traject in moeten gaan en daar komen de twijfels.
Maar hoe is dat dan later? Stel dat er iets met mijn man gebeurt, en dan? Of aan mijn sterfbed? Het lijkt me ook best mooi om een kindje voor het eerst te zien lachen en vriendinnen zeggen dat ze me dat gevoel van een eigen kind zo gunnen. Het za dus ook wel heel speciaal zijn. En al die eerdere punten, vallen die niet in het niet zodra je een kind van jezelf hebt? Stel dat ik een leuk, gezond kind krijg, dat zichzelf goed kan vermaken en dat als puber met allerlei gekke en leuke verhalen thuiskomt. Lijkt me ook leuk.
Ik weet dat niemand dit voor mij kan bepalen. Wel voel ik me alleen in deze twijfels. Mijn vriendinnen hebben allen kinderen, zonder uitzondering. Ik ben op zoek naar herkenning, een klankbord. Mijn man staat er precies zo in. Ook hij hefet behoefte aan vrijheid.
Ik hoop op een wijs woord, iets! Maar alleen mijn twijfels de wereld in helpen, voelt al best lekker.
Ik heb talloze topics gelezen over dit onderwerp, maar toch heb ik behoefte aan de mijne.
Kinderen....
In mijn omgeving geen schaars goed, wat gezien mijn leeftijd (37) ook logisch is. Ik lees vaker artikelen over hoeveel procent van de (hoogopgeleide) vrouwen geen kinderen willen, maar waar zijn die vrouwen dan? Waarom ken ik ze niet?
Maar wil ik ze?
Ik ben gehecht aan mijn vrijheid, meer dan de gemiddelde mens. Ik hou van vakanties, reizen, de deur uitgaan wanneer ik wil of gewoon talloze series achter elkaar kijken. Ik kan er niet tegen als een ander mijn tijd invult. Ik zie mezelf ook niet van hot naar her rijden om een kind op te halen en weg te brengen en misschien nog wel het belangrijkste: ik heb niets met kinderen. Een baby'tje vind ik leuk. Maar vanaf de leeftijd dat het kan lopen, voel ik er niets bij. Ook niet voor de kinderen van vriendinnen. Met pubers heb ik al helemaal niets.
En... het moet allemaal maar goed gaan. Ziekte, handicaps...
Ik weet dat ik op natuurlijke wijze niet zwanger kan worden. We zouden dus zeer doelbewust het traject in moeten gaan en daar komen de twijfels.
Maar hoe is dat dan later? Stel dat er iets met mijn man gebeurt, en dan? Of aan mijn sterfbed? Het lijkt me ook best mooi om een kindje voor het eerst te zien lachen en vriendinnen zeggen dat ze me dat gevoel van een eigen kind zo gunnen. Het za dus ook wel heel speciaal zijn. En al die eerdere punten, vallen die niet in het niet zodra je een kind van jezelf hebt? Stel dat ik een leuk, gezond kind krijg, dat zichzelf goed kan vermaken en dat als puber met allerlei gekke en leuke verhalen thuiskomt. Lijkt me ook leuk.
Ik weet dat niemand dit voor mij kan bepalen. Wel voel ik me alleen in deze twijfels. Mijn vriendinnen hebben allen kinderen, zonder uitzondering. Ik ben op zoek naar herkenning, een klankbord. Mijn man staat er precies zo in. Ook hij hefet behoefte aan vrijheid.
Ik hoop op een wijs woord, iets! Maar alleen mijn twijfels de wereld in helpen, voelt al best lekker.
zondag 21 augustus 2016 20:36
Het klinkt alsof je leven eigenlijk wel prima is zo. En je krijgt geen kind om op terug te vallen bij verlies partner. of oude dag Weet jij veel voor t zelfde geldt vertrekt een kind naar het buitenland of gaat zelf reizen.
Zelf heb ik tot mn 30e absoluut geen kinderwens gehad om dezelfde reden een beetje als die jij aangeeft. Ik moest er niet aan denken en de kids van vrienden vond ik ook nauwelijks boeiend.
Het is gewoon heel cliche gegaan toen ik mijn huidige man leerde kennen kreeg ik ineens de kriebels. Nu uitgerekend en in afwachting van haar geboorte maar ook ik denk nu nog van 'hellup als dit maar goed komt!' zeker als ik dan weer een muts op FB allerlei tenenkrommend saaie babyfoto's zie plaatsen.
Er is niks mis met geen kinderen willen. Je vriendinnen willen wellicht dat je het bijzondere van een kind mag ervaren maar als jij daar dat gevoel niet bij hebt is dat natuurlijk een beetje raar. Jij hebt weer een bijzonder fijn gevoel bij je vrijheid. Dus luister naar je eigen hart niet naar de druk vanuit de omgeving.
Zelf heb ik tot mn 30e absoluut geen kinderwens gehad om dezelfde reden een beetje als die jij aangeeft. Ik moest er niet aan denken en de kids van vrienden vond ik ook nauwelijks boeiend.
Het is gewoon heel cliche gegaan toen ik mijn huidige man leerde kennen kreeg ik ineens de kriebels. Nu uitgerekend en in afwachting van haar geboorte maar ook ik denk nu nog van 'hellup als dit maar goed komt!' zeker als ik dan weer een muts op FB allerlei tenenkrommend saaie babyfoto's zie plaatsen.
Er is niks mis met geen kinderen willen. Je vriendinnen willen wellicht dat je het bijzondere van een kind mag ervaren maar als jij daar dat gevoel niet bij hebt is dat natuurlijk een beetje raar. Jij hebt weer een bijzonder fijn gevoel bij je vrijheid. Dus luister naar je eigen hart niet naar de druk vanuit de omgeving.
zondag 21 augustus 2016 20:38
Hoe weet je dat het niet natuurlijk kan. Was er een kinderwens en lukte het niet?
Maar als je het niets vind, moet je er niet aan beginnen?
Zijn er dingen die je wel leuk vind aan kinderen?
Daarnaast ben ik er inmiddels wel achter dat tikkende eierstokken niet bestaan.
Overigens ken ik toch best wel een aantal vrouwen die geen kinderen hebben, altijd gekozen voor vrijheid en carriere.
Ik geloof echt wel dat allemaal kan, vrijheid, carriere en kinderen.
Ik herken de twijfel wel hoor, de allerkleinsten vind ik niets, oudere babies, peuters,kleuters etc vind ik wel leuk.
Ons leven draait om onze carrieres ,om elkaar ,om samen leuke dingen doen, vrijheid en om onze ouders.
Het is prima zo, maar de vraag is vooral of je bereid bent dingen om op te geven of te minderen.
Maar als je het niets vind, moet je er niet aan beginnen?
Zijn er dingen die je wel leuk vind aan kinderen?
Daarnaast ben ik er inmiddels wel achter dat tikkende eierstokken niet bestaan.
Overigens ken ik toch best wel een aantal vrouwen die geen kinderen hebben, altijd gekozen voor vrijheid en carriere.
Ik geloof echt wel dat allemaal kan, vrijheid, carriere en kinderen.
Ik herken de twijfel wel hoor, de allerkleinsten vind ik niets, oudere babies, peuters,kleuters etc vind ik wel leuk.
Ons leven draait om onze carrieres ,om elkaar ,om samen leuke dingen doen, vrijheid en om onze ouders.
Het is prima zo, maar de vraag is vooral of je bereid bent dingen om op te geven of te minderen.
zondag 21 augustus 2016 20:38
Heb exact hetzelfde dilemma, ben 26. Heb met veel mensen gesproken die kinderen hebben en ben ondertussen meer geneigd van het niet te doen. Het lijkt me ongelooflijk mooi om mee te maken, maar ik zou te hard moeten veranderen van karakter om mij er goed bij te voelen. Net als jij heb ik een enorme behoefte aan vrijheid. Ik wil ook niet al die zorgen hebben, ik weet van mezelf dat ik een overbezorgde moeder zou zijn en dan heb je geen minuut rust meer.
Ik heb er liever spijt van dat ik ze niet heb dan dat ze er wel zijn en ik dan spijt heb..
Ik heb er liever spijt van dat ik ze niet heb dan dat ze er wel zijn en ik dan spijt heb..
zondag 21 augustus 2016 20:38
Waarom zouden jullie het doen als jullie beide zo aan je vrijheid hechten? Gelukkig hebben we tegenwoordig vrijheid van keuze.
Zeker als je eerst ook nog een traject in moet. Dat is heel zwaar..met een niet heel groot slagingspercentage.
Als jullie een fijn leven hebben..waarom zou je het dan willen veranderen?
Zeker als je eerst ook nog een traject in moet. Dat is heel zwaar..met een niet heel groot slagingspercentage.
Als jullie een fijn leven hebben..waarom zou je het dan willen veranderen?
zondag 21 augustus 2016 20:39
Heel eerlijk ik lees alleen de nadelen en de voordelen voor jezelf op later leeftijd. Voor Kinderen moet je echt 100% gaan en soms is het naar en soms is het super.
Niemand die de keuze voor jou kan maken.
Ik mis die dingen voor mijzelf soms ook maar ach die knuffel met vettige vieze knuistjes of oog verblindende glimlach daar, doe je het voor.
Sterkte met je beslissing maar mijn ervaring is dat kinderen heel veel zelf opoffering vraagt maar wel super veel terug geeft.
Niemand die de keuze voor jou kan maken.
Ik mis die dingen voor mijzelf soms ook maar ach die knuffel met vettige vieze knuistjes of oog verblindende glimlach daar, doe je het voor.
Sterkte met je beslissing maar mijn ervaring is dat kinderen heel veel zelf opoffering vraagt maar wel super veel terug geeft.
zondag 21 augustus 2016 20:40
Hier zo'n hoogopgeleide vrouw die relatief laat is met kinderen (31, vind ik zelf niet heel laat, maar in mijn omgeving is iedereen jonger + heeft ze al).
Ik heb altijd hardop geroepen dat ik geen kinderen wilde. Vanwege het stukje vrijheid, vanwege het feit dat ik een bovenmatige behoefte heb aan rust en stilte en omdat ik niet wist of ik dat allemaal wel kon: een kind enzo. Bijkomstigheid was dat ik gedurende die jaren geen (geschikte) partner had. Achteraf denk ik dat vooral dat laatste een grote rol gespeeld heeft. Als je in de positie zit dat je geen partner hebt, dan is 'geen kind willen' het makkelijkste omdat dat geen conflicten oproept in je hoofd.
Toen ik mijn huidige vriend leerde kennen en ik hem met zijn neefjes en nichtjes samen zag was ik ver-kocht. Het sloeg echt in als een bom, die kinderwens. En vanaf dat punt heb ik geen moment twijfels gehad...Inmiddels zwanger en elke dag enorm gelukkig met die gedachte.
Ik weet niet wat ik gedaan had als ik in die 'mwah-wil-ik-het-fase' was blijven hangen. Probeer in je hoofd echt de scenario's uit te werken...
Ik heb altijd hardop geroepen dat ik geen kinderen wilde. Vanwege het stukje vrijheid, vanwege het feit dat ik een bovenmatige behoefte heb aan rust en stilte en omdat ik niet wist of ik dat allemaal wel kon: een kind enzo. Bijkomstigheid was dat ik gedurende die jaren geen (geschikte) partner had. Achteraf denk ik dat vooral dat laatste een grote rol gespeeld heeft. Als je in de positie zit dat je geen partner hebt, dan is 'geen kind willen' het makkelijkste omdat dat geen conflicten oproept in je hoofd.
Toen ik mijn huidige vriend leerde kennen en ik hem met zijn neefjes en nichtjes samen zag was ik ver-kocht. Het sloeg echt in als een bom, die kinderwens. En vanaf dat punt heb ik geen moment twijfels gehad...Inmiddels zwanger en elke dag enorm gelukkig met die gedachte.
Ik weet niet wat ik gedaan had als ik in die 'mwah-wil-ik-het-fase' was blijven hangen. Probeer in je hoofd echt de scenario's uit te werken...
zondag 21 augustus 2016 20:41
quote:dutch33 schreef op 21 augustus 2016 @ 20:39:
Heel eerlijk ik lees alleen de nadelen en de voordelen voor jezelf op later leeftijd. Voor Kinderen moet je echt 100% gaan en soms is het naar en soms is het super.
Niemand die de keuze voor jou kan maken.
Ik mis die dingen voor mijzelf soms ook maar ach die knuffel met vettige vieze knuistjes of oog verblindende glimlach daar, doe je het voor.
Sterkte met je beslissing maar mijn ervaring is dat kinderen heel veel zelf opoffering vraagt maar wel super veel terug geeft.Toch moet je incalculeren dat je er niets voor terugkrijgt of dat je er niet genoeg voor terugkrijgt. soiso is een kind er niet om zijn ouders te bekoren. Je moet/mag het begeleiden tot het volwassen is, het kind is niks verplicht.
Heel eerlijk ik lees alleen de nadelen en de voordelen voor jezelf op later leeftijd. Voor Kinderen moet je echt 100% gaan en soms is het naar en soms is het super.
Niemand die de keuze voor jou kan maken.
Ik mis die dingen voor mijzelf soms ook maar ach die knuffel met vettige vieze knuistjes of oog verblindende glimlach daar, doe je het voor.
Sterkte met je beslissing maar mijn ervaring is dat kinderen heel veel zelf opoffering vraagt maar wel super veel terug geeft.Toch moet je incalculeren dat je er niets voor terugkrijgt of dat je er niet genoeg voor terugkrijgt. soiso is een kind er niet om zijn ouders te bekoren. Je moet/mag het begeleiden tot het volwassen is, het kind is niks verplicht.
zondag 21 augustus 2016 20:43
quote:dutch33 schreef op 21 augustus 2016 @ 20:39:
Heel eerlijk ik lees alleen de nadelen en de voordelen voor jezelf op later leeftijd. Voor Kinderen moet je echt 100% gaan en soms is het naar en soms is het super.
Niemand die de keuze voor jou kan maken.
Ik mis die dingen voor mijzelf soms ook maar ach die knuffel met vettige vieze knuistjes of oog verblindende glimlach daar, doe je het voor.
Sterkte met je beslissing maar mijn ervaring is dat kinderen heel veel zelf opoffering vraagt maar wel super veel terug geeft.
Er zijn ook niet echt voordelen aan het hebben van kinderen. Je moet het gewoon leuk vinden en er zin in hebben. (En ja... Dan kan het heel bijzonder, mooi en gezellig zijn.)
Dat is bij TO niet het geval.
Heel eerlijk ik lees alleen de nadelen en de voordelen voor jezelf op later leeftijd. Voor Kinderen moet je echt 100% gaan en soms is het naar en soms is het super.
Niemand die de keuze voor jou kan maken.
Ik mis die dingen voor mijzelf soms ook maar ach die knuffel met vettige vieze knuistjes of oog verblindende glimlach daar, doe je het voor.
Sterkte met je beslissing maar mijn ervaring is dat kinderen heel veel zelf opoffering vraagt maar wel super veel terug geeft.
Er zijn ook niet echt voordelen aan het hebben van kinderen. Je moet het gewoon leuk vinden en er zin in hebben. (En ja... Dan kan het heel bijzonder, mooi en gezellig zijn.)
Dat is bij TO niet het geval.
zondag 21 augustus 2016 20:43
zondag 21 augustus 2016 20:45
Het lastige vind ik dat ik er ongetwijfeld wel van zou houden als ze er zouden zijn.
Maar vind kinderen eigenlijk nooit leuk. Maar die van mezelf zou ik ongetwijfeld wel leuk vinden.
Een vriendin van mij heft eens gezegd dat de 20-weken-echo haar niet uitmaakte. Het was haar kind en of het nu gehandicapt was of niet, boeide niet. Ze wilde het sowieso en wist al dat dat haar allemaal waard zou zijn.
Zo geldt dat voor mij absoluut niet. Als ik op papier zou mogen zetten wat voor kind ik zou willen, ja, geen twijfel.
Hoewel, al die zorgen...
Pffff.... en dan moet het ook maar gelukkig zijn en gezond.
Maar het lijkt me ook wel weer mooi, zo'n lach voor het eerst of dat pure enthousiasme van een kind...
Maar vind kinderen eigenlijk nooit leuk. Maar die van mezelf zou ik ongetwijfeld wel leuk vinden.
Een vriendin van mij heft eens gezegd dat de 20-weken-echo haar niet uitmaakte. Het was haar kind en of het nu gehandicapt was of niet, boeide niet. Ze wilde het sowieso en wist al dat dat haar allemaal waard zou zijn.
Zo geldt dat voor mij absoluut niet. Als ik op papier zou mogen zetten wat voor kind ik zou willen, ja, geen twijfel.
Hoewel, al die zorgen...
Pffff.... en dan moet het ook maar gelukkig zijn en gezond.
Maar het lijkt me ook wel weer mooi, zo'n lach voor het eerst of dat pure enthousiasme van een kind...
zondag 21 augustus 2016 20:47
quote:S-Meds schreef op 21 augustus 2016 @ 20:41:
[...]
Toch moet je incalculeren dat je er niets voor terugkrijgt of dat je er niet genoeg voor terugkrijgt. soiso is een kind er niet om zijn ouders te bekoren. Je moet/mag het begeleiden tot het volwassen is, het kind is niks verplicht.Juist. Mooi gezegd.
[...]
Toch moet je incalculeren dat je er niets voor terugkrijgt of dat je er niet genoeg voor terugkrijgt. soiso is een kind er niet om zijn ouders te bekoren. Je moet/mag het begeleiden tot het volwassen is, het kind is niks verplicht.Juist. Mooi gezegd.
zondag 21 augustus 2016 20:50
quote:S-Meds schreef op 21 augustus 2016 @ 20:41:
[...]
Toch moet je incalculeren dat je er niets voor terugkrijgt of dat je er niet genoeg voor terugkrijgt. soiso is een kind er niet om zijn ouders te bekoren. Je moet/mag het begeleiden tot het volwassen is, het kind is niks verplicht.Mee eens hoor! Maar van kleine dingen moet je kunnen genieten anders is het wel een lijdensweg! Maar nogmaals heel veel zelfopoffering.
[...]
Toch moet je incalculeren dat je er niets voor terugkrijgt of dat je er niet genoeg voor terugkrijgt. soiso is een kind er niet om zijn ouders te bekoren. Je moet/mag het begeleiden tot het volwassen is, het kind is niks verplicht.Mee eens hoor! Maar van kleine dingen moet je kunnen genieten anders is het wel een lijdensweg! Maar nogmaals heel veel zelfopoffering.
zondag 21 augustus 2016 20:52
quote:JC_79_ schreef op 21 augustus 2016 @ 20:45:
Het lastige vind ik dat ik er ongetwijfeld wel van zou houden als ze er zouden zijn.
Maar vind kinderen eigenlijk nooit leuk. Maar die van mezelf zou ik ongetwijfeld wel leuk vinden.
Een vriendin van mij heft eens gezegd dat de 20-weken-echo haar niet uitmaakte. Het was haar kind en of het nu gehandicapt was of niet, boeide niet. Ze wilde het sowieso en wist al dat dat haar allemaal waard zou zijn.
Zo geldt dat voor mij absoluut niet. Als ik op papier zou mogen zetten wat voor kind ik zou willen, ja, geen twijfel.
Hoewel, al die zorgen...
Pffff.... en dan moet het ook maar gelukkig zijn en gezond.
Maar het lijkt me ook wel weer mooi, zo'n lach voor het eerst of dat pure enthousiasme van een kind...wat vind je er lastig aan? alle nadelen die je opsomt zijn er en ze zijn nog groter dan je je kan voorstellen. Weegt dat allemaal op tegen die ene glimlach?
Het lastige vind ik dat ik er ongetwijfeld wel van zou houden als ze er zouden zijn.
Maar vind kinderen eigenlijk nooit leuk. Maar die van mezelf zou ik ongetwijfeld wel leuk vinden.
Een vriendin van mij heft eens gezegd dat de 20-weken-echo haar niet uitmaakte. Het was haar kind en of het nu gehandicapt was of niet, boeide niet. Ze wilde het sowieso en wist al dat dat haar allemaal waard zou zijn.
Zo geldt dat voor mij absoluut niet. Als ik op papier zou mogen zetten wat voor kind ik zou willen, ja, geen twijfel.
Hoewel, al die zorgen...
Pffff.... en dan moet het ook maar gelukkig zijn en gezond.
Maar het lijkt me ook wel weer mooi, zo'n lach voor het eerst of dat pure enthousiasme van een kind...wat vind je er lastig aan? alle nadelen die je opsomt zijn er en ze zijn nog groter dan je je kan voorstellen. Weegt dat allemaal op tegen die ene glimlach?
zondag 21 augustus 2016 20:54
Ik had in de ouderenzorg een vrouw die ook altijd gezegd had 'hoe moet dat dan later?' Heeft 4kinderen gekregen met haar man, mw is inmiddels bejaard en heeft 2jaar geleden haar 3de kind begraven. Kind nr 4 zit in een ver buitenland, kleinkinderen van de overleden kinderen studeren ver uit de buurt en de partners van haar overleden kinderen ziet ze ook niet meer.
Kortom, kinderen krijgen geeft geen garantie om op je oude dag iemand bij je te hebben. Als je bewust kinderloos bent heb je andere doelen en wensen in je leven. Ieder zijn keus en gevoel. Aks je 37 bent en geen hele sterke wens maar wel de MM in moet gaan dan zou ik zeggen leef je leven zoals je die nu kent en waar je gelukkig mee bent
Kortom, kinderen krijgen geeft geen garantie om op je oude dag iemand bij je te hebben. Als je bewust kinderloos bent heb je andere doelen en wensen in je leven. Ieder zijn keus en gevoel. Aks je 37 bent en geen hele sterke wens maar wel de MM in moet gaan dan zou ik zeggen leef je leven zoals je die nu kent en waar je gelukkig mee bent
