Zoon prinses op de erwt?

13-03-2013 08:32 200 berichten
Goedemorgen,



Als ik 's ochtends mijn zoon aankleed, heeft ie op alles iets aan te merken. Het T-shirt is te klein, die trui zit niet lekker, de broek zit te strak of hij zakt af, gezeur over het randje van de sok bij de tenen. En hij is ook nog eens heel aanhoudend (dus niet van: hop, nu zit de sok wel goed, nee: 'dat randje zit nog steeds niet goed, mama!') Ik kan heel erg slecht tegen dit gezeur, vooral in de ochtend. Het kost al moeite een kind iedere dag met schone, passende, enigszins leuke kleren de deur uit te gaan, zonder dat je ook nog eens in moet gaan op al deze kritische noten. Vaak verlies ik halverwege mijn geduld en laat ik mijn man het verder afmaken.



Herkent iemand dit en/of is er een betere manier hiermee om te gaan? Dat ik halverwege geïrriteerd aftaai, is voor ons allebei niet leuk.
Alle reacties Link kopieren
quote:Pipoo schreef op 13 maart 2013 @ 15:40:

[...]





Maar zou je dan ook een fysieke strijd aangaan? want zonder een worsteling lukte het me niet om haar een jurkje of rokje aan te trekken. Maar ik wil niet vechten met mijn kind om iets voor elkaar te krijgen en overhalen/afleiden lukte echt niet hoor. Gewoon naar het kdv vond ik ook niet zo erg. Naar de kerk gaan we niet, maar dan zou ik waarschijnlijk toch wel weer geneigd zijn tot die strijd .Ja, ik zou dan wel de strijd aangaan. Dat heb ik ook wel eens gedaan als mijn zoontje perse iets bepaalds aanwou wat echt niet kon. Ik zou eerst rustig uitleggen dat een jurkje/rokje nodig is en dat je anders een broek aan moet doen maar dat alleen een maillot niet kan omdat het ondergoed is. Als dat niet zou werken dan zou ik er inderdaad op staan dat ze dat jurkje wel aan doet en anders zou ik straf geven maar we zouden niet de deur uit gaan voordat kind fatsoenlijk is aangekleed. Ook al kost het een paar uur en ook al moet ik die strijd echt aangaan.
Alle reacties Link kopieren
quote:Solomio schreef op 13 maart 2013 @ 15:37:

[...]



Wij gaan alleen naar gelegenheden waar je in een joggingbroek/spijkerbroek heen kunt. Nooit naar de kerk, maar daar zou ik toch geen andere kleren voor aantrekken.

Bruiloft mss wel, maar in mijn kringen trouwt er niemand, dat helpt wel.

Ik denk dat ik voornamelijk verkeer in kringen waar kleding functioneel moet zijn.



Als je natuurlijk nooit ergens komt waar bepaalde kleding niet kan dan is het een ander verhaal.Dan vall je natuurlijk niet uit de toon.

Een joggingbroek bijvoorbeeld vind ik echt heel casual. prima bij het buitenspelen. op school kan het ook nog wel maar verder niet. Spijkerbroek is iets netter maar zeker niet netjes genoeg voor bepaalde gelegenheden.



Ik heb van huis uit ook heel erg meegekregen dat je goed moet letten op wat je waarheen draagt en onbewust en bewust geef ik dat ook door.
Alle reacties Link kopieren
quote:selah01 schreef op 13 maart 2013 @ 16:00:

[...]





Ik heb van huis uit ook heel erg meegekregen dat je goed moet letten op wat je waarheen draagt en onbewust en bewust geef ik dat ook door.Ja, dat heb ik ook meegekregen en heel bewust geef ik dat niet door.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
Ik snap niets van die pick your battles-houding bij een peuter of kleuter. Dat kind is jonger dan jij en heeft gewoon te luisteren, zo simpel is dat.



Ja ze hebben peuterpubertijd en dan zoeken ze hun grenzen op en jij moet ze bieden en niet mee gaan met hun machtsstrijd.



En wat betreft dat kriebelen: bij vader heeft die jongen nergens last van, dus hij weet gewoon dat er bij mamma onderhandelingsruimte zit. Kinderen zijn slim.
Alle reacties Link kopieren
Jeetje we hebben het hier over een kind van 4. Doe nog midden in zijn fysieke ontwikkeling zit, en voor mijn gevoel vooral bezig moet zijn met rennen, spelen, ballen, klimmen etc. Ik vind dus dat kleding daar bij moet passen. Dat vind ik belangrijker dan dat mijn kind (mijn dochter is 2,5) er "gepast" bijloopt. Natuurlijk trek ik haar graag iets leuks aan maar hoe leuk is dat nog als je kind zich er duidelijk niet lekker in voelt?



Ik koop niks dat ik echt lelijk vind, en verder maakt het me niet veel uit. Soms heeft ze een roze broek en een roze shirt aan. Net een zuurstok. Maar wel een hele blije zuurstok. En ik vind mijn tijd met mijn dochter veel te kostbaar om te discussieren over smaak. Ik behoed haar voor gevaar, zorg voor veiligheid en geborgenheid, en wil dat ze zich lekker voelt. Als dat niet is met kriebeltruien of skinny jeans, dan toch maar niet?



En een kind van 4 dat uit de toon valt op een bruiloft omdat hij geen maatpakje aanheeft? Maar wel een dikke smile op zijn gezicht? Dat vergeeft de fashion society je wel hoor. Ik zou zeker geen straf geven omdat mijn kind een eigen smaak heeft. Moet niet gekker worden.
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat het jongetje piept over kriebeldingen omdat hij verder niks in te brengen heeft.



Iris, wat win je bij het er door rammen van je eigen smaak, wil, zin? Het wordt er niet gezelliger op, je kind wordt er niet blijer van of een beter mens, en over een week weet NIEMAND meer wat hij die dag aanhad. Waarom zou je strijd leveren, met wie dan ook, over iets wat er niet toe doet? Gewoon omdat je even moet laten zien dat je groter en sterker bent? Je kunt ook dat gewoon weten van jezelf en vanuit die wetenschap rustig alle ruimte geven. Ipv een wedstrijdje verpissen met je kind.
Alle reacties Link kopieren
Het recht van de sterkste dus Iris? Dat is niet hoe ik mijn kind op wil voeden. De opvoeding is namelijk géén strijd, géén ouders tegen de kinderen. Die machtstijd ontstaat alleen als je die aangaat met je kind. En echt niet elk onderwerp is die strijd waard (en een boel zul je ook gewoon niet winnen!) Een kind is ook een persoon, en ja, die heeft ook wat te willen. Als volwassene kan ik beter de gevolgen van bepaalde keuzes zien, dus stel ik grenzen, maar binnen die grenzen hebben mijn kinderen wel degelijk bewegingsruimte. 'Je hebt maar te luisteren' is een houding die ik niet wil aannemen naar mijn kind. Opvoeden begint namelijk al in de baby fase, je kunt niet je kinderen kort houden, en dan verwachten dat ze als ze een bepaalde leeftijd hebben bereikt dat ze het dan ineens alleen kunnen, zonder het ooit te hebben mogen oefenen. (en wanneer is die bepaalde leeftijd eigenlijk? acht, tien, twaalf? Als ze te sterk worden voor je? Als je je wil niet meer aan hun opgelegd krijgt omdat ze gewoon niet meer naar je luisteren?)



En heb je mijn voorbeeld over de sokken gelezen, of het voorbeeld over het rokje? Kinderen trekken de kleren die ze niet aan willen gewoon weer uit. Dan kun je er een (soms letterlijk fysieke!) strijd van maken, om je eigen zin door te drijven. Je kunt ook voor en met je kind zoeken naar een oplossing. Wel zo prettig voor de sfeer in huis.
Nee niet het recht van de sterkste, maar gewoon hun natuurlijke plek in de rangorde. Ze mogen stapje voor stapje dingen zelf beslissen, maar mamma en pappa zijn de baas. In mijn ogen werkt dat het beste voor kinderen en ik geloof dus niet in de huidige pick your battles/discussie-opvoeding van nu.
Alle reacties Link kopieren
quote:iris1969 schreef op 13 maart 2013 @ 17:16:

Ik snap niets van die pick your battles-houding bij een peuter of kleuter. Dat kind is jonger dan jij en heeft gewoon te luisteren, zo simpel is dat.





Ah, onze opvoeddeskundige is er ook weer.

Dus straks is mijn kind 18, maar ja, nog steeds jonger dan ik, dus hij heeft maar gewoon te doen wat ik zeg.

Ik kies voor een andere manier van opvoeden.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
Alle reacties Link kopieren
quote:iris1969 schreef op 13 maart 2013 @ 17:52:

Nee niet het recht van de sterkste, maar gewoon hun natuurlijke plek in de rangorde. Ze mogen stapje voor stapje dingen zelf beslissen, maar mamma en pappa zijn de baas. In mijn ogen werkt dat het beste voor kinderen en ik geloof dus niet in de huidige pick your battles/discussie-opvoeding van nu.

Jij gelooft er niet in...........

En al die ouders, die weten hoe dat werkt met kinderen, die zien het dus verkeerd. Tuurlijk.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
Alle reacties Link kopieren
Doet me denken aan die kriebelmailot die ik altijd op zondag aanmoest....
Alle reacties Link kopieren
quote:Solomio schreef op 13 maart 2013 @ 17:59:

[...]



Jij gelooft er niet in...........

En al die ouders, die weten hoe dat werkt met kinderen, die zien het dus verkeerd. Tuurlijk.Ja. Want vanaf een afstand zie je het véél beter. Waar heb ik dat nou toch gelezen?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
De kinderen die ik ken die in mijn ogen overdreven veel keuzevrijheid krijgen, lijken toch 'moeilijke' individuen te worden, die continu met zichzelf en de omgeving worstelen. Kaders geven ook rust en veiligheid. In die zin ben ik het wel eens met Iris.
Alle reacties Link kopieren
Iris, hoeveel kleuters en peuters heb jij al onder je hoede gehad?



Ik ben het met allis eens. Bijna niemand let erop of het bloesje van pietje wel bij zijn broek past. Maar wel iedereen let erop of hij het naar zijn zin heeft.
Ik heb misschien rare kinderen, maar zij vinden het heel leuk om mooie kleding aan te hebben! Het gaat niet over hun rug ofzo! Dit was ook het onderwerp van het topic niet. Tuurlijk kan het makkelijker, maar wat is dan de waarde die je een kind meegeeft: doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg? Of: lekker makkelijk, boven alles?
Mijn nichtje zeer intensief (dus dagen achter elkaar) gedurende de eerste 5 jaar van haar leven en daarnaast heb ik bij een kinderboerderij gewerkt. Ik weet dus wel ongeveer hoe ze denken en doen en mijn methode werkt perfect.



Mijn zus doet het overigens ook zo.
Alle reacties Link kopieren
quote:eightanglepose schreef op 13 maart 2013 @ 18:03:

De kinderen die ik ken die in mijn ogen overdreven veel keuzevrijheid krijgen, lijken toch 'moeilijke' individuen te worden, die continu met zichzelf en de omgeving worstelen. Kaders geven ook rust en veiligheid. In die zin ben ik het wel eens met Iris.Tuurlijk, maar een kriebelmaillot kan je een kind niet aandoen
En wat betreft kleding: het uiterlijk is het eerste waar mensen naar kijken en over oordelen, ook bij kinderen.



Dus in mijn ogen dient het passend, schoon en heel te zijn, maar ook flatteus.



Wel mag het kind gewoon kind zijn, dus moet je niet piepen als het vies wordt of kapot gaat.
quote:Solomio schreef op 13 maart 2013 @ 17:58:

[...]



Ah, onze opvoeddeskundige is er ook weer.

Dus straks is mijn kind 18, maar ja, nog steeds jonger dan ik, dus hij heeft maar gewoon te doen wat ik zeg.

Ik kies voor een andere manier van opvoeden.

De vrijheden groeien mee met het kind en dus als hij 18 is moet hij nog steeds luisteren, maar heeft hij wel veel credits opgebouwd.



Mijn nichtje van 14 weet ook gewoon dat haar ouders de baas zijn, maar is ook heel zelfstandig. Een goed gelukt voorbeeld van een goede opvoeding.
quote:Solomio schreef op 13 maart 2013 @ 17:59:

[...]



Jij gelooft er niet in...........

En al die ouders, die weten hoe dat werkt met kinderen, die zien het dus verkeerd. Tuurlijk.Zolang er ouders zijn die het met mij eens zijn kun je die vervelende "je weet niet waar je het over hebt"-houding wel laten varen hoor.
Alle reacties Link kopieren
Of een opvoeding gelukt is weet je nog niet met 14.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren
Als het een leuke volwassene is geworden; dan weet je of je geslaagd bent. Niet voor ze de heftigste tijd van het puberen nog in moeten.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren
Goh en waarop heb je die rangorde gebaseerd? Idd, op dat ze kleiner zijn. Dus wel recht van de grootste/sterkste. Pick your battles betekent niet "ik wil de strijd niet aan omdat ik te zwak ben, te geen zin, te gevoelig, bang om te verliezen" het betekent " het is de moeite van het gevecht niet waard, dit kan mijn kind binnen grenzen prima zelf bepalen, en ook al vind ik het wat minder, er raakt niemand gewond, gekwetst, er wordt niemand verwend, mijn kind wordt hier niet slechter van." Ik ga de discussie ook helemaal niet aan, want ik vind het geen discussie waard.
Alle reacties Link kopieren
quote:Exces schreef op 13 maart 2013 @ 15:30:

[...]





Ik stelde de vraag, omdat ik iemand ken wiens dochter (13 jaar, brugklas atheneum) niet naar school wil. Er is wel wat achtergrond informatie maar dat is te herkenbaar, dus dat laat ik even achterwege.



Kind wil niet naar school. Ze wordt niet gepest, het niveau is niet te hoog. Huiswerk is geen probleem, dat maakt ze zo, dus zonder de lessen, en goed ook.

Ze vindt school gewoon ´niet leuk´.



Kind is naar school gebracht met de auto. Opgevangen door de mentor. Na een uur zat ze weer thuis. Simpel weggelopen.



Weer naar school gebracht. In de pauze in de lerarenkamer moeten blijven. In de les gevraagd of ze even mocht plassen, tjoep, weg. Weer naar huis.



Nog weer een poos later ging ze braaf op de fiets naar school, hoorde de moeder later van een kennis dat ze het kind in de stad had gezien.



Zeg het eens. Hoe dwing je een 13-jarig meisje om naar school te gaan. En daar ook te blijven.



Met standvastigheid heeft het niet veel te maken, op andere punten zijn er geen opvoedingsproblemen en de andere kinderen doen ook normaal.



Overigens denkt mijn dochter dat dit meisje misschien geen vriendinnen zal hebben en het moeilijk vindt om aansluiting te vinden. Maar het schijnt dat ze wel aansluiting heeft bij een paar klasgenootjes en dat die haar ook opvangen als ze een keer haar neus laat zien.



Ze is gelukkig wel intelligent genoeg om de toetsen in de proefwerkweek goed te maken, de cijfers zijn dus het probleem ook al niet.

Klinkt als mijzelf. Ik had zo'n vreeeslijke hekel aan school, niet normaal. Ik moest kiezen tussen atheneum of gymnasium. Ik heb gevraagd wat de kortste opleiding was. Lachend werd het antwoord mavo gegeven en dat ben ik dus gaan doen. Mijn moeder vond het goed, die had al ondervonden dat je en kind echt niet kunt dwingen.

Ik zou dan ook met het meisje overleggen wat ze dan wel wil. Maarja, dat ben ik.

Ik ben trouwens de helft van de tijd niet op school geweest. Cijfers waren zeer goed. Ben toch nog wel goed terecht gekomen hoor.
Alle reacties Link kopieren
quote:eightanglepose schreef op 13 maart 2013 @ 18:03:

De kinderen die ik ken die in mijn ogen overdreven veel keuzevrijheid krijgen, lijken toch 'moeilijke' individuen te worden, die continu met zichzelf en de omgeving worstelen. Kaders geven ook rust en veiligheid. In die zin ben ik het wel eens met Iris.

Inmiddels weet ik dat het heel vaak andersom werkt.

Kinderen worden niet blanco geboren, maar hebben een eigen karakter.

Kinderen met een moeilijk karakter zullen mss wel iets vaker meer keuzevrijheid krijgen, omdat die ouders allang weten dat er met dat kind niet te handelen is.



Maar gelukkig zijn er dan altijd de deskundigen van het Viva Forum die weten dat die kinderen zo moeilijk zijn geworden door hun veel te vrije opvoeding.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven