Kinderen
alle pijlers
zoon van 1 erg boos
zondag 11 augustus 2013 20:15
Onze zoon van 1 kan zo ontzettend boos zijn. In wisselende situaties ( bv luier verschonen, in/uit bad, aankleden etc etc) kan hij zeer explosief reageren. Hij gooit zich dan op de grond en gaat met zijn hoofd op de grond slaan. Als we hem dan oppakken dan proberen we rustig uit te leggen dat hij niet zo boos hoeft te doen dat we begrijpen dat het niet leuk is om.... maar dat het echt moet maar hij gooit dan zich naar achter en krabt,bijt en slaat. je komt er gewoon niet doorheen. We zijn nu een beetje in het stadium gekomen boze bui is negeren zolang hij zich niet bezeert en als hij dit doet bv bij het verschonen dan even uit laten razen dan wel met als zonder luier, maar is dit nou echt de oplossing??
Als klein baby'tje kon hij al wel eens uit het niets boos zijn maar nu hij ouder wordt, wordt het alsmaar erger.
Denk dat het uit frustratie is dat hij zich nog niet kan uiten.
Hoort dit nu echt bij de leeftijd en is het een fase of is dit gewoon het temperament van onze zoon?
iemand tips om met zijn boze buien om te gaan?
Als klein baby'tje kon hij al wel eens uit het niets boos zijn maar nu hij ouder wordt, wordt het alsmaar erger.
Denk dat het uit frustratie is dat hij zich nog niet kan uiten.
Hoort dit nu echt bij de leeftijd en is het een fase of is dit gewoon het temperament van onze zoon?
iemand tips om met zijn boze buien om te gaan?
zondag 11 augustus 2013 20:25
zondag 11 augustus 2013 20:30
Hier ook zo een van anderhalf, het hoort er een beetje bij. Wij laten hem uitrazen (eventueel in de box). Als hij weer rustig is even een opmerking: "He man, was dat nou nodig? Mamma zei alleen dat je niet met de potloodjes mag gooien. Zullen we het nog eens proberen?" Kus, knuf en weer verder waar we mee bezig waren.
zondag 11 augustus 2013 21:07
Herkenbaar hoor. Onze dochter deed dat op die leeftijd ook. Puur uit frustratie dat ze zich niet uit kan drukken. Toen het spreken beter ging namen de boze buien ook af. Nu is ze 2,5 en probeert ze enorm haar grenzen te verleggen. Consequent zijn, uitleggen waarom iets niet mag helpt hier heel goed.
zondag 11 augustus 2013 21:11
Ik schijn zelf ook een driftkikker geweest te zijn. Ging op de grond liggen gillen, maakte niet uit waar. Mijn moeder gaf me oude telefoonboeken als ik kwaad was om te scheuren en ook stak mijn moeder haar handen uit, met de handpalmen naar boven, en zei: ben je boos? Sla maar op mijn handen, zo hard je kan! Alleen op mijn handen. Toe maar. En dan raasde ik uit, was ik moet en was het weer klaar.
zondag 11 augustus 2013 21:39
Natuurlijk zal niet ieder kind zo razen en tieren. Hell ik heb op het moment een bijtplek in mijn schouder staan waar je 7(!) tanden in kunt zien staan door de huid heen. Hij krijgt op het moment 2 hoektanden door en hij zit (op zijn zachtst gezegd ) niet lekker in zijn vel.
Vandaag betekende dat zo'n 2 fullblown driftbuien per uur (denk 5 tot 10 minuten) krijsen, brullen, tieren, op de grond gaan liggen hoofdbonken, proberen te bijten, rondrennen en dan ergens tegenaan lopen en dan nog een tandje harder huilen, enz.
Dat is een sléchte dag. Maar zelfs dan ben ik er van overtuigd dat ik een volstrekt normaal kind heb waar absoluut geen dokter aan te pas hoeft te komen.
Vandaag betekende dat zo'n 2 fullblown driftbuien per uur (denk 5 tot 10 minuten) krijsen, brullen, tieren, op de grond gaan liggen hoofdbonken, proberen te bijten, rondrennen en dan ergens tegenaan lopen en dan nog een tandje harder huilen, enz.
Dat is een sléchte dag. Maar zelfs dan ben ik er van overtuigd dat ik een volstrekt normaal kind heb waar absoluut geen dokter aan te pas hoeft te komen.
zondag 11 augustus 2013 22:06
Dat hoofdbonken is heel normaal. Veel kinderen doen dat het is pure frustratie ( nog niet kunnen doen en zeggen wat je wil) en aandachttrekkerij. Strak negeren.
Mijn oudste deed het ook en het enige wat hielp is er geen aandacht aan schenken. Na een week was het over.
Hou in je achterhoofd dat ze zichzelf echt niet buiten westen slaan. Ik kreeg hetzelfde advies van CB en huisarts.
Als je het aan ziet komen afleiden, is hij al bezig negeren.
Mijn oudste deed het ook en het enige wat hielp is er geen aandacht aan schenken. Na een week was het over.
Hou in je achterhoofd dat ze zichzelf echt niet buiten westen slaan. Ik kreeg hetzelfde advies van CB en huisarts.
Als je het aan ziet komen afleiden, is hij al bezig negeren.
zondag 11 augustus 2013 22:16
Herkenbaar, die van ons is net 2 en heeft dat ook al ruim en half jaar.
Wil zelf bepalen wat hij wel of niet doet of pakt en zéker als zus er mee bemoeit word ie pissig.
Brullen, slaan, schoppen, gooien. En als ik hem net vast heb als ie dat niet wou, krabben, meppen, uit mijn armen wringen en babyfoon wegsmijten van de commode.
Volgens CB gaat dat waarschijnlijk nog wel 2 jaar duren (peuterpubertijd) Beste is negeren zei ze, gewoon er over heen stappen mocht hij op de grond liggen te brullen (of hoofdbonken, al deed mijn zoon dat maar af en toe en niet zo erg)
Het is ook een vorm van frustratie dat ze nog niet kunnen zeggen wat ze willen, dus dan maar zo.
Laten razen, negeren, andere kant van de kamer zetten. Tenminste dat zei het CB.
Wil zelf bepalen wat hij wel of niet doet of pakt en zéker als zus er mee bemoeit word ie pissig.
Brullen, slaan, schoppen, gooien. En als ik hem net vast heb als ie dat niet wou, krabben, meppen, uit mijn armen wringen en babyfoon wegsmijten van de commode.
Volgens CB gaat dat waarschijnlijk nog wel 2 jaar duren (peuterpubertijd) Beste is negeren zei ze, gewoon er over heen stappen mocht hij op de grond liggen te brullen (of hoofdbonken, al deed mijn zoon dat maar af en toe en niet zo erg)
Het is ook een vorm van frustratie dat ze nog niet kunnen zeggen wat ze willen, dus dan maar zo.
Laten razen, negeren, andere kant van de kamer zetten. Tenminste dat zei het CB.
zondag 11 augustus 2013 22:38
quote:jacjac schreef op 11 augustus 2013 @ 20:15:
Als klein baby'tje kon hij al wel eens uit het niets boos zijn maar nu hij ouder wordt, wordt het alsmaar erger.
Denk dat het uit frustratie is dat hij zich nog niet kan uiten.
Mijn zoontje (8 mnd) maakt ook van alles een strijd (uit bad gaan, aankleden, luier verschonen) en reageert ook "boos" en gefrustreerd als t niet gaat zoals hij wil.....ik hoopte dat het een fase was. Maar als ik jou verhaal zo lees, kan het lang duren en erger worden.
Het is soms vermoeiend he zo een kleintje. Gisteravond was naar bed gaan een strijd. Na drie pogingen heb ik hem maar gewoon bij ons in de huiskamer gelaten. En hij bleef vrolijk spelen tot 23.30 en toen vond hij het wel welletjes en wilde wel naar bed.
Als klein baby'tje kon hij al wel eens uit het niets boos zijn maar nu hij ouder wordt, wordt het alsmaar erger.
Denk dat het uit frustratie is dat hij zich nog niet kan uiten.
Mijn zoontje (8 mnd) maakt ook van alles een strijd (uit bad gaan, aankleden, luier verschonen) en reageert ook "boos" en gefrustreerd als t niet gaat zoals hij wil.....ik hoopte dat het een fase was. Maar als ik jou verhaal zo lees, kan het lang duren en erger worden.
Het is soms vermoeiend he zo een kleintje. Gisteravond was naar bed gaan een strijd. Na drie pogingen heb ik hem maar gewoon bij ons in de huiskamer gelaten. En hij bleef vrolijk spelen tot 23.30 en toen vond hij het wel welletjes en wilde wel naar bed.
zondag 11 augustus 2013 22:49
Ik herken het krijsen, gillen en huilen wel. Dat doet dochter ook als iets niet mag. Maar slaan, bijten, hoofdbonken of express ergens tegenaan lopen niet. Ik zou daar denk ik ook wel van schrikken als ze dat zou doen, zichzelf bewust pijn doen. Het krijsen negeer ik gewoon, wacht tot ze weer rustig is. Of geef haar d'r zin als het om iets gaat wat de "strijd" niet waard is (zoals zelf vla eten). Maar hier valt het heel erg mee met die buien, komt weinig voor. Maar ze mag dan ook vrij veel, dus weinig nee-geroep hier. Ze is 1,5 trouwens
zondag 11 augustus 2013 22:56
Ik doe een opleiding kinderopvang, en wij leren om wanneer kinderen in die leeftijd koppig zijn vooral hun zelf mee te laten helpen met bijvoorbeeld het verschonen. Dat je hem een luier in de handen geeft, en dat die die aan jou mag geven. Zo word hij erbij betrokken en geef je hem het gevoel dat hij echt op een positieve manier word gezien
zondag 11 augustus 2013 23:07
quote:Ivetje schreef op 11 augustus 2013 @ 22:49:
Ik herken het krijsen, gillen en huilen wel. Dat doet dochter ook als iets niet mag. Maar slaan, bijten, hoofdbonken of express ergens tegenaan lopen niet. Ik zou daar denk ik ook wel van schrikken als ze dat zou doen, zichzelf bewust pijn doen. Het krijsen negeer ik gewoon, wacht tot ze weer rustig is. Of geef haar d'r zin als het om iets gaat wat de "strijd" niet waard is (zoals zelf vla eten). Maar hier valt het heel erg mee met die buien, komt weinig voor. Maar ze mag dan ook vrij veel, dus weinig nee-geroep hier. Ze is 1,5 trouwens Dat is het niet, het is echt in blinde drift helemaal uit zijn dak gaan. En dat kan wel eens pijnlijke gevolgen hebben. Voor hem of voor mij. Er mag hier ook vrij veel trouwens, dit zijn echt buien om níks.
Ik herken het krijsen, gillen en huilen wel. Dat doet dochter ook als iets niet mag. Maar slaan, bijten, hoofdbonken of express ergens tegenaan lopen niet. Ik zou daar denk ik ook wel van schrikken als ze dat zou doen, zichzelf bewust pijn doen. Het krijsen negeer ik gewoon, wacht tot ze weer rustig is. Of geef haar d'r zin als het om iets gaat wat de "strijd" niet waard is (zoals zelf vla eten). Maar hier valt het heel erg mee met die buien, komt weinig voor. Maar ze mag dan ook vrij veel, dus weinig nee-geroep hier. Ze is 1,5 trouwens Dat is het niet, het is echt in blinde drift helemaal uit zijn dak gaan. En dat kan wel eens pijnlijke gevolgen hebben. Voor hem of voor mij. Er mag hier ook vrij veel trouwens, dit zijn echt buien om níks.
zondag 11 augustus 2013 23:16
quote:
Het is ook een vorm van frustratie dat ze nog niet kunnen zeggen wat ze willen, dus dan maar zo.
Laten razen, negeren, andere kant van de kamer zetten. Tenminste dat zei het CB.
En toch vind ik dat een raar advies. Kind is zo gefrustreerd omdat het meer wil dan het kan, dat het echt de controle verliest, en dan reageer je als ouder door het te negeren.
Als mijn kinderen zo'n peuterontploffing hadden, probeerde ik ze toch wel te helpen er weer uit te komen. Niet door ze hun zin te geven, trouwens, en soms was het ook wel even afwachten tot er een moment kwam dat ze überhaupt geholpen wilden worden.
Het is ook een vorm van frustratie dat ze nog niet kunnen zeggen wat ze willen, dus dan maar zo.
Laten razen, negeren, andere kant van de kamer zetten. Tenminste dat zei het CB.
En toch vind ik dat een raar advies. Kind is zo gefrustreerd omdat het meer wil dan het kan, dat het echt de controle verliest, en dan reageer je als ouder door het te negeren.
Als mijn kinderen zo'n peuterontploffing hadden, probeerde ik ze toch wel te helpen er weer uit te komen. Niet door ze hun zin te geven, trouwens, en soms was het ook wel even afwachten tot er een moment kwam dat ze überhaupt geholpen wilden worden.
