Kinderen
alle pijlers
Zorgen om mijn kids
donderdag 23 februari 2017 23:24
Ik maak me zo enorm druk om me kids en ze zijn al 28 en 23 ...ben zoooooo bang dat er iets met ze gebeurd ... mis ze elke dag en de oudste dochter gaat na ny v 5 dagen en ik lig er al weken wakker van...wat als bla bla
Ben overbezorgd en een doomdenker ...en toch weet ik diep v binnen dat alles ok gaat met ze...loslaten kan ik niet......iemand ook last van???
Ben overbezorgd en een doomdenker ...en toch weet ik diep v binnen dat alles ok gaat met ze...loslaten kan ik niet......iemand ook last van???
donderdag 23 februari 2017 23:28
Get a life? Het is echt klaar. Je bent en blijft hun moeder maar nu wordt het tijd om weer invulling in jouw eigen leven te gaan bedenken.
In plaats van al je tijd en energie te steken in de hel en verdoemenis die hen kan overkomen omdat je geen idee hebt wat je met jouw tijd moet gaan doen.
In plaats van al je tijd en energie te steken in de hel en verdoemenis die hen kan overkomen omdat je geen idee hebt wat je met jouw tijd moet gaan doen.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
donderdag 23 februari 2017 23:29
donderdag 23 februari 2017 23:31
donderdag 23 februari 2017 23:31
donderdag 23 februari 2017 23:31
donderdag 23 februari 2017 23:32
Je houdt van ze.
Hoe groter, hoe onafhankelijker. En ze hebben je steeds minder nodig.
Het loslaten begon bij mij al toen ik mijn baby naar de opvang bracht.
Mij helpt het te bedenken wat er nu echt mis is gegaan. Dat kinderen recht hebben om hun eigen fouten te maken. En dat ik probeer ze o te voeden tot zelfstandige volwassenen die hun eigen boontjes kunnen doppen.
Heb ik van mijn moeder geleerd. Die zich ook touch wel steeds zorgen maakte als ik ver op reis was, of laat thuis. Ik heb als student duidelijk gemaakt dat ze zich zorgen kan maken, maar dat ik het echt wel kan.
Zij sliep wel gewoon nog.
Lijkt me lastig voor je. Veel gedoe en geen lol ervan.
Hoe groter, hoe onafhankelijker. En ze hebben je steeds minder nodig.
Het loslaten begon bij mij al toen ik mijn baby naar de opvang bracht.
Mij helpt het te bedenken wat er nu echt mis is gegaan. Dat kinderen recht hebben om hun eigen fouten te maken. En dat ik probeer ze o te voeden tot zelfstandige volwassenen die hun eigen boontjes kunnen doppen.
Heb ik van mijn moeder geleerd. Die zich ook touch wel steeds zorgen maakte als ik ver op reis was, of laat thuis. Ik heb als student duidelijk gemaakt dat ze zich zorgen kan maken, maar dat ik het echt wel kan.
Zij sliep wel gewoon nog.
Lijkt me lastig voor je. Veel gedoe en geen lol ervan.
donderdag 23 februari 2017 23:33
aaaah ik vind het wel lief!!!, al zou je voor je eigen gemoedrust even langs de dokter kunnen gaan!, ik snapte het gevoel in je verhaal totdat ik de leeftijden van de kids zag!, ik leef met je mee maar mijn kindjes zijn allebei onder de 10 jaar en hebben moeders hulp nog nodig, die van jou zijn als het goed is voorbereid op deze wereld en als je een beetje in je eigen opvoeding geloofd moet je ze vrij laten,
maar ergens ver weg snap ik het
maar ergens ver weg snap ik het
donderdag 23 februari 2017 23:35
quote:chillzone schreef op 23 februari 2017 @ 23:33:
aaaah ik vind het wel lief!!!, al zou je voor je eigen gemoedrust even langs de dokter kunnen gaan!, ik snapte het gevoel in je verhaal totdat ik de leeftijden van de kids zag!, ik leef met je mee maar mijn kindjes zijn allebei onder de 10 jaar en hebben moeders hulp nog nodig, die van jou zijn als het goed is voorbereid op deze wereld en als je een beetje in je eigen opvoeding geloofd moet je ze vrij laten,
maar ergens ver weg snap ik het
Het kan wel lief zijn, maar gezond vind ik het niet.
Ik heb ook volwassen kinderen en natuurlijk maak ik me nog wel eens zorgen over ze, maar gelukkig niet bij elke trip die ze maken.
aaaah ik vind het wel lief!!!, al zou je voor je eigen gemoedrust even langs de dokter kunnen gaan!, ik snapte het gevoel in je verhaal totdat ik de leeftijden van de kids zag!, ik leef met je mee maar mijn kindjes zijn allebei onder de 10 jaar en hebben moeders hulp nog nodig, die van jou zijn als het goed is voorbereid op deze wereld en als je een beetje in je eigen opvoeding geloofd moet je ze vrij laten,
maar ergens ver weg snap ik het
Het kan wel lief zijn, maar gezond vind ik het niet.
Ik heb ook volwassen kinderen en natuurlijk maak ik me nog wel eens zorgen over ze, maar gelukkig niet bij elke trip die ze maken.
donderdag 23 februari 2017 23:36
quote:Mietrot schreef op 23 februari 2017 @ 23:31:
[...]
En toch blijven het toch altijd "je kinderen", lijkt mij.
Je hebt ze tenslotte zelf op de wereld gezet.
Dan wil je niet dat er iets (negatiefs) mee gebeurt.
Zo heel gek vind ik het dus niet.Maar wat brengt het je dan? Waarom denken in negativiteit als er twee jong volwassenen opgevoed door jezelf, die goed in het leven staan en verder als vrij normale mensen overkomen? Waarom al die doem scenario's bedenken? Omdat je er niet meer bij bent? Ga zelf naar NY (o.i.d.) en geniet, ben blij voor hen en laat los wat er kan gebeuren.
[...]
En toch blijven het toch altijd "je kinderen", lijkt mij.
Je hebt ze tenslotte zelf op de wereld gezet.
Dan wil je niet dat er iets (negatiefs) mee gebeurt.
Zo heel gek vind ik het dus niet.Maar wat brengt het je dan? Waarom denken in negativiteit als er twee jong volwassenen opgevoed door jezelf, die goed in het leven staan en verder als vrij normale mensen overkomen? Waarom al die doem scenario's bedenken? Omdat je er niet meer bij bent? Ga zelf naar NY (o.i.d.) en geniet, ben blij voor hen en laat los wat er kan gebeuren.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
donderdag 23 februari 2017 23:37
quote:Enn schreef op 23 februari 2017 @ 23:36:
[...]
Maar wat brengt het je dan? Waarom denken in negativiteit als er twee jong volwassenen opgevoed door jezelf goed in het leven staan en als vrij normale mensen overkomen? Waarom al die doem scenario's? Omdat je er niet meer bij bent? Ga zelf naar NY (oid) en geniet, ben blij voor hen en laat los wat er kan gebeuren.Dit dus.
[...]
Maar wat brengt het je dan? Waarom denken in negativiteit als er twee jong volwassenen opgevoed door jezelf goed in het leven staan en als vrij normale mensen overkomen? Waarom al die doem scenario's? Omdat je er niet meer bij bent? Ga zelf naar NY (oid) en geniet, ben blij voor hen en laat los wat er kan gebeuren.Dit dus.
donderdag 23 februari 2017 23:38
