Lijf & Lijn alle pijlers

Ik moest iets ondernemen #3 gastric bypass!

13-05-2016 10:14 3002 berichten
Alle reacties Link kopieren
Omdat we het vorige topic vol gekletst hebben gaan we hier verder.



Over leven met een gastric bypass.

Oorspronkelijk opende ik dit topic bijna een jaar geleden. Bijna 130 kilo en gefrustreerd omdat het me met geen mogelijkheid lukte om definitief af te vallen.

Ik overwoog de keuze te maken voor een gastric bypass, een operatie die hopelijk definitief het tij zou keren.

Omdat ik wist dat ik op deze manier, met dit gewicht, de honderd niet zou halen. En dat was ik wel van plan.



Inmiddels is het bijna vijf maanden geleden dat ik geopereerd ben. 16 december 2015 kreeg ik mijn gastric bypass.

Inmiddels ben ik bijna 30 kilo lichter en verbaas ik me nog elke dag over hoeveel meer ik kan, dan toen.

Ik ben er nog niet, nog lang niet, maar ik ben op de goede weg.



Inmiddels groeide dit topic niet alleen uit tot een soort virtueel dagboek voor mij, maar wisselden we van gedachten met nog veel meer mensen in hetzelfde schuitje.

Ik hoop dat we daar hier mee verder kunnen gaan.



En omdat ik niet wil vergeten waar ik vandaan kom, hieronder mijn oorspronkelijke OP van het vorige topic, die ik schreef op 15 augustus 2015;



Oorspronkelijk had ik mijn topic van een jaar geleden geupdate, maar omdat er telkens reacties komen op de -niet meer zo relevante- OP is het misschien handiger toch een nieuw topic te openen.



De korte samenvatting; ik ben veel te dik. Morbide obesitas.

En ja, dat brengt klachten met zich mee. Ik ben net 30 geworden en ik slik pillen voor mijn hoge bloeddruk. Ik voel me slap en lusteloos. Ik heb een belachelijk slechte conditie, ik heb last van mijn gewrichten. En ik beweer altijd dat ik geen last heb van mijn overgewicht, maar dat is wel zo.



Dus, er moet iets gebeuren. En iets drastisch, iets dat werkt.

Want 39231 dieetpogingen later ben ik nog altijd gewoon veel te dik. Ik heb het met diëtistes geprobeerd, op eigen kracht, meer bewegen, gewoon gezond eten, maffe diëten.... Ik heb zelfs een paar maanden geleden dieetpillen gekocht. Wat uiteraard voor geen meter werkt, behalve dat je er stinkende scheten van laat.

Mijn huisarts heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis, naar de obesitaskliniek. Mijn huisarts denkt dat een gastric bypass de enige echte blijvende oplossing gaat zijn voor mij, dus we gaan het eens bekijken.



De laatste weken heb ik heel, heel veel na gedacht. Over mijn leven nu, over de impact van zo'n operatie, over hoe mijn leven er na de operatie uit zal zien.... Ik kan het me eigenlijk niet helemaal voorstellen.

Ik weet dat het geen wondermiddel is. Ik weet dat het slechts een hulpmiddel is. Ik weet dat ik nog steeds mijn levensstijl om moet gooien maar zoals ik het begrijp van mensen die een gastric bypass gehad hebben gaat dat na de operatie zoveel makkelijker zijn...



Anyhow, 24 augustus heb ik een informatiebijeenkomst in het ziekenhuis. Als ik dan door durf te zetten volgt een screeningsochtend en daarna een eventueel akkoord voor de operatie.



Wat ik dus in mijn vorige topic ook vroeg, waren ervaringen van mensen die eventueel een gastric bypass ondergaan hebben.

Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet? In hoeverre heeft het je geholpen? En misschien zijn er ook mensen met een negatieve ervaring? Ook die zijn uiteraard welkom.



In het vorige topic heb ik al heel veel lieve, leuke fijne reacties gehad.

De reden dat ik dit topic toch opnieuw open is omdat ik zo heerlijk van me af kan schrijven, en ik heel veel heb aan de input van mensen die het traject al doorlopen hebben.

Dus bij deze gewoon een nieuw topic dat voortborduurt op het zelfde, omdat de OP van het vorige topic totaal niet up to date meer is.

Wat ik dus vooral wil met dit topic is ervaringen uitwisselen, en misschien gewoon af en toe een schop onder mijn kont of hart onder de riem
668, the neighbour of the Beast
Alle reacties Link kopieren
Ik wil even kwijt dat ik jou echt een onwijze stoere chick vind!

Dus... Dat.
Alle reacties Link kopieren
In het vorige topic schreven heeeeeeeeeel veel retestoere chica's die allemaal dezelfde weg gaan of gegaan zijn als ik.

Tis gewoon een stoer topic geworden dit
668, the neighbour of the Beast
Alle reacties Link kopieren
Calvijn! Ik had even niet meegelezen maar zie nu dat je operatie al achter de rug is!

Ik wens je een snel herstel!!
Alle reacties Link kopieren
Marels, op hoeveel kilo's zit je nu? (ik ben een beetje te lui om alles terug te lezen )
Alle reacties Link kopieren
Tvp
Alle reacties Link kopieren
Bijna 30 Suze!

Misschien inmiddels wel 30 maar heb al een week niet op de weegschaal gestaan (op vakantie nu).

Ik kom van 127,7 en zat bij de laatste meting op 98,8, 28,9 kilo er af dus.



En idd, allemaal even cheeren voor Calvijn de komende dagen en weken.

Lieve Calvijn ik hoop zo dat het je net zo mee gaat vallen als het mij meegevallen is!!
668, the neighbour of the Beast
Ik plaats een meelees-want-ik-wil-niks-missen bericht.



En een dikke pluim voor iedereen die dit traject in is gegaan. Ik dacht er vroeger altijd over als veel mensen: het is een makkelijke oplossing om van je overgewicht af te komen. Maar na het meelezen ben ik erachter dat dat totaal niet het geval is en mijn mening is dan ook helemaal anders geworden. Ik vind het heel stoer dat jij Marels en de medeschrijvers zo eerlijk en open schrijven. En ik lees dan ook graag verder mee hoe het jullie vergaat. Calvijn die gister geopereerd is, Marels al 30 kilo lichter, goed bezig!
Alle reacties Link kopieren
Heb je minder honger nu?
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Alle reacties Link kopieren
Later ga ik alles teruglezen, voor nu; Bravo allemaal!
en me vriend die wilt ook nog wat zegge
Alle reacties Link kopieren
Ik heb geen honger meer.

Dat schijnt na verloop van tijd wel terug te komen maar voorlopig dus niet. Trek wel hoor, maar honger niet meer. Ben dus ook veel minder met eten bezig nu dan vroeger.



Daarbij kun je ook gewoon veel minder eten, je zit veel sneller vol, dus dat is ook wel de truc van de operatie.
668, the neighbour of the Beast
quote:Marels schreef op 13 mei 2016 @ 11:00:

Ik heb geen honger meer.

Dat schijnt na verloop van tijd wel terug te komen maar voorlopig dus niet. Trek wel hoor, maar honger niet meer. Ben dus ook veel minder met eten bezig nu dan vroeger.



Daarbij kun je ook gewoon veel minder eten, je zit veel sneller vol, dus dat is ook wel de truc van de operatie.



Allereerst; Ik vind het super knap dat je de stap hebt gezet ! En met jou ook anderen uit het vorige topic :-) Applaus !



Ik ken een vrouw die ondanks het weinige eten wat ze kan en mag toch steeds haar best doet om meer binnen te krijgen; ze pureert kroketten en patat en eet eigenlijk veel te grote porties. Zo zonde. Blijkbaar is haar mindset er ook nog niet naar ?
Alle reacties Link kopieren
Ik ken ook wel het tevreden gevoel als je eens een keer een enorme portie pasta of curry hebt kunnen eten. Dat is iets op onderwust niveau. Niet dat ik dat ik me dat zo vaak kan veroorloven. Dan zou de tevredenheid misschien ook minder worden; dan moet het steeds méér worden.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Alle reacties Link kopieren
Wow heftig! Heb je veel littekens en hoe voel je je emotioneel?

Ik hoor eigenlijk om mij heen alleen maar negatieve berichten dat het emotioneel heel zwaar is ondanks de begeleiding, dat je niet meer uit eten kan. Hoe zit dat met alcohol, kun je wel gewoon een wijntje drinken?
Geniet van het leven!
Alle reacties Link kopieren
Op naar een goed herstel, Calvijn! Ik gun je idd ook zo'n traject als Marels tot nu toe.



Marels, je topic is een ware inspiratiebron geworden. Voor zowel mensen die een gbp willen/gaan doen als mensen die er zomaar 'iets' van vinden en hier de werkelijke verhalen horen.



Top!
*zwaai* meld
Alle reacties Link kopieren
Je kunt prima uit eten hoor. Je moet alleen niet verwachten dat je vijf rondes bij de all you can eat redt.

Ik ga regelmatig uit eten. Bestel soms een kindermenu, soms alleen een voorgerecht en soms een gewoon gerecht maar dan vraag ik om een kleinere portie.

Uit eten gaan is ook niet minder leuk dan voor de operatie ofzo.



Een wijntje drinken kan ook prima, al mocht ik de eerste drie maanden geen alcohol. Ik drink nu soms wel eens een glas wijn, maar veel minder dan vroeger. En 1 glas is nu ook genoeg, een hele fles zoals vroeger lukt niet meer, na twee glazen lig ik denk ik al onder tafel.



Retro; dat tevreden gevoel na het eten is er nog wel hoor. Alleen hoef ik daarvoor niet meer veel te eten. Ik geniet nog net zo van bepaalde dingen alleen kies ik voor andere dingen dan vroeger.

Ik kies er ook bewust niet meer voor om te eten tot ik stampvol zit. Dat mag ook niet meer, is niet goed voor je mini maagje.



Lumos; zulke verhalen zijn er meer. En tuurlijk eet ik ook niet altijd gezond, maar ik sta er wel heel anders in dan vroeger.

Je kunt weinig eten dus moet zien dat je de juiste voedingsstoffen binnen krijgt. Als je dus bewust met je eten bezig bent is er veel minder ruimte voor meuk.



Jules, ik vind het ook super dat het zo'n fijn, inspirerend topic geworden is dit!! Super dat we al aan deel drie toe zijn.

Dat we elkaar maar mogen blijven steunen en inspireren!
668, the neighbour of the Beast
Alle reacties Link kopieren
quote:Peacy schreef op 13 mei 2016 @ 11:21:

*zwaai* meldHaai
668, the neighbour of the Beast
Alle reacties Link kopieren
quote:Marels schreef op 13 mei 2016 @ 11:28:



Retro; dat tevreden gevoel na het eten is er nog wel hoor. Alleen hoef ik daarvoor niet meer veel te eten. Ik geniet nog net zo van bepaalde dingen alleen kies ik voor andere dingen dan vroeger.

Ik kies er ook bewust niet meer voor om te eten tot ik stampvol zit. Dat mag ook niet meer, is niet goed voor je mini maagje.



Heb je nog een bepaalde rouw meegemaakt dan? Want je leven draaide vermoedelijk vroeger om grote hoeveelheden eten, waar je nu toch gedwongen afstand van hebt moeten doen? Je moest dan toch je belangstelling gaan verplaatsen naar andere dingen.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Alle reacties Link kopieren
Nou zo dramatisch was het ook weer niet.

Mijn leven draaide niet om eten, tis niet zo dat ik hele dagen zat te schranzen ofzo. Ik kon gewoon vrij veel eten en zoals nu dat je er echt aan moet denken om op gezette tijden te eten, dat had ik vroeger niet.

Heb er ook niet zoveel moeite mee gehad. Het is wel eens wennen, zoals met een barbecue dat je net een stukje vlees kunt eten.



Het is verder wel ingrijpend, maar niet zo dat ik echt ritueel afscheid moest nemen van alles.
668, the neighbour of the Beast
Tvp
Alle reacties Link kopieren
quote:Marels schreef op 13 mei 2016 @ 12:27:

Nou zo dramatisch was het ook weer niet.

Mijn leven draaide niet om eten, tis niet zo dat ik hele dagen zat te schranzen ofzo. Ik kon gewoon vrij veel eten en zoals nu dat je er echt aan moet denken om op gezette tijden te eten, dat had ik vroeger niet.

Heb er ook niet zoveel moeite mee gehad. Het is wel eens wennen, zoals met een barbecue dat je net een stukje vlees kunt eten.



Het is verder wel ingrijpend, maar niet zo dat ik echt ritueel afscheid moest nemen van alles.

Dat scheelt denk ik al heel veel.

Ik heb in de vorige topics wel eens meegelezen en ik vind het wel erg knap dat je (en anderen) het aandurven om zo'n ingreep te laten doen. Zowel fysiek als mentaal, want het blijft een operatie en, het lijkt mij gewoon heul erg eng en zwaar.

Maar wel super dat het zo goed gaat!
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
Alle reacties Link kopieren
quote:Marels schreef op 13 mei 2016 @ 12:27:

Nou zo dramatisch was het ook weer niet.

Mijn leven draaide niet om eten, tis niet zo dat ik hele dagen zat te schranzen ofzo.

Volgens mij draait het ook niet zozeer om het eten als handeling. Ik meen in het begin, vlak na je operatie, gemerkt te hebben dat het wel heel erg in je hoofd zat, het begrip "eten". Waar mijn vriendinnen met een GBP vooral bezig waren met "wat mag ik/ wat is goed voor me" zag ik jou met name proberen wat je wel of niet lekker vond, welke Fishermans friend je zou kopen, en in welk smaakje iets nog meer verkrijgbaar was

Dat viel me toen wel heel erg op, en in die zin begrijp ik wel wat Retro bedoelt. Een obsessie vindt met name plaats tussen je oren en niet zozeer in handelen. Iets loslaten (een mindset die veel om eten draait) en iets nieuws daarvoor in de plaats zetten is ook een soort afscheid, een vorm van rouw.
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
Alle reacties Link kopieren
quote:dianaf schreef op 13 mei 2016 @ 13:20:

[...]



Dat scheelt denk ik al heel veel.Ik durf te stellen dat bij het merendeel van de mensen met morbide obesitas, het leven toch wel voor het grootste deel om het begrip "eten" draait.
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
Alle reacties Link kopieren
quote:Very__Cherry schreef op 13 mei 2016 @ 13:24:

[...]

Ik durf te stellen dat bij het merendeel van de mensen met morbide obesitas, het leven toch wel voor het grootste deel om het begrip "eten" draait.

Daar ben ik het zeker mee eens. Maar daar zullen toch best wel variaties in zitten? Net al, even een zijstraat, bij rokers? Bij de één gaat het om de handeling/het moment, bij de ander om de smaakbeleving en bij de derde om rush/kalmte erna? Dus dat het voor de een iets beter te doen is om er mee te stoppen dan voor een ander?

Misschien zeg ik nu hele gekke dingen, maar ik zeg dit vanuit een lekenoogpunt.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven