Psyche
alle pijlers
eenzaam
zondag 18 september 2011 09:13
Hoi hoi,
Ik ben een 24 jarig meid en woon sinds een half jaar op mezelf in een flatje met m'n kat. Ik heb geen relatie, een handje vol vriendinnen en veel kennissen.
Toen ik net op mezelf woonde vond ik het fantastisch. Eindelijk rust!! Mijn eigen beslissingen nemen, geen gezeur dat ik spullen op mag ruimen, heerlijk!!
Nu, een half jaar later, voel ik me regelmatig eenzaam en ongelukkig. Deze momenten komen steeds vaker voor. Niets als ik een week erg druk ben met werk en andere dingen maar juist als ik een keer een dag vrij ben ofzo... Ik een tijdje mijn leven zo vol gepland dat ik geen tijd had om me alleen te voelen maar ik kwam er achter dat dat ook niet de oplossing was. Ik vraag regelmatig vriendinnen over de vloer maar ook zij hebben een druk leven en wonen (vaak) samen.
Ik kan ook nachten wakker liggen om te piekeren over van alles en nog wat. Mijn contract op mn werk loopt eind dit jaar af. Vind ik wel optijd iets anders?? Vinden mijn vrienden mij nog wel leuk?? Moet ik hulp zoeken voor deze nare gedachten of moet ik me niet aanstellen en gewoon doorgaan..?? Vind ik ook een leuke vent met wie ik een lange relatie kan volhouden en zou ik ooit gaan trouwen en kindjes krijgen?? Zal ik weer opnieuw gaan studeren of gewoon blijven doen wat ik nu doe?? .. Kortom, slape loze nachten!!
Wie heeft er tips en advies voor mij?? Alvast bedankt..
Liefs Dodo
Ik ben een 24 jarig meid en woon sinds een half jaar op mezelf in een flatje met m'n kat. Ik heb geen relatie, een handje vol vriendinnen en veel kennissen.
Toen ik net op mezelf woonde vond ik het fantastisch. Eindelijk rust!! Mijn eigen beslissingen nemen, geen gezeur dat ik spullen op mag ruimen, heerlijk!!
Nu, een half jaar later, voel ik me regelmatig eenzaam en ongelukkig. Deze momenten komen steeds vaker voor. Niets als ik een week erg druk ben met werk en andere dingen maar juist als ik een keer een dag vrij ben ofzo... Ik een tijdje mijn leven zo vol gepland dat ik geen tijd had om me alleen te voelen maar ik kwam er achter dat dat ook niet de oplossing was. Ik vraag regelmatig vriendinnen over de vloer maar ook zij hebben een druk leven en wonen (vaak) samen.
Ik kan ook nachten wakker liggen om te piekeren over van alles en nog wat. Mijn contract op mn werk loopt eind dit jaar af. Vind ik wel optijd iets anders?? Vinden mijn vrienden mij nog wel leuk?? Moet ik hulp zoeken voor deze nare gedachten of moet ik me niet aanstellen en gewoon doorgaan..?? Vind ik ook een leuke vent met wie ik een lange relatie kan volhouden en zou ik ooit gaan trouwen en kindjes krijgen?? Zal ik weer opnieuw gaan studeren of gewoon blijven doen wat ik nu doe?? .. Kortom, slape loze nachten!!
Wie heeft er tips en advies voor mij?? Alvast bedankt..
Liefs Dodo
zondag 18 september 2011 09:24
zondag 18 september 2011 09:33
Hey Dodo, ik denk dat het allemaal wel meevalt. Je hebt vriendinnen en kennissen met wie je wat onderneemt, je werk, eventueel een studie later. En die leuke jongen ontmoet je ook heus wel, zolang je maar niet te hard zoekt. Komt vanzelf.
En verder denk ik dat je moet gaan leren om het ook leuk met jezelf te hebben. Dat je je ook prettig voelt als je gewoon niets doet. Met een boek op de bank of gewoon lui voor de TV. Lekker in huis rommelen, dat soort dingen. Probeer daar eens aan te werken en geloof me, als je hier eenmaal aan gewend bent, heb je er ook behoefte aan en wil je niet eens meer constant afspraken hebben of iemand over de vloer
.
Verder eens met Mali30, als jouw gedachten de overhand nemen, dat is niet goed. Dan moet je inderdaad eens met iemand praten.
X
En verder denk ik dat je moet gaan leren om het ook leuk met jezelf te hebben. Dat je je ook prettig voelt als je gewoon niets doet. Met een boek op de bank of gewoon lui voor de TV. Lekker in huis rommelen, dat soort dingen. Probeer daar eens aan te werken en geloof me, als je hier eenmaal aan gewend bent, heb je er ook behoefte aan en wil je niet eens meer constant afspraken hebben of iemand over de vloer
.Verder eens met Mali30, als jouw gedachten de overhand nemen, dat is niet goed. Dan moet je inderdaad eens met iemand praten.
X
zondag 18 september 2011 10:02
Aan mijn antwoord heb je wellicht niet veel. Ik ben de leeftijd van 24 al heel wat jaren gepasseerd, maar als ik zo weleens om mij heen kijk en lees - dan is dit niet een makkelijke tijd om een jong volwassene te zijn. Op internet en tv wordt je gebombardeerd met "het perfecte plaatje van de perfecte relatie, het perfecte uiterlijk, de perfecte baan en het perfecte huis". Terwijl, Dodo, jij meer bent dan "het perfecte plaatje". Jij bent jij, met een leven, een baan, een toekomst, een flatje en -niet te vergeten- een kat die niet alleen afhankelijk van je is, maar ook heel veel van je houdt.
Dodo, je hebt een keus. Je hebt een keus om bij de pakken neer te gaan zitten maar je hebt ook een keus, om je leven in te richten zoals jij dat wilt. Pak een groot wit vel en schrijf je dromen op, plak plaatjes die dit symboliseren, maak een tekening en kleur het in. Trek je jas aan en ga de frisse buitenlucht in, ga ergens lekker wat warms drinken, kom thuis en knuffel je kat. Houd je pyama aan en duik op de bank onder een deken, met een dvd - een boek - wat dan ook. Zet de gedachten in je hoofd stil - vind die aan en uit knop. Vraag op je werk naar duidelijkheid over je contract - loop intussen een uitzendbureau binnen en vraag naar je mogelijkheden. Neem je studie onder de loep - vraag jezelf af waar je jezelf ziet werken.
En als laatste. Wees lief voor jezelf. Omarm je eenzaamheid. Laat het binnen en heet het welkom. Ontdek dat eenzaamheid een gevoel is en dat het niet een definitie is, van wie je bent. Op zoek zijn naar geluk is een levenslang proces, die niet stopt bij het vinden van een partner, het krijgen van kinderen of het hebben van een huisvol vrienden.
Dodo, je hebt een keus. Je hebt een keus om bij de pakken neer te gaan zitten maar je hebt ook een keus, om je leven in te richten zoals jij dat wilt. Pak een groot wit vel en schrijf je dromen op, plak plaatjes die dit symboliseren, maak een tekening en kleur het in. Trek je jas aan en ga de frisse buitenlucht in, ga ergens lekker wat warms drinken, kom thuis en knuffel je kat. Houd je pyama aan en duik op de bank onder een deken, met een dvd - een boek - wat dan ook. Zet de gedachten in je hoofd stil - vind die aan en uit knop. Vraag op je werk naar duidelijkheid over je contract - loop intussen een uitzendbureau binnen en vraag naar je mogelijkheden. Neem je studie onder de loep - vraag jezelf af waar je jezelf ziet werken.
En als laatste. Wees lief voor jezelf. Omarm je eenzaamheid. Laat het binnen en heet het welkom. Ontdek dat eenzaamheid een gevoel is en dat het niet een definitie is, van wie je bent. Op zoek zijn naar geluk is een levenslang proces, die niet stopt bij het vinden van een partner, het krijgen van kinderen of het hebben van een huisvol vrienden.
zondag 18 september 2011 10:08
zondag 18 september 2011 10:14
Even heel praktisch maar misschien helpt het als je op zaterdag en zondag ook iets vast op het programma hebt staan.
Al is het maar een uurtje sportschool.
Als je niet helemaal goed in je vel zit kan een lege dag die voor je ligt je best onrustig maken.
Ow en ik weet niet of het een verstandige tip is, maar het forum is ook altijd wel leuk op een vrije dag
Al is het maar een uurtje sportschool.
Als je niet helemaal goed in je vel zit kan een lege dag die voor je ligt je best onrustig maken.
Ow en ik weet niet of het een verstandige tip is, maar het forum is ook altijd wel leuk op een vrije dag
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
zondag 18 september 2011 10:18
Ik herken het wel een beetje hoewel ik wel een relatie heb. Maar ik heb niet zoveel vrienden en ik heb regelmatig dagen dat ik niemand spreek of zie die ik ken.
Soms vind ik dat heel vervelend, soms vind ik het heerlijk. Ik denk dat het verschil hem zit in hoe je er tegenaan kijkt inderdaad, De ene dag heb ik ook gewoon zin om lekker in mijn eentje dingen te gaan doen of de hele dag in mijn pyjama te gaan zitten. Wat dan vaak helpt is het idee dat ik de dag erna een afspraak heb met iemand of dat ik dan moet werken of weetikhet. Het is ook maar net hoe je er tegenaan kijkt volgens mij.
Soms vind ik dat heel vervelend, soms vind ik het heerlijk. Ik denk dat het verschil hem zit in hoe je er tegenaan kijkt inderdaad, De ene dag heb ik ook gewoon zin om lekker in mijn eentje dingen te gaan doen of de hele dag in mijn pyjama te gaan zitten. Wat dan vaak helpt is het idee dat ik de dag erna een afspraak heb met iemand of dat ik dan moet werken of weetikhet. Het is ook maar net hoe je er tegenaan kijkt volgens mij.
zondag 18 september 2011 10:21
Wauw Paloma, geweldig!
TO, Ik herken het wel een beetje, ik studeer, heb een leuke vriendenkring, lieve ouders en een leuk bijbaantje maar zat gisteravond helemaal op de bank. Had echt het gevoel van "he, het is zaterdagavond, ik moet iets doen!" Ik heb mijn E-reader gepakt en heb heerlijk tot 23:30 gelezen en daarna gaan slapen. nu lekker fris en fruitig om de hele dag te gaan studeren. Eigenlijk veel lekkerder dan weer een brakke zondag en goed voor de studie;)
Inderdaad omarm af en toe je eenzaamheid maar laat je er niet in meeslepen!
TO, Ik herken het wel een beetje, ik studeer, heb een leuke vriendenkring, lieve ouders en een leuk bijbaantje maar zat gisteravond helemaal op de bank. Had echt het gevoel van "he, het is zaterdagavond, ik moet iets doen!" Ik heb mijn E-reader gepakt en heb heerlijk tot 23:30 gelezen en daarna gaan slapen. nu lekker fris en fruitig om de hele dag te gaan studeren. Eigenlijk veel lekkerder dan weer een brakke zondag en goed voor de studie;)
Inderdaad omarm af en toe je eenzaamheid maar laat je er niet in meeslepen!
zondag 18 september 2011 11:09
Hee Dodo,
Erg herkenbaar wat je schrijft! Ook ik ben (weer) single en woon alleen, ben 26 jaar. Daarnaast ben ik al een tijd ziek, en ben ik al een jaar niet aan het werk. Ik heb wel veel vrienden waar ik een goed contact mee heb.
Mijn ervaring is dat je echt moet leren om je alleen goed te voelen. In het begin voelde ik me ook regelmatig eenzaam, maar daar heb ik nu nauwelijks nog last van. Ik had ook een beetje het idee dat ik een ''loser'' was als ik een dag of avond alleen was, omdat iedereen vast bezig zou zijn met allemaal leuke, toffe dingen en ik als enige alleen thuis zat. Klopt helemaal niks van!
Mij heeft het geholpen om hobby's te zoeken die ik kan doen als ik alleen thuis ben (knuffels maken, schilderen, schrijven). Daarnaast belde ik als ik eenzaam was gewoon met vriendinnen en had ik het erover.
Inmiddels, na alweer 6 jaar alleen wonen, ben ik bijna nooit eenzaam en vermaak ik me prima!
Ook dat gepieker over de toekomst herken ik. Ook ik wil graag een leuke kerel en kids; bij mij is extra gecompliceerd dat ik nu ziek ben (en heel beperkt in mn energie), dus daten zit er nu niet in. Wat mij heel erg heeft geholpen is de overtuiging dat ik wel een manier vind om een ''gezin'' te hebben, ook als ik bijv. nog lange tijd alleen moet blijven. Ik kan single mamma worden, pleegzorg gaan doen, huisdieren erbij, o.i.d. En dan kan een relatie ook later komen. Mij stelt die gedachte gerust, dat het geen ramp is als het niet ''op tijd'' lukt om een geschikte en leuke partner te vinden.
Succes!!
Juna
Erg herkenbaar wat je schrijft! Ook ik ben (weer) single en woon alleen, ben 26 jaar. Daarnaast ben ik al een tijd ziek, en ben ik al een jaar niet aan het werk. Ik heb wel veel vrienden waar ik een goed contact mee heb.
Mijn ervaring is dat je echt moet leren om je alleen goed te voelen. In het begin voelde ik me ook regelmatig eenzaam, maar daar heb ik nu nauwelijks nog last van. Ik had ook een beetje het idee dat ik een ''loser'' was als ik een dag of avond alleen was, omdat iedereen vast bezig zou zijn met allemaal leuke, toffe dingen en ik als enige alleen thuis zat. Klopt helemaal niks van!
Mij heeft het geholpen om hobby's te zoeken die ik kan doen als ik alleen thuis ben (knuffels maken, schilderen, schrijven). Daarnaast belde ik als ik eenzaam was gewoon met vriendinnen en had ik het erover.
Inmiddels, na alweer 6 jaar alleen wonen, ben ik bijna nooit eenzaam en vermaak ik me prima!
Ook dat gepieker over de toekomst herken ik. Ook ik wil graag een leuke kerel en kids; bij mij is extra gecompliceerd dat ik nu ziek ben (en heel beperkt in mn energie), dus daten zit er nu niet in. Wat mij heel erg heeft geholpen is de overtuiging dat ik wel een manier vind om een ''gezin'' te hebben, ook als ik bijv. nog lange tijd alleen moet blijven. Ik kan single mamma worden, pleegzorg gaan doen, huisdieren erbij, o.i.d. En dan kan een relatie ook later komen. Mij stelt die gedachte gerust, dat het geen ramp is als het niet ''op tijd'' lukt om een geschikte en leuke partner te vinden.
Succes!!
Juna
zondag 18 september 2011 13:09
@ Paloma
Goed verwoord! ik ben de laatste tijd veel bezig met er voor mezelf iets van te maken ipv te blijven steken in zelfmedelijden.
Ik besef nu heel goed dat ik degene ben die mijn leven leuk moet (en kan) maken. Het is alleen niet altijd makkelijk. Onzekerheid blijft en soms vraag ik me af of ik het wel waard ben. Ik ben al zo lang alleen dat ik twijfel of een leuke relatie wel voor mij is weggelegd. Het is lastig om dit soort gedachten opzij te zetten en voor mezelf te kiezen.
TO, geef het de tijd om te wennen aan het 'alleen zijn'. Gebruik deze tijd om uit te zoeken wat je zelf wilt.
Ik probeer het te zien als een kans om mezelf te ontdekken. Ik ben iets ouder dan jij en in mijn vriendenkring is iedereen bezig met een huis kopen, trouwen en kinderen. Maar ik heb intussen al een paar jaar op mezelf gewoond, kan heel goed voor mezelf zorgen. Ik ga alleen op reis, ontmoet veel nieuwe mensen en doe naast mijn werk allerlei hobby's en cursussen die ik zelf leuk vind.
Goed verwoord! ik ben de laatste tijd veel bezig met er voor mezelf iets van te maken ipv te blijven steken in zelfmedelijden.
Ik besef nu heel goed dat ik degene ben die mijn leven leuk moet (en kan) maken. Het is alleen niet altijd makkelijk. Onzekerheid blijft en soms vraag ik me af of ik het wel waard ben. Ik ben al zo lang alleen dat ik twijfel of een leuke relatie wel voor mij is weggelegd. Het is lastig om dit soort gedachten opzij te zetten en voor mezelf te kiezen.
TO, geef het de tijd om te wennen aan het 'alleen zijn'. Gebruik deze tijd om uit te zoeken wat je zelf wilt.
Ik probeer het te zien als een kans om mezelf te ontdekken. Ik ben iets ouder dan jij en in mijn vriendenkring is iedereen bezig met een huis kopen, trouwen en kinderen. Maar ik heb intussen al een paar jaar op mezelf gewoond, kan heel goed voor mezelf zorgen. Ik ga alleen op reis, ontmoet veel nieuwe mensen en doe naast mijn werk allerlei hobby's en cursussen die ik zelf leuk vind.
zondag 18 september 2011 20:30
hoi Dodo, herkenbaar ook voor mij. Een tijd geleden heb ik een soortgelijke post hier geplaatst! 1,5 jaar geleden uit elkaar gegaan, nu weer op mezelf op een zolderetage... het voelde echt als 'terug bij af' en soms voel ik me nog steeds rot. Het kan je ook ontzettend onzeker maken allemaal, en Paloma omschrijft het al heel goed: het is best een lastige tijd, veel keuzes, veel vluchtigheid vind ik ook. Relaties houden geen stand, werk ook niet, vriendschappen soms ook niet... je moet het maar allemaal in je eentje zien te rooien. Het valt niet mee. Ook ik werk nu ergens waar het waarschijnlijk niet lang meer zal kunnen (project loopt af) en kan er soms ook wel van in de stress schieten.
Wat mij helpt als ik weer een depri bui heb, zoals nu ook stiekem een beetje, is actie ondernemen waar ik kan, en het verder proberen te laten rusten. Ik had net weer een bui van oh help ik kom aan, ik ben niet sportief.. en vandaar verzand ik dan weer even in negatieve gedachten. Dat mag ook best een keer, maar als ik merk dat ik erin blijf steken vraag ik me af: ok, Ilse, wat kan je er op dit moment aan doen? In mijn geval heb ik me meteen maar ingeschreven bij de sportschool . En verder laat ik het nu even zitten. Wat betreft werk idem: ik ga gewoon wel solliciteren als het nodig is, maar meer kan je er toch niet aan doen. Dus zet het van je af, doe wat je moet doen, waar je geen controle over hebt kun je toch niks aan veranderen. Wat betreft vrienden: wees een goede vriendin, en jij bent jij, je vriendinnen waarderen je echt gewoon om wie je bent!
Inmiddels heb ik, mede dankzij dit forum!!!! weer een vriendenkring opgebouwd waar ik nu woon, ik kende hier eerst helemaal niemand. Dat was best pittig omdat ik niet bepaald de vrolijkste was, na de breuk met mijn ex en veel aan mijn hoofd. Ik voelde me ook zo verdomd eenzaam maar heb het om weten te zetten in iets positiefs door actief nieuwe contacten aan te gaan. Nu komt het soms vanzelf en vanuit de gekste hoeken komt positiviteit.
Ik ben wel hulp gaan zoeken overigens en loop nu wekelijks bij een psycholoog, ik had altijd de houding niet zeuren gewoon doorgaan maar vind dat ik best ook wel eens aandacht mag besteden aan hoe het innerlijk met me gaat. Ook dat is dus een concreet actiepunt dat je zou kunnen overwegen, waarom niet? Enne het is echt helemaal niet erg om je af en toe ook eens lekker rot te voelen en zielig te zijn, dat heeft iedereen. Maar geef jezelf daarna weer even extra aandacht zodat dat rotgevoel niet blijft hangen. Kook eens lekker helemaal voor jezelf, met de beste ingrediënten omdat jij ze lekker vindt! Geef je poesje een extra knuffel. Neem een heerlijk warm bad en smeer jezelf in met allemaal lekkere crèmes. Bij mij kan het echt het verschil maken. Knuffel!
Wat mij helpt als ik weer een depri bui heb, zoals nu ook stiekem een beetje, is actie ondernemen waar ik kan, en het verder proberen te laten rusten. Ik had net weer een bui van oh help ik kom aan, ik ben niet sportief.. en vandaar verzand ik dan weer even in negatieve gedachten. Dat mag ook best een keer, maar als ik merk dat ik erin blijf steken vraag ik me af: ok, Ilse, wat kan je er op dit moment aan doen? In mijn geval heb ik me meteen maar ingeschreven bij de sportschool . En verder laat ik het nu even zitten. Wat betreft werk idem: ik ga gewoon wel solliciteren als het nodig is, maar meer kan je er toch niet aan doen. Dus zet het van je af, doe wat je moet doen, waar je geen controle over hebt kun je toch niks aan veranderen. Wat betreft vrienden: wees een goede vriendin, en jij bent jij, je vriendinnen waarderen je echt gewoon om wie je bent!
Inmiddels heb ik, mede dankzij dit forum!!!! weer een vriendenkring opgebouwd waar ik nu woon, ik kende hier eerst helemaal niemand. Dat was best pittig omdat ik niet bepaald de vrolijkste was, na de breuk met mijn ex en veel aan mijn hoofd. Ik voelde me ook zo verdomd eenzaam maar heb het om weten te zetten in iets positiefs door actief nieuwe contacten aan te gaan. Nu komt het soms vanzelf en vanuit de gekste hoeken komt positiviteit.
Ik ben wel hulp gaan zoeken overigens en loop nu wekelijks bij een psycholoog, ik had altijd de houding niet zeuren gewoon doorgaan maar vind dat ik best ook wel eens aandacht mag besteden aan hoe het innerlijk met me gaat. Ook dat is dus een concreet actiepunt dat je zou kunnen overwegen, waarom niet? Enne het is echt helemaal niet erg om je af en toe ook eens lekker rot te voelen en zielig te zijn, dat heeft iedereen. Maar geef jezelf daarna weer even extra aandacht zodat dat rotgevoel niet blijft hangen. Kook eens lekker helemaal voor jezelf, met de beste ingrediënten omdat jij ze lekker vindt! Geef je poesje een extra knuffel. Neem een heerlijk warm bad en smeer jezelf in met allemaal lekkere crèmes. Bij mij kan het echt het verschil maken. Knuffel!
maandag 19 september 2011 09:23
Lieve mensen,
Heel erg bedankt voor jullie reacties!! Ik heb er zeker wat aan.. Ben ook gerustgesteld dat veel mensen dit wel eens hebben en dat dat heel 'normaal' is.. Als ik me weer zo verdrietig voel ga ik de reacties gewoon lekker opnieuw lezen en heel hard huilen en dan voel ik me na die tijd vast weer beter. En wat iemand ook zei; je heb de keus om te kiezen en actie te ondernemen. En dat klopt. Ik dan als ik me rot voel de hele dag voor de tv blijven treuren maar ik kan er ook op uit gaan en wat in mn leven veranderen! Ik heb die keus! En dat is fijn..
Fijne dag allemaal!!
Liefs Dodo
Heel erg bedankt voor jullie reacties!! Ik heb er zeker wat aan.. Ben ook gerustgesteld dat veel mensen dit wel eens hebben en dat dat heel 'normaal' is.. Als ik me weer zo verdrietig voel ga ik de reacties gewoon lekker opnieuw lezen en heel hard huilen en dan voel ik me na die tijd vast weer beter. En wat iemand ook zei; je heb de keus om te kiezen en actie te ondernemen. En dat klopt. Ik dan als ik me rot voel de hele dag voor de tv blijven treuren maar ik kan er ook op uit gaan en wat in mn leven veranderen! Ik heb die keus! En dat is fijn..
Fijne dag allemaal!!
Liefs Dodo
maandag 19 september 2011 20:52
Lieve Dodo, je bent een top meid met een verstandig hoofd op een paar sterke schouders. Dit is jouw topic - om terug te lezen of misschien weer eens wat te delen. Je hebt hele mooie en zinvolle reacties gekregen van mede lotgenoten die in hetzelfde schuitje zitten. En in dat schuitje - zul je achter komen - zitten heel heel heel veel mensen. Je bent niet alleen. Nimmer.
