syndroom van Asperger

Heey Roos,



Bij mijn vader is ook onlangs dit syndroom geconstateerd. Ik ben zelf ook nog een beetje op zoek naar meer info. Ik vond de uitleg op wikipedia wel verhelderend. Verder schijnt er laatst een documantaire geweest te zijn bij de publieke omroep, kan hem nu zo snel niet voor je terugvinden maar wil morgen nog wel even kijken als je interesse hebt.

Wat mijn vader er verder aan doet is reacties vragen van mensen uit zn omgeving. Als mensen hem erop wijzen dat ie 'raar' gedrag vertoont kan hij er wat aan proberen te doen. Ik hoop dat je er iets mee kunt, en als je een goed boek gevonden hebt, hoor ik het hier graag.



Groetjes Esther

Hallo Roos,



Op www.autsider.nl vind je veel informatie. Een boekendatabase, maar ook lotgenotencontact (zowel handig voor jou als voor je vader).



Misschien is "Coping, overlevingsgids voor mensen met het aspergersyndroom" van Marc Segar iets voor je vader. Het is misschien wel een beetje een "kinderachtig" boek, in die zin dat er veel tips instaan die betuttelend over kunnen komen (zoals: "Hoe geef ik iemand een hand?"), maar aan de andere kant zijn juist dit soort zaken voor mensen met Asperger moeilijk.



Om een echt goed beeld te krijgen van Asperger en wat dat betekent in het dagelijks leven, raad ik "Brein bedriegt : Als autisme niet op autisme lijkt" van Peter Vermeulen aan. Een goed leesbaar boek, erg volledig, prettig geschreven.



Succes en sterkte!

Lees het boek van Jerry en Mary Newport: Een ongekende wereld. Gaat over twee volwassen mensen met Asperger die een relatie krijgen. Veel karakteristieken, misschien herkenning voor je vader? Het boek is ook verfilmd: Mozart and the Whale. Misschien filmpje kijken?

Sterkte ermee.

Heey Roos,

Het gaat om de uitzending van Pauw en Witteman van 24 september. In de uitzending is een man te gast die lijdt aan het syndroom van asperger, hij is nog terug te zien via uitzendinggemist.nl.

Groetjes Esther

Nou, ik wist wel dat er 'iets' was zeg maar. Het contact tussen ons liep, waarschijnlijk door zijn asperger, al tijden erg moeizaam dus ben blij dat ik het nu allemaal een stuk beter kan verklaren.

Sorry voor de late reactie trouwens, heb het druk gehad.

Hoi,



ik werk in het onderwijs en heb ook met kinderen te maken met autisme en dus ook Asperger. Het is de meest 'prettige' vorm van autisme, maar kan ook erg lastig zijn.



Even een Engels boek voor je vader:

Titel: Managing with Asperger Syndrome

Auteur: Malcolm Johnson

Uitgever: Asperger

Categorie Autisme

ISBN: 1843101998

Jaar: 2004

Taal: Engels



Er is ook een boekje geschreven als een roman. Van een autistische jongen, grappig, interessant maar vooral waarschijnlijk herkenbaar voor je vader. Deze jongenkrijgt ook tips en gebruikt dingen die misschien handig zijn voor je vader.



Mark Haddon- Het wonderbaarlijke voorval met een hond in de nacht.



Succes

Asperger zijn altijd intelligent!

http://www.autisme-nva.nl...ome&s=1&l=nl&t=1195036705



Op deze site kun je veel informatie vinden over de diverse vormen van Autisme, waaronder ook Asperger. Er zijn de laatste jaren vele boeken verschenen, geschreven door ouders/verzorgers/autisten zelf.

Vaak hebben bibliotheken een aantal in hun collectie, ga daar eens langs (staan bij de studieboeken).

Ik vond de uitzending van P&W niet echt een goede weergave van het fenomeen, slechts enkele autisten zijn savants (dus briljant op een bepaald gebied). Bij de NVA kun je ook films bestellen die een realistischer beeld geven.

Suc6

Hoi allemaal,



Sinds dit weekend twijfelen mijn moeder en ik ernstig of zij niet ook Asperger heeft. Al jaren loopt ze tegen van alles en nog wat aan, gescheiden van mijn vader, slechte contacten all over en het contact met mij gaat ook erg slecht. Ik heb zelf altijd in de psychiatrische hoek zitten zoeken, maar kon het toch steeds niet plaatsen.



Dit weekend kwam ze er opeens zelf mee. Ze had er ergens iets over gelezen, raakte geïnteresseerd, ging op zoek naar meer info op internet en ze herkent werkelijk alles dat er over gezegd en geschreven wordt, met name door mensen die zelf Asperger hebben, die ergens op een forum ervaringen uitwisselden. Eigenlijk zijn wij er samen wel zo'n beetje van overtuigd dat dit het is, maar ze wil zich nu wel officieel laten diagnostiseren.



Voor mij staat mijn wereld op zijn kop. Of eigenlijk lijkt het meer alsof na jaren van verwarring eindelijk de wereld op zijn pootjes terecht is gekomen. Ik voel me eindelijk door haar, en door vrienden die op het verhaal reageren, erkend in mijn problemen met haar, ik ben niet langer een slechte moeilijke dochter die maar steeds aandacht wil en nooit genoeg liefde kan krijgen. Maar het roept ook heel veel vragen op.



Daarom hier de vraag, misschien naast de mensen die hier al gereageerd hebben, hoe ga ik hiermee om? Hoe ga ik met haar om? Wat betekent dit voor ons? Even voor de goede orde: ze woont alleen, loopt al tegen de 70 en ik ben zelf al 35 en al sinds mijn 18e de deur uit.



Ik ben erg benieuwd naar andere ervaringen van kinderen wiens ouders deze symptomen hebben of daadwerkelijk gediagnosticeerd zijn.

HELP!!!!!! GRAAG JULLIE REACTIE!!!



Ik denk dat mijn vriend een vorm van autisme of asperger heeft.

de volgende symptomen zijn aanwezig:



zeer strakke routine en er vrijwel niet vanaf kunnen wijken. als er vanaf geweken wordt, zoals door een (ver van te voren geplande) vakantie, dan is hij compleet van slag. in zichzelf gekeerd, prikkelbaar, neerslachtig en trekt zich altijd terug.

hij heeft heel veel tijd nodig om alles te kunnen verwerken.

houdt zich op een obsessieve manier bezig met godsdienst, spiritualiteit, engelen, geesten etc en geschiedenis. Hij heeft vaak depressieve buien (gehad). Hij kan niet langer dan 5 dagen van huis af, hij moet dan wekenlang daarvan bijkomen.



kan geen discussies voeren, heeft maar een zeer select groepje vrienden waar hij alles voor doet maar zelden iets SAMEN mee doet. Hij slaapt in een koude kamer, de ramen staan altijd open en kan anders NIET slapen. kan moeilijk bij een ander (bij mij dus) blijven logeren, dat is een te "nieuwe" onverwachte situatie.

hij heeft verschillende fobieen ontwikkeld in de afgelopen jaren waaronder: hoogtevrees, vliegangst en angst voor bloed.

Hij wil niet uit eten of een uitje naar de bioscoop, dat trekt hij niet zegt hij. (natuurlijk deed hij dat in het begin wel, maar na 2 weken leek hij al compleet gespannen en had hij behoefte zich terug te trekken)

Hij kon me niet (of in ieder geval) niet lang in de ogen aankijken.was vaak zeer stil en hield niet van knuffelen of romantiek. (maar wel van seks natuurlijk).

Hij had nog nooit een relatie dan langer van 6 weken gehad, en is 30. Hij had vaak "kwetsende"of harde humor. (rasistisch e.d en dierenleed)

hij zegt dat zijn hoofd al snel "vol"zit met emoties en maar een paar emoties van mensen aankan. vandaar zijn select groepje vrienden die "echt"weten hoe hij is.

Qua liefde slaat hij dicht. hij zegt enkel van God te kunnen houden en het selecte groepje vrienden. Hij zegt wel dat hij me lief vind maar zich moeilijk kan binden door de verrandering die er dan gaat komen.



Ik ben zwanger van hem en weet niet goed wat ik moet doen, ik ben nog maar een paar weken.

Hij zegt dat hij me daar NIET mee kan helpen en ik het maar alleen op moet lossen. Ook bij een keuze of ik het kindje houd of niet, daar kan hij me niet mee helpen. Hij heeft het uitgemaakt en zegt geen contact met me te willen en kunnen onderhouden. Hij laat me aan mijn lot over. Hij zegt dat we geen vrienden kunnen zijn maar we zijn in zijn ogen ook geen vijanden. Hij zegt dat dat niet aan mij ligt maar aan hem (ik vraag me serieus af of hij dat echt meent). als een boer loopt hij van zijn "verplichting"weg! dit is het moeilijkste ooit in mijn leven, dit forum zal me heel erg helpen, ik weet het zeker!

graag jullie reactie!!

guccigirl schreef op 06 februari 2008 @ 19:16:

HELP!!!!!! GRAAG JULLIE REACTIE!!!



Ik denk dat mijn vriend een vorm van autisme of asperger heeft.

de volgende symptomen zijn aanwezig:



zeer strakke routine en er vrijwel niet vanaf kunnen wijken. als er vanaf geweken wordt, zoals door een (ver van te voren geplande) vakantie, dan is hij compleet van slag. in zichzelf gekeerd, prikkelbaar, neerslachtig en trekt zich altijd terug.

hij heeft heel veel tijd nodig om alles te kunnen verwerken.

houdt zich op een obsessieve manier bezig met godsdienst, spiritualiteit, engelen, geesten etc en geschiedenis. Hij heeft vaak depressieve buien (gehad). Hij kan niet langer dan 5 dagen van huis af, hij moet dan wekenlang daarvan bijkomen.



kan geen discussies voeren, heeft maar een zeer select groepje vrienden waar hij alles voor doet maar zelden iets SAMEN mee doet. Hij slaapt in een koude kamer, de ramen staan altijd open en kan anders NIET slapen. kan moeilijk bij een ander (bij mij dus) blijven logeren, dat is een te "nieuwe" onverwachte situatie.

hij heeft verschillende fobieen ontwikkeld in de afgelopen jaren waaronder: hoogtevrees, vliegangst en angst voor bloed.

Hij wil niet uit eten of een uitje naar de bioscoop, dat trekt hij niet zegt hij. (natuurlijk deed hij dat in het begin wel, maar na 2 weken leek hij al compleet gespannen en had hij behoefte zich terug te trekken)

Hij kon me niet (of in ieder geval) niet lang in de ogen aankijken.was vaak zeer stil en hield niet van knuffelen of romantiek. (maar wel van seks natuurlijk).

Hij had nog nooit een relatie dan langer van 6 weken gehad, en is 30. Hij had vaak "kwetsende"of harde humor. (rasistisch e.d en dierenleed)

hij zegt dat zijn hoofd al snel "vol"zit met emoties en maar een paar emoties van mensen aankan. vandaar zijn select groepje vrienden die "echt"weten hoe hij is.

Qua liefde slaat hij dicht. hij zegt enkel van God te kunnen houden en het selecte groepje vrienden. Hij zegt wel dat hij me lief vind maar zich moeilijk kan binden door de verrandering die er dan gaat komen.



Ik ben zwanger van hem en weet niet goed wat ik moet doen, ik ben nog maar een paar weken.

Hij zegt dat hij me daar NIET mee kan helpen en ik het maar alleen op moet lossen. Ook bij een keuze of ik het kindje houd of niet, daar kan hij me niet mee helpen. Hij heeft het uitgemaakt en zegt geen contact met me te willen en kunnen onderhouden. Hij laat me aan mijn lot over. Hij zegt dat we geen vrienden kunnen zijn maar we zijn in zijn ogen ook geen vijanden. Hij zegt dat dat niet aan mij ligt maar aan hem (ik vraag me serieus af of hij dat echt meent). als een boer loopt hij van zijn "verplichting"weg! dit is het moeilijkste ooit in mijn leven, dit forum zal me heel erg helpen, ik weet het zeker!

graag jullie reactie!!

Lieve meid....waarom gaat hij hiermee niet naar een arts?

Mijn man heeft 10 jaar met de diagnose ''cvs'' rondgelopen...hij was ook wel moe maar vooral een rare snuiter. Enkele jaren geleden is hij opnieuw de medische molen ingegaan,en kwam er vrij vlot de diagnose asperger uit. Hij is compleet verandert,door hulp en persoonlijke begleiding,een praatgroepje,een forum waar hij met lotgenoten praat. Ons dochtertje is nu 19 maanden,ik werk fulltime en hij werkt niet omdat hij niet kan meekomen in het ''normale'' arbeidsproces. En het gaat echt heel goed,opvoeden en huishouden...het gaat prima!

Dit had hij niet gekund,zonder alle hulp die hij gezocht/gekregen heeft. (zijn vader is na hem ook de molen ingegaan en inderdaad...ook hij heeft asperger).



Probeer met je vriend te praten,zorg dat hij hulp zoekt. Als het dan inderdaad asperger blijkt te zijn,kan hij ermee aan de slag. Als het iets anders is trouwens ook he...

Ha,

dank voor je reactie,



het hele probleem is dat hij het niet meer aankan om met mij contact te onderhouden of te communiceren, omdat ik met een "probleem"juist ja, een zwangerschap zit. Hij zegt dat hij hier niets voor mij in kan betekenen en dat ik het zelf maar moet oplossen. Hij wil geen enkel contact meer. Dit is toch belachelijk?

Ik trek het me toch wel persoonlijk aan. hij dreigd zelfs naar de politie te gaan als ik voor zijn deur sta. (O my god!..)

Ik heb hem nooit gestalkt en ik wide enkel met hem het probleem uit praten en er samen uit komen. ik mocht enkel via een vriend van hem praten en deze bracht het dan over naar hem.

Ik wil zo vreselijk graag antwoorden op mijn vragen, maar ik ben zo bang (zelfs als ik het, zoals ik altijd deed, zeer rustig en voorzichtig breng) dat het uit de hand loopt en hij echt rare dingen gaat doen en mij belachelijk gaat maken (wat hij bij verschillende mensen al gedaan heeft).



dit is zo'n hel!

help

mijn man heeft asperger en dit lijkt me dat niet te zijn. dit lijkt me meer psychose achtige dingen te zijn. gecombineerd met angststoornissen ofzo.

ik zou zoals carneool ook aangaf naar een arts gaan. maar asperger betwijfel ik ten zeerste!

Fijn topic, mijn vriend wordt binnenkort getest. We dachten altijd al dat er "iets" was, en na het lezen over Asperger op Wikipedia bleek dat hij zich hierin enorm herkende.

Spannend dus!

[quote]guccigirl schreef op 06 februari 2008 @ 19:16:

HELP!!!!!! GRAAG JULLIE REACTIE!!!



Hallo guccigirl,



ik hoop dat ik nog op tijd ben en je geen vervelende besluiten hebt genomen i.v.m. je zwangerschap.

Zelf heb ik een 8jarige zoon en een man met Asperger. Terwijl ik vrij snel na ons trouwen kinderen wilde duurde het bij mijn man erg lang (11 jaar) tot hij instemde met een kind. Tijdens de zwangerschap en het eerste moeilijke half jaar (onze zoon was in de eerste maand een huilbaby met tot 12 uur huilen per dag) stond ik grotendeels alleen met de problemen. Ook nu nog heeft mijn man erg veel moeite met de problemen van onze zoon (Asperger, dyslexie en spraakproblemen). Let wel, hij houdt erg veel van zijn zoon. Alleen is deze niet zo geworden als hij zich die heeft voorgesteld.

Alhoewel het leven met een kind en een man met Asperger soms moeilijk kan zijn, wil ik je hier ook de positieve kanten van personen met dit syndroom onder aandacht brengen (als je die niet al weet). Zowel mijn zoon als mijn man zijn absoluut eerlijk (zij liegen nooit). Soms lijdt dit tot hilarische momenten als mijn 8jarige zoon mij verteld, dat ik nu (ik ben 39) toch echt als een oude vrouw uitzie met al de rimpels in mijn gezicht (bedoelde hij lief). Zij hebben weinig vrienden. Maar aan hun vrienden zijn zij absoluut trouw. Ook zijn mensen met het syndroom van Asperger meestal erg slim (mijn man is hoogbegaafd en mijn zoon is tijdens een IQ- test op VWO-niveau getest). Er zijn nog een heleboel andere prettige eigenschappen, die ik niet zou willen missen. En bijna helemaal vergeten: Personen met Asperger zijn meestal erg mooie mensen!

Ik wil je graag helpen met mijn ervaringen. Als je meer wilt weten, laat het dan weten. Het leven met een kind en/of man met Asperger kan vaak moeilijk zijn maar heeft ook enorm veel leuke kanten (die je weer bij "normale" mensen minder vindt). Ga goed over nadenken, of je het kind wilt, want je zult bij de opvoeding grotendeels alleen ervoor staan (ook blijven je vriend en je bij elkaar). Maar je krijgt er wel iets ontzagelijk moois terug!

guccigirl schreef op 06 februari 2008 @ 20:00:

Ha,

dank voor je reactie,



het hele probleem is dat hij het niet meer aankan om met mij contact te onderhouden of te communiceren, omdat ik met een "probleem"juist ja, een zwangerschap zit. Hij zegt dat hij hier niets voor mij in kan betekenen en dat ik het zelf maar moet oplossen. Hij wil geen enkel contact meer. Dit is toch belachelijk?

Ik trek het me toch wel persoonlijk aan. hij dreigd zelfs naar de politie te gaan als ik voor zijn deur sta. (O my god!..)

Ik heb hem nooit gestalkt en ik wide enkel met hem het probleem uit praten en er samen uit komen. ik mocht enkel via een vriend van hem praten en deze bracht het dan over naar hem.

Ik wil zo vreselijk graag antwoorden op mijn vragen, maar ik ben zo bang (zelfs als ik het, zoals ik altijd deed, zeer rustig en voorzichtig breng) dat het uit de hand loopt en hij echt rare dingen gaat doen en mij belachelijk gaat maken (wat hij bij verschillende mensen al gedaan heeft).



dit is zo'n hel!

help

Ik lees net bovenstaand bericht over de reactie van je vriend. Hoe herkenbaar! Ook al heeft mijn man nooit mij het contact met hem verboden, maar toch had hij moeite met mijn (zwangerschaps-) probleem.

Ik schreef al in mijn vorige reactie, dat je hoogstwaarschijnlijk alléén komt te staan als het om je zwangerschap en opvoeding van je kind gaat. Neem je vriend a.u.b. niet kwalijk, dat hij je momenteel niet wil zien. Hij is bang voor de verandering in je lijf. Zo bang zelf, dat hij zelf bereid is om de politie erbij te halen. Misschien kun je beter even een korte pauze in jullie direct contact inlassen. Omdat hij duidelijk bang voor je bezoeken is, is het misschien raadzam, hem alleen af en toe te bellen, om te vragen hoe het met hem gaat. En a.u.b. niet over je zwangerschap zelf beginnen! Wacht tot hij zelf erom vraagt. Ik weet, dat dit erg moeilijk kan zijn, omdat je natuurlijk jouw zwangerschap dolgraag met de aanstaande vader wilt delen. Maar als je forceert, kan het alleen averechts uitpakken. Laat het thema zwangerschap in jullie gesprekken even rusten. En als de baby er is, niet direct bezoeken maar alleen een kaartje (eventuel met een foto van de baby sturen). Bedenk ook, dat Asperger erfelijk is, dus de kans is groot, dat jullie kind ook Asperger heeft. Het zijn erg lieve kinderen, met alle voordelen van hun syndroom. Maar een ding hebben ze erg nodig: Een duidelijke familierelatie, met moeder en vader. Alleen zal deze stabiliteit alléén door jouw initiatief komen. Van je vriend kun je niet veel vragen.

Als je nu erg over je relatie met hem twijfelt, hier nog een suggestieve vraag: Met Asperger wordt je geboren. En je werd toch op je vriend verliefd, zoals hij is? (dus ook met zijn handycap?)

Ben X heb ik laatst gezien, een Vlaamse film over een autistische jongen (Asperger). kan je zo downloaden of kopen natuurlijk. x