Psyche
alle pijlers
Eigenlijk vind ik dit een gevaarlijke pijler...
zondag 10 februari 2008 om 23:07
Sja,
Ik kom hier nooit eigenlijk, maar was per ongeluk in het topic van [Bewerkt door moderator, gebruikersnaam forummer] (via de lijst nieuwe topics aan de rechterkant) terecht gekomen. En zojuist klik ik - alweer per ongeluk - het verkeerde topic aan.
En hoewel ik niet echt aandachtig gelezen heb maar slechts vluchtig gescand, viel me direct op dat hetgeen wat ik op deze pijler tegenheb ook in die paar postings die ik dan vluchtig gelezen heb, bevestigd wordt.
Eigenlijk vind ik dit maar een gevaarlijke kutpijler, zoals ik ook in de titel al zei. Deze pijler zit vol met ernstig labiele mensen die kennelijk een dagtaak maken van andere ernstig labiele mensen nog verder een depressie inlullen.
Dat klinkt hard, is het wellicht ook, maar ik bedoel het eigenlijk behoorlijk serieus en vanuit een oprechte ... sja, hoe noem je dat.... bezorgdheid.
Ben ik de enige die dat vindt? Ben ik de enige die zich afvraagt of fora uberhaupt pijlers of subfora gericht op psychische problemen zouden moeten hebben?
Als ik eerlijk ben denk ik dat het internet sowieso niet echt gezond is voor mensen die worstelen met psychische problemen. En begrijp me niet verkeerd, ik heb niks tegen mensen die - tijdelijk - niet zo lekker in hun vel zitten. Als die het internet als vluchtplek, uitlaatklep of ontspanning gebruiken: more power to ya.
Maar dat is niet waar ik op doel, met dit onderwerp. Op deze pijler staat het vol met allerlei ernstige psychische problemen, en al die zelfdiagnoses en bevestigingen van de eigen ellende lijken mij persoonlijk niet echt bijdragen aan beter functioneren in de maatschappij of een betere psychische gezondheid.
Nou ja, misschien ben ik wel de enige die dat vindt, dat kan natuurlijk. Maar ik wou het toch maar even gezegd hebben. Doe ermee wat je wil.
Ik kom hier nooit eigenlijk, maar was per ongeluk in het topic van [Bewerkt door moderator, gebruikersnaam forummer] (via de lijst nieuwe topics aan de rechterkant) terecht gekomen. En zojuist klik ik - alweer per ongeluk - het verkeerde topic aan.
En hoewel ik niet echt aandachtig gelezen heb maar slechts vluchtig gescand, viel me direct op dat hetgeen wat ik op deze pijler tegenheb ook in die paar postings die ik dan vluchtig gelezen heb, bevestigd wordt.
Eigenlijk vind ik dit maar een gevaarlijke kutpijler, zoals ik ook in de titel al zei. Deze pijler zit vol met ernstig labiele mensen die kennelijk een dagtaak maken van andere ernstig labiele mensen nog verder een depressie inlullen.
Dat klinkt hard, is het wellicht ook, maar ik bedoel het eigenlijk behoorlijk serieus en vanuit een oprechte ... sja, hoe noem je dat.... bezorgdheid.
Ben ik de enige die dat vindt? Ben ik de enige die zich afvraagt of fora uberhaupt pijlers of subfora gericht op psychische problemen zouden moeten hebben?
Als ik eerlijk ben denk ik dat het internet sowieso niet echt gezond is voor mensen die worstelen met psychische problemen. En begrijp me niet verkeerd, ik heb niks tegen mensen die - tijdelijk - niet zo lekker in hun vel zitten. Als die het internet als vluchtplek, uitlaatklep of ontspanning gebruiken: more power to ya.
Maar dat is niet waar ik op doel, met dit onderwerp. Op deze pijler staat het vol met allerlei ernstige psychische problemen, en al die zelfdiagnoses en bevestigingen van de eigen ellende lijken mij persoonlijk niet echt bijdragen aan beter functioneren in de maatschappij of een betere psychische gezondheid.
Nou ja, misschien ben ik wel de enige die dat vindt, dat kan natuurlijk. Maar ik wou het toch maar even gezegd hebben. Doe ermee wat je wil.
Am Yisrael Chai!
woensdag 13 februari 2008 om 14:28
Overigens denk ik dat het werk wat je doet niet goed voor je is. Omdat je voor je werk je emoties uit moet schakelen gaan ze een andere uitweg zoeken, en die uitweg heeft jouw bewustzijn niet altijd zeggenschap over.
Als je levensstijl minder belastend wordt kun je gericht gaan zoeken naar gezondere uitlaatkleppen.
Als je levensstijl minder belastend wordt kun je gericht gaan zoeken naar gezondere uitlaatkleppen.
woensdag 13 februari 2008 om 14:44
Evidenza, ik zat me dus ook af te vragen wat onder een 'schop onder de kont' wordt verstaan, vandaar mijn reactie.
Maar wat ik met name bedoelde met mijn reactie, is dat het in mijn ogen vaak lijkt dat een aantal forummers graag ongezouten en ongenadige kritiek laten horen en dat dan rechtvaardigen door vervolgens heel hard te roepen "Ja maar, dat was bedoeld als schop onder je kont." En dus was het daarmee goed en acceptabel? In mijn ogen niet.
Wanneer mensen een schop onder een kont willen geven, klinkt mij dat wat te veel als arrogante betweterigheid. "Ik weet wat jij moet doen, ik weet wat goed voor jou is." Op dit forum valt mij op dat die schop onder de kont vaak vooral een natrap is en diegene voor wie de trap bedoeld is daarmee de mogelijkheid ontneemt om gewoon te reageren op de onderliggende negatieve insteek.
Ik begrijp dat mensen soms de ander een spiegel willen voorhouden van wat zij denken te zien gebeuren, de ogen willen openen door iets te verhelderen, proberen om door te dringen tot de ander. De een zal dat wat lomper doen dan de ander. Sommigen hebben de vaardigheid om dit zodanig te doen dat de ander het oppikt.
Ik denk dat een aantal forummers zeer beslist goed is in het helder analyseren van een situatie en het blootleggen van een zere plek. Dat vind ik geen schop onder de kont, dat vind ik een treffende analyse. Degene aan wie het geschreven wordt kan ermee doen wat zij wil.
Die schoppen onder de kont, die komen hier op het forum te pas en te onpas uit de lucht vallen. Eigenlijk heb ik me er juist over verbaasd dat die uitdrukking hier zo gevierd is.
Maar wat ik met name bedoelde met mijn reactie, is dat het in mijn ogen vaak lijkt dat een aantal forummers graag ongezouten en ongenadige kritiek laten horen en dat dan rechtvaardigen door vervolgens heel hard te roepen "Ja maar, dat was bedoeld als schop onder je kont." En dus was het daarmee goed en acceptabel? In mijn ogen niet.
Wanneer mensen een schop onder een kont willen geven, klinkt mij dat wat te veel als arrogante betweterigheid. "Ik weet wat jij moet doen, ik weet wat goed voor jou is." Op dit forum valt mij op dat die schop onder de kont vaak vooral een natrap is en diegene voor wie de trap bedoeld is daarmee de mogelijkheid ontneemt om gewoon te reageren op de onderliggende negatieve insteek.
Ik begrijp dat mensen soms de ander een spiegel willen voorhouden van wat zij denken te zien gebeuren, de ogen willen openen door iets te verhelderen, proberen om door te dringen tot de ander. De een zal dat wat lomper doen dan de ander. Sommigen hebben de vaardigheid om dit zodanig te doen dat de ander het oppikt.
Ik denk dat een aantal forummers zeer beslist goed is in het helder analyseren van een situatie en het blootleggen van een zere plek. Dat vind ik geen schop onder de kont, dat vind ik een treffende analyse. Degene aan wie het geschreven wordt kan ermee doen wat zij wil.
Die schoppen onder de kont, die komen hier op het forum te pas en te onpas uit de lucht vallen. Eigenlijk heb ik me er juist over verbaasd dat die uitdrukking hier zo gevierd is.
woensdag 13 februari 2008 om 14:52
Weet je Omen, volgens mij heeft dat te maken met eigen mentaliteit en insteek. Ik zie vaak dingen als positief terwijl een ander er een negatieve lading aanhangt. Een schop onder de kont is in mijn ogen ( even in grote lijnen gedacht) ook positief. Dat is in ieder geval mijn eerste indruk erbij als ik die uitdrukking lees. Omdat ik het interpreteer als iets waardoor je verder kan.
Maar als je elke tekst op het forum bedoeld als schop onder de kont gaat analyseren, zal misschien wel blijken dat het gewoon gekat is.
Roosvrouw, ik denk dat het wel klopt dat ik zelf de schoppen onder mijn kont al uitdeel. Het is gewoon een manier van denken.
Maar als je elke tekst op het forum bedoeld als schop onder de kont gaat analyseren, zal misschien wel blijken dat het gewoon gekat is.
Roosvrouw, ik denk dat het wel klopt dat ik zelf de schoppen onder mijn kont al uitdeel. Het is gewoon een manier van denken.
woensdag 13 februari 2008 om 15:06
Ik denk dat een schop onder de kont een uiting van daadkracht, of in ieder geval een dadendrang is. Men deelt een schop onder de kont uit omdat men actie wil zien en genoeg heeft van het gezemel. Men snapt niet waarom de ander maar niet tot handelen overgaat en begint zich te irriteren.
Het probleem is dat die dadendrang ruimschoots aanwezig is bij mensen die lekker in hun vel zitten. Raken mensen psychisch in het slop, dan uit zich dat vaak het eerste in een toegenomen passiviteit (behalve dan als je manisch bent, maar dan doe je weer de verkeerde dingen). Als je te moe bent, het leven als zinloos ervaart, zaken te eng of te moeilijk vind of te ingewikkeld, dan verdwijnt ook de motivatie om die daden uit te voeren. Als forumlezers niet begrijpen hoe dit proces werkt, omdat zij het uit eigen ervaring niet kennen, heeft het weinig zin om schoppen uit te delen. Daarbij zal de schop weinig effect hebben omdat het berust op een verkeerde analyse van het probleem: mensen zijn niet onwillig om te handelen, maar kunnen het niet.
Mensen roepen dat andere mensen dringend een schop onder de kont nodig hebben, wanneer hun inlevingsvermogen zijn grens bereikt heeft, of hun geduld. Je schopt derhalve om je eigen frustratie te verminderen.
Het probleem is dat die dadendrang ruimschoots aanwezig is bij mensen die lekker in hun vel zitten. Raken mensen psychisch in het slop, dan uit zich dat vaak het eerste in een toegenomen passiviteit (behalve dan als je manisch bent, maar dan doe je weer de verkeerde dingen). Als je te moe bent, het leven als zinloos ervaart, zaken te eng of te moeilijk vind of te ingewikkeld, dan verdwijnt ook de motivatie om die daden uit te voeren. Als forumlezers niet begrijpen hoe dit proces werkt, omdat zij het uit eigen ervaring niet kennen, heeft het weinig zin om schoppen uit te delen. Daarbij zal de schop weinig effect hebben omdat het berust op een verkeerde analyse van het probleem: mensen zijn niet onwillig om te handelen, maar kunnen het niet.
Mensen roepen dat andere mensen dringend een schop onder de kont nodig hebben, wanneer hun inlevingsvermogen zijn grens bereikt heeft, of hun geduld. Je schopt derhalve om je eigen frustratie te verminderen.
woensdag 13 februari 2008 om 15:14
Toch bestaan er mensen die 'niet lekker in hun vel zitten' en zichzelf toch een schop onder de kont weten te geven.
Ik geef geen schop onder iemands kont als mijn inlevingsvermogen mijn grens heeft bereikt. Ik geef die schop idd als mijn geduld op begint te raken; met zwelgen kom je niet heel ver en zul je ook nooit ver komen. Nog een cliché: je kunt alleen jezelf helpen, een ander kan dat niet. Althans: je moet er zelf mee beginnen.
Ik geef geen schop onder iemands kont als mijn inlevingsvermogen mijn grens heeft bereikt. Ik geef die schop idd als mijn geduld op begint te raken; met zwelgen kom je niet heel ver en zul je ook nooit ver komen. Nog een cliché: je kunt alleen jezelf helpen, een ander kan dat niet. Althans: je moet er zelf mee beginnen.
woensdag 13 februari 2008 om 15:24
Ik zie de dingen letterlijk voor me (ik ben een beelddenker en zie alles voor me) en wanneer ik mij zo voorstel dat iemand een schop onder de kont krijgt, dan is het meest gebruikelijke dat de ander een pijnlijk achterwerk krijgt, voorover duikelt en valt. Op dit forum schijn je daarvoor hartelijk te moeten danken om zoveel hulpvaardigheid :-)
Ik begrijp dat een deel van de schoppers de zuivere intentie heeft om de ander zich ergens bewust van te laten worden. Maar inderdaad, ik denk dat een groot deel de uitdrukking gewoon gebruikt om mee te schermen en hun eigen ego eens lekker te ontladen dan wel op te krikken.
woensdag 13 februari 2008 om 15:25
Tubbetje, ik ben het niet geheel met je eens dat iemand een proces niet snapt/kent, enkel en alleen omdat men het zelf niet heeft doorlopen. Bovendien, wat is die ervaring eigenlijk waard? We zien met regelmaat van de klok iemand ageren in de lijn van 'ja nou, jij mag dan wel zoiets hebben meegemaakt, maar we zijn allemaal uniek, dus jouw ervaring is op mij totaal niet van toepassing.
Om maar even bij mezelf te blijven. Een aantal jaar geleden heb ik een diepe depressie gehad. Voelde mijn omgeving of forummers toen wat ik voelde? Wisten ze precies wat ik ervaarde? Nee. Maakt het daarmee een misplaatste 'preek' als iemand mij ergens op wees? Nee. Lusteloosheid en passiviteit mogen dan welliswaar kenmerkend zijn voor veel psychische problemen, het is geen vrijbrief. Het is algemeen bekend en aanvaard dat bijv. bij een depressie juist heractivering in een zo vroeg mogelijk stadium een belangrijke factor is op weg naar herstel.
En ja, daar kan een 'schop onder de kont' soms heel goed bij van pas komen. Geheel terecht dat iemand op dt forum me toen opperde om niet te wachten tot ik de psych had gesproken, maar om te dóen. Even goed de spiegel voorhouden om te zien waar ik mee bezig was. Om te denken 'verhip, shit, ja, ik speel nu wel verstoppertje, maar ooit zal ik zelf ook weer dingen moeten gaan oppakken'. Dus hups, met angst en beven even naar de supermarkt op een zeer zorgvuldig uitgekozen rustig moment. Daarbij mezelf nog eens een goede schop onder de kont gegeven hebbende omdat ik bijna halverwege weer omkeer maakte. Het resultaat? Dat ene gekochte vel postzegels, ik doodop van de energie die het gevreten had en een vaag iets, het leek wel........ gevoel? (bleek later gewoon trots en 'ik ga dit redden linksom of rechtsom' te zijn) Gewoon omdat iemand zonder ervaring je eens onomwonden wijst op waar je nu eigenlijk mee bezig bent. Soms is die 'onervarenheid' juist wel eens prettig. Ietsje meer afstand hebben maakt dat je meer kunt overzien. Letterlijk en figuurlijk.
Om maar even bij mezelf te blijven. Een aantal jaar geleden heb ik een diepe depressie gehad. Voelde mijn omgeving of forummers toen wat ik voelde? Wisten ze precies wat ik ervaarde? Nee. Maakt het daarmee een misplaatste 'preek' als iemand mij ergens op wees? Nee. Lusteloosheid en passiviteit mogen dan welliswaar kenmerkend zijn voor veel psychische problemen, het is geen vrijbrief. Het is algemeen bekend en aanvaard dat bijv. bij een depressie juist heractivering in een zo vroeg mogelijk stadium een belangrijke factor is op weg naar herstel.
En ja, daar kan een 'schop onder de kont' soms heel goed bij van pas komen. Geheel terecht dat iemand op dt forum me toen opperde om niet te wachten tot ik de psych had gesproken, maar om te dóen. Even goed de spiegel voorhouden om te zien waar ik mee bezig was. Om te denken 'verhip, shit, ja, ik speel nu wel verstoppertje, maar ooit zal ik zelf ook weer dingen moeten gaan oppakken'. Dus hups, met angst en beven even naar de supermarkt op een zeer zorgvuldig uitgekozen rustig moment. Daarbij mezelf nog eens een goede schop onder de kont gegeven hebbende omdat ik bijna halverwege weer omkeer maakte. Het resultaat? Dat ene gekochte vel postzegels, ik doodop van de energie die het gevreten had en een vaag iets, het leek wel........ gevoel? (bleek later gewoon trots en 'ik ga dit redden linksom of rechtsom' te zijn) Gewoon omdat iemand zonder ervaring je eens onomwonden wijst op waar je nu eigenlijk mee bezig bent. Soms is die 'onervarenheid' juist wel eens prettig. Ietsje meer afstand hebben maakt dat je meer kunt overzien. Letterlijk en figuurlijk.
vandaag ga ik van alles kunnen
woensdag 13 februari 2008 om 15:31
Voor mijn gevoel ligt de effectiviteit van een goede schop onder de kont meer bij de manier waarop die 'schop' gebracht wordt dan de ernst van het probleem.
Grappig weer om te lezen hoe een beeld per persoon kan verschillen, Omen. Jij ziet iemand die voorover valt en pijn heeft (kont en wat niet meer, terwijl ik een persoon zie die 'wakker schrikt'. Geen pijnlijke kont, maar een pijnloze doch duidelijk merkbare voet tegen de kont. Net zoiets als je met de arm een plaagstootje kan geven, maar dan in de lijn van 'even aan het jasje trekken om aandacht'.
vandaag ga ik van alles kunnen
woensdag 13 februari 2008 om 15:55
woensdag 13 februari 2008 om 16:03
Wellicht een beetje flauw: dan helpt het dus ook niet een ander onder de kont te schoppen.
Ik probeer zelf meestal een zinnig advies te formuleren, waarbij de ander vrij is om dat op te pakken, en als mijn geduld opraakt zet ik de PC uit.
Niet dat ik de frustratie niet ken hoor, ik kon me ook weleens verliezen in geirriteerdheid omdat een ander mijn adviezen niet leek op te pakken, of lezers je teksten niet begrepen danwel verdraaiden, tot ik me realiseerde dat ik alleen mezelf daarmee had.
Het is al bijna onmogelijk om iemand die je heel nabij staat te beinvloeden of bij te sturen, laat staan een anonieme onbekende op een forum.
Het forum is een vergaarbak van mogelijke oplossingen waar ieder het advies uit plukt wat hem of haar op dat moment het meeste aanspreekt.
Zie het meer als het schrijven van een boek: je weet niet door wie het gelezen wordt en wanneer en of er iets mee gedaan wordt.
woensdag 13 februari 2008 om 16:10
Misschien heb je daarmee wel een punt, dat een schop onder de kont niet helpt, hoe graag je dat ook zou willen.
Dan moet iemand het maar zelf uitzoeken, hoewel dat wel bot klinkt. Maar op een gegeven moment moet je iets dóen. Zwemmen of verzuipen dus. Als iemand 'liever' verzuipt, het zij zo.
Sommige mensen kúnnen misschien ook niet geholpen worden. Om de vergelijking met kanker nóg een keer door te trekken: sommige vormen zijn fataal.
Dan moet iemand het maar zelf uitzoeken, hoewel dat wel bot klinkt. Maar op een gegeven moment moet je iets dóen. Zwemmen of verzuipen dus. Als iemand 'liever' verzuipt, het zij zo.
Sommige mensen kúnnen misschien ook niet geholpen worden. Om de vergelijking met kanker nóg een keer door te trekken: sommige vormen zijn fataal.
woensdag 13 februari 2008 om 16:28
Je hoeft je niet te schamen of schuldig te voelen Digi wat mij betreft. Weet je waarom niet? Jouw leven, jouw keuzes zijn niet mijn verantwoordelijkheid. Ze zijn de jouwe. Ik heb niet de overtuiging dat ik je kan redden. Dat moet je zelf doen.
Dat klinkt misschien hard of onverschillig. Wat ik ermee bedoel is dat toneelspel niet nodig is. Want je hoeft niets te verbergen. Van mij mag je alles open gooien, op je kwetstbaarst zijn, op je lelijkst en op je mooist zijn. Ik zal je er niet om veroordelen, net zo min als ik dat bij een ander zou doen.
Dat klinkt misschien hard of onverschillig. Wat ik ermee bedoel is dat toneelspel niet nodig is. Want je hoeft niets te verbergen. Van mij mag je alles open gooien, op je kwetstbaarst zijn, op je lelijkst en op je mooist zijn. Ik zal je er niet om veroordelen, net zo min als ik dat bij een ander zou doen.
woensdag 13 februari 2008 om 16:36
En wat betreft dat hele schop onder de kont gepraat. Ik denk dat er bij bijna iedereen een moment is waarop het zin heeft. Bij de een is dat snel, bij de ander pas na lange tijd, bij sommigen nooit. Dus zeggen: ik moet iets doen voor die ander, komt voort uit eigen frustratie naar mijn idee. En da's een beweegreden van niks, dat heeft geen zin.
Daarbij verstoort dat het instinct dat zegt wanneer het wel de juiste tijd is. Je kunt iemand best een spiegel voorzetten. Maar geef ze dan ook de vrijheid om zelf te mogen beslissen of ze erin willen kijken of niet. Wanneer je dat dan niet voor jezelf en je eigen mooie gevoel over jezelf maar simpelweg voor de ander doet vanuit oprechte betrokkenheid, is het ook geen verspilde moeite. Ook niet als iemand nog niet wil kijken.
Daarbij verstoort dat het instinct dat zegt wanneer het wel de juiste tijd is. Je kunt iemand best een spiegel voorzetten. Maar geef ze dan ook de vrijheid om zelf te mogen beslissen of ze erin willen kijken of niet. Wanneer je dat dan niet voor jezelf en je eigen mooie gevoel over jezelf maar simpelweg voor de ander doet vanuit oprechte betrokkenheid, is het ook geen verspilde moeite. Ook niet als iemand nog niet wil kijken.
woensdag 13 februari 2008 om 16:50
Gelukkig, na veel gekloot, gaat dit topic toch nog weer ergens op lijken.
Een schop onder de kont kan een hulp zijn. Maar dan moeten de omstandigheden er wel naar zijn.
Je moet die schop niet krijgen van iemand aan wie je eigenlijk een bloedhekel hebt, kans van slagen nul komma niks.
Je moet die schop niet krijgen als je er niet op voor "kunt" staan, resultaat als bovenstaande.
En zo zijn er meer factoren.
Zoals ik gister al schreef loop ik nu zelf bij PsyQ en daar heb je op de afdeling ADHD bij volwassenen te maken met trainingen/cursusjes. Dan zit je dus met een groep ADHD'ers die bepaalde dingen, zoals bijvoorbeeld vaardigheden, gaan leren (bijstellen). Zo'n groep is eigenlijk net als een topic op elke willekeurige pijler. Stel mensen bij elkaar die elk een eigen mening, eigen achtergrond, eigen manier van uiten hebben.
Voor die groep zitten over het algemeen twee coaches, die de boel een beetje regiseren, noem ze angels.
In de groep waar ik nu zit zit iemand die bij het idee dat hij een schop onder de kont zou krijgen al in de aanval gaat. Een ander is wel zo'n weekdier dat een schop onder de kont geen effect zal hebben, omdat hij niet in staat is om er voor open te staan....zelfs na jaren therapie niet.
En ik, zei de gek, reageer wisselend. Want op het ene moment pik ik er het juiste uit, het volgende voel ik me aangevallen en trap terug en nog een ander moment zal ik in tranen uitbarsten omdat ik er niks mee kan...op dát moment. Máár het blijft wel hangen en als ik het voor mezelf zo weet te draaien dat ik er wel iets mee kan dan lukt het alsnog.
Nadeel van dit forum, ook wel voordeel overigens, is dat er zoveel verschillende mensen zijn, met zoveel verschillende instellingen en achtergronden dat je nooit helemaal kunt inschatten hoe de schop uitgedeeld/ontvangen wordt.
Om dan toch Digi er even bij te halen. Zij heeft al heel wat achter de rug, is ondanks dat ze opkrabbelt nog behoorlijk kwetsbaar en nog niet helemaal in staat in te schatten wat nu als trap na of als goed bedoelde schop onder de kont bedoeld is. Tel daarbij op de verschillende meningen en emoties die er bij de forummers zijn en je ziet dat dit gewoon niet zomaar gaat werken.
Ondanks dat ik hier heel wat heb gelezen waarbij ik iets had van "dat had die-en-die beter achterwege kunnen laten" zag ik er ook wel goede bedoelingen tussen. Nu wordt alleen Digi aangeraden om topics of zelfs het forum over te slaan, maar zouden de mensen die haar gedrag moeilijk, vervelend, of wat ook vinden, zelf niet topics kunnen mijden waar zij zit of haar negeren?
Forummen is alleen leuk als je elkaar ook de kans geeft het leuk te hebben.
Een schop onder de kont kan een hulp zijn. Maar dan moeten de omstandigheden er wel naar zijn.
Je moet die schop niet krijgen van iemand aan wie je eigenlijk een bloedhekel hebt, kans van slagen nul komma niks.
Je moet die schop niet krijgen als je er niet op voor "kunt" staan, resultaat als bovenstaande.
En zo zijn er meer factoren.
Zoals ik gister al schreef loop ik nu zelf bij PsyQ en daar heb je op de afdeling ADHD bij volwassenen te maken met trainingen/cursusjes. Dan zit je dus met een groep ADHD'ers die bepaalde dingen, zoals bijvoorbeeld vaardigheden, gaan leren (bijstellen). Zo'n groep is eigenlijk net als een topic op elke willekeurige pijler. Stel mensen bij elkaar die elk een eigen mening, eigen achtergrond, eigen manier van uiten hebben.
Voor die groep zitten over het algemeen twee coaches, die de boel een beetje regiseren, noem ze angels.
In de groep waar ik nu zit zit iemand die bij het idee dat hij een schop onder de kont zou krijgen al in de aanval gaat. Een ander is wel zo'n weekdier dat een schop onder de kont geen effect zal hebben, omdat hij niet in staat is om er voor open te staan....zelfs na jaren therapie niet.
En ik, zei de gek, reageer wisselend. Want op het ene moment pik ik er het juiste uit, het volgende voel ik me aangevallen en trap terug en nog een ander moment zal ik in tranen uitbarsten omdat ik er niks mee kan...op dát moment. Máár het blijft wel hangen en als ik het voor mezelf zo weet te draaien dat ik er wel iets mee kan dan lukt het alsnog.
Nadeel van dit forum, ook wel voordeel overigens, is dat er zoveel verschillende mensen zijn, met zoveel verschillende instellingen en achtergronden dat je nooit helemaal kunt inschatten hoe de schop uitgedeeld/ontvangen wordt.
Om dan toch Digi er even bij te halen. Zij heeft al heel wat achter de rug, is ondanks dat ze opkrabbelt nog behoorlijk kwetsbaar en nog niet helemaal in staat in te schatten wat nu als trap na of als goed bedoelde schop onder de kont bedoeld is. Tel daarbij op de verschillende meningen en emoties die er bij de forummers zijn en je ziet dat dit gewoon niet zomaar gaat werken.
Ondanks dat ik hier heel wat heb gelezen waarbij ik iets had van "dat had die-en-die beter achterwege kunnen laten" zag ik er ook wel goede bedoelingen tussen. Nu wordt alleen Digi aangeraden om topics of zelfs het forum over te slaan, maar zouden de mensen die haar gedrag moeilijk, vervelend, of wat ook vinden, zelf niet topics kunnen mijden waar zij zit of haar negeren?
Forummen is alleen leuk als je elkaar ook de kans geeft het leuk te hebben.
woensdag 13 februari 2008 om 16:50
Ik wil toch wel wat kwijt over het automutileren(heb getwijfeld of ik het wel zal doen)
Ik denk ook dat mensen ervan schikken of kwaad worden omdat het onbekend is ,de gevoelens niet herkenbaar,dus eng.
Daardoor kunnen reacties,zeker als je het aankondigd,heftig zijn.
Ik heb zelf ook een tijd in mijn leven gehad dat ik het deed.ik herken ook wat Yasmijn schrijft.
Met het verschil dat ik in de gemoedstoestand dat het bij mij gebeurde geen pijn voelde.
Dat digi het aankondigd,verbaast mij toch wel.
Maar dat komt omdat ik het naast mijn eigen ervaring neerleg.
Als het gebeurde was dat alleen,was ik de weg kwijt,kon ik niets zeggen,hoorde ik niets,man ik voelde niet eens meer of ik leefde.En er ging heel wat aan vooraf,nooit een impulsieve daad,ook niet met voorbedachte rade.Maar meer en toestand waar je in terecht komt als je je hersenspinsels niet meer kan handelen.
Ik heb in veel therapieen gezeten en ook wat mensen gezien die het ook deden,in verschillende vormen,maar nooit aankondigden
.
dat vraag ik mij dan wel af digi,waarom doe je dat het aankondigen,en waarom beschrijf je daarna uitgebreid hoe het je daarna is vergaan?
Wat wil je daar mee bereiken? Wat in mij ogen is dat echt zinloos.
Ik veroordeel je niet,kan dit stukje alleen totaal niet begrijpen.
Ik begrijp dat mensen dit emotionele chantage noemen(ik wil niet zeggen dat dat je doel is)
Ik schaamde mij altijd diep voor mijn littekens(gelukkig na jaren bijna onzichtbaar).
Zomers altijd lange mouwen aan en een lange broek,bah wat een rottijd was dat zeg.Mensen voorliegen.
Gelukkig ben ik er van af,hoewel het wel ingevuld is door een andere uitlaatklep.
Snap wel heel goed dat Yas het verslavende effect noemt,en heel soms heb ik nog wel gedachte erover.
Maar als ik aan de tijd denk dat mijn vriend de messen verstopte,nee dat nooit meer.
Overigens is automutilatie niet gevaarlijk,alleen beschadigend.
Ik denk ook dat mensen ervan schikken of kwaad worden omdat het onbekend is ,de gevoelens niet herkenbaar,dus eng.
Daardoor kunnen reacties,zeker als je het aankondigd,heftig zijn.
Ik heb zelf ook een tijd in mijn leven gehad dat ik het deed.ik herken ook wat Yasmijn schrijft.
Met het verschil dat ik in de gemoedstoestand dat het bij mij gebeurde geen pijn voelde.
Dat digi het aankondigd,verbaast mij toch wel.
Maar dat komt omdat ik het naast mijn eigen ervaring neerleg.
Als het gebeurde was dat alleen,was ik de weg kwijt,kon ik niets zeggen,hoorde ik niets,man ik voelde niet eens meer of ik leefde.En er ging heel wat aan vooraf,nooit een impulsieve daad,ook niet met voorbedachte rade.Maar meer en toestand waar je in terecht komt als je je hersenspinsels niet meer kan handelen.
Ik heb in veel therapieen gezeten en ook wat mensen gezien die het ook deden,in verschillende vormen,maar nooit aankondigden
.
dat vraag ik mij dan wel af digi,waarom doe je dat het aankondigen,en waarom beschrijf je daarna uitgebreid hoe het je daarna is vergaan?
Wat wil je daar mee bereiken? Wat in mij ogen is dat echt zinloos.
Ik veroordeel je niet,kan dit stukje alleen totaal niet begrijpen.
Ik begrijp dat mensen dit emotionele chantage noemen(ik wil niet zeggen dat dat je doel is)
Ik schaamde mij altijd diep voor mijn littekens(gelukkig na jaren bijna onzichtbaar).
Zomers altijd lange mouwen aan en een lange broek,bah wat een rottijd was dat zeg.Mensen voorliegen.
Gelukkig ben ik er van af,hoewel het wel ingevuld is door een andere uitlaatklep.
Snap wel heel goed dat Yas het verslavende effect noemt,en heel soms heb ik nog wel gedachte erover.
Maar als ik aan de tijd denk dat mijn vriend de messen verstopte,nee dat nooit meer.
Overigens is automutilatie niet gevaarlijk,alleen beschadigend.
woensdag 13 februari 2008 om 16:55
Iry, dat is ook wat me verbaasde. In de loop der jaren heb ik heel wat mensen gekend die aan automutilatie doen, maar over het algemeen werd dat nooit vantevoren aangekondigd en daarna gaan er truien met lange mouwen aan; laat staan dat er over gepraat werd (waarbij ik niet wil zeggen dat dat goed is). En daarom heb ik wat moeite met dit verhaal.
woensdag 13 februari 2008 om 17:10
Dat heb ik ook fleurtje.
Het irriteert mij.
Hell! het maakt mij eigenlijk pislink! (sorry dat moest ik even kwijt)
Maar dat komt door mijn eigen tijd waarin ik dat deed.
Het verbergen ,het schuldgevoel,het liegen om het maar vooral niet aan het licht te brengen,vooral omdat ik anderen(en natuurlijk vooral de geliefde om mij heen) die het beste met mij voor hadden niet wilde terleurstellen.
Digi,doordat jij het hier zo tentoon spreid,wekt het dat gevoel bij mij op.
Maar ik zie dat ik een bladzijde lezen mis,het gaat nu over schoppen onder konten.
Het irriteert mij.
Hell! het maakt mij eigenlijk pislink! (sorry dat moest ik even kwijt)
Maar dat komt door mijn eigen tijd waarin ik dat deed.
Het verbergen ,het schuldgevoel,het liegen om het maar vooral niet aan het licht te brengen,vooral omdat ik anderen(en natuurlijk vooral de geliefde om mij heen) die het beste met mij voor hadden niet wilde terleurstellen.
Digi,doordat jij het hier zo tentoon spreid,wekt het dat gevoel bij mij op.
Maar ik zie dat ik een bladzijde lezen mis,het gaat nu over schoppen onder konten.
woensdag 13 februari 2008 om 17:41
Maar juist je schamen en het verbergen en stilhouden veroorzaken zo'n diep gevoel van eenzaamheid. Misschien wil Digi dat gevoel niet. Wil ze zich niet zo eenzaam hoeven voelen. Wil ze een plek hebben waar ze zo'n essentieel stuk niet hoeft te verbergen, ook al is het misschien niet het aantrekkelijkste stuk. Juist daarom.
Ik weet niet of het zoiets is. En ik vraag me ook af of een forum daar de juiste plek voor is. Maar als het zoiets als dit is, begrijp ik het wel heel goed.
Ik weet niet of het zoiets is. En ik vraag me ook af of een forum daar de juiste plek voor is. Maar als het zoiets als dit is, begrijp ik het wel heel goed.
woensdag 13 februari 2008 om 18:02
Ik heb niet alles gelezen
Alleen de openingspost en ik vernam wat over automutilatie..
Ik vind de psyche pijler en vooral clubjes van borderliners WEL gevaarlijk..
Maar dat is een persoonlijk gevoel.
Ook ik heb de borderline diagnose gekregen.. ook ik automutileerde.
Ik liep in de volle hitte met lange mouwen aan.
Ook ik las veel over "lotgenoten" en zat op sites waar mensen automutileerden.
Ik haalde mezelf constant naar beneden en de verhalen van andere borderliners triggerden mij om meer te gaan snijden.
Mijn man en ouders verstopten alle messen en scharen maar ik vond altijd wel wat.. kapot glas ed..
Bij mij is er een ommekeer geweest toen ik mezelf echt wat aan heb gedaan. ( ik ga verder niet in detail maar ik neem aan dat jullie snappen wat ik bedoel (niet door messen overigens) )
Toen ik uit het ziekenhuis kwam en de bezorgdheid van mijn familie en man zag is er heel wat veranderd in mijn hoofd (ook door therapieën)
Ik was er helemaal klaar mee.. Ik heb sindsdien niet meer gelezen op dit soort pijlers en verbande alle andere borderliners uit mijn leven..
Het automutileren werd steeds minder
Ik heb zelfs een sleeve (tattoo) laten zetten over mijn littekens heen.
Zelfs nu voelt het nog moeilijk om niet in het borderline topic te gaan snuffelen maar ik weet dat als ik dat weer ga doen dat ik ga zwelgen en weer getriggerd wordt
Dus ja ik persoonlijk vind het een gevaarlijke pijler
sorry voor het hak op de tak verhaal maar ik wil hier zo snel mogelijk weer weg..
Alleen de openingspost en ik vernam wat over automutilatie..
Ik vind de psyche pijler en vooral clubjes van borderliners WEL gevaarlijk..
Maar dat is een persoonlijk gevoel.
Ook ik heb de borderline diagnose gekregen.. ook ik automutileerde.
Ik liep in de volle hitte met lange mouwen aan.
Ook ik las veel over "lotgenoten" en zat op sites waar mensen automutileerden.
Ik haalde mezelf constant naar beneden en de verhalen van andere borderliners triggerden mij om meer te gaan snijden.
Mijn man en ouders verstopten alle messen en scharen maar ik vond altijd wel wat.. kapot glas ed..
Bij mij is er een ommekeer geweest toen ik mezelf echt wat aan heb gedaan. ( ik ga verder niet in detail maar ik neem aan dat jullie snappen wat ik bedoel (niet door messen overigens) )
Toen ik uit het ziekenhuis kwam en de bezorgdheid van mijn familie en man zag is er heel wat veranderd in mijn hoofd (ook door therapieën)
Ik was er helemaal klaar mee.. Ik heb sindsdien niet meer gelezen op dit soort pijlers en verbande alle andere borderliners uit mijn leven..
Het automutileren werd steeds minder
Ik heb zelfs een sleeve (tattoo) laten zetten over mijn littekens heen.
Zelfs nu voelt het nog moeilijk om niet in het borderline topic te gaan snuffelen maar ik weet dat als ik dat weer ga doen dat ik ga zwelgen en weer getriggerd wordt
Dus ja ik persoonlijk vind het een gevaarlijke pijler
sorry voor het hak op de tak verhaal maar ik wil hier zo snel mogelijk weer weg..
