Psyche
alle pijlers
Wat zou je willen veranderen, en hoe ga je dat doen?
dinsdag 12 februari 2008 om 21:22
Ervan uitgaande dat je je leven nu al prima vindt, wat zou je willen veranderen aan je leven zodat het nog béter wordt?
Rare vraag misschien, maar het houdt me bezig de laatste tijd. Noem het een midlife-reflectie
. Ik vind mijn leven prima, heb op het eerste oog weinig te wensen. Fijne relatie, goede baan, gezonde kinderen, leuk sociaal leven etc., maar toch bekruipt me soms het gevoel dat er nog zoveel méér mogelijk is, en dat ik dat eruit moet halen. Tevreden zijn met wat je hebt, is voor mij aan het eind van de dag niet genoeg, kennelijk.
Voor de goede orde: ik bén tevreden, deze vragen komen niet voort uit onvrede maar uit het besef dat ik qua levensduur op de helft ben en dat ik zeker wil weten dat ik alles heb gedaan en bereikt wat ik wilde.
Dus: wie herkent dit, en wat doe jij om je nu al prima leven, nog beter te maken?
Rare vraag misschien, maar het houdt me bezig de laatste tijd. Noem het een midlife-reflectie
. Ik vind mijn leven prima, heb op het eerste oog weinig te wensen. Fijne relatie, goede baan, gezonde kinderen, leuk sociaal leven etc., maar toch bekruipt me soms het gevoel dat er nog zoveel méér mogelijk is, en dat ik dat eruit moet halen. Tevreden zijn met wat je hebt, is voor mij aan het eind van de dag niet genoeg, kennelijk.Voor de goede orde: ik bén tevreden, deze vragen komen niet voort uit onvrede maar uit het besef dat ik qua levensduur op de helft ben en dat ik zeker wil weten dat ik alles heb gedaan en bereikt wat ik wilde.
Dus: wie herkent dit, en wat doe jij om je nu al prima leven, nog beter te maken?
.
vrijdag 15 februari 2008 om 10:06
:
Omen, klinkt erg leuk die passie van je! Ik vind 't ook mooi te lezen dat je zo vol van iets kan zijn (ik vind zelf heel veel dingen wel leuk, maar heb niet één iets wat boven alle andere dingen uitstijgt).
Het was geloof ik Fashionvictim die hier op 't forum eens aan een ander aanraadde om je je leven voor te stellen 'over tien jaar'. Dus zonder belemmeringen of dat-kan-niets, gewoon verzinnen wat dan je ideaal zou zijn, en alles erbij denken tot in kleine details. Ik heb dat toen ook gedaan en doe 't nog heel regelmatig. Soms schrijf ik 't ook helemaal uit (inclusief hond, theaterbezoekjes en dat soort onzin). Mijn doelen worden wel steeds concreter, maar nog niet héél concreet. Soms vind ik dat jammer, want mijn studie is in juni afgelopen en ik heb wel 20 dingen die me leuk lijken, maar niets wat me leuker lijkt dan al 't andere. Soms ben ik er ook juist blij om want het maakt je wel heel flexibel en het geeft mij in elk geval de overtuiging dat ik zeker wel wat kan vinden wat ik leuk zal vinden.
Toen ik op de helft van mijn leven was, dus nu zo'n twintig jaar terug, was ik ook vol van allerlei, maar niet bezig met beeldende kunst zoals nu. Ik had een Latijnsamerika gerichte studie achter de rug en leefde in een land aldaar en had me volledig op de sociale strijd gestort. Daar was ik toen vol van en daarin was ik zeer bevlogen.
Maar ik herken wat jij schrijft, dat je alle kanten opkunt qua capaciteiten en mogelijkheden, dat er zo veel is om te doen, zo veel dat je bevlogenheid zou kunnen aanwakkeren, maar waarvan het toch lastig is om te bepalen of daartussen hetgeen zit waar je het meest blij van word. Dat vond ik toen, net als jij, enerzijds heel lastig en anderzijds maakte het me flexibel.
Uiteindelijk is het bij mij zo gelopen dat ik door omstandigheden ineens nauwelijks meer een keuze had en mij op dat moment tegen wil en dank heb gevoegd naar wat noodzakelijk was om te doen. Dat ging niet altijd van harte, omdat het niet datgene was wat mij het allerbeste lag, althans, mijn bevlogenheid werd er niet door aangewakkerd. Maar daar heb ik dan toch ook weer heel veel van geleerd en daar ben ik erg blij mee.
Misschien dat ik ook wel juist door die periode waarin ik niet flexibel meer kon zijn, me heb kunnen realiseren waar ik het meest blij van word.
vrijdag 15 februari 2008 om 10:11
:
Ik vind het wonderbaarlijk hoe de dingen zijn gelopen, als ik op mijn leven terugkijk - me alle fantastische dingen herinner die ik heb mogen meemaken tot nu toe. Mijn leven wordt denk ik gekenmerkt door kansen grijpen en gevoelsmatig op dingen in gaan (wat voelt goed, wat niet), in plaats van plannen en doelstellen en willen bereiken. Wat er op mijn pad komt grijp ik zo mogelijk en als het juist voelt met beide handen aan en ik geniet er van. En daarna zie ik wel.
Wat ik me ook besef is dat ik met de jaren toch ben veranderd, dat wat op mijn 22ste zo belangrijk leek, doet er op mijn 54ste eigenlijk niet meer zo toe en anders-om. Mijn "binnen-leven" (wat er in mijn hersens omgaat, hoe noem je dat..) is echt heel anders nu dan toen en mijn behoeften dus ook. Ik vind ouder worden dan ook echt leuk, het is dat continuum, het hoort erbij, het past. Ik heb nooit moeite met "grote" verjaardagen, vind het in principe niet erg om rimpels te krijgen en zie echt uit naar die volgende fase in mijn leven. Dat vind ik wel spannend - hoe zal het zijn om oud te wezen, hoe zal ik dingen ervaren?
Heel herkenbaar. Ik ben ook voornamelijk nieuwsgierig naar de toekomst en ervaar ouder worden als iets waar vooral voordelen in zitten.
Ik vind het wonderbaarlijk hoe de dingen zijn gelopen, als ik op mijn leven terugkijk - me alle fantastische dingen herinner die ik heb mogen meemaken tot nu toe. Mijn leven wordt denk ik gekenmerkt door kansen grijpen en gevoelsmatig op dingen in gaan (wat voelt goed, wat niet), in plaats van plannen en doelstellen en willen bereiken. Wat er op mijn pad komt grijp ik zo mogelijk en als het juist voelt met beide handen aan en ik geniet er van. En daarna zie ik wel.
Wat ik me ook besef is dat ik met de jaren toch ben veranderd, dat wat op mijn 22ste zo belangrijk leek, doet er op mijn 54ste eigenlijk niet meer zo toe en anders-om. Mijn "binnen-leven" (wat er in mijn hersens omgaat, hoe noem je dat..) is echt heel anders nu dan toen en mijn behoeften dus ook. Ik vind ouder worden dan ook echt leuk, het is dat continuum, het hoort erbij, het past. Ik heb nooit moeite met "grote" verjaardagen, vind het in principe niet erg om rimpels te krijgen en zie echt uit naar die volgende fase in mijn leven. Dat vind ik wel spannend - hoe zal het zijn om oud te wezen, hoe zal ik dingen ervaren?
Heel herkenbaar. Ik ben ook voornamelijk nieuwsgierig naar de toekomst en ervaar ouder worden als iets waar vooral voordelen in zitten.
vrijdag 15 februari 2008 om 10:15
vrijdag 15 februari 2008 om 11:23
Ik vind het ontzettend leuk om de positieve verhalen van iedereen te lezen hier.
De tip van Nijn vind ik ook een goede, ik doe dat soort dingen ook altijd om iets inzichtelijk te maken. Nu ga ik zelfs nog een stap verder, ik heb besloten mijn eigen lifecoach te worden.
Het viel me op dat als ik met mensen praat over hun leven en werk, zij vinden dat ik feilloos de vinger op de zere plekken kan leggen. En eigenlijk vind ik dat zelf ook
Natuurlijk geef ik er ook mijn idee van een oplossing bij, en ik moet zeggen dat ik daar zelf altijd erg tevreden over ben. Over mijn oplossingen. Of het voor hun ook werkt weet ik niet, maar voor míj zou het werken. Dus toen dacht ik, beschouw jezelf nu eens als iemand die naar je toekomt met zijn verhaal over leven en werk, en reageer daar op. Nou, "ons" eerste gesprek was al verhelderend. Heel bijzonder hoe ik inderdaad direct nu de vinger op de zere plekken legde, terwijl ik die natuurlijk al wel kende maar niet benóemde. Of gewoon maar accepteerde.
Ik zie ook in dat ik qua werk comfortabel achterover leun. Omdat alles goed gaat. ( Nou ja, de laatste dagen zijn wel erg donker geweest en die wolken zijn nog niet weg, maar die hebben weinig te maken met werk. Behalve dan dat het zijn weerslag daar op heeft). Ik heb een miljoen plannen hoe mijn werk nog verder te ontwikkelen, maar omdat de noodzaak ontbreekt, handhaaf ik gewoon lekker mijn status quo.
Bij mij is het dus tijd voor actie. Upgraden wat je al hebt.
De tip van Nijn vind ik ook een goede, ik doe dat soort dingen ook altijd om iets inzichtelijk te maken. Nu ga ik zelfs nog een stap verder, ik heb besloten mijn eigen lifecoach te worden.
Het viel me op dat als ik met mensen praat over hun leven en werk, zij vinden dat ik feilloos de vinger op de zere plekken kan leggen. En eigenlijk vind ik dat zelf ook
Natuurlijk geef ik er ook mijn idee van een oplossing bij, en ik moet zeggen dat ik daar zelf altijd erg tevreden over ben. Over mijn oplossingen. Of het voor hun ook werkt weet ik niet, maar voor míj zou het werken. Dus toen dacht ik, beschouw jezelf nu eens als iemand die naar je toekomt met zijn verhaal over leven en werk, en reageer daar op. Nou, "ons" eerste gesprek was al verhelderend. Heel bijzonder hoe ik inderdaad direct nu de vinger op de zere plekken legde, terwijl ik die natuurlijk al wel kende maar niet benóemde. Of gewoon maar accepteerde.Ik zie ook in dat ik qua werk comfortabel achterover leun. Omdat alles goed gaat. ( Nou ja, de laatste dagen zijn wel erg donker geweest en die wolken zijn nog niet weg, maar die hebben weinig te maken met werk. Behalve dan dat het zijn weerslag daar op heeft). Ik heb een miljoen plannen hoe mijn werk nog verder te ontwikkelen, maar omdat de noodzaak ontbreekt, handhaaf ik gewoon lekker mijn status quo.
Bij mij is het dus tijd voor actie. Upgraden wat je al hebt.
vrijdag 15 februari 2008 om 11:57
:
Omen, klinkt erg leuk die passie van je! Ik vind 't ook mooi te lezen dat je zo vol van iets kan zijn (ik vind zelf heel veel dingen wel leuk, maar heb niet één iets wat boven alle andere dingen uitstijgt).
Ottelien, toch besloten terug te komen dus!!! Spannend (of eigenlijk helemaal niet?)!
Het was geloof ik Fashionvictim die hier op 't forum eens aan een ander aanraadde om je je leven voor te stellen 'over tien jaar'. Dus zonder belemmeringen of dat-kan-niets, gewoon verzinnen wat dan je ideaal zou zijn, en alles erbij denken tot in kleine details. Ik heb dat toen ook gedaan en doe 't nog heel regelmatig. Soms schrijf ik 't ook helemaal uit (inclusief hond, theaterbezoekjes en dat soort onzin
Marg, ook ik ben lang aan het zoeken geweest wat ik nu wilde, had een hoop halfslachtige antwoorden, maar wat nu écht? Nop. Wat voor mij erg heeft geholpen zijn twee dingen;
- het ongegeneerd in de toekomst dromen. Dat concretiseren is vaak nog weer een tweede, maar het gaf me een basis om verder in te gaan kleuren.
- voor mezelf nagaan waar ik happy van word. Waar heb ik een hekel aan (en dat kan zo 'klein' zijn als onderzoeksresultaten samenvatten)? Wat zijn mijn sterke punten en wat mijn zwakke?
Het heeft tijd nodig gehad om te sudderen en helderder te worden, maar door er zo mee bezig te zijn was ik meer 'in touch' met deze dingen en zag ik potentiele kansen beduidend sneller. Gevolg; ik greep die kans eerder (soms bewust, soms meer als 'nou wie weet, niet geschoten is zeker mis en dan zie ik wel of dit het is') en met het doen is mijn visie steeds duidelijker geworden.
Sommige dingen heb ik nog niet helder, maar binnen zo'n 2 jaar heb ik de grote lijnen kunnen destilleren en actie ondernomen. Ik zit nu op de snelweg naar mijn doel, dóe ook al dingen die bij dat doel horen en ik 'droom' en handel grootser dan ik met een onduidelijk doel deed. Ik heb zelfs weer de stoute schoenen aangetrokken om studeren op dat 'hoe kom ik tot mijn doel'-lijstje te zetten. De uitwerking daarvan heeft nog genoeg vraagtekens, maar die invulling komt er wel.
En he! Je bent hartstikke jong. (oh, hoe heerlijk gruwelijk cliché) Als ik me niet vergis ben je een jaar of 23, toch? Ik ben 28 en ben nu dus op stoom aan het komen. Met 23 wist ik wel dat ik zoekende was, sluimerend wist ik heel grof wat ik misschien zou willen, maar was het me in de praktijk een groot onoverzichtelijke bende van mogelijkheden maar geen benul wat ik nu wílde. Ja dromen, dat kon ik goed.
Concretiseren, haha laten we het erop houden dat dat nog moest groeien.
vandaag ga ik van alles kunnen
vrijdag 15 februari 2008 om 14:45
haha nou Korenwolf daar ben je dan lekker mee. Wat zei je 'ohhhh had dat dan meteen gezegd!??!'. Sorry, ik maak uit je reacties op dat 't wel een behoorlijk rotte situatie is maar moet toch wel even lachen om die 'verontschuldiging'.
Dit geloof ik ik zeker! Ik vind die dingen die je leuk en niet leuk vindt ook verstandig, vóóral juist dat concrete. Want het grote plaatje dat weet ik wel (inderdaad Ottelien, wat jij zegt vind ik heel interessant, ben bezig met mijn scriptie over de relatie tussen sterke instituties en economische ontwikkeling). Maar die concrete dingen zijn juist belangrijk, want die zullen toch een groot deel uitmaken van waar je op een dag mee bezig bent.
Bedankt voor alle tips, ik heb er echt wat aan en ga er binnekort mee aan de slag, ik wil er wel even voor gaan zitten dus doe ik 't als ik er de tijd voor heb. ik hou jullie op de hoogte!!
Erg leuk topic Mariannas, heel positief!!!
Dit geloof ik ik zeker! Ik vind die dingen die je leuk en niet leuk vindt ook verstandig, vóóral juist dat concrete. Want het grote plaatje dat weet ik wel (inderdaad Ottelien, wat jij zegt vind ik heel interessant, ben bezig met mijn scriptie over de relatie tussen sterke instituties en economische ontwikkeling). Maar die concrete dingen zijn juist belangrijk, want die zullen toch een groot deel uitmaken van waar je op een dag mee bezig bent.
Bedankt voor alle tips, ik heb er echt wat aan en ga er binnekort mee aan de slag, ik wil er wel even voor gaan zitten dus doe ik 't als ik er de tijd voor heb. ik hou jullie op de hoogte!!
Erg leuk topic Mariannas, heel positief!!!
vrijdag 15 februari 2008 om 16:30
Marie, wat jij zegt over bewust dingen doen dat herken ik. Ik ben ook van de snel snel en 10 dingen tegelijk. Daar ben ik nu heel bewsut mee bezig. Lukt niet altijd hoor, 's ochtends blijft het rennen geblazen al heb ik wel meer tijd voor 'rituelen' ingeruimd. Ook 's ochtends of eigenlijk, júist in de ochtend.
Net wat je zegt heel simpel, ik ga bv zitten als ik handcreme opdoe, m'n haar borstel etc. Dat maakt qua tijd niet uit, qua beleving wel.
Ipodje op onderweg naar werk en bewust de nummers uitkiezen waar je behoefte aan hebt.
Op het werk regelmatig even terugtrekken en denken 'hoe ging het vandaag tot nu toe? Loopt het zoals ik wil? Wat moet ik doen om m'n doelen van vandaag te behalen? Kan er iets door naar morgen?'
De tijd nemen dus. Vooral als je haast hebt / druk bent werkt dat ontzettend goed.
En ik ben wb werk weer lekker bezig met aan mezelf aan het sleutelen, persoonlijke ontwikkeling is hier erg belangrijk. Daar hou ik van, lekker op mezelf 'kauwen', m'n sterke punten nog beter leren inzetten.
Wb privé is er weinig wat ik wil veranderen. Ik wil m'n leventje met Lief wel tot in de eeuwigheid zo blijven leiden, daar ga ik niet aan sleutelen.
Misschien de familiebanden aantrekken, diep in m'n hart wil ik best graag dat er een 'werkbare' situatie komt tussen boze zus en mij.
Net wat je zegt heel simpel, ik ga bv zitten als ik handcreme opdoe, m'n haar borstel etc. Dat maakt qua tijd niet uit, qua beleving wel.
Ipodje op onderweg naar werk en bewust de nummers uitkiezen waar je behoefte aan hebt.
Op het werk regelmatig even terugtrekken en denken 'hoe ging het vandaag tot nu toe? Loopt het zoals ik wil? Wat moet ik doen om m'n doelen van vandaag te behalen? Kan er iets door naar morgen?'
De tijd nemen dus. Vooral als je haast hebt / druk bent werkt dat ontzettend goed.
En ik ben wb werk weer lekker bezig met aan mezelf aan het sleutelen, persoonlijke ontwikkeling is hier erg belangrijk. Daar hou ik van, lekker op mezelf 'kauwen', m'n sterke punten nog beter leren inzetten.
Wb privé is er weinig wat ik wil veranderen. Ik wil m'n leventje met Lief wel tot in de eeuwigheid zo blijven leiden, daar ga ik niet aan sleutelen.
Misschien de familiebanden aantrekken, diep in m'n hart wil ik best graag dat er een 'werkbare' situatie komt tussen boze zus en mij.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
vrijdag 15 februari 2008 om 19:28
Leuk, moet je zeker doen. Ben benieuwd waar je op uit komt!
Waar ik vanmiddag nog aan dacht; voor mij was min of meer de clue toen ik me 2 dingen besefte;
- ik vind het leuk om mensen te helpen, en heel specifiek op het gebied van lichamelijke handicaps. Inmiddels weet ik dat dit komt doordat het zo resultaatgericht is. Iemand helpen om een aanvraag tot een goed resultaat te krijgen betekent vaak veel voor de persoon in kwestie.
- ik ben een regelzuchtige bemoeidoos met een grote mond en sterke vlagen 'ik weet hoe het beter moet'-additude.
Tja, ehm, ken jezelf zullen we maar zeggen? Bij deze twee dingen merkte ik dat mijn hart een sprongetje maakte als ik er mee bezig was, het gaf een kick. Ik ben dat gaan combineren en voorzichtig gaan aftasten wat ik er mee kon. Zo ben ik vrijwilliger geworden in een sociaal cultureel centrum en zat ik al rap in het bestuur. Erg leuk, maar inmiddels weet ik dat het voor 'er bij' is, omdat ik toch dat hele concrete helpen hier mis. Ik ben toen langzaam verder gaan snuffelen en bouwen aan dat punt.
Inmiddels weten steeds meer mensen me te vinden, doe ik aan belangenbehartiging en zit ik in het bestuur van een wmo-adviesraad. Ideaal, want ik kan de regelzucht heerlijk kwijt binnen dat bestuur, kan lekker mijn koppie breken over hoe beleid beter kan en moet, stuur als secretaris veel zaken aan, kan lekker mijn grote mond opentrekken over dit onderwerp en ook hier kan ik nog genoeg concretiseren qua 'helpdrang'. Nou ja, met mijn karakter is het nooit genoeg-genoeg, maar het is meer dan voldoende om niet meer dat 'yes!-gevoel' te hebben.
In veel dingen ben ik stukje bij beetje gerold, het waren echt kansen die ik voorheen niet (zo snel) zou hebben gezien. Van het een komt dan al snel het andere. Nu merk ik bijv. dat ik dat politieke spelletje ook wel haar charmes vind hebben en dat had ik nooit verwacht. Ik merk dat ik ambitieuzer ben dan ik dacht.
Ietwat arrogant gezegd; ik 'weet' voor mezelf gewoon dat mijn rol binnen die adviesraad bepaald niet niets is, maar dat ik het zal ontstijgen. Dit is 'voorbereiding op meer'. Het grappige is dat ik daardoor weer eens meer kansen herken. De voorzitter van deze adviesraad is een door de wol geverfde oude rot in dit gebeuren. Ik kan enorm veel van hem leren en hij neemt duidelijk de rol van 'coach' op zich. Voorheen had ik me daar enorm tegen afgezet, 'brr bemoei je niet met mijn zaken'/'ben ik zo slecht bezig dan, dat je er zo mee bezig bent?'. Nu herken ik de kans en grijp ik hem.
Het is echt een cirkel.
![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif){kind=small}
Ik besef nu dat er meer 'moet/zal' komen en ben nu aan het uitvogelen hoe ik dan weer bij dat doel kom. Diezelfde cirkel ervaarde ik op een gegeven moment ook bij het zoeken wat ik wilde. Des te minder ik wist wat ik wilde, des te minder kansen ik zag, des te stuurlozer ik raakte etc. Die negatieve cirkel kwam voor mij direct voor de tijd waarop ik me bewust bezig ben gaan houden met wat ik nu eigenlijk wil. Alsof ik even goed wakker geschud moest worden.
vandaag ga ik van alles kunnen
vrijdag 15 februari 2008 om 20:11
Wat ik mis van de kunst is dat leven en werken zo samenvalt, dat je al werkend je leven vormgeeft en beleeft. Dat je niet aan de ene kant je werk hebt, en daarnaast je vrije tijd en je hobby's. Ik vind het nog steeds heel raar dat ik nu zoiets als hobby's heb.
Wat ik niet mis, is dat je alle waardering en bevestiging steeds opnieuw uit jezelf moet halen. De verlammende faalangst.
Wat ik ook niet mis, is het voortdurende geldgebrek. Dat je per ongeluk een lijst kapot laat vallen, en dan geen geld hebt voor een nieuwe. Dat je altijd met inferieur materiaal moet werken, omdat je niks beters kunt betalen. En het contact met die afschuwelijke fondsen! Dat je dagenlang bezig bent met een aanvraag van een bedrag waar je niet eens het uurloon van die aanvraag mee kunt terugverdienen...
vrijdag 15 februari 2008 om 20:26
grappig topic, laat dit nou zijn waar ik over nadenk
ik ben heel gelukkig met mijn leventje maar ik weet ook wel een paar dingen die het nog beter zouden maken
Ten eerste: als we over twee weken ons eigen huisje krijgen (na anderhalf jaar bij schoonouders te hebben gewoond) eindelijk weer de vrijheid waar ik altijd zo heerlijk van kan genieten
ten tweede: mijn werk. Wat ik nu doe vind ik geweldig maar ik mis ook de uitdaging. Ik kan meer, dat krijg ik vaak te horen maar ik moet me er zelf nog van overtuigen, en ik wil ook meer. Niet voor het geld maar voor mijn eigen ontwikkeling. De stap is alleen wel moeilijk. Als ik meer wil en dus mijn droom wil bereiken moet ik stoppen op mijn huidige baan op zoek naar iets nieuws en weer deeltijd gaan studeren en dan geef ik dus (voor mijn gevoel zekerheid en veiligheid op).
Nou ja eerst maar eens verhuizen en dan definitieve beslissingen gaan maken
ik ben heel gelukkig met mijn leventje maar ik weet ook wel een paar dingen die het nog beter zouden maken
Ten eerste: als we over twee weken ons eigen huisje krijgen (na anderhalf jaar bij schoonouders te hebben gewoond) eindelijk weer de vrijheid waar ik altijd zo heerlijk van kan genieten
ten tweede: mijn werk. Wat ik nu doe vind ik geweldig maar ik mis ook de uitdaging. Ik kan meer, dat krijg ik vaak te horen maar ik moet me er zelf nog van overtuigen, en ik wil ook meer. Niet voor het geld maar voor mijn eigen ontwikkeling. De stap is alleen wel moeilijk. Als ik meer wil en dus mijn droom wil bereiken moet ik stoppen op mijn huidige baan op zoek naar iets nieuws en weer deeltijd gaan studeren en dan geef ik dus (voor mijn gevoel zekerheid en veiligheid op).
Nou ja eerst maar eens verhuizen en dan definitieve beslissingen gaan maken
Je moet soms vallen om weer leren op te staan
vrijdag 15 februari 2008 om 21:56
:
[...]
Wat ik mis van de kunst is dat leven en werken zo samenvalt, dat je al werkend je leven vormgeeft en beleeft. Dat je niet aan de ene kant je werk hebt, en daarnaast je vrije tijd en je hobby's. Ik vind het nog steeds heel raar dat ik nu zoiets als hobby's heb.
Wat ik niet mis, is dat je alle waardering en bevestiging steeds opnieuw uit jezelf moet halen. De verlammende faalangst.
Wat ik ook niet mis, is het voortdurende geldgebrek. Dat je per ongeluk een lijst kapot laat vallen, en dan geen geld hebt voor een nieuwe. Dat je altijd met inferieur materiaal moet werken, omdat je niks beters kunt betalen. En het contact met die afschuwelijke fondsen! Dat je dagenlang bezig bent met een aanvraag van een bedrag waar je niet eens het uurloon van die aanvraag mee kunt terugverdienen...
Ja, dat lijkt me ook vreemd, dat je ineens iets wat je eerst beleefde, nu als 'hobby' hoort bestempelen.
Die faalangst lijkt me ook vreselijk. Fondsen ook trouwens, maar daar blijf ik verre van :-)
Staat het werk wat je nu doet nog wel op de een of andere manier in verband met kunst?
vrijdag 15 februari 2008 om 22:54
Ik wil eindelijk eens werk doen dat ik echt leuk vind en waar ik me niet na twee maanden al verveel.
Verder ben ik heel tevreden qua liefde, wonen, hobbies.
Maar werk neemt gewoon te veel tijd in beslag ook omdat ik het niet leuk genoeg vind. Ik zou best happy zijn met een baantje voor 28 uur in de week en lekker veel tijd voor hobbies, danwel werk waar ik echt mijn passie in kwijt kan (maar ik betwijfel of dat bestaat).
Verder ben ik heel tevreden qua liefde, wonen, hobbies.
Maar werk neemt gewoon te veel tijd in beslag ook omdat ik het niet leuk genoeg vind. Ik zou best happy zijn met een baantje voor 28 uur in de week en lekker veel tijd voor hobbies, danwel werk waar ik echt mijn passie in kwijt kan (maar ik betwijfel of dat bestaat).
vrijdag 15 februari 2008 om 23:03
Ja, zo ervaar ik het ook.
Zo veel dingen hoeven niet meer. Je hoeft niet meer na te denken over een carriere, over of je wel of niet kinderen wilt, of je wel of niet wilt reizen, wat voor vent je wilt, wat voor sex je wilt, of je rijk wilt worden of niet, of je wel of niet goed genoeg bent en aan verwachtingen voldoet. Je hebt op de meeste van die vragen al antwoorden en je hebt al zo veel ervaren. Dat betekent voor mij niet dat ik nu stil zit en geen nieuwe ervaringen of uitdagingen meer nodig heb, maar het accent ligt echt heel anders. Want je hoeft niets meer te bewijzen, ook niet aan jezelf. Er komt dan zo veel ruimte in je hoofd vrij voor andere dingen. Voor content zijn met je zelf, met je leven, voor gewoon lekker jezelf zijn. Zo iets is het voor mij in ieder geval.
zaterdag 16 februari 2008 om 17:23
Evidenza ik herken er ook weinig in. De hele grote beslissingen heb ik al vrij jong genomen (bv geen kinderen willen) Ik heb nooit echt een vast omlijnt doel gehad maar heb ook nooit getwijfeld over wat ik zou willen, het kwam zoals het kwam en het komt nog steeds zoals het komt. Ook ben ik eigenlijk op ieder punt van m'n leven wel tevreden geweest met hoe het op dat moment ging. Ik zou nu voor m'n verdriet niet jonger willen zijn en ik heb na mijn kindertijd ook nooit meer gewenst dat ik ouder was.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
zaterdag 16 februari 2008 om 17:24
