Weinig geld Pink Ribbon naar onderzoek

16-11-2011 23:50 87 berichten
Alle reacties Link kopieren
Pink Ribbon werft fondsen met de slogan 'help ons in de strijd tegen borstkanker'. Maar de financiering van borstkankeronderzoek blijkt geen prioriteit te zijn van het borstkankerfonds.



Bewustwording

Van het geld, opgehaald door particulieren en bedrijven, moet 15 procent naar wetenschappelijk onderzoek gaan. Maar die doelstelling is niet gehaald de afgelopen jaren.



Alleen in 2008 is uit de eigen fondsenwerving een bedrag van 288.000 euro besteed aan wetenschappelijk onderzoek. Het geld is vooral gegaan naar bewustwording, voorlichtingsfolders en zorgprojecten voor borstkankerpatiënten. Terwijl onderzoek naar borstkanker wel vaak wordt gebruikt als verkoopargument voor de roze producten.



Spaarrekening

In vijf jaar tijd heeft Pink Ribbon 16 miljoen euro ontvangen van bedrijven en particulieren. Een omvangrijk bedrag daarvan is niet besteed. Op de spaarrekening staat ruim 7 miljoen euro te wachten op een doel. Daarnaast is nog eens 1 miljoen gereserveerd als reserve voor de organisatie.



Naast de 16 miljoen van bedrijven en particulieren, heeft Pink Ribbon ook nog 4 miljoen ontvangen van twee andere kankerfondsen.



Lintje

In 2008 wil KWF het bekende roze lintje gebruiken in de eigen fondsenwerving voor borstkanker. Maar de stichting Pink Ribbon claimt het alleenrecht van het beeldmerk. KWF besluit een deal aan te gaan met Pink Ribbon. Al het geld dat KWF ophaalt tijdens oktober borstkankermaand met de logo's van KWF en Pink Ribbon wordt gedoneerd aan Pink Ribbon. De wervingskosten zijn voor KWF.



Op deze manier is in twee jaar tijd ruim twee miljoen euro overgemaakt aan Pink Ribbon. Het geld is wel geoormerkt voor wetenschappelijk onderzoek. Dit jaar is de samenwerking met Pink Ribbon gestopt. KWF denkt meer geld op te kunnen halen met de kankerbrede actie 'Sta op tegen kanker'.



A Sisters Hope

Behalve KWF is ook fondsenwerver A Sisters Hope gestopt met geld geven aan Pink Ribbon. De afgelopen jaren heeft A Sisters Hope twee miljoen overgemaakt aan Pink Ribbon voor wetenschappelijk onderzoek. De wervingskosten waren voor rekening van A Sisters Hope. Naast de geoormerkte donaties van deze twee kankerfondsen (ruim 4 miljoen totaal) is er dus weinig geld van Pink Ribbon zelf besteed aan onderzoek.



Gala

Ieder jaar wordt begin oktober een Pink Ribbon Gala georganiseerd door de firma Estée Lauder. Dit initiatief staat helemaal los van Stichting Pink Ribbon. Het gala heeft als doel bewustwording. Op het gala zijn veel BN'ers aanwezig en een beperkt aantal borstkankerpatiënten. Bekende artiesten treden op.



Veel mensen denken dat het gala bedoeld is voor fondsenwerving, maar dat is niet het geval. Stichting Pink Ribbon ontvangt ook geen donaties van Estée Lauder. Estée Lauder mag wel vrij gebruik maken van de naam Pink Ribbon en het roze lintje, dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld KWF kankerbestrijding.



IDFA

Vrijdag gaat op het Internationale documentaire festival IDFA een documentaire over Pink Ribbon in Noord-Amerika in première.



Marketingtool

Het is een kritische film over het gebruik van borstkanker als marketingtool door het bedrijfsleven. Roze auto's, roze pistolen, en roze golfballen, je kan het zo gek niet bedenken. Borstkankerpatiënten die gaan overlijden hebben het gevoel dat over hun lijk producten aan de man worden gebracht.



Kritischer

Positieve verhalen van "survivors" voeren de boventoon in de roze fondsenwerving. Maar de miljarden die inmiddels zijn opgehaald hebben niet geleid tot veel vooruitgang in de behandeling. Nog steeds krijgt één op de acht vrouwen borstkanker en overlijden er veel vrouwen. Volgens de documentaire wordt het onderzoeksgeld niet goed besteed. Donateurs zouden veel kritischer moeten zijn.



In Nieuwsuur vanavond uitgebreid aandacht voor de Nederlandse situatie van Pink Ribbon en fragement uit de documentaire.



Vragen en/of opmerkingen? Mail de maker Judith Pennarts (Judith.Pennarts@Nieuwsuur.nl) of volg Judith op Twitter.





Ik heb het altijd al geroepen. Pink Ribbon spoort niet. Wat een nare organisatie.
quote:Ikbenanoniem schreef op 17 november 2011 @ 09:44:

Sta op tegen kanker is niet glamoureus Ailien. Dat is een brede campagne van KWF. Ik vind ook niet dat zij kanker uitvergroten tot iets glamoureus.



Het nare is dat de campagnes elkaar overlappen en er dan opeens heel veel over kanker in de media en op straat is.Ik weet dat dit een brede campagne is en niet glamoureus, maar omdat we net de héle maand Oktober borstkankermaand achter de rug hebben vind ik het gewoon smakeloos om dan gelijk wéér te gaan lopen leuren. Ik ben het gewoon zat. Ik heb al genoeg zorgen om mensen met kanker, dan heb ik gewoon geen zin om er constant mee geconfronteerd te worden. Ik zoek liever mijn eigen momenten uit dat ik erbij wil stil staan en niet dat het voortdurend in mijn gezicht wordt gesmeten.
Alle reacties Link kopieren
quote:mienbillekesjeuken schreef op 17 november 2011 @ 10:04:

[...]





Dat doel is allang bereikt. Je leeft echt onder een steen als je niet weet dat een op de acht vrouwen borstkanker krijgt. dus mogen ze nu lekker op die miljoenen blijven zitten in plaats van onderzoek te financieren? Dat is namelijk VEEL belangrijker dan maar blijven drammen over die een op de acht. Dat weten we nou wel. Helaas weten we ook dat zelfonderzoek ook maar een hele kleine factor speelt in het voorkomen en genezen van de ziekte. Dus ze moeten gewoon eens ophouden met die flauwekul gala's en de roze pumps en de roze vrouwenautootjes en alles waar gewoon onbeschaamd geld en publiciteit mee wordt gegenereerd.



Zoals Spaink ook al stelt; het moet allemaal wel leuk blijven in de artikelen en items. Want die rotzooi verkoopt niet als het wordt geassocieerd met kotsen en littekens.Als je niet (meer) achter het doel staat, dan geef je toch niets meer aan Pink Ribbon? Als iedereen dat doet, doekt de stichting zichzelf binnenkort vast op. Niemand wordt gedongen om het blaadje, het armbandje of de sleutelhanger te kopen of naar het gala te kijken.
Alle reacties Link kopieren
Een paar jaar geleden (ik weet niet hoe dat nu is) had Pink Ribbon Nederland (wat onafhankelijk is van andere landen) zelfs een potje ter eigen besteding. Daar gingen ze dan van uit eten. Niet super de luxe hoor, maar elke cent die je als stichting op die manier voor jezelf gebruikt, vind ik ereen te veel.

Toentertijd had ik overigens veel contact met de toenmalige staf van van Pink Ribbon. Daar zat een hele lieve vrouw tussen die ook borstkanker had gehad. Aan haar zat niks glamoureous. Maar dat is iets waar ik me dus tegenwoordig wel aan stoor.
Alle reacties Link kopieren
quote:Hemera schreef op 17 november 2011 @ 10:21:

[...]





Als je niet (meer) achter het doel staat, dan geef je toch niets meer aan Pink Ribbon? Als iedereen dat doet, doekt de stichting zichzelf binnenkort vast op. Niemand wordt gedongen om het blaadje, het armbandje of de sleutelhanger te kopen of naar het gala te kijken.Daarvoor zijn helaas wel kritische noten zoals die nu frequenter verschijnen nodig. Al is het natuurlijk absurd om te denken dat je een ziekte bestrijdt door een roze pump te kopen.
Sterker nog, sanoma (waar viva toe behoord) is nog wel de strategische partner van PR lees ik net op geenstijl......
Alle reacties Link kopieren
Ja, ze schijnen er vaker last van te hebben niet goed een boodschap over te kunnen brengen.



Het magazine van Pink Ribbon wordt in elkaar gedraaid door medewerkers van sanoma, naast hun andere werkzaamheden. En vervolgens wordt het magazine in alle andere sanomabladen gepromoot. Met bijbehorende producten.
Alle reacties Link kopieren
En toch is het zo dat mensen wel geld geven door die roze pump, dat roze bedeltje, die marketingcampagne.

Geld dat anders ook niet naar KWF was gegaan.



Stel ze zouden bij Pink Ribbon het geld beter besteden. Dus onderzoek, betere samenwerking met KWF etc etc. Zouden jullie het dan gerechtvaardigd vinden omdat dit nou eenmaal het meeste geld oplevert? En dus er veel meer geld is voor onderzoek en dus op termijn meer kans op genezing? Of zeggen jullie dan: nee. Liever minder geld, maar dat het dan eerlijker gebracht wordt (en gelijkmatiger verdeeld over marketing-technisch minder interessante ziektes enzovoort enzovoort)? Oprechte vraag he.
treffend stuk van Karen Spaink:http://www.spaink.net/2011/11/17/pink-ribbon/

zie onder voor tekst



Pink Ribbon



De campagnes van Pink Ribbon bevielen me al nooit: te veel glamour, te veel commercie, te veel doen alsof borstkanker hebben een leuk feestje is waar je ‘als een beter mens’ uit komt. Maar ja. Wie was ik om daar wat van te zeggen? Ik had immers geen borstkanker.



In maart 2006 bleek ik borstkanker te hebben, bovendien van het agressieve soort. Mijn rechterborst moest eraf, ik moest aan de chemo, aan de herceptin en aan de hormonen. (Mijn wedervaren daarover kunt u hier teruglezen via de tag Klog. Dat was tamelijk kut.



Toen een half jaar later het Pink Ribbon gedoe voor de zoveelste keer losbarstte, was alles anders. Dit keer ging het immers óók over mij. Dit keer was ik des te pissiger, en dit keer had ik geheid recht van spreken. Ik schreef een woedende column over de oppervlakkigheid van de Pink Ribbon campagnes (‘De marketing van Pink Ribbon’).



Borstkanker bleek vermarkt te kunnen worden, op voorwaarde dat we borstkanker voortaan beschouwden als een moeilijke maar nuttige levensles. Borstkanker werd een zoete Barbie: nergens kotsende vrouwen, niks geen gaten in je lijf, nooit doodsangst uitstaan. Borstkanker was iets waarmee je leuk solidair kon zijn door een roze stofzuiger te kopen of een mobieltje met een roze skin. En al die bedrijven die ons opriepen om hun ‘Pink Ribbon’ producten te kopen, trokken onze betaling aan hen af van hun eigen belastingaangifte. Kijk hen eens chic in de weer zijn met goede doelen?



In oktober 2007 was ik nog bozer. Inmiddels had ik van allerlei mensen gehoord dat Pink Ribbon NL weigerde inzage te geven in hun inkomsten en uitgaven. Ja hallo: leuk publiek geld inzamelen maar niemand laten weten wat je ermee doet?



Ik schreef een nieuw stuk. Waarom denken we dat bedrijven goed doen als wij hun producten kopen en zij daarna een deel van hun winst afstaan aan een goed doel? Die constructie maakt dat bedrijven zich op onze kosten een sociaal gezicht aanmeten; een gezicht dat ze vervolgens als kostenpost kunnen opvoeren. Zo bezien, zei ik, is Pink Ribbon niets anders dan een consumentenaflaat.



En was het niet raar dat Pink Ribbon zelf nooit inzage gaf in hun financiën? Hoeveel kregen ze, waaraan besteedden ze het? Elke journalist die Pink Ribbon daar naar vroeg, kreeg nul op rekest. Pas na mijn boze stuk van oktober 2007 besloot Pink Ribbon NL haar inkomsten en uitgaven te openbaren. En wat meteen opviel: het grootste deel van het budget van Pink Ribbon ging naar Pink Ribbon. Niks niet onderzoek naar borstkanker financieren, niks niet voorlichtingsmateriaal anders dan Pink Ribbon zelf. Anders gezegd: het leek er erg opdat Pink Ribbon vooral geld ophaalde voor Pink Ribbon.



In 2008 besloot Pink Ribbon NL een onderzoeksstoel te financieren: er zou bij een Nederlandse universiteit een professor worden aangesteld die onderzek deed naar het effect van voorlichting en naar het nut van lotgenotencontact. Alleen uhet érg lang voordat die professor werd gevonden…



Om een lang verhaal kort te maken:Pink Ribbon NL heeft in de afgelopen jaren circa 16 miljoen euro opgehaald en heeft daarvan 1,8% besteed aan onderzoek. Die andere 98,2%? Uitgegeven aan eigen glorie, aan reclame voor Pink Ribbon, aan de organisatie zelf, en aan niemand-weet-wat.



Het laatste nieuws? Het KWF heeft de samenwerking met Pink Ribbon opgezegd.



Goed zo. Kanker is geen glamourfeestje. Je steunt iemand met kanker niet door een roze prul te kopen, en bedrijven die goede sier willen maken door een deel van hun winst als klant-gefinancierde aftrekpost op te voeren, zijn per definitie vies.



Het KWF laat Pink Ribbon vallen. Dank je wel. Maar waarom moest dat zo lang duren?
Alle reacties Link kopieren
Net zoals je hiernaast al een poos fotos ziet van mensen die een stap zetten voor Pink Ribbon. Doet het gewoon goed bij ons emotionele vrouwtjes.
Alle reacties Link kopieren
Daarom kijk ik nooit naar die programma's. Gisteren zag ik toen ik aan het zappen was ook dat er een of ander kankergala op tv was, nld 1 geloof ik. Moeten al die BN-ers weer met hun mediageile harses op tv. Nee, bedankt.

Ik heb me de hele maand oktober lopen ergeren aan die stomme roze lintjes overal. En tegen kanker vecht je niet, je hebt gewoon geluk als de chemo aanslaat en je ervan geneest. Er valt niks te vechten. Helaas.
Alle reacties Link kopieren
quote:Primabella schreef op 17 november 2011 @ 11:10:

En toch is het zo dat mensen wel geld geven door die roze pump, dat roze bedeltje, die marketingcampagne.

Geld dat anders ook niet naar KWF was gegaan.



Stel ze zouden bij Pink Ribbon het geld beter besteden. Dus onderzoek, betere samenwerking met KWF etc etc. Zouden jullie het dan gerechtvaardigd vinden omdat dit nou eenmaal het meeste geld oplevert? En dus er veel meer geld is voor onderzoek en dus op termijn meer kans op genezing? Of zeggen jullie dan: nee. Liever minder geld, maar dat het dan eerlijker gebracht wordt (en gelijkmatiger verdeeld over marketing-technisch minder interessante ziektes enzovoort enzovoort)? Oprechte vraag he.



Oprecht antwoord: nee, dat hele Pink Ribbon hoeft van mij sowieso niet.



Ik heb sowieso nooit wat met dat gekoketteer met ziektes gehad, op Aids na. Dat daar awareness voor moest komen in de jaren 80 was logisch, en de wereldwijde Aidsfondsen hebben daarin ook echt enorme bergen werk verzet. Hele goede zaak wat mij betreft.



Ook vind ik het niet erg als celebrities op wat voor wijze dan ook awareness voor ziektes proberen te creëren, mits ze dat doen vanuit oprechte motieven. Denk bijvoorbeeld aan Brooke Shields die zelf een post partumdepressie had en dmv haar eigen ervaringen het stigma rondom psychische aandoeningen probeert te laten verdwijnen. Helemaal prima. Maar een Lieke van Lexmond die haar eigen pronte tieten in de etalage gooit en er een roze strikje op speldt omdat het zo lekker hip is: bitch, please. Ga een ander daarmee lastig vallen en echt iets nuttigs doen als je zo nodig de wereld wil verbeteren.
Am Yisrael Chai!
Alle reacties Link kopieren
Aids is dan ook een ziekte waar je in grote mate zelf de hand in hebt of je 'm krijgt of niet, bloedtransfusies en aidsbabies en dergelijke daargelaten. Daar was awareness dus heel hard voor nodig, want tot halverwege de jaren tachtig wist men dat niet.



En roken, daar is pas een hoop bewustwording voor nodig. En ongezond leven. Maar dan zie je die dames op hun roze pumps aan een peuk lurken tijdens de glamourfeestjes. Logica ten top.



Maar voor borstkanker niet. Niet meer. We weten nu echt wel dat het een loterij is met een 'win'kans van 1 op 8. En daar doe je helaas niks tegen.



Borstkanker valt niet te voorkomen. En helaas blijkt alleen al uit mijn eigen omgeving dat borstonderzoek nou niet bepaald zaligmakend is. De dingen die je als vrouw voelt, zijn vaak geen borstkanker en degenen die wel borstkanker bleken te hebben, hadden daar niets van gemerkt.
Alle reacties Link kopieren
quote:Ristretto schreef op 17 november 2011 @ 11:19:

En tegen kanker vecht je niet, je hebt gewoon geluk als de chemo aanslaat en je ervan geneest. Er valt niks te vechten. Helaas.





Dat stoort mij inderdaad het meest. De premisse dat een ernstige ziekte, of het nou kanker of iets anders is, iets is dat iets zegt over je persoonlijkheid. Als patient ben je dan ineens "dapper", "moedig", "sterk" en "vecht je tegen je ziekte".



Hou toch op. Ziektes overkomen je, en dat is kut. En als je pech hebt ga je er ook nog eens aan dood. Dat is nog kutter.



Ik kan me wild ergeren aan de impliciete boodschap dat iemand die gewoon stomme pech heeft gehad zelf schuldig is aan zijn dood omdat ie niet hard genoeg gevochten heeft.
Am Yisrael Chai!
Alle reacties Link kopieren
Ik betwijfel ten zeerste of dat geld anders niet naar het KWF zou zijn gegaan. Een deel ervan wel, denk ik.

Ik heb de afgelopen jaren collecte gelopen voor het KWF, en mij viel op dat veel (relatief jonge) vrouwen aangaven niet te willen geven omdat ze al aan Pink Ribbon geschonken hadden. Twee doelen voor dezelfde ziekte vinden ze blijkbaar teveel.



Op zich heb ik geen problemen met awareness, maar ik vind het evenwicht in deze echt volkomen zoek. Slechts 1,8 procent naar onderzoek??? Terwijl 15 % al een lachertje is? En zoveel geld op de bank, terwijl onderzoek zo broodnodig is?



Dat vind ik schandalig!
Wat wilde ik nou toch typen?
quote:Hemera schreef op 17 november 2011 @ 11:15:

Net zoals je hiernaast al een poos fotos ziet van mensen die een stap zetten voor Pink Ribbon. Doet het gewoon goed bij ons emotionele vrouwtjes.Bij mij niet. Wat een dikke onzin. Een stap voor borstkanker? Waar slaat het op?
Alle reacties Link kopieren
Ik vind wel dat je vecht tegen kanker, want het is een enorme strijd. Strijd om die ene chemokuur nog aan te kunnen, nog even voldoende energie uit een uitgeput lijf te persen om door te gaan. Het mentale gevecht om jezelf te blijven in plaats van een kankerpatient.



Ik vind alleen niet dat je kunt zeggen dat je hebt verloren (of gewonnen) van kanker. Er zijn zat mensen die ik winnaars vind, puur om hoe ze hun ziekteproces doorlopen hebben, maar die het helaas niet overleefd hebben...
Wat wilde ik nou toch typen?
Eigenlijk is het gewoon schurftig gedrag... het vermarkten van borstkanker.... Dat mensen daar überhaupt het lef voor in de kop halen om zich daaraan te wagen en daar hun gewin uit te halen....



Overigens ben het eens met FV... dat hele 'vechten' vind ik zo'n onzin. Je ondergaat alles gelaten (en bang). Iemand die overleeft vecht echt geen cent harder dan iemand die overlijd. Er zijn geen verliezers of winnaars. En kanker 'overwin' je niet... Je hebt mazzel... of niet. Mimsey, ik heb niet 'gevochten' hoor. Je ging gewoon. Een andere keuze had je nu eenmaal niet. Ik heb niet gevoeld of ik 'gevochten' had. Ik heb alles ondergaan, van bestraling tot chemo tot amputatie. Gewoon, omdat dat nu eenmaal moest.



Die glamour blaadjes zijn helemaal zum kotsen. Blije vrolijke vrouwen.... niks geen blauwe kringen onder de ogen, een glazige grijze huid of wat dan ook. Het moet zogezegd een 'knuffelziekte' worden. Lekker toegankelijk enzo... Maar heeft nimmer verwoord wat patiënten echt meemaken. Dus bewustwording van de ziekte? Die creëren ze niet eens. Ze spiegelen je iets voor dat in de verste verte nog niet op de realiteit lijkt! En logisch ook, geen mens wil een blaadje kopen waar mensen instaan met de enge/vreselijk uitziende gevolgen van de ziekte. Niemand zit te wachten op deze vrouwen die echt ziek zijn in hun volle glorie. Dat leest namelijk heulemaal niet leuk weg..... Het moet lekker lifestylerig zijn, met een vleugje make up, sieraadjes, mode en feestjes met champagne en amuses. Lekker leuk... Niet iets met dood of overduidelijk hele zieke mensen die bij de gedachte aan een amuse al de darmen uit hun lijf kotsen. Daar zijn mensen namelijk bang voor want die zieke mensen zijn helemaal niet lekker lifestyle
Alle reacties Link kopieren
quote:fashionvictim schreef op 17 november 2011 @ 11:22:

[...]





Oprecht antwoord: nee, dat hele Pink Ribbon hoeft van mij sowieso niet.



Ik heb sowieso nooit wat met dat gekoketteer met ziektes gehad, op Aids na. Dat daar awareness voor moest komen in de jaren 80 was logisch, en de wereldwijde Aidsfondsen hebben daarin ook echt enorme bergen werk verzet. Hele goede zaak wat mij betreft.



Ook vind ik het niet erg als celebrities op wat voor wijze dan ook awareness voor ziektes proberen te creëren, mits ze dat doen vanuit oprechte motieven. Denk bijvoorbeeld aan Brooke Shields die zelf een post partumdepressie had en dmv haar eigen ervaringen het stigma rondom psychische aandoeningen probeert te laten verdwijnen. Helemaal prima. Maar een Lieke van Lexmond die haar eigen pronte tieten in de etalage gooit en er een roze strikje op speldt omdat het zo lekker hip is: bitch, please. Ga een ander daarmee lastig vallen en echt iets nuttigs doen als je zo nodig de wereld wil verbeteren. (slaat overigens op de hele quote)
quote:fashionvictim schreef op 17 november 2011 @ 11:29:

[...]





Dat stoort mij inderdaad het meest. De premisse dat een ernstige ziekte, of het nou kanker of iets anders is, iets is dat iets zegt over je persoonlijkheid. Als patient ben je dan ineens "dapper", "moedig", "sterk" en "vecht je tegen je ziekte".



Hou toch op. Ziektes overkomen je, en dat is kut. En als je pech hebt ga je er ook nog eens aan dood. Dat is nog kutter.



Ik kan me wild ergeren aan de impliciete boodschap dat iemand die gewoon stomme pech heeft gehad zelf schuldig is aan zijn dood omdat ie niet hard genoeg gevochten heeft.Hear, hear...
Alle reacties Link kopieren
quote:Oriane schreef op 17 november 2011 @ 11:38:

Eigenlijk is het gewoon schurftig gedrag... het vermarkten van borstkanker.... Dat mensen daar überhaupt het lef voor in de kop halen om zich daaraan te wagen en daar hun gewin uit te halen....



Overigens ben het eens met FV... dat hele 'vechten' vind ik zo'n onzin. Je ondergaat alles gelaten (en bang). Iemand die overleeft vecht echt geen cent harder dan iemand die overlijd. Er zijn geen verliezers of winnaars. En kanker 'overwin' je niet... Je hebt mazzel... of niet. Mimsey, ik heb niet 'gevochten' hoor. Je ging gewoon. Een andere keuze had je nu eenmaal niet. Ik heb niet gevoeld of ik 'gevochten' had. Ik heb alles ondergaan, van bestraling tot chemo tot amputatie. Gewoon, omdat dat nu eenmaal moest.

Wederom een . Zo mee eens! Je hebt geen keus, je gaat gewoon, omdat dat moet!
Alle reacties Link kopieren
Gewoon geen geld meer geven aan goede doelen.
quote:Primabella schreef op 17 november 2011 @ 11:10:

En toch is het zo dat mensen wel geld geven door die roze pump, dat roze bedeltje, die marketingcampagne.

Geld dat anders ook niet naar KWF was gegaan.



Stel ze zouden bij Pink Ribbon het geld beter besteden. Dus onderzoek, betere samenwerking met KWF etc etc. Zouden jullie het dan gerechtvaardigd vinden omdat dit nou eenmaal het meeste geld oplevert? En dus er veel meer geld is voor onderzoek en dus op termijn meer kans op genezing? Of zeggen jullie dan: nee. Liever minder geld, maar dat het dan eerlijker gebracht wordt (en gelijkmatiger verdeeld over marketing-technisch minder interessante ziektes enzovoort enzovoort)? Oprechte vraag he.

De manier waarop PR opereert staat me gewoon tegen.

Ik vind ze ook vrij overbodig. Het KWF doet goed werk en dat is m.i. voldoende.



Als PR er niet zou zijn, dan zou de overkill aan kanker in het straatbeeld en de media ook beter gereguleerd kunnen worden. Maar PR moet zonodig een hele maand tot borstkankermaand bombarderen. Zou een mooie boel zijn als alle goede doelen dit zouden doen. Dan hebben we maanden tekort.
Alle reacties Link kopieren
quote:[message=10479493,noline]Oriane schreef op 17 Overigens ben het eens met FV... dat hele 'vechten' vind ik zo'n onzin. Je ondergaat alles gelaten (en bang). Iemand die overleeft vecht echt geen cent harder dan iemand die overlijd. Er zijn geen verliezers of winnaars. En kanker 'overwin' je niet... Je hebt mazzel... of niet. Mimsey, ik heb niet 'gevochten' hoor. Je ging gewoon. Een andere keuze had je nu eenmaal niet. Ik heb niet gevoeld of ik 'gevochten' had. Ik heb alles ondergaan, van bestraling tot chemo tot amputatie. Gewoon, omdat dat nu eenmaal moest.



Voor mijzelf sprekend; Hero heeft zeker wel gevochten. Absoluut. Na drie jaar ziek te zijn geweest, 25 bestralingen, 21 chemokuren en 9 zware operaties kan ik niet anders zeggen. Hij had wel een keuze, redden zou het het toch niet, alleen was die keuze niet altijd even makkelijk. Vanuit zijn tenen haalde hij de kracht om toch weer een behandeling in te gaan, om toch nog iets langer bij ons te kunnen zijn, terwijl hij wist dat dit een kwaliteit/kwantiteit afweging was. Hij vocht. Niet alleen tegen de kanker, maar ook tegen zichzelf. Tegen de moedeloosheid. Revalideren was een groot gevecht, niet opgeven maar doorgaan. Ookal zou hij er maar kort van genieten.

Hij moest niet. Van niemand behalve van zichzelf. We zagen hoeveel kracht het hem kostte en hoe weinig het hem opleverde. Maar hij wilde die ene mijlpaal nog halen, en die ene daarna, en die ene daarna. Wilde Mopsey horen praten, wilde haar naar de creche brengen, die ene Sinterklaasaantocht, dat nieuwe huis. Hij vocht zich de dagen door. Bleef zichzelf, bleef zijn persoonlijkheid trouw.

Voor mij is hij een winnaar. Zijn lijf was alleen te ziek.



En voor mij zijn er nog meer van dit soort kampioenen, waarvoor de ziekte wel een strijd was. Ik ben het alleen niet eens met de definitie van winnen of verliezen. Ik ken maar heel weinig verliezers, maar wel helaas veel mensen die overleden zijn.



Nou ja, terug naar het topic. Ik vind het zo zonde dat door dit soort praktijken er niet meer wordt gegeven aan goede doelen. Er is nog zoveel geld nodig; voor onderzoek naar ziektes, maar ook voor andere zaken. Door mensen op dit gebied te belazeren, benadeel je nog zoveel meer dan alleen de gulle gevers.
Wat wilde ik nou toch typen?
Alle reacties Link kopieren
Ik ben het wel met je eens ikbenanoniem dat een hele maand wat veel is. Zeker omdat er ook andere goede doelen zijn. Al trekt de 3FM actie ook ruim een maand uit voor hun Glazen Huis. Dat loopt nu al, half november.



FV, ja ik twijfel. Aan de ene kant ben ik het helemaal eens wat je schrijft over Lieke. Aan de andere kant kan ze wel een doelgroep bereiken die er anders helemaal niet mee bezig is. En als ze een deel van die groep, of een enkeling ervan, kan activeren om echt wat te doen, is dat dan geen winst?



Wat een verdrietige verhalen staan er trouwens tussen de posts.



Helemaal eens ben ik het met dat het onzin is dat als je het niet redt dat je dan niet hard genoeg gevochten hebt. Dat is sowieso absurd om te beweren.



Ik vind dit wel heel sneu voor andere goede doelen. Die lopen toch automatisch ook weer een knauw op.
Kijk, en dit bedoelde ik in het vorig topic over Pink Ribbon, leuk voor de winkeliers, maar meer dan ook niet.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven