Kinderen
alle pijlers
slaapgebrek en gebroken nachten. Hoe hou je het vol?
dinsdag 26 februari 2008 om 14:02
Ik had altrijd een uur of 10 slaap per nacht "nodig". Na de geboorte van mijn zoon kwam ik erachter dat ik die tien uur niet "nodig" had. Ik sliep tot zoon 20 maanden was gemiddeld 3 a 4 uur per nacht.
Op een gegeven moment beinvloedde het mijn dag niet eens meer, in die zin dat ik als een automatisch piloot gewoon alle handelingen uitvoerde en dan de nacht weer inging om drie uur slaap te krijgen.
Toen hij 15 maanden was ben ik wel overspannen geraakt vanwege het slaapgebrek. Omdat ik niet meer hoefde te werken toen, kon ik het enigszins bolwerken, ook omdat zoon drie middagen per week naar de creche ging en ik dan bij kon slapen.
Ik ben er wel achter dat je met veel minder slaap kunt dan je denkt, maar slaapgebrek breekt je wel op op den duur.
Op een gegeven moment beinvloedde het mijn dag niet eens meer, in die zin dat ik als een automatisch piloot gewoon alle handelingen uitvoerde en dan de nacht weer inging om drie uur slaap te krijgen.
Toen hij 15 maanden was ben ik wel overspannen geraakt vanwege het slaapgebrek. Omdat ik niet meer hoefde te werken toen, kon ik het enigszins bolwerken, ook omdat zoon drie middagen per week naar de creche ging en ik dan bij kon slapen.
Ik ben er wel achter dat je met veel minder slaap kunt dan je denkt, maar slaapgebrek breekt je wel op op den duur.
dinsdag 26 februari 2008 om 14:08
Ik vond het slaapgebrek door baby anders voelen dan het slaapgebrek dat ik daarvoor had. Toen ik nog kindloos was en ik sliep een keer een nacht slecht, dan was ik de daarop volgende dag echt geen mens. Kon haast niet functioneren.
Toen ik een kind had en dus 11 maanden lang onderbroken nachten had, merkte ik dat ik nog best kon functioneren. Ik was lang zo brak niet als toen ik nog kindloos was. Blijkbaar maak je toch bepaalde stofjes aan waardoor je het beter volhoudt. Sowieso als je borstvoeding geeft maak je een bepaalde stof aan waardoor je weer gemakkelijk in slaap valt 's nachts.
Toen ik een kind had en dus 11 maanden lang onderbroken nachten had, merkte ik dat ik nog best kon functioneren. Ik was lang zo brak niet als toen ik nog kindloos was. Blijkbaar maak je toch bepaalde stofjes aan waardoor je het beter volhoudt. Sowieso als je borstvoeding geeft maak je een bepaalde stof aan waardoor je weer gemakkelijk in slaap valt 's nachts.
dinsdag 26 februari 2008 om 14:12
Wat Morrie en Star zeggen klopt, je raakt eraan gewend en je lichaam reageert er ook anders op.
Ik had het laatst toen zoon ziek was, ik had die nacht 5.5 uur geslapen, men ik was echt kapot,er kwam de hele dag niks uit mijn handen, terwijl ik daar de eerste 20 maanden van zijn leven voor getekend had!!
Ik had het laatst toen zoon ziek was, ik had die nacht 5.5 uur geslapen, men ik was echt kapot,er kwam de hele dag niks uit mijn handen, terwijl ik daar de eerste 20 maanden van zijn leven voor getekend had!!
dinsdag 26 februari 2008 om 14:15
Ik ben ook iemand die veel slaap nodig had. Ik heb helaas twee kinderen die me heel vaak veel te weinig slaap geven en een beroep waarbij ik onregelmatig moet werken. Dit duurt nu al bijna zes jaar en ik vind het loodzwaar en wordt er erg somber van. Ik lig bijna iedere avond om negen uur in bed waardoor ik het gevoel heb als een mol te leven. Sorry dat ik niet iets opbeurends kan schrijven.
dinsdag 26 februari 2008 om 14:35
Het went. Ik deed het voorheen met 3 a 4 uur slaap per nacht, gewoon omdat ik om de een of andere reden niet kon slapen. Ik voelde me echt gebroken en een wrak 's ochtends bij het opstaan maar tegen een uur of 10 was ik echt wel weer gewoon fit. Het ergste vond ik zelf dat maar liggen woelen de hele tijd en niet in slaap kunnen vallen. Ik las bijvoorbeeld nog even een stukje voordat ik ging slapen en terwijl ik aan het lezen was, vielen mijn ogen gewoon dicht omdat ik zo moe was maar zodra het licht uitging, leek het wel alsof ik klaarwakker was en lag ik gewoon uren naar het plafond te staren
Tegenwoordig slaap ik stukken beter (ben ervan overtuigd dat het door de positie van het bed komt - lig richting zuiden), zeker zo'n 6 a 7 uur per nacht maar doe het soms nog net wel eens zo goed met 4 uur slaap.
Tegenwoordig slaap ik stukken beter (ben ervan overtuigd dat het door de positie van het bed komt - lig richting zuiden), zeker zo'n 6 a 7 uur per nacht maar doe het soms nog net wel eens zo goed met 4 uur slaap.
dinsdag 26 februari 2008 om 14:42
Met een baby/dreumes die nog niet doorslaapt is het de kunst om het jezelf zo makkelijk mogelijk te maken én (nog belangrijker) je er niet druk over te maken. Dus kind zo dichtbij mogelijk, zo min mogelijk licht aan, zoveel mogelijk in warm in bed blijven liggen, kind eventueel aan laten reiken of terug laten leggen door je partner én de wekker omdraaien, zodat je niet kan zien (en je dus kan ergeren) hoe laat het is en hoe lang het allemaal wel niet duurt.
en verder? Keuzes maken: af en toe vroeg naar bed, niet meer iedere avond wat plannen, weekenden niet helemaal volplannen, goed voor jezelf (laten) zorgen. En vooral ook genieten van de kleine en je niet ergeren aan wat je allemaal niet meer kunt.
en verder? Keuzes maken: af en toe vroeg naar bed, niet meer iedere avond wat plannen, weekenden niet helemaal volplannen, goed voor jezelf (laten) zorgen. En vooral ook genieten van de kleine en je niet ergeren aan wat je allemaal niet meer kunt.
dinsdag 26 februari 2008 om 15:13
en bedenken....het is een fase!
Nu ben ik wel in de gelukkige omstandigheid dat meisje met 5/6 weken al een nacht doorsliep en met 3 mnd elke nacht, in de zin van dat ze rond 23.00 de laatste voeding kreeg en de volgende ochtend pas om 6.00 weer wakker werd, voor de 1e voeding.
Was ook altijd iemand die errug veel slaap nodig had, maar sinds meisje eris, valt het me mee. Wat ook al gezegd, is, lief voor jezelf zijn en luisteren naar wat je lijf zegt, ben je moe om 20.00 dan ga je toch lekker naar bed? en af en toe nog een tukkie doen (ook nu nog met 13 maanden) terwijl de kleine slaapt helpt je ook door de dag heen.
Nu ben ik wel in de gelukkige omstandigheid dat meisje met 5/6 weken al een nacht doorsliep en met 3 mnd elke nacht, in de zin van dat ze rond 23.00 de laatste voeding kreeg en de volgende ochtend pas om 6.00 weer wakker werd, voor de 1e voeding.
Was ook altijd iemand die errug veel slaap nodig had, maar sinds meisje eris, valt het me mee. Wat ook al gezegd, is, lief voor jezelf zijn en luisteren naar wat je lijf zegt, ben je moe om 20.00 dan ga je toch lekker naar bed? en af en toe nog een tukkie doen (ook nu nog met 13 maanden) terwijl de kleine slaapt helpt je ook door de dag heen.
dinsdag 26 februari 2008 om 15:14
Ik was ook zo`n enorme langslaper maar sinds de komst van mijn zoon doe ik het met heel wat minder uurtjes slaap. Toegeven, de laatste tijd kom ik meestal wel aan de 8 uur slaap maar vaak genoeg ook niet. Wat mij is opgevallen (net als anderen las ik) is dat je het allemaal prima trekt zolang het weinig-slapen voortduurt. Maar zodra kind een tijd(je) flink doorslaapt `s nachts en hij heeft dan weer eens een spooknacht dan ben ik echt gebróken!
dinsdag 26 februari 2008 om 15:21
Hier een baby van 3 maanden die nog 2 nachtvoedingen heeft. ik ben ook iemand die pas functioneert na 9 uur slaap. Ik heb nu dus 3 maanden van max 5 uur achter de rug, en ik merk dat ik echt een ramp ben. Ik vergeet alles, moet alles opschrijven, ben emotioneel een wrak, kan niet meer nadenken. En over een maand moet ik weer gaan werken! Ik kan overdag niet slapen, want ons meisje slaapt ook overdag maar max een uur achter elkaar.
En wat betreft die hormonen en trucjes: niets werkt. Hormonen is fabel wat mij betreft en zodra er 1 huiltje is, ben ik minimaal een uur wakker, of ik nu uit bed ga of niet.
Dus: helaas geen positief verhaal, slaapgebrek is een ramp in zowel de omgang met jezelf als de omgang met anderen. Ik duim dat je een kind krijgt dat wel doorslaapt!
En wat betreft die hormonen en trucjes: niets werkt. Hormonen is fabel wat mij betreft en zodra er 1 huiltje is, ben ik minimaal een uur wakker, of ik nu uit bed ga of niet.
Dus: helaas geen positief verhaal, slaapgebrek is een ramp in zowel de omgang met jezelf als de omgang met anderen. Ik duim dat je een kind krijgt dat wel doorslaapt!
dinsdag 26 februari 2008 om 16:04
Je kunt inderdaad veel meer aan dan dat je zelf van te voren bedenkt.
Ik kan me alleen maar aansluiten bij de adviezen die er staan. Garantie op rust krijg je nooit.... al slaapt de kleine in het begin al snel door. Maar.... 1 troost, het went, en je zult steeds je prioriteiten bij moeten stellen. Ook ik had altijd minstens 8 uur slaap per dag nodig.
De laatste 4 jaar is het een kwestie van een hele goeie nacht hebben als ik 5 uurtjes slaap (al dan niet onafgebroken) Standaard is helaas eerder 3 a 4 uurtjes. Gelukkig gaat ook hij naar de peuterspeelzaal en duik ik dan nog even me bed in. Ook de weekenden overdag lenen zich uitstekend om bij te tanken. Dat haalt het gemiddelde toch weer omhoog, maar leuk is anders. Het heeft enorme consequenties. We zijn nu onder behandeling bij een slaapcentrum voor hem. Gelukkig gaat het mannetje hier heeeeeeeel snel naar de basisschool. Hopelijk is er dan een ander patroon en komt de regelmaat wat alles betreft weer terug.
Ik kan me alleen maar aansluiten bij de adviezen die er staan. Garantie op rust krijg je nooit.... al slaapt de kleine in het begin al snel door. Maar.... 1 troost, het went, en je zult steeds je prioriteiten bij moeten stellen. Ook ik had altijd minstens 8 uur slaap per dag nodig.
De laatste 4 jaar is het een kwestie van een hele goeie nacht hebben als ik 5 uurtjes slaap (al dan niet onafgebroken) Standaard is helaas eerder 3 a 4 uurtjes. Gelukkig gaat ook hij naar de peuterspeelzaal en duik ik dan nog even me bed in. Ook de weekenden overdag lenen zich uitstekend om bij te tanken. Dat haalt het gemiddelde toch weer omhoog, maar leuk is anders. Het heeft enorme consequenties. We zijn nu onder behandeling bij een slaapcentrum voor hem. Gelukkig gaat het mannetje hier heeeeeeeel snel naar de basisschool. Hopelijk is er dan een ander patroon en komt de regelmaat wat alles betreft weer terug.
dinsdag 26 februari 2008 om 19:55
Ik heb een nachtbrakertje gehad (nadat ze op haar 3e geopereerd is aan neus en keelamandeltjes sliep ze pas door) en ik vond het vreselijk slopend, mede omdat ik gewoon ook een verantwoordelijke baan had daarnaast. Ik ging in het weekend zoveel mogelijk samen met haar tussen de middag naar bed voor een middagdutje en af en toe sliep ze een nachtje bij mijn ouders of schoonmoeder, dan konden mijn man en ik bijtanken.
Mijn tweede slaapt veel beter, maar is weer verschrikkelijk vroeg (vind ik dan he, rond 6.00) wakker en dan ben ik nog niet eens toe aan opstaan. Maar je doet het wel gewoon heb ik door de jaren heen gemerkt. Maar als ze af en toe bij opa en oma logeren dan doe ik het liefste niets anders dan slapen, slapen, slapen, heerlijk!
Ik heb inderdaad ook gemerkt dat ze beter gewoon contineu heel slecht kunnen slapen dan vaak goed en dan ineens een paar nachten slecht, dan ben ik veel meer een wrak dan toen bij de eerste, ik wist niet beter meer op den duur dat ik met weinig slaap de dag door moest komen
Mijn tweede slaapt veel beter, maar is weer verschrikkelijk vroeg (vind ik dan he, rond 6.00) wakker en dan ben ik nog niet eens toe aan opstaan. Maar je doet het wel gewoon heb ik door de jaren heen gemerkt. Maar als ze af en toe bij opa en oma logeren dan doe ik het liefste niets anders dan slapen, slapen, slapen, heerlijk!
Ik heb inderdaad ook gemerkt dat ze beter gewoon contineu heel slecht kunnen slapen dan vaak goed en dan ineens een paar nachten slecht, dan ben ik veel meer een wrak dan toen bij de eerste, ik wist niet beter meer op den duur dat ik met weinig slaap de dag door moest komen
dinsdag 26 februari 2008 om 20:13
Wij hebben een dochter van 8,5 week en ze slaapt vanaf een uur of 10 's avonds tot 8 uur 's ochtends. Ik ga rond 11 uur slapen en sta rond half 7 weer op, zodat ik op m'n gemak kan douchen en wat dingen in huis kan doen. Vroeger had ik echt wel meer slaap nodig en nu hou ik nog steeds erg van slapen, maar ik hecht toch meer waarde aan het keuvelen zo 's ochtends. En ik geniet dubbelop van de slaap die ik wel krijg.
Dochter komt trouwens nog wel voor een voeding 's nachts, maar dat is zo gepiept en heel gezellig, zeker aangezien ze dan erg veel lacht en eerst even met ons wil 'kletsen'
(ze heeft een paar dagen geleden ontdekt dat er verschillende klanken uit haar mond kunnen komen...)
Dochter komt trouwens nog wel voor een voeding 's nachts, maar dat is zo gepiept en heel gezellig, zeker aangezien ze dan erg veel lacht en eerst even met ons wil 'kletsen'
(ze heeft een paar dagen geleden ontdekt dat er verschillende klanken uit haar mond kunnen komen...)
dinsdag 26 februari 2008 om 20:19
Je kan met minder slaap toe dan je denkt wordt hier gezegd. Er is een grote maar : Je bent een emotioneel wrak en je vergeet alles en je functioneert op je werk maar half. Ik vind het een grote ramp, die gebroken nachten. Ik heb afspraak met een osteopaat, hopelijk lost die iets op. Tot die tijd ga ik bijna iedere avond om 9 uur naar bed ( gezellig !) om aan mijn uren te komen
dinsdag 26 februari 2008 om 21:13
Ik heb inderdaad de laatste jaren op mijn werk niet goed gefunctioneerd. Mijn vorige baan hield op te bestaan, maar het liep al niet echt meer. Ik heb nu 1 3/4 jaar in een andere baan gewerkt en dit is mijn laatste week. Ik heb zelf ontslag genomen, ik trek het niet meer.
Mijn oudste is 4 1/2 en de jongste wordt in maart 3. Al in de zwangerschap van de oudste is het slaapgebrek begonnen. Maar, toen kon ik nog uitslapen. MIjn werktijden waren heel flexibel én ik had nog geen kind rondlopen. In zijn eerste jaar sliep mijn oudste niet altijd even geweldig, maar al met al kwam ik redelijk aan mijn slaap toe (ook al omdat oudste wél 's morgens doortukte tot negen uur, half tien als hij 's nachts wakker was geweest en ik dat toen ook nog kon doen).
In de zwangerschap van de tweede had ik weer als kwaal dat ik heel slecht sliep. Vaak lag ik 's nachts uren wakker. Dat vond ik zooooo gemeen, alsof je al niet genoeg gebroken nachten krijgt als de kleine er eenmaal is...
Maar goed. Mijn jongste is een slechte slaper. Hij wordt 's nachts wakker. Meestal gaat hij ook wel snel weer slapen, is het een kwestie van even instoppen en een aai over de bol. Maar je bent wél zelf ook weer uit je slaap.
Sorry voor het gezeur, maar hee, geef me een vinger om me weer even te ontladen hierover en ik grijp je hele hand!
Zo vanaf kerst heeft onze jongste een paar weken de nachten doorgeslapen. Ik wist niet wat me overkwam. Ik was totaal van slag, zowel lichamelijk als emotioneel als hormonaal. Echt, nu het weer als vanouds is (zo om de drie tot vier uur wakker worden) voel ik me zowaar een stuk fitter als in die weken! Maar het schijnt dat je ook weer moet wennen aan een nieuw ritme zodra er goed geslapen wordt. Dat alles 'er dan uitkomt'.
Hoe dan ook, wat Wickedwitch hierboven schrijft kan ik volledig beamen. Tenminste, ik hoop dat het zo is. Want ik twijfel enorm aan mezelf en aan mijn capaciteiten inmiddels. Ik kan me nergens echt op focussen, niet concentreren, kan niets onthouden, ik voel me echt een loser en vraag me af of het ooit nog iets wordt met mij. Maar hopelijk zal het dus veel te maken hebben met slaapgebrek...
Helaas, ook hier geen jubelverhaal dus...
Wat ik je wel kan zeggen denk ik, is dat je met minder slaap toe blijkt te kunnen dan je dacht, je kunt het wel wat ontwennen. Ik weet nu dat ik met zes, zeven uur slaap per nacht prima zou kunnen functioneren, terwijl ik voorheen dacht toch wel acht tot negen uur nodig te hebben.
xx lisa.
Mijn oudste is 4 1/2 en de jongste wordt in maart 3. Al in de zwangerschap van de oudste is het slaapgebrek begonnen. Maar, toen kon ik nog uitslapen. MIjn werktijden waren heel flexibel én ik had nog geen kind rondlopen. In zijn eerste jaar sliep mijn oudste niet altijd even geweldig, maar al met al kwam ik redelijk aan mijn slaap toe (ook al omdat oudste wél 's morgens doortukte tot negen uur, half tien als hij 's nachts wakker was geweest en ik dat toen ook nog kon doen).
In de zwangerschap van de tweede had ik weer als kwaal dat ik heel slecht sliep. Vaak lag ik 's nachts uren wakker. Dat vond ik zooooo gemeen, alsof je al niet genoeg gebroken nachten krijgt als de kleine er eenmaal is...
Maar goed. Mijn jongste is een slechte slaper. Hij wordt 's nachts wakker. Meestal gaat hij ook wel snel weer slapen, is het een kwestie van even instoppen en een aai over de bol. Maar je bent wél zelf ook weer uit je slaap.
Sorry voor het gezeur, maar hee, geef me een vinger om me weer even te ontladen hierover en ik grijp je hele hand!
Zo vanaf kerst heeft onze jongste een paar weken de nachten doorgeslapen. Ik wist niet wat me overkwam. Ik was totaal van slag, zowel lichamelijk als emotioneel als hormonaal. Echt, nu het weer als vanouds is (zo om de drie tot vier uur wakker worden) voel ik me zowaar een stuk fitter als in die weken! Maar het schijnt dat je ook weer moet wennen aan een nieuw ritme zodra er goed geslapen wordt. Dat alles 'er dan uitkomt'.
Hoe dan ook, wat Wickedwitch hierboven schrijft kan ik volledig beamen. Tenminste, ik hoop dat het zo is. Want ik twijfel enorm aan mezelf en aan mijn capaciteiten inmiddels. Ik kan me nergens echt op focussen, niet concentreren, kan niets onthouden, ik voel me echt een loser en vraag me af of het ooit nog iets wordt met mij. Maar hopelijk zal het dus veel te maken hebben met slaapgebrek...
Helaas, ook hier geen jubelverhaal dus...
Wat ik je wel kan zeggen denk ik, is dat je met minder slaap toe blijkt te kunnen dan je dacht, je kunt het wel wat ontwennen. Ik weet nu dat ik met zes, zeven uur slaap per nacht prima zou kunnen functioneren, terwijl ik voorheen dacht toch wel acht tot negen uur nodig te hebben.
xx lisa.
dinsdag 26 februari 2008 om 22:48
Het gekke is dat je pas moe wordt als daar ruimte voor is. Dus zolang je blijft hollen en bezig gehouden wordt, is het wel te doen. Maar op het moment dat er ruimte is om moeheid te voelen, dan slaat het heel hard in je gezicht.
Mijn oplossing die voor mij nu nog mogelijk is, is met dochter (op de dagen dat ik met haar thuis ben) mee op bed 's middags. Dan pak ik toch nog een uurtje extra. En in het weekend wisselen vriend en ik elkaar af en heb ik ten minste 1 weekenddag dat ik mag uitslapen (bijslapen).
Mijn oplossing die voor mij nu nog mogelijk is, is met dochter (op de dagen dat ik met haar thuis ben) mee op bed 's middags. Dan pak ik toch nog een uurtje extra. En in het weekend wisselen vriend en ik elkaar af en heb ik ten minste 1 weekenddag dat ik mag uitslapen (bijslapen).
dinsdag 26 februari 2008 om 23:42
Met aangeven dat het went dan bedoel ik ook eigenlijk dat je in dat slecht slapen ritme zit en je je daar beter bij voelt als dat het onregelmatig is en je je nog meer geradbraakt bent. Je blijkt het dan wel degelijk nog enigszins vol te houden.
Dat het absoluut geen ideale situatie is, kan ik helaas beamen.
Ook ik ben drie keer in korte tijd mijn baan kwijt geraakt. Omdat je niet geconsentreerd met het werk bent, dingen niet kunt onthouden en nieuwe dingen niet onder de knie krijgt. Niet best voor je zelfvertrouwen enz.
Vandaar dat ik aangaf dat je in je eigen belang andere prioriteiten moet stellen. Inderdaad vroeg naar bed, middagslaapjes, de kleine laten logeren, indien mogelijk dan uitslapen in het weekend om en om met partner bijvoorbeeld.
Het is een behoorlijk zware periode en helaas is het dan even roeien met de riemen die je hebt. Ondanks dat het zwaar shit is, weet er alles van, (heb er buiten dit stuiterballetje nog 2) kun je je er beter bij neerleggen en accepteren dat het op dat moment zo loopt. Er "tegen aan schoppen" door onmacht is o zo begrijpelijk. Helaas brengt dat ook geen verbetering in de situatie.
Ik heb op dit moment ook mijn hoop op het slaapcentrum gevestigd, en anders op het moment dat hij (gelukkig bijna) naar de basisschool gaat. Misschien dat het stuiterballetje dan beter gaat slapen. Proberen positief voorruit te kijken.
Dat het absoluut geen ideale situatie is, kan ik helaas beamen.
Ook ik ben drie keer in korte tijd mijn baan kwijt geraakt. Omdat je niet geconsentreerd met het werk bent, dingen niet kunt onthouden en nieuwe dingen niet onder de knie krijgt. Niet best voor je zelfvertrouwen enz.
Vandaar dat ik aangaf dat je in je eigen belang andere prioriteiten moet stellen. Inderdaad vroeg naar bed, middagslaapjes, de kleine laten logeren, indien mogelijk dan uitslapen in het weekend om en om met partner bijvoorbeeld.
Het is een behoorlijk zware periode en helaas is het dan even roeien met de riemen die je hebt. Ondanks dat het zwaar shit is, weet er alles van, (heb er buiten dit stuiterballetje nog 2) kun je je er beter bij neerleggen en accepteren dat het op dat moment zo loopt. Er "tegen aan schoppen" door onmacht is o zo begrijpelijk. Helaas brengt dat ook geen verbetering in de situatie.
Ik heb op dit moment ook mijn hoop op het slaapcentrum gevestigd, en anders op het moment dat hij (gelukkig bijna) naar de basisschool gaat. Misschien dat het stuiterballetje dan beter gaat slapen. Proberen positief voorruit te kijken.
