Kinderen
alle pijlers
Bonje met een andere moeder
vrijdag 14 maart 2008 om 16:32
Ongeveer 2 jaar geleden heb ik een akkefietje gehad met een moeder op school. Zij had toen haar dochter van nog geen 1 jaar alleen in de auto laten zitten met een appel, terwijl zij op het schoolplein haar zoon ophaalde. Ik zag het toevallig omdat ik langs haar auto liep. Ik heb toen aan haar gevraagd of ze dat niet een beetje gevaarlijk vond ivm stikken. Ik heb toen de wind van voren gekregen. Ik heb toen hier nog een topic geopend met de vraag of ik mijn mond had moeten houden of niet.
Goed, we zijn 2 jaar verder en alsof de duvel er mee speelt vandaag heb ik dus weer een soort van hetzelfde akkefietje met dezelfde moeder gehad.
Ik kom met mijn dochter het schoolplein oplopen om mijn zoon te halen en ik zie haar dochter in de klimrekken hangen met een lolly in haar mond, moeder staat er een eind vandaan met een andere moeder te kletsen. Ik moet al heel goed mijn best doen om mijn mond dicht te houden. En waar ik al bang voor was het meisje kukelt zo uit het klimrek, ik ben er als eerste bij en til haar op. Gelukkig is de lolly uit haar mond gevallen. Inmiddels komt moeder erbij en troost haar verder. Je zou zeggen dat ze dan wel zou bedenken dat het niet zo verstandig is om haar met die lolly rond te laten lopen maar nee hoor, ze maakt de lolly schoon en stopt het weer in de mond van haar dochter die alweer aan het klimmen is. Toen kon ik mijn mond niet meer houden en zei: Zou je dat nou wel doen, haar zo laten spelen met een lolly in haar mond? Net liep het wel goed af maar...afijn ik zal maar niet herhalen wat voor scheldkanon ze op mij afstak ( of wel,
)
Ik heb haar hoofdschuddend aangekeken en ben weggelopen.
Ik snap zulke moeders ECHT niet!!!! Ligt het nu echt aan mij, ben ik overdreven bezorgd? Weet je waar ik nog het meeste van baal? Dat het mijn mooie zonnige middag helemaal verpest omdat ik er steeds aan moet denken, vandaar dat ik het nu even op dit forum afreageer!
Goed, we zijn 2 jaar verder en alsof de duvel er mee speelt vandaag heb ik dus weer een soort van hetzelfde akkefietje met dezelfde moeder gehad.
Ik kom met mijn dochter het schoolplein oplopen om mijn zoon te halen en ik zie haar dochter in de klimrekken hangen met een lolly in haar mond, moeder staat er een eind vandaan met een andere moeder te kletsen. Ik moet al heel goed mijn best doen om mijn mond dicht te houden. En waar ik al bang voor was het meisje kukelt zo uit het klimrek, ik ben er als eerste bij en til haar op. Gelukkig is de lolly uit haar mond gevallen. Inmiddels komt moeder erbij en troost haar verder. Je zou zeggen dat ze dan wel zou bedenken dat het niet zo verstandig is om haar met die lolly rond te laten lopen maar nee hoor, ze maakt de lolly schoon en stopt het weer in de mond van haar dochter die alweer aan het klimmen is. Toen kon ik mijn mond niet meer houden en zei: Zou je dat nou wel doen, haar zo laten spelen met een lolly in haar mond? Net liep het wel goed af maar...afijn ik zal maar niet herhalen wat voor scheldkanon ze op mij afstak ( of wel,
)Ik heb haar hoofdschuddend aangekeken en ben weggelopen.
Ik snap zulke moeders ECHT niet!!!! Ligt het nu echt aan mij, ben ik overdreven bezorgd? Weet je waar ik nog het meeste van baal? Dat het mijn mooie zonnige middag helemaal verpest omdat ik er steeds aan moet denken, vandaar dat ik het nu even op dit forum afreageer!
vrijdag 14 maart 2008 om 18:05
Ik loop nog steeds wel eens met een lolly in mijn mond.
Vinyl, ken jij iemand die een naar ongeluk heeft gehad door een lolly? Ik ken er niemand namelijk. Laten we met zijn allen inventariseren of we een eng verhaal kennen (van dichtbij). om te kijken hóe eng die lollies nu eigenlijk zijn. Een klein onderzoekje, ik wil het nu weten ook
Vinyl, ken jij iemand die een naar ongeluk heeft gehad door een lolly? Ik ken er niemand namelijk. Laten we met zijn allen inventariseren of we een eng verhaal kennen (van dichtbij). om te kijken hóe eng die lollies nu eigenlijk zijn. Een klein onderzoekje, ik wil het nu weten ook
vrijdag 14 maart 2008 om 18:06
Ik ben vroeger ook weleens op mijn plaat geklapt omdat mijn schoenveters loszaten. Op mijn plaat gegaan omdat ik van de fiets afflikkerde meerdere malen. Etcetera etcetera.
Je kunt nu eenmaal niet alles voorkomen.
Bij kinderen gebeuren ongelukjes, hoort er allemaal bij en toch worden de meesten gewoon groot.
Je kunt nu eenmaal niet alles voorkomen.
Bij kinderen gebeuren ongelukjes, hoort er allemaal bij en toch worden de meesten gewoon groot.
vrijdag 14 maart 2008 om 18:09
:
Ik loop nog steeds wel eens met een lolly in mijn mond.
Vinyl, ken jij iemand die een naar ongeluk heeft gehad door een lolly? Ik ken er niemand namelijk. Laten we met zijn allen inventariseren of we een eng verhaal kennen (van dichtbij). om te kijken hóe eng die lollies nu eigenlijk zijn. Een klein onderzoekje, ik wil het nu weten ook
Nou, mijn broertje heeft wel eens het hele bolletje van een lolly in zijn keel gehad. Was geen lolletje, hij werd erg paars
De bol schoot los van het stokje. Was trouwens geen val-ongeluk.
Dat is mijn voorbeeld.
Maar goeie, ik ben nu ook wel benieuwd! Vroeger baalde ik natuurlijk dat ik niet met mijn lolly mocht spelen
vrijdag 14 maart 2008 om 18:11
Daar heb je helemaal gelijk in! Au, die fietsongelukjes, herinner ze me nog zo!
Maar goed, ik ben na mijn broertjes ongelukje wel heel huiverig voor lolly's. Ik bedoel, als je alleen op straat speelt als kind en hij schiet in je luchtpijp dan heb je een groter probleem dan bij losse veters... zeg maar...
vrijdag 14 maart 2008 om 18:16
Ja, dat kan ik me voorstellen,d at je er dan huiverig voor wordt. Al is het dan geen eng lolly-val verhaal, het is wél een eng lollyverhaal.
De tussenstand:
Enge lolly & valpartij verhalen: 0
Enge lolly verhalen: één.
Hoeveel kinderen kent een persoon gemiddeld?
Je klas is tussen de 20 en de 30 groot, daarnaast ken je broertjes en zusjes en kinderen uit andere klassen en kinderen uit de buurt. Laten we héél grof (en waarschijnljk nog wat te krap) zeggen dat een kind een stuk of 50 andere kinderen kent waar hij enge verhalen over kan horen.
Dan zitten we nu op 150 kinderen, met één eng verhaal en geen enkel eng valverhaal.
Laten we verder gaan
Wie is de volgende?
De tussenstand:
Enge lolly & valpartij verhalen: 0
Enge lolly verhalen: één.
Hoeveel kinderen kent een persoon gemiddeld?
Je klas is tussen de 20 en de 30 groot, daarnaast ken je broertjes en zusjes en kinderen uit andere klassen en kinderen uit de buurt. Laten we héél grof (en waarschijnljk nog wat te krap) zeggen dat een kind een stuk of 50 andere kinderen kent waar hij enge verhalen over kan horen.
Dan zitten we nu op 150 kinderen, met één eng verhaal en geen enkel eng valverhaal.
Laten we verder gaan
Wie is de volgende?
vrijdag 14 maart 2008 om 18:28
Ken ook geen gevaarlijke verhalen over lolly's...
Mijn jongste dochter stikte laatst haast in een kokkindje, Mijn oudste een jaar geleden in een vietnamese loempia, beide keren godzijdank goed gekomen!! ( jongste wilde net een heel verhaal gaan vertellen en kon het niet combineren met dat dropje... en de oudste zat gewoon netjes aan tafel, geen rare fratsen...
Toen hadden ze ook wel kunnen zeggen, pfff waarom geef ze dan ook die rare troep....
Tussenstand???
( moet btw wel bekennen dat mijn jongste van 3 absoluut geen lolly's krijgt. En de oudste van 6 alleen binnen! Maar ik zou daarom nooit mensen die het wel doen veroordelen. Das mijn zaak niet!!
Mijn jongste dochter stikte laatst haast in een kokkindje, Mijn oudste een jaar geleden in een vietnamese loempia, beide keren godzijdank goed gekomen!! ( jongste wilde net een heel verhaal gaan vertellen en kon het niet combineren met dat dropje... en de oudste zat gewoon netjes aan tafel, geen rare fratsen...
Toen hadden ze ook wel kunnen zeggen, pfff waarom geef ze dan ook die rare troep....
Tussenstand???
( moet btw wel bekennen dat mijn jongste van 3 absoluut geen lolly's krijgt. En de oudste van 6 alleen binnen! Maar ik zou daarom nooit mensen die het wel doen veroordelen. Das mijn zaak niet!!
vrijdag 14 maart 2008 om 18:55
Tang,wat een onzin dat verzoek van je.
Dus gevaarlijke situaties zijn bij nader inzien niet gevaarlijk als je geen persoonlijk voorbeeld kent?
Wat een struisvogelpolitiek.
Rennen of spelen met een lollie in hun mond is heel gevaarlijk.
En hoewel ik in de omgeving geen verhaal ken wat zeer slecht is afgelopen daardoor,heb ik wel ooit een persoonlijk verhaal gelezen in een tijdschrift.
Een val met een lollie,die vervolgens het gehemelte verbrijzelde van het kindje. Dit kind kon niet meer normaal eten en niet meer zonder ondersteuning ademhalen. De rest van zijn leven was hij dus gehandicapt en zorgeloos spelen was er niet meer bij.
Ken ik deze moeder persoonlijk? Nee,maar het verhaal vind ik zeer geloofwaardig,gepubliceert in een bekend tijdschrift.
Nu koop ik zelf nooit lollies omdat ik het vieze gevaarlijke plakdingen vind en een aanslag op tanden. Als ze er eens eentje kregen van iemand anders moesten ze ermee gaan zitten tot ze hem niet meer hoefde.
Ik heb wat juffen in mijn kennissenkring en deze zijn ook heel streng (ik ook trouwens) in het niet lopen met een potlood of pen in je mond,hetzelfde gevaar immers.
Tang, vroeger werden we ook allemaal in de auto gezet zonder stoeltje,zelfs zonder gordel! Iedereen die ik ken heeft dat overleefd.
Ik ken nu geen verhaal vanuit mijn persoonlijke omgeving over een auto-ongeluk.
Veiligheid in de auto dus overdreven?
Moeders, kinderen laten rennen of spelen met iets scherps zoals bv een lolliestokje is echt gevaarlijk!
Als ik een kind zo zie lopen zeg ik er wat van,uit bezorgdheid.
Niet als kritiek op de moeder,maar als hulp. Als dat niet zo wordt opgepakt zou ik dat jammer vinden,maar hoop dan toch dat het blijft hangen voor de volgende keer.
Dus gevaarlijke situaties zijn bij nader inzien niet gevaarlijk als je geen persoonlijk voorbeeld kent?
Wat een struisvogelpolitiek.
Rennen of spelen met een lollie in hun mond is heel gevaarlijk.
En hoewel ik in de omgeving geen verhaal ken wat zeer slecht is afgelopen daardoor,heb ik wel ooit een persoonlijk verhaal gelezen in een tijdschrift.
Een val met een lollie,die vervolgens het gehemelte verbrijzelde van het kindje. Dit kind kon niet meer normaal eten en niet meer zonder ondersteuning ademhalen. De rest van zijn leven was hij dus gehandicapt en zorgeloos spelen was er niet meer bij.
Ken ik deze moeder persoonlijk? Nee,maar het verhaal vind ik zeer geloofwaardig,gepubliceert in een bekend tijdschrift.
Nu koop ik zelf nooit lollies omdat ik het vieze gevaarlijke plakdingen vind en een aanslag op tanden. Als ze er eens eentje kregen van iemand anders moesten ze ermee gaan zitten tot ze hem niet meer hoefde.
Ik heb wat juffen in mijn kennissenkring en deze zijn ook heel streng (ik ook trouwens) in het niet lopen met een potlood of pen in je mond,hetzelfde gevaar immers.
Tang, vroeger werden we ook allemaal in de auto gezet zonder stoeltje,zelfs zonder gordel! Iedereen die ik ken heeft dat overleefd.
Ik ken nu geen verhaal vanuit mijn persoonlijke omgeving over een auto-ongeluk.
Veiligheid in de auto dus overdreven?
Moeders, kinderen laten rennen of spelen met iets scherps zoals bv een lolliestokje is echt gevaarlijk!
Als ik een kind zo zie lopen zeg ik er wat van,uit bezorgdheid.
Niet als kritiek op de moeder,maar als hulp. Als dat niet zo wordt opgepakt zou ik dat jammer vinden,maar hoop dan toch dat het blijft hangen voor de volgende keer.
vrijdag 14 maart 2008 om 19:26
Jellybean, een tipje voor de volgende keer: niet de moeder aanspreken, maar het kind zelf. Ik ben een echte bemoeial moeder, en dat boeit me niks. Als ik een kind met een lolly zie rennen of lopen en de eigen moeder zegt er niks van, dan zeg ik er wat van tegen het kind. en bij hele kleine kinderen pak ik zelfs de lollie af.
Als de moeder dan aanstalten maakt om er wat van te zeggen zeg ik met mijn allerliefste glimlach "ik heb de lollie even afgepakt hoor, ik was bang dat hij/zij ermee zou vallen, hier, hier heb je hem weer".
Dan heb je ook laten merken dat het gevaarlijk is, zonder de moeder het gevoel te geven dat je haar als moeder afkeurt. Of ik zeg bijvoorbeeld iets als "doe dat maar niet lieverd, als je valt dan moet je naar de dokter en doet het heeeeeeeeel zeer" als ik een kind iets gevaarlijks zie doen. Vaak vergezeld van met zachte hand weghalen/afremmen/tegenhouden.
Als de moeder dan aanstalten maakt om er wat van te zeggen zeg ik met mijn allerliefste glimlach "ik heb de lollie even afgepakt hoor, ik was bang dat hij/zij ermee zou vallen, hier, hier heb je hem weer".
Dan heb je ook laten merken dat het gevaarlijk is, zonder de moeder het gevoel te geven dat je haar als moeder afkeurt. Of ik zeg bijvoorbeeld iets als "doe dat maar niet lieverd, als je valt dan moet je naar de dokter en doet het heeeeeeeeel zeer" als ik een kind iets gevaarlijks zie doen. Vaak vergezeld van met zachte hand weghalen/afremmen/tegenhouden.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 14 maart 2008 om 19:38
Nee, nu je het zegt, ik corrigeer echt heel vaak kinderen waar hun ouders gewoon bijstaan, op het kdv van mijn zoon geef ik zelfs weleens kinderen een "standje", maar er heeft eigenlijk nog nooit iemand wat van gezegd, bij gevaarlijke situaties krijg ik zelfs eerder een bedankje dan een verwijt/scheldkannonade. Dus of ze zijn bang voor mij, of ik kan het echt heel aardig brengen, hahaha.:
Terwijl de moeder er pal naast staat? Zo hee.
Nooit geen weerwoord gekregen?
Dat moet dan wel een allerliefste smile zijn
Am Yisrael Chai!
vrijdag 14 maart 2008 om 19:43
Of misschien scheelt het dat het hier om relatief kleine kindertjes gaat, hoewel een aantal buurjongetjes hier uit de straat (7-9 jaar ongeveer) ook al lang weten dat als ik buiten ben en ik zie ze iets irritants of gevaarlijks doen dat ik er dan wat van zeg. Met oud en nieuw bijvoorbeeld waren twee buurjongetjes tussen het oude vuurwerk aan het sjacheren, daar zeg ik dan ook wat van. Gewoon iets als "jongens, kijken jullie daarmee uit? Ik wil niet dat jullie dat aansteken/ ermee spelen, want als het alsnog afgaat ben je straks je hele hand of je oog kwijt."
Dan zeggen ze braaf "we gingen het niet afsteken hoor buurvrouw" en dan zeg ik iets als: denk erom, ik kom straks weer kijken en als ik dan zie dat jullie het toch doen word ik heeeeeeeeeeeeeeeel boos.
Maar ik ben meestal vrij "gezellig" met kinderen, dus ze kunnen over het algemeen veel van me hebben.
Dan zeggen ze braaf "we gingen het niet afsteken hoor buurvrouw" en dan zeg ik iets als: denk erom, ik kom straks weer kijken en als ik dan zie dat jullie het toch doen word ik heeeeeeeeeeeeeeeel boos.
Maar ik ben meestal vrij "gezellig" met kinderen, dus ze kunnen over het algemeen veel van me hebben.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 14 maart 2008 om 19:44
O ja, ik kan me nog herinneren dat ik vroeger helemaal achterin de cx break van mijn ouders lag, met mijn hoofd lekker op een kussentje tegen de gastank...mooi niet dat mijn kinderen zonder stoeltje in de auto zitten.
Ik vind een 1-jarige zonder toezicht met een appel ook gevaarlijk moet ik zeggen. Een paar weken geleden is mijn dochter van net 1 bijna gestikt in een stukje appel. "Gelukkig" was ze al opgenomen in het ziekenhuis en stonden er meteen een paar verpleegsters om haar heen, maar alleen in een auto had ze het behoorlijk moeilijk kunnen krijgen.
Mijn zoons mogen ook alleen zittend een lolly eten(nou eten ze weinig lollys, heb een hekel aan die dingen), mijn zoon heeft een paar behoorlijk benauwde momenten gehad toen hij al liggend een lolly at en er een stuk in het verkeerde keelgat schoot.
Een bemoeial vind ik je dus niet, maar ik hou er als ouder ook niet van om terechtgewezen te worden door een mede-ouder(en met een kind met een autistische stoornis en een kind met een ernstig drinkprobleem waardoor ze een sonde heeft krijg je nog wel eens wat over je heen), het ligt er wel een beetje aan hoe je het brengt. De manier van fashionvictim vind ik eigenlijk wel een goede.
Ik vind een 1-jarige zonder toezicht met een appel ook gevaarlijk moet ik zeggen. Een paar weken geleden is mijn dochter van net 1 bijna gestikt in een stukje appel. "Gelukkig" was ze al opgenomen in het ziekenhuis en stonden er meteen een paar verpleegsters om haar heen, maar alleen in een auto had ze het behoorlijk moeilijk kunnen krijgen.
Mijn zoons mogen ook alleen zittend een lolly eten(nou eten ze weinig lollys, heb een hekel aan die dingen), mijn zoon heeft een paar behoorlijk benauwde momenten gehad toen hij al liggend een lolly at en er een stuk in het verkeerde keelgat schoot.
Een bemoeial vind ik je dus niet, maar ik hou er als ouder ook niet van om terechtgewezen te worden door een mede-ouder(en met een kind met een autistische stoornis en een kind met een ernstig drinkprobleem waardoor ze een sonde heeft krijg je nog wel eens wat over je heen), het ligt er wel een beetje aan hoe je het brengt. De manier van fashionvictim vind ik eigenlijk wel een goede.
vrijdag 14 maart 2008 om 19:48
Toen een paar vervelende jongetjes ervoor zorgden dat mijn dochter die iets mocht uitzoeken in de winkel er helemaal niet bij kon omdat die jongetjes pesterig begonnen te graaien en duwen, zei ik daar wat van, tegen de jongetjes zelf. Niet met een smile overigens.
Die moeder pissig: ik kan mijn kinderen zelf wel opvoeden, zei ze.
Ik dacht: doe dat dan!
Dus, hoewel ik het met FV eens ben dat het aanspreken van het kind minder bedreigend is dan het aanspreken van de ouder, pakte het in dit geval ook niet goed uit.
On topic: ik snap de TO heel goed, zou mij ook kunnen overkomen. Dat die andere moeder zich zo laat gaan dat ze gaat schelden, ach, daar zegt meer over haar dan over jou.
Die moeder pissig: ik kan mijn kinderen zelf wel opvoeden, zei ze.
Ik dacht: doe dat dan!
Dus, hoewel ik het met FV eens ben dat het aanspreken van het kind minder bedreigend is dan het aanspreken van de ouder, pakte het in dit geval ook niet goed uit.
On topic: ik snap de TO heel goed, zou mij ook kunnen overkomen. Dat die andere moeder zich zo laat gaan dat ze gaat schelden, ach, daar zegt meer over haar dan over jou.
vrijdag 14 maart 2008 om 19:55
Overigens vind ik wel dat schelden altijd verkeerd is en dat die moeder daarin zeker verkeerd zit.
Maar ik bekijk het even van de andere kant. Ik heb altijd gedeeltelijk bijgevoed met de rapley methode en hoe vaak ik wel niet gehad heb dat mensen (vooral familie) het totaal onverantwoord vonden dat mijn dochter zelf een banaan, rijstewafel of later brood at.... Er zijn echt familieleden geweest die dan een korst brood weer uit haar mondje peuterden als ik even niet keek, want dat was véél te gevaarlijk. Ik werd daar niet boos om, maar irritant is het wel. Heb ook weleens te horen gekregen of 'ik het kind soms wilde laten stikken'.
Is natuurlijk heel iets anders dan een lollie, maar bemoeizucht is gewoon irritant.
Maar ik bekijk het even van de andere kant. Ik heb altijd gedeeltelijk bijgevoed met de rapley methode en hoe vaak ik wel niet gehad heb dat mensen (vooral familie) het totaal onverantwoord vonden dat mijn dochter zelf een banaan, rijstewafel of later brood at.... Er zijn echt familieleden geweest die dan een korst brood weer uit haar mondje peuterden als ik even niet keek, want dat was véél te gevaarlijk. Ik werd daar niet boos om, maar irritant is het wel. Heb ook weleens te horen gekregen of 'ik het kind soms wilde laten stikken'.
Is natuurlijk heel iets anders dan een lollie, maar bemoeizucht is gewoon irritant.
vrijdag 14 maart 2008 om 19:58
[quote]:
Toen een paar vervelende jongetjes ervoor zorgden dat mijn dochter die iets mocht uitzoeken in de winkel er helemaal niet bij kon omdat die jongetjes pesterig begonnen te graaien en duwen, zei ik daar wat van, tegen de jongetjes zelf. Niet met een smile overigens.
Die moeder pissig: ik kan mijn kinderen zelf wel opvoeden, zei ze.
Ik dacht: doe dat dan!
Ik denk dat ik dat gezegd had tegen die moeder
. Of zoiets als: "ik zie het". Ik ben helemaal niet assertief maar als mijn kinderen in het gedrang komen wel. Overigens vind ik het ook niet erg als mijn kinderen op (wan)gedrag aangesproken worden. Mits in proportie natuurlijk, je hoeft ze niet verrot te schelden of een draai om hun oren te geven.
Toen een paar vervelende jongetjes ervoor zorgden dat mijn dochter die iets mocht uitzoeken in de winkel er helemaal niet bij kon omdat die jongetjes pesterig begonnen te graaien en duwen, zei ik daar wat van, tegen de jongetjes zelf. Niet met een smile overigens.
Die moeder pissig: ik kan mijn kinderen zelf wel opvoeden, zei ze.
Ik dacht: doe dat dan!
Ik denk dat ik dat gezegd had tegen die moeder
. Of zoiets als: "ik zie het". Ik ben helemaal niet assertief maar als mijn kinderen in het gedrang komen wel. Overigens vind ik het ook niet erg als mijn kinderen op (wan)gedrag aangesproken worden. Mits in proportie natuurlijk, je hoeft ze niet verrot te schelden of een draai om hun oren te geven.
vrijdag 14 maart 2008 om 20:01
Ik heb niet alle reacties boven volledig doorgelezen, maar ik schrik dat een aantal zo duidelijk zeggen dat je je niet met de ander moet bemoeien.
Dat maakt ons nou een individualistische maatschappij.
Oke, belerend overkomen over zaken die niet levensbedreigend zijn is irritant, maar wanneer het in jou ogen dat wel is, dan is het je recht (en misschien wel een plicht) om je verantwoordelijkheid te nemen.
Dan gaat het er natuurlijk wel om dat je probeert het op een niet-offensieve manier te doen, anders heb je weer een volgend probleem. Want ik kan me wel voorstellen dat je je als ouders (een van onze meest gevoelige plekken is kritiek op de opvoeding) aangevallen voelt.
Ik vind wel er is een verschil tussen bemoeizucht en bezorgzaamheid.
Dat maakt ons nou een individualistische maatschappij.
Oke, belerend overkomen over zaken die niet levensbedreigend zijn is irritant, maar wanneer het in jou ogen dat wel is, dan is het je recht (en misschien wel een plicht) om je verantwoordelijkheid te nemen.
Dan gaat het er natuurlijk wel om dat je probeert het op een niet-offensieve manier te doen, anders heb je weer een volgend probleem. Want ik kan me wel voorstellen dat je je als ouders (een van onze meest gevoelige plekken is kritiek op de opvoeding) aangevallen voelt.
Ik vind wel er is een verschil tussen bemoeizucht en bezorgzaamheid.
vrijdag 14 maart 2008 om 20:04
Ik vind het anders nogal bemoeizuchtig overkomen als iemand zegt 'zou je dat nou wel doen, die lollie?'. Het is al héél wat anders als iemand zegt 'oh, ik vind dat altijd zó eng die lollies, ben altijd bang dat ze vallen, jij niet?' Dat tweede komt over als bezorgdheid, dat eerste als bemoeizucht en daar zit nogal een verschil in.
vrijdag 14 maart 2008 om 20:08
Ja dûh, dat komt omdat al die kindjes niet met een lolly mogen lopen/spelen! :-):
Ja, dat kan ik me voorstellen,d at je er dan huiverig voor wordt. Al is het dan geen eng lolly-val verhaal, het is wél een eng lollyverhaal.
De tussenstand:
Enge lolly & valpartij verhalen: 0
Enge lolly verhalen: één.
Hoeveel kinderen kent een persoon gemiddeld?
Je klas is tussen de 20 en de 30 groot, daarnaast ken je broertjes en zusjes en kinderen uit andere klassen en kinderen uit de buurt. Laten we héél grof (en waarschijnljk nog wat te krap) zeggen dat een kind een stuk of 50 andere kinderen kent waar hij enge verhalen over kan horen.
Dan zitten we nu op 150 kinderen, met één eng verhaal en geen enkel eng valverhaal.
Laten we verder gaan
Wie is de volgende?
vrijdag 14 maart 2008 om 20:10
Gezien het feit dat je dondersgoed wist dat jouw opmerking over die lolly daadwerkelijk niets zou uithalen wat betreft de opvoeding van dat kind...krijg ik het idee dat het vooral om jezelf draaide. Jij wilde het gezegd hebben, jij wilde je handen schoonwassen voor het geval er iets gebeurde. Niet omdat je dacht dat het effect zou hebben, maar dan had jij in elk geval geen schuldgevoel als er iets mis zou gaan. Wees nou eens eerlijk...welke reactie had je dan verwacht?
