Relaties
alle pijlers
Relatietwijfels, weinig zelfvertrouwen, jaloezie
donderdag 22 maart 2012 21:25
Heey!
Ik heb sinds 2,5 jaar een relatie. We studeren beiden nog, maar studeren dit jaar af. Het plan was om volgend jaar samen te gaan wonen. We kunnen het goed met elkaar vinden, willen beide hetzelfde in ons leven, etc.
Maar toch zien we beiden dat er iets niet klopt. We maken steeds meer ruzie, ruzies die telkens om hetzelfde draaien: ik ben jaloers en controleer hem als een gek. Het is sterker dan mezelf. Ik ben in een vorige relatie erg gekwetst geweest en ook van thuis uit heb ik niet veel vertrouwen in mannen meegekregen. Ik heb ook een heel laag zelfvertrouwen, ik ben verlegen en heb weinig vrienden. Daarom klamp ik mij continu aan hem vast, controleer ik hem steeds, omdat ik vrees hem kwijt te raken. Mijn vriend is mijn steunpilaar, ik heb een zeer moeilijke thuissituatie, loop dit jaar een zware masterstage en maak een masterproef, waarvoor ik telkens bij hem terecht kon. Het nadeel hiervan is dat ik heel afhankelijk van hem ben geworden. Telkens wanneer we ruzie hadden, maakte ik het goed, ging ik mezelf veranderen,… omdat ik niet alleen achter wou blijven. Ook al besefte ik soms dat mijn vriend dingen deed die eigenlijk niet helemaal hoorden.
We hebben de laatste tijd veel over onze relatie gepraat, we zien elkaar doodgraag, maar we weten dat er iets moet veranderen. Zo kan het niet meer verder. Ik ben beginnen inzien dat ik eerst mezelf moet leren zijn, onafhankelijk moet leren zijn voordat ik klaar ben voor een evenwichtige relatie. Mijn vriend snapt dit en wil mij daar de ruimte voor geven. Mijn vriend heeft me uitgelegd dat hij sinds enkele maanden de drive niet meer voelt om moeite voor mij te doen. Hij voelt da hij mij vanzelfsprekend vindt en wil weer voor me kunnen vechten.
Wij zijn nu tijdelijk ‘uit elkaar’ sinds gisteren. Ik heb het hier echter heel moeilijk mee. Ik weet dat ik deze tijd nodig heb om aan mezelf te werken, maar dat valt me echt moeilijk. Ik wil deze tijd gebruiken om meer te gaan sporten, nieuwe mensen te leren kennen en gewoon eens te genieten van het leven. Ik moet leren om weer gelukkig te worden, want dat was ik de laatste maanden absoluut niet meer. Maar ik heb het er echt moeilijk mee om die ruimte voor mezelf te nemen, ik mis hem, wil hem continu bellen, …
Ik wil voor mezelf ook uitmaken of ik bij mijn vriend ben omdat ik met hem echt een toekomst wil of omdat ik gewoon niet alleen durf te zijn...
Ik heb niet echt een vraag aan jullie, ik vraag me gewoon af of iemand zich in deze situatie herkent, of er iemand is die me kan steunen, inspirerende woorden kan toespreken…
Nu ik dit zo nalees lijk ik echt een zielig hoopje, tijd voor verandering! Wie doet mee, helpt mij?
Groetjes!
Hanne
Ik heb sinds 2,5 jaar een relatie. We studeren beiden nog, maar studeren dit jaar af. Het plan was om volgend jaar samen te gaan wonen. We kunnen het goed met elkaar vinden, willen beide hetzelfde in ons leven, etc.
Maar toch zien we beiden dat er iets niet klopt. We maken steeds meer ruzie, ruzies die telkens om hetzelfde draaien: ik ben jaloers en controleer hem als een gek. Het is sterker dan mezelf. Ik ben in een vorige relatie erg gekwetst geweest en ook van thuis uit heb ik niet veel vertrouwen in mannen meegekregen. Ik heb ook een heel laag zelfvertrouwen, ik ben verlegen en heb weinig vrienden. Daarom klamp ik mij continu aan hem vast, controleer ik hem steeds, omdat ik vrees hem kwijt te raken. Mijn vriend is mijn steunpilaar, ik heb een zeer moeilijke thuissituatie, loop dit jaar een zware masterstage en maak een masterproef, waarvoor ik telkens bij hem terecht kon. Het nadeel hiervan is dat ik heel afhankelijk van hem ben geworden. Telkens wanneer we ruzie hadden, maakte ik het goed, ging ik mezelf veranderen,… omdat ik niet alleen achter wou blijven. Ook al besefte ik soms dat mijn vriend dingen deed die eigenlijk niet helemaal hoorden.
We hebben de laatste tijd veel over onze relatie gepraat, we zien elkaar doodgraag, maar we weten dat er iets moet veranderen. Zo kan het niet meer verder. Ik ben beginnen inzien dat ik eerst mezelf moet leren zijn, onafhankelijk moet leren zijn voordat ik klaar ben voor een evenwichtige relatie. Mijn vriend snapt dit en wil mij daar de ruimte voor geven. Mijn vriend heeft me uitgelegd dat hij sinds enkele maanden de drive niet meer voelt om moeite voor mij te doen. Hij voelt da hij mij vanzelfsprekend vindt en wil weer voor me kunnen vechten.
Wij zijn nu tijdelijk ‘uit elkaar’ sinds gisteren. Ik heb het hier echter heel moeilijk mee. Ik weet dat ik deze tijd nodig heb om aan mezelf te werken, maar dat valt me echt moeilijk. Ik wil deze tijd gebruiken om meer te gaan sporten, nieuwe mensen te leren kennen en gewoon eens te genieten van het leven. Ik moet leren om weer gelukkig te worden, want dat was ik de laatste maanden absoluut niet meer. Maar ik heb het er echt moeilijk mee om die ruimte voor mezelf te nemen, ik mis hem, wil hem continu bellen, …
Ik wil voor mezelf ook uitmaken of ik bij mijn vriend ben omdat ik met hem echt een toekomst wil of omdat ik gewoon niet alleen durf te zijn...
Ik heb niet echt een vraag aan jullie, ik vraag me gewoon af of iemand zich in deze situatie herkent, of er iemand is die me kan steunen, inspirerende woorden kan toespreken…
Nu ik dit zo nalees lijk ik echt een zielig hoopje, tijd voor verandering! Wie doet mee, helpt mij?
Groetjes!
Hanne
donderdag 22 maart 2012 22:29
Beste TO,
Ik heb je bericht aan een paar keer gelezen. Ik weet niet zo goed wat ik erop moet zeggen. Ik zie dat er ook nog geen andere reacties zijn dus misschien heeft iedereen dat wel een beetje.
Aan jezelf willen werken is natuurlijk altijd een goed streven. Ik vraag me alleen af of je dit niet beter tijdens een relatie kan doen. Je hebt een moeilijke thuissituatie schrijf je. Is het mogelijk om op jezelf te gaan wonen, desnoods lenen bij IBG/DUO, zie het als inverstering in jezelf. Ik vrees dat je niet aan werken aan jezelf toekomt in deze situatie. Je bent druk met studie, hebt afleiding van door de thuissituatie en moet proberen je verdriet rond de tijdelijke breakup verwerken. En dan ook nog aan jezelf werken?
Een sociaal leven opbouwen naast je vriend kan goed zijn voor je zelfvertrouwen. Dit kun je ook doen tijdens een relatie.
Ik weet niet wat ik wil concluderen anders dan denk er nog eens over na of een tijdelijk uitelkaar wel zo handig is in deze situatie. Ook niet onbelangrijk: is er iets afgesproken over daten met anderen?
Ik heb je bericht aan een paar keer gelezen. Ik weet niet zo goed wat ik erop moet zeggen. Ik zie dat er ook nog geen andere reacties zijn dus misschien heeft iedereen dat wel een beetje.
Aan jezelf willen werken is natuurlijk altijd een goed streven. Ik vraag me alleen af of je dit niet beter tijdens een relatie kan doen. Je hebt een moeilijke thuissituatie schrijf je. Is het mogelijk om op jezelf te gaan wonen, desnoods lenen bij IBG/DUO, zie het als inverstering in jezelf. Ik vrees dat je niet aan werken aan jezelf toekomt in deze situatie. Je bent druk met studie, hebt afleiding van door de thuissituatie en moet proberen je verdriet rond de tijdelijke breakup verwerken. En dan ook nog aan jezelf werken?
Een sociaal leven opbouwen naast je vriend kan goed zijn voor je zelfvertrouwen. Dit kun je ook doen tijdens een relatie.
Ik weet niet wat ik wil concluderen anders dan denk er nog eens over na of een tijdelijk uitelkaar wel zo handig is in deze situatie. Ook niet onbelangrijk: is er iets afgesproken over daten met anderen?
donderdag 22 maart 2012 22:46
Als ik je stukje zo lees, dan denk ik dat de antwoorden er al in besloten liggen, maar dat je de kracht lijkt te missen. Je lijkt niet achter jezelf te staan, maar verslaafd aan je vriend te zijn.
Alsof je zegt: ik wil eigenlijk niet meer roken of koekjes eten, maar ik kan ze niet weerstaan. Er is gewoon geen antwoord op, omdat dat uit jezelf moet komen. Als je echt de noodzaak voelt om te stoppen met roken of koekjes te eten, dan doe je dat.
Kennelijk voel je de noodzaak nog niet genoeg. Dat komt wel, daar kun je zeker van zijn.
Alsof je zegt: ik wil eigenlijk niet meer roken of koekjes eten, maar ik kan ze niet weerstaan. Er is gewoon geen antwoord op, omdat dat uit jezelf moet komen. Als je echt de noodzaak voelt om te stoppen met roken of koekjes te eten, dan doe je dat.
Kennelijk voel je de noodzaak nog niet genoeg. Dat komt wel, daar kun je zeker van zijn.
it's a big club and you ain't in it
donderdag 22 maart 2012 22:49
Over dat daten met anderen zijn officieel geen afspraken, maar dat is een gegeven dat dat niet gebeurt. Als dat toch gebeurt wil dat voor ons beiden zeggen dat de andere er niet meer achter staat en een relatie dus echt geen zin meer heeft.
Hij vertelde mij ook dat hij wel bang was om mij hierdoor te verliezen en daarom hebben we afgesproken elkaar elke week toch een keer te zien, om elkaar niet uit het oog te verliezen.
Ik weet het, het is echt een rare situatie.We hadden het er nog over, het is alsof wij iets willen proberen dat nog nooit door iemand is geprobeerd.
Naar een psycholoog gaan wil ik wel graag, maar het rotte hierbij is dat ik zelf kinderpsycholoog wordt en dus in het zelfde wereldje werk zoek. Dus het zou raar voelen om misschien te gaan solliciteren op een plek waar ik in therapie zou zijn. Snap je?
Hij vertelde mij ook dat hij wel bang was om mij hierdoor te verliezen en daarom hebben we afgesproken elkaar elke week toch een keer te zien, om elkaar niet uit het oog te verliezen.
Ik weet het, het is echt een rare situatie.We hadden het er nog over, het is alsof wij iets willen proberen dat nog nooit door iemand is geprobeerd.
Naar een psycholoog gaan wil ik wel graag, maar het rotte hierbij is dat ik zelf kinderpsycholoog wordt en dus in het zelfde wereldje werk zoek. Dus het zou raar voelen om misschien te gaan solliciteren op een plek waar ik in therapie zou zijn. Snap je?
donderdag 22 maart 2012 22:53
Nou... ik denk dat dit het beste is voor jullie allebei.
Geloof me, je bent gelukkiger zonder deze enorme opsessie.
En zodra je bent "afgekickt" merk je dat je best zonder hem kunt.
En dan groeit je zelfvertrouwen... je kunt hem dan wel kwijt zijn.. maar alleen op deze manier heb je de kans om jezelf terug te krijgen want je bent jezelf gewoon kwijt, ook door die opsessie.
En de enige manier om jezelf terug te krijgen, is hem verliezen.
Klinkt heel dom allemaal, maar geloof me dit ga je nog wel inzien.
Geloof me, je bent gelukkiger zonder deze enorme opsessie.
En zodra je bent "afgekickt" merk je dat je best zonder hem kunt.
En dan groeit je zelfvertrouwen... je kunt hem dan wel kwijt zijn.. maar alleen op deze manier heb je de kans om jezelf terug te krijgen want je bent jezelf gewoon kwijt, ook door die opsessie.
En de enige manier om jezelf terug te krijgen, is hem verliezen.
Klinkt heel dom allemaal, maar geloof me dit ga je nog wel inzien.
donderdag 22 maart 2012 23:06
Hij zegt dat hij wel op mij wil wachten, maar ik besef dat de kans reeel is dat ik hem hiermee ga verliezen inderdaad.Ofwel wil hij mij niet meer, ofwel besef ik dat hij toch niet de persoon is voor mij. Ik zou dat echt heel erg vinden, maar besef ook dat ik mezelf kwijt ben op dit moment. Pfff! Klote, ik snap echt niet hoe het zo ver is kunnen komen.
Een toepasbaar liedje (heb ik net in een ander topic gevonden): http://www.youtube.com/watch?v=JqbVSLCq ... re=related
Kon ik dat al maar zeggen
Een toepasbaar liedje (heb ik net in een ander topic gevonden): http://www.youtube.com/watch?v=JqbVSLCq ... re=related
Kon ik dat al maar zeggen
donderdag 22 maart 2012 23:15
Hey to.
Knap dat je zo sterk bent om aan jezelf te gaan werken. Hopelijk ga je dat ook doen. De enige die ervoor kan zorgen dat je gelukkig bent, ben je zelf.
Ik begrijp goed dat je nu een leegte voelt, dit zal nog even duren, maar probeer afleiding te zoeken. Vooral veel naar buiten gaan is verstandig.
Succes, je kunt t!!!!
Knap dat je zo sterk bent om aan jezelf te gaan werken. Hopelijk ga je dat ook doen. De enige die ervoor kan zorgen dat je gelukkig bent, ben je zelf.
Ik begrijp goed dat je nu een leegte voelt, dit zal nog even duren, maar probeer afleiding te zoeken. Vooral veel naar buiten gaan is verstandig.
Succes, je kunt t!!!!
