Overig
alle pijlers
(verborgen) Stotteren + schaamte
vrijdag 29 april 2011 11:22
Ik heb een "probleempje" waar ik al een aantal jaren mee loop, namelijk dat ik stotter.
Ik heb het er nog nooit met iemand over gehad. Ik schaam mij er ook heel erg voor en ik probeer het continu te verbergen.
Wanneer het precies is begonnen weet ik niet. Als kind van een jaar of 8 heb ik er ook al eens last van gehad. Ik weet nog dat ik van de juffrouw een vraag kreeg in de les. Ik wist dat het antwoord 'vader muis' was, maar ik kreeg het niet uit mijn mond. Daarom zei ik maar dat ik het niet wist. Ik voelde mij toen zo ellendig.. maar heb dat nooit aan iemand verteld.
Op een gegeven moment is het wel over gegaan. Maar nu heb ik er weer last van sinds een jaar of 4. Soms periodes heel erg, en periodes wat minder. Ik heb het altijd heel erg leuk gevonden om talen te leren. In mijn studie kreeg ik ook Spaans. Super leuk.. totdat het stotteren weer opdook. Vooral met praten in een andere taal wordt het stotteren nog erger. Ik had buikpijn voor de les. Ik kreeg vaak ook nog extra de beurt omdat de lerares dacht dat ik moeite had met de taal, omdat ik nooit antwoord kon geven..alleen ik wist alles, maar kreeg het gewoon niet uit mijn mond. Mondeling was dus ook een ramp... Ik wilde het zograag uitspreken! Maar het lukte verdorie gewoon niet.
Toen ik een intake gesprek had voor een HBO opleiding wat ik super graag wilde doen kreeg ik ook een test Engels. (Engels is absuloot nooit een probleem geweest). Alleen die Engels test was een mondeling. Daarbij zaten ook nog 2 andere kandidaten die een intake hadden. De lerares vroeg mij dingen in het Engels, ik verstond het helemaal en wist ook hoe ik antwoord moest geven, maar ik stotterde zo erg (blokkeerde) dat ik ben afgekeurd voor de studie omdat ik te zenuwachtig was en mijn Engels niet goed genoeg was
(kon weer niet de antwoorden geven die ik wilde).
Ik vind het zo vervelend en frustrerend dat ik niet kan vertellen wat ik wíl zeggen. Op dit moment heb ik weer een erge periode. Het probleem is ook dat ik werk als receptioniste/telefoniste. Vaak weet ik de juiste informatie en kan ik het gewoonweg niet uitspreken (aan de tel.). Een naam van iemand die gebeld heeft bijvoorbeeld. En zelfs mijn eigen naam uitspreken is een probleem. Ik weet ook van mezelf welke woorden ik niet uit mijn mond krijg, deze probeer ik dan ook in alle tijden te vermijden door andere woorden die erop lijken te zeggen. Of ik zeg er korte woordjes zodat het ietwat vloeiender mijn mond uit komt voor bijvoorbeeld. ehhh ja dat is uhh Llllisje. En dan schaam ik me weer dood. Het lijkt wel of ik blokkeer. Er komt gewoon geen geluid uit. Ook als ik een leuk verhaal wil vertellen aan vriendinnen/vriend/ouders wat ik heb meegemaakt, dan moet ik mijn verhaal anders vertellen dat dat ik zou willen.Constant met uhhh uhh hoe heet het. Als ik het woord niet uitgesproken krijg.
Nu ik dit hier schrijf merk ik pas dat ik echt veel dingen heb laten varen door mijn stotteren. Op feestjes durf ik vaak niet met vreemden een gesprek aan te gaan. Terwijl ik een heel sociaal persoon ben! En niets liever wil dan gezellig kletsen....
Het gekke is, als ik alleen ben en ga oefenen dan kan ik alles uitspreken en heb ik geen last van blokkades. Ook als ik zing stotter ik niet. Aanstaande zondag heb ik een casting voor iets wat ik het liefste doe in mijn leven. Ik durf alleen niet meer te gaan nu ik weet dat ik mij in het bijzijn van andere kandidaten moet voorstellen aan de jury. Ik ben bang dat ik mijn naam niet uitgesproken krijg en dat het daarna in de soep gaat lopen.
Sorry voor dit lange verhaal. Ik typte en er kwam geen eind meer aan haha. Heeft nog iemand hier last van? of iemand die je kent? Ik weet dat er wel therapie voor is. Maar ik schaam mij zo.
Ik heb het er nog nooit met iemand over gehad. Ik schaam mij er ook heel erg voor en ik probeer het continu te verbergen.
Wanneer het precies is begonnen weet ik niet. Als kind van een jaar of 8 heb ik er ook al eens last van gehad. Ik weet nog dat ik van de juffrouw een vraag kreeg in de les. Ik wist dat het antwoord 'vader muis' was, maar ik kreeg het niet uit mijn mond. Daarom zei ik maar dat ik het niet wist. Ik voelde mij toen zo ellendig.. maar heb dat nooit aan iemand verteld.
Op een gegeven moment is het wel over gegaan. Maar nu heb ik er weer last van sinds een jaar of 4. Soms periodes heel erg, en periodes wat minder. Ik heb het altijd heel erg leuk gevonden om talen te leren. In mijn studie kreeg ik ook Spaans. Super leuk.. totdat het stotteren weer opdook. Vooral met praten in een andere taal wordt het stotteren nog erger. Ik had buikpijn voor de les. Ik kreeg vaak ook nog extra de beurt omdat de lerares dacht dat ik moeite had met de taal, omdat ik nooit antwoord kon geven..alleen ik wist alles, maar kreeg het gewoon niet uit mijn mond. Mondeling was dus ook een ramp... Ik wilde het zograag uitspreken! Maar het lukte verdorie gewoon niet.
Toen ik een intake gesprek had voor een HBO opleiding wat ik super graag wilde doen kreeg ik ook een test Engels. (Engels is absuloot nooit een probleem geweest). Alleen die Engels test was een mondeling. Daarbij zaten ook nog 2 andere kandidaten die een intake hadden. De lerares vroeg mij dingen in het Engels, ik verstond het helemaal en wist ook hoe ik antwoord moest geven, maar ik stotterde zo erg (blokkeerde) dat ik ben afgekeurd voor de studie omdat ik te zenuwachtig was en mijn Engels niet goed genoeg was
(kon weer niet de antwoorden geven die ik wilde).Ik vind het zo vervelend en frustrerend dat ik niet kan vertellen wat ik wíl zeggen. Op dit moment heb ik weer een erge periode. Het probleem is ook dat ik werk als receptioniste/telefoniste. Vaak weet ik de juiste informatie en kan ik het gewoonweg niet uitspreken (aan de tel.). Een naam van iemand die gebeld heeft bijvoorbeeld. En zelfs mijn eigen naam uitspreken is een probleem. Ik weet ook van mezelf welke woorden ik niet uit mijn mond krijg, deze probeer ik dan ook in alle tijden te vermijden door andere woorden die erop lijken te zeggen. Of ik zeg er korte woordjes zodat het ietwat vloeiender mijn mond uit komt voor bijvoorbeeld. ehhh ja dat is uhh Llllisje. En dan schaam ik me weer dood. Het lijkt wel of ik blokkeer. Er komt gewoon geen geluid uit. Ook als ik een leuk verhaal wil vertellen aan vriendinnen/vriend/ouders wat ik heb meegemaakt, dan moet ik mijn verhaal anders vertellen dat dat ik zou willen.Constant met uhhh uhh hoe heet het. Als ik het woord niet uitgesproken krijg.
Nu ik dit hier schrijf merk ik pas dat ik echt veel dingen heb laten varen door mijn stotteren. Op feestjes durf ik vaak niet met vreemden een gesprek aan te gaan. Terwijl ik een heel sociaal persoon ben! En niets liever wil dan gezellig kletsen....
Het gekke is, als ik alleen ben en ga oefenen dan kan ik alles uitspreken en heb ik geen last van blokkades. Ook als ik zing stotter ik niet. Aanstaande zondag heb ik een casting voor iets wat ik het liefste doe in mijn leven. Ik durf alleen niet meer te gaan nu ik weet dat ik mij in het bijzijn van andere kandidaten moet voorstellen aan de jury. Ik ben bang dat ik mijn naam niet uitgesproken krijg en dat het daarna in de soep gaat lopen.
Sorry voor dit lange verhaal. Ik typte en er kwam geen eind meer aan haha. Heeft nog iemand hier last van? of iemand die je kent? Ik weet dat er wel therapie voor is. Maar ik schaam mij zo.
vrijdag 29 april 2011 11:35
Wat ontzettend vervelend Lisje... Je komt ook in een vicieuze cirkel terecht hè: als je stottert, schaam je je ervoor en word je er bang voor en door je angst voor het stotteren ga je weer meer stotteren (daarom is het ook 'logisch' dat je niet stottert als je alleen bent). Er zijn veel goede stottertherapieën, echt niet alleen voor kinderen. Tijdens die therapieën wordt er gewerkt aan spreektechniek maar ook zeker aan het verminderen van de angst en het beter leren omgaan met het stotteren. Dat laatste is namelijk vaak één van de grootste problemen bij mensen die stotteren. Je kunt eens kijken op www.stottercentra.nl maar je zou ook een afspraak kunnen maken bij een 'reguliere' logopedist (via de huisarts).
vrijdag 29 april 2011 11:38
Je kan verschillende trainingen volgen voor stotteren.
http://www.stotteren.nl/view.php?segment=20
Ik zou het zeker aanpakken en een therapie gaan volgen, het haalt je uit je isolement! Jezelf accepteren, werken aan zelfvertrouwen zijn belangrijke punten voor een stotteraar.
Trouwens: goed van je dat je dit werk doet, je gaat het dus niet uit de weg. Veel stotteraars, waaronder ik, zouden zoiets nooit doen.
http://www.stotteren.nl/view.php?segment=20
Ik zou het zeker aanpakken en een therapie gaan volgen, het haalt je uit je isolement! Jezelf accepteren, werken aan zelfvertrouwen zijn belangrijke punten voor een stotteraar.
Trouwens: goed van je dat je dit werk doet, je gaat het dus niet uit de weg. Veel stotteraars, waaronder ik, zouden zoiets nooit doen.
Wie zonder zonde is gooie de eerste steen
vrijdag 29 april 2011 11:40
Een vriendin van mij stottert. Maar zij maakt er totaal geen probleem van en stottert dus vrolijk verder in een gesprek. Toen ze nog erg jong was (basisschool) schaamde ze zich er wel voor, heeft toen ook stottertherapie gehad, en heeft het deels onder controle gekregen. Maar naarmate ze ouder werd trok ze er zich steeds minder van aan. Inmiddels weet iedereen dat ze stottert, ze kan er ook een grapje over maken als het heel erg is ofzo.
Het lijkt me heel ingewikkeld als je je leven zo laat beinvloeden door je schaamte, zoals jij. Het is iets waar je niets aan kunt doen (nouja, misschien (deels) wel door therapie) en het hoort nu eenmaal bij je.
Het is zo zonde als dingen aan je voorbij gaan omdat je er niet voor uit durft te komen dat je stottert. Had je gewoon kunnen vertellen bij dat intake gesprek voor die HBO dat je stottert, dan hadden ze daar rekening mee gehouden en had je die opleiding wel kunnen doen!
Ik denk echt dat je er goed aan doet op zoek te gaan naar een goede therapie. Die mensen werken dagelijks met stotteraars, dus zullen je echt niet raar vinden ofzo. En als je je zo schaamt, dan kun je toch niet aan je omgeving vertellen dat je therapie hebt?
Overigens zou ik me wel een beetje zorgen maken om je baan als receptioniste. Juist als je de telefoon moet beantwoorden voor een bedrijf en je de naam van degene die belt niet eens kan zeggen, dan zou ik daar als baas (zonder kennis van je stotteren) niet blij van worden eerlijk gezegd.
En denk je dat je omgeving, familie en vrienden het niet doorhebben?
Het lijkt me heel ingewikkeld als je je leven zo laat beinvloeden door je schaamte, zoals jij. Het is iets waar je niets aan kunt doen (nouja, misschien (deels) wel door therapie) en het hoort nu eenmaal bij je.
Het is zo zonde als dingen aan je voorbij gaan omdat je er niet voor uit durft te komen dat je stottert. Had je gewoon kunnen vertellen bij dat intake gesprek voor die HBO dat je stottert, dan hadden ze daar rekening mee gehouden en had je die opleiding wel kunnen doen!
Ik denk echt dat je er goed aan doet op zoek te gaan naar een goede therapie. Die mensen werken dagelijks met stotteraars, dus zullen je echt niet raar vinden ofzo. En als je je zo schaamt, dan kun je toch niet aan je omgeving vertellen dat je therapie hebt?
Overigens zou ik me wel een beetje zorgen maken om je baan als receptioniste. Juist als je de telefoon moet beantwoorden voor een bedrijf en je de naam van degene die belt niet eens kan zeggen, dan zou ik daar als baas (zonder kennis van je stotteren) niet blij van worden eerlijk gezegd.
En denk je dat je omgeving, familie en vrienden het niet doorhebben?
vrijdag 29 april 2011 11:42
quote:dertigmin schreef op 29 april 2011 @ 11:38:
Je kan verschillende trainingen volgen voor stotteren.
http://www.stotteren.nl/view.php?segment=20
Ik zou het zeker aanpakken en een therapie gaan volgen, het haalt je uit je isolement! Jezelf accepteren, werken aan zelfvertrouwen zijn belangrijke punten voor een stotteraar.
Trouwens: goed van je dat je dit werk doet, je gaat het dus niet uit de weg. Veel stotteraars, waaronder ik, zouden zoiets nooit doen.Omdat ik door mijn stotteren/blokkades niet meer door durfde te studeren. Bang voor presentaties enz. Heb ik niet zo veel keuze in mijn werk. Ik ben een opleiding gedaan in de Wellness branche. Mensen mooi maken, massages geven enz. Omdat daar zijn weinig werk in is ben ik via mijn toenmalige bijbaan in deze baan gerold. Ik vond het ontzettend eng om ermee te beginnen....
Je kan verschillende trainingen volgen voor stotteren.
http://www.stotteren.nl/view.php?segment=20
Ik zou het zeker aanpakken en een therapie gaan volgen, het haalt je uit je isolement! Jezelf accepteren, werken aan zelfvertrouwen zijn belangrijke punten voor een stotteraar.
Trouwens: goed van je dat je dit werk doet, je gaat het dus niet uit de weg. Veel stotteraars, waaronder ik, zouden zoiets nooit doen.Omdat ik door mijn stotteren/blokkades niet meer door durfde te studeren. Bang voor presentaties enz. Heb ik niet zo veel keuze in mijn werk. Ik ben een opleiding gedaan in de Wellness branche. Mensen mooi maken, massages geven enz. Omdat daar zijn weinig werk in is ben ik via mijn toenmalige bijbaan in deze baan gerold. Ik vond het ontzettend eng om ermee te beginnen....
vrijdag 29 april 2011 11:47
quote:Binti schreef op 29 april 2011 @ 11:40:
Een vriendin van mij stottert. Maar zij maakt er totaal geen probleem van en stottert dus vrolijk verder in een gesprek. Toen ze nog erg jong was (basisschool) schaamde ze zich er wel voor, heeft toen ook stottertherapie gehad, en heeft het deels onder controle gekregen. Maar naarmate ze ouder werd trok ze er zich steeds minder van aan. Inmiddels weet iedereen dat ze stottert, ze kan er ook een grapje over maken als het heel erg is ofzo.
Het lijkt me heel ingewikkeld als je je leven zo laat beinvloeden door je schaamte, zoals jij. Het is iets waar je niets aan kunt doen (nouja, misschien (deels) wel door therapie) en het hoort nu eenmaal bij je.
Het is zo zonde als dingen aan je voorbij gaan omdat je er niet voor uit durft te komen dat je stottert. Had je gewoon kunnen vertellen bij dat intake gesprek voor die HBO dat je stottert, dan hadden ze daar rekening mee gehouden en had je die opleiding wel kunnen doen!
Ik denk echt dat je er goed aan doet op zoek te gaan naar een goede therapie. Die mensen werken dagelijks met stotteraars, dus zullen je echt niet raar vinden ofzo. En als je je zo schaamt, dan kun je toch niet aan je omgeving vertellen dat je therapie hebt?
Overigens zou ik me wel een beetje zorgen maken om je baan als receptioniste. Juist als je de telefoon moet beantwoorden voor een bedrijf en je de naam van degene die belt niet eens kan zeggen, dan zou ik daar als baas (zonder kennis van je stotteren) niet blij van worden eerlijk gezegd.
En denk je dat je omgeving, familie en vrienden het niet doorhebben?Ik durf er ook niet voor uit te komen om in therapie te gaan. Dit zou ik dan 'stiekem' willen doen. En op mijn werk merken ze het neit echt. Meestal gaat het wel vloeiend, maar er zitten vaak blokkades in die ik vermijd door er andere woorden van te maken....
Een vriendin van mij stottert. Maar zij maakt er totaal geen probleem van en stottert dus vrolijk verder in een gesprek. Toen ze nog erg jong was (basisschool) schaamde ze zich er wel voor, heeft toen ook stottertherapie gehad, en heeft het deels onder controle gekregen. Maar naarmate ze ouder werd trok ze er zich steeds minder van aan. Inmiddels weet iedereen dat ze stottert, ze kan er ook een grapje over maken als het heel erg is ofzo.
Het lijkt me heel ingewikkeld als je je leven zo laat beinvloeden door je schaamte, zoals jij. Het is iets waar je niets aan kunt doen (nouja, misschien (deels) wel door therapie) en het hoort nu eenmaal bij je.
Het is zo zonde als dingen aan je voorbij gaan omdat je er niet voor uit durft te komen dat je stottert. Had je gewoon kunnen vertellen bij dat intake gesprek voor die HBO dat je stottert, dan hadden ze daar rekening mee gehouden en had je die opleiding wel kunnen doen!
Ik denk echt dat je er goed aan doet op zoek te gaan naar een goede therapie. Die mensen werken dagelijks met stotteraars, dus zullen je echt niet raar vinden ofzo. En als je je zo schaamt, dan kun je toch niet aan je omgeving vertellen dat je therapie hebt?
Overigens zou ik me wel een beetje zorgen maken om je baan als receptioniste. Juist als je de telefoon moet beantwoorden voor een bedrijf en je de naam van degene die belt niet eens kan zeggen, dan zou ik daar als baas (zonder kennis van je stotteren) niet blij van worden eerlijk gezegd.
En denk je dat je omgeving, familie en vrienden het niet doorhebben?Ik durf er ook niet voor uit te komen om in therapie te gaan. Dit zou ik dan 'stiekem' willen doen. En op mijn werk merken ze het neit echt. Meestal gaat het wel vloeiend, maar er zitten vaak blokkades in die ik vermijd door er andere woorden van te maken....
vrijdag 29 april 2011 11:50
Lisje, ik denk dat er voor uit komen één van de belangrijkste punten is bij jou. Je maakt de angst voor het stotteren zo steeds groter, want níemand mag het merken. Dat lijkt me een heel groot struikelblok, ik denk dat je al veel kunt bereiken als je het stotteren leert accepteren en er open over kunt zijn (zoals Binti aangeeft over haar vriendin)
vrijdag 29 april 2011 11:53
Lekker in therapie gaan. Is zo bevrijdend! Vooral voor je zelfbeeld, zelfvertrouwen en acceptatie.
Hieronder een lijstje met beroemde stotteraars. En vergeet Miss Montreal niet.
Acteurs
* Rowan Atkinson
* Nicholas Brendon
* James Earl Jones
* Julia Roberts
* Eric Roberts
* Tom Sizemore
* Emily Blunt
* Harvey Keitel
* Anthony Quinn
* Marilyn Monroe
* Sam Neill
* Bruce Willis
* Hugh Grant
Politici
* Joe Biden
* Winston Churchill
* Claudius
Muzikanten
* Noel Gallagher
* Marc Almond
* Arno Hintjens
* Jim Kerr
* Scatman John
* Kylie Minogue
* Chris Martin
Sporters
* Tiger Woods
* johan cruijf
* Ine Dekker
* Erben Wennemars
Anders beroemd
* Charles Darwin
* Moses
De Del Ferro methode is enorm bekend. Niet mijn ding, maar mijn broertje is er enorm van opgeknapt. Ik heb nog de ouderwetse Doetichemse Methode gevolgd. Jammer genoeg wordt die niet meer aangeboden in NL.
Hieronder een lijstje met beroemde stotteraars. En vergeet Miss Montreal niet.
Acteurs
* Rowan Atkinson
* Nicholas Brendon
* James Earl Jones
* Julia Roberts
* Eric Roberts
* Tom Sizemore
* Emily Blunt
* Harvey Keitel
* Anthony Quinn
* Marilyn Monroe
* Sam Neill
* Bruce Willis
* Hugh Grant
Politici
* Joe Biden
* Winston Churchill
* Claudius
Muzikanten
* Noel Gallagher
* Marc Almond
* Arno Hintjens
* Jim Kerr
* Scatman John
* Kylie Minogue
* Chris Martin
Sporters
* Tiger Woods
* johan cruijf
* Ine Dekker
* Erben Wennemars
Anders beroemd
* Charles Darwin
* Moses
De Del Ferro methode is enorm bekend. Niet mijn ding, maar mijn broertje is er enorm van opgeknapt. Ik heb nog de ouderwetse Doetichemse Methode gevolgd. Jammer genoeg wordt die niet meer aangeboden in NL.
Wie zonder zonde is gooie de eerste steen
vrijdag 29 april 2011 12:05
Heb hier eergisteren een docu over op tv gezien (woon in Duitsland, het was bij Spiegel TV als je het wil opzoeken).
Het ging om een groep jongens en een meisje die met behulp van ademhalingstherapie helemaal vanhet stotteren afkwamen.
Het begon voor elke persoon met een uurtje individuele therapie. De stotteraars kregen een zwaar object op de buik, die ze ervan bewust maakte buikademhaling toe te passen (stotteraars ademen vaak hoog, voor meer lucht schouders optrekken ipv buik uitzetten). Na het oefenen van deze buikademhaling gingen ze woordjes uitspreken bij het uitademen. Na dit uurtje konden ze (geforceerd en erg langzaam) vaak woordjes uitspreken zonder haperen. Conclusie: stotteren is geen spraakgebrek, maar een verkeerde ademhaling. Deze kinderen oefenden intensief met het toepassen van de juiste ademhaling. Een meisje werd geinterviewd in de studio. Ze sprak perfect! 16-jarig en vol zelfvertrouwen, want met wat ze had geleerd wist ze zeker dat ze nooit meer voorgoed zou terugvallen in stotteren.
De moraal van dit lange verhaal: met behulp van ademhalingstraining kan je er zeker vanaf komen! Jouw omgeving weet waarschijnlijk best dat je stottert, en als je op je werk meldt dat je er wat aan gaat doen, dan vinden ze dat waarschijnlijk alleen maar superstoer. Je bent nu eenmaal zo en je hoeft je echt niet voor te schamen! Daar koop je alleen niks voor, want je vind het hartstikke vervelend. Ik hoop dat je uit dit verhaal op kan maken dat er dus technieken zijn voor jou die je relatief snel gemakkelijker kunnen laten praten. zet hem op!
Het ging om een groep jongens en een meisje die met behulp van ademhalingstherapie helemaal vanhet stotteren afkwamen.
Het begon voor elke persoon met een uurtje individuele therapie. De stotteraars kregen een zwaar object op de buik, die ze ervan bewust maakte buikademhaling toe te passen (stotteraars ademen vaak hoog, voor meer lucht schouders optrekken ipv buik uitzetten). Na het oefenen van deze buikademhaling gingen ze woordjes uitspreken bij het uitademen. Na dit uurtje konden ze (geforceerd en erg langzaam) vaak woordjes uitspreken zonder haperen. Conclusie: stotteren is geen spraakgebrek, maar een verkeerde ademhaling. Deze kinderen oefenden intensief met het toepassen van de juiste ademhaling. Een meisje werd geinterviewd in de studio. Ze sprak perfect! 16-jarig en vol zelfvertrouwen, want met wat ze had geleerd wist ze zeker dat ze nooit meer voorgoed zou terugvallen in stotteren.
De moraal van dit lange verhaal: met behulp van ademhalingstraining kan je er zeker vanaf komen! Jouw omgeving weet waarschijnlijk best dat je stottert, en als je op je werk meldt dat je er wat aan gaat doen, dan vinden ze dat waarschijnlijk alleen maar superstoer. Je bent nu eenmaal zo en je hoeft je echt niet voor te schamen! Daar koop je alleen niks voor, want je vind het hartstikke vervelend. Ik hoop dat je uit dit verhaal op kan maken dat er dus technieken zijn voor jou die je relatief snel gemakkelijker kunnen laten praten. zet hem op!
woensdag 8 februari 2012 22:58
heyy lisje!
ik heb hetzelfde het begon toen ik ongeveer 12-13 was. het begon ook bij talen. toen heb ik het heel lang verborgen gehouden. door steeds synoniemen voor woorden te verzinnen, en niets te zeggen. veel mensen dachten dat ik heel stil was, maar dat was ik eigenlijk helemaal niet. ik kon het gewoon niet zeggen, omdat ik bang was om te stotteren. dat was zo erg!
toen ik 17 was, durfde ik het eindelijk tegen mijn ouders te vertellen. zij hebben er heel lang niets van gemerkt, omdat ik altijd synoniemen gebruikte, of niets zei.
ik ben eerst naar een logopedist gegaan en die heeft mij door gewezen naar een stotter therapeut.
ik ben daar nu een jaar geweest.
ik doe nu net hbo opleiding. het ging allemaal erg goed, totdat ik nu een nieuwe vak heb: presentaties houden!
tip: ga naar een stotter therapeut. daar wordt je echt goed geholpen!
ik ben er nog niet helemaal van af. maar ik voel me al veel beter!
ik ben nu opzoek naar andere therapien. ik hoop dat ik een goede therapie kan vinden. dan laat ik het je weten meid
sterkte!
xxxxxx
ik heb hetzelfde
het begon toen ik ongeveer 12-13 was. het begon ook bij talen. toen heb ik het heel lang verborgen gehouden. door steeds synoniemen voor woorden te verzinnen, en niets te zeggen. veel mensen dachten dat ik heel stil was, maar dat was ik eigenlijk helemaal niet. ik kon het gewoon niet zeggen, omdat ik bang was om te stotteren. dat was zo erg! toen ik 17 was, durfde ik het eindelijk tegen mijn ouders te vertellen. zij hebben er heel lang niets van gemerkt, omdat ik altijd synoniemen gebruikte, of niets zei.
ik ben eerst naar een logopedist gegaan en die heeft mij door gewezen naar een stotter therapeut.
ik ben daar nu een jaar geweest.
ik doe nu net hbo opleiding. het ging allemaal erg goed, totdat ik nu een nieuwe vak heb: presentaties houden!
tip: ga naar een stotter therapeut. daar wordt je echt goed geholpen!
ik ben er nog niet helemaal van af. maar ik voel me al veel beter!
ik ben nu opzoek naar andere therapien. ik hoop dat ik een goede therapie kan vinden. dan laat ik het je weten meid
sterkte!
xxxxxx
dinsdag 8 mei 2012 19:29
ik stotter zelf ook,
ik heb jarenlang logopedie gehad, ben ik weinig mee opgeschoten
het komt erop neer dat ik mijn stotteren moest accepteren. In 2010 heb ik de Del ferro methode gedaan. Dit is een zware 10 daagse cursus waar je een spreektechniek krijgt aangeleerd. Het kost tijd en doorzettingsvermogen maar dit heeft me heel erg geholpen. Heb een terugval gehad maar dit is een wapen tegen stotteren als je het goed toepast. Nu ga ik weer beginnen om de methode goed op te pakken. Ik ben nu 19 jaar en heb door die methode keuzes gemaakt die ik voor de methode niet had gemaakt. (werk,opleiding enz)
ik heb jarenlang logopedie gehad, ben ik weinig mee opgeschoten
het komt erop neer dat ik mijn stotteren moest accepteren. In 2010 heb ik de Del ferro methode gedaan. Dit is een zware 10 daagse cursus waar je een spreektechniek krijgt aangeleerd. Het kost tijd en doorzettingsvermogen maar dit heeft me heel erg geholpen. Heb een terugval gehad maar dit is een wapen tegen stotteren als je het goed toepast. Nu ga ik weer beginnen om de methode goed op te pakken. Ik ben nu 19 jaar en heb door die methode keuzes gemaakt die ik voor de methode niet had gemaakt. (werk,opleiding enz)
dinsdag 8 mei 2012 20:31
Ik ken meerdere volwassenen die stotteren. En ik vind hun gestotter totaal niet storend of dom of wat dan ook.
Ik denk dat jij meer moet gaan beseffen dat er door volwassenen helemaal niet zo afwijzend of neerbuigend over stotteren wordt gedacht. Dat idee heb jij waarschijnlijk overgehouden aan je kindertijd, want ja, kinderen en pubers kunnen wel eens lachen als iemand stottert. Maar volwassenen kijken daar heel anders tegenaan, echt.
Ik denk dat jij meer moet gaan beseffen dat er door volwassenen helemaal niet zo afwijzend of neerbuigend over stotteren wordt gedacht. Dat idee heb jij waarschijnlijk overgehouden aan je kindertijd, want ja, kinderen en pubers kunnen wel eens lachen als iemand stottert. Maar volwassenen kijken daar heel anders tegenaan, echt.
dinsdag 8 mei 2012 20:40
Oud topic, maar wel goed onderwerp. Lees hier positieve ervaringen met Del Ferro. Ben daar wel heel benieuwd naar. Zijn er meer mensen die hier iets over weten?
Mmmm, zal ook nog eens zoeken of er ooit een Del Ferro-topic geopend is. Na 10 jaar stottertherapie voor mijn jongste vanuit het stottercentrum is dit misschien toch een optie....
Mmmm, zal ook nog eens zoeken of er ooit een Del Ferro-topic geopend is. Na 10 jaar stottertherapie voor mijn jongste vanuit het stottercentrum is dit misschien toch een optie....
