Gezondheid
alle pijlers
Wel of niet steriliseren: hoe maakte jij de keuze?
zaterdag 12 mei 2012 20:24
Sinds enige tijd ben ik weer bezig met het vraagstuk anticonceptie. Ik ben jaren aan de pil geweest maar onlangs gestopt. Ik heb al een tijdje geen seks en voelde me fysiek zo moe, dat ik het de moeite waard vond om eens niets te nemen. Na enig speuren online las ik dat langdurig pilgebruik boven een bepaalde leeftijd extra risico kan opleveren op aandoeningen/ziektes, bijv. borstkanker. Ik slik de pil met twee korte onderbrekingen nu 23 jaar. Ik ga richting de 40 en mijn moeder heeft borstkanker gehad. het gezondheidsrisico schrikt me wel af, ik geloof dat het beter zou zijn de pil niet te slikken in mijn situatie. Maar dan?
Ik hoop toch wel in de toekomst weer eens seks te hebben. Ik kan uiteraard condooms gebruiken. Toch voelt dat voor mij minder veilig. Er van uitgaande dat ik net als de andere vrouwen in mijn familie pas halverwege de 50 in de overgang kom, rekening houdend met mijn (in het verleden) snel zwanger worden, ben ik bang voor ongelukjes.
Ik wil geen andere pil, mijn pil op zich was een fijne pil. Ik wil zeker geen Mirena, die heb ik al gehad en dat was geen succes. Dus kom ik bij sterilisatie.
Slik. Wil ik dat? Op zich moet ik niet denken aan weer beginnen aan een baby. Maar dat is makkelijk praten als je single bent, niet verliefd en niet wetend wat er nog op je pad komt. er was een tijd dat ik heel duidelijk wist: als er iemand komt zonder eigen kinderen, sta ik er voor open. Maar nu ben ik bijna 37, heb twee kinderen die steeds zelfstandiger worden en geen vriend. Stel ik zou hem morgen ontmoeten, dan nog zal ik op zijn minst tegen de 40 zijn mocht er nog een kindje komen. Tegen de 40, de risico's op een kindje met afwijkingen zijn dan vrij groot. Wil ik dat risico? Eigenlijk niet.
En zo twijfel ik dus maar door. Hoe ging dat bij jullie? Wist jij het meteen zeker of twijfelde je ook? Hoe oud was je? Wat was jouw motivatie, wat hield je tegen?
Ik hoop toch wel in de toekomst weer eens seks te hebben. Ik kan uiteraard condooms gebruiken. Toch voelt dat voor mij minder veilig. Er van uitgaande dat ik net als de andere vrouwen in mijn familie pas halverwege de 50 in de overgang kom, rekening houdend met mijn (in het verleden) snel zwanger worden, ben ik bang voor ongelukjes.
Ik wil geen andere pil, mijn pil op zich was een fijne pil. Ik wil zeker geen Mirena, die heb ik al gehad en dat was geen succes. Dus kom ik bij sterilisatie.
Slik. Wil ik dat? Op zich moet ik niet denken aan weer beginnen aan een baby. Maar dat is makkelijk praten als je single bent, niet verliefd en niet wetend wat er nog op je pad komt. er was een tijd dat ik heel duidelijk wist: als er iemand komt zonder eigen kinderen, sta ik er voor open. Maar nu ben ik bijna 37, heb twee kinderen die steeds zelfstandiger worden en geen vriend. Stel ik zou hem morgen ontmoeten, dan nog zal ik op zijn minst tegen de 40 zijn mocht er nog een kindje komen. Tegen de 40, de risico's op een kindje met afwijkingen zijn dan vrij groot. Wil ik dat risico? Eigenlijk niet.
En zo twijfel ik dus maar door. Hoe ging dat bij jullie? Wist jij het meteen zeker of twijfelde je ook? Hoe oud was je? Wat was jouw motivatie, wat hield je tegen?
zondag 13 mei 2012 00:39
quote:johand schreef op 12 mei 2012 @ 23:49:
Ik zou nog even wachten, zelf ook meegemaakt met mijn (helaas ex) vriendin. Ze had zich 2 jaar voor onze relatie laten steriliseren. Ze wilde geen kinderen van haar toenmalige man. Toen ze met mij was wilde ze wel een kind (en ik ook). Helaas was een herstel "operatie" bij haar niet mogelijk.
Heb nog steeds het idee, en vreemd genoeg zij ook (want ik heb nog contact met haar) dat wij bij elkaar waren gebleven als er een kind was gekomen.
Maar jij zoekt dus duidelijk 'n broedmachine ipv 'n partner als ik het zo goed begrijp. TO heeft al kinderen en is wel op de deadline met haar gevorderde leeftijd, die hoeft niet meer voor broedmachine te spelen voor 'n man die zijn kans gemist heeft.
Neem aan dat jouw ex zich niet voor niks heeft laten steriliseren en dat ze toevallig 'n partner kreeg met kinderwens zal door haar verliefdheidswaas wellicht ook hormonale gevoelens hebben opgewekt. Lullig dat jullie relatie daarop is misgelopen. Was zij niet genoeg voor je zonder kind?
Ik zou nog even wachten, zelf ook meegemaakt met mijn (helaas ex) vriendin. Ze had zich 2 jaar voor onze relatie laten steriliseren. Ze wilde geen kinderen van haar toenmalige man. Toen ze met mij was wilde ze wel een kind (en ik ook). Helaas was een herstel "operatie" bij haar niet mogelijk.
Heb nog steeds het idee, en vreemd genoeg zij ook (want ik heb nog contact met haar) dat wij bij elkaar waren gebleven als er een kind was gekomen.
Maar jij zoekt dus duidelijk 'n broedmachine ipv 'n partner als ik het zo goed begrijp. TO heeft al kinderen en is wel op de deadline met haar gevorderde leeftijd, die hoeft niet meer voor broedmachine te spelen voor 'n man die zijn kans gemist heeft.
Neem aan dat jouw ex zich niet voor niks heeft laten steriliseren en dat ze toevallig 'n partner kreeg met kinderwens zal door haar verliefdheidswaas wellicht ook hormonale gevoelens hebben opgewekt. Lullig dat jullie relatie daarop is misgelopen. Was zij niet genoeg voor je zonder kind?
zondag 13 mei 2012 00:52
quote:johand schreef op 12 mei 2012 @ 23:49:
Heb nog steeds het idee, en vreemd genoeg zij ook (want ik heb nog contact met haar) dat wij bij elkaar waren gebleven als er een kind was gekomen.
Dat lijkt me valse romantiek. Zij kan geen kinderen krijgen, maar zal ongetwijfeld wel ooit een fijne relatie hebben met een man die bij haar past. En dat is de juiste man voor haar. Dat het tussen jullie niet werkte is jammer, maar kan nooit alleen maar hebben afgehangen van wel of geen kind.
Maar ik snap je wel hoor, ik heb bij sommige exen ook wel dat ik soms denk "als dit of dat anders was gelopen/dit ene ding anders was geweest waren we misschien nog bij elkaar". Dat is een menselijke gedachte, maar meestal geen realistische.
Heb nog steeds het idee, en vreemd genoeg zij ook (want ik heb nog contact met haar) dat wij bij elkaar waren gebleven als er een kind was gekomen.
Dat lijkt me valse romantiek. Zij kan geen kinderen krijgen, maar zal ongetwijfeld wel ooit een fijne relatie hebben met een man die bij haar past. En dat is de juiste man voor haar. Dat het tussen jullie niet werkte is jammer, maar kan nooit alleen maar hebben afgehangen van wel of geen kind.
Maar ik snap je wel hoor, ik heb bij sommige exen ook wel dat ik soms denk "als dit of dat anders was gelopen/dit ene ding anders was geweest waren we misschien nog bij elkaar". Dat is een menselijke gedachte, maar meestal geen realistische.
zondag 13 mei 2012 10:16
Johand, dat vind ik behoorlijk triest... De relatie tussen jullie moet toch op één staan, niet of jullie een kind hebben? Ik heb na mijn scheiding een scharrel gehad zonder kinderen. Ik was toen een paar jaar jonger en hij was kinderloos. Vandaar mijn gedachte: mocht dit wat worden en hij wil heel graag ook een eigen kindje, sta ik daar wel voor open. Maar zoals gezegd, ik was toen jonger en er was al iemand. Nu moet die iemand nog komen, zou ik eerst willen afwachten of het wel een relatie is waar een baby in thuis hoort. Op mijn leeftijd schijn je minder snel zwanger te worden, dan nog de zwangerschap, daarbij de hogere risico's... Eigenlijk weet ik het wel, dit hoofdstuk mag afgesloten worden. Maar dat stukje gevoel, dat die keuze er ook gewoon niet meer zal zijn, dat moet ik me nog eigen maken.
zondag 13 mei 2012 10:38
Ik wist al als klein kind dat ik nooit kinderen wilde, dus die beslissing was niet moeilijk. Wat wel moeilijk was, was iedereen overtuigen dat ik echt geen kinderen wilde! Dus heb jaren dat gezeur aan moeten horen: dat gevoel komt echt hoor, hier hou mijn baby maar vast, dan weet je wat je mist bla bla bla. Waarom vrouwen elkaar proberen te overtuigen is mij echt een raadsel, maar toen ik eenmaal gesteriliseerd was, hield wel het gezeur op! Had ik dus jaren eerder moeten doen, maar ja... Zelfs het ziekenhuis deed moeilijk. Je moet een bepaalde leeftijd hebben. Pfff alsof ik mezelf niet ken!!
zondag 13 mei 2012 13:06
quote:johand schreef op 12 mei 2012 @ 23:49:
Ik zou nog even wachten, zelf ook meegemaakt met mijn (helaas ex) vriendin. Maar wat is dan even? Want wat is dan wel het juiste moment? Want ook al wacht je 5 jaar, dan kan het over 6 jaar in een nieuwe relatie weer ter sprake komen.
Ik kan me niet voorstellen dat ik er over 5 jaar anders over denk, dat ik dan ineens wel weer zin heb in luiers, gebroken nachten, voedingen, etc. En niemand weet wat er over 5 jaar gebeurd (is) of hoe ik dan in mijn leven sta, maar als ik nu al panisch word bij de gedachte aan opnieuw een baby in mijn leven te krijgen, lijkt me de kans klein dat dat zal veranderen.
Mocht ik een partner treffen die dan nog wel een kinderwens heeft, dan zijn we helaas niet voor elkaar gemaakt.
Opvallend ook, Johan, dat je denkt dat je relatie had kunnen overleven door de aanwezigheid van een kind. Want eigenlijk zou dat niet uit mogen maken. Jullie hadden je ook daar bij neer kunnen leggen. Heb jij alsnog een kind gekregen?
Ik zou nog even wachten, zelf ook meegemaakt met mijn (helaas ex) vriendin. Maar wat is dan even? Want wat is dan wel het juiste moment? Want ook al wacht je 5 jaar, dan kan het over 6 jaar in een nieuwe relatie weer ter sprake komen.
Ik kan me niet voorstellen dat ik er over 5 jaar anders over denk, dat ik dan ineens wel weer zin heb in luiers, gebroken nachten, voedingen, etc. En niemand weet wat er over 5 jaar gebeurd (is) of hoe ik dan in mijn leven sta, maar als ik nu al panisch word bij de gedachte aan opnieuw een baby in mijn leven te krijgen, lijkt me de kans klein dat dat zal veranderen.
Mocht ik een partner treffen die dan nog wel een kinderwens heeft, dan zijn we helaas niet voor elkaar gemaakt.
Opvallend ook, Johan, dat je denkt dat je relatie had kunnen overleven door de aanwezigheid van een kind. Want eigenlijk zou dat niet uit mogen maken. Jullie hadden je ook daar bij neer kunnen leggen. Heb jij alsnog een kind gekregen?
zondag 13 mei 2012 21:14
Inderdaad, wat is even? Ik kan me nog indenken dat de wens misschien terug kan keren in een nieuwe relatie, maar de risico's en nadelen, de moeilijkheden door zwangerschap op latere leeftijd, die zullen blijven. Voor mijn gevoel is wachten dus overbodig. ik kan me niet voorstellen dat ik namelijk al met een jaar relatie het zekere gevoel zal hebben nog een kindje te willen. Dus dan zal ik gewoon te oud zijn. wil ik op/na mijn 40e nog beginnen aan een zwangerschap, de gebroken nachten, het hele afhankelijkheidscircus waarvan ik het zo heerlijk vind dat het steeds minder wordt? Of zeg je: die tijd is geweest, Geniet van de twee die rondlopen en de volgende baby wordt je kleinkind.
zondag 13 mei 2012 21:45
Bluebirds, dat is het idd.. Het niet opnieuw willen beginnen is ook absoluut mijn grootste reden, om ook maar het kleinste risico op een zwangerschap uit te willen sluiten.
Bij mij weegt ook een beetje mee, dat ik niet het risico wil lopen om straks alleen te zijn met twee kinderen van twee vaders. Ik ben gewoon niet zo'n moederkloek, vind het heerlijk dat mijn zoon zichzelf steeds beter kan redden en hij ook makkelijk een keer een nachtje onder te brengen is ergens. Vader is niet in beeld.
Het zou me ook veel te complex worden, geloof ik.
Bij mij weegt ook een beetje mee, dat ik niet het risico wil lopen om straks alleen te zijn met twee kinderen van twee vaders. Ik ben gewoon niet zo'n moederkloek, vind het heerlijk dat mijn zoon zichzelf steeds beter kan redden en hij ook makkelijk een keer een nachtje onder te brengen is ergens. Vader is niet in beeld.
Het zou me ook veel te complex worden, geloof ik.
zondag 13 mei 2012 21:49
Grappig, ik heb een paar weken geleden zitten denken om een topic hierover te openen. Vond via google een paar oude terug en heb die gelezen. Nu ik er echt over schrijf en mijn gedachten onder woorden breng, weet ik het eigenlijk wel zeker dat ik het ga laten doen. Misschien niet eens pas over twee jaar.
Mijn normale verzekering vergoedt niet, maar ik heb een private verzekering erbij, die veel dekt en misschien ook wel een deel van deze ingreep.
Mijn normale verzekering vergoedt niet, maar ik heb een private verzekering erbij, die veel dekt en misschien ook wel een deel van deze ingreep.
zondag 13 mei 2012 22:46
In jouw geval zou ik het wel doen Bluebirds. Zelfs ik overweeg het voor over een aantal jaar als mijn man het niet laat doen. Nu zwanger van de derde en mijn man en ik weten heel zeker dat dit de laatste zal zijn. We hebben altijd 3 kids gewenst (hoewel er ook wat twijfel was in eerste instantie) en zijn blij dat dit ons nu gegund is maar een vierde zien we niet zitten, en zeker mijn man niet meer. Tijd voor definitievere maatregelen dus want hormonen wil ik niet meer en alleen condooms willen we niet.
Overigens heb ik een vriendin die wel nog een kindje heeft gekregen op haar 36e met haar 2e vriend (die nog geen kinderen had). Zelf had ze al 2 oudere kinderen. Ik kan het dus wel begrijpen als iemand er nog een keer voor gaat, maar zij was wel een aantal jaar jonger dan jij zal zijn tegen die tijd .
Overigens heb ik een vriendin die wel nog een kindje heeft gekregen op haar 36e met haar 2e vriend (die nog geen kinderen had). Zelf had ze al 2 oudere kinderen. Ik kan het dus wel begrijpen als iemand er nog een keer voor gaat, maar zij was wel een aantal jaar jonger dan jij zal zijn tegen die tijd .
