Psyche
alle pijlers
Burn out met kind. Jij ook?
dinsdag 15 mei 2012 om 10:42
Hallo allemaal,
Vorige week was daar de druppel die de emmer deed overlopen. Na een week vakantie waarin ik stijf stond van de spanning was mijn zoontje voor de zoveelste keer ziek en ik trok het niet meer. Ik kreeg een paniekaanval en belandde 's avonds op de huisartsenpost. Daar was de boodschap duidelijk: je bent overspannen, je meld je nu ziek en hebt hulp nodig. Poeh. Dat was niet verrassend, maar wel even slikken.
Ik weet dondersgoed waarom ik in deze situatie ben beland. 2 jaar geleden is mijn zoon geboren, na een gecompliceerde zwangerschap en veel te vroeg. Na 3 maanden mocht mijn zoon mee naar huis en kon de rust beginnen, dachten we. Sindsdien is hij nog een keer of 8 opgenomen geweest in het ziekenhuis, met ernstige longproblemen. De afgelopen winter was een drama.
Nu lijkt hij het, sinds een maand of 3, met sterkere medicijnen te redden en is hij thuis. We zitten wel iedere avond boven op de babyfoon om te horen of hij weer benauwd wordt.
Hij slaapt vaak slecht, wij ook.
Mijn vriend is een maand of 2 geleden oververmoeid thuis komen te zitten en is nu aan het reintegreren, Het gaat met hem nu een stuk beter.
Dan is er ook nog mijn werk. Ik heb een inhoudelijk superleuke baan, maar er is veel onrust vanwege bezuinigingen, fusies en voor mezelf het binnenkort aflopen van mijn contract. Ook probeer ik veel te veel in weinig uur te doen. Ik heb me nog niet ziekgemeld, ik kon met wat overuren opnemen bijna 2 weken achter elkaar vrij zijn. Hiervoor heb ik gekozen omdat mijn contract bijna afloopt, er wel een toezegging voor verlenging is, maar nog geen handtekening is gezet. Ik durf het risico niet te nemen. Hoop dat ik met een flinke trap op de rem (gedeeltelijk) kan blijven werken. Er komt een rustige zomerperiode aan, dus dat geeft moed.
Ik ben op. Het is klaar. Maar hoe moet ik daar in hemelsnaam mee omgaan? Ja, ik heb de hulpverlening benaderd en ik kan daar op korte termijn terecht. Ik ga zoveel mogelijk rust nemen, maar hoe doe je dat met een kind??? Hij gaat 2 dagen in de week naar het kinderdagverblijf, maar natuurlijk alleen als hij niet ziek is. Ik kan niet het hele huishouden en zoon aan partner overlaten, want die krabbelt ook net overeind.
Heeft er iemand ervaring met overspannen /burn out zijn en tegelijkertijd een klein kind thuis hebben? Zitten er meer mensen in een vergelijkbare situatie?
Vorige week was daar de druppel die de emmer deed overlopen. Na een week vakantie waarin ik stijf stond van de spanning was mijn zoontje voor de zoveelste keer ziek en ik trok het niet meer. Ik kreeg een paniekaanval en belandde 's avonds op de huisartsenpost. Daar was de boodschap duidelijk: je bent overspannen, je meld je nu ziek en hebt hulp nodig. Poeh. Dat was niet verrassend, maar wel even slikken.
Ik weet dondersgoed waarom ik in deze situatie ben beland. 2 jaar geleden is mijn zoon geboren, na een gecompliceerde zwangerschap en veel te vroeg. Na 3 maanden mocht mijn zoon mee naar huis en kon de rust beginnen, dachten we. Sindsdien is hij nog een keer of 8 opgenomen geweest in het ziekenhuis, met ernstige longproblemen. De afgelopen winter was een drama.
Nu lijkt hij het, sinds een maand of 3, met sterkere medicijnen te redden en is hij thuis. We zitten wel iedere avond boven op de babyfoon om te horen of hij weer benauwd wordt.
Hij slaapt vaak slecht, wij ook.
Mijn vriend is een maand of 2 geleden oververmoeid thuis komen te zitten en is nu aan het reintegreren, Het gaat met hem nu een stuk beter.
Dan is er ook nog mijn werk. Ik heb een inhoudelijk superleuke baan, maar er is veel onrust vanwege bezuinigingen, fusies en voor mezelf het binnenkort aflopen van mijn contract. Ook probeer ik veel te veel in weinig uur te doen. Ik heb me nog niet ziekgemeld, ik kon met wat overuren opnemen bijna 2 weken achter elkaar vrij zijn. Hiervoor heb ik gekozen omdat mijn contract bijna afloopt, er wel een toezegging voor verlenging is, maar nog geen handtekening is gezet. Ik durf het risico niet te nemen. Hoop dat ik met een flinke trap op de rem (gedeeltelijk) kan blijven werken. Er komt een rustige zomerperiode aan, dus dat geeft moed.
Ik ben op. Het is klaar. Maar hoe moet ik daar in hemelsnaam mee omgaan? Ja, ik heb de hulpverlening benaderd en ik kan daar op korte termijn terecht. Ik ga zoveel mogelijk rust nemen, maar hoe doe je dat met een kind??? Hij gaat 2 dagen in de week naar het kinderdagverblijf, maar natuurlijk alleen als hij niet ziek is. Ik kan niet het hele huishouden en zoon aan partner overlaten, want die krabbelt ook net overeind.
Heeft er iemand ervaring met overspannen /burn out zijn en tegelijkertijd een klein kind thuis hebben? Zitten er meer mensen in een vergelijkbare situatie?
dinsdag 15 mei 2012 om 11:27
Thuiszorg regelen (eventueel zelf betalen)
Vangnet van familie/vrienden inschakelen
Elke dag een paar uur oppas om bij te kunnen slapen (een student bijvoorbeeld)
Dit is even wat ik kan bedenken. Ik zit zelf thuis met een peuter en mag vanwege een zware zwangerschap weinig doen. Ik heb dus elke dag hulp van schoonouders, zus en andere familieleden en vrienden. Daarmee red ik het. Ik doe een middagdutje als mijn dochter slaapt (dan gaat de ochtendhulp weg) en dan ben ik een uurtje of 2 alleen met haar tot mijn man thuiskomt.
Vangnet van familie/vrienden inschakelen
Elke dag een paar uur oppas om bij te kunnen slapen (een student bijvoorbeeld)
Dit is even wat ik kan bedenken. Ik zit zelf thuis met een peuter en mag vanwege een zware zwangerschap weinig doen. Ik heb dus elke dag hulp van schoonouders, zus en andere familieleden en vrienden. Daarmee red ik het. Ik doe een middagdutje als mijn dochter slaapt (dan gaat de ochtendhulp weg) en dan ben ik een uurtje of 2 alleen met haar tot mijn man thuiskomt.
dinsdag 15 mei 2012 om 11:30
Ik heb ook erg lang overspannen thuis gezeten. Mijn dochters waren 2 en 3 toen bij mij de emmer helemaal overliep.
Houd er rekening mee dat het herstel gewoon veel langer duurt omdat je minder tijd hebt om uit te rusten en te ontspannen. Die momenten zul je wel voor jezelf moeten creëren. In mijn geval gingen mijn dochters wel gewoon naar de kinderopvang door de weeks 2x. Daarbij was ik toen ook al gescheiden waardoor ik om de week een weekend voor mezelf had.
Jullie zijn met z'n tweeen dus als je geen opvang hebt, probeer dan elkaar regelmatig "vrij af" te geven. Dus laat elkaar om de beurt uitslapen. Ga in het weekend even alleen weg, iets doen wat je ontspannend vind. (bij mij was dat bijv. naar de sauna gaan).
Ik heb me 3 jaar geleden ziek gemeld, en nú kan ik van mezelf zeggen dat ik redelijk de oude ben. Al ben ik nog steeds heel snel moe. Het is hoe dan ook een zware tijd met zulke jonge kinderen. Dochters zijn nu 5 en 6 en daar zit voor mij ook heeeel veel verschil in.
Houd er rekening mee dat het herstel gewoon veel langer duurt omdat je minder tijd hebt om uit te rusten en te ontspannen. Die momenten zul je wel voor jezelf moeten creëren. In mijn geval gingen mijn dochters wel gewoon naar de kinderopvang door de weeks 2x. Daarbij was ik toen ook al gescheiden waardoor ik om de week een weekend voor mezelf had.
Jullie zijn met z'n tweeen dus als je geen opvang hebt, probeer dan elkaar regelmatig "vrij af" te geven. Dus laat elkaar om de beurt uitslapen. Ga in het weekend even alleen weg, iets doen wat je ontspannend vind. (bij mij was dat bijv. naar de sauna gaan).
Ik heb me 3 jaar geleden ziek gemeld, en nú kan ik van mezelf zeggen dat ik redelijk de oude ben. Al ben ik nog steeds heel snel moe. Het is hoe dan ook een zware tijd met zulke jonge kinderen. Dochters zijn nu 5 en 6 en daar zit voor mij ook heeeel veel verschil in.
dinsdag 15 mei 2012 om 11:47
Hoi Karel,
Heel begrijpelijk dat jullie allebei helemaal op zijn. Moeilijke zwangerschap, vroeggeboorte, nicu/couveuseafdeling en daarna een kind mee naar huis dat vaak ziek is, is niet niks. Ken je de site van VOC (Vereniging voor couveuseouders)? Daar kun je je verhaal kwijt en ervaringen van andere ouders lezen. Misschien heb je daar wat aan.
Verder is het natuurlijk vooral belangrijk dat je nu zoveel mogelijk uitrust. Geen tv kijken en vroeg naar bed dus! Als je vaak slecht slaapt is het misschien een goed idee om wat slaaptabletten te vragen aan je huisarts. Een nacht goed en lang slapen doet je ongetwijfeld heel veel goed.
Durf je je zoontje aan ouders of vrienden toe te vertrouwen? Dan kan hij een paar keer gaan logeren de komende tijd, zodat jullie even kunnen ontspannen. Beterschap voor jullie allebei.
Heel begrijpelijk dat jullie allebei helemaal op zijn. Moeilijke zwangerschap, vroeggeboorte, nicu/couveuseafdeling en daarna een kind mee naar huis dat vaak ziek is, is niet niks. Ken je de site van VOC (Vereniging voor couveuseouders)? Daar kun je je verhaal kwijt en ervaringen van andere ouders lezen. Misschien heb je daar wat aan.
Verder is het natuurlijk vooral belangrijk dat je nu zoveel mogelijk uitrust. Geen tv kijken en vroeg naar bed dus! Als je vaak slecht slaapt is het misschien een goed idee om wat slaaptabletten te vragen aan je huisarts. Een nacht goed en lang slapen doet je ongetwijfeld heel veel goed.
Durf je je zoontje aan ouders of vrienden toe te vertrouwen? Dan kan hij een paar keer gaan logeren de komende tijd, zodat jullie even kunnen ontspannen. Beterschap voor jullie allebei.
dinsdag 15 mei 2012 om 12:49
Dat is flink k*t!
En aan iedereen die hulp van familie voorstelt; niet iedereen heeft familie (in de buurt) anders zou TO daar waarschijnlijk zelf wel opgekomen zijn en geen wanhoopskreet geslagen hebben...
Zelf heb ik toen ik burned out was, buiten de zorg voor de kinderen, alles uit handen laten vallen waardoor het huis verslonsde en we heel vaak brood met knakworst aten.
Slaap wanneer je kan, laat de wereld maar lekker even instorten en denk aan jezelf!
En aan iedereen die hulp van familie voorstelt; niet iedereen heeft familie (in de buurt) anders zou TO daar waarschijnlijk zelf wel opgekomen zijn en geen wanhoopskreet geslagen hebben...
Zelf heb ik toen ik burned out was, buiten de zorg voor de kinderen, alles uit handen laten vallen waardoor het huis verslonsde en we heel vaak brood met knakworst aten.
Slaap wanneer je kan, laat de wereld maar lekker even instorten en denk aan jezelf!
