Seks
alle pijlers
Minnaar deel 17
maandag 21 mei 2012 om 14:59
Profiel
17623 berichten
Voeg toe als contact
13-03-2012, 17:08
--------------------------------------------------------------------------------
Kunnen jullie een minnaar hebben zonder er verliefd op te worden? Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo'n man, je hechten.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
And I wonder if I ever cross your mind, for me it happens all the time
17623 berichten
Voeg toe als contact
13-03-2012, 17:08
--------------------------------------------------------------------------------
Kunnen jullie een minnaar hebben zonder er verliefd op te worden? Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo'n man, je hechten.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
And I wonder if I ever cross your mind, for me it happens all the time
donderdag 24 mei 2012 om 00:45
Hahaha praktisch gezien zou dat bij hem ook heel lastig gaan worden, maar hij heeft wel een flexibele baan en een flexibele vrouw.
We hebben elkaar op een chatsite leren kennen.
Sinds januari daten we.
De eerste 2 echte dates waren we gewoon verlust, en was het lekker, spannend, geil en vertelden we onze uitstapjes. En chatten we nog gewoon op die site.
Na de 3e date hadden we in de gaten dat we elkaar meer dan alleen maar leuk vonden voor just sex. En toen ik in de gaten kreeg dat ie nog op die site chatte... kreeg ik zo'n klotegevoel in mijn lijf. Bah.... pure jaloezie. Kon ook zien als ie vriendjes werd met iemand. Dus ik ben van die site afgegaan, mijn profiel er af geflikkerd en gezegd dat ik daar niet meer kom omdat ik dat gewoon niet wil zien.
Daar schrok ie wel een beetje van. En logisch. Ik mag hem niet vertellen wat ie wel of niet moet doen. Maar okay. Hij zit daar ook zelden meer als ik hem mag geloven. En ik ga het niet checken.
Ja we zijn beiden getrouwd. En gewoon gelukkig in onze relatie, alleen zochten er iets bij voor de spanning (klinkt ook heel fout dit, maar ja, zo begon het.)
Dus... om op de OP te reageren. Ja... ik ga meer voelen voor zo'n man. Ik heb me gehecht. Alhoewel hij de eerste die toegaf dat ie eigenlijk best wel verliefd op me was. En het grappige was dat we bij de eerste (koffie)date tegen elkaar zeiden: verliefd worden moet je absoluut niet doen.
Maar weet je.... eigenlijk voelt dat wel erg fijn.
Weten van elkaar dat we bij onze nr1 blijven.
Hebben allebei kids. Zijn al eeuwen bij onze nummer 1. Hebben thuis ook een goed sexleven. Dus daar ligt het niet aan.
Drijf jij maar heerlijk verder op je wolkje. Echt genieten he?
We hebben elkaar op een chatsite leren kennen.
Sinds januari daten we.
De eerste 2 echte dates waren we gewoon verlust, en was het lekker, spannend, geil en vertelden we onze uitstapjes. En chatten we nog gewoon op die site.
Na de 3e date hadden we in de gaten dat we elkaar meer dan alleen maar leuk vonden voor just sex. En toen ik in de gaten kreeg dat ie nog op die site chatte... kreeg ik zo'n klotegevoel in mijn lijf. Bah.... pure jaloezie. Kon ook zien als ie vriendjes werd met iemand. Dus ik ben van die site afgegaan, mijn profiel er af geflikkerd en gezegd dat ik daar niet meer kom omdat ik dat gewoon niet wil zien.
Daar schrok ie wel een beetje van. En logisch. Ik mag hem niet vertellen wat ie wel of niet moet doen. Maar okay. Hij zit daar ook zelden meer als ik hem mag geloven. En ik ga het niet checken.
Ja we zijn beiden getrouwd. En gewoon gelukkig in onze relatie, alleen zochten er iets bij voor de spanning (klinkt ook heel fout dit, maar ja, zo begon het.)
Dus... om op de OP te reageren. Ja... ik ga meer voelen voor zo'n man. Ik heb me gehecht. Alhoewel hij de eerste die toegaf dat ie eigenlijk best wel verliefd op me was. En het grappige was dat we bij de eerste (koffie)date tegen elkaar zeiden: verliefd worden moet je absoluut niet doen.
Maar weet je.... eigenlijk voelt dat wel erg fijn.
Weten van elkaar dat we bij onze nr1 blijven.
Hebben allebei kids. Zijn al eeuwen bij onze nummer 1. Hebben thuis ook een goed sexleven. Dus daar ligt het niet aan.
Drijf jij maar heerlijk verder op je wolkje. Echt genieten he?
donderdag 24 mei 2012 om 01:04
Dat ben ik met je eens hoor, grappig genoeg is er net een discussie gaande over verantwoording en keuzes gaande op de relatie peiler, ik ben van mening dat in het geval van vreemdgaan, de minnaar/minnares niet verantwoordelijk gehouden kan worden voor het feit dat je partner is vreemd gegaan. Toen ik de beslissing nam, voelde ik me in die zin wel verantwoordelijk naar mijn eigen nr1 toe, ik wist dat ik met mijn keuze ook een keuze maakte die voor hem van invloed zou zijn. Echter voel ik me niet verantwoordelijk naar de nr1 van mijn minnaar. Ik vind dat zijn verantwoording.
donderdag 24 mei 2012 om 06:23
Nou er zijn toch heel wat meer mannen dan mijn mr doddie die die ruimte gegeven hebben. en ook heel wat vrouwen die er anders toe besloten, maar nu geef je de macht aan de nee zegger omdat je lijkt te doen wat die wenst,
Ik heb bij een echt dilemma vaak genoeg gezien dat ferme woorden van een nr 1 minder ferm waren als de ander gewoon aangaf het anders te doen. Er gaan misschien ook heel wat realties door stuk, maar wordt ookhet liegen niet veel zwaarder aangerekend dan dat je er eerlijk over was geweest en inderdaad ook de ander de keus had gelaten. het is nu ook afwachten hoelang het goed, gaat tot een partner er achter komt en je alsnog zult moeten zien dat je relatie het vreemdgaan niet zal overleven
Maar goed die discussie is al geweest vind het wat flauw dat men er zo op gaat reageren als zijnde geen doddie achtige man te hebben waar hier toch genoeg zijn die ook die open relatie hebben en blijkbaar ook zo;n partner. (om die gene op het open relatie topic maar niet mee te rekenen) en daarbij zijn er bij ons ook best ruzie;s verdriet en tranen geweest, heb ik ook afscheid moeten nemen om verder te gaan op een manier die meer een weg samen inhield. Waren er ook bij mijn man tranen onzekerheid en boosheid.
nu geef je ook macht aan de gene die niet wil door het of niet te doen of het idee te geven het niet te doen.
Wil je die macht moet je die nemen met inderdaad een uitkomst die je niet kunt voorspellen, maar die uitkomst heb je met vreemdgaan net zo goed af te wachten, daar is het vaak ook uitstel van executie. Want hoeveel relaties gaan er niet stuk ten gevolge van vreemdgaan?
Ik heb bij een echt dilemma vaak genoeg gezien dat ferme woorden van een nr 1 minder ferm waren als de ander gewoon aangaf het anders te doen. Er gaan misschien ook heel wat realties door stuk, maar wordt ookhet liegen niet veel zwaarder aangerekend dan dat je er eerlijk over was geweest en inderdaad ook de ander de keus had gelaten. het is nu ook afwachten hoelang het goed, gaat tot een partner er achter komt en je alsnog zult moeten zien dat je relatie het vreemdgaan niet zal overleven
Maar goed die discussie is al geweest vind het wat flauw dat men er zo op gaat reageren als zijnde geen doddie achtige man te hebben waar hier toch genoeg zijn die ook die open relatie hebben en blijkbaar ook zo;n partner. (om die gene op het open relatie topic maar niet mee te rekenen) en daarbij zijn er bij ons ook best ruzie;s verdriet en tranen geweest, heb ik ook afscheid moeten nemen om verder te gaan op een manier die meer een weg samen inhield. Waren er ook bij mijn man tranen onzekerheid en boosheid.
nu geef je ook macht aan de gene die niet wil door het of niet te doen of het idee te geven het niet te doen.
Wil je die macht moet je die nemen met inderdaad een uitkomst die je niet kunt voorspellen, maar die uitkomst heb je met vreemdgaan net zo goed af te wachten, daar is het vaak ook uitstel van executie. Want hoeveel relaties gaan er niet stuk ten gevolge van vreemdgaan?
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
donderdag 24 mei 2012 om 09:12
"Bang" is ook een emotie.
Dan nog is dat wat nr 1 voelt. Afkeuring van anderen. Maar alleen dat al zegt, dat hij dat zelf dus ook zo ziet. En het voor hem, onmogelijk is om die grens over te stappen.
Die grens ligt echt in hem, zo kijkt hij er ook tegenaan. Ik vind het zo opvallend dat Aphro's posts eigenlijk identiek zijn. Elke keer weer. En elke keer weer is het een aanval op de maatschappij.
Maar het is geen aanval op de maatschappij, het is een aanval op haar nr 1. Hij laat haar niet vrij om twee mannen in haar leven te hebben en dat is en blijft haar frustratie.
Het zou het merendeel van de maatschappij namelijk echt niets interesseren, wat Aphro doet met wie. Mij immers ook niet. Van mij mag ze 10 mannen in haar leven. Daar gaat het alleen niet om. Ze wil toestemming van haar nr 1, maar krijgt die niet.
Dit is spelen met vuur. Als het uitkomt bij nr 1, dat ze hem is blijven bedriegen, terwijl ze beloofd had dat niet meer te doen, is de kans volgens mij heel groot dat ze hem voor altijd kwijt is.
En dan ben ik het in dit geval met Doddie eens, dat ze voor zichzelf moet staan en het op tafel moet leggen en desnoods dan de keuze bij nr 1 legt.
Het verschil met 'normaal' vreemdgaan, vind ik in dit geval dat Aphro heel duidelijk aangeeft DEZE minnaar niet meer te willen missen en hem in haar leven wil blijven houden. Volwaardig als vriend en minnaar. Een aantal hier gaan vreemd, maar zien het niet als 'voor eeuwig' of zouden, zoals Allegaar schrijft, afscheid nemen als het uitkomt en nr 1. Daar zit voor mijn gevoel nogal wat verschil in.
donderdag 24 mei 2012 om 10:51
Hier zit zeker wel wat in, ik was niet gehecht aan die ene persoon maar genoot van de spanning met anderen. Bij keuze zou die ook zijn voor nr 1. Zelfs nu nog zouden zowel mijn vriend als ik voor onze relatie kiezen als we moesten kiezen, en ik denk dat dan ook je partner gevoel krijgt van "he ik ben belangrijk, ze wil me niet verliezen, ze ziet me en houd rekening met me" maar als wat je aangeeft zo naast iemand neer wordt gelegd en men het toch doet maar dan stiekum is dat eigenlijk reden genoeg je zorgen te maken, blijkbaar is wat jij vind niet belangrijk en kan er geen afstand worden gehouden.
Met open zijn over je keus en daarmee aangeven dat je inderdaad je partner niet kwijt wil maar ook dit niet wil missen zal je partner zien hoe belangrijk het blijkbaar voor je is maar geef je hem ook ruimte zijn eigen antwoord erop te geven, en ja dat kan zijn dat hij zover niet met je meegaat en je verlaat.
Denk je dat ik met mijn in jullie ogen geweldige mrDod dat gevaar niet liep? Dat we nog samen zijn is omdat ik die consequentie zag en wel degelijk rekening hield met hem, meer richting ging in hoe hij er wel mee om kon gaan, was ik lekker doorgegaan met wat ik leuk vond en volstrekt hem voorbij gegaan had het mijn relatie ook kunnen kosten, het is dus dan schipperen
overigens hebben wij net zo goed geworstelt met de vraag "kan dit wel en is dat niet raar"zo iets kost ook tijd, de mening van anderen naast je neer leggen en gaan voor wat voor ons kon in de relatie, en dat wordt nog steeds raar gevonden en daar zijn we dus nog steeds niet open over, vanwege dit onbegrip. maar vergeet niet dat jij aphro jaren voor loopt op je man. Het kost tijd, en waar jij staat daar is hij nog lang niet en hij zal er ook nooit komen als je hem er niet in mee laat groeien en gewoon buiten spel zet
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
donderdag 24 mei 2012 om 11:01
Goeie discussie hier zeg. Opvallend hoe iedereen zijn eigen insteek heeft. En daarom steeds zijn eigen standpunt herhaald. Terwijl onze verhalen zo verschillend zijn. Doddie spreekt vanuit een open relatie, zij had de guts om eerst met haar echtgenoot te spreken voor ze daadwerkelijk vreemd ging. Terwijl de meeste anderen hier vreemdgingen, alles goed zolang nr 1 niets weet, en als nr1 het wel ontdekt heeft ieder weer zijn eigen insteek. De nr 1 van Sense kan er mee leven, zolang hij en iedereen maar niet alles weet, de nr 1 van Aphro niet. En dan heb je allemaal hele andere argumenten over wat het beste zou zijn.
Ik ben het wel eens met Noppies dat Aphro het bij de maatschappij lijkt te leggen, ipv bij haar en haar nr 1 zelf. Nu ben ik iemand die zich niet heel veel aantrekt van de maatschappij (al wil ik in verband met mijn beroep wel rekening houden met...), en ik ben het dan ook wel met Noppies eens dat het bij Aphro niet om de maatschappij zou moeten gaan, maar om haar nr 1 en haar.
Eigenlijk is het een dilemma waar je niet uitkomt, wiens recht gaat voor. Ik zou het willen vergelijken met een kinderwens. Sommigen verbreken een relatie omdat de ander geen kinderwens heeft en zijzelf wel. Anderen drukken door, krijgen toch kinderen bijv. waar de partner dan maar in mee moet gaan.
Ik ging trouwen met een man die geen kinderwens had, en het maakte mij niet uit dat hij die mogelijk nooit kreeg, ik koos voor de man en niet voor eventueel misschien een kind. Ik maakte me daarmee dus ondergeschikt aan zijn wens. Eén van beiden zal in zo'n geval moeten toegeven, en anders is de enige mogelijkheid om uit elkaar te gaan.
En dat zie ik dus bij Aphro (en anderen) ook. Als je er zo verschillend instaat, en geen van beiden kan of wil meebuigen met de ander, dan zul je je moeten afvragen of je wel bij elkaar kunt blijven. Als je zo mijlenver uit elkaar staat over iets wat essentieel is in een relatie...
Ik ben het wel eens met Noppies dat Aphro het bij de maatschappij lijkt te leggen, ipv bij haar en haar nr 1 zelf. Nu ben ik iemand die zich niet heel veel aantrekt van de maatschappij (al wil ik in verband met mijn beroep wel rekening houden met...), en ik ben het dan ook wel met Noppies eens dat het bij Aphro niet om de maatschappij zou moeten gaan, maar om haar nr 1 en haar.
Eigenlijk is het een dilemma waar je niet uitkomt, wiens recht gaat voor. Ik zou het willen vergelijken met een kinderwens. Sommigen verbreken een relatie omdat de ander geen kinderwens heeft en zijzelf wel. Anderen drukken door, krijgen toch kinderen bijv. waar de partner dan maar in mee moet gaan.
Ik ging trouwen met een man die geen kinderwens had, en het maakte mij niet uit dat hij die mogelijk nooit kreeg, ik koos voor de man en niet voor eventueel misschien een kind. Ik maakte me daarmee dus ondergeschikt aan zijn wens. Eén van beiden zal in zo'n geval moeten toegeven, en anders is de enige mogelijkheid om uit elkaar te gaan.
En dat zie ik dus bij Aphro (en anderen) ook. Als je er zo verschillend instaat, en geen van beiden kan of wil meebuigen met de ander, dan zul je je moeten afvragen of je wel bij elkaar kunt blijven. Als je zo mijlenver uit elkaar staat over iets wat essentieel is in een relatie...
donderdag 24 mei 2012 om 11:10
Dat is bij mij ook zo.. Voor mij is het deze minnaar en geen enkele andere, wij weten dat het wellicht geen 'eeuwig' is.. maar voor beiden geld dat we hier geen einde in zien. De enige reden voor mij op dit moment om te stoppen met mijn minnaar, is als ik uit mijn nr1 relatie zou stappen. Ik zou als single niet verder kunnen met deze minnaar..
Ik heb voor deze minnaar ook nooit een andere minnaar gehad, en ben nooit vreemd gegaan, zelfs nooit over nagedacht.. nooit een verlangen naar gehad..
donderdag 24 mei 2012 om 11:14
Gisteren heb ik een soortgelijke discussie gehad met mijn nr1. De tips van doddie zaten nog in mijn hoofd
Niet geheel uitgevoerd.Ik heb aangegeven dat ik het wil, en hij heeft aangegeven dat hij het niet wil.
En tja.... daar gaan we dus niet uitkomen
Hij zei: je moet wel respect hebben voor elkaars keuze.
Klopt helemaal.... maar nu had hij het over zijn keuze
. En luistert niet naar de mijne. En omgekeerd zal ik ook niet zo goed luisteren omdat ik zoiets nou eenmaal graag wil.En zo blijven we in circeltjes rond praten. 50/50 en wie gaat er dan 'toegeven' aan de ander?
Het is essentieel, maar ook niet iets waarvoor ik ons huwelijk op ga geven. We zijn al meer dan 25 jaar samen en hebben kinderen. We horen zeker te weten wel bij elkaar. Alleen dit is een struikelblokje.
donderdag 24 mei 2012 om 11:22
Mooie reactie vaintje,. in een relatie waarin je elkaar niet kwijt wil omdat je van elkaar houd wil je dat beide gelukkig zijn en vind je die compromi.
Nu is een beetje kind niet mogelijk maar je kunt wel de ander een beetje vrijer laten.
Ik spreek nu de vreemdgaanders aan maar mijn reacties zouden net zo indringend zijn geweest aan iemand die vast wil houden aan monogamie. Want als je hierin gaat verschillen zul je moeten bekijken hoe je het anders in gaat richten en vind ik niet dat je in een liefdevolle relatie zomaar voorbij kunt gaan aan de wens van een ander. Want dan wil je de ander gelukkig zien en wil je ook niet dat de ander zo ongelukkig wordt als jij je zin zo doordrijft.
Zoals ik al zei heb ik ook van iets afgezien toen ik zag dat mrdod er aan onderdoor ging, ik had ook door kunnen zetten en dan had hij afgehaakt. Dus ik vind dat er wat te makkelijk wordt gedacht dat ik makkelijk praten heb, alsof wij geen moeilijke keuze maakte en wij niet geconfronteerd werden met verdriet pijn en boosheid.
Maar ik zette niet door, ik besloot dat het me dat niet waard was en heb in tranen afscheid genomen. Ik zag wat de consequentie zou zijn als ik mijn zin door zou drijven, daar loop je voor weg als je het stiekum doet.
Maar andersom had ik dus wel een partner die echt zijn best deed er een oplossing voor te zoeken, die wilde dat ik ook gelukkig was en bereid was te kijken hoever hij daarin kon gaan
Nu is een beetje kind niet mogelijk maar je kunt wel de ander een beetje vrijer laten.
Ik spreek nu de vreemdgaanders aan maar mijn reacties zouden net zo indringend zijn geweest aan iemand die vast wil houden aan monogamie. Want als je hierin gaat verschillen zul je moeten bekijken hoe je het anders in gaat richten en vind ik niet dat je in een liefdevolle relatie zomaar voorbij kunt gaan aan de wens van een ander. Want dan wil je de ander gelukkig zien en wil je ook niet dat de ander zo ongelukkig wordt als jij je zin zo doordrijft.
Zoals ik al zei heb ik ook van iets afgezien toen ik zag dat mrdod er aan onderdoor ging, ik had ook door kunnen zetten en dan had hij afgehaakt. Dus ik vind dat er wat te makkelijk wordt gedacht dat ik makkelijk praten heb, alsof wij geen moeilijke keuze maakte en wij niet geconfronteerd werden met verdriet pijn en boosheid.
Maar ik zette niet door, ik besloot dat het me dat niet waard was en heb in tranen afscheid genomen. Ik zag wat de consequentie zou zijn als ik mijn zin door zou drijven, daar loop je voor weg als je het stiekum doet.
Maar andersom had ik dus wel een partner die echt zijn best deed er een oplossing voor te zoeken, die wilde dat ik ook gelukkig was en bereid was te kijken hoever hij daarin kon gaan
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
donderdag 24 mei 2012 om 11:36
Nog even reageren en dan hou ik er over op
Doddie: tuurlijk heb je gelijk.
Maar je vergeet 1 klein dingetje. En dat was dat mrDod wel open stond voor jouw gevoel, en er over wou praten en wou denken over een compromis.
Een heleboel vreemdgangers wilden dat gesprek aan gaan. Zelfs meerdere keren maar kregen telkens nu op request.
En dáár zit dus het punt waar wij tegen aan lopen helaas.
Doddie: tuurlijk heb je gelijk.
Maar je vergeet 1 klein dingetje. En dat was dat mrDod wel open stond voor jouw gevoel, en er over wou praten en wou denken over een compromis.
Een heleboel vreemdgangers wilden dat gesprek aan gaan. Zelfs meerdere keren maar kregen telkens nu op request.
En dáár zit dus het punt waar wij tegen aan lopen helaas.
donderdag 24 mei 2012 om 11:52
Het is natuurlijk logisch dat iedereen het vreemdgaan vanuit zijn/haar eigen positie bekijkt. Het is zo'n emotionele en persoonlijke aangelegenheid dat het ook bijna onmogelijk is om je in te leven in de situatie van de ander - simpelweg omdat ik jullie niet persoonlijk ken en de situaties slechts schetsmatig. Eén ding delen we: een heftige achtbaan van emoties. Van intens geluk tot heftig verdriet en alles wat zich daartussenin bevindt. Of je nou een open relatie hebt, voor t eerst vreemgaat of dit structureel doet of dat je er meerder minnaars op na houd als single zijnde.
Ik vind het interessant om horen dat ik mezelf aan het verdedigen lijk te zijn. En dat is misschien ook wel waar. Het is deel van mijn proces om te doorgronden wat me ertoe bracht om me in de armen van mijn n2 te storten. Er zijn meerdere denkprocessen die momenteel parallel lopen:
- De vragen in mijn hoofd omtrent mijn gedrag en hoe dat in verhouding staat tot n1.
- Vragen omtrent mijn n1, die hoogst waarschijnlijk Asperger heeft maar dat zelf niet onderkent of misschien wel maar er geen probleem voor zichzelf in ziet.
- Vragen over hoe ik mijn relatie met mijn n1 voort kan zetten, want ik wil hem niet kwijt.
Maar ik ben het eens met de opmerking dat ik mijn problemen bij mijn n1 en mezelf moet zoeken en niet moet gooien op 'de maatschappij'. Dat is wellicht wat te gemakkelijk. Vermoedelijk zal het de maatschappij inderdaad 'worst' wezen wat ik doe en laat...en dat is toch een geruststellende gedachte.
Ik vind het interessant om horen dat ik mezelf aan het verdedigen lijk te zijn. En dat is misschien ook wel waar. Het is deel van mijn proces om te doorgronden wat me ertoe bracht om me in de armen van mijn n2 te storten. Er zijn meerdere denkprocessen die momenteel parallel lopen:
- De vragen in mijn hoofd omtrent mijn gedrag en hoe dat in verhouding staat tot n1.
- Vragen omtrent mijn n1, die hoogst waarschijnlijk Asperger heeft maar dat zelf niet onderkent of misschien wel maar er geen probleem voor zichzelf in ziet.
- Vragen over hoe ik mijn relatie met mijn n1 voort kan zetten, want ik wil hem niet kwijt.
Maar ik ben het eens met de opmerking dat ik mijn problemen bij mijn n1 en mezelf moet zoeken en niet moet gooien op 'de maatschappij'. Dat is wellicht wat te gemakkelijk. Vermoedelijk zal het de maatschappij inderdaad 'worst' wezen wat ik doe en laat...en dat is toch een geruststellende gedachte.
donderdag 24 mei 2012 om 11:53
zoals ik al eerder zei tegen noppie, als de ander niet wil praten en er over wil denken en jij hebt een andere mening en wil en kan niet monogaam verder, verbreek dan eenzijdig die afspraak en geef dan aan dat je het toch doet als hij niet bereid is te denken of er over te praten. Dan forceer je het inderdaad en moet de ander wel, Nu geef je macht door hem het idee te geven dat je je bij zijn besluit neer legt maar neem je feitelijk alsnog je eigen besluit.
Nu deel je die mede en dwing je ook die ander er wel over na te denken en erover te praten
Het is geen mooie oplossing maar dat is vreemdgaan ten slotte ook niet, het is wel de meest eerlijke waarin je de consequentie aanvaard van je keus en waarin je partner je niet kan verwijten dat je oneerlijk bent en hem geen keus liet. Hij kan boos zijn, verdrietig, bang, maar heeft niet anders te doen dan jouw keus acceptereren en bekijken wat zijn antwoord daarop wordt.
Nu deel je die mede en dwing je ook die ander er wel over na te denken en erover te praten
Het is geen mooie oplossing maar dat is vreemdgaan ten slotte ook niet, het is wel de meest eerlijke waarin je de consequentie aanvaard van je keus en waarin je partner je niet kan verwijten dat je oneerlijk bent en hem geen keus liet. Hij kan boos zijn, verdrietig, bang, maar heeft niet anders te doen dan jouw keus acceptereren en bekijken wat zijn antwoord daarop wordt.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
donderdag 24 mei 2012 om 12:09
En dat beslis jij?? Tjongejonge Doddie je weet het wel dondersgoed voor een ander hè? Zo zou jij het doen, zo ging het bij jou, wat een ander doet mag een ander even lekker zelf weten hè?
Laat elk mens in zijn of haar waarde, respecteer elke keuze ook als dat de keuze is tot vreemdgaan.
Nergens op dit forum kunnen vreemdgangers hun verhaal kwijt, overal worden ze verguisd of doodgegooid met goedbedoelde tips. Ook hier?? Jammer... heel jammer!
En ja Doddie, jij hebt het getroffen met je vent. Net zoals ik het had getroffen met mijn vent toentertijd. Omdat hij het kon.. me delen, genoot van mijn avonturen, met volle overtuiging. Denk nou niet dat elke man in wezen net zo in elkaar steekt als Dodman of Roosman. Dat is gewoon niet zo. Koester je vent en geef gewoon toe dat je het getroffen hebt, hoe moeilijk is dat?
Dus nee, eenzijdig de monogame afspraak verbreken kan niet altijd. Niet iedereen heeft het lef en de moed in zijn donder om te riskeren dat alle pijlers onder zijn of haar bestaan worden weggetrokken.
donderdag 24 mei 2012 om 12:13
ik denk nl dat je er meer respect voor krijgt als je het zo doet, om reden die ik aangaf, je liegt niet, en dat kan je dan nooit verweten worden, je beslist anders dan je partner en bent bereik de gevolgen te dragen
Hoe vaak moet ik nog aangeven in reacties dat ik OOK snap dat je vreemdgaat en er wel over liegt dat je er bang voor bent?
het is een optie waar alleen veel niet aan denken en waar je ook nog voor kan kiezen en je partner wel tot praten en denken toe dwingt dat doe je met vreemdgaan niet
Hoe vaak moet ik nog aangeven in reacties dat ik OOK snap dat je vreemdgaat en er wel over liegt dat je er bang voor bent?
het is een optie waar alleen veel niet aan denken en waar je ook nog voor kan kiezen en je partner wel tot praten en denken toe dwingt dat doe je met vreemdgaan niet
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
donderdag 24 mei 2012 om 12:42
Thanks Rooss...
Misschien zijn er zelfs mensen die denken: lieg maar liever. Ik hoef niks te weten. Ik steek mijn kop wel in het zand.
Die kunnen dat beter hebben dan de waarheid...
Ontopic: pffff nog twee weekjes en dan ga ik weer schofterig genieten van mijn minnaar!
(als alles mee zit dan natuurlijk)
Misschien zijn er zelfs mensen die denken: lieg maar liever. Ik hoef niks te weten. Ik steek mijn kop wel in het zand.
Die kunnen dat beter hebben dan de waarheid...
Ontopic: pffff nog twee weekjes en dan ga ik weer schofterig genieten van mijn minnaar!
(als alles mee zit dan natuurlijk)
donderdag 24 mei 2012 om 12:42
Doddie, zolang jij blijft adverteren dat jollie oplossing de enige en enige juiste oplossing is, zul je die discussie blijven houden.
Nee mijn man is geen 'meneer doddie' en zal hij nooit worden ook.. Ik zie nu de pijn in zijn ogen zodra het onderwerp tersprake komt, en mijn god wat had ik hem dat graag willen besparen.
Ja, ik had de relatie ook kunnen beindigen, sterker nog dat heb ik ook gedaan!.. En wat er toen van nr1 overbleef was een zielig hoopje.. Minnaar is destijd bij hem geweest in een periode dat ik nr1 niet zag.. hij was gebroken, een schim van degene hij normaal was. Uit elkaar gaan was niet de oplossing, Maar voor ons is/was een open relatie ook geen oplossing.
Wat betreft de pijn van mijn nr1.... ik had het liever verborgen gehouden... dan had ik de pijn bij mezelf kunnen houden..
donderdag 24 mei 2012 om 12:57
Het hele voor-het-blok-zet-gedachte van dit verhaal, stuit me zo tegen de borst. Het is namelijk nogal een ingrijpend iets dat je hiermee als take it or leave it, op tafel legt.
Je verkoopt ook niet als helft van een echtpaar je huis. Of neemt een hond. Je besluit ook niet in je eentje of je wel of geen kinderen zou willen. Of waar je gaat wonen. Of of je gaat verhuizen. Of emigreren. Of trouwen. Of samenwonen. Of of je die collega bij je in huis neemt, omdat hij tijdelijk geen onderkomen heeft.
Allemaal andere situaties, maar hun manier ook ingrijpend in een leven samen.
Zeggen dat je het hoe dan ook buiten de deur gaat zoeken, is ook niet helemaal de juiste weg. Want waarom zijn jouw wensen tot meer spanning zwaarder dan zijn wensen om het bij elkaar te houden?
Als je naar een parenclub gaat en je hebt de afspraak gemaakt om geen full swap te doen met anderen, maar in die club kom je iemand tegen die je met 1 blik al laat soppen, dan zeg je toch ook niet: joh, leuk, die afspraak, maar ehm.. ik laat me nu toch door die vent neuken, omdat ik dat nu eenmaal nu wil. Take it or leave it.
Soms is de grens van de langzaamste de enige grens. En waarom dan de ander er met geweld overheen duwen. Omdat het dan misschien wel meevalt?
En ik snap dit advies van jou niet. Het is namelijk ook niet zoals jullie het gedaan hebben. Integendeel. Jij hebt je ook aangepast aan de grenzen van jouw man. Dus dat hele take it or leave it voorstel propageren, begrijp ik niet.
Oh, men. Laat ik me weer verleiden tot de discussie. Jullie mogen me op negeer zetten. Ik wil het ook wel weghalen, als het stoort.
donderdag 24 mei 2012 om 13:00
:
Thanks Rooss...
Misschien zijn er zelfs mensen die denken: lieg maar liever. Ik hoef niks te weten. Ik steek mijn kop wel in het zand.
Die kunnen dat beter hebben dan de waarheid...
Ontopic: pffff nog twee weekjes en dan ga ik weer schofterig genieten van mijn minnaar!
Klopt ook die heb je ook. die aangeven "doe het maar laat me het nooit merken"
Ik weet dat mijn man en ik in onze verkeringstijd dit wel eens besproken hebben en hij aangaf een slippertje in dronken bui (nu drink ik niet dus dat is makkelijk) wel te kunnen vergeven maar niet dat je een relatie er naast hebt zonder dat je partner het wist.
Mijn man is inderdaad van de eerlijkheid, hij heeft mij net zo lastig gemaakt met deze discussie door te stellen als je dan die keus maakt sta dan ook voor de consequentie en wees er dan eerlijk over. Draag dan ook de gevolgen.
Maar aan beide of je nu vreemd gaat of er open over bent zitten nadelen, zitten gevaren en zitten ook voordelen, en bij de 1 zal vreemdgaan meer passen waar de ander niet kan leven met het liegen en de mogelijkheid bekijkt die ik aangeef.
En om ook leuk af te sluiten, ik zie mijn vriend ook weer het weekeind, heerlijk bloot in de zon en de jacuzzie in bij hem thuis
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
donderdag 24 mei 2012 om 13:05
dus had jij je reden het zo te doen, mag een ander ook mijn reacties in overweging nemen? Zie het niet zo als aanval op andere keuze's als ik een dergelijke optie ook belicht daarmee veroordeel ik een andere keuze niet maar wijs ik op hoe je er ook mee om kan gaan.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
donderdag 24 mei 2012 om 13:06
Ik begrijp dat het slechts óók een optie was die Doddie aandroeg en niet een waarheid. En dat kan bij sommigen inderdaad werken. In ons geval gaat dat iig zeker niet werken.
Ook mijn lief zou dood gaan van verdriet nadat ik eerst van verdriet zou zijn omgegaan.
Het leven met iemand met Asperger is soms heel lastig omdat een aantal emotionele zaken eenrichting verkeer zijn en zullen blijven. Bepaalde keuzes die anderen wel kunnen maken kan ik niet maken, zaken die anderen, in een 'normale' relatie wel kunnen bespreken kunnen niet besproken worden. Daar valt mee te leven, je kan enorm houden van iemand met Asperger en vise versa, maar bepaalde behoeftes (warmte, sexualiteit, het delen van emoties) zullen nooit naar verwachting en hoop bevredigd kunnen worden. En dat vond ik bij mijn n2 wel.
Ondertussen probeer ik toch zo goed als t gaat de discussie over onze relatie en anderen op gang te houden thuis. N1 vertelde glunderend dat er met hem geflirt werd op t schoolplein. En daar kan ik dan ook oprecht van genieten. Zo genoten we samen even van zijn fijne moment. Het doet hem erg goed te laten blijken dat ook hij gewild is en aantrekkelijk bevonden. Hij liet me zelfs weten dat hij t (op dat moment) een egostrelend idee vond dat zijn vriendin begeerd wordt. Dit is nog steeds geen gegarandeerde opening naar een open relatie, want hierover hebben we al veel vaker gefantaseerd maar de praktijk bleek even anders uit te werken...
Ik denk dat het monogamie verhaal voor mijn n1 voornamelijk een 'status' verhaal is. Er zijn veel dingen gebeurd in zijn leven waardoor hij zich minderwaardig voelt en weggedrukt door zgn 'echte' mannen. Hij wil niet ook nog eens op deze manier een underdog zijn die als 'lamme lul' moet toezien hoe zijn vriendin onder zijn ogen wordt 'weggekaapt' door een man waaraan hij, in zijn ogen, nooit kan tippen.
Maar daar heeft hij totaal ongelijk in. Alle jaren dat we samen zijn, alles wat we hebben meegemaakt kan nooit door een ander ongedaan gemaakt worden. Mijn lief is in mijn ogen een held, een vechter en een echte man, een waar ik zielsveel van hou maar....met een fikse gebruiksaanwijzing...
Ook mijn lief zou dood gaan van verdriet nadat ik eerst van verdriet zou zijn omgegaan.
Het leven met iemand met Asperger is soms heel lastig omdat een aantal emotionele zaken eenrichting verkeer zijn en zullen blijven. Bepaalde keuzes die anderen wel kunnen maken kan ik niet maken, zaken die anderen, in een 'normale' relatie wel kunnen bespreken kunnen niet besproken worden. Daar valt mee te leven, je kan enorm houden van iemand met Asperger en vise versa, maar bepaalde behoeftes (warmte, sexualiteit, het delen van emoties) zullen nooit naar verwachting en hoop bevredigd kunnen worden. En dat vond ik bij mijn n2 wel.
Ondertussen probeer ik toch zo goed als t gaat de discussie over onze relatie en anderen op gang te houden thuis. N1 vertelde glunderend dat er met hem geflirt werd op t schoolplein. En daar kan ik dan ook oprecht van genieten. Zo genoten we samen even van zijn fijne moment. Het doet hem erg goed te laten blijken dat ook hij gewild is en aantrekkelijk bevonden. Hij liet me zelfs weten dat hij t (op dat moment) een egostrelend idee vond dat zijn vriendin begeerd wordt. Dit is nog steeds geen gegarandeerde opening naar een open relatie, want hierover hebben we al veel vaker gefantaseerd maar de praktijk bleek even anders uit te werken...
Ik denk dat het monogamie verhaal voor mijn n1 voornamelijk een 'status' verhaal is. Er zijn veel dingen gebeurd in zijn leven waardoor hij zich minderwaardig voelt en weggedrukt door zgn 'echte' mannen. Hij wil niet ook nog eens op deze manier een underdog zijn die als 'lamme lul' moet toezien hoe zijn vriendin onder zijn ogen wordt 'weggekaapt' door een man waaraan hij, in zijn ogen, nooit kan tippen.
Maar daar heeft hij totaal ongelijk in. Alle jaren dat we samen zijn, alles wat we hebben meegemaakt kan nooit door een ander ongedaan gemaakt worden. Mijn lief is in mijn ogen een held, een vechter en een echte man, een waar ik zielsveel van hou maar....met een fikse gebruiksaanwijzing...
donderdag 24 mei 2012 om 13:19
Monogaam zijn en wat de buitenwereld er van vind is voor mijn nr1 overigens geen 'emotie' zoals iemand dat hierboven beschreef..
Mijn nr1 'vind dat' omdat dat hem dat is geleerd, omdat dat is wat zijn ouders hem hebben verteld, en voor een autist is dat de waarheid.
Doddie, je gaf het als een optie, maar verteld in al je posts dat het eigenlijk de enige optie is.. En dat maakt het voor mij dat jij dat een waarheid vind.
Mijn nr1 'vind dat' omdat dat hem dat is geleerd, omdat dat is wat zijn ouders hem hebben verteld, en voor een autist is dat de waarheid.
Doddie, je gaf het als een optie, maar verteld in al je posts dat het eigenlijk de enige optie is.. En dat maakt het voor mij dat jij dat een waarheid vind.
donderdag 24 mei 2012 om 13:24
Ik ben in alle reacties de enige die die kant uit ervaring belicht., het lijkt me niet dat ik daarom in elke reactie alle opties moet belichten/
Ik denk dat ik genoeg heb aangeven begrip te hebben voor vreemdgaan, en ik zie anderen toch ook niet in elke reacties alle opties benaderen, dan hoeft dat toch ook niet te betekenen dat het de enige optie is? De andere opties zijn over algemeen wel meer gangbaar en bekend.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
donderdag 24 mei 2012 om 13:33
[quote]:
[...]
quote]
en ik snap jou dan niet, want als je aangeeft tegen vreemdgaan te zijn omdat de ander geen keus heeft maar daar wel recht op heeft. dan snap ik niet je moeite met een open manier van die keus tot uitvoer brengen, er gebeurd nl het zelfde als bij vreemdgaan maar met dit verschil dat je er voor uitkomt
[...]
quote]
en ik snap jou dan niet, want als je aangeeft tegen vreemdgaan te zijn omdat de ander geen keus heeft maar daar wel recht op heeft. dan snap ik niet je moeite met een open manier van die keus tot uitvoer brengen, er gebeurd nl het zelfde als bij vreemdgaan maar met dit verschil dat je er voor uitkomt
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
