Ik geloof er niks van..........

29-03-2008 21:26 88 berichten
Stel hé, stel ( hypothetisch gezien) ik word op een morgen wakker en denk: verhip, ik denk dat ik me vandaag maar eens aan ga melden bij een kerk. Altijd leuk.

Ik, die wel in is voor wat nieuws, ga eens gezellig het internet op, om, jawel, kerken in mijn nabije omgeving te googelen.

Maar dan gebeurd het....

Van vrijgemaakt gereformeerd tot de Noorse Broeders en weer terug, al binnen 3 tellen zie je door de bomen Jezus Christus niet meer. Allemaal prediken zo ongeveer hetzelfde en toch zijn ze weer allemaal anders. Ik snap er echt geen jota meer van.

De gereformeerden vinden ( heb ik van horen zeggen) de baptisten maar oelewappers en de jehova's ( weet ik uit eerste hand) vinden sowieso iedereen die niet binnen hun straatje neukt zondaars, dus i do not even go there!

Maar daar tussenin heb je nog de vrijgemaakte en de artikels, de protestantse kerk, en de katholieke etc etc. En voor mijn eigen gemak laat ik dan maar meteen alle Hare Krishna's en Boedisten achterwegen, anders wordt het helemaal zo'n vergaarbak.

Wij kennen alleen binnen Nederland al zo godsklere veel aftakkingen van het Gristendom, dat je er gewoon tureluurs van wordt. Ze vinden, uiteraard, altijd zichzelf het beste. Hun geloof is het enige ware geloof enzo. Maar dat schiet toch helemaal niet op eigenlijk?



Want stel dat ik nu echt ineens in de gloria zou geraken ( ;-) ) ( komaan een kind met kanker doet je rare sprongen maken, net zoiets als die kat die in het nauw zat, weet je nog? ) Affijn terug naar het begin. Ik word wakker, zie het licht, etc etc, en wil naar de kerk. Gewoon lekker bidden, wat biechten, gezellig glaasje wijn, meteen maar de hele rambam, welk geloof en welke kerk moet ik dan hebben? Hoe gaat zoiets? Loop je gewoon een willekeurig leuk kerkje binnen op zondag morgen, en ga je doodgewoon tussen de andere mensen zitten? Ja weet ik veel. Of moet je ergens een aanmeldingsformulier ophalen en invullen en eventuele bewijsstukken toevoegen? Bewijs van goedgedrag overhandigen, die dingen?



Ja moet je eens luisteren, die extremisten binnen de reformatorische kerk, die kunnen er ook wat van hé! Met hun infiltraties en geheime onderzoeken voorafgaande aan iemand schooltoelating. ( hij had wél een tv, en las niet het reformatorisch dagblad dus hij had gejokt en dat is heel stout!!) Dag dag school, auf wieder sehen!

Maar hoe zit dat bij andere gemeenschappen. Kom je daartussen omdat je ouders zich er destijds ingeneukt hadden, of kan je dus zelf ergens je binnenwerken? Gaat zoiets van familie op familie en trouw je jezelf naar binnen? Of? Ja ik vraag me dat echt serieus af.



En weet je hoe dat komt?

Door 2 dingen eigenlijk.

Ten eerste omdat mijn opa en oma wel geloven, maar dus de kerk verworpen hebben. Ze beleven hun intieme Jezuschristus momentjes nu gezellig rond de openhaard. Gewoon op maandag avond als het zo uitkomt. En ze dus echt he-le-maal klaar waren met dat geouwehoer en opgelegde moralen en meer van die nonsens. Vragen stellen werd niet gewaardeerd. Meedenken idem. Gewoon doen wat er in de Bijbel staat en verder vooral niet zeiken. Nadenken dát doen wij wel voor je!

Geloof dat mijn opa en oma iets van Katholiek waren ooit.



Affijn, geen idee of dat representatief is hoor. Maar als iemand mij door de maag gaat splitsen dat je een afwijking hebt als je homosexueel bent. En dat dat een keuze is, en je dus ook kunt kiezen, om niet zo ranzig door het leven te gaan, dan heb ik letterlijk al gegeten en gedronken. Voor dit soort flauwekul bedank ik vriendelijk. Dan vraag ik me altijd serieus af of al die gelovigen nu zwakbegaafd zijn of wat? Sommige di-hards sluiten gewoon hun ogen voor de onderzochte en onderbouwde feiten. Moet je vooral mij hebben. Opgelegde regeltjes. Krijg ik meteen bulten in mijn nek. Heel vervelend altijd. Vooral voor mijn omgeving. Enfin, toevallig kwam dit poosje terug ter sprake. En dan denk ik: weet je, geloven zou toch vooral gezellig samenzijn moeten betekenen. Lekker in een kringetje, liedjes zingen, en uit de Bijbel lezen ( dat ding is niet door te komen gewoon, ik zweer het je!). Maar dat is nogal een verkeerd beeld van mij ben ik al achter. Alle geloofsstromingen hebben zo hun eigen interpetaties op de Bijbel. Hun eigen wetten en regelgevingen binnen hun genootschap, en vanzelfsprekend, hebben zij, in tegen stelling tot al die andere geloofjes, de wijsheid in pacht. Uiteraard. Logisch. Tuurlijk. Toch?

Ze hebben, zo apart, allemaal zelf het ware geloof te pakken. Állemaal vinden ze dat zij het beste zijn. En het het beste doen. Zó had God het bedoeld. Echt en heus.



Ja hallo! Hoe weet ík dat nou?

Hoe kom ik er dan achter wat bij míj past?

Wat moet je als hypothetische latente gelovige nou toch doen hier in dit land?

Man wat een gedoe!

Kan er niet gewoon 1 geloof zijn. Gewoon God, de Bijbel, lekker bidden, beetje kerst vieren enzo. En verder iedereen gelijk, geen geouwehoer?!

Of weet je wat?, nog beter, gewoon ál dat gezeik afschaffen. Geen ruzie in de naam van God ( joh, zal ie leuk vinden!) geen: jamaar hij, jamaar zij, jamaar ik, jamaar, jamaar. Geen wijzend vingertje.



Geloven? Dát doe je maar in je éigen tijd!



Nou en in de tweede plaats, omdat ik door de ziekte van mijn oudste dochter ineens in aanraking met dingen ben gekomen waar ik nog nooit eerder mee in aanraking gekomen was. Namelijk het veel te vroeg komen te overlijden van je kind. Op de een of andere manier valt het me telkens weer op hoeveel troost mensen halen uit hun geloof, en hoeveel warmte en medeleven zo'n gemeenschap met zich meebrengt. Ik ben daar soms wel eens jaloers op. Op die hechtheid. En de troostende woorden die een Bijbel en een zondagochtendmis, je brengen kunnen. Ik heb het geprobeerd hoor; geloven in God enzo. Maar ik kán het niet, ik kan het gewoon niet, echt niet. Ik ben daar veel te nuchter voor. Kan er geen ei van bakken.....



Tja, en toen wist deze zwevende kiezer dus nog steeds het verschil niet tussen de Noorse Broeders en de Artikels.

Dus wát nou als ik morgen het licht ineens zie? 'Voel' ik het dan ineens? Zo van: Joh! ik voel me echt een Baptist vandaag, laat ik dáár eens werk van gaan maken maken ofzo, leuk man. Tof!



Ik kan er vast vannacht niet van slapen, wedden?

En dan is het morgen nog Zondag ook. Heb ik dat!
Alle reacties Link kopieren
Vraag God om raad, zou ik zo zeggen.
Dat is dus nu net het hele eieren eten.

Wát moet ik dan vragen?

En hoe weet ik nou of ie mij hoort?

Ik weet niet eens of ie wel bestaat. Dat zeggen ze allemaal wel, maar niemand weet het zeker. Daarom heet het dus ook geloven.

En tja...ik geloof het niet! ( denk ik) ;-)
Alle reacties Link kopieren
.
Vanuit mijn nuchtere en ongelovige ziel: loop inderdaad maar gewoon eens een kerk binnen. Ga praten met pastoor, pater, dominee en kijk of het klikt. God zit overal, dus daarvoor boeit het niet welke kerk je kiest. Het boeit wèl of het klikt. Tussen jou en de voorganger, en tussen jou en de gemeente, tussen jou en de rituelen die ze uitvoeren om hun geloof te uiten.



Dus kijk gewoon eens rond, zou ik zo zeggen. Kijk of je ergens het gevoel hebt dat je er iets aan hebt. Dat je steun zou kunnen krijgen bij deze mensen, en dat je je er thuis voelt. En op basis daarvan zou ik een kerkgemeente kiezen.
Volgens mij is refoweb dé vraagbaak voor ál je antwoorden. De weg weet je vast nog wel.

;-)



(De enige persoon die jou een beetje "normaal" bejegende daar is er overigens van afgekeild, begreep ik).
Zég, eventjes voor de goede orde, het was hy-po-the-tisch bedoeld dit stukje van mij. Als in: ik vraag me wel eens af wat in vredesnaam het nut van al die geloofsaftakkingen is, maar heb zelf geen enkele ambitie what so ever om me te laten bekeren tot één of ander iets. Wees niet gevreesd. Ik weet te veel ;-)

En ik heb nagenoeg alleen maar gezondigd, dat wordt nooit wat, ik en de kerk. Echt dat gaat never-nooi-niet lukken in dit mensenleven. Maar evenzogoed wil ik mezelf geen atheist noemen, dat vind ik dan ook weer zowat. Ik beschouw mezelf dan liever als humanist, of heiden. Klinkt zo lekker wollig ;-)
Alle reacties Link kopieren
.
Alle reacties Link kopieren
http://www.animalfreedom.org/tests/relitest.html



Geloofstest voor de zoekenden onder ons.
Noem jezelf gewoon een agnost, dan ben je overal vanaf en ligt een eventueel walhalla/hemel/paradijs gewoon wagenwijd voor je open aan het eind van je leven.
Ik (g)(b)eloof hierbij plechtig dat ik me nooit bij een groepje aan zou sluiten. Ik háát groepjes.

Nou ja. Dat (b)(g)eloof ik tenminste ;-)



(lama ben een beetje moe en melig )
Eleonora, Jezus, dat ik daar niet eerder op ben gekomen. En ik dank u vriendelijk, nu kan ik rustig doodgaan. You just saved my ass!
Oh, het hypothetisch ( ;-) ) nut van al die geloofsaftakkingen! Hetzelfde nut als al die voetbalclubs. Je kunt er identiteitsprocessen en sociologische theorieen bij halen, maar het komt neer op één ding: teamspirit.

Mensen houden ervan om bij een uniek clubje uitverkorenen te horen, dan voelen ze zich beter over zichzelf. Zowel bij de voetbal, als bij god.
Voetbal-God. Ach ja, klein bruggetje maar. 'K snappun nu ja!! EINDELIJK!

Héhé. Lekker in de voetbalkantine matzes vreten en wijntjes drinken. Onder het genot van een vrolijke haleluja, en een stapeltjes Bijbels op alle plastic camping tafeltjes. Gezellig!



Voetbal-God.

Manoman ik leer hier nog eens wat op mijn eenzame allenige zaterdag avond.

Ik word er helemaal warm van van binnen.



Teamspirit!

Dat voelt bijna geil zelfs.

Wow!
Zoyla schreef op 29 maart 2008 @ 21:52:

Eleonora, Jezus, dat ik daar niet eerder op ben gekomen. En ik dank u vriendelijk, nu kan ik rustig doodgaan. You just saved my ass!




You are most welcome my dear X-D

Bless ya!
Alle reacties Link kopieren
Ik heb een hoop kerken bezocht in mijn leven (je kan er gewoon naar binnen en gaan zitten:-) ) Nu ga ik niet meer. Het geloof gaat om God en niet om de kerk die overal regeltjes voor maakt. Als ik om me heen kijk bv in de natuur zie ik wat God gemaakt heeft. Dat is, zeg maar, mijn kerk. Ik vind het zo erg dat door al die idiote kerken en stromingen mensen ook een afkeer krijgen van God. Volgens mij slaakt Hij ook weleens een zucht om al dat gerotzooi met het geloof. Hij is er en hoort je echt wel. (doet alleen niet altijd wat wij willen, maar dat is weer een hele andere discussie.:-) )

Zo denk ik er over tenminste...
Ik doe nu wel een 'beetje' lacherig hier over. Maar opzichzelfstaand was mijn vraag geen 'grapje' zeg maar.

Heb ineens best een boel mensen om mij heen die behoorlijk gelovig zijn en naar de kerk gaan enzo. Vind ik echt wel even wennen allemaal. Ik ben best wel tolerant ...... Tenminste dat dacht ik altijd. Tot ik ineens ter ore kom dat iemand vrijgemaakt gereformeerd is. Ineens ga ik die persoon toch door een andere bril bekijken zeg maar. ( ja juist en wat meer op mijn woorden letten)

Heb altijd het idee dat het bij zulke mensen erg ons-kent-ons is, en alle niet gelovige ( niet te bekeren) mensen, ach, daar investeren we niet eens in.

Lijkt vaak of ze zich wat verheven voelen ofzo.





Het valt me iig wél altijd op, dat deze mensen van mode, make-up, uitgaan en lekkere vette geile zondag morgen sex, nog way geen kaas gegeten hebben.



En dan denk ik op mijn beurt: wáár ging het mis?
Alle reacties Link kopieren
.
Alle reacties Link kopieren
nou, de jehova's zien er altijd keurig uit.....met make-up. té keurig, dat dan weer wel
Alle reacties Link kopieren
Ik heb geleerd, als je een relatie met God wil hebben, om het even heel gristelijk te zeggen, dan gaat dat alleen tussen jou en God, niet tussen jou en de kerk
Alle reacties Link kopieren
.
Maar goed, als ik dan die gelukzalige glimlach op hun gezicht zie denk ik: tja, zo kijk ik ook altijd als ik een orgasme nader, dus ergens zal het toch wel fijn zijn: zo lekker strak in je geloof zitten bedoel ik dan.



Het lijkt me ergens wel fijn, om middels je geloof, recht te kunnen lullen wat krom is.

Je brengt je kind weg. 5 jaar. Dood. Kanker.

Maar ipv een intens verdriet te ervaren. Ben je blij, dat je kind nu in Jezus zijn armen ontvangen wordt in het hemelse paradijs.



Fuck jou denk ik dan!

Rot op met je achterlijke geouwehoer!

Er ís geen verzachtende omstandigheid te bedenken als je kind van 5 het hoekje omgaat.

Maar toch....

Toch ben ik ook jaloers.

Want zij kunnen het zo een plekje geven. En dat geeft rust. En troost. En dat is iets wat ik nooit zou ervaren op die manier. En dat zuigt wel eens.....geloof ik.....
Nee het zou ook niet terzake mogen doen bij overig intermenselijk contact. Maar dat doet het dus wel. Zowel vanuit de gereformeerde geloofsgemeenschap( om maar een voorbeeld te noemen) als bij de humanist, atheist, hedoist of agnost. That's life!
Zoyla schreef op 29 maart 2008 @ 22:00:

Heb altijd het idee dat het bij zulke mensen erg ons-kent-ons is, en alle niet gelovige ( niet te bekeren) mensen, ach, daar investeren we niet eens in.

Lijkt vaak of ze zich wat verheven voelen ofzo.





Ik denk dat dat ook wel een beetje zo is. Hoe voelen PSV-ers zich ten opzichte van Ajaxieten? Toch ook een stuk beter? Dat betekent natuurlijk niet dat ze dat ook zijn, maar wel het verklaart wel waarom mensen die bij een bepaalde groep horen zich zo gelukkig voelen. Ze vergelijken zich met andere mensen op de punten waarop ze beter zijn, de punten waarop dat niet zo is worden over het algemeen enigszins genegeerd (jaja, er zijn mensen die met dit soort onderzoek hun brood verdienen).



Het maakt je gelukkig als je weet dat de groep waar je bijhoort beter is dan een andere groep mensen. Het geeft jouw identiteit, jouw zìjn, een goed gevoel. Het geeft je een bepaalde superioriteit. En dat is niet religie-gebonden, iedere groep mensen doet dit. Jij ook, in de groepen waar jij toe behoort.



Elke groep heeft zijn unieke karakteristieken. De dingen waarmee deze groep zich onderscheidt van andere mensen en waarin de groep zichzelf dus ook heel goed zal vinden. De zwarte-kousen hebben dat misschien inderdaad met het afzweren van materiele welvaart. En ze vergelijken zich daarmee waarschijnlijk met anderen (zie eens hoe goed wij zonder al die moreel verwerpelijke onzin kunnen!). Dat geeft ze een goed gevoel, een saamhorig gevoel. En dat maakt ze een groepje.
Alle reacties Link kopieren
Ja, dat is op zijn zachtst gezegd zwaar klote.. (en nog veel meer) maar waarom kunnen de kerkmensen het een plekje geven en jij niet? Dat kun jij ook. Ik heb door de jaren heen op mijn werk (toen ik nog neurochir. vpk was ) ontdekt dat men op de allerzwaarste momenten kracht krijgt. kerkelijk/gelovig of niet. Ook toen ik zelf ernstig ziek werd heb ik dat gemerkt. . Je moet die kracht alleen ook pakken. Dit klinkt heel raar, ik weet ook niet precies hoe ik het moet zeggen. Wil je alleen maar een soort moed inspreken. (en ik geef het toe, jij kan veel beter uit je woorden komen op dit forum dan ik ;-)

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven