Van het kastje naar de muur... wanneer wordt ik nou eens geholpen??!

Even in het kort mijn verhaal: 1,5 jaar geleden kwam ik op een punt dat ik het niet meer trok. Ik ben hulp gaan zoeken en heb een half jaar bij het GGZ gelopen in mijn toenmalige woonplaats. Er is bij mij PTSS geconstateerd n.a.v. dingen in het verleden en borderline. Ben door de hele molen gegaan, ook psychiater en psychologische onderzoeken.



Toen ging ik verhuizen en alles zou overgedragen worden. Maar bij de intake heeft het GGZ hier een FOUT gemaakt. Ik heb nooit een intake bij de psychiater gehad. Na een half jaar kwamen ze daar pas achter. Dus ik sta pas sinds dec op de wachtlijst voor behandeling van mijn borderline.



En eerst was die 4 maanden toen kreeg ik te horen 6 maanden en afgelopen dinsdag klapper op de vuurpijl 10 maanden wachtlijst. Ik loop alweer 12 maanden bij de GGZ in mn huidige woonplaats dus als die sukkels die intake niet vergeten waren, had ik allang aan de beurt geweest.



En nu krijg ik te horen dat ik 'boos ben op de hele wereld' en hun de schuld van mijn rotgevoel in de schoenen schuif. Maar ik verlies moed, verlies hoop, ik kan het niet meer. Ik trek al 1,5 jaar aan de bel maar ik krijg maar geen hulp. Ze hebben me aan de citalopram gezet en dat helpt wel redelijk maar gezien recentelijke gebeurtenissen (confrontatie in de trein met mijn misbruiker/stalker) is het weer he-le-maal mis. En bij die GGZ doen ze er geen moer mee. Ik ben onredelijk omdat ik boos ben. Tegen de tijd dat ik nu aan de beurt ben voor therapie zit ik middenin mijn afstuderen dus dat gaat ook helemaal de goeie kant op. Nu vind GGZ dat ik de therapie dan over mn afstuderen heen moet tillen.



Maar dat is het nou juist. Ik kán niet meer!!! Ik heb GVD 1,5 jaar geleden al aan de bel getrokken.... zucht. Moet ik dan schuimbekkend gaan rondlopen tot ze me een keertje helpen? Waarom hebben ze niks gedaan met de gegevens uit mn andere woonplaats? Bedoel ik HAD toch al een diagnose? Nou volgens die eikels hier is het standaard procedure dat ik ook hier een psychiater moest zien. WHY? Is die psychiater in oude woonplaats niet goed genoeg? En het is toch niet mijn fucking schuld dat ZIJ, die EIKELS in mn huidige woonplaats die intake zijn vergeten?



Toen ik zei dat ik eigenlijk vind dat ik recht heb op een hogere plek op die wachtlijst kreeg ik de wind van voren. Zijn ze nou helemaal gek geworden? Hoe moet het nou? Met mn afstuderen...met mn leven... ik zit al 2 weken thuis van stage omdat ik het niet meer trek en all I get is 'over 2 weken gaan we maar eens praten hoe we die woede aan kunnen pakken bij je' en meer niet.



Echt bah je moet volgens mij compleet gestoord gaan doen wil  je beetje normaal geholpen worden. Ben al bij de huisarts geweest maar dat schiet ook niet op want OVERAL zijn intakes, wachtlijsten etc. De kans dat dat sneller gaat is nihil. Particulier kan ik niet betalen ik kom nu al amper rond.



Wat ik wil met dit topic? De boosheid van me afschrijven. I am sooo pissed off right now. Voor elke maand dat ik op de lijst sta komene r 2 maanden bij dat ik moet wachten.  What the fuck? Ik kan er niet meer tegen zeg ik voel me zo in de steek gelaten door het systeem.

Het is gewoon frustrerend...van het kastje naar de muur. Zeker als je al 1,5 jaar om hulp aan het schreeuwen bent.

Ik wil juist verder in het leven. Juist dingen gaan afmaken zoals mijn opleiding. Dat is erg belangrijk voor me.Op deze manier wordt dat voor mijn gevoel gesaborteerd want hoe in hell moet ik afstuderen gaan combineren met de therapie? Therapie uitstellen is geen optie voor me. En nog een jaar langer over school doen ook niet ivm studieschuld die al torenhoog is. ik doe er al een jaar langer over omdat ik aan het begin van die 1,5 jaar ook al helemaal er doorheen zat. Met toen het uitzicht op therapie heb ik het even rustig aan gedaan.Niet wetende dat ik 1,5 jaar later nog steeds zo er voor zou staan.



Wat ook zo raar is, volgens de ggz in oude woonplaats moest er wat aan die ptss gedaan worden. In mn nieuwe woonplaats hoor ik ze NOOIT over de PTSS. Volgens hun heb ik dat niet terwijl in oude woonplaats ik op 8 van de 9 punten scoorde op een of andere checklist. In mijn ogen zijn het in mijn nieuwe woonplaats een stelletje betweters bij elkaar. Bah. En het dan zo draaien dat het door mijn aandoening komt dat ik boos ben. Het voelt alsof iemand over mijn rug nu in die therapie zit. Op mijn plek. Want door HUN fout is ht zo ver gekomen. Omdat een maatschappelijk werkster is vergeten me in te schrijven voor een intake waar ik geen weet van had. ( ik dacht nl dat de rapporten uit oude woonplaats meer als afdoende zouden zijn)



Waar zijn ze nou helemaal mee bezig??! Moet ik eerst doordraaien voordat ze er wat aan gaan doen? Ik wil niet doordraaien want dan verneuk ik mijn school en mijn reeele kans op werk. Een uitkering krijg ik niet want mijn vriend verdient op papier genoeg. In de praktijk is dit niet zo omdat hij 500 euro alimentatie in de maand betaalt en als je dat van zijn netto inkomen aftrekt blijft er niet genoeg geld over om mij te onderhouden en ik wil ook niet onderhouden worden. Tevens wil ik niet met een studieschuld zitten voor een opleiding die ik niet heb afgemaakt. Dus die school MOET afgemaakt worden hoe dan ook.

Stoppen met GGZ is helaas geen optie. Ik heb rond mn 16e bij de jeugdzorg gelopen en ben daar ook van kastje naar de muur gestuurd. Op een gegeven moment kwamen die intakes me ZO mijn strot uit dat ik er mee ben gekapt. Volgens hun was ik 'gewoon' een opstandige puber. Die mensen namen mij totaaal niet serieus. Nu ben ik dus 1,5 jaar geleden WEER vast gelopen en er moet gewoon wat gebeuren. Omdat ik verder wil in mijn leven. Omdat ik mijn school aan wil kunnen en straks een normale baan wil vinden. Omdat ik voel dat ik borrel van de talenten en creativiteit en dat komt er nu maar bij vlagen uit. Omdat ik wéét, diep van binnen voel dat ik veeel meer kan maar door die klote borderline zo wordt tegen gehouden. Omdat ik zo vreselijk open sta voor hulp. Omdat ik mezelf nooit zal vergeven als ik het niet geprobeerd heb.



Huisarts kan me niet helpen want dan moet ik weer ergens anders heen, weer intakes, WEEEERRRRR het hele verhaal en danben ik ook weer zo een paar maanden verder.



Echt de arrogantie van die lui daar gaan mijn haren van rechtop staan. Zij beslissen zonder overleg met mij wel even dat ik iets wel/niet heb. Alsof die psychiaters in mijn oude woonplaats gek zijn! Het was een kleine moeite geweest voor GGZ hier om even te bellen met mn oude behandelaar en even in een half uurtje door te spreken hoe of wat. Maar neeeee.



Ik vind dat als iemand met een borderline diagnose binnenkomt dat ze die GELIJK ACUUT op die wachtlijst moeten pleuren. In afwachting van de intake. Immers, het is makkelijker iemand die er onterecht opstaat weer af te halen dan andersom. Ik vind ze gewoon grof nalatig en ondertussen spint mijn prive leven totaal uit controle. Mijn vriend helpt me maar hoe lang ie dat vol kan houden is maar de vraag. Straks gaat mn relatie ook nog naar de klote! En dan weet ik helemaal niet meer wat ik moet. Het is dat ik nu een fijn huis en fijne vriend heb die met me meedenkt en met me mee knokt. Anders had ik zelf het beiltje er bij neer gegooid. Op deze manier vind ik mijn leven niet leuk. Alles wat ik doe mislukt. Telkens loop ik tegen teleurstellingen aan, frustraties, en ik functioneer steeds moeilijker in de maatschappij op deze manier.



Er wordt alleen maar gekeken naar mijn gatenkaas CV de bergen onafgemaakte opleidingen etc. Daardoor kan ik nooit mijn talenten laten zien. En kan ik ook niet functioneren in een fulltime baan want op de dagen dat het slecht gaat, komt er niets uit mijn vingers. Soms zie ik het zo somber in he...