Kinderen
alle pijlers
Jezus te Paard, wat een sneltreinvaart!
woensdag 14 juli 2010 om 13:31
Ik moet toch even iets kwijt.
Kennen jullie dat verhaal van die ene vrouw.
Weet haar naam even niet meer, van het forum.
Zij was toen zwanger en iedereen leefde mee, niet normaal.
Ergens in februari heeft ze gebaard.
Die trut dacht dat 'voor het zingen de kerk uit' in combinatie met 'volledige borstvoeding geven' het allerbeste anticonceptiemiddel was. Niet te geloven. Hoe simpel kun je zijn? Biologie lesje middelbare school volgens mij.
Ze is dus weer zwanger. Uitgerekend als haar eerste kindje nog net geen jaar is of net wel?
DAT GELOOF JE TOCH NIET!?!
Ik geloofde het niet.
Een aantal van jullie kent haar heel goed.
Ik ben het.
Die domme domme doos. Je weet wel, die ook schrijft bij de Slimme Meiden.
Yeah right.
Ben al ruim anderhalve week in shock.
Vorige week zaterdag een test gedaan. In no time positief.
Ik liep naar beneden, duwde de test onder de neus van JG en zei ik ben in shock en jij nu ook
Hij ging zitten. Ik naast hem. Volgens mij hebben we zo een uur gezeten. Misschien langer. We zeiden niets. Zelfs onze baby was muisstil.
Vorige week ging voorbij. Ik verloor weer veel bloed. Het zal allemaal wel niet. Of toch? Of is het net als de vorige keer?
Ik ging deze week voor een echo.
'U bent zeker 9 weken zwanger' zei ze.
'9 weken?!' en ze zag de schrik in mijn ogen.
'Ja mevrouw, 9 weken.'
Ik keek naar het scherm en zag daar zo'n klein ietsje, een kloppend hartje erbij.
9 weken.
NEGEN WEKEN!
Een kloppend hartje. Ik was in paniek. En toch voelde ik een glimlach opkomen.
Nu moet ik het laten bezinken.
Wij moeten het laten bezinken.
We waren er niet eens over uit of we wel een 2e kindje wilden.
Die keuze is nu voor ons gemaakt.
Zo gaat dat soms in het leven.
Nog een baby.
Terwijl de andere dan nog steeds baby is.
Nóg een zwangerschap. Mijn eerste zwangerschap was een hel. De hormonen werkten zo negatief. Van een rasoptimist veranderde ik in iemand die het glas altijd half leeg zag.
En nu zitten ze er weer, de hormonen. En ik voel het weer... het negatieve.
En kwartjes vallen op zijn plek. Waarom was ik zo moe de laatste tijd? Waarom lukte het niet meer goed met de borstvoeding geven? Waarom ziet mijn huid er opeens zo mooi uit!
Ik ben zwanger.
Inmiddels 9 weken.
Jezus te Paard, heb ik gewoon straks weer een kind gebaard!
Het lijkt een droom.
Of een grap.
Of een hele rare film.
Het lijkt alsof mijn leven een loopje met me neemt en ik laat het gebeuren.
Soms wil ik heel hard lachen en soms heel hard huilen.
JBG2 is on his/her way.
Het leven zit vol verrassingen.
Dat wilde ik even delen.
PS: Een aantal van jullie op het forum ken ik ook in mijn echte leven. Ik zou willen vragen dit onderwerp in het echte leven nog even te laten rusten totdat ik er aan gewend ben.....
Kennen jullie dat verhaal van die ene vrouw.
Weet haar naam even niet meer, van het forum.
Zij was toen zwanger en iedereen leefde mee, niet normaal.
Ergens in februari heeft ze gebaard.
Die trut dacht dat 'voor het zingen de kerk uit' in combinatie met 'volledige borstvoeding geven' het allerbeste anticonceptiemiddel was. Niet te geloven. Hoe simpel kun je zijn? Biologie lesje middelbare school volgens mij.
Ze is dus weer zwanger. Uitgerekend als haar eerste kindje nog net geen jaar is of net wel?
DAT GELOOF JE TOCH NIET!?!
Ik geloofde het niet.
Een aantal van jullie kent haar heel goed.
Ik ben het.
Die domme domme doos. Je weet wel, die ook schrijft bij de Slimme Meiden.
Yeah right.
Ben al ruim anderhalve week in shock.
Vorige week zaterdag een test gedaan. In no time positief.
Ik liep naar beneden, duwde de test onder de neus van JG en zei ik ben in shock en jij nu ook
Hij ging zitten. Ik naast hem. Volgens mij hebben we zo een uur gezeten. Misschien langer. We zeiden niets. Zelfs onze baby was muisstil.
Vorige week ging voorbij. Ik verloor weer veel bloed. Het zal allemaal wel niet. Of toch? Of is het net als de vorige keer?
Ik ging deze week voor een echo.
'U bent zeker 9 weken zwanger' zei ze.
'9 weken?!' en ze zag de schrik in mijn ogen.
'Ja mevrouw, 9 weken.'
Ik keek naar het scherm en zag daar zo'n klein ietsje, een kloppend hartje erbij.
9 weken.
NEGEN WEKEN!
Een kloppend hartje. Ik was in paniek. En toch voelde ik een glimlach opkomen.
Nu moet ik het laten bezinken.
Wij moeten het laten bezinken.
We waren er niet eens over uit of we wel een 2e kindje wilden.
Die keuze is nu voor ons gemaakt.
Zo gaat dat soms in het leven.
Nog een baby.
Terwijl de andere dan nog steeds baby is.
Nóg een zwangerschap. Mijn eerste zwangerschap was een hel. De hormonen werkten zo negatief. Van een rasoptimist veranderde ik in iemand die het glas altijd half leeg zag.
En nu zitten ze er weer, de hormonen. En ik voel het weer... het negatieve.
En kwartjes vallen op zijn plek. Waarom was ik zo moe de laatste tijd? Waarom lukte het niet meer goed met de borstvoeding geven? Waarom ziet mijn huid er opeens zo mooi uit!
Ik ben zwanger.
Inmiddels 9 weken.
Jezus te Paard, heb ik gewoon straks weer een kind gebaard!
Het lijkt een droom.
Of een grap.
Of een hele rare film.
Het lijkt alsof mijn leven een loopje met me neemt en ik laat het gebeuren.
Soms wil ik heel hard lachen en soms heel hard huilen.
JBG2 is on his/her way.
Het leven zit vol verrassingen.
Dat wilde ik even delen.
PS: Een aantal van jullie op het forum ken ik ook in mijn echte leven. Ik zou willen vragen dit onderwerp in het echte leven nog even te laten rusten totdat ik er aan gewend ben.....
DTEEZ!
maandag 12 maart 2012 om 22:14
Niet schrikken hoor allemaal..... ik kom niet iets vertellen
Brommer, gefeliciteerd met je zwangerschap. Hoe ver ben je, hoe oud is je eerste?
En hier...
Wauw... Hier is het echt een grappig leven...
Twee kinderen is ....... anders.
Met alleen de eerste vond ik het leven niet zo veranderd, baby makkelijk en relaxt, wij makkelijk en relaxt... JBG2 was in het begin minder relaxt en wij ook.. dus veranderde het leven best een beetje..
Een maand geleden werd JGB1 twee jaar en twee weken geleden werd JBG2 één jaar. Het is echt grappig nu ze allebei ouder worden. De jongste is een snelle jongen. Hij kan al zo goed lopen en loopt overal op en af en is helemaal gelukkig dat hij samen met JBG1 lekker kan spelen. Het samen spelen is soms lastig want tja... delen is niet altijd leuk, maar het gaat steeds beter. Ze spelen nu veel samen, lekker met de boerderij van Little people of met het keukentje waar JBG1 echt verliefd op is. Hij zet zo graag koffie en thee voor ons, doet de afwas aldaar en bakt wortels in de pan... kortom junior masterchef is geboren..
Verder denk ik af en toe dat het K1 fighters gaan worden, want hoe die twee elkaar af en toe benaderen Niet te geloven..
Ze houden ons heerlijk bezig..maar we genieten dan ook volop. Ik vind het heerlijke kinderen en ze geven mij werkelijk het gevoel dat ik moeder ben en dat voelt goed.
Daarentegen is er ook voldoende ruimte en mogelijkheid om zo nu en dan zonder de kinderen te zijn.
JG & ik hebben één avond doordeweeks dat de kinderen niet bij ons slapen... en dat is een hele fijne avond. Een avond samen eten, uitgebreid koken of eens met een bord op schoot DWDD kijken.. of lekker uit het werk naar de sauna, of lekker om 19.00 uur in bed liggen en er niet meer uitkomen.. etc. etc. Die tijd samen is heerlijk.. ook de nachten... JBG2 maakt ons iedere nacht nog wakker, dus die ene nacht per week lekker doorslapen is ook best fijn.
Kortom.. Hier gaat alles goed. Kan ik echt genieten, maar ben ik ook af en toe helemaal klaar met die kinderen omdat - hoe klein ze ook zijn - ze me echt ook pisnijdig kunnen maken.
JBG3
Die komt niet.
Al zouden we het eigenlijk best graag willen. Nog een baby. Echt een heerlijke kleine verse baby, verdomme wat zijn we daar aan verslaafd...... maar om diverse redenen hebben we besloten geen derde JBG op de wereld te laten komen en dat is goed zo... al maken we wel vaak grapjes hierover..
We doen nu wel aan voorbehoedsmiddelen
Zo en even voor het beeld, hierbij de JBGtjes.
*plaatjes plakken lukt niet, dus dan maar niet*
Brommer, gefeliciteerd met je zwangerschap. Hoe ver ben je, hoe oud is je eerste?
En hier...
Wauw... Hier is het echt een grappig leven...
Twee kinderen is ....... anders.
Met alleen de eerste vond ik het leven niet zo veranderd, baby makkelijk en relaxt, wij makkelijk en relaxt... JBG2 was in het begin minder relaxt en wij ook.. dus veranderde het leven best een beetje..
Een maand geleden werd JGB1 twee jaar en twee weken geleden werd JBG2 één jaar. Het is echt grappig nu ze allebei ouder worden. De jongste is een snelle jongen. Hij kan al zo goed lopen en loopt overal op en af en is helemaal gelukkig dat hij samen met JBG1 lekker kan spelen. Het samen spelen is soms lastig want tja... delen is niet altijd leuk, maar het gaat steeds beter. Ze spelen nu veel samen, lekker met de boerderij van Little people of met het keukentje waar JBG1 echt verliefd op is. Hij zet zo graag koffie en thee voor ons, doet de afwas aldaar en bakt wortels in de pan... kortom junior masterchef is geboren..
Verder denk ik af en toe dat het K1 fighters gaan worden, want hoe die twee elkaar af en toe benaderen Niet te geloven..
Ze houden ons heerlijk bezig..maar we genieten dan ook volop. Ik vind het heerlijke kinderen en ze geven mij werkelijk het gevoel dat ik moeder ben en dat voelt goed.
Daarentegen is er ook voldoende ruimte en mogelijkheid om zo nu en dan zonder de kinderen te zijn.
JG & ik hebben één avond doordeweeks dat de kinderen niet bij ons slapen... en dat is een hele fijne avond. Een avond samen eten, uitgebreid koken of eens met een bord op schoot DWDD kijken.. of lekker uit het werk naar de sauna, of lekker om 19.00 uur in bed liggen en er niet meer uitkomen.. etc. etc. Die tijd samen is heerlijk.. ook de nachten... JBG2 maakt ons iedere nacht nog wakker, dus die ene nacht per week lekker doorslapen is ook best fijn.
Kortom.. Hier gaat alles goed. Kan ik echt genieten, maar ben ik ook af en toe helemaal klaar met die kinderen omdat - hoe klein ze ook zijn - ze me echt ook pisnijdig kunnen maken.
JBG3
Die komt niet.
Al zouden we het eigenlijk best graag willen. Nog een baby. Echt een heerlijke kleine verse baby, verdomme wat zijn we daar aan verslaafd...... maar om diverse redenen hebben we besloten geen derde JBG op de wereld te laten komen en dat is goed zo... al maken we wel vaak grapjes hierover..
We doen nu wel aan voorbehoedsmiddelen
Zo en even voor het beeld, hierbij de JBGtjes.
*plaatjes plakken lukt niet, dus dan maar niet*
DTEEZ!
dinsdag 26 juni 2012 om 09:05
Met oudste kleinkind gaat het prima. Het is een lekker knuffelmanneke. Heel lief. Huilt nooit alleen als ie moe is en dat is ie bijna nooit.
Nu komt er een baby bij jongste zoon. Dus niet bij Sam.
We zijn zoooo blij. Schoondochter is wel uitgerekend rond Nienkes verjaardag. Hoeft voor mij niet zo.
Sam is al op mijn verjaardag jarig. Was een mooi cadeau vorig jaar. Hij wordt al weer bijna een jaar.
Hoe gaat het bij jullie Male?
Nu komt er een baby bij jongste zoon. Dus niet bij Sam.
We zijn zoooo blij. Schoondochter is wel uitgerekend rond Nienkes verjaardag. Hoeft voor mij niet zo.
Sam is al op mijn verjaardag jarig. Was een mooi cadeau vorig jaar. Hij wordt al weer bijna een jaar.
Hoe gaat het bij jullie Male?
woensdag 27 juni 2012 om 17:22
Niet schrikken mensen, geen bericht van Djoels
Wat heerlijk dat jullie nu ook een kleindochter krijgen Zoeb. Hartstikke leuk. Gaat alles goed met jou en je man, met de gezondheid bedoel ik?
Met onze jongste gaat het heel goed, dat is een schatje. Is nu 14 maanden en stapt rond de tafel enzo (is niet zo'n durfal) en net als jouw kleinkind echt een knuffelkont.
Met Mr J gaat het helaas niet zo goed, veel epilepsie, een achteruitgang in zijn ontwikkeling (gedragsproblemen) en is nu al een poosje doordeweeks opgenomen in een epilepsie kliniek. Binnenkort wordt hij geopereerd en krijgt hij een nervus vagus stimulator en hopelijk wordt het dan beter met zijn epilepsie, want de medicatie slaat niet (meer) aan, we zijn bijna door alle soorten heen die passen bij wat hij heeft.
Wat heerlijk dat jullie nu ook een kleindochter krijgen Zoeb. Hartstikke leuk. Gaat alles goed met jou en je man, met de gezondheid bedoel ik?
Met onze jongste gaat het heel goed, dat is een schatje. Is nu 14 maanden en stapt rond de tafel enzo (is niet zo'n durfal) en net als jouw kleinkind echt een knuffelkont.
Met Mr J gaat het helaas niet zo goed, veel epilepsie, een achteruitgang in zijn ontwikkeling (gedragsproblemen) en is nu al een poosje doordeweeks opgenomen in een epilepsie kliniek. Binnenkort wordt hij geopereerd en krijgt hij een nervus vagus stimulator en hopelijk wordt het dan beter met zijn epilepsie, want de medicatie slaat niet (meer) aan, we zijn bijna door alle soorten heen die passen bij wat hij heeft.
Stressed is just desserts spelled backwards
woensdag 27 juni 2012 om 17:27
donderdag 28 juni 2012 om 20:27
Oh neeeee het blijven er twee!!
Vooralsnog
Zoebie lieverd wat leuk je bericht, wat fijn en gaaf, omaaaaa!! gefeliciteerd, wat een heerlijk nieuws! Zo fijn om je te lezen!
Male, meisje wat schrik ik van Mr J. Oh wat naar
Was hij pas op tv met een soort actie om geld op te halen?
Oh wat naar zeg, hoe gaat dat in de kliniek? Is dat ook met slapen? Wat een verdriet toch.... Sterkte met alles!
Krullenbol, jij geloofde ook in fabeltjes?!
Vooralsnog
Zoebie lieverd wat leuk je bericht, wat fijn en gaaf, omaaaaa!! gefeliciteerd, wat een heerlijk nieuws! Zo fijn om je te lezen!
Male, meisje wat schrik ik van Mr J. Oh wat naar
Was hij pas op tv met een soort actie om geld op te halen?
Oh wat naar zeg, hoe gaat dat in de kliniek? Is dat ook met slapen? Wat een verdriet toch.... Sterkte met alles!
Krullenbol, jij geloofde ook in fabeltjes?!
DTEEZ!
donderdag 28 juni 2012 om 20:32
quote:Djoels schreef op 28 juni 2012 @ 20:27:
Male, meisje wat schrik ik van Mr J. Oh wat naar
Was hij pas op tv met een soort actie om geld op te halen?
Oh wat naar zeg, hoe gaat dat in de kliniek? Is dat ook met slapen? Wat een verdriet toch.... Sterkte met alles!
Klopt, heb je hem gezien? Mooie foto he? We hebben 5500 opgehaald met die actie! Zijn we heel trots op.
Ja, hij slaapt doordeweeks daar en in het weekend hier.
Maar hij vindt het heel leuk daar hoor. Het is heel kleinschalig en ze zijn enorm lief voor hem, de verpleegkundigen. Dat maakt het wel wat makkelijker. En hij is daar heel veilig. Het moet ook wel nu, hij heeft zoveel aanvallen. Draagt nu ook een helpmje omdat hij zo vaak valt. Dankjewel voor je knuffel.
Mis jou wel, en je verhalen over je gezin!
Male, meisje wat schrik ik van Mr J. Oh wat naar
Was hij pas op tv met een soort actie om geld op te halen?
Oh wat naar zeg, hoe gaat dat in de kliniek? Is dat ook met slapen? Wat een verdriet toch.... Sterkte met alles!
Klopt, heb je hem gezien? Mooie foto he? We hebben 5500 opgehaald met die actie! Zijn we heel trots op.
Ja, hij slaapt doordeweeks daar en in het weekend hier.
Maar hij vindt het heel leuk daar hoor. Het is heel kleinschalig en ze zijn enorm lief voor hem, de verpleegkundigen. Dat maakt het wel wat makkelijker. En hij is daar heel veilig. Het moet ook wel nu, hij heeft zoveel aanvallen. Draagt nu ook een helpmje omdat hij zo vaak valt. Dankjewel voor je knuffel.
Mis jou wel, en je verhalen over je gezin!
Stressed is just desserts spelled backwards
donderdag 28 juni 2012 om 21:50
Tsjee, Maleficent, de afgelopen jaren ben ik je steeds hier en daar tegengekomen op het forum, dus ik wist wel dat J heel ernstig ziek is, maar niet dat het zo slecht met hem ging. Fijn dat hij het naar zijn zin heeft, maar wat zal het moeilijk zijn als je kind zo ziek is dat hij niet thuis kan wonen. Sterkte!
