Relaties
alle pijlers
Een vraag aan iedereen wiens partner was vreemdgegaan....
vrijdag 29 juni 2012 09:43
ZJ je hebt zoveel twijfels ( aangezien jou 122458765 topics...)
Ik zou het eerlijk zeggen:
Ga leven!!!! Ga verder!!!
Als Je over iets zoveel twijfels hebt, zo onzeker bent, het is gewoon niet het waarde!! Hij zou nooit meer 100% van jou zijn. En denk niet dat hij jou gaat waarderen als je kiest voor verder met hem gaan.
Ik zou het eerlijk zeggen:
Ga leven!!!! Ga verder!!!
Als Je over iets zoveel twijfels hebt, zo onzeker bent, het is gewoon niet het waarde!! Hij zou nooit meer 100% van jou zijn. En denk niet dat hij jou gaat waarderen als je kiest voor verder met hem gaan.
vrijdag 29 juni 2012 09:43
Mijn moeder heeft in dezelfde situatie gezeten. Mijn vader verwerkte ook een kindje bij zn minnares... Mijn moeder heeft hem toen vergeven en daardoor kreeg zij ruzie met haar familie ( en met ons, hun kinderen) die dat niet accepteren. Nadat het kindje geboren werd is mijn vader bij mij moeder weggegaan en bij zn minnares in gaan wonen...
Vele jaren later is mn vader heel erg ziek geweest en zn minnares heeft hij bij ons thuis "afgeleverd" .Zij wou niet voor een zieke/oud/arme man zorgen. (haar eigen worden)
Mijn moeder heeft voor hem tot de dag van zn dood verzorgd. En nu zorgt mijn moeder nog steeds voor hun kindje (nu is hij 16) omdat "dat was het laatste verzoek van mijn vader"...
Vele jaren later is mn vader heel erg ziek geweest en zn minnares heeft hij bij ons thuis "afgeleverd" .Zij wou niet voor een zieke/oud/arme man zorgen. (haar eigen worden)
Mijn moeder heeft voor hem tot de dag van zn dood verzorgd. En nu zorgt mijn moeder nog steeds voor hun kindje (nu is hij 16) omdat "dat was het laatste verzoek van mijn vader"...
vrijdag 29 juni 2012 09:59
quote:Julus schreef op 28 juni 2012 @ 22:46:
ZJ, ik lees voornamelijk dingen over woonruimte, en slaapkamers, en financien. Volgens mij is het je grote angst voor onzekerheid waarom je het nog wil proberen. Waar is de (overgebleven) liefde? Ik lees daar helemaal niks over..
Ik zou het liever over een gebrek aan eigenwaarde hebben. Als je dit over je heen laat gaan dan heb je dat volgens mij niet of nauwelijks.
Dacht je nu echt dat je er op den duur gelukkiger van wordt door bij hem te blijven? En weet je zeker dat de relatie met de moeder van het kind niet gewoon doorgaat?
ZJ, ik lees voornamelijk dingen over woonruimte, en slaapkamers, en financien. Volgens mij is het je grote angst voor onzekerheid waarom je het nog wil proberen. Waar is de (overgebleven) liefde? Ik lees daar helemaal niks over..
Ik zou het liever over een gebrek aan eigenwaarde hebben. Als je dit over je heen laat gaan dan heb je dat volgens mij niet of nauwelijks.
Dacht je nu echt dat je er op den duur gelukkiger van wordt door bij hem te blijven? En weet je zeker dat de relatie met de moeder van het kind niet gewoon doorgaat?
vrijdag 29 juni 2012 10:03
Lieve ZW, ik zou je willen toeroepen om bij jezelf te blijven en je keuze niet van de meningen van anderen af te laten hangen. Jij bent met deze man getrouwd en het is helemaal jouw keuze om te blijven of niet.
Mijn man is ook vreemdgegaan. We zijn nog bij elkaar (nu 2 jaar verder). Ik heb mezelf steeds voorgehouden dat ik zelf moet beslissen en daarom nooit de vraag aan anderen (o.a familie) voorgelegd. Maar je moet je er wel van bewust zijn dat je nog steeds in een proces zit. Welk besluit je ook neemt, datgene wat gebeurd is, is natuurlijk niet ineens over en uit.
Wij zijn in relatietherapie gegaan (moet er wel bij zeggen dat ik tijdens de therapie er pas achter kwam dat mijn man vreemdging). Hij heeft de affaire beeindigd. Maar het is natuurlijk niet zo dat daarmee zijn denk- en handelwijze dan ook gelijk stopgezet is, ook dat is een proces geweest.
De relatietherapie is in mei beeindigd, dus na 2 jaar.
Mijn man is in januari gestart met psychotherapie. Hij gaat hier wekelijks heen. Ikzelf ben in maart gestart met individuele therapie, maar dat staat momenteel stil om organisatorische redenen.
Ik zie het als een proces, dus niet als: ik blijf ,dus is alles ok en moet ik niet meer zeuren. Je moet juist wel blijven "zeuren", het samen met je man helder krijgen en samen bekijken of de relatie nog de moeite waard is.
Als je je relatie blijft zien als" hij is fout en hij moet maar zien hoe we alles weer op de rit krijgen", dan lukt het niet, hetzelfde geldt natuurlijk ook wanneer jij het gevoel hebt dat jij als enige er moeite voor doet, of het gevoel krijgt dat jij er het meeste voor moet doen.
Je relatie moet weer gelijkwaardig worden.
Wat natuurlijk extra moeilijk is bij jullie,is de komst van een kind bij zijn ex-minnares.Hierdoor moet hij contact blijven houden met haar. En contact houden is natuurlijk een no-go wanneer je aan je bestaande relatie wilt werken. Hierin zal je naar een oplossing moeten zoeken.
Ik wens je veel sterkte.
Mijn man is ook vreemdgegaan. We zijn nog bij elkaar (nu 2 jaar verder). Ik heb mezelf steeds voorgehouden dat ik zelf moet beslissen en daarom nooit de vraag aan anderen (o.a familie) voorgelegd. Maar je moet je er wel van bewust zijn dat je nog steeds in een proces zit. Welk besluit je ook neemt, datgene wat gebeurd is, is natuurlijk niet ineens over en uit.
Wij zijn in relatietherapie gegaan (moet er wel bij zeggen dat ik tijdens de therapie er pas achter kwam dat mijn man vreemdging). Hij heeft de affaire beeindigd. Maar het is natuurlijk niet zo dat daarmee zijn denk- en handelwijze dan ook gelijk stopgezet is, ook dat is een proces geweest.
De relatietherapie is in mei beeindigd, dus na 2 jaar.
Mijn man is in januari gestart met psychotherapie. Hij gaat hier wekelijks heen. Ikzelf ben in maart gestart met individuele therapie, maar dat staat momenteel stil om organisatorische redenen.
Ik zie het als een proces, dus niet als: ik blijf ,dus is alles ok en moet ik niet meer zeuren. Je moet juist wel blijven "zeuren", het samen met je man helder krijgen en samen bekijken of de relatie nog de moeite waard is.
Als je je relatie blijft zien als" hij is fout en hij moet maar zien hoe we alles weer op de rit krijgen", dan lukt het niet, hetzelfde geldt natuurlijk ook wanneer jij het gevoel hebt dat jij als enige er moeite voor doet, of het gevoel krijgt dat jij er het meeste voor moet doen.
Je relatie moet weer gelijkwaardig worden.
Wat natuurlijk extra moeilijk is bij jullie,is de komst van een kind bij zijn ex-minnares.Hierdoor moet hij contact blijven houden met haar. En contact houden is natuurlijk een no-go wanneer je aan je bestaande relatie wilt werken. Hierin zal je naar een oplossing moeten zoeken.
Ik wens je veel sterkte.
vrijdag 29 juni 2012 10:10
ZJ, je zet beurtelings je oogkleppen op en af...........het ene moment is alles perfect en mooi tussen jullie, nu twijfel je weer aan alles.
Dit kan nog maanden duren, zoniet jaren. Zeker als het kindje geboren is. Je vraagt raad hier, en bij een therapeut. Ik denk dat je gewoon niet naar je gevoel WIL luisteren.
Het is over tussen jullie. Wanneer je in een fase komt van analyseren, voorwaarden stellen aan elkaar, continu getwijfel, boosheid, enz. dan is de koek eigenlijk op.
Maar je wil niet alleen zijn, toegeven dat het huwelijk niet heeft gewerkt.
Je bent nu 3 maanden verder, maar er is volgens mij nog niks veranderd in jullie situatie.
Als je besluit te blijven, moet je die "drol" doorslikken en ook daadwerkelijk verder gaan met je leven en relatie.
Maar je blijft erin hangen, en je man ook.
Je kunt alles wel wegwensen, maar helaas werkt dat niet zo.
Je kunt ook een relatie kapot analyseren. Wroeten tot je erbij neervalt. Maar als je gevoel er klaar mee is, dan is het klaar.
Ik snap niet dat je dit jezelf blijft aandoen.
Verhalen hier en therapie zijn maar lapmiddeltjes. De echte oplossing zit in jezelf.
Dit kan nog maanden duren, zoniet jaren. Zeker als het kindje geboren is. Je vraagt raad hier, en bij een therapeut. Ik denk dat je gewoon niet naar je gevoel WIL luisteren.
Het is over tussen jullie. Wanneer je in een fase komt van analyseren, voorwaarden stellen aan elkaar, continu getwijfel, boosheid, enz. dan is de koek eigenlijk op.
Maar je wil niet alleen zijn, toegeven dat het huwelijk niet heeft gewerkt.
Je bent nu 3 maanden verder, maar er is volgens mij nog niks veranderd in jullie situatie.
Als je besluit te blijven, moet je die "drol" doorslikken en ook daadwerkelijk verder gaan met je leven en relatie.
Maar je blijft erin hangen, en je man ook.
Je kunt alles wel wegwensen, maar helaas werkt dat niet zo.
Je kunt ook een relatie kapot analyseren. Wroeten tot je erbij neervalt. Maar als je gevoel er klaar mee is, dan is het klaar.
Ik snap niet dat je dit jezelf blijft aandoen.
Verhalen hier en therapie zijn maar lapmiddeltjes. De echte oplossing zit in jezelf.
vrijdag 29 juni 2012 10:33
vrijdag 6 juli 2012 11:30
quote:chrissie55 schreef op 29 juni 2012 @ 10:03:
Lieve ZW, ik zou je willen toeroepen om bij jezelf te blijven en je keuze niet van de meningen van anderen af te laten hangen. Jij bent met deze man getrouwd en het is helemaal jouw keuze om te blijven of niet.
Mijn man is ook vreemdgegaan. We zijn nog bij elkaar (nu 2 jaar verder). Ik heb mezelf steeds voorgehouden dat ik zelf moet beslissen en daarom nooit de vraag aan anderen (o.a familie) voorgelegd. Maar je moet je er wel van bewust zijn dat je nog steeds in een proces zit. Welk besluit je ook neemt, datgene wat gebeurd is, is natuurlijk niet ineens over en uit.
Wij zijn in relatietherapie gegaan (moet er wel bij zeggen dat ik tijdens de therapie er pas achter kwam dat mijn man vreemdging). Hij heeft de affaire beeindigd. Maar het is natuurlijk niet zo dat daarmee zijn denk- en handelwijze dan ook gelijk stopgezet is, ook dat is een proces geweest.
De relatietherapie is in mei beeindigd, dus na 2 jaar.
Mijn man is in januari gestart met psychotherapie. Hij gaat hier wekelijks heen. Ikzelf ben in maart gestart met individuele therapie, maar dat staat momenteel stil om organisatorische redenen.
Ik zie het als een proces, dus niet als: ik blijf ,dus is alles ok en moet ik niet meer zeuren. Je moet juist wel blijven "zeuren", het samen met je man helder krijgen en samen bekijken of de relatie nog de moeite waard is.
Als je je relatie blijft zien als" hij is fout en hij moet maar zien hoe we alles weer op de rit krijgen", dan lukt het niet, hetzelfde geldt natuurlijk ook wanneer jij het gevoel hebt dat jij als enige er moeite voor doet, of het gevoel krijgt dat jij er het meeste voor moet doen.
Je relatie moet weer gelijkwaardig worden.
Wat natuurlijk extra moeilijk is bij jullie,is de komst van een kind bij zijn ex-minnares.Hierdoor moet hij contact blijven houden met haar. En contact houden is natuurlijk een no-go wanneer je aan je bestaande relatie wilt werken. Hierin zal je naar een oplossing moeten zoeken.
Ik wens je veel sterkte.
Chrissie, wat een mooie post heb je geschreven op het minnaar-topic. Deze heeft me erg geraakt.
Hier is het nu vier jaar geleden en het heeft lang geduurd voordat we weer konden gaan bouwen. Het was echt eerst flink door de modder. Ook therapie (voor hem alleen, daarna voor samen).
We zijn gelukkig en gaan zelfs trouwen. En dat......had ik NOOIT meer verwacht.
Ik lees dat jullie samen flink hebben geknokt en het ook de goede kant weer opgaat. Dat is goed om te lezen !
Lieve ZW, ik zou je willen toeroepen om bij jezelf te blijven en je keuze niet van de meningen van anderen af te laten hangen. Jij bent met deze man getrouwd en het is helemaal jouw keuze om te blijven of niet.
Mijn man is ook vreemdgegaan. We zijn nog bij elkaar (nu 2 jaar verder). Ik heb mezelf steeds voorgehouden dat ik zelf moet beslissen en daarom nooit de vraag aan anderen (o.a familie) voorgelegd. Maar je moet je er wel van bewust zijn dat je nog steeds in een proces zit. Welk besluit je ook neemt, datgene wat gebeurd is, is natuurlijk niet ineens over en uit.
Wij zijn in relatietherapie gegaan (moet er wel bij zeggen dat ik tijdens de therapie er pas achter kwam dat mijn man vreemdging). Hij heeft de affaire beeindigd. Maar het is natuurlijk niet zo dat daarmee zijn denk- en handelwijze dan ook gelijk stopgezet is, ook dat is een proces geweest.
De relatietherapie is in mei beeindigd, dus na 2 jaar.
Mijn man is in januari gestart met psychotherapie. Hij gaat hier wekelijks heen. Ikzelf ben in maart gestart met individuele therapie, maar dat staat momenteel stil om organisatorische redenen.
Ik zie het als een proces, dus niet als: ik blijf ,dus is alles ok en moet ik niet meer zeuren. Je moet juist wel blijven "zeuren", het samen met je man helder krijgen en samen bekijken of de relatie nog de moeite waard is.
Als je je relatie blijft zien als" hij is fout en hij moet maar zien hoe we alles weer op de rit krijgen", dan lukt het niet, hetzelfde geldt natuurlijk ook wanneer jij het gevoel hebt dat jij als enige er moeite voor doet, of het gevoel krijgt dat jij er het meeste voor moet doen.
Je relatie moet weer gelijkwaardig worden.
Wat natuurlijk extra moeilijk is bij jullie,is de komst van een kind bij zijn ex-minnares.Hierdoor moet hij contact blijven houden met haar. En contact houden is natuurlijk een no-go wanneer je aan je bestaande relatie wilt werken. Hierin zal je naar een oplossing moeten zoeken.
Ik wens je veel sterkte.
Chrissie, wat een mooie post heb je geschreven op het minnaar-topic. Deze heeft me erg geraakt.
Hier is het nu vier jaar geleden en het heeft lang geduurd voordat we weer konden gaan bouwen. Het was echt eerst flink door de modder. Ook therapie (voor hem alleen, daarna voor samen).
We zijn gelukkig en gaan zelfs trouwen. En dat......had ik NOOIT meer verwacht.
Ik lees dat jullie samen flink hebben geknokt en het ook de goede kant weer opgaat. Dat is goed om te lezen !
