Psyche
alle pijlers
zwangerschap afbreken
dinsdag 8 april 2008 om 14:32
gut, is je reactie ingegeven door emotie/hormonen of reageer je altijd zo? Want je zegt later wel dat je geen compassie wilt, maar dat is wel het eerste verwijt naar Fame toe.
Ze zegt feitelijk alleen maar dat t pijn doet en je er niet dood aan gaat hoor! Net zoals bevallen pijn doet.
Als de pijn meer geleken had op je teen stoten had Fame dat voorbeeld wel genomen denk je niet?
Maar goed, om antwoord te geven op je vraag:
Mijn collega toendertijd vond het heel erg pijnlijk en is na de laatste pil geloof ik nog ruim een week thuisgebleven wegens hevig aanhoudende bloedingen en krampen na de abortuspil. (en te vergelijken met weeen, ja sorry hoor, maar zo vertelde ze het wel.)
dinsdag 8 april 2008 om 14:34
Wat wil je dan wel Carlice?
Ik vind je heel koud en zakelijk overkomen, maar dat zal wel aan mij liggen.
Net zoals iemand al eerder zei, wie koud en zakelijk een vraag stelt, kan ook zulke reacties verwachten.
Daarnaast vind ik het vreemd dat je wel van anderen verwacht dat ze hun (pijnlijke) ervaring met je delen, maar ook dat kan aan mij liggen.
Ik vind je heel koud en zakelijk overkomen, maar dat zal wel aan mij liggen.
Net zoals iemand al eerder zei, wie koud en zakelijk een vraag stelt, kan ook zulke reacties verwachten.
Daarnaast vind ik het vreemd dat je wel van anderen verwacht dat ze hun (pijnlijke) ervaring met je delen, maar ook dat kan aan mij liggen.
Frankly my dear, I don"t give a damn
dinsdag 8 april 2008 om 14:35
@absoluteEinstein
ik bereid me een beetje voor op heftige kramp. Hoe verdoven ze eigenlijk? Was er iemand bij je? Ik mag iemand meenemen, maar die kan niet na afloop mee naar de kamer waar je even kunt liggen (logisch als er ook anderen liggen). Ik weet niet of het me fijner lijkt dat mijn vriend mijn hand vast houdt (bij wijze van) of dat het fijner is ff in je eentje op je tanden te bijten.
ik bereid me een beetje voor op heftige kramp. Hoe verdoven ze eigenlijk? Was er iemand bij je? Ik mag iemand meenemen, maar die kan niet na afloop mee naar de kamer waar je even kunt liggen (logisch als er ook anderen liggen). Ik weet niet of het me fijner lijkt dat mijn vriend mijn hand vast houdt (bij wijze van) of dat het fijner is ff in je eentje op je tanden te bijten.
dinsdag 8 april 2008 om 14:37
Nee, ik moest iets langer blijven omdat mijn lichaam erg sterke weeen had opgewekt. Maar dat hoeft niet en verder, bijv. van de verdoving voelde ik bijna niets, alhoewel ik ooit ook iemand heb horen zeggen dat dat vervelend was.
Ik raad het je dus niet aan om zo lang te wachten, meteen op dag 12 in de kliniek te zijn en voor zuigcurretage met roesje te gaan, dat kan nl ook.
Computer says nooooo
dinsdag 8 april 2008 om 14:40
dinsdag 8 april 2008 om 14:40
dinsdag 8 april 2008 om 14:41
@calvijn, ik heb uitgelegd dat ik hier naar ervaringen informeer. Jammer dat mensen het als zakelijk ervaren, ik ben duidelijk in wat ik wil weten en heb duidelijk niet gevraagd naar de emotionele kant van het verhaal. Het is duidelijk dat dat niet door iedereen gewaardeerd wordt, maar ik ga mijn specifieke vraag niet inkleden met emoties.
Ik verwacht niet dat mensen ervaringen met me delen, ik vraag slechts naar de fysieke kant van het verhaal. Wie het heeft ervaren en iets erover kan en wil zeggen, die helpt mij daarmee.
het zit men duidelijk niet echt lekker dat ik hier niet de emotionele kant bespreek en het dus op het oog zakelijk benader. Het fysieke is ook zakelijker dan het emotionele.
Ik verwacht niet dat mensen ervaringen met me delen, ik vraag slechts naar de fysieke kant van het verhaal. Wie het heeft ervaren en iets erover kan en wil zeggen, die helpt mij daarmee.
het zit men duidelijk niet echt lekker dat ik hier niet de emotionele kant bespreek en het dus op het oog zakelijk benader. Het fysieke is ook zakelijker dan het emotionele.
dinsdag 8 april 2008 om 14:45
Niet in alle klinieken krijg je een roesje. In Arnhem niet. Daar krijg je pertinent geen roesje.
Ik ben met een vriendin van mij mee geweest. Ze was 4 weken overtijd.
Ze kon pas 2 weken na haar telefoontje terecht voor een curettage, dus tegen de tijd dat ze terecht kon was ze alweer 6 weken overtijd.
Ze vond de curettage op zich wel meevallen. Ze kreeg een verdoving in haar baarmoedermond en deze voelde ze wel even. Ze werd heel duizelig en alles begon te draaien. In totaal nam het 5 min. in beslag. Ze voelde het geschraap in haar baarmoeder wel een beetje. Maar pijn deed het niet.
Ze mocht daarna even bijkomen in een kamer met een gordijn eromheen. Ze kreeg thee en een paar crackers.
Toen ze zich weer goed voelde zijn we gewoon weer met het openbaar vervoer terug naar huis gegaan.
Ze is de dag erna wel een dagje thuis gebleven.
Zoals zij vertelde viel het allemaal wel mee. Ze vond het psychisch alleen erg zwaar.
Ik ben met een vriendin van mij mee geweest. Ze was 4 weken overtijd.
Ze kon pas 2 weken na haar telefoontje terecht voor een curettage, dus tegen de tijd dat ze terecht kon was ze alweer 6 weken overtijd.
Ze vond de curettage op zich wel meevallen. Ze kreeg een verdoving in haar baarmoedermond en deze voelde ze wel even. Ze werd heel duizelig en alles begon te draaien. In totaal nam het 5 min. in beslag. Ze voelde het geschraap in haar baarmoeder wel een beetje. Maar pijn deed het niet.
Ze mocht daarna even bijkomen in een kamer met een gordijn eromheen. Ze kreeg thee en een paar crackers.
Toen ze zich weer goed voelde zijn we gewoon weer met het openbaar vervoer terug naar huis gegaan.
Ze is de dag erna wel een dagje thuis gebleven.
Zoals zij vertelde viel het allemaal wel mee. Ze vond het psychisch alleen erg zwaar.
dinsdag 8 april 2008 om 14:45
Ze verdoven door een spuit in je baarmoedermond te zetten. Daarna doet het niet echt pijn, eerder ongemakkelijk. Ze zijn heel aardig voor je, niets engs. Ik kon vrij snel weer weg.
Ik had mijn vriend meegenomen, maar hem in de wachtkamer achtergelaten. Ik vond het niet echt nodig om zijn hand vast te houden.
Ik zal het je nogmaals zeggen. Het is niet fijn, niet leuk en niet gezellig. Maar als je het vergelijkt met andere pijnen, nare dingen, is het een fluitje van een cent.
Van de trap af vallen is een stuk pijnlijker. Een tatouage laten zetten is een stuk pijnlijker. Een verstandskies laten trekken is een stuk pijnlijker.
Het duurt maar een minuut of tien en dan is het over (fysiek dan).
Je kan gewoon naar huis, of naar je werk. Niemand die iets aan je ziet en dat is misschien moeilijker dan de hele ingreep.
dinsdag 8 april 2008 om 14:47
De reacties zijn helemaal niet hard! Heb je weleens eerder een abortus-topic gevolgd... Kan veel harder hoor. Ws wordt het nu niet hard door de manier waarop Carlice erover schrijft, of je dat nou prettig lezen vindt of niet. Neemt niet weg dat Carlice best normaal zou kunnen reageren op een reactie als die van Fame.
dinsdag 8 april 2008 om 14:48
ik ga ervan uit dat de artsen me ook zoiets zullen zeggen, ik zit nog niet aan die 12 dagen maar ik heb dus wel al een afspraak kunnen maken. Ook al wordt ik dan misschien weer naar huis gestuurd om even te wachten, dan heeft de arts wel even middel een echo kunnen vaststellen wanneer het kan. Een roesje? Dat heb ik nog nergens zien staan, ik ga ernaar vragen!
TnX aan de mensen die inhoudelijk reageren!
dinsdag 8 april 2008 om 14:48
Carlice; hoe kouder en zakelijker je bent, hoe beter je het mentaal waarschijnlijk op een rijtje hebt. Ik had het precies zo, dus voel je niet schuldig. Ik heb achteraf geen seconde spijt gehad en dat is erg fijn.
Ik heb curretage laten doen bij zes weken, zonder verdoving trouwens, dus hoe dat gaat kan ik je niet aangeven. Je gaat liggen, benen in de stangen en er gaat een dun slangetje naar je baarmoedermond. Dat voelt als een heel lichte menstuatiekramp. Daarna ging er bij mij een groter slangetje overheen en werd de kleine weggehaald en tot slot een derde slangetje er overheen en de vorige weer weggehaald. Daarmee wordt de vrucht verwijderd.
De pijn heb ik ervaren als heftige menstruatiekrampen, zeer goed te doen. Naast de arts die je helpt, is er nog een assistent aanwezig. Die praat een beetje met je, vraagt hoe je je voelt, houd je hand vast als je wilt, etc.
Dan ga je naar een 'uitslaapkamer', waar meerder vrouwen/meiden liggen bij te komen. Je krijgt wat te drinken en te eten en je kunt weg wanneer jij je daar goed genoeg voor voelt. Ik was met een kwartiertje weg, maar er lag ook iemand te huilen van de pijn.
Afhankelijk van je pijngrens dus.
Sterkte!
Ik heb curretage laten doen bij zes weken, zonder verdoving trouwens, dus hoe dat gaat kan ik je niet aangeven. Je gaat liggen, benen in de stangen en er gaat een dun slangetje naar je baarmoedermond. Dat voelt als een heel lichte menstuatiekramp. Daarna ging er bij mij een groter slangetje overheen en werd de kleine weggehaald en tot slot een derde slangetje er overheen en de vorige weer weggehaald. Daarmee wordt de vrucht verwijderd.
De pijn heb ik ervaren als heftige menstruatiekrampen, zeer goed te doen. Naast de arts die je helpt, is er nog een assistent aanwezig. Die praat een beetje met je, vraagt hoe je je voelt, houd je hand vast als je wilt, etc.
Dan ga je naar een 'uitslaapkamer', waar meerder vrouwen/meiden liggen bij te komen. Je krijgt wat te drinken en te eten en je kunt weg wanneer jij je daar goed genoeg voor voelt. Ik was met een kwartiertje weg, maar er lag ook iemand te huilen van de pijn.
Afhankelijk van je pijngrens dus.
Sterkte!
dinsdag 8 april 2008 om 14:49
Claire, dat lijkt me enigszins logisch dat je gemengde reacties krijgt bij een zakelijke benadering van een omstreden onderwerp als abortus. Vind je zelf ook niet?
Bovendien vraagt Carlice zakelijk om een ervaring, en Fame geeft een zakelijk antwoord. Fair, dus.
Als een to zakelijk is, ga ik niet met hugs en knufs en toedels reageren, jij wel blijkbaar, je goed recht, maar ik niet.
Bovendien vraagt Carlice zakelijk om een ervaring, en Fame geeft een zakelijk antwoord. Fair, dus.
Als een to zakelijk is, ga ik niet met hugs en knufs en toedels reageren, jij wel blijkbaar, je goed recht, maar ik niet.
dinsdag 8 april 2008 om 14:49
Oh, dat is wel iets waar ik spijt van heb. Na de ingreep vroeg de arts of ik het vruchtzakje wilde zien (de vrucht is nog te klein, die is niet te zien). Ik schrok van de vraag en zei nee.
Achteraf had ik het willen zien. Om zeker te weten dat het echt nog maar heel erg klein is. Om te weten hoe het er uit ziet. Geen idee, waarom, maar ik had het willen zien.
Achteraf had ik het willen zien. Om zeker te weten dat het echt nog maar heel erg klein is. Om te weten hoe het er uit ziet. Geen idee, waarom, maar ik had het willen zien.
dinsdag 8 april 2008 om 14:52
dinsdag 8 april 2008 om 14:52
dinsdag 8 april 2008 om 14:53
met deze wetenschap ben ik al een stuk minder nerveus erover! Ik denk dat ik mijn vriend ook maar laat wachten, hij kan wel even mee bij het gesprek. Ik denk toch dat het raar voelt als je daar zo met je benen in de lucht ligt, hij kan niet echt iets doen. Mijn lief en mijn moeder zijn op de hoogte, dus ze zien wellicht niets aan me maar weten genoeg. Misschien ook wel fijn als mensen het niet aan me kunnen zien, dan kan ik zelf bepalen of ik erover wil beginnen of niet. Bedankt voor je verhaal!
