Kinderen
alle pijlers
Oppassen op kind van vrienden en kind raakt gewond
woensdag 9 april 2008 om 14:36
Hoi allemaal,
Van het weekend hebben mijn vriend en ik opgepast op de kindjes van vrienden van ons. Een meisje van 3 en een tweeling van 1.
Wij hebben zelf (nog) geen kinderen en ik heb er ontzettend naar uit gezien. Het was ook hartikke leuk, wel erg vermoeiend.. ( en dat zelf met z'n tweetjes) maar ik erg genoten en mijn vriend vond het ook erg leuk. We zijn naar een park geweestm, hebben gewandeld met de bolderwagen, pannenkoeken gebakken waarbij deoudste nog mee hielp en nog veel meer.
Alleen: er is een ongelukje gebeurd: zondagmorgen is een van de tweeling gevallen op een houten kinderbankje, toevallig met zijn hoofje op een punt. Flink bloeden en een sneetje op zijn gezicht.
Ik heb hem meteen opgepakt, ik was zelf behoorlijk rustig, ben naar boven gelopen naar mijn vriend en we hebben de wond schoongemaakt, onderzocht en pleister op gedaan. Ik heb de bloedvlekken uit het truitje gewassen en natuurlijk het kindje heel erg getroost die na een tijdje weer vrolijk rondhuppelde.
Toen onze vrienden thuiskkwamen, ging moeder natuurlijk direct naar het kleintje toe en schrok. Natuurlijk en ik vind het zo erg dat het is gebeurt! Moeder is bang dat het een litteken word en vind dat heel erg (waar ik in kan komen).
Dit verwacht je toch niet als je eens je kinderen bij anderen laat! Mijn vriend en de vader van de kinderen zeggen dat een ongelukje kan gebeuren, maar ik voel mij super schuldig.
Had ik beter moeten opletten? Ik was net bezig de sokjes van het meisje van 3 aan te trekken en de tweeling mag ook van pap en man op het bankje klimmen en doen dat ook de hele dag door. Vorige week is de andere van de tweeling gevallen maar dat liep goed af.
Mijn moeder zegt dat ik nog beter had moeten opletten met andermans kinderen en misschien het bankje weg had moeten zetten. Ik voel mij super schuldig, Wat vinden jullie?
p.s de moeder vond het niet nodig om maandag naar de huisarts te gaan
Van het weekend hebben mijn vriend en ik opgepast op de kindjes van vrienden van ons. Een meisje van 3 en een tweeling van 1.
Wij hebben zelf (nog) geen kinderen en ik heb er ontzettend naar uit gezien. Het was ook hartikke leuk, wel erg vermoeiend.. ( en dat zelf met z'n tweetjes) maar ik erg genoten en mijn vriend vond het ook erg leuk. We zijn naar een park geweestm, hebben gewandeld met de bolderwagen, pannenkoeken gebakken waarbij deoudste nog mee hielp en nog veel meer.
Alleen: er is een ongelukje gebeurd: zondagmorgen is een van de tweeling gevallen op een houten kinderbankje, toevallig met zijn hoofje op een punt. Flink bloeden en een sneetje op zijn gezicht.
Ik heb hem meteen opgepakt, ik was zelf behoorlijk rustig, ben naar boven gelopen naar mijn vriend en we hebben de wond schoongemaakt, onderzocht en pleister op gedaan. Ik heb de bloedvlekken uit het truitje gewassen en natuurlijk het kindje heel erg getroost die na een tijdje weer vrolijk rondhuppelde.
Toen onze vrienden thuiskkwamen, ging moeder natuurlijk direct naar het kleintje toe en schrok. Natuurlijk en ik vind het zo erg dat het is gebeurt! Moeder is bang dat het een litteken word en vind dat heel erg (waar ik in kan komen).
Dit verwacht je toch niet als je eens je kinderen bij anderen laat! Mijn vriend en de vader van de kinderen zeggen dat een ongelukje kan gebeuren, maar ik voel mij super schuldig.
Had ik beter moeten opletten? Ik was net bezig de sokjes van het meisje van 3 aan te trekken en de tweeling mag ook van pap en man op het bankje klimmen en doen dat ook de hele dag door. Vorige week is de andere van de tweeling gevallen maar dat liep goed af.
Mijn moeder zegt dat ik nog beter had moeten opletten met andermans kinderen en misschien het bankje weg had moeten zetten. Ik voel mij super schuldig, Wat vinden jullie?
p.s de moeder vond het niet nodig om maandag naar de huisarts te gaan
woensdag 9 april 2008 om 15:42
Ik ben juist ook met de kinderen van een ander voorzichtiger, juist omdat ik het heel erg zou vinden als er iets met ze zou gebeuren. Eerlijk gezegd denk ik er zelden over na of er iets zou kunnen gebeuren als mijn kinderen bij een ander zijn. Dan heb je toch geen leven meer? Mijn zoon van 2 is al zo vaak hard gevallen dat het eigenlijk een godswonder is dat ik nog nooit met hem op de Eerste Hulp heb gezeten. Hij is ook weleens bij Opa en Oma van de schommel gevallen en ik kan me daar echt niet druk om maken. Ik weet hoe hij is en ongelukken zijn bij hem waarschijnlijk alleen te voorkomen door hem vast te binden.
woensdag 9 april 2008 om 15:47
Meen je dat nou? Hangt wel van de opa in kwestie af, denk ik. Mijn vader is 79 en ging vorige zomer met mijn oudste dochter (15) kajakken. Hem vertrouw ik met een heel gerust hart mijn jongste zoontje toe, hoor. Hij is de eerste die ik bel als ik even een oppas nodig heb.
Over voorzichtiger zijn met je eigen kinderen dan met die van een ander: dat heb ik nou juist andersom. Ik ben met de kinderen van een ander véél voorzichtiger, omdat ik niet goed kan inschatten wat die kinderen allemaal wel en niet kunnen. Van mijn eigen kinderen weet ik dat precies, en dus mag mijn jongste dochter in een boom klimmen van mij, maar haar vriendinnetje van wie ik niet zeker weet hoe handig ze is, mag dat niet als ze aan mijn zorg is toevertrouwd.
.
woensdag 9 april 2008 om 15:50
Jij noemt de term roekeloos in reactie op in bomen klimmen. Dat vind ik vrij normaal voor kinderen, en ik vind ook dat eigenlijk iedereen dat zou moeten vinden. Kinderen moeten risico's nemen, anders leren ze nooit die in te schatten. Overbescherming is bewezen slecht voor kinderen.
(Ik klom vroeger vrij vaak in bomen. Viel er ook met enige regelmaat uit. Ik klom ook op het dak van het huis. Dat laatste weten mijn ouders pas sinds een paar jaar, op de een of andere manier voelde ik als kind al wel aan dat ze daar waarschijnlijk niet zo blij mee waren, in tegenstelling tot het bomenklimmen
)
woensdag 9 april 2008 om 15:52
Lisa, wat jij beschrijft, dat je het in veel gevallen al aan ziet komen wat je zoon van plan is, ik denk dat meer ouders dat hebben. Misschien is dat wat Neele die "sensor" noemt.
Als je weet dat hij wat van plan is, dan ben je extra allert. Dat is misschien ook wat Neele bedoeld. En dan nog kan er van alles gebeuren, ook dat beamen Neele en Lisa.
Omdat je die "sensor", gevoeligheid over wat een kind wel of niet gaat doen, waarschijnlijk niet hebt bij kinderen van anderen kan ik me voorstellen dat je bij andermans kinderen dus juist continue allert bent. Omdat je die kinderen niet kunt "lezen". Snijdt dat hout Neele?
Als je weet dat hij wat van plan is, dan ben je extra allert. Dat is misschien ook wat Neele bedoeld. En dan nog kan er van alles gebeuren, ook dat beamen Neele en Lisa.
Omdat je die "sensor", gevoeligheid over wat een kind wel of niet gaat doen, waarschijnlijk niet hebt bij kinderen van anderen kan ik me voorstellen dat je bij andermans kinderen dus juist continue allert bent. Omdat je die kinderen niet kunt "lezen". Snijdt dat hout Neele?
woensdag 9 april 2008 om 15:53
Als ik jou was, zou ik me bedenken dat een ongelukje natuurlijk altijd kan gebeuren. Zeker als je van jezelf echt weet dat je voorzichtig bent geweest en de kinderen geen dingen hebben gedaan die de ouders zelf ook niet zouden toelaten.
Maar ik begrijp uit je verhaal dat je dat gedaan hebt.
Ik had alleen misschien nog even contact gezocht met een huisarts oid en gevraagd of zo'n sneetje gehecht zou moeten worden of wat je zou moeten doen. Ook evt. contact opnemen met de ouders, als de arts zou vinden dat het gehecht moest worden.
Ik haalde gisteren dochter op van de creche en haar hele wang is geschaafd. Ze is van een skippybal geflikkerd. Niet leuk, maar het gebeurt gewoon soms.
Een half jaar geleden heeft ze daar haar neus zodanig gestoten dat het helemaal ontveld was en 3 weken lang heeft ze met een paarsbruine korst rondgelopen. Gelukkig zie je er niks meer van.
Maar ik begrijp uit je verhaal dat je dat gedaan hebt.
Ik had alleen misschien nog even contact gezocht met een huisarts oid en gevraagd of zo'n sneetje gehecht zou moeten worden of wat je zou moeten doen. Ook evt. contact opnemen met de ouders, als de arts zou vinden dat het gehecht moest worden.
Ik haalde gisteren dochter op van de creche en haar hele wang is geschaafd. Ze is van een skippybal geflikkerd. Niet leuk, maar het gebeurt gewoon soms.
Een half jaar geleden heeft ze daar haar neus zodanig gestoten dat het helemaal ontveld was en 3 weken lang heeft ze met een paarsbruine korst rondgelopen. Gelukkig zie je er niks meer van.
woensdag 9 april 2008 om 15:58
[quote]:
[...]
Jij noemt de term roekeloos in reactie op in bomen klimmen. Dat vind ik vrij normaal voor kinderen, en ik vind ook dat eigenlijk iedereen dat zou moeten vinden. Kinderen moeten risico's nemen, anders leren ze nooit die in te schatten. Overbescherming is bewezen slecht voor kinderen.
Dan neem ik aan dat mijn dochter slecht wordt opgevoed.
Jammer, want ze is een heel leuk mens.........
Ik ben idd overbeschermend. Kan niet wachten tot ze 4 is en echt kan leren zwemmen.
Ze mag met haar fietsje alleen op de stoep en niet op straat. Ze mag een klimrek inklimmen als ik er naast sta.
Als ze hoge koorts heeft en een paracetamol helpt niet, bel ik de dokter.
En er is maar een heel beperkt groepje mensen waar ik haar achter laat.
Tot op heden lijkt ze er geen last van te hebben. Ze is erg sociaal, praat met iedereen die ze tegen komt, is altijd vrolijk en heeft een levendige fantasie.
Ik vind haar dus leuk.
Maar waarschijnlijk gaat het dus gezien mijn bescherming helemaal mis met haar in de toekomst.
Waar doel je eigenlijk op als je zegt dat overbescherming (en waar vind ik de regels die gelden als overbescherming) bewezen slecht is?
[...]
Jij noemt de term roekeloos in reactie op in bomen klimmen. Dat vind ik vrij normaal voor kinderen, en ik vind ook dat eigenlijk iedereen dat zou moeten vinden. Kinderen moeten risico's nemen, anders leren ze nooit die in te schatten. Overbescherming is bewezen slecht voor kinderen.
Dan neem ik aan dat mijn dochter slecht wordt opgevoed.
Jammer, want ze is een heel leuk mens.........
Ik ben idd overbeschermend. Kan niet wachten tot ze 4 is en echt kan leren zwemmen.
Ze mag met haar fietsje alleen op de stoep en niet op straat. Ze mag een klimrek inklimmen als ik er naast sta.
Als ze hoge koorts heeft en een paracetamol helpt niet, bel ik de dokter.
En er is maar een heel beperkt groepje mensen waar ik haar achter laat.
Tot op heden lijkt ze er geen last van te hebben. Ze is erg sociaal, praat met iedereen die ze tegen komt, is altijd vrolijk en heeft een levendige fantasie.
Ik vind haar dus leuk.
Maar waarschijnlijk gaat het dus gezien mijn bescherming helemaal mis met haar in de toekomst.
Waar doel je eigenlijk op als je zegt dat overbescherming (en waar vind ik de regels die gelden als overbescherming) bewezen slecht is?
woensdag 9 april 2008 om 16:03
JAAAAAAAAAAAAAA Duploo dat is precies wat ik bedoel.
En daarom zei ik in mijn eerst posting al dat dit alleen voor je eigen kinderen geldt.
Dat mensen dat als bull af doen is prima, maar ik kreeg het idee dat ik een beetje als een zweef teef werd gezien.
Overbeschermend ben ik absoluut in verhouding met sommigen hier.
Maar die gevoeligheid (noem het sensor, misschien foute woordkeuze) geldt volgens mij idd alleen voor je eigen kinderen.
En daarom vind ik dat TO er al helemaal niets aan kan doen.
woensdag 9 april 2008 om 16:04
MIjn man werd ook heel beschermend opgevoed. Met als resultaat dat hij altijd bij andere kindjes wilde spelen, want dan kon hij naar hartelust in een boom klimmen en eruit vallen. Zijn moeder verstikte hem, zegt hij nu. Toen hij wat ouder was, een jaar of twaalf, heeft hij haar verteld dat hij dat als heel erg vervelend ervoer, omdat hij naar zijn gevoel niks zelf kon uitvogelen.
Daarna mocht hij los
Daarna mocht hij los
woensdag 9 april 2008 om 16:05
woensdag 9 april 2008 om 16:05
Vorig jaar ofzo ging het in de media over 'het recht op een buil'. Dat kinderen moeten kunnen ravotten en leren waar hun grenzen en beperkingen liggen door te klimmen etc. Dat kan misgaan en dan krijg je een buil, ja. En dat moet dus kunnen.
Op zich ben ik het daar mee eens. Maar veel vind ik gewoon té gevaarlijk. Er zullen zeker mensen zijn die ook mij overbeschermend vinden. Ik op mijn beurt denk heel vaak 'dat je dat goedvindt, dat is toch hartstikke link...'
Hier bij het bos is een bezoekerscentrum met o.a. een uitkijktoren in een vrij nieuwe, geheel houten speeltuin. Die toren is flink hoog maar bovenin niet helemaal omheind, daar is een opening waardoor oudere kinderen er via een laddertje uit kunnen klimmen. Een tijd terug zag ik een kindje van zeker weten nog geen twee jaar oud daar omhoog klimmen en bovenin die toren rondscharrelen, alleen. Er zat een man op een bankje en die sprak ik erop aan, ik dacht dat het zijn kind was. Hij reageerde zo van 'ja, gevaarlijk hè!'
Het bleek niet zijn kindje, enfin, ik vind dat dus echt niet kunnen. Terwijl ik nog nooit gehoord heb dat er een kind naar beneden gevallen is. Maar die kans is volgens mij zeker aanwezig dus mijn zoons mogen onder geen beding naar boven. Ben ik dan overbeschermend, vraag ik me dan af, of zijn die vele ouders die zich geen zorgen maken naief?
xx lisa.
Op zich ben ik het daar mee eens. Maar veel vind ik gewoon té gevaarlijk. Er zullen zeker mensen zijn die ook mij overbeschermend vinden. Ik op mijn beurt denk heel vaak 'dat je dat goedvindt, dat is toch hartstikke link...'
Hier bij het bos is een bezoekerscentrum met o.a. een uitkijktoren in een vrij nieuwe, geheel houten speeltuin. Die toren is flink hoog maar bovenin niet helemaal omheind, daar is een opening waardoor oudere kinderen er via een laddertje uit kunnen klimmen. Een tijd terug zag ik een kindje van zeker weten nog geen twee jaar oud daar omhoog klimmen en bovenin die toren rondscharrelen, alleen. Er zat een man op een bankje en die sprak ik erop aan, ik dacht dat het zijn kind was. Hij reageerde zo van 'ja, gevaarlijk hè!'
Het bleek niet zijn kindje, enfin, ik vind dat dus echt niet kunnen. Terwijl ik nog nooit gehoord heb dat er een kind naar beneden gevallen is. Maar die kans is volgens mij zeker aanwezig dus mijn zoons mogen onder geen beding naar boven. Ben ik dan overbeschermend, vraag ik me dan af, of zijn die vele ouders die zich geen zorgen maken naief?
xx lisa.
woensdag 9 april 2008 om 16:11
Ik vind een tweejarige in een hoge klimtoren alleen wel heel raar Lisa. Ik denk dat iedereen dat wel zal vinden. Twee is wel heel klein.
Maar als mijn zoon van 3.5 in een klimrek wil klimmen terwijl ik verderop op het bankje zit, vind ik dat goed. Doet ie op de creche trouwens ook, en dan staat er ook niet steeds een leidster onder.
Maar als mijn zoon van 3.5 in een klimrek wil klimmen terwijl ik verderop op het bankje zit, vind ik dat goed. Doet ie op de creche trouwens ook, en dan staat er ook niet steeds een leidster onder.
