Psyche
alle pijlers
zwangerschap afbreken
woensdag 9 april 2008 om 10:59
als ik meerdere meningen over die pil lees, is dat inderdaad een minder goede optie. Misschien was jij onder narcose zodat je het niet zo bewust hoefde mee te maken? Ik heb hier in de reacties gelezen dat ook voor mij misschien een roesje mogelijk is. Geen slechte optie om even 'weg' te zijn. Dank voor je reactie!
woensdag 9 april 2008 om 11:04
Zo'n onderwerp roept altijd hevige discussies op. Maar we leven tegenwoordig in een maatschappij waarin een zwangerschap afbreken mag.
Natuurlijk snap ik dat er mensen zijn die het daar niet mee eens zijn, maar de schrijfster zit denk ik niet te wachten op doorgaande kritiek op haar beslissing. Ze vraagt duidelijk om iets anders!
Ps: zelf ben ik tegen abortus maar ik respecteer de keuzes van anderen wel
Natuurlijk snap ik dat er mensen zijn die het daar niet mee eens zijn, maar de schrijfster zit denk ik niet te wachten op doorgaande kritiek op haar beslissing. Ze vraagt duidelijk om iets anders!
Ps: zelf ben ik tegen abortus maar ik respecteer de keuzes van anderen wel
woensdag 9 april 2008 om 11:14
Ze stelt een vraag die niet te beantwoorden is. Bovendien doet ze dat op een heel klinische manier. Da's haar goed recht maar dan gaan mensen er ook heel zakelijk mee om. Als ik een topic open 'bestuurskunde" En ik vraag vervolgens of dat te doen is, zal ik ook geen bevredigend antwoord krijgen. Omdat niemand weet hoe ik dat zal ervaren, en of ik dat IQ gezien aan kan.
Het klinkt een beetje alsof ze tegen de zwangerschap aankijkt als een pak kaarsen dat je teveel hebt gekocht. Terugbrengen die boel, klaar. Dat stuit mensen tegen de borst. Ik vind dat je bij het openen van een topic best rekening kunt houden met de manier waarop je het schrijft, en hoe mensen tegen die dingen aankijken. Bij zaken waar normaal gesproken veel gevoel komt kijken, kun je scheve gezichten krijgen als je daar compleet aan voorbij gaat.
Bovendien vind ik een reactie als "dat weten we niet, dat is voor iedereen anders' niet lullig of lomp. dat de stijl van zo'n berichtje die van de openingspost reflecteert, is denk ik niet meer dan logisch.
Het klinkt een beetje alsof ze tegen de zwangerschap aankijkt als een pak kaarsen dat je teveel hebt gekocht. Terugbrengen die boel, klaar. Dat stuit mensen tegen de borst. Ik vind dat je bij het openen van een topic best rekening kunt houden met de manier waarop je het schrijft, en hoe mensen tegen die dingen aankijken. Bij zaken waar normaal gesproken veel gevoel komt kijken, kun je scheve gezichten krijgen als je daar compleet aan voorbij gaat.
Bovendien vind ik een reactie als "dat weten we niet, dat is voor iedereen anders' niet lullig of lomp. dat de stijl van zo'n berichtje die van de openingspost reflecteert, is denk ik niet meer dan logisch.
woensdag 9 april 2008 om 11:32
je gaat maar door he Fame, echt niets anders te doen? Je kunt 1 zinnetje eruit lichten, maar dat maakt het er niet beter op. De vraag is WIE heeft ervoor gekozen en HOE WAS DAT?? En welke METHODE. Dat ik vraag hoe de pijn te doorstaan is, is slechts een onderdeel van de hele vraag.
De vraag was niet: hoe zitten PIJNGRENZEN in elkaar en hoe zit dat met triljoenen BEVALLENDE vrouwen, zoals jij dat aanhaalde.
Je kan lekker door blijven kwetteren met die BS, maar het siert je echt niet.
De vraag was niet: hoe zitten PIJNGRENZEN in elkaar en hoe zit dat met triljoenen BEVALLENDE vrouwen, zoals jij dat aanhaalde.
Je kan lekker door blijven kwetteren met die BS, maar het siert je echt niet.
woensdag 9 april 2008 om 11:37
Maar goed, er zullen altijd mensen zijn op een forum, die niets anders en beters te doen hebben (blijkbaar) dan hun eigen draai eraan te geven en niet in staat zijn om normaal en inhoudelijk te reageren. Even lekker je stempel drukken op een topic, proberen sarcastisch uit de hoek te komen als je kritiek krijgt, wauwelen over dat ik het moet melden bij de Angels en bla bla bla. Diegenen zullen ook eindeloos blijven doordrammen met niet inhoudelijke berichten, ga zo door en veel plezier ermee!
Voor degenen die zowel hier als met een privebericht inhoudelijk hebben gereageerd op mijn vraag, hartelijk bedankt! Daar kan ik echt wat mee!
Bij deze is wat mij betreft dit topic afgerond.
Voor degenen die zowel hier als met een privebericht inhoudelijk hebben gereageerd op mijn vraag, hartelijk bedankt! Daar kan ik echt wat mee!
Bij deze is wat mij betreft dit topic afgerond.
woensdag 9 april 2008 om 11:39
Carlice, laat je niet op de kast jagen joh. Jij hebt heel duidelijk je grenzen aangegeven waar je het over wilt hebben, laat je vooral niet verlokken daar overheen te gaan. Gelukkig heb je een aantal inhoudelijke reacties gehad waar je wel wat aan hebt.
Het verbaast me, dat mensen blijkbaar denken dat als iemand hier de emoties niet wil bespreken, men er vanuit gaat dat die er ook niet zijn. Carlice zal ongetwijfeld haar moeilijke momenten hebben, maar ze heeft al aangegeven dat te willen bespreken met mensen die haar na staan.
Waarom toch altijd blijven doortrekken en zeuren bij dit soort topics om TO te verleiden meer te vertellen dan ze eigenlijk kwijt wil? Wat Carlice nu mee maakt is moeilijk zat. Geef haar een beetje ruimte zeg....
Het verbaast me, dat mensen blijkbaar denken dat als iemand hier de emoties niet wil bespreken, men er vanuit gaat dat die er ook niet zijn. Carlice zal ongetwijfeld haar moeilijke momenten hebben, maar ze heeft al aangegeven dat te willen bespreken met mensen die haar na staan.
Waarom toch altijd blijven doortrekken en zeuren bij dit soort topics om TO te verleiden meer te vertellen dan ze eigenlijk kwijt wil? Wat Carlice nu mee maakt is moeilijk zat. Geef haar een beetje ruimte zeg....
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 9 april 2008 om 12:39
kijk het ging mis toen er op fames ietwat kort door de bocht reactie een hele post kwam over hoe lullig dat wel neit was, en dat het niet erg meelevend was.
al met al klinkt het nogal klinisch en bot. Ik heb alleen wat ik hier kan lezen, en natuurlijk hoef je niet je hele emotionele achtbaan op tafel te gooien. Maar iemand die er zelf zo zakelijk mee om gaat, roept gewoon geen medeleven op. het lijkt domweg niet nodig.
Als een vriendin van mij monter en vrolijk binnen rent en roept "ik heb het uitgemaakt met kees, wat zal ik met zijn spullen doen" krijgt ze ook een heel andere reactie dan wanneer ze jankend op mijn stoep in elkaar zakt en hetzelfde zegt.
meid, het is sneu dat je zwanger bent geraakt zonder dat je het wilde. Ook sneu dat je nu van die kutbeslissingen moet maken. Maar dit forum is geen vraag en antwoord google onderdeel. Dit zijn echte mensen die liefst een echt verhaal horen. Een beetje meer inleiding en omlijsting kan je dan ook een boel onbegrip schelen. Jammer dat jij en je vriend op dit moment geen goed thuis kunnen bieden aan een kleintje, waar dat ook door komt. Ik hoop dat alles voorspoedig voor je verloopt.
al met al klinkt het nogal klinisch en bot. Ik heb alleen wat ik hier kan lezen, en natuurlijk hoef je niet je hele emotionele achtbaan op tafel te gooien. Maar iemand die er zelf zo zakelijk mee om gaat, roept gewoon geen medeleven op. het lijkt domweg niet nodig.
Als een vriendin van mij monter en vrolijk binnen rent en roept "ik heb het uitgemaakt met kees, wat zal ik met zijn spullen doen" krijgt ze ook een heel andere reactie dan wanneer ze jankend op mijn stoep in elkaar zakt en hetzelfde zegt.
meid, het is sneu dat je zwanger bent geraakt zonder dat je het wilde. Ook sneu dat je nu van die kutbeslissingen moet maken. Maar dit forum is geen vraag en antwoord google onderdeel. Dit zijn echte mensen die liefst een echt verhaal horen. Een beetje meer inleiding en omlijsting kan je dan ook een boel onbegrip schelen. Jammer dat jij en je vriend op dit moment geen goed thuis kunnen bieden aan een kleintje, waar dat ook door komt. Ik hoop dat alles voorspoedig voor je verloopt.
woensdag 9 april 2008 om 13:56
Ik heb met ruim 8 weken een abortus gehad, dus was er geen sprake van een pil. Ik heb in de kliniek een echo gehad om de termijn te bepalen. Samen met vriend heb ik 2 gesprekjes met verschillende mensen gehad of ik het echt wel wilde (volgens mij verplichte gesprekjes). Daarna moest ik nog een klein half uurtje wachten tot ik aan de beurt was.
Eenmaal binnen mocht ik plaatsnemen in de stoel en kreeg ik een verdovende prik aan mijn baarmoedermond. Deze prik voelde ik niet. Kan het me neit herinneren iig.
Mijn vriend zat naast me en mocht mijn handje vasthouden. Verder was er een pleeg die een babbeljtje met me maakte om me af te leiden.
Daarna werd er een zuigapparaatje naar binnen gebracht en startte het daadwerkelijke curreteren. Dit duurde relatief kort (1 of 2 minuutjes denk ik) en vond ik wel wat pijnlijk. Ik kreeg flinke krampen in mijn buik en die zijn wel sterker dan menstruatiepijn, ook al werd het daarmee vergeleken. Maar goed, beetje doorademen en je bent er zo weer vanaf.
Achteraf mocht ik het vruchtje bekijken. Ik vond het fijn om te zien dat het er echt was geweest. Omdat ik het allemaal ook nogal surrealistisch vond wat er gebeurde.
Daarna moest ik even op een bed liggen bijkomen, kreeg ik nog een pilletje (antibiotica denk ik?) en mocht ik na een half uur weer naar huis. Ik moest een week later ofzo (?) voor controle bij de huisarts komen en mijn anti biotica kuurjte afmaken.
Misschien vergeet ik een hoop details, maar tis alweer jaren geleden, dus het staat niet meer zo vers in mijn geheugen.
Ik vond de ingreep zelf niet veel voorstellen. Psychisch heeft het veel meer met me gedaan dan ik had kunnen vermoeden.
Eenmaal binnen mocht ik plaatsnemen in de stoel en kreeg ik een verdovende prik aan mijn baarmoedermond. Deze prik voelde ik niet. Kan het me neit herinneren iig.
Mijn vriend zat naast me en mocht mijn handje vasthouden. Verder was er een pleeg die een babbeljtje met me maakte om me af te leiden.
Daarna werd er een zuigapparaatje naar binnen gebracht en startte het daadwerkelijke curreteren. Dit duurde relatief kort (1 of 2 minuutjes denk ik) en vond ik wel wat pijnlijk. Ik kreeg flinke krampen in mijn buik en die zijn wel sterker dan menstruatiepijn, ook al werd het daarmee vergeleken. Maar goed, beetje doorademen en je bent er zo weer vanaf.
Achteraf mocht ik het vruchtje bekijken. Ik vond het fijn om te zien dat het er echt was geweest. Omdat ik het allemaal ook nogal surrealistisch vond wat er gebeurde.
Daarna moest ik even op een bed liggen bijkomen, kreeg ik nog een pilletje (antibiotica denk ik?) en mocht ik na een half uur weer naar huis. Ik moest een week later ofzo (?) voor controle bij de huisarts komen en mijn anti biotica kuurjte afmaken.
Misschien vergeet ik een hoop details, maar tis alweer jaren geleden, dus het staat niet meer zo vers in mijn geheugen.
Ik vond de ingreep zelf niet veel voorstellen. Psychisch heeft het veel meer met me gedaan dan ik had kunnen vermoeden.
woensdag 9 april 2008 om 18:10
Met verbazing heb ik de reacties op dit forum gevolgd (net aangemeld als lid).
De uitspraken van sommige mensen vind ik verre van sympathiek.
Is het nou zo moeilijk om een vraag te beantwoorden.
Heb zelf een abortus gehad om mijn zestiende middels een curettage. Ik was zelf bijna 4 maanden zwanger. Zeer ingrijpende kwestie waar ik niet teveel over kwijt wil.
Het is inderdaad maar net wat je pijngrens is. Bij mij was de pijn te vergelijken met heftige menstruatiekrampen. Waar ik veel meer last van had was de verandering in mijn hormoonhuishouding.
Zeer veel last gehad van stemmingswisselingen, huilbuien en zelfs agressief gedrag.
Laat iedereen zijn eigen keuzes maken in het leven. Ondanks dat er geen vraag is over de bijkomende emoties mag je wel rekening houden met de gevoelens van mensen.
Een abortus is voor de een ingrijpender dan voor de ander.
Dit soort reacties helpen hier niet bij.
Als ik voor mezelf spreek vind ik het ronduit kwetsend.
Ik heb heel veel last gehad van de abortus en het heeft me jaren gekost om dit te verwerken. Heb er zelf voor gekozen om het niet aan teveel mensen te vertellen uit bescherming voor dit soort reacties.
Laten we alsjeblieft met respect met mensen omgaan, want mensen gebruiken niet voor niets (anoniem) dit medium!
De uitspraken van sommige mensen vind ik verre van sympathiek.
Is het nou zo moeilijk om een vraag te beantwoorden.
Heb zelf een abortus gehad om mijn zestiende middels een curettage. Ik was zelf bijna 4 maanden zwanger. Zeer ingrijpende kwestie waar ik niet teveel over kwijt wil.
Het is inderdaad maar net wat je pijngrens is. Bij mij was de pijn te vergelijken met heftige menstruatiekrampen. Waar ik veel meer last van had was de verandering in mijn hormoonhuishouding.
Zeer veel last gehad van stemmingswisselingen, huilbuien en zelfs agressief gedrag.
Laat iedereen zijn eigen keuzes maken in het leven. Ondanks dat er geen vraag is over de bijkomende emoties mag je wel rekening houden met de gevoelens van mensen.
Een abortus is voor de een ingrijpender dan voor de ander.
Dit soort reacties helpen hier niet bij.
Als ik voor mezelf spreek vind ik het ronduit kwetsend.
Ik heb heel veel last gehad van de abortus en het heeft me jaren gekost om dit te verwerken. Heb er zelf voor gekozen om het niet aan teveel mensen te vertellen uit bescherming voor dit soort reacties.
Laten we alsjeblieft met respect met mensen omgaan, want mensen gebruiken niet voor niets (anoniem) dit medium!
woensdag 9 april 2008 om 21:25
Carlice ik heb niet alles gelezen hier maar ben er een beetje doorheen gescrolt. Ik wil je vooral heel veel sterkte wensen want ook al heb je je besluit genomen (en is het t juiste) dan nog zal je 't denk ik heel moeilijk krijgen. Ik heb zelf een halfjaar geleden een abortus gehad en ben daar echt kapot aangegaan. Nu langzaam aan krabbel ik uit een heuze depressie die ik daaraan over heb gehouden. Als ik terug kijk heb ik geen spijt van mijnkeuze, ik wist diep van binnen dat ik het moest ondergaan maar vond het tegelijkertijd verschrikkelijk. Mijn pijngrens is laag en heb dus behoorlijk pijn geleden. De hele procedure is hier al verteld en ging bij mij ongeveer hetzelfde. Achteraf bezien had ik graag een roesje gewild. Ik ben daar niet over voorgelicht en dacht dat ik alleen de keuze had tussen een algehele narcose (wat geen optie was) en volledig aanwezig. Ik vond het dus fysiek zwaar en het ging daarna ook niet snel beter. Ik heb nu een half jaar later nog fysieke klachten. Er is een gedeelte van de vrucht achtergebleven en die moet er vanzelf uit gaan, of dat is gebeurd is mij niet bekend. Ook is mijn ooit zo regelmatige menstruatie nog steeds niet terug, ik ben maanden niet of ineens een paar keer per maand ongesteld. Op dit moment alweer meer dan een week last, met krampen etc, had ik voor de abortus niet, dan was 't met een paar dagen voorbij. Maak me soms ook wel zorgen, maar sta ondanks alles toch achter mijn keuze.
Naast de fysieke problemen heb ik er ook een grote psychische klap aan over gehouden die ik nu probeer met medicijnen en therapie de kop in te drukken. Ik ben ook een hele goede vriendin verloren die zelf anderhalf jaar voor mij een abortus heeft gehad en daar ook zwaar psychisch van in de war is geraakt. Toen ik hetzelfde mee begon te maken heeft ze mij uit haar leven verbannen omdat ze door mij alles herbeleefde, en dat niet aankon. Heel verdrietig, juist omdat ik haar nodig had en ik hoopte dat we deze ervaring konden delen. Dat was blijkbaar niet mogelijk. Ook ben ik mijn vriendje, waar ik erg verliefd op was en een toekomst mee zag, verloren door deze affaire. Het is absoluut een van de zwartste periodes uit mijn leven. Nogmaals ondanks dit alles heb ik geen spijt van de abortus. Hoe zwaar het ook was/ is, een kindje was geen optie. Ik wil (en hoop) dit nooit meer meemaken en lees dat dat voor jou hetzelfde is. Ik heb ook meiden gezien voor wie het een soort routine was, dat begrijp ik niet. Wat ik ook niet begrijp is dat jij hier aangevallen wordt op een forum. Ik weet hoe zwaar en moeilijk je het hebt en 't laatste wat je wilt is de veroordeling van anderen. Nogmaals heel veel sterkte, kracht en hoop dat je een aantal fijne, lieve en sterke mensen om je heen hebt want die heb je nodig. Alleen is dit heel zwaar om te dragen, hoop dat je een beetje kunt leunen op anderen.
Naast de fysieke problemen heb ik er ook een grote psychische klap aan over gehouden die ik nu probeer met medicijnen en therapie de kop in te drukken. Ik ben ook een hele goede vriendin verloren die zelf anderhalf jaar voor mij een abortus heeft gehad en daar ook zwaar psychisch van in de war is geraakt. Toen ik hetzelfde mee begon te maken heeft ze mij uit haar leven verbannen omdat ze door mij alles herbeleefde, en dat niet aankon. Heel verdrietig, juist omdat ik haar nodig had en ik hoopte dat we deze ervaring konden delen. Dat was blijkbaar niet mogelijk. Ook ben ik mijn vriendje, waar ik erg verliefd op was en een toekomst mee zag, verloren door deze affaire. Het is absoluut een van de zwartste periodes uit mijn leven. Nogmaals ondanks dit alles heb ik geen spijt van de abortus. Hoe zwaar het ook was/ is, een kindje was geen optie. Ik wil (en hoop) dit nooit meer meemaken en lees dat dat voor jou hetzelfde is. Ik heb ook meiden gezien voor wie het een soort routine was, dat begrijp ik niet. Wat ik ook niet begrijp is dat jij hier aangevallen wordt op een forum. Ik weet hoe zwaar en moeilijk je het hebt en 't laatste wat je wilt is de veroordeling van anderen. Nogmaals heel veel sterkte, kracht en hoop dat je een aantal fijne, lieve en sterke mensen om je heen hebt want die heb je nodig. Alleen is dit heel zwaar om te dragen, hoop dat je een beetje kunt leunen op anderen.
woensdag 9 april 2008 om 23:04
Ik schrik er ook van. Dit moet een hel geweest zijn....
Wat ik mij afvraag is of je wist dat je zwanger was? 4 maanden zwanger wil zeggen dat je 12 weken overtijd bent.
Soms word ik een beetje kwaad bij het idee dat het in Nederland mogelijk is om tot 22 weken zwangerschap een abortus te krijgen. Dit is al echt een mensje. Eerlijk gezegd kan ik niet begrijpen dat vrouwen in zo'n laat stadium een abortus ondergaan.
Als je ongewenst zwanger bent dan ga je toch zo snel mogelijk maatregelen nemen? Waarom dan pas na 3 maanden? ,
Ik kan wel begrijpen wanneer iemand de pil doorslikt niet weet dat er een bloeding gemist is.
Ik wil absoluut niemand kwetsen. Het zijn rotomstandigheden... maar waarom zo laat?
Wat ik mij afvraag is of je wist dat je zwanger was? 4 maanden zwanger wil zeggen dat je 12 weken overtijd bent.
Soms word ik een beetje kwaad bij het idee dat het in Nederland mogelijk is om tot 22 weken zwangerschap een abortus te krijgen. Dit is al echt een mensje. Eerlijk gezegd kan ik niet begrijpen dat vrouwen in zo'n laat stadium een abortus ondergaan.
Als je ongewenst zwanger bent dan ga je toch zo snel mogelijk maatregelen nemen? Waarom dan pas na 3 maanden? ,
Ik kan wel begrijpen wanneer iemand de pil doorslikt niet weet dat er een bloeding gemist is.
Ik wil absoluut niemand kwetsen. Het zijn rotomstandigheden... maar waarom zo laat?
woensdag 9 april 2008 om 23:32
donderdag 10 april 2008 om 07:41
Het is een misverstand dat bij iedere vrouw de maandelijkse bloedingen stoppen wanneer zij zwanger is.
Verder ben ik het eens met bergamot: een topic over de vraag of abortus wel of niet moreel verantwoord is, kan zo geopend worden en dan kan daar die discussie plaatsvinden waar veel forummers - naar mijn idee - graag aan deel zouden nemen en hun argumenten voor en tegen kunnen neerleggen.
Verder ben ik het eens met bergamot: een topic over de vraag of abortus wel of niet moreel verantwoord is, kan zo geopend worden en dan kan daar die discussie plaatsvinden waar veel forummers - naar mijn idee - graag aan deel zouden nemen en hun argumenten voor en tegen kunnen neerleggen.
donderdag 10 april 2008 om 09:43
Als iemand hier een verhaal plaatst dat ze met 4 maanden zwangerschap een abortus heeft ondergaan, dan mag ik daarop reageren.
Er worden hier zo veel ervaringen uitgewisseld om de meest uiteenlopende onderwerpen, waarom zou ik hier geen mening over mogen geven? Zolang het maar in het straatje past mag alles gezegd worden. Zeg je dat je iets niet begrijpt...( wat overigens niet zo heel abnormaal is, lijkt mij) dan ben je verkeerd bezig.
Ik heb in dit topic ook adviezen gegeven. Maar TO bedankt alleen de mensen die in haar straatje passen. Dit is ook niet zo netjes van TO. Evenals het opblazen van andersmans woorden. Ik heb geen aanval en veroordeling gelezen hier hoor.
En nogmaals; ik heb geen vooroordelen over vrouwen die een arbortus ondergaan, mits het vruchtje nog een embryo is. ( wat bij TO dus het geval is) Als het vruchtje een foetus is, vind ik het onbegrijpelijk worden. En dat mag ik gewoon zeggen, lijkt mij?
Er worden hier zo veel ervaringen uitgewisseld om de meest uiteenlopende onderwerpen, waarom zou ik hier geen mening over mogen geven? Zolang het maar in het straatje past mag alles gezegd worden. Zeg je dat je iets niet begrijpt...( wat overigens niet zo heel abnormaal is, lijkt mij) dan ben je verkeerd bezig.
Ik heb in dit topic ook adviezen gegeven. Maar TO bedankt alleen de mensen die in haar straatje passen. Dit is ook niet zo netjes van TO. Evenals het opblazen van andersmans woorden. Ik heb geen aanval en veroordeling gelezen hier hoor.
En nogmaals; ik heb geen vooroordelen over vrouwen die een arbortus ondergaan, mits het vruchtje nog een embryo is. ( wat bij TO dus het geval is) Als het vruchtje een foetus is, vind ik het onbegrijpelijk worden. En dat mag ik gewoon zeggen, lijkt mij?
donderdag 10 april 2008 om 09:46
En omen... ik werk zelf in de gezondheidszorg. Ik kan wel zeggen dat ik weet dat het heel zelden voorkomt dat vrouwen door blijven bloeden tijdens hun zwangerschap. Gewone menstruatie bedoel ik dan he? Een hele kleine bloeding komt wel eens vaker voor, maar dit is niet te vergelijken met een menstruatie.
donderdag 10 april 2008 om 10:12
Misschien omdat je 16 bent en het tegen niemand durft te zeggen.
Misschien omdat je 16 bent en nog niet regelmatig ongesteld.
Misschien omdat als je 16 bent je ouders een enorme druk op je kunnen uitoefenen om wel een abortus te ondergaan.
Er zijn heel veel redenen te bedenken waar ze niet op in wil gaan.
Ik ben geen christen meer, maar deze bijbelse tekst spreekt me nog steeds erg aan.
Hij die zonder zonden is werpe de eerste steen.
donderdag 10 april 2008 om 10:18
Carlice,
Na drie miskramen ( curettage) en een zelf verkozen abortus bij 15 weken ( bevalling) kan ik je vertellen dat na curettage mijn pijn bestond uit heftige buikkrampen. Inderdaad leek het soms wat op weeën maar als je die nog nooit gehad hebt, weet je natuurlijk niet hoe dat voelt. Erge menstruatiepijn is dan misschien de beste beschrijving. Paracetamol helpt goed. Ook bleef ik wat vloeien maar dat duurde niet lang.
Bij de abortus geldt een andere pijnbeleving maar dat was ook een geheel andere behandelmethode.
Ook vind ik dat als je zelfbewust kiest voor iets, de gevolgen daarvan ook te dragen zijn.
Veel sterkte!
Na drie miskramen ( curettage) en een zelf verkozen abortus bij 15 weken ( bevalling) kan ik je vertellen dat na curettage mijn pijn bestond uit heftige buikkrampen. Inderdaad leek het soms wat op weeën maar als je die nog nooit gehad hebt, weet je natuurlijk niet hoe dat voelt. Erge menstruatiepijn is dan misschien de beste beschrijving. Paracetamol helpt goed. Ook bleef ik wat vloeien maar dat duurde niet lang.
Bij de abortus geldt een andere pijnbeleving maar dat was ook een geheel andere behandelmethode.
Ook vind ik dat als je zelfbewust kiest voor iets, de gevolgen daarvan ook te dragen zijn.
Veel sterkte!
donderdag 10 april 2008 om 10:19
