Wat willen we nou eigenlijk echt?

Ah op die fiets.

Ik denk dat je het geluk moet hebben iemand te treffen die er hetzelfde in staat als jij.

Ik mis geen enkele vrijheid. Overigens heb ik inderdaad zo'n man die graag altijd alles samen wil doen, maar in praktijk werkt dat niet. Hij heeft zijn hobbies en ik de mijne, daarnaastvhebben we nog gemeenschappelijke hobbies en die combi werkt voor mij heel goed. Ik doe eigenlijk niet heel veel dingen anders dan voor onze relatie. Hij wel, maar dat is zijn eigen keuze. Hoewel ik het stiekem wel fijn vindt dat hij zo hier en daar de draad van zijn 'oude leven' ook weer een beetje oppakt.

quote:Wellhello schreef op 05 augustus 2012 @ 18:10:

Ah op die fiets.

Ik denk dat je het geluk moet hebben iemand te treffen die er hetzelfde in staat als jij.



je moet zeker geluk hebben; maar ik denk wel dat je het geluk een beetje kunt helpen door direct in het begin al je kaarten op tafel te leggen. Zeg gewoon ik kan geen gedachte lezen. Ik wil graag x,y,z hoe kijk jij er tegen aan; en dan vooral de lastige onderwerpen: wel / geen kinderen, sex, flirten, vakantie alleen , geldzaken, etc....



geen taboe's geen valse verwachtingen

quote:Wellhello schreef op 05 augustus 2012 @ 18:10:

Ah op die fiets.

Ik denk dat je het geluk moet hebben iemand te treffen die er hetzelfde in staat als jij.Gelukkig ben je niet verplicht een relatie met die en die te hebben en alles kan ook nog stuk

Daarom Ruza, het leven is zo simpel ben ik onlangs achtergekomen.

Elk nadeel hep zun voordeel.

Ik heb nog nooit in een relatie gezeten waarin ik mij in mijn vrijheid beperkt voelde. Ik vind de betrouwbaarheid, het eigene, de gezelligheid juist fijn.



Ik heb ook in een relatie nooit de behoefte gevoeld het buiten de deur te zoeken en was altijd blij met alleen mijn partner.



Ik heb, als single, ook zelden de behoefte om voortdurend mannen in mijn bed te slepen, te flirten of te zoenen met zomaar mannen. Dat hoeft voor mij niet zo. Ik waardeer juist de vertrouwdheid binnen een relatie om juist met mijn eigen partner alleen dingen te doen op gebied van seks, aanraking, aandacht, liefde e.d. Dat heb ik vele malen liever en waardeer ik veel meer.



Andere dingen kun je altijd nog alleen of met vrienden doen. Je moet wel een stukje eigen leven houden.



Áls ik mij beperkt ga voelen en de ander wil teveel dat ik mij aanpas aan hem zonder dat daar voldoende tegenover staat, dan wordt het tijd om te stoppen met de relatie. Idem met aandacht krijgen, gezelligheid, intimiteit etc.



Ik ken wel veel vriendinnen en vrienden die zich dat totaal niet kunnen voorstellen. Die zitten dan wel toch in relaties maar blijven die behoefte aan aandacht, flirten van anderen, weten dat ze nog op de markt liggen houden. Vaak zie je dat ze zich toch thuis beperkt voelen, teveel rekening met de ander houden en weinig ruimte voor zichzelf overblijft.



Kortom, ik vind het ook een rare opmerking als mensen dat richting mij maken. Dat doen ze overigens niet zo heel vaak. Maar als ik wel eens naar sommige relaties kijk dan zie ik dat het geen relaties zijn waar ik zelf gelukkig mee zou zijn en dat ik zelfs als single nog meer aandacht en gezelligheid krijg van het andere geslacht dan zij nog van hun eigen partner.



Het is onder andere wel een verklaring dat ik niet snel een relatie krijg of heb want die relatie moet voor mij wel op een paar belangrijke punten goed voor mij zijn en dat is voor mij schaars. In die relaties van de mensen die wel graag die vrijheid zoeken en nogal missen, zie ik wat ík zelf zoek in een relatie vaak niet terug.

quote:Wellhello schreef op 05 augustus 2012 @ 18:04:

[...]





Maar ik vraag me echt af hoe mensen bij het idee komen dat je weinig vrijheid hebt binnen een relatie?

Natuurlijk houd je rekening met de ander en als je samenwoont nog wat meer. Maar op welke manier ben je dan 'je vrijheid' kwijt?In mijn eerste relatie was ik mijn 'vrijheid' kwijt omdat mijn ex woedend werd telkens als ik iets deed/gedaan had wat hem niet zinde (de bananen in de verkeerde winkel kopen, naar een televisieprogramma kijken of een boek lezen dat volgens hem stom was, het eten te warm of te koud opdienen, een kledingstuk kopen dat niet in de uitverkoop was, meer dan vijf minuten met een vriendin bellen, een andere hobby willen hebben dan hijzelf, enz.

Mis geen vrijheid. Want heb de vrijheid in mijn relatie. Kan doen en laten wat ik wil. Mis het single zijn echt helemaal niet. Deze relatie/dit gezin is dan ook mijn thuis.

Die mensen die die behoefte hebben, hebben het zowel als ze in een relatie zitten als ook als ze single zijn op een heel andere manier dan ik behoefte heb aan aandacht.



Ze willen weten of ze in de markt liggen, beetje uitdagen, eventueel zoenen en een aantal ook till the end. Ik hoef niet te weten of ik in de markt lig, ik zoek iemand die bij mij past, specifiek bij mij en ik ben prima tevreden met mijzelf, die behoefte hoef ik niet te halen bij anderen. Alhoewel het natuurlijk wel leuk is als mensen je complimentjes geven maar van mensen die je nauwelijks kennen en het alleen om je uiterlijk gaat is het niet zo dat ik zo'n compliment als heel belangrijk zie.



Iemand die ik ken was nog vrij rustig toen hij na zijn vorige relatie (waarin hij ook vreemdging) een tijdje vrijgezel was. Hij was niet voortdurend op jacht maar wilde wel graag een nieuwe vriendin. Leek prima in zijn vel te zitten en leek niet wanhopig op zoek of zo.



Toen ging hij ineens serieus daten en kreeg binnen 2 weken een nieuwe vriendin en daar ging hij na 2 maanden al bij vreemd. En dat doet hij tot de dag van vandaag nog steeds. Net als in zijn vorige relatie. En nu lijkt hij niet lekker in zijn vel te zitten, is voortdurend op jacht, wil aandacht voor zijn persoon in plaats van leuke dingen doen en alles gaat over seks. Je zou zeggen dat de relatie dan niet goed zit, maar uitmaken doet hij niet. Terwijl hij echt heel serieus die relatie inging... zover dat kan na 2 weken. Ik kan mij echt totaal niet voorstellen dat zo'n relatie goed genoeg voelt op welke manier dan ook.



Of het nu komt omdat er dan een knop omgaat in hun hoofd, waarbij iets serieus alleen kan samengaan met vreemdgaan, of zoals je bij sommige mensen ziet dat het jarenlang goed gaat met samenwonen tót ze gaan trouwen, de angst dat dit het nou is tot ze doodgaan en dan allerlei ander lekkers missen, dat ze onzeker zijn en eigenlijk altijd bevestiging nodig hebben van anderen, standaard slechte relaties uitzoeken waarbij ze liever niet alleen willen zijn, ook denken niet beter te kunnen krijgen maar blijkbaar toch heel veel missen, eigenlijk geen echte binding met hun partner aan kunnen gaan en altijd een stukje los houden waardoor ze behoefte houden aan anderen, verliefd worden, zich binden en dan blijkt de partner niet te passen maar durven/kunnen/willen ze het om één of andere reden niet uitmaken...



Ik snap het ook niet. Maar naar mijn idee zit zoiets in jezelf, in je karakter, in wat jij belangrijk vindt en waardeert, in zelfkennis en wat je nodig hebt in een relatie, actie dat je ook daadwerkelijk kijkt of je datgene wat je nodig hebt in een relatie ook echt krijgt, zelfreflectie met af en toe stilstaan of alles nog wel goed gaat en je dingen niet te vanzelfsprekend neemt.



Ik ervaar een relatie altijd als iets kostbaars, waardevols, een toevoeging aan mijn leven waar ik blij van word en wil behouden en daarom mijn keuzes ook maak in het voordeel van de relatie omdat daar mijn geluk ligt. Ligt mijn geluk niet meer in die relatie maar heb ik anderen nodig voor aandacht, dan wordt het tijd mijn eigen weg te gaan als je het samen niet op kan lossen.



Helaas in mijn relaties dacht de ander er nooit zo over als ikzelf en was de relatie voor hen iets makkelijk inwisselbaars waarbij de relatie blijkbaar niet genoeg werd gewaardeerd. Ze wilden meer aandacht van anderen om te weten of ze nog in de markt lagen, dat er tegen hen opgekeken werd, verliefd voelen en keken niet meer echt naar mij en wie ik was en wat ik zou willen maar alles draaide om hen uiteindelijk, en dan moet je er samen iets aan willen doen om het leuk te houden of weer te krijgen, dat kan niet in je eentje.



Ik weet niet of ze denken dat ze écht van die ander houden waarbij ze alsnog voortdurend aandacht zoeken maar als ik op die manier tegen mijn partner aan zou kijken en nog behoefte heb aan anderen zou ik het dus uitmaken na er eerst vanalles aan gedaan te hebben om te kijken of onze relatie weer leuker kan worden.



Je kan je eigen plekje in huis creeren, eigen hobby's houden, je hoeft niet voortdurend dingen te doen die je niet leuk vindt voor de ander maar kijk dan wel of je genoeg gemeenschappelijk hebt om het samen ook wel leuk te hebben. Als men kiest voor een relatie vanuit gedachten dat iets hoort of moet of andere verkeerde visies vind ik het niet zo verwonderlijk dat mensen klem lopen.



Het leven bestaat uit keuzes. Die maak je zelf. Bevallen je keuzes niet kun je daar altijd op terug komen. Dat is vrijheid. Vrijheid om te kiezen voor een relatie met iemand die dat ook met jou wil, vrijheid om te kiezen weer alleen te zijn. Als je ergens voor kiest dan doe je dat 100%, als je nog achterdeurtjes openhoudt dan blijf je wikken en wegen tussen twee werelden en dat moet niet eeuwig duren want dan gaat het mis.

quote:BubblyToes schreef op 05 augustus 2012 @ 17:15:

Vervolgens zei ze, heel gemeend, dat ik er echt van moest genieten. Want ik hoef nu met niemand rekening te houden en ik kan doen wat ik wil. Ik hoorde een soort weemoed in haar stem.



Ik denk gewoon dat ze zelf helemaal niet zo gelukkig is in haar relatie. En vanuit haar denkpatroon op dat moment jou dit advies geeft.



Als het goed is vinden beide partners het heel leuk, prettig en gezellig in een relatie.

Mooi gezegd, Paekzwart. Kan ook niet begrijpen dat sommige mensen zo in een relatie staat en wil het ook niet begrijpen. Staat zo ver af van hoe ik met relaties/liefde om ga.

Dat soort mensen zijn altijd op zoek naar zichzelf, op de vlucht voor hun eigen gevoelens denk ik.

En zijn nooit tevreden met wat ze hebben. Mijn ex was op zoek naar de perfecte relatie, zei hij ooit. En dat heb ik gemerkt.

En dat gaat zijn nieuwe vriendin ook weer merken. Hij is nooit tevreden, maar dat is vooral omdat hij niet tevreden is over zichzelf! Jammer dat ze hun partners ook meetrekken in die ellende.



En Rob, denk dat je gelijk hebt!

quote:BubblyToes schreef op 05 augustus 2012 @ 21:39:

Omg reiger, wat vreselijk lijkt me dat..



Ik neem aan dat hij daarom ook nu je ex is?



Inderdaad, en om nog een aantal andere redenen!

Heb nu een heerlijke man en ben helemaal vrij in deze relatie.