Gezondheid
alle pijlers
de koek is op!
donderdag 30 augustus 2012 10:12
hallo mensen!
ik moet wat kwijt en het zou fijn zijn als ik daar ook advies bij zou kunnen krijgen.
ik zal ergens een begin moeten maken dus doe ik mijn best.
vorig jaar heb ik een ellendig jaar gehad bij mijn werkgever.
deze meneer heeft zijn best gedaan om mij weg te pesten uit zijn bedrijf omdat er geen plaats meer was voor mij.
ik werkte daar als zelfstandige werkende kok en werd toen vervangen door een cateringbedrijf ( was goedkoper)
ik ben daar weg gegaan en heb snel een andere baan gevonden.
ik knalde daar midden in het seizoen erin en had weinig tijd om ergens over na te denken. echter er liep nog een rechtszaak te mijn vorige werkgever wegens loonbetaling.
mijn nieuwe werkgever was erg blij met mij en ik ging door.
ik ben daar nu anderhalf jaar en het gaat helemaal mis.
drie maand geleden is er reumatoïde artritis bij mij was gesteld ( naast fibromyalgie had ik al)
nu aan de medicatie en proberen door te gaan. ik heb een lang seizoen gedraaid met werk-weken van 45 uur..( ik ben moeder en werk eigenlijk maar 2,5 dag)
nu het seizoen is afgelopen heeft mij baas me op het matje geroepen. ik volsta mij werk niet meer.
ik ben te gestrest, vergeetachtig, niet met mijn hoofd erbij en niemand wil schijnbaar meer met mij werken. het ergste was dat ze beweerde dat ik een collega mentaal ziek had gemaakt.
ik heb in het hele gesprek geen woord gesproken, ik was geschrokken en bang. bang voor mijn baas. ik weet dat ze niet altijd eerlijk is richting personeel. het is een klein bedrijf en iedereen is op zijn hoede bij haar. ik heb met de collega ( mentaal zieke collega) gesproken en mijn enorme excuses aangeboden
zij wou hier echter niets van weten en vertelde haar versie over hoe ik het meerdere malen voor haar had opgenomen en dat alle andere ook altijd achter mij schuilen als de baas weer eens te keer gaat. maar stiekem ben ik doodsbang. ik weet dat ze gelijk heeft wat betreft de stress en de vergeetachtigheid. maar ik heb pijn op het werk, veel pijn door de reuma. en mijn baas accepteert
dat niet. want volgens haar heb ik geen reuma. en anders een hele lichte vorm. want mensen met echte reuma dat zijn pas stumperds
en daar heb ik naar haar zeggen geen last van en een bedrijfsarts komt er al helemaal niet aan te pas, dat is namelijk nergens goed voor ( had k om gevraagd) want zij wist heus wel dat ik me wilde laten afkeuren en lekker thuis wou zitten op de centen van de belastingbetaler. letterlijk gezegd door haar. ik heb na dat gesprek nog twee dagen gewerkt.
en nu...
ik heb kapot en doodmoe, ik kan niet meer. geestelijk misschien nog wel minder dan lichamelijk. heb de huisarts gebeld. die is op vakantie
pas volgende week weer thuis. en ik vlieg bij de muren omhoog.
ik pieker me suf, ben bang en inderdaad gestrest als ik alleen al aan haar denk. ik durf domweg niet meer naar mijn werk maar ik durf me ook niet ziek te melden. ik ben trillerig, zweet me kapot en voel me slap en misselijk.
maar goed zaterdag moet ik weer naar haar toe.
het liefst meld ik me ziek, maar ik weet niet zeker of ik daar wel
echt recht toe heb. ik wil mijn collega`s niet in de steek laten met mijn afwezigheid.
iemand een suggestie??
ik moet wat kwijt en het zou fijn zijn als ik daar ook advies bij zou kunnen krijgen.
ik zal ergens een begin moeten maken dus doe ik mijn best.
vorig jaar heb ik een ellendig jaar gehad bij mijn werkgever.
deze meneer heeft zijn best gedaan om mij weg te pesten uit zijn bedrijf omdat er geen plaats meer was voor mij.
ik werkte daar als zelfstandige werkende kok en werd toen vervangen door een cateringbedrijf ( was goedkoper)
ik ben daar weg gegaan en heb snel een andere baan gevonden.
ik knalde daar midden in het seizoen erin en had weinig tijd om ergens over na te denken. echter er liep nog een rechtszaak te mijn vorige werkgever wegens loonbetaling.
mijn nieuwe werkgever was erg blij met mij en ik ging door.
ik ben daar nu anderhalf jaar en het gaat helemaal mis.
drie maand geleden is er reumatoïde artritis bij mij was gesteld ( naast fibromyalgie had ik al)
nu aan de medicatie en proberen door te gaan. ik heb een lang seizoen gedraaid met werk-weken van 45 uur..( ik ben moeder en werk eigenlijk maar 2,5 dag)
nu het seizoen is afgelopen heeft mij baas me op het matje geroepen. ik volsta mij werk niet meer.
ik ben te gestrest, vergeetachtig, niet met mijn hoofd erbij en niemand wil schijnbaar meer met mij werken. het ergste was dat ze beweerde dat ik een collega mentaal ziek had gemaakt.
ik heb in het hele gesprek geen woord gesproken, ik was geschrokken en bang. bang voor mijn baas. ik weet dat ze niet altijd eerlijk is richting personeel. het is een klein bedrijf en iedereen is op zijn hoede bij haar. ik heb met de collega ( mentaal zieke collega) gesproken en mijn enorme excuses aangeboden
zij wou hier echter niets van weten en vertelde haar versie over hoe ik het meerdere malen voor haar had opgenomen en dat alle andere ook altijd achter mij schuilen als de baas weer eens te keer gaat. maar stiekem ben ik doodsbang. ik weet dat ze gelijk heeft wat betreft de stress en de vergeetachtigheid. maar ik heb pijn op het werk, veel pijn door de reuma. en mijn baas accepteert
dat niet. want volgens haar heb ik geen reuma. en anders een hele lichte vorm. want mensen met echte reuma dat zijn pas stumperds
en daar heb ik naar haar zeggen geen last van en een bedrijfsarts komt er al helemaal niet aan te pas, dat is namelijk nergens goed voor ( had k om gevraagd) want zij wist heus wel dat ik me wilde laten afkeuren en lekker thuis wou zitten op de centen van de belastingbetaler. letterlijk gezegd door haar. ik heb na dat gesprek nog twee dagen gewerkt.
en nu...
ik heb kapot en doodmoe, ik kan niet meer. geestelijk misschien nog wel minder dan lichamelijk. heb de huisarts gebeld. die is op vakantie
pas volgende week weer thuis. en ik vlieg bij de muren omhoog.
ik pieker me suf, ben bang en inderdaad gestrest als ik alleen al aan haar denk. ik durf domweg niet meer naar mijn werk maar ik durf me ook niet ziek te melden. ik ben trillerig, zweet me kapot en voel me slap en misselijk.
maar goed zaterdag moet ik weer naar haar toe.
het liefst meld ik me ziek, maar ik weet niet zeker of ik daar wel
echt recht toe heb. ik wil mijn collega`s niet in de steek laten met mijn afwezigheid.
iemand een suggestie??
donderdag 30 augustus 2012 12:45
quote:Aureel schreef op 30 augustus 2012 @ 12:39:
[...]
Ik snap het wel, en je hebt zeker een punt. Alleen je reactie past helemaal niet bij dit topic. Zoek een ander podium om je ideeën uit te dragen; het is hier ongepast.Hier heb jij ook een punt mee; ik reageerde op antwoorden en ik had eerder moeten stoppen. Bij deze.
[...]
Ik snap het wel, en je hebt zeker een punt. Alleen je reactie past helemaal niet bij dit topic. Zoek een ander podium om je ideeën uit te dragen; het is hier ongepast.Hier heb jij ook een punt mee; ik reageerde op antwoorden en ik had eerder moeten stoppen. Bij deze.
it's a big club and you ain't in it
donderdag 30 augustus 2012 12:49
donderdag 30 augustus 2012 13:13
Ik zou je adviseren om langs de huisarts te gaan (desnoods een vervangende) en dit verhaal uit te doeken te doen. Waarschijnlijk zal hij/zij je adviseren even thuis te blijven en tot rust te komen. Dan kun je je dus ziekmelden (zou ook zonder advies van de huisarts kunnen). Een ziekgemelde werknemer mag niet worden ontslagen.
Verder zou ik aan je baas een schritftelijke samenvatting van het gevoerde gesprek en de klachten die ze over jou heeft, vragen. Die zal ze ongetwijfeld zelf gemaakt hebben als ze bezig is met een dossieropbouw om jou te kunnen ontslaan.
Als je het aandurft zou ik een tweede gesprek met haar aangaan en de stress/vergeetachtigheid als gevolg van je ziekte met haar bespreken. Denk je zelf dat hier verbeteringen in mogelijk zijn (de vergeetachtigheid)?
Kun je op 2,5 dag (die je eigenlijk werkt) wel goed functioneren?
Misschien kun je haar duidelijk maken dat ze je niet/moeilijk kan ontslaan zolang je ziek gemeld bent en dat jullie dus beter samen tot een passende oplossing kunnen komen (bijv weer 2,5 dag werken). Mocht ze echt van je af willen, dan zal hier een ontslagvergoeding tegenover moeten staan.
Verder zou ik aan je baas een schritftelijke samenvatting van het gevoerde gesprek en de klachten die ze over jou heeft, vragen. Die zal ze ongetwijfeld zelf gemaakt hebben als ze bezig is met een dossieropbouw om jou te kunnen ontslaan.
Als je het aandurft zou ik een tweede gesprek met haar aangaan en de stress/vergeetachtigheid als gevolg van je ziekte met haar bespreken. Denk je zelf dat hier verbeteringen in mogelijk zijn (de vergeetachtigheid)?
Kun je op 2,5 dag (die je eigenlijk werkt) wel goed functioneren?
Misschien kun je haar duidelijk maken dat ze je niet/moeilijk kan ontslaan zolang je ziek gemeld bent en dat jullie dus beter samen tot een passende oplossing kunnen komen (bijv weer 2,5 dag werken). Mocht ze echt van je af willen, dan zal hier een ontslagvergoeding tegenover moeten staan.
liever een leuke hond in een restaurant dan zeurende kinderen
donderdag 30 augustus 2012 14:43
Begin toch maar even met de uitspraak "ziek is ziek". Kan zijn, maar ziek staat niet daarmee gelijk aan arbeidsongeschikt. Neem bijv. reuma. Honderdduizenden mensen die daarmee gewoon werken, ziek maar niet arbeidsongeschikt. Het is belangrijk en goed om het verschil tussen beiden heel goed voor ogen te houden.
Mama; ik denk dat de reuma niet zo'n enorm sleutelrol speelt, maar de kern nu veel meer licht op psychische overbelasting. Op het moment dat je dat niet meer aan kunt, dan is er ook nul ruimte meer om op gezonde wijze met pijn om te gaan. Eens met mijn voorganger voor wat betreft inschakelen van een vervangende huisarts indien mogelijk. Des te eerder jij adequate begeleiding krijgt in het werken aan de psychische gezondheid en balans des te beter.
Voor wat betreft de RA; die diagnose is nieuw, dat is wennen op zijn zachtst gezegd. Maar onthoud ook goed, dat met of zonder etiket je al net zo goed met de gevolgen daarvan hebt moeten dealen. In die zin is het dus niet nieuw. Zoiets heeft ook tijd nodig om in te zakken en de balans opnieuw te vinden. Als je straks psychisch weer opgekrabbeld bent, kijk dan eens naar dit onderwerp. Ik lees in jouw postings een aantal uitspraken/denkbeelden waardoor ik het gevoel krijg dat je nog wel eens veel profijt zou kunnen hebben van pijnrevalidatie. Dat zijn programma's niet gericht op genezing -want die is er immers niet-, maar op leren omgaan met pijn. Voorbij het overleven naar pijn en naar leven met pijn en leren hoe je het optimale uit lichaam kunt halen maar ook hoe dit een positieve invloed kan hebben op hoe je zelf de pijn, reuma etc. ervaart. Dit wordt geboden in zowel revalidatiecentra als poliklinieken revalidatie in ziekenhuizen en zowel specialist als huisarts kunnen doorverwijzen. Maar zoals gezegd; focus nu eerst op je psychische welbevinden. Dat is nu veel belangrijker en urgenter. Voor dit soort revalidatie is daarnaast een behoorlijke psychische belastbaarheid nodig, dus ook vanuit die visie nu eerst jezelf weer terug in balans krijgen psychisch.
Voor wat betreft werkgever; ben je lid van een vakbond of heb je een rechtsbijstandsverzekering? Niet om nu meteen alles op de spits te drijven - helemaal niet juist-, maar als optie om juiste informatie afgestemd op jouw situatie te krijgen en terug te kunnen koppelen als werkgever bijv. iets doet of zegt waar jij vragen over hebt of het mag, hoe je er het beste mee om kunt gaan etc. Hier op het forum bedoelen we het over het algemeen goed, maar het risico dat een advies welbedoeld niet de juiste is wil je niet nemen. Kennis en inzicht in jouw persoonlijke situatie is wel zo prettig. Geen lid en niet afgesloten? Alsnog overwegen voor de toekomst en voor nu; contact opnemen met andere opties zoals bijv. Juridisch Loket.
En misschien vind je het nu of later prettig om uit te wisselen met anderen die psychisch niet lekker in hun vel zitten? Diverse topics hierover op psyche en werk&studie hierover te vinden. Qua chronische pijn kun je altijd op deze pijler het topic "leven met pijn" opzoeken. Sterkte!
Mama; ik denk dat de reuma niet zo'n enorm sleutelrol speelt, maar de kern nu veel meer licht op psychische overbelasting. Op het moment dat je dat niet meer aan kunt, dan is er ook nul ruimte meer om op gezonde wijze met pijn om te gaan. Eens met mijn voorganger voor wat betreft inschakelen van een vervangende huisarts indien mogelijk. Des te eerder jij adequate begeleiding krijgt in het werken aan de psychische gezondheid en balans des te beter.
Voor wat betreft de RA; die diagnose is nieuw, dat is wennen op zijn zachtst gezegd. Maar onthoud ook goed, dat met of zonder etiket je al net zo goed met de gevolgen daarvan hebt moeten dealen. In die zin is het dus niet nieuw. Zoiets heeft ook tijd nodig om in te zakken en de balans opnieuw te vinden. Als je straks psychisch weer opgekrabbeld bent, kijk dan eens naar dit onderwerp. Ik lees in jouw postings een aantal uitspraken/denkbeelden waardoor ik het gevoel krijg dat je nog wel eens veel profijt zou kunnen hebben van pijnrevalidatie. Dat zijn programma's niet gericht op genezing -want die is er immers niet-, maar op leren omgaan met pijn. Voorbij het overleven naar pijn en naar leven met pijn en leren hoe je het optimale uit lichaam kunt halen maar ook hoe dit een positieve invloed kan hebben op hoe je zelf de pijn, reuma etc. ervaart. Dit wordt geboden in zowel revalidatiecentra als poliklinieken revalidatie in ziekenhuizen en zowel specialist als huisarts kunnen doorverwijzen. Maar zoals gezegd; focus nu eerst op je psychische welbevinden. Dat is nu veel belangrijker en urgenter. Voor dit soort revalidatie is daarnaast een behoorlijke psychische belastbaarheid nodig, dus ook vanuit die visie nu eerst jezelf weer terug in balans krijgen psychisch.
Voor wat betreft werkgever; ben je lid van een vakbond of heb je een rechtsbijstandsverzekering? Niet om nu meteen alles op de spits te drijven - helemaal niet juist-, maar als optie om juiste informatie afgestemd op jouw situatie te krijgen en terug te kunnen koppelen als werkgever bijv. iets doet of zegt waar jij vragen over hebt of het mag, hoe je er het beste mee om kunt gaan etc. Hier op het forum bedoelen we het over het algemeen goed, maar het risico dat een advies welbedoeld niet de juiste is wil je niet nemen. Kennis en inzicht in jouw persoonlijke situatie is wel zo prettig. Geen lid en niet afgesloten? Alsnog overwegen voor de toekomst en voor nu; contact opnemen met andere opties zoals bijv. Juridisch Loket.
En misschien vind je het nu of later prettig om uit te wisselen met anderen die psychisch niet lekker in hun vel zitten? Diverse topics hierover op psyche en werk&studie hierover te vinden. Qua chronische pijn kun je altijd op deze pijler het topic "leven met pijn" opzoeken. Sterkte!
when you wish upon a star...
donderdag 30 augustus 2012 15:04
@Reumama ik denk dat Pixiedust een heel zinnige duidelijke post heeft geschreven.
Het is allemaal niet niks dat je op je bordje hebt gekregen, ik heb de indruk dat het allemaal in korte tijd is geweest ( maar dat kan ik mis hebben, is niet echt op iets gebaseerd) en dat maakt het nog moeilijker.
Reuma en werken gaat wel samen, maar ik ben zelf kok geweest en ik kan me voorstellen dat het nou niet bepaald het meest geschikte werk is als reuma patient.
Een profesionele keuken is heel wat anders als thuis je maaltje bereiden.
Misschien gaat het de ene dag ook wat beter dan de andere op het moment?
Heb je goede pijnbestrijding en therapie hiervoor?
Ik wens je veel sterkte en ik hoop dat je snel op weg zal zijn naar een "helder hoofd" zodat je daarna beter om kan gaan met de beperkingen die je klachten je soms opleggen.
Het is allemaal niet niks dat je op je bordje hebt gekregen, ik heb de indruk dat het allemaal in korte tijd is geweest ( maar dat kan ik mis hebben, is niet echt op iets gebaseerd) en dat maakt het nog moeilijker.
Reuma en werken gaat wel samen, maar ik ben zelf kok geweest en ik kan me voorstellen dat het nou niet bepaald het meest geschikte werk is als reuma patient.
Een profesionele keuken is heel wat anders als thuis je maaltje bereiden.
Misschien gaat het de ene dag ook wat beter dan de andere op het moment?
Heb je goede pijnbestrijding en therapie hiervoor?
Ik wens je veel sterkte en ik hoop dat je snel op weg zal zijn naar een "helder hoofd" zodat je daarna beter om kan gaan met de beperkingen die je klachten je soms opleggen.
"Mensen zullen vergeten wat je zei. Mensen zullen vergeten wat je deed. Maar mensen zullen nooit vergeten hoe je hen liet voelen." ( Maya Angelou )
