Actueel
alle pijlers
Straatkrantverkopers en daklozen
woensdag 14 mei 2008 om 21:23
Hallo,
Als er een nieuwe straatkrant uit is, koop ik hem vaak bij mijn 'vaste' straatkrantverkoopster.
In de loop van de tijd heb ik een aantal dingen van haar gehoord over haar privé-omstandigheden, ze is eigenlijk een soort bekende van me geworden.
Dan zie ik andere straatkrantverkopers staan met hetzelfde exemplaar, dan voel ik me bijna schuldig:"nee ik heb 'em al...."
Heb wel eens geld gegeven met de mededeling: "laat 't krantje maar zitten, want die heb ik al", maar ik realiseerde me dat ik dan wel aan de gang kan blijven.
Sommige straatkranters zijn nogal opdringerig, die krijgen een gewoon: 'nee, dankje' te horen, maar toch vind ik het zielig.
Ik kreeg zonet trek ik caramelijs, dus ik pak de fiets en rijdt naar de supermarkt. Staat daar een meisje, eigenlijk een hardstikke mooi meisje, ze komt naar me toe en zegt: mag ik je iets vragen?
Ik voel al aan wat de bedoeling is, dus nogal bot reageer ik: 'nee, vandaag niet'. Ik steek over, voel me naar worden: ik heb vanmiddag dure schoenen gekocht, en nou krijg ik trek en ik ga gewoon een bak ijs kopen.
Ik draai me om, ze vangt mijn blik, en ik zeg tegen haar: 'Sorry, dat ik zo bot deed, vraag maar.' Ze vroeg geld voor een slaapplaats in het slaaphuis voor een nacht, en die heb ik haar gegeven. Ze was ontzettend blij, en zei dat ze zo'n geluk had, want ze had ook zo'n ontzettende dorst, en er was iemand die iets voor haar te drinken aan het kopen was, die zou er zo aan komen.
Ik ben dus lang niet de enige die deze mensen iets geeft, maar het geeft me geen goed gevoel.
Ik voel me eigenlijk nog schuldiger als ik wel geef, omdat het me een soort afkoop-gevoel geeft, zonder dat het werkt dan.
En het ontroert me altijd diep als ik mensen zie die zo diep gezonken zijn. Het zal je vader of moeder maar zijn, of je kind, je zusje, of jezelf.
Ook het gevoel dat je het leed van de hele wereld wel verzachten wil?
Wordt je ook voor gek verklaard als je met zo'n verhaal thuis komt?
Als er een nieuwe straatkrant uit is, koop ik hem vaak bij mijn 'vaste' straatkrantverkoopster.
In de loop van de tijd heb ik een aantal dingen van haar gehoord over haar privé-omstandigheden, ze is eigenlijk een soort bekende van me geworden.
Dan zie ik andere straatkrantverkopers staan met hetzelfde exemplaar, dan voel ik me bijna schuldig:"nee ik heb 'em al...."
Heb wel eens geld gegeven met de mededeling: "laat 't krantje maar zitten, want die heb ik al", maar ik realiseerde me dat ik dan wel aan de gang kan blijven.
Sommige straatkranters zijn nogal opdringerig, die krijgen een gewoon: 'nee, dankje' te horen, maar toch vind ik het zielig.
Ik kreeg zonet trek ik caramelijs, dus ik pak de fiets en rijdt naar de supermarkt. Staat daar een meisje, eigenlijk een hardstikke mooi meisje, ze komt naar me toe en zegt: mag ik je iets vragen?
Ik voel al aan wat de bedoeling is, dus nogal bot reageer ik: 'nee, vandaag niet'. Ik steek over, voel me naar worden: ik heb vanmiddag dure schoenen gekocht, en nou krijg ik trek en ik ga gewoon een bak ijs kopen.
Ik draai me om, ze vangt mijn blik, en ik zeg tegen haar: 'Sorry, dat ik zo bot deed, vraag maar.' Ze vroeg geld voor een slaapplaats in het slaaphuis voor een nacht, en die heb ik haar gegeven. Ze was ontzettend blij, en zei dat ze zo'n geluk had, want ze had ook zo'n ontzettende dorst, en er was iemand die iets voor haar te drinken aan het kopen was, die zou er zo aan komen.
Ik ben dus lang niet de enige die deze mensen iets geeft, maar het geeft me geen goed gevoel.
Ik voel me eigenlijk nog schuldiger als ik wel geef, omdat het me een soort afkoop-gevoel geeft, zonder dat het werkt dan.
En het ontroert me altijd diep als ik mensen zie die zo diep gezonken zijn. Het zal je vader of moeder maar zijn, of je kind, je zusje, of jezelf.
Ook het gevoel dat je het leed van de hele wereld wel verzachten wil?
Wordt je ook voor gek verklaard als je met zo'n verhaal thuis komt?
vrijdag 16 mei 2008 om 17:18
Ik vraag me trouwens af hoeveel van die daklozen er daadwerkelijk niets, maar dan ook niets aan kunnen doen dat ze geen huis hebben. Waarom kan ik (en dan heb ik het even niet over hoge schulden en daarbij geen werk of laag inkomen) wél een uitkering aanvragen en een huis huren en een ander niet?
En dan laat ik dus even de psychiatrische groep buiten beschouwing, want ik vind dat een heel ander verhaal.
Ik begrijp goed dat er omstandigheden kunnen zijn waardoor je dakloos raakt, maar hoe blijf je dat dan zo lang?
En dan laat ik dus even de psychiatrische groep buiten beschouwing, want ik vind dat een heel ander verhaal.
Ik begrijp goed dat er omstandigheden kunnen zijn waardoor je dakloos raakt, maar hoe blijf je dat dan zo lang?
vrijdag 16 mei 2008 om 17:54
het is bekend dat hoe langer de problematiek duurt hoe moeilijker het wordt om mensen weer in een gewoon ritme te krijgen. Het is vaak ook een integrale aanpak die moet plaatsvinden, simpelweg een huis en geld geven werkt niet. Door de psycho sociale problemen is er meer begeleiding nodig. Het zijn vrijwel altijd mensen met meervoudige problematieken. (psychiatrisch in combi met alcoholprobleem, of licht verstandelijk gehandicapt met een drugsprobleem)
vrijdag 16 mei 2008 om 17:57
[quote]:
Meds, ik heb gestudeerd en moest inderdaad ook alles zelf betalen: boeken, college geld, en daarnaast mijn huur etc. Toch studeerde ik, ondanks "arme" ouders. Heb er op een gegeven moment maar een bijbaantje naast genomen, om rond te kunnen komen ja. Weet niet wat er inmiddels allemaal veranderd is, maar de studiefinanciering bestaat nog steeds toch?
Ja maar de stufie is voornamelijk een lening als je zelf niks kan bijdragen, van die 245 euro (geloof ik) kan je niet rondkomen, laat staan een kamer huren. Het lenen is een hele hoge drempel en laat afgestudeerden ook achter met een forse schuld.
Ik begrijp dat je zelf enorm hard gewerkt hebt, en misschien vindt je daarom dat iedereen daar maar toe in staat moet zijn, maar je kan jezelf niet als referentiekader nemen. Ik lees nota bene, dat ondanks als jouw eigen verantwoordelijkheidsgevoel je zelf ook aanspraak hebt gemaakt op een WWB uitkering.
Meds, ik heb gestudeerd en moest inderdaad ook alles zelf betalen: boeken, college geld, en daarnaast mijn huur etc. Toch studeerde ik, ondanks "arme" ouders. Heb er op een gegeven moment maar een bijbaantje naast genomen, om rond te kunnen komen ja. Weet niet wat er inmiddels allemaal veranderd is, maar de studiefinanciering bestaat nog steeds toch?
Ja maar de stufie is voornamelijk een lening als je zelf niks kan bijdragen, van die 245 euro (geloof ik) kan je niet rondkomen, laat staan een kamer huren. Het lenen is een hele hoge drempel en laat afgestudeerden ook achter met een forse schuld.
Ik begrijp dat je zelf enorm hard gewerkt hebt, en misschien vindt je daarom dat iedereen daar maar toe in staat moet zijn, maar je kan jezelf niet als referentiekader nemen. Ik lees nota bene, dat ondanks als jouw eigen verantwoordelijkheidsgevoel je zelf ook aanspraak hebt gemaakt op een WWB uitkering.
vrijdag 16 mei 2008 om 18:27
Ik wil even ingaan op de post van Liv, van 15.19 uur.
Als je als kind van arme ouders op schoolreisje gaat, denk je dan echt dat je naar de SD kunt gaan en vragen om tien euro? Denk je dat je naar de SD kunt gaan als zo'n kind een verjaardagsfeestje wil geven en als enige van de klas dat niet kan?Of als zo'n kind wordt uitegenodigd voor een feestje, denk je dan echt dat de SD een kadootje koopt? Denk je dat de SD zo'n kind nieuwe schoenen geeft als het weer eens uit zijn oude schoenen en kleren is gegroeid? Denk je dat de SD de ouders geld geeft als de telefoonrekening of gasrekening niet kan worden betaald?
Wat een onzin zeg.
Als je als kind van arme ouders op schoolreisje gaat, denk je dan echt dat je naar de SD kunt gaan en vragen om tien euro? Denk je dat je naar de SD kunt gaan als zo'n kind een verjaardagsfeestje wil geven en als enige van de klas dat niet kan?Of als zo'n kind wordt uitegenodigd voor een feestje, denk je dan echt dat de SD een kadootje koopt? Denk je dat de SD zo'n kind nieuwe schoenen geeft als het weer eens uit zijn oude schoenen en kleren is gegroeid? Denk je dat de SD de ouders geld geeft als de telefoonrekening of gasrekening niet kan worden betaald?
Wat een onzin zeg.
vrijdag 16 mei 2008 om 18:32
[quote]:
[...]
Armoede in andere landen doet inderdaad niets af aan de armoede in Nederland. Maar een beetje relativering kan geen kwaad vind ik. (nee, je hoeft niet alles weg te relativeren, maar mensen vergeten gewoon wel eens hoe goed we het hier hebben)[/quote]
Spreek dan maar voor jezelf. Er zijn heel veel mensen die onder de armoedegrens leven zoals al vaker is gezegd in dit topic. Misschien dat je eens een maandje kunt ruilen met hen, dan weet je dat armoede wel bestaat. Zo goed hebben veel mensen het niet in Nederland.
[...]
Armoede in andere landen doet inderdaad niets af aan de armoede in Nederland. Maar een beetje relativering kan geen kwaad vind ik. (nee, je hoeft niet alles weg te relativeren, maar mensen vergeten gewoon wel eens hoe goed we het hier hebben)[/quote]
Spreek dan maar voor jezelf. Er zijn heel veel mensen die onder de armoedegrens leven zoals al vaker is gezegd in dit topic. Misschien dat je eens een maandje kunt ruilen met hen, dan weet je dat armoede wel bestaat. Zo goed hebben veel mensen het niet in Nederland.
vrijdag 16 mei 2008 om 18:40
Toevallig bleek laatst uit een onderzoek dat hoe meer inkomen mensen hebben, hoe minder men aan goede doelen geeft.
Daar kan ik dus slecht tegen.
http://www.depers.nl/binn...-geeft-meer-dan-rijk.html
vrijdag 16 mei 2008 om 18:44
Okee, dat is tegenwoordig dus inderdaad heel erg weinig.
Ik heb niet enorm hard gewerkt hoor, valt reuze mee.
En ja, ik had bijstand, omdat ik jarenlang thuis ben geweest voor mijn 3 (jonge) kids en toen in de steek werd gelaten door mijn ex....
(ik zeg toch ook niet dat niemand recht heeft op bijstand?)
vrijdag 16 mei 2008 om 18:46
vrijdag 16 mei 2008 om 18:49
:
Dat er nog steeds mensen zijn die denken dat er geen armoede in Nederland is.
Onbegrijpelijk. Kijken niet verder dan hun eigen neus lang is. ( en rijk)
Dat beweer ik nergens: wel dat je met een bijstandsuitkering het niet zo slecht hebt en dat als je schulden maakt, je zelf daarvoor verantwoordelijk bent.
Uiteraard zijn er mensen die er weinig aan kunnen doen, dat zeg ik dus ook de hele tijd.
vrijdag 16 mei 2008 om 18:55
Pfff, het komt nu net over alsof ik iets tegen daklozen/mensen met een uitkering/mensen met schulden heb: Nee dus!
Alleen dat gelul dat je met een uitkering (ff zonder schulden dus) het zoooo vreselijk slecht hebt: mijn ervaring is anders.
En dat veel mensen er niets aan kunnen doen: ook dat geloof ik maar ten dele.....
Alleen dat gelul dat je met een uitkering (ff zonder schulden dus) het zoooo vreselijk slecht hebt: mijn ervaring is anders.
En dat veel mensen er niets aan kunnen doen: ook dat geloof ik maar ten dele.....
vrijdag 16 mei 2008 om 18:57
Bij ons op school is er wel een potje voor die kinderen.
Maar alleen het idee dat er mensen zijn die dat nodig hebben...
Het gaat dus om 10 euro he? Voor schoolreisje van de kleuters
10 Fucking euro,s,als je dat niet kan missen heb je echt niet veel hoor
En ze zijn er bij ons die het nodig hebben dus..........
Maar alleen het idee dat er mensen zijn die dat nodig hebben...
Het gaat dus om 10 euro he? Voor schoolreisje van de kleuters
10 Fucking euro,s,als je dat niet kan missen heb je echt niet veel hoor
En ze zijn er bij ons die het nodig hebben dus..........
vrijdag 16 mei 2008 om 18:58
Nee, zo kom je niet op mij over.
Wel als iemand (en heel veel Nederlanders trouwens) die zeggen dat er geen armoede is. Terwijl het gewoon een feit is dat er mensen zijn die onder de armoedegrens leven.
En er zijn inderdaad mensen die er helemaal een potje van maken en zo in de schulden komen. Maar ook veel mensen die buiten hun eigen schuld in de schulden raken.
Wel als iemand (en heel veel Nederlanders trouwens) die zeggen dat er geen armoede is. Terwijl het gewoon een feit is dat er mensen zijn die onder de armoedegrens leven.
En er zijn inderdaad mensen die er helemaal een potje van maken en zo in de schulden komen. Maar ook veel mensen die buiten hun eigen schuld in de schulden raken.
