Actueel
alle pijlers
Straatkrantverkopers en daklozen
woensdag 14 mei 2008 om 21:23
Hallo,
Als er een nieuwe straatkrant uit is, koop ik hem vaak bij mijn 'vaste' straatkrantverkoopster.
In de loop van de tijd heb ik een aantal dingen van haar gehoord over haar privé-omstandigheden, ze is eigenlijk een soort bekende van me geworden.
Dan zie ik andere straatkrantverkopers staan met hetzelfde exemplaar, dan voel ik me bijna schuldig:"nee ik heb 'em al...."
Heb wel eens geld gegeven met de mededeling: "laat 't krantje maar zitten, want die heb ik al", maar ik realiseerde me dat ik dan wel aan de gang kan blijven.
Sommige straatkranters zijn nogal opdringerig, die krijgen een gewoon: 'nee, dankje' te horen, maar toch vind ik het zielig.
Ik kreeg zonet trek ik caramelijs, dus ik pak de fiets en rijdt naar de supermarkt. Staat daar een meisje, eigenlijk een hardstikke mooi meisje, ze komt naar me toe en zegt: mag ik je iets vragen?
Ik voel al aan wat de bedoeling is, dus nogal bot reageer ik: 'nee, vandaag niet'. Ik steek over, voel me naar worden: ik heb vanmiddag dure schoenen gekocht, en nou krijg ik trek en ik ga gewoon een bak ijs kopen.
Ik draai me om, ze vangt mijn blik, en ik zeg tegen haar: 'Sorry, dat ik zo bot deed, vraag maar.' Ze vroeg geld voor een slaapplaats in het slaaphuis voor een nacht, en die heb ik haar gegeven. Ze was ontzettend blij, en zei dat ze zo'n geluk had, want ze had ook zo'n ontzettende dorst, en er was iemand die iets voor haar te drinken aan het kopen was, die zou er zo aan komen.
Ik ben dus lang niet de enige die deze mensen iets geeft, maar het geeft me geen goed gevoel.
Ik voel me eigenlijk nog schuldiger als ik wel geef, omdat het me een soort afkoop-gevoel geeft, zonder dat het werkt dan.
En het ontroert me altijd diep als ik mensen zie die zo diep gezonken zijn. Het zal je vader of moeder maar zijn, of je kind, je zusje, of jezelf.
Ook het gevoel dat je het leed van de hele wereld wel verzachten wil?
Wordt je ook voor gek verklaard als je met zo'n verhaal thuis komt?
Als er een nieuwe straatkrant uit is, koop ik hem vaak bij mijn 'vaste' straatkrantverkoopster.
In de loop van de tijd heb ik een aantal dingen van haar gehoord over haar privé-omstandigheden, ze is eigenlijk een soort bekende van me geworden.
Dan zie ik andere straatkrantverkopers staan met hetzelfde exemplaar, dan voel ik me bijna schuldig:"nee ik heb 'em al...."
Heb wel eens geld gegeven met de mededeling: "laat 't krantje maar zitten, want die heb ik al", maar ik realiseerde me dat ik dan wel aan de gang kan blijven.
Sommige straatkranters zijn nogal opdringerig, die krijgen een gewoon: 'nee, dankje' te horen, maar toch vind ik het zielig.
Ik kreeg zonet trek ik caramelijs, dus ik pak de fiets en rijdt naar de supermarkt. Staat daar een meisje, eigenlijk een hardstikke mooi meisje, ze komt naar me toe en zegt: mag ik je iets vragen?
Ik voel al aan wat de bedoeling is, dus nogal bot reageer ik: 'nee, vandaag niet'. Ik steek over, voel me naar worden: ik heb vanmiddag dure schoenen gekocht, en nou krijg ik trek en ik ga gewoon een bak ijs kopen.
Ik draai me om, ze vangt mijn blik, en ik zeg tegen haar: 'Sorry, dat ik zo bot deed, vraag maar.' Ze vroeg geld voor een slaapplaats in het slaaphuis voor een nacht, en die heb ik haar gegeven. Ze was ontzettend blij, en zei dat ze zo'n geluk had, want ze had ook zo'n ontzettende dorst, en er was iemand die iets voor haar te drinken aan het kopen was, die zou er zo aan komen.
Ik ben dus lang niet de enige die deze mensen iets geeft, maar het geeft me geen goed gevoel.
Ik voel me eigenlijk nog schuldiger als ik wel geef, omdat het me een soort afkoop-gevoel geeft, zonder dat het werkt dan.
En het ontroert me altijd diep als ik mensen zie die zo diep gezonken zijn. Het zal je vader of moeder maar zijn, of je kind, je zusje, of jezelf.
Ook het gevoel dat je het leed van de hele wereld wel verzachten wil?
Wordt je ook voor gek verklaard als je met zo'n verhaal thuis komt?
zaterdag 17 mei 2008 om 13:43
[quote]:
Ik geef ook aan goede doelen,en ja er blijft daarvan ook een deel aan de strijkstok hangen.
Soms denk ik ook dat ik het leed van een ander maar een beetje afkoop.En dan voel ik mij weer slecht.
Ik kan echt nachten wakker liggen van de ellende in de wereld.
Maar ook machteloos daarin.Ik heb echt veel respect voor mensen die echt daadkrachtig zijn en de handen uit de mouwen geven.Ik kan dat niet,dus geef ik maar geld of spullen.Tsja,het is beter iets dan niets denk ik dan maar.
Dit zou ik geschreven kunnen hebben. Ik zou ook zo graag wat aan de ellende in de wereld willen doen maar ik zou ook niet weten hoe. ( afgezien van geld geven )
De arrogantie waarmee sommige mensen hier beweren dat er geen armoede is en dat je als je wil werken er altijd wel werk is, vind ik stuitend en wereldvreemd. En dat er vervolgens een voorbeeld van een gezin bij wordt gehaald die niet willen deugen is belachelijk. Zoals iemand al schreef, het kan iedereen overkomen, ook de mensen die nu heel hard roepen dat dat niet zo is. Scheiding, ziekte, werkloosheid zijn voorbeelden waarvan je denkt dat het jou niet overkomt maar het gebeurd zo vaak, dat het iedereen kan overkomen.
En nee, ik kan geen krantenverkoper voorbij lopen zonder een krant te kopen. Ik word er niet minder van, hij wel beter.
Ik geef ook aan goede doelen,en ja er blijft daarvan ook een deel aan de strijkstok hangen.
Soms denk ik ook dat ik het leed van een ander maar een beetje afkoop.En dan voel ik mij weer slecht.
Ik kan echt nachten wakker liggen van de ellende in de wereld.
Maar ook machteloos daarin.Ik heb echt veel respect voor mensen die echt daadkrachtig zijn en de handen uit de mouwen geven.Ik kan dat niet,dus geef ik maar geld of spullen.Tsja,het is beter iets dan niets denk ik dan maar.
Dit zou ik geschreven kunnen hebben. Ik zou ook zo graag wat aan de ellende in de wereld willen doen maar ik zou ook niet weten hoe. ( afgezien van geld geven )
De arrogantie waarmee sommige mensen hier beweren dat er geen armoede is en dat je als je wil werken er altijd wel werk is, vind ik stuitend en wereldvreemd. En dat er vervolgens een voorbeeld van een gezin bij wordt gehaald die niet willen deugen is belachelijk. Zoals iemand al schreef, het kan iedereen overkomen, ook de mensen die nu heel hard roepen dat dat niet zo is. Scheiding, ziekte, werkloosheid zijn voorbeelden waarvan je denkt dat het jou niet overkomt maar het gebeurd zo vaak, dat het iedereen kan overkomen.
En nee, ik kan geen krantenverkoper voorbij lopen zonder een krant te kopen. Ik word er niet minder van, hij wel beter.
De wereld biedt genoeg voor ieders behoefte, maar niet voor ieders hebzucht.
zaterdag 17 mei 2008 om 13:55
Tegenwoordig zit het bijstandsbestand ook behoorlijk vol met in feite arbeidsongeschikten, veel WIA'ers en WAjongers. Omdat deze regelingen helemaal zijn afgekalfd zijn deze mensen nu aangewezen op de WWB. Voorbeeld, ernstige autist die op het eerste gezicht redelijk sociaal aangepast lijkt, kan geen baan houden, is eigenlijk WAjonger, maar wordt deels goedgekeurd vanwege zijn op het eerste gezicht sociaal aangepaste gedrag. Zit nu in WWB en maakt schuld op schuld omdat hij gevolg en oorzaak niet kan scheiden
zaterdag 17 mei 2008 om 14:03
Het is vandaag de dag bijzonder moeilijk om werkeloos in de bijstand te zitten. Door het Work First systeem zit de grootste groep op traject om toegeleid te worden naar een baan. Dat betekent dat men naar school is of werkt met behoud van uitkering in bijv. de sociale werkvoorziening. Dat leidt niet altijd tot een vaste baan vanwege complexe problemen. Maar de meeste zijn aan het werk 1 of ander reintegratietraject. De bijstandstrekker die thuis uit zijn neus zit te vreten is niet of nauwelijks meer. Dat is een jaar of drie geleden veranderd met de invoering van de nieuwe wet werk en bijstand. De kleine groep die niet in work first valt is moelijk bemiddelbaar en dan kom je op die complexe gevallen die ik net beschreef, mensen die eigenlijk in een ander vangnet thuishoren. Het is jammer dat er zoveel vooroordelen bestaan en dat er zo weinig kennis is. De groep moeilijk bemiddelbaren zijn vaak mensen met meervoudige problematiek, geen werk is niet alleen geen inkomen het is ook sociaal isolement en je loopt aan tegen de intolerantie van de maatschappij. Veel van deze mensen schamen zich en durven bijv. niet aan te kloppen voor bijzondere bijstand
zaterdag 17 mei 2008 om 17:12
En die autist die in de bijstand zit maar daar eigenlijk niet hoort, wordt op enig moment op straat gezet wegens huurachterstand, verliest zijn bijstandsuitkering en voordat je het weet staat-ie op het station de daklozenkrant te verkopen (in het gunstigste geval, want dat betekent immers dat-ie de weg naar die organisatie gevonden heeft). En dan lopen we massaal langs hem heen onder het motto: niemand hoeft op straat te leven of de straatkrant te verkopen, als je de hele dag kunt staan, kun je ook werken.....
.
zaterdag 17 mei 2008 om 17:26
Ik dacht dat de discussie gesloten kan worden, maar niet dus.
Natuurlijk zijn er zat gevallen van mensen die niet of met moeite kunnen werken, maar er wordt nu gedaan of alleen zielige mensen die allerlei psychische of lichamelijke problemen in de bijstand zitten en dat vind ik onzin.
Er zijn naar mij mening ook zat mensen die wel kunnen, maar niet willen. Als die nou eens aan het werk zouden gaan, hebben de mensen die terecht in de bijstand zitten, het ook beter.
Natuurlijk zijn er zat gevallen van mensen die niet of met moeite kunnen werken, maar er wordt nu gedaan of alleen zielige mensen die allerlei psychische of lichamelijke problemen in de bijstand zitten en dat vind ik onzin.
Er zijn naar mij mening ook zat mensen die wel kunnen, maar niet willen. Als die nou eens aan het werk zouden gaan, hebben de mensen die terecht in de bijstand zitten, het ook beter.
Cum non tum age
zaterdag 17 mei 2008 om 18:08
Ik ga met noa mee. In Nederland bestaat natuurlijk wel relatieve armoede: als Jan Modaal 4x per jaar een stedentripje kan doen en jij kunt je kinderen maar ternauwernood kleden, voel je je in vergelijking met hem hartstikke arm. Maar da's gevoelsarmoede. Anno 2008 hebben mensen die al jarenlang in de bijstand zitten het nog steeds luxer dan ons gezin in de jaren '80 (vader arbeider, drie kinderen) het had. We gingen niet op vakantie, nooit uit eten, hadden geen auto en ik droeg de kleren van mijn oudere zus af. Maar we waren niet arm. Hebben we ook nooit durven beweren. We wisten in welke omstandigheden onze ouders vroeger waren opgegroeid, en beseften dat wij het in vergelijking daarmee oneindig luxe hadden. We konden naar school en wisten dus in welke omstandigheden de halve wereld leeft, en beseften dat wij het in vergelijking daarmee oneindig luxe hadden.
Als je blik enigszins breder is dan Nederland alleen voelt het bijzonder lomp om te spreken van 'armoede in Nederland'.
Wat niet wegneemt dat we, juist ook omdat we zo'n rijk land zijn, de morele plicht hebben fatsoenlijk te zorgen voor onze ouderen, zieken en gehandicapten.
Als je blik enigszins breder is dan Nederland alleen voelt het bijzonder lomp om te spreken van 'armoede in Nederland'.
Wat niet wegneemt dat we, juist ook omdat we zo'n rijk land zijn, de morele plicht hebben fatsoenlijk te zorgen voor onze ouderen, zieken en gehandicapten.
zaterdag 17 mei 2008 om 23:48
Ik denk niet dat iemand met een bijstandsuitkering het beter heeft dan jullie gezin in de jaren 80. Denk je nu werkelijk dat je met een uitkering uit eten kan, of op vakantie kan? In de jaren tachtig was het minimumloon wat je vader zeker gehad moet hebben altijd nog hoger dan een bijstandsuitkering. Qua centen kan je het niet vergelijken de lonen nu zijn hoger en dus ook de uitkering, hoewel de uitkering amper is meegestegen. Helaas is alles wel veel duurder geworden.
Armoede in Nederland is niet doodgaan van de honger, het is wel niet mee kunnen doen in de maatschappij. En dat geldt voor alle westerse landen. Je kan het niet vergelijken met Ethiopie. Ethiopie is een derde wereld land nota bene. Het nationaal inkomen is daar veel en veel lager dan in Nederland. Ik vind het onacceptabel dat in Nederland mensen moeten leven onder het sociaal minimum, het normbedrag wat we met zijn allen hebben afgesproken wat minimaal nodig is voor de primaire levensbehoefte. En ik denk dat ieder fatsoenlijk mens dat onacceptabel moet vinden.
zondag 18 mei 2008 om 00:15
Precies meds.
Ik noem even een voorbeeld: mijn moeder heeft al een paar jaar reuma en is tijdens haar werk in de catering in de ziektewet beland. Het werk werd te zwaar voor haar.
Na 2 jaar ziektewet kreeg ze een keuring voor de WIA.
Hoe ging deze keuring? De arts vroeg mijn moeder een koffie kopje van de ene tafel naar de andere tafel te brengen en deze daar weer neer te zetten. "Nou mevrouw, dit gaat prima, ik zie geen reden om u gedeeltelijk of helemaal af te keuren."
Mijn moeder heeft kromme vingers en kan haar handen niet eens meer helemaal dicht doen. Het zit niet alleen in d'r handen, maar overal. Ze heeft een second opinion aangevraagd en hoe ging deze? Via de telefoon. (!) En wederom weer goedgekeurd.
Ze is een alleenstaande vrouw, dus inkomsten zijn voor haar noodzakelijk.
Mijn moeder heeft verder geen opleidingen en wordt bijna gedwongen om fysiek zwaar werk te blijven doen, omdat voor de lichtere banen vaak diploma's nodig zijn.
Het zou fijn zijn als mensen eens wat verder zouden kijken dan hun neus lang is voordat ze hun oordeel klaar hebben.
Er zullen best mensen zijn die het heerlijk vinden, een uitkering en niet hoeven te werken. Al denk ik dat dit minimaal is.
Ik noem even een voorbeeld: mijn moeder heeft al een paar jaar reuma en is tijdens haar werk in de catering in de ziektewet beland. Het werk werd te zwaar voor haar.
Na 2 jaar ziektewet kreeg ze een keuring voor de WIA.
Hoe ging deze keuring? De arts vroeg mijn moeder een koffie kopje van de ene tafel naar de andere tafel te brengen en deze daar weer neer te zetten. "Nou mevrouw, dit gaat prima, ik zie geen reden om u gedeeltelijk of helemaal af te keuren."
Mijn moeder heeft kromme vingers en kan haar handen niet eens meer helemaal dicht doen. Het zit niet alleen in d'r handen, maar overal. Ze heeft een second opinion aangevraagd en hoe ging deze? Via de telefoon. (!) En wederom weer goedgekeurd.
Ze is een alleenstaande vrouw, dus inkomsten zijn voor haar noodzakelijk.
Mijn moeder heeft verder geen opleidingen en wordt bijna gedwongen om fysiek zwaar werk te blijven doen, omdat voor de lichtere banen vaak diploma's nodig zijn.
Het zou fijn zijn als mensen eens wat verder zouden kijken dan hun neus lang is voordat ze hun oordeel klaar hebben.
Er zullen best mensen zijn die het heerlijk vinden, een uitkering en niet hoeven te werken. Al denk ik dat dit minimaal is.
zondag 18 mei 2008 om 00:46
Ik denk dat het wel veel voorkomt Scorpion. Omdat je er in dit land netto bijzonder weinig op vooruitgaat als je van een bijstandsuitkering overstapt op een laagbetaalde baan. En vaak zal het natuurlijk gaan om een laagbetaalde baan.
Een vriendin van me gaat stoppen met werken bij de Sociale Dienst, met als belangrijkste reden dat ze het na zes jaar niet meer kan opbrengen 'te trekken aan een dood paard'.
Ze is nu hard op zoek naar werk als loopbaancoach, of iets dergelijks, in elk geval iets waarbij ze haar expertise op het gebied van Personeel & Arbeid kan inzetten voor mensen die ook daadwerkelijk aan het werk willen. Het is een teken aan de wand dat ze dat blijkbaar in haar baan als bijstandsconsulent niet, of veel te weinig, vindt.
Natuurlijk zijn er ook mensen zoals jouw moeder, ik ken er zelf een: man van 55 met gezondheidsklachten. Die wil echt wel en voelt zich heus niet te goed: hij heeft zijn hele leven al in de fabriek gestaan. Maar nu vindt hij al een paar jaar geen werk.
Ik ontken niet dat dat bestaat, en ik vind het rot voor hem. Ik ontken ook niet dat er in dit land mensen zijn die zonder dat zij daar zelf voor kiezen maar ternauwernood de eindjes aan elkaar kunnen knopen. En het kan mij overkomen dat ik in zo'n situatie kom, het kan dierbaren van me overkomen, het kan iedereen overkomen. Daarom is het ook zo fijn dat we een sociaal vangnet hebben. We hebben een maatschappij die ervoor zorgt dat mensen niet omkomen van de honger, we hebben onderwijs voor iedereen onder de 16, we hebben basale gezondheidszorg voor iedereen.
Kom je dan toch nog dakloos op straat terecht, dan heb je op zijn minst een aantal aangeboden kansen op begeleiding-naar-werk, scholing, afkicken, psychiatrische behandeling, geweigerd of verprutst. Da's hartstikke erg en schrijnend, maar in de rest van de wereld leven mensen in nog veel schrijnender omstandigheden zonder uberhaupt ooit een kans te hebben gehad. Dat is de reden dat ik over het algemeen eerder doneer aan een schooltje in Soedan dan dat ik een straatkrant koop. Ik steun wel 1 in Nederland lopend iets trouwens: de Zonnebloem. Omdat mensen er veelal inderdaad niet om vragen gehandicapt, ziek of eenzaam te worden, en het mooi is dat er een stichting voor hen af en toe een lichtpuntje verzorgt.
Een vriendin van me gaat stoppen met werken bij de Sociale Dienst, met als belangrijkste reden dat ze het na zes jaar niet meer kan opbrengen 'te trekken aan een dood paard'.
Ze is nu hard op zoek naar werk als loopbaancoach, of iets dergelijks, in elk geval iets waarbij ze haar expertise op het gebied van Personeel & Arbeid kan inzetten voor mensen die ook daadwerkelijk aan het werk willen. Het is een teken aan de wand dat ze dat blijkbaar in haar baan als bijstandsconsulent niet, of veel te weinig, vindt.
Natuurlijk zijn er ook mensen zoals jouw moeder, ik ken er zelf een: man van 55 met gezondheidsklachten. Die wil echt wel en voelt zich heus niet te goed: hij heeft zijn hele leven al in de fabriek gestaan. Maar nu vindt hij al een paar jaar geen werk.
Ik ontken niet dat dat bestaat, en ik vind het rot voor hem. Ik ontken ook niet dat er in dit land mensen zijn die zonder dat zij daar zelf voor kiezen maar ternauwernood de eindjes aan elkaar kunnen knopen. En het kan mij overkomen dat ik in zo'n situatie kom, het kan dierbaren van me overkomen, het kan iedereen overkomen. Daarom is het ook zo fijn dat we een sociaal vangnet hebben. We hebben een maatschappij die ervoor zorgt dat mensen niet omkomen van de honger, we hebben onderwijs voor iedereen onder de 16, we hebben basale gezondheidszorg voor iedereen.
Kom je dan toch nog dakloos op straat terecht, dan heb je op zijn minst een aantal aangeboden kansen op begeleiding-naar-werk, scholing, afkicken, psychiatrische behandeling, geweigerd of verprutst. Da's hartstikke erg en schrijnend, maar in de rest van de wereld leven mensen in nog veel schrijnender omstandigheden zonder uberhaupt ooit een kans te hebben gehad. Dat is de reden dat ik over het algemeen eerder doneer aan een schooltje in Soedan dan dat ik een straatkrant koop. Ik steun wel 1 in Nederland lopend iets trouwens: de Zonnebloem. Omdat mensen er veelal inderdaad niet om vragen gehandicapt, ziek of eenzaam te worden, en het mooi is dat er een stichting voor hen af en toe een lichtpuntje verzorgt.
zondag 18 mei 2008 om 01:38
Tja het kan natuurlijk altijd erger. Iemand met kanker is natuurlijk heel zielig, maar ja als je cystic fibrose hebt ben nog zuurder.
Ben je een been verloren bij een ongeluk, dan heb je ongelofelijke pech, maar hey wat zeur je nou, je had ook meervoudig gehandicapt geboren kunnen zijn. Iemand die een kind verliest heeft het natuurlijk heel zwaar maar iemand die al zijn kinderen heeft zien omkomen bij de aardbeving in China heeft het natuurlijk een tikje zwaarder.
got the message?
Ben je een been verloren bij een ongeluk, dan heb je ongelofelijke pech, maar hey wat zeur je nou, je had ook meervoudig gehandicapt geboren kunnen zijn. Iemand die een kind verliest heeft het natuurlijk heel zwaar maar iemand die al zijn kinderen heeft zien omkomen bij de aardbeving in China heeft het natuurlijk een tikje zwaarder.
got the message?
zondag 18 mei 2008 om 09:33
zondag 18 mei 2008 om 09:53
Ik heb ook vaak vreselijk met die mensen te doen en als ik zo'n bui heb dan blijf ik ook geld geven maar soms denk ik; hmmm, waarom gaat bijv. zo'n krantenmannetje i.p.v. in een hoekje te staan niet gewoon bijv. bij de Macdonalds werken. Genoeg werk is er in ieder geval.
En als ze op straat leven, er zijn ook genoeg opdaklozenhuizen ?! Dan heb ik het niet over druksverslafden of alcoholicer. nee, gewoon de gezonde vrouw/man.
En als ze op straat leven, er zijn ook genoeg opdaklozenhuizen ?! Dan heb ik het niet over druksverslafden of alcoholicer. nee, gewoon de gezonde vrouw/man.
zondag 18 mei 2008 om 10:40
Ja naar mijn mening. Ik kan best een mening vormen zonder dat ik bij de Sociale Dienst werk of zonder vrienden te hebben die in de bijstand zitten. Wat een onzin dat je je helemaal in die kringen moet bevinden omdat je er anders niets over te zeggen hebt.
Dus nogmaals, ik blijf bij mijn standpunt.
Cum non tum age
zondag 18 mei 2008 om 13:38
Goh Noa hoeveel ken je er dan? Want je doet voorkomen alsof jij weet dat het gros uit luiheid een uitkering heeft.
Liv, eens maar daar gaat het hier niet om en dat is ook niet wat ik wilde zeggen. Ik wilde zeggen dat je alles kan bagetalliseren, omdat er altijd ergere dingen zijn in de wereld, en dat wil niet zeggen dat mensen daardoor geen recht hebben op hulp en ondersteuning.
Smurfi, de gewone gezonde man/vrouw is niet dakloos
Liv, eens maar daar gaat het hier niet om en dat is ook niet wat ik wilde zeggen. Ik wilde zeggen dat je alles kan bagetalliseren, omdat er altijd ergere dingen zijn in de wereld, en dat wil niet zeggen dat mensen daardoor geen recht hebben op hulp en ondersteuning.
Smurfi, de gewone gezonde man/vrouw is niet dakloos
zondag 18 mei 2008 om 15:29
Ik snap het kletsbets, ik vat het niet aanvallend op.
Opleidingen kosten behoorlijk wat geld en ze zit nu net op het minimum. Ze kan dit niet betalen.
Het UWV heeft haar ook geen opleiding of iets dergelijks aangeboden omdat ze volgens hen gewoon het werk kan blijven doen wat ze deed. ( de catering)
Opleidingen kosten behoorlijk wat geld en ze zit nu net op het minimum. Ze kan dit niet betalen.
Het UWV heeft haar ook geen opleiding of iets dergelijks aangeboden omdat ze volgens hen gewoon het werk kan blijven doen wat ze deed. ( de catering)
zondag 18 mei 2008 om 15:50
[quote]:
[...]
Ja naar mijn mening. Ik kan best een mening vormen zonder dat ik bij de Sociale Dienst werk of zonder vrienden te hebben die in de bijstand zitten. Wat een onzin dat je je helemaal in die kringen moet bevinden omdat je er anders niets over te zeggen hebt.
Dus nogmaals, ik blijf bij mijn standpunt.[/quote]
Dus omdat jij geen armoede ziet in je omgeving bestaat het ook niet. Ik heb nog nooit bacteriën of vitamines of weet ik veel wat gezien, maar toch bestaan ze.
[...]
Ja naar mijn mening. Ik kan best een mening vormen zonder dat ik bij de Sociale Dienst werk of zonder vrienden te hebben die in de bijstand zitten. Wat een onzin dat je je helemaal in die kringen moet bevinden omdat je er anders niets over te zeggen hebt.
Dus nogmaals, ik blijf bij mijn standpunt.[/quote]
Dus omdat jij geen armoede ziet in je omgeving bestaat het ook niet. Ik heb nog nooit bacteriën of vitamines of weet ik veel wat gezien, maar toch bestaan ze.
De wereld biedt genoeg voor ieders behoefte, maar niet voor ieders hebzucht.
zondag 18 mei 2008 om 15:52
[quote]:
[...]
Allereerst: ik bedoel dit niet aanvallend, of oordelend!
Wat ik me wel afvraag: Wat let je moeder om een cursus te gaan volgen zodat ze lichamelijk lichter werk kan gaan doen?[/quote]
Het vervelende is dat je dan je diploma hebt maar geen ervaring. En als je al wat ouder bent is het gewoon heel moeilijk om weer aan de slag te komen.
[...]
Allereerst: ik bedoel dit niet aanvallend, of oordelend!
Wat ik me wel afvraag: Wat let je moeder om een cursus te gaan volgen zodat ze lichamelijk lichter werk kan gaan doen?[/quote]
Het vervelende is dat je dan je diploma hebt maar geen ervaring. En als je al wat ouder bent is het gewoon heel moeilijk om weer aan de slag te komen.
De wereld biedt genoeg voor ieders behoefte, maar niet voor ieders hebzucht.
zondag 18 mei 2008 om 17:36
zondag 18 mei 2008 om 17:41
Goh Noa hoeveel ken je er dan? Want je doet voorkomen alsof jij weet dat het gros uit luiheid een uitkering heeft.
Zo, en hoeveel mensen met een bijstandsuitkering moet ik volgens jou dan kennen om mijn mening te kunnen geven?
Ik zeg toch ook niet tegen jou dat je eerst maar eens veel meer van de wereld moet zien voordat je kunt zeggen dat er in Nederland wel echte armoede is. Als je op dat soort gronden pas een mening mag hebben volgens jou, kun je bijna nergens een discussie over voeren.
Zo, en hoeveel mensen met een bijstandsuitkering moet ik volgens jou dan kennen om mijn mening te kunnen geven?
Ik zeg toch ook niet tegen jou dat je eerst maar eens veel meer van de wereld moet zien voordat je kunt zeggen dat er in Nederland wel echte armoede is. Als je op dat soort gronden pas een mening mag hebben volgens jou, kun je bijna nergens een discussie over voeren.
Cum non tum age
