Gezondheid
alle pijlers
Ik schrijf het even van me af...............
zondag 24 juni 2012 21:01
4 jaar geleden was ik hun getuige, op een zonnige septemberdag trouwden ze op een sprookjesachtige locatie.
Het was een topdag met een knalfeest als afsluiting.
1.5 jaar geleden was er weer een hoogtepunt in hun leven, de geboorte van hun dochtertje, een mooie gezonde baby zo een die iedere ouder zich wenst.
Van de week ging ze naar de huisarts, een beetje kortademig, koortsig, kortom niet goed.
De huisarts reageerde alert en verwees haar direct door naar het ziekenhuis waar ze direct moest blijven.
Afgelopen donderdag had ik een ontroostbare vriend aan de telefoon, een ver gevorderde vorm van kanker die op de longen drukt, het is nog een kwestie van weken.
Oh wat zag ik er vandaag tegen op, de tocht naar het ziekenhuis, met lood in de schoenen fietste ik naar de onvermijdelijke confrontatie.
Ze ligt aan een morfinepomp, 38 jaar, en in plaats van zich druk te maken over kinderzaken is ze bezig haar uitvaart te regelen.
Ze is zo sterk, hij ook, heel rustig vertelde ze "Gijs ik ga dood" en zo heb ik mijn uitvaart geregeld.
Haar humor is ze niet kwijt, ze kreeg me zelfs nog aan het lachen en attent, "Kom Gijs, naar huis, voetbal begint zo"
Ze gaan nog pijn bestrijden en kijken of er nog levens verlengende handelingen mogelijk zijn maar zelf gelooft ze daar niet in, zoals ze zich nu voelt denkt ze in dagen of weken.
4 jaar geleden regelden we de bruiloft (was ook ceremoniemeester) wie had dit kunnen of durven bedenken.
Het was een topdag met een knalfeest als afsluiting.
1.5 jaar geleden was er weer een hoogtepunt in hun leven, de geboorte van hun dochtertje, een mooie gezonde baby zo een die iedere ouder zich wenst.
Van de week ging ze naar de huisarts, een beetje kortademig, koortsig, kortom niet goed.
De huisarts reageerde alert en verwees haar direct door naar het ziekenhuis waar ze direct moest blijven.
Afgelopen donderdag had ik een ontroostbare vriend aan de telefoon, een ver gevorderde vorm van kanker die op de longen drukt, het is nog een kwestie van weken.
Oh wat zag ik er vandaag tegen op, de tocht naar het ziekenhuis, met lood in de schoenen fietste ik naar de onvermijdelijke confrontatie.
Ze ligt aan een morfinepomp, 38 jaar, en in plaats van zich druk te maken over kinderzaken is ze bezig haar uitvaart te regelen.
Ze is zo sterk, hij ook, heel rustig vertelde ze "Gijs ik ga dood" en zo heb ik mijn uitvaart geregeld.
Haar humor is ze niet kwijt, ze kreeg me zelfs nog aan het lachen en attent, "Kom Gijs, naar huis, voetbal begint zo"
Ze gaan nog pijn bestrijden en kijken of er nog levens verlengende handelingen mogelijk zijn maar zelf gelooft ze daar niet in, zoals ze zich nu voelt denkt ze in dagen of weken.
4 jaar geleden regelden we de bruiloft (was ook ceremoniemeester) wie had dit kunnen of durven bedenken.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
woensdag 13 februari 2013 00:37
Hallo allemaal,
Lief dat jullie nog aan me denken, even een update.
Met mij gaat het goed, heb op zich een karakter die dingen kan accepteren zoals ze zijn.
Vanavond nog uitgebreid contact gehad met mijn vriend, hij is nog niet echt aan verwerken toe gekomen omdat hij heel, heel veel moet regelen, van kleine zaken zoals het beëindigen van het telefoon abonnement tot complexere zaken zoals het omzetten van de hypotheek.
Maar als hij 's avonds alleen op de bank zit en we sms-en wat op en neer merk ik wel dat de klap met volle vaart aan het binnenkomen is, alsof het nu echt begint door te dringen.
Toen ze in de hospice lag ging hij iedere thuiswedstrijd van Vitesse naar voetbal, een soort uitlaatklep maar hij wil niet meer mee.
Ik dring ook niet aan hoor, hij geeft zelf wel weer aan als het weer zover is.
Het vervelende is dat ik door zware griep aan huis gekluisterd ben anders had ik hem opgehaald om ff een rondje Posbank ofzo te rijden maar goed dat kan later in de week wel.
Lief dat jullie nog aan me denken, even een update.
Met mij gaat het goed, heb op zich een karakter die dingen kan accepteren zoals ze zijn.
Vanavond nog uitgebreid contact gehad met mijn vriend, hij is nog niet echt aan verwerken toe gekomen omdat hij heel, heel veel moet regelen, van kleine zaken zoals het beëindigen van het telefoon abonnement tot complexere zaken zoals het omzetten van de hypotheek.
Maar als hij 's avonds alleen op de bank zit en we sms-en wat op en neer merk ik wel dat de klap met volle vaart aan het binnenkomen is, alsof het nu echt begint door te dringen.
Toen ze in de hospice lag ging hij iedere thuiswedstrijd van Vitesse naar voetbal, een soort uitlaatklep maar hij wil niet meer mee.
Ik dring ook niet aan hoor, hij geeft zelf wel weer aan als het weer zover is.
Het vervelende is dat ik door zware griep aan huis gekluisterd ben anders had ik hem opgehaald om ff een rondje Posbank ofzo te rijden maar goed dat kan later in de week wel.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
vrijdag 22 februari 2013 19:16
quote:Louba schreef op 22 februari 2013 @ 13:53:
Moest even aan je denken HBG. Hoe is het met iedereen daar?Alles zijn gangetje, af en toe vind ik het nog wel raar, nog geen maand geleden keken we studio sport iedere zondag en nu zijn vriend en ik alleen over.
Moest even aan je denken HBG. Hoe is het met iedereen daar?Alles zijn gangetje, af en toe vind ik het nog wel raar, nog geen maand geleden keken we studio sport iedere zondag en nu zijn vriend en ik alleen over.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
zaterdag 9 maart 2013 08:18
quote:jippie55 schreef op 08 maart 2013 @ 10:47:
Hoi gijs, hoe gaat het? En met je vriend?
Zondag gaat hij de as uitstrooien, ze hebben voor haar overlijden afgesproken waar ze uitgestrooid wil worden.
Zo raar, ik reed gisteren langs de locatie waar ze, met mij als getuige, getrouwd zijn.
Kan me er geen voorstelling van maken hoe het voelt als je net getrouwd bent (4 jaar) en je moet met een urn op pad om je partners as te verstrooien.
Hoi gijs, hoe gaat het? En met je vriend?
Zondag gaat hij de as uitstrooien, ze hebben voor haar overlijden afgesproken waar ze uitgestrooid wil worden.
Zo raar, ik reed gisteren langs de locatie waar ze, met mij als getuige, getrouwd zijn.
Kan me er geen voorstelling van maken hoe het voelt als je net getrouwd bent (4 jaar) en je moet met een urn op pad om je partners as te verstrooien.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
