Liefdesverdriet.....

27-03-2013 19:50 9 berichten
Alle reacties Link kopieren
Na een 2e keer van proberen zijn we definitief uitelkaar.



Ben naast heel verdrietig ook opgelucht.

Ga met mijn gevoel van hort naar her.

Ik voel me leeg , heb bewust wat leuke afspraken met vriendinnen gemaakt om afleiding te hebben.

Probeer veel te doen om maar niet na te hoeven denken, want zodra ik ga zitten, ga ik huilen en ik wil niet meer huilen.



1 jr geleden zijn we uit elkaar gegaan samen hebben we een zoon , en hebben co-oudershap wat heel fijn verloopt.

Ongeveer een half jaar geleden zijn we gaan latten , maar helaas ook dit leek niet te werken.

Geen ruzie wel verdriet allebei .



We zijn te verschillend , ik vind het zo moeilijk om te accepteren dat het niet werkt tussen ons.

Vind het zo moeilijk hem los te laten .

Een vriendschap zie ik niet zitten , ben bang dat ik me daarmee niet genoeg losmaak van hem, en ik wil verder.



Door onze zoon zullen we altijd verbonden zijn en dat is goed.

Maar shit ik ga mijn maatje missen mijn beste vriend hij die alles van me weet , Ik heb de knoop doorgehakt , ook deze keer.



Wat doet het weer zoveel pijn.
Wow wat rot voor je, vooral omdat jullie door je zoon voorgoed aan elkaar verbonden zijn en dus altijd contact zullen blijven houden, wat het extra lastig maakt om je emotioneel gezien los te maken



Maar het slijt ooit, naar het schijnt.
Alle reacties Link kopieren
Klopt Iris, we blijven elkaar minstens 2/3 x pw zien .

Daar zie ik tegen op.



Nu weet ik dat ik sterk moet zijn het is immers 2x misgegaan, om overigens de zelfde dingen als de 1e keer.

Hoop op is er niet meer , het definitieve doet zeer , het voelt als rouwen.

Ik geef nog heel veel om hem , hoop dat dat blijft, maar dan als in " vader van onze zoon"..
Dat zal nog wel even duren vrees ik. Moeilijk hoor als het steeds niet lukt, been there done that .
Alle reacties Link kopieren
Loslaten zo moeilijk.



Ik zie het bij een bevriend stel.

Zij zijn al een paar jaar uit elkaar, maar kunnen elkaar niet loslaten en dus ook niet verder met hun leven.

Ze draaien maar om elkaar heen, beide worden ze er niet wijzer van.



En dat wil ik voorkomen.



Verstandelijk weet ik dat het goed is, mijn gevoel jankt heb bij vlagen echt letterlijk pijn.



Wij zouden toch samen oud worden, en zittend op een bankje in een park ons leven overdenken?

( Sentimentele tut ik weet het).
Herkenbaar hoor.



Ik heb ooit een relatie gehad waarin het 6 jaar aan en weer uit was en dat was slopend, dus dat is een wijze les voor me geweest.
Alle reacties Link kopieren
Ook een gevalletje van niet los kunnen laten?

Kon jij het op de een of andere manier ook niet accepteren?



Ik heb daar voornamelijk last van "waarom werkt het niet gewoon"...huisje boompje beestje en ze leefden nog lang en gelukkig zoiets.



De laatste weken waren al slopend, ik wil dit niet door laten sukkelen.

Maar door die pijn heen....vreselijk.
Yep, niet los kunnen laten, omdat ik niet snapte waarom het niet wilde lukken terwijl we van elkaar hielden.



Nu lukt het wel beter dan toen, maar het blijft natuurlijk altijd gewoon pijnlijk en verdrietig als liefde alleen niet genoeg is.
Alle reacties Link kopieren
Kwestie van doorzetten tanden op elkaar en de tijd de wonden laten helen?



Mijn vriendinnen gaan het druk krijgen.



Moet zeggen dat ik niet de hele dag jank zoals na de 1e breuk.

Nu komt het met vlagen uit het niets even heel heftig en dan ebt het weer weg.

Krijg af en toe de neiging hem te bellen, geef er niet aan toe en ook dan verdwijnt die impuls ( net stoppen met roken :-) )

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven