Psyche
alle pijlers
Overspannen bestaat niet
maandag 2 juni 2008 om 10:51
Ik ben een boek van Rene Kahn aan het lezen waarin hij stelt dat "overspannen" eigenlijk niet bestaat. Mensen die als "overspannen" worden gelabeld blijken later eigenlijk depressief te zijn geweest, manisch, verslaafd, of een andere psychische ziekte te hebben. Maar omdat het hebben van een psychische ziekte een taboe is, gebruiken mensen liever het paraplu-begrip "overspannen" of "burn-out", want dan ben je namelijk niet gek.
Hoe denken jullie hierover?
Hoe denken jullie hierover?
maandag 2 juni 2008 om 10:53
Ik denk dat 'overspannen' idd veel meer maatschappelijk geaccepteerd is dan een psychische ziekte. Een psychische ziekte staat vaak voor falen en overspannen cq burn out wekt toch wel vaak de indruk dat die persoon wel erg hard gewerkt moet hebben en hé.... met hard werken is niets mis, dan ben je wel erg goed bezig.
maandag 2 juni 2008 om 10:59
Ik vind 'overspannen' zijn op mijn werk best een faligere connotatie hebben; maar in de maatschappij klinkt overspannen toch wel een heel stuk beter dan depressief. Dus als ik mag kiezen kies ik overspannen. Dan lijkt het ook nog alsof er op enigszins korte termijn wat aan te doen valt, zonder creepy medicatie.
maandag 2 juni 2008 om 11:00
:
[...]
Aanhanger van de watte ?????
Sorry, das om mijn falen te maskeren
.Dat de woorden die je gebruikt, je denken beinvloeden. Dus als je (denken ze in Amerika) maar vaak genoeg het woord afro-americaan gebruik in plaats van neger, dat je er dan een positief beeld bij krijgt, in plaats van een negatief beeld.
maandag 2 juni 2008 om 11:02
Ik kies het liefste van aansluit bij wat ik voel. En dat is niet depressief, want ik genoot tijdens mijn burnout volop van het leven. Dat was niet verslaafd, want ik ben geen gebruiker, van niets anders dan misschien de redelijk onschuldige drug chocola. Dat was misschien overspannen, maar de burnout paste mij meer omdat het niet in een korte maar heel lange periode ontstaan was. Mijn levensstijl moest dus worden aangepast en dat is gebeurd. Ik ben er af zonder medicatie maar met een jaar lang vechten. Hoe een ander dat noemt of hoe de maatschappij daar dan over denkt zal me worst wezen.
maandag 2 juni 2008 om 11:04
Hmm tsja overspannen, burn-out, overwerkt...al die termen.
Wat ik wel weet is dat mijn vader in de jaren 80
" overspannen" is geweest door zijn werk.
Psychisch ziek is misschien wel een goede term maar depressief, manisch verslaafd(?) o.i.d. was hij zeker niet. Hij is toentertijd ontslagen heeft veelvuldig gesprekken gevoerd met een maatschappelijk werker en de huisarts en was er eigenlijk met een paar maanden weer bovenop en is zowaar in een tijd waarin de werkloosheid welig tierde en je sowieso na je 40e niet meer aan het werk kwam toch weer aan een vaste baan gekomen. Ik was toen nog vrij jong maar later heeft hij mij wel verteld dat de oorzaak bij hem echt werk was. Hij werd daar na een overname door een ander bedrijf aan alle kanten onderuit gehaald, genegeerd en er was sprake van pestgedrag door zijn leidinggevenden. Omdat er toentertijd nog niet echt dingen bestonden als vertrouwenspersonen, mediators etc is hij eenzaam doorgegaan totdat hij er letterlijk bij neer is gevallen.
Al kan ik mij er wel in vinden dat er ook een categorie mensen is op wie dergelijke termen als manisch verslaafd of depressief wel van toepassing kan zijn...maar zeker niet standaard.
Wat ik wel weet is dat mijn vader in de jaren 80
" overspannen" is geweest door zijn werk.
Psychisch ziek is misschien wel een goede term maar depressief, manisch verslaafd(?) o.i.d. was hij zeker niet. Hij is toentertijd ontslagen heeft veelvuldig gesprekken gevoerd met een maatschappelijk werker en de huisarts en was er eigenlijk met een paar maanden weer bovenop en is zowaar in een tijd waarin de werkloosheid welig tierde en je sowieso na je 40e niet meer aan het werk kwam toch weer aan een vaste baan gekomen. Ik was toen nog vrij jong maar later heeft hij mij wel verteld dat de oorzaak bij hem echt werk was. Hij werd daar na een overname door een ander bedrijf aan alle kanten onderuit gehaald, genegeerd en er was sprake van pestgedrag door zijn leidinggevenden. Omdat er toentertijd nog niet echt dingen bestonden als vertrouwenspersonen, mediators etc is hij eenzaam doorgegaan totdat hij er letterlijk bij neer is gevallen.
Al kan ik mij er wel in vinden dat er ook een categorie mensen is op wie dergelijke termen als manisch verslaafd of depressief wel van toepassing kan zijn...maar zeker niet standaard.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
maandag 2 juni 2008 om 11:07
Overspannen, depressief, burn-out...allemaal in wezen hetzelfde...er is teveel shit in je omgeving en je kan het allemaal tijdelijk niet meer aan.
Als je een echte term uit de psychiatrie erop plakt, denkt gelijk de hele wereld dat je gek bent en éénmaal gek is nooit meer normaal is toch wel de goegedachte.
Dus zegt de dokter : U bent overspannen.
Als je een echte term uit de psychiatrie erop plakt, denkt gelijk de hele wereld dat je gek bent en éénmaal gek is nooit meer normaal is toch wel de goegedachte.
Dus zegt de dokter : U bent overspannen.
maandag 2 juni 2008 om 11:10
Sorry Eve, ik ben een beetje suf enzo, en dan ga ik overcompenseren (itt whopper ben ik nog niet zo ver dat het me niet uitmaakt wat de maatschappij ervan denkt;-)).
Maar goed, ik kan me ergens wel voorstellen dat overspannen zijn een vorm van depressiviteit kan zijn. Maar dan wel te wijten aan een hele specifieke situatie: een vervelende (werk)omgeving waar je dagelijks mee te maken hebt. En ik weet niet hoe het zit met een depressie, maar daar hoeft toch geen aanleiding voor te zijn?
Maar goed, ik kan me ergens wel voorstellen dat overspannen zijn een vorm van depressiviteit kan zijn. Maar dan wel te wijten aan een hele specifieke situatie: een vervelende (werk)omgeving waar je dagelijks mee te maken hebt. En ik weet niet hoe het zit met een depressie, maar daar hoeft toch geen aanleiding voor te zijn?
maandag 2 juni 2008 om 11:12
Ik dacht altijd dat het verschil zat in de oorzaak. Als je door aantoonbare redenen overspannen bent, is dat wat anders dan psychisch ziek of depressief zijn. Depressie hoeft niets met omstandigheden te maken te hebben. Overspannen wil zeggen overinspanning. Net zoals je je spieren kunt overbelasten kun je jezelf ook psychische overbelasten. Wanneer sprake is van zo'n overbelasting spreekt men van overspannen en bij langdurige belasting van burn out (wat vaak ook langer duurt omdat de signalen van lichaam en geest nog langer genegeerd zijn, en de hersteltijd daardoor toe neemt).
Overbelast zijn vind ik fundamenteel anders dan het hebben van een stoornis of afwijking. Een stoornis of psychisch probleem is volledig intern en straalt uit naar buiten. Een overbelasting is deels extern en drukt op het interne. Het lijkt mij volledig onterecht die termen dus als 'hetzelfde' of zelfs maar elkaar overlappend te zien. Ik ben benieuwd naar wat de argumenten van de schrijver waren. (Al vind ik sowieso dat tegenwoordig iedere debiel maar boeken schrijft, soms vraag je je af of de AA soms een uitgeverij is begonnen, zo bezopen).
Overbelast zijn vind ik fundamenteel anders dan het hebben van een stoornis of afwijking. Een stoornis of psychisch probleem is volledig intern en straalt uit naar buiten. Een overbelasting is deels extern en drukt op het interne. Het lijkt mij volledig onterecht die termen dus als 'hetzelfde' of zelfs maar elkaar overlappend te zien. Ik ben benieuwd naar wat de argumenten van de schrijver waren. (Al vind ik sowieso dat tegenwoordig iedere debiel maar boeken schrijft, soms vraag je je af of de AA soms een uitgeverij is begonnen, zo bezopen).
maandag 2 juni 2008 om 11:13
Overspannen zijn in deze tijden is ook niet zo gek. We willen en moeten zoveel: werken om carrière te maken, een sociaal leven, er goed uitzien, sporten, een goede moeder en echtgenote zijn.
En ga zo maar door.... Ik denk dat sommige mensen te hoge eisen aan zichzelf stellen omdat dit zo "hoort". Je wilt erbij horen en dan moet je rennen en vliegen.
Tot je jezelf voorbij vliegt en je brandstof meer dan op is. Geestelijk en lichamelijk.
Waarom zou de term "overspannen" niet meer gebruikt kunnen worden? Dit hangt niet altijd samen met een psychische aandoening. Een psychische ziekte is vaak chronisch en overspannen zijn niet. Al kan, overspannen zijn, wel heel lang duren, ligt eraan hoe lang je jezelf voorbij gerend hebt.
Iedereen heeft een bepaalde draagkracht en draaglast. Bij de een ligt die hoger dan de ander.
En ga zo maar door.... Ik denk dat sommige mensen te hoge eisen aan zichzelf stellen omdat dit zo "hoort". Je wilt erbij horen en dan moet je rennen en vliegen.
Tot je jezelf voorbij vliegt en je brandstof meer dan op is. Geestelijk en lichamelijk.
Waarom zou de term "overspannen" niet meer gebruikt kunnen worden? Dit hangt niet altijd samen met een psychische aandoening. Een psychische ziekte is vaak chronisch en overspannen zijn niet. Al kan, overspannen zijn, wel heel lang duren, ligt eraan hoe lang je jezelf voorbij gerend hebt.
Iedereen heeft een bepaalde draagkracht en draaglast. Bij de een ligt die hoger dan de ander.
maandag 2 juni 2008 om 11:17
Ik weet weinig van depressies, maar depressie wordt toch gekenmerkt door de afwezigheid van gevoelens? Dus een groot zwart gat met niks?
Dat lijkt me niet helemaal te vergelijken met overspanning of burn-out. Ik voel in ieder geval een heleboel.
Dat lijkt me niet helemaal te vergelijken met overspanning of burn-out. Ik voel in ieder geval een heleboel.
anoniem_648d867ac9e9b wijzigde dit bericht op 02-06-2008 11:19
Reden: toevoeging
Reden: toevoeging
% gewijzigd
maandag 2 juni 2008 om 11:18
Als ik het tot nu toe samenvat: Overspannen staat voor "extern, voorbijgaand" en depressief voor "intern, chronisch". Is dat niet ook een waardeoordeel?
Zijn argumenten zijn dat een term als depressie niet maatschappelijk geaccepteerd is omdat mensen dan denken dat er iets mis met je is (interne oorzaken dus) en dat je gek bent, terwijl overspannen daar kun je eigenlijk niks aan doen (het komt bijvoorbeeld door je baas), maar van binnen ben je een normaal mens net als ieder ander.
Als ik het zo uit mijn hoofd goed weergeef tenminste.
Zijn argumenten zijn dat een term als depressie niet maatschappelijk geaccepteerd is omdat mensen dan denken dat er iets mis met je is (interne oorzaken dus) en dat je gek bent, terwijl overspannen daar kun je eigenlijk niks aan doen (het komt bijvoorbeeld door je baas), maar van binnen ben je een normaal mens net als ieder ander.
Als ik het zo uit mijn hoofd goed weergeef tenminste.
maandag 2 juni 2008 om 11:19
Eens met onderdezon.
Hoe ik het ervoer is dat ik bek-en bekaf was, sommige dagen huilend door het huis kroop van vermoeidheid en echt echt echt niet meer kunnen, maar oh wat kon ik genieten van mijn zoon, mijn man, een vlindertje in de tuin, mijn climatis die weer bloeide...dat soort dingen. Ik ben afgelopen jaar erg moe geweest maar ook heel erg gelukkig. Dat past m.i. niet bij depressief zijn.
Maar nu spreek ik even voor mezelf.
En oh oh oh, ik had me voorgenomen niet meer te posten bij discussies als deze
Hoe ik het ervoer is dat ik bek-en bekaf was, sommige dagen huilend door het huis kroop van vermoeidheid en echt echt echt niet meer kunnen, maar oh wat kon ik genieten van mijn zoon, mijn man, een vlindertje in de tuin, mijn climatis die weer bloeide...dat soort dingen. Ik ben afgelopen jaar erg moe geweest maar ook heel erg gelukkig. Dat past m.i. niet bij depressief zijn.
Maar nu spreek ik even voor mezelf.
En oh oh oh, ik had me voorgenomen niet meer te posten bij discussies als deze
