Gezondheid
alle pijlers
zus wacht op einde
woensdag 3 juli 2013 12:19
Mijn zus heeft kanker. Ze is uitbehandeld maar nog niet terminaal. Ze zit al drie kwart jaar op de bank en durft niets meer te ondernemen. Deze week is ze weer in het ziekenhuis geweest met allemaal vage klachten. De dokter heeft haar wederom verteld dat het merendeel van haar klachten stress is.
Als ik tegen haar zeg dat ze meer moet ondernemen en meer moet genieten, wordt ze boos en zegt ze dat ik haar niet begrijp. Ik begrijp haar dondersgoed. En ik kan het niet aanzien dat ze gewoon op haar dood zit te wachten. Wat zelfs nog over een paar jaar kan zijn. De dokter heeft namelijk geen termijn gegeven.
Ja ze heeft pijn en ze is snel moe. Maar haar pijn wordt nu ook grotendeels veroorzaakt door haar houding op de bank 9 maanden lang.
Ik weet niet meer hoe ik dit kan doorbreken. Ik ben haar jongere zusje en gezond, dus wat weet ik nou!
Zijn er mensen die dit herkennen, mensen die zelf ziek zijn of aan de zijlijn toekijken?
Moet ik het maar opgeven?
Als ik tegen haar zeg dat ze meer moet ondernemen en meer moet genieten, wordt ze boos en zegt ze dat ik haar niet begrijp. Ik begrijp haar dondersgoed. En ik kan het niet aanzien dat ze gewoon op haar dood zit te wachten. Wat zelfs nog over een paar jaar kan zijn. De dokter heeft namelijk geen termijn gegeven.
Ja ze heeft pijn en ze is snel moe. Maar haar pijn wordt nu ook grotendeels veroorzaakt door haar houding op de bank 9 maanden lang.
Ik weet niet meer hoe ik dit kan doorbreken. Ik ben haar jongere zusje en gezond, dus wat weet ik nou!
Zijn er mensen die dit herkennen, mensen die zelf ziek zijn of aan de zijlijn toekijken?
Moet ik het maar opgeven?
donderdag 4 juli 2013 01:16
Pff ik blijf maar reageren maar het gaat me echt aan het hart en ik hoop zo dat je iets aan mijn opmerkingen hebt.
Haar een goeie dag willen bezorgen geeft al gauw het gevoel dat ze 'moet' genieten, dat ze vrolijk 'moet' doen voor jou, dat ze niet zichzelf kan zijn maar altijd iets 'moet'.
Lees ook nog maar eens je eigen posts terug, dan zal je zien hoe vaak je het woordje 'ik' gebruikt. 'Ik doe', 'ik wil', 'ik probeer', etc etc. Gaat het niet juist om haar?
Haar een goeie dag willen bezorgen geeft al gauw het gevoel dat ze 'moet' genieten, dat ze vrolijk 'moet' doen voor jou, dat ze niet zichzelf kan zijn maar altijd iets 'moet'.
Lees ook nog maar eens je eigen posts terug, dan zal je zien hoe vaak je het woordje 'ik' gebruikt. 'Ik doe', 'ik wil', 'ik probeer', etc etc. Gaat het niet juist om haar?
donderdag 4 juli 2013 23:44
quote:MilaDila schreef op 03 juli 2013 @ 12:26:
Ik zou allereerst niet zeggen dat je haar 'dondersgoed begrijpt', want dat is gewoon niet mogelijk.
Zeg dit inderdaad nooit meer.
Hele nare situatie, krijgt ze professionele hulp om er over te praten? Hoe ziet haar sociale netwerk eruit? Vriend/man/kinderen?
Ik zou allereerst niet zeggen dat je haar 'dondersgoed begrijpt', want dat is gewoon niet mogelijk.
Zeg dit inderdaad nooit meer.
Hele nare situatie, krijgt ze professionele hulp om er over te praten? Hoe ziet haar sociale netwerk eruit? Vriend/man/kinderen?
zaterdag 6 juli 2013 09:44
Wat je schrijft is heel herkenbaar voor mij, Janie!
Elke dag bellen zou voor mij iets te veel zijn. Zo nu en dan een kaartje/mailtje/sms'je vind ik fijner. Dan kan ik zelf bepalen of en wanneer ik antwoord. En praat alsjeblieft over het 'normale' leven. Misschien zit je zus te wachten op de dood, zoals je zegt in de titel, maar misschien interpreteer je dat verkeerd. Ik kan alleen voor mezelf spreken, maar ik LEEF, ook als ik een paar dagen depri op de bank hang.
Elke dag bellen zou voor mij iets te veel zijn. Zo nu en dan een kaartje/mailtje/sms'je vind ik fijner. Dan kan ik zelf bepalen of en wanneer ik antwoord. En praat alsjeblieft over het 'normale' leven. Misschien zit je zus te wachten op de dood, zoals je zegt in de titel, maar misschien interpreteer je dat verkeerd. Ik kan alleen voor mezelf spreken, maar ik LEEF, ook als ik een paar dagen depri op de bank hang.
maandag 8 juli 2013 00:05
Lastig dit, heb twee maanden geleden mijn schoonzusje verloren aan kanker. Heb altijd met haar afgesproken dat ze bij mij mag huilen, lachen, vloeken, schelden, ze zich niet groot hoeft te houden, dat alles mocht bij mij. In die tijd dat zij ziek was, werd ik geopereerd aan mijn rug, en daar had zij ook belangstelling voor. Ik appte haar elke morgen, ze had vreselijk veel pijn (en ze was echt een bikkel!), en dan hadden we "gesprekjes" over hoe de nacht was gegaan, onderzoeken, uitslagen, het weer, onze dochters, ziekenhuisergernissen, carnaval, was het lastig appen, dan vroeg ik of ze wilde dat ik haar belde, en twee, drie keer in de week ging ik langs (nadat ik weer mobiel was). We hadden gesprekken over haar begrafenis, hoe het zou zijn om dood te zijn, en dergelijke alles was tussen ons bespreekbaar. En toen ze al terminaal was, zei ze een keer tegen mij , ik mag niet klagen, heb haar toen duidelijk verteld dat zij wel mocht klagen omdat het allemaal zo verschrikkelijk was. Ik hoorde later van haar zus dat ze daar wel om moest lachen. Ze was een ijzersterke vrouw en een geweldige moeder, ik mis haar enorm, maar koester onze gesprekken, contact en apps. Wees er voor je zus dat is genoeg, en die pijn zal ze toch wel hebben, of ze nu negen maanden op de bank hangt of niet.. Je zus is degene die dood gaat, maak het haar zo comfortabel mogelijk, dus misschien een makkelijke stoel, een bed in de kamer? Watermatras, fysio aan huis, hoe staan je ouders hierin, en haar vriend?
maandag 15 juli 2013 15:40
@ christiana: dank je wel voor je bericht. En heel veel sterkte met je verlies!!!!
Update... Mijn zus is wel meegegaan op vakantie (zonder bemoeienis van mij) en zag flinke beren op de weg. (logisch) Maar alle dagen heeft ze genoten en meegedaan aan de excursies. Alleen de laatste dag heeft ze een 'bijtankdag' genomen om fit te zijn voor de terugreis!
Wat ik hoopte is gebeurt... Ze heeft ingezien wat ze nog kan en ze wilt nu zelf ook genieten!!! Ik heb elke dag een oprechte lach op haar gezicht gezien. En ja, we hebben ook jankmomentjes gehad. Maar het was top!
Meer had ik niet voor haar kunnen wensen. En ik hoop dat ze dit fijne gevoel nog lang vasthoudt!
Update... Mijn zus is wel meegegaan op vakantie (zonder bemoeienis van mij) en zag flinke beren op de weg. (logisch) Maar alle dagen heeft ze genoten en meegedaan aan de excursies. Alleen de laatste dag heeft ze een 'bijtankdag' genomen om fit te zijn voor de terugreis!
Wat ik hoopte is gebeurt... Ze heeft ingezien wat ze nog kan en ze wilt nu zelf ook genieten!!! Ik heb elke dag een oprechte lach op haar gezicht gezien. En ja, we hebben ook jankmomentjes gehad. Maar het was top!
Meer had ik niet voor haar kunnen wensen. En ik hoop dat ze dit fijne gevoel nog lang vasthoudt!
maandag 15 juli 2013 15:54
quote:channy8 schreef op 15 juli 2013 @ 15:40:
@ christiana: dank je wel voor je bericht. En heel veel sterkte met je verlies!!!!
Update... Mijn zus is wel meegegaan op vakantie (zonder bemoeienis van mij) en zag flinke beren op de weg. (logisch) Maar alle dagen heeft ze genoten en meegedaan aan de excursies. Alleen de laatste dag heeft ze een 'bijtankdag' genomen om fit te zijn voor de terugreis!
Wat ik hoopte is gebeurt... Ze heeft ingezien wat ze nog kan en ze wilt nu zelf ook genieten!!! Ik heb elke dag een oprechte lach op haar gezicht gezien. En ja, we hebben ook jankmomentjes gehad. Maar het was top!
Meer had ik niet voor haar kunnen wensen. En ik hoop dat ze dit fijne gevoel nog lang vasthoudt!Mooi indrukwekkend verhaal. Houdt dit zeker als mooie herrinering voor later. Jullie zijn tot elkaar gekomen. En de echte gevoelens zijn gedeelt.
@ christiana: dank je wel voor je bericht. En heel veel sterkte met je verlies!!!!
Update... Mijn zus is wel meegegaan op vakantie (zonder bemoeienis van mij) en zag flinke beren op de weg. (logisch) Maar alle dagen heeft ze genoten en meegedaan aan de excursies. Alleen de laatste dag heeft ze een 'bijtankdag' genomen om fit te zijn voor de terugreis!
Wat ik hoopte is gebeurt... Ze heeft ingezien wat ze nog kan en ze wilt nu zelf ook genieten!!! Ik heb elke dag een oprechte lach op haar gezicht gezien. En ja, we hebben ook jankmomentjes gehad. Maar het was top!
Meer had ik niet voor haar kunnen wensen. En ik hoop dat ze dit fijne gevoel nog lang vasthoudt!Mooi indrukwekkend verhaal. Houdt dit zeker als mooie herrinering voor later. Jullie zijn tot elkaar gekomen. En de echte gevoelens zijn gedeelt.
maandag 15 juli 2013 16:03
Voor iedereen zijn er andere manieren om met problemen om te gaan. Zo zijn er ook voor iedereen andere manieren om te leren omgaan met de boodschap dat je ongeneeslijk ziek bent.Je zou je zus eens kunnen attenderen op Ik leef voor ernstig zieken hier kan ze veel troost vinden door verhalen van anderen en nuttige informatie.
Ze is niet de enige die dit overkomt maar de manier waarmee zij er mee omgaat en de keuzes die ze maakt zijn van haar. Wat jij kunt doen is haar ondersteunen.
Ze is niet de enige die dit overkomt maar de manier waarmee zij er mee omgaat en de keuzes die ze maakt zijn van haar. Wat jij kunt doen is haar ondersteunen.
