Relaties
alle pijlers
Ik vind het kind van me vriend niet leuk
zaterdag 27 juli 2013 09:49
Ik heb sinds anderhalf jaar een relatie, gaat allemaal prima alleen heeft hij een kind waar ik niks mee heb. Hij komt om de twee weken en elke keer kijk ik er tegen op. Nu hij schoolvakantie heeft komt hij vaker en ik irriteer me steeds meer aan zijn gedrag. Hij wordt heel vrij opgevoed, alles mag. Hij is tien jaar oud en zijn schoolprestaties zijn barslecht, vervolgens word hij beloond met een ps3 spelletje. Hij zit gemiddeld 8 uur per dag achter dat ding en speelt dan ook nog spelletjes die voor 18+ zijn. Toen tie 8 jaar oud was had hij het al over neuken en gangbangs. Een keer had hij een condoom gekregen ergens en gaf tie aan mij en zei toen dan kan je vanavond met me pa neuken...dat is toch niet normaal of wel soms. Hij heeft adhd wat word ontkent en krijgt savonds laat nog snoep frisdrank etc waar hij alleen maar drukker door word en vervolgens pas om 1 uur gaat slapen. Als ik er iets van zeg, zegt me vriend dat ik me niet moet bemoeien met de opvoeding, me vriend woont bij mij en ik moet alles maar pikken, dat kan toch niet, ik word ook ongevraagd opgedrongen om op zijn kind te passen dan staat hij in de late dienst maar zegt dan dat hij al kan komen want ik ben thuis. Dit zonder met mij te overleggen. Ik wil dat niet, ik heb totaal geen gevoelens voor dat kind, heb hem nog nooit geknuffeld en wil dat ook niet. Nu wilt me vriend iets groter gaan zoeken om te wonen zodat zijn kind bij ons kan wonen maar ik wil dat absoluut niet want dan zit ik elke keer opgescheept met een kind dat ik niet mag als hij werken is. Ik koester geen enkele moedergevoel voor hem en zal dat echt nooit gaan krijgen. Het is gewoon een stom kind. een vriendin heeft ook een kleine op wie ik dol ben en ook regelmatig oppas dus heb geen hekel aan kinderen. Wat moet ik nou doen...de relatie beeindigen vanwege dat kind?
zaterdag 27 juli 2013 14:36
Je hoeft het kind niet leuk te vinden als het om wat voor reden dan ook vervelend gedrag vertoont, want je bent geen heilige en het is niet jouw kind, maar als je er mee instemt dat je vriend met zijn kind samen met jou in 1 huis gaat wonen zal je er toch mee moeten leren omgaan of je moet besluiten om te gaan LAT-en, wat mij overigens de beste oplossing lijkt.
zaterdag 27 juli 2013 14:43
Je hebt 2 opties. Optie 1 is je probeert je best te gaan doen voor dat jochie, want dat verdient hij. Kinderen voelen haarscherp aan als je fake bent. Dat lijk je me wel, sorry... Hij is een vaststaand gegeven in het leven van je vriend. Deal ermee als je vriend het waard is! Regels opstellen en afspraken maken is nog steeds niet te laat, maar dat moet je met je vriend bespreken. en moet je zelf ook willen... Wil je dat wel? Ik heb 2 eigen en 2 stiefkinderen, maar het lijstje regels en afspraken is hier ook ingevoerd en ze weten niet anders. Ze worden ouder en dus moeten de regels/afspraken van tijd tot tijd aangepast worden. Gaat prima...
Optie 2 is afscheid nemen, andere smaken zijn er niet...
Optie 2 is afscheid nemen, andere smaken zijn er niet...
zaterdag 27 juli 2013 14:44
Arm kind. Door de vader wordt het niet opgevoed en dus is het...verrassing...een onopgevoed en dus geen leuk kind.
Twee mogelijkheden:
1) Je kapt dit af. Met zo'n vader als vriend snap ik niet wat je er leuk aan vindt. Als hij zo al omgaat met nota bene zijn kind, wat zit er dan voor jou in? Het klinkt mij niet in de oren als een mooi mens in ieder geval. Hij laat jou zonder overleg zitten met zijn zoontje. Zijn dat soort streken een teken van een goede basis in een relatie? Nee he? Een jongetje van 10 dat met condooms en vieze termen gooit is dat ook niet. Bah.
2) Je grijpt het plan om samen groter te gaan wonen aan en ontfermt je over dit kind. Als jullie in één huis gaan wonen, dan heb jij echt ook wel iets te zeggen over de opvoeding. Maak afspraken over het aantal PS3-uren, de hoeveelheden snoep en frisdrank die hij mag hebben, hoe laat hij naar bed moet, kortom: wat de regels zijn. Ik garandeer je maandenlange strijd en uiteindelijk misschien een leuker jongetje (of een zenuwinzinking, dat kan ook).
Wordt er überhaupt iets leuks met dit jochie ondernomen? Zit het op een sport? Wat vindt het leuk? Wordt dit gestimuleerd? Allemaal dingen waar jij iets aan kunt veranderen als je besluit hiermee verder te gaan. Ja, het is nu een rotjong, maar je zit eraan vast als je hiermee doorgaat dus steek hier dan ook moeite in. Je kunt het niet maken verder te gaan met de vader en hem te laten stikken.
Twee mogelijkheden:
1) Je kapt dit af. Met zo'n vader als vriend snap ik niet wat je er leuk aan vindt. Als hij zo al omgaat met nota bene zijn kind, wat zit er dan voor jou in? Het klinkt mij niet in de oren als een mooi mens in ieder geval. Hij laat jou zonder overleg zitten met zijn zoontje. Zijn dat soort streken een teken van een goede basis in een relatie? Nee he? Een jongetje van 10 dat met condooms en vieze termen gooit is dat ook niet. Bah.
2) Je grijpt het plan om samen groter te gaan wonen aan en ontfermt je over dit kind. Als jullie in één huis gaan wonen, dan heb jij echt ook wel iets te zeggen over de opvoeding. Maak afspraken over het aantal PS3-uren, de hoeveelheden snoep en frisdrank die hij mag hebben, hoe laat hij naar bed moet, kortom: wat de regels zijn. Ik garandeer je maandenlange strijd en uiteindelijk misschien een leuker jongetje (of een zenuwinzinking, dat kan ook).
Wordt er überhaupt iets leuks met dit jochie ondernomen? Zit het op een sport? Wat vindt het leuk? Wordt dit gestimuleerd? Allemaal dingen waar jij iets aan kunt veranderen als je besluit hiermee verder te gaan. Ja, het is nu een rotjong, maar je zit eraan vast als je hiermee doorgaat dus steek hier dan ook moeite in. Je kunt het niet maken verder te gaan met de vader en hem te laten stikken.
zaterdag 27 juli 2013 14:54
Inderdaad arm kind
Maar dit is natuurlijk niet TO haar schuld, die vader klinkt echt vrelijk en bijna alles wat ze benoemt ligt aan de vader en/of aan de opvoeding (en dus zowel vader als moeder), in ieder geval niet aan TO.
Mijn indruk van zowel vader en moeder is dan ook niet al te best, dat je met zo'n lapzwans samen wil zijn, niet het kind maar zijn gedrag zou voor mij een reden zijn om deze relatie te verbreken.
Voor de rest is het fijn als je een goede band hebt met je stiefkind en je er goed mee kan opschieten, ook fijn voor het kind. Maar zoiets kun je niet afdwingen, als het niet goed gaat kun je 2 dingen doen; relatie verbreken of ervoor zorgen dat je weinig met het kind en de opvoeding te maken hebt, wat inhoudt dat je apart gaat wonen, paps kan dus mooi uit jouw huis vertrekken.
Maar dit is natuurlijk niet TO haar schuld, die vader klinkt echt vrelijk en bijna alles wat ze benoemt ligt aan de vader en/of aan de opvoeding (en dus zowel vader als moeder), in ieder geval niet aan TO.
Mijn indruk van zowel vader en moeder is dan ook niet al te best, dat je met zo'n lapzwans samen wil zijn, niet het kind maar zijn gedrag zou voor mij een reden zijn om deze relatie te verbreken.
Voor de rest is het fijn als je een goede band hebt met je stiefkind en je er goed mee kan opschieten, ook fijn voor het kind. Maar zoiets kun je niet afdwingen, als het niet goed gaat kun je 2 dingen doen; relatie verbreken of ervoor zorgen dat je weinig met het kind en de opvoeding te maken hebt, wat inhoudt dat je apart gaat wonen, paps kan dus mooi uit jouw huis vertrekken.
zaterdag 27 juli 2013 14:56
quote:lotus77 schreef op 27 juli 2013 @ 14:44:
2) Je grijpt het plan om samen groter te gaan wonen aan en ontfermt je over dit kind. Als jullie in één huis gaan wonen, dan heb jij echt ook wel iets te zeggen over de opvoeding. Maak afspraken over het aantal PS3-uren, de hoeveelheden snoep en frisdrank die hij mag hebben, hoe laat hij naar bed moet, kortom: wat de regels zijn. Ik garandeer je maandenlange strijd en uiteindelijk misschien een leuker jongetje (of een zenuwinzinking, dat kan ook).
Klinkt mooi, maar met zo'n vader gaat dat echt niet lukken. Dat is echt vechten tegen de bierkaai en de bierkaai is dan de vader (en misschien de moeder?) niet het jongetje.
2) Je grijpt het plan om samen groter te gaan wonen aan en ontfermt je over dit kind. Als jullie in één huis gaan wonen, dan heb jij echt ook wel iets te zeggen over de opvoeding. Maak afspraken over het aantal PS3-uren, de hoeveelheden snoep en frisdrank die hij mag hebben, hoe laat hij naar bed moet, kortom: wat de regels zijn. Ik garandeer je maandenlange strijd en uiteindelijk misschien een leuker jongetje (of een zenuwinzinking, dat kan ook).
Klinkt mooi, maar met zo'n vader gaat dat echt niet lukken. Dat is echt vechten tegen de bierkaai en de bierkaai is dan de vader (en misschien de moeder?) niet het jongetje.
zaterdag 27 juli 2013 14:58
quote:Escudo schreef op 27 juli 2013 @ 14:43:
......
Optie 2 is afscheid nemen, andere smaken zijn er niet...
Dat ben ik niet met je eens. Je hoeft namelijk andermans kind niet leuk te vinden als je zijn vader wel leuk vindt (al geeft het natuurlijk wel te denken dat het nu een vervelend kind is want dat is hij natuurlijk niet zomaar geworden, daar speelt zijn vader ook een grote rol in, dus zo leuk is hij op dat front dus niet).
Je kunt namelijk ook besluiten om de relatie gewoon voort te zetten in LAT-vorm. Dat is een beetje een gedachteomschakeling voor veel mensen die graag willen samenwonen en/of trouwen, maar als het echt niet gaat met het kind dan is dat natuurlijk ook iets om te overwegen als oplossing van het probleem.
Ik vind het trouwens wel vreemd dat TO hier als een naar mens wordt gezien omdat ze dit kind nu niet leuk vindt door zijn vervelende gedrag, maar het is natuurlijk de vader (en de moeder) die dit gedrag veroorzaken en in stand laten. Hij moet hier dus iets mee doen, niet TO. Haar invloed is trouwens ook te klein om echt veanderingen teweeg te kunnen brengen als de vader niet meewerkt.
......
Optie 2 is afscheid nemen, andere smaken zijn er niet...
Dat ben ik niet met je eens. Je hoeft namelijk andermans kind niet leuk te vinden als je zijn vader wel leuk vindt (al geeft het natuurlijk wel te denken dat het nu een vervelend kind is want dat is hij natuurlijk niet zomaar geworden, daar speelt zijn vader ook een grote rol in, dus zo leuk is hij op dat front dus niet).
Je kunt namelijk ook besluiten om de relatie gewoon voort te zetten in LAT-vorm. Dat is een beetje een gedachteomschakeling voor veel mensen die graag willen samenwonen en/of trouwen, maar als het echt niet gaat met het kind dan is dat natuurlijk ook iets om te overwegen als oplossing van het probleem.
Ik vind het trouwens wel vreemd dat TO hier als een naar mens wordt gezien omdat ze dit kind nu niet leuk vindt door zijn vervelende gedrag, maar het is natuurlijk de vader (en de moeder) die dit gedrag veroorzaken en in stand laten. Hij moet hier dus iets mee doen, niet TO. Haar invloed is trouwens ook te klein om echt veanderingen teweeg te kunnen brengen als de vader niet meewerkt.
zaterdag 27 juli 2013 15:49
quote:ongelukkigetweeling schreef op 27 juli 2013 @ 09:49:
Het is gewoon een stom kind.
En jij moet je doodschamen dat je dit schrijft .
Je hebt een probleem met die slapjanus van een vriend van je, niet met zijn kind, die kan er ook niets aan doen dat zijn ouders nog nooit van opvoeding hebben gehoord.
Het is gewoon een stom kind.
En jij moet je doodschamen dat je dit schrijft .
Je hebt een probleem met die slapjanus van een vriend van je, niet met zijn kind, die kan er ook niets aan doen dat zijn ouders nog nooit van opvoeding hebben gehoord.
zondag 28 juli 2013 09:54
quote:gelderka schreef op 27 juli 2013 @ 10:53:
[...]
Dat is de essentie.
Als je samenwoont met een kind zijn beide volwassenen samen verantwoordelijk voor de opvoeding.
Dat betekent: Dezelfde regels hanteren, en naar het kind toe elkaars gezag ondersteunen.
Jouw vriend geeft jou geen gezag over zijn kind, maar hij gebruikt jou wel als gratis oppas.
Het klinkt heftig maar ik vind dit inderdaad ruim voldoende reden om de relatie te verbreken.
Een kind opvoeden doe je samen; je kunt het je partner niet aandoen om samen te leven met een kind waarover hij/zij geen gezag heeft.Super goed antwoord. Ben het helemaal met je eens.
[...]
Dat is de essentie.
Als je samenwoont met een kind zijn beide volwassenen samen verantwoordelijk voor de opvoeding.
Dat betekent: Dezelfde regels hanteren, en naar het kind toe elkaars gezag ondersteunen.
Jouw vriend geeft jou geen gezag over zijn kind, maar hij gebruikt jou wel als gratis oppas.
Het klinkt heftig maar ik vind dit inderdaad ruim voldoende reden om de relatie te verbreken.
Een kind opvoeden doe je samen; je kunt het je partner niet aandoen om samen te leven met een kind waarover hij/zij geen gezag heeft.Super goed antwoord. Ben het helemaal met je eens.
zondag 28 juli 2013 10:01
quote:2) Je grijpt het plan om samen groter te gaan wonen aan en ontfermt je over dit kind. Als jullie in één huis gaan wonen, dan heb jij echt ook wel iets te zeggen over de opvoeding. Maak afspraken over het aantal PS3-uren, de hoeveelheden snoep en frisdrank die hij mag hebben, hoe laat hij naar bed moet, kortom: wat de regels zijn. Ik garandeer je maandenlange strijd en uiteindelijk misschien een leuker jongetje (of een zenuwinzinking, dat kan ook).Lijkt me de slechtste oplossing die hier gegeven is. Samen groter wonen betekent een huis waarvoor je 2 inkomens nodig hebt, waardoor TO bij falen van de relatie haar huis kwijt is. En de kans dat het faalt is groot in dit soort gevallen. TO's vriend moet gewoon lekker 'n eigen plekje zoeken waar ie z'n kind kan ontvangen of de relatie zal uberhaupt niet lang meer duren.
zondag 28 juli 2013 14:56
quote:elninjoo schreef op 28 juli 2013 @ 10:01:
[...]
Lijkt me de slechtste oplossing die hier gegeven is. Samen groter wonen betekent een huis waarvoor je 2 inkomens nodig hebt, waardoor TO bij falen van de relatie haar huis kwijt is. En de kans dat het faalt is groot in dit soort gevallen. TO's vriend moet gewoon lekker 'n eigen plekje zoeken waar ie z'n kind kan ontvangen of de relatie zal uberhaupt niet lang meer duren.
Mijn keuze zou ook optie 1 zijn om de relatie te beëindigen, maar als dat niet de keuze is die TS wil maken, dan zal ze echt met iets anders moeten komen dan "het is gewoon een stom kind" en er niks mee te willen want dan heeft ze -vind ik- als medegezinslid echt wel iets te zeggen over de huisregels en ook een zekere verantwoordelijkheid naar het kind toe om er moeite voor te doen.
Die optie van LAT-ten die gegeven wordt vind ik ook nog wel iets hebben ook om wat jij zegt, dat ze anders straks op straat kan komen te staan als deze prins op het witte paard zijn gedrag doorzet. Maar goed: bah en arm jong.
[...]
Lijkt me de slechtste oplossing die hier gegeven is. Samen groter wonen betekent een huis waarvoor je 2 inkomens nodig hebt, waardoor TO bij falen van de relatie haar huis kwijt is. En de kans dat het faalt is groot in dit soort gevallen. TO's vriend moet gewoon lekker 'n eigen plekje zoeken waar ie z'n kind kan ontvangen of de relatie zal uberhaupt niet lang meer duren.
Mijn keuze zou ook optie 1 zijn om de relatie te beëindigen, maar als dat niet de keuze is die TS wil maken, dan zal ze echt met iets anders moeten komen dan "het is gewoon een stom kind" en er niks mee te willen want dan heeft ze -vind ik- als medegezinslid echt wel iets te zeggen over de huisregels en ook een zekere verantwoordelijkheid naar het kind toe om er moeite voor te doen.
Die optie van LAT-ten die gegeven wordt vind ik ook nog wel iets hebben ook om wat jij zegt, dat ze anders straks op straat kan komen te staan als deze prins op het witte paard zijn gedrag doorzet. Maar goed: bah en arm jong.
zondag 28 juli 2013 14:59
quote:lotus77 schreef op 28 juli 2013 @ 14:56:
[...]
Mijn keuze zou ook optie 1 zijn om de relatie te beëindigen, maar als dat niet de keuze is die TS wil maken, dan zal ze echt met iets anders moeten komen dan "het is gewoon een stom kind" en er niks mee te willen want dan heeft ze -vind ik- als medegezinslid echt wel iets te zeggen over de huisregels en ook een zekere verantwoordelijkheid naar het kind toe om er moeite voor te doen.
Het is haar huis dus ze heeft álles te zeggen over de huisregels. En voor het kind hoeft zij zich niet verantwoordelijk te voelen. Dat is volledig zijn pakkie an.
[...]
Mijn keuze zou ook optie 1 zijn om de relatie te beëindigen, maar als dat niet de keuze is die TS wil maken, dan zal ze echt met iets anders moeten komen dan "het is gewoon een stom kind" en er niks mee te willen want dan heeft ze -vind ik- als medegezinslid echt wel iets te zeggen over de huisregels en ook een zekere verantwoordelijkheid naar het kind toe om er moeite voor te doen.
Het is haar huis dus ze heeft álles te zeggen over de huisregels. En voor het kind hoeft zij zich niet verantwoordelijk te voelen. Dat is volledig zijn pakkie an.
zondag 28 juli 2013 15:00
Ik heb niet alles gelezen (heb ik ook geen tijd voor, eerlijk gezegd), maar als ik jouw openingspost lees, vraag ik me af met wat voor vriend jij bent? Wat is dat voor man? Wat is dat voor vader? Als ik kinderen raar gedrag zie vertonen, kijk ik naar de ouders. En dat zegt vaak al genoeg. Overigens ben ik zelf (gescheiden) moeder van een heerlijke dochter. En als mijn vriend (en ja, heb er alweer twee jaar een, een geweldige man EN een geweldige vader, want hij heeft er ook twee) mijn kind niet moet, kan hij vertrekken. Zo simpel is het.
