Psyche
alle pijlers
In hoeverre is hard zijn voor jezelf goed?
zondag 8 juni 2008 om 17:02
Om een lang verhaal kort te maken. Ik kamp met een angststoornis. Nu ben ik slim genoeg om te weten dat dat allemaal tussen mijn oren zit. Vraag is alleen; wat is nou de goede methode om er van af te komen?
Je hoort en leest verschillende verhalen. Veel mensen lijken therapie uiteindelijk zinloos te vinden omdat het een tijdje beter met hen gaat en ze uiteindelijk weer terugvallen. Mijn vraag is daarom het volgende. In hoeverre is het goed om gewoon streng tegen jezelf te zijn en een positieve mindset aan te nemen. Heeft graven in het verleden wel zoveel zin? Is angst niet een aangeleerd systeem wat je jezelf kan afleren?
Ik wil mezelf ervoor behoeden jaren en jaren in therapie te zijn en uieindelijk nog niets opgeschoten zijn. Ik wil er snel van af. Mijn leven doorzetten zoals een angstvrij persoon dat zou doen.
Misschien heeft iemand hier wat tips en/of ervaringen die hij of zij met mij zou willen delen.
Gr. Free the Fear
Je hoort en leest verschillende verhalen. Veel mensen lijken therapie uiteindelijk zinloos te vinden omdat het een tijdje beter met hen gaat en ze uiteindelijk weer terugvallen. Mijn vraag is daarom het volgende. In hoeverre is het goed om gewoon streng tegen jezelf te zijn en een positieve mindset aan te nemen. Heeft graven in het verleden wel zoveel zin? Is angst niet een aangeleerd systeem wat je jezelf kan afleren?
Ik wil mezelf ervoor behoeden jaren en jaren in therapie te zijn en uieindelijk nog niets opgeschoten zijn. Ik wil er snel van af. Mijn leven doorzetten zoals een angstvrij persoon dat zou doen.
Misschien heeft iemand hier wat tips en/of ervaringen die hij of zij met mij zou willen delen.
Gr. Free the Fear
zondag 8 juni 2008 om 17:22
Hoi Free the fear,
Wroeten in het verleden heeft bij angststoornissen weinig zin. Het beste werkt een combinatie van cognitieve therapie en stapsgewijze blootstelling. Dus niet in een keer een shock-effect, maar stapje voor stapje aangaan met waar je bang voor bent. Het kenmerk van deze therapieen is dat ze in het algemeen vrij kort duren. Nadat je een aantal weken a maanden concreet met je angsten aan de slag bent gegaan, zijn ze al een heel stuk minder. In het geval je echt hele zware klachten hebt is het ook nog mogelijk er medicatie bij te nemen. Dit verloopt dan op advies van de psycholoog via je huisarts.
Een terugval kan altijd, maar dat heeft weinig met de therapie te maken. Een therapie kan heel effectief zijn, maar als je angstig bent omdat het in je persoonlijkheid zit, bijvoorbeeld als je een dwangmatige persoonlijkheidstoornis hebt, kan het zijn dat je weer terugvalt. Dit is dan niet omdat de therapie niet succesvol was, maar omdat je er gevoelig voor bent. In dat geval kun je gewoon opnieuw in therapie. Wellicht zal medicatie je in dat geval ook meer helpen (bijvoorbeeld een anti-depressivum, werkt ook angstremmend).
Wroeten in het verleden heeft bij angststoornissen weinig zin. Het beste werkt een combinatie van cognitieve therapie en stapsgewijze blootstelling. Dus niet in een keer een shock-effect, maar stapje voor stapje aangaan met waar je bang voor bent. Het kenmerk van deze therapieen is dat ze in het algemeen vrij kort duren. Nadat je een aantal weken a maanden concreet met je angsten aan de slag bent gegaan, zijn ze al een heel stuk minder. In het geval je echt hele zware klachten hebt is het ook nog mogelijk er medicatie bij te nemen. Dit verloopt dan op advies van de psycholoog via je huisarts.
Een terugval kan altijd, maar dat heeft weinig met de therapie te maken. Een therapie kan heel effectief zijn, maar als je angstig bent omdat het in je persoonlijkheid zit, bijvoorbeeld als je een dwangmatige persoonlijkheidstoornis hebt, kan het zijn dat je weer terugvalt. Dit is dan niet omdat de therapie niet succesvol was, maar omdat je er gevoelig voor bent. In dat geval kun je gewoon opnieuw in therapie. Wellicht zal medicatie je in dat geval ook meer helpen (bijvoorbeeld een anti-depressivum, werkt ook angstremmend).
zondag 8 juni 2008 om 17:24
Wat voor angststoornis heb je precies? Heb je paniekaanvallen of sociale angst? Ik heb iig een half jaar-jaar lang hele heftige paniekaanvallen gehad en was gedurende die periode altijd bang, dacht dat ik gek werd etc. Bij mij heeft therapie wel heel erg geholpen en heb sindsdien nooit meer een paniekaanval gehad. Mijn eerste stap destijds was een cursus 'angst in de hand' volgen. Waarin heel simpel en duidelijk werd uitgelegd wat er in je lichaam gebeurt op t moment dat je een angstaanval krijgt. Ook ik wist al het een en ander van een angststoornis af. Maar toch het feit dat je met gelijkgestemden ervaringen kan uitwisselen heeft mij veel geholpen. Dus het verhaal van jaren in therapie is zinloos omdat je toch weer terug valt vind ik echt onzin. Soms lukt het gewoon niet om een probleem alleen op te lossen. Sterkte!
zondag 8 juni 2008 om 17:41
Ik heb zelf nooit een angststoornis gehad, dus misschien is wat ik nu zeg niet toepasbaar op jouw situatie. In situaties van 'kleine angsten', dingen waar ik tegenop zie, dwing ik mijzelf ze toch te doen. Dus idd hard zijn voor jezelf. Dit kunnen heel stomme dingen zijn zoals bellen om informatie te vinden voor een baan, of een lastige afspraak maken. Ik bereid mij dan goed voor, ga gerust even zitten voor ik ga bellen, ga bedenken wat ik wil zeggen, wat de ander zal zeggen, etc. Dus in die zin ben ik niet 'hard' voor mezelf maar wel lief (want heel veel mensen vinden 't belachelijk om vantevoren te gaan zitten en een telefoongesprek voorbereiden ![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif)
). Ik doe 't ook bij lastigere dingen. In mijn eentje naar een restaurant of de bios, in mijn eentje op reis, etc.
Ik pas dit toe omdat ik eigenlijk denk dat als ik dat niet doe, ik steeds verder wegzak en uiteindelijk de deur niet meer uitkom. Als ik toegeef aan 'kleine' angsten worden 't uiteindelijk grote angsten (hetzelfde heb ik met toegeven aan uitstelgedrag bv.).
). Ik doe 't ook bij lastigere dingen. In mijn eentje naar een restaurant of de bios, in mijn eentje op reis, etc. Ik pas dit toe omdat ik eigenlijk denk dat als ik dat niet doe, ik steeds verder wegzak en uiteindelijk de deur niet meer uitkom. Als ik toegeef aan 'kleine' angsten worden 't uiteindelijk grote angsten (hetzelfde heb ik met toegeven aan uitstelgedrag bv.).
zondag 8 juni 2008 om 19:30
Koop de NRC van afgelopen zaterdag. Staat een uitgebreid interview in met een vrouw die vrijdag is gepromoveerd op angststoornissen.
Zij heeft een therapie ontwikkeld waarbij mensen snel en effectief van hun angststornissen afgeholpen kunnen worden. Zij uit ook kritiek op hulpverleners die eindeloos praten. Haar methode helpt je met maximaal 8 sessies (meen ik me te herinneren) van je stoornis af. Het schijnt wel heftig te zijn, je gaat door je angst heen zeg maar, maar wel stapje voor stapje, zoals ook tubbetje beschrijft. Daarna ben je er van verlost, hoewel 't wel een een zwakke plek zal blijven, maar ja, dat hebben we allemaal wel.
Dus hup, op naar de winkel en haal de NRC. Succes!!!
Zij heeft een therapie ontwikkeld waarbij mensen snel en effectief van hun angststornissen afgeholpen kunnen worden. Zij uit ook kritiek op hulpverleners die eindeloos praten. Haar methode helpt je met maximaal 8 sessies (meen ik me te herinneren) van je stoornis af. Het schijnt wel heftig te zijn, je gaat door je angst heen zeg maar, maar wel stapje voor stapje, zoals ook tubbetje beschrijft. Daarna ben je er van verlost, hoewel 't wel een een zwakke plek zal blijven, maar ja, dat hebben we allemaal wel.
Dus hup, op naar de winkel en haal de NRC. Succes!!!
zondag 8 juni 2008 om 19:42
Volgens mij ben je het meeste gebaat bij een cognitieve gedragstherapie. Die duurt niet lang en is erg gericht op het hier en nu. Er wordt alleen teruggekeken naar het verleden indien het echt van belang is. Je leert kijken naar je gedachten en gedragingen en wat wel en niet effectief is.
Hard zijn voor jezelf heeft alleen nut als het je helpt en niet als je jezelf nog meer de put inpraat. Dat gebeurde dus bij mij... niet handig. Onderstaande link geeft info:
www.vgct.nl
Hard zijn voor jezelf heeft alleen nut als het je helpt en niet als je jezelf nog meer de put inpraat. Dat gebeurde dus bij mij... niet handig. Onderstaande link geeft info:
www.vgct.nl
Sterkte!
maandag 9 juni 2008 om 10:20
Ben het helemaal met tubbetje eens. Stapje voor stapje confronteren. Het belangrijkste is dat je igg niet dingen gaat vermijden. Dan wordt het namelijk alleen maar erger.
Ben zelf op die manier van mijn vliegangst af gekomen (via Stichting Valk). Binnen drie maanden zat ik een vliegtuig. Vond het ongeloofelijk!
Dus hard zijn is in die zin goed dat je igg niet gaat vermijden, maar een beetje hulp met zoiets is best lekker hoor!
Studeer jij trouwens psychologie of ben je psycholoog tubbetje? Je weet behoorlijk wat van deze onderwerpen af?
Ben zelf op die manier van mijn vliegangst af gekomen (via Stichting Valk). Binnen drie maanden zat ik een vliegtuig. Vond het ongeloofelijk!
Dus hard zijn is in die zin goed dat je igg niet gaat vermijden, maar een beetje hulp met zoiets is best lekker hoor!
Studeer jij trouwens psychologie of ben je psycholoog tubbetje? Je weet behoorlijk wat van deze onderwerpen af?
maandag 9 juni 2008 om 12:20
Het ligt aan de angst zelf.
Ik heb twee hele concrete voorbeelden. Ik heb een muizenfobie. Ik krijg hoofdpijn als ik aan een muis denk, kan zelfs geen plaatje van een muis zien en als ik een echte zie, raak ik van streek. Nu heb ik een muis in mijn huis. Ik zeg tegen mezelf 'wees niet zo'n mietje en ga de confrontatie aan. vang hem. niet nadenken. gewoon doen ', maar hoe ik het ook probeer het lukt niet. het zit veel dieper. angst kan je niet onder controle houden. hoe hard je ook bent.
Het is voor gekomen dat ik een leuke jongen tijdens het uitgaan zie. Ik vind het doodeng hem te benaderen, maar verzamel moed en doe het toch. Achteraf gezien (bij afwijzing of niet) vraag ik me af waarover ik me zo druk maakte.
Conclusie soms werkt het, soms niet.
Ik heb twee hele concrete voorbeelden. Ik heb een muizenfobie. Ik krijg hoofdpijn als ik aan een muis denk, kan zelfs geen plaatje van een muis zien en als ik een echte zie, raak ik van streek. Nu heb ik een muis in mijn huis. Ik zeg tegen mezelf 'wees niet zo'n mietje en ga de confrontatie aan. vang hem. niet nadenken. gewoon doen ', maar hoe ik het ook probeer het lukt niet. het zit veel dieper. angst kan je niet onder controle houden. hoe hard je ook bent.
Het is voor gekomen dat ik een leuke jongen tijdens het uitgaan zie. Ik vind het doodeng hem te benaderen, maar verzamel moed en doe het toch. Achteraf gezien (bij afwijzing of niet) vraag ik me af waarover ik me zo druk maakte.
Conclusie soms werkt het, soms niet.
maandag 9 juni 2008 om 15:53
maandag 9 juni 2008 om 16:41
Hey allen. bedankt voor jullie reactie.
Ik heb zelf ziekteangst, ook wel hypochrondrie genoemd. Zelf studeer ik ook psychologie en dat is dus niet altijd even handig met al die ziektebeelden, maar ik wil het er zeker niet voor opgeven.
Mijn angst is dus heel iets anders dan bijvoorbeeld angst voor spinnen, denk ik. Spinnen is iets wezenlijks, terwijl ik juist bang ben dat ik enge ziekte heb. Spinnen zijn pas angstaanjagend als je ze daadwerkelijk ziet, denk ik.
Ik denk dat ik de komende tijd maar even hard voor mezelf ga zijn. Anders ben ik de hele zomer bang en ik ga mezelf gewoon onder mijn kont schoppen en veel leuke dingen doen....
Ik heb zelf ziekteangst, ook wel hypochrondrie genoemd. Zelf studeer ik ook psychologie en dat is dus niet altijd even handig met al die ziektebeelden, maar ik wil het er zeker niet voor opgeven.
Mijn angst is dus heel iets anders dan bijvoorbeeld angst voor spinnen, denk ik. Spinnen is iets wezenlijks, terwijl ik juist bang ben dat ik enge ziekte heb. Spinnen zijn pas angstaanjagend als je ze daadwerkelijk ziet, denk ik.
Ik denk dat ik de komende tijd maar even hard voor mezelf ga zijn. Anders ben ik de hele zomer bang en ik ga mezelf gewoon onder mijn kont schoppen en veel leuke dingen doen....
maandag 9 juni 2008 om 16:50
Volgens mij is hypochondrie niet anders dan andere (irrationele) angsten. Bij spinnenangst zijn mensen heel veel bezig met (het vermijden van) spinnen, bedenken waar spinnen kunnen zijn, wat ze allemaal wel niet kunnen doen etc. Bovendien is de basis hetzelfde van alle irrationele angsten, en zijn ze heel goed te behandelen met cognitieve gedragstherapie.
Dus waarom alleen doormodderen als je gewoon erkenning en hulp kan krijgen voor je probleem? Je lijkt je behoorlijk bewust van het feit dat je angsten ongegrond en irrationeel zijn, dat is de eerste stap! Gebruik dat, en ga op zoek naar een zo'n omgaan-met-angst cursus, of een een cognitieve gedragstherapie. Volgens mij bieden ze bij intherapy.nl goede behandelingen voor angststoornissen aan die je helemaal via internet/ email kunt volgen, maar die wel persoonlijk zijn (je hebt een eigen coach). Gebaseerd op cognitieve gedragstherapie en goed onderzocht en wetenschappelijk onderbouwt.
Succes!
Dus waarom alleen doormodderen als je gewoon erkenning en hulp kan krijgen voor je probleem? Je lijkt je behoorlijk bewust van het feit dat je angsten ongegrond en irrationeel zijn, dat is de eerste stap! Gebruik dat, en ga op zoek naar een zo'n omgaan-met-angst cursus, of een een cognitieve gedragstherapie. Volgens mij bieden ze bij intherapy.nl goede behandelingen voor angststoornissen aan die je helemaal via internet/ email kunt volgen, maar die wel persoonlijk zijn (je hebt een eigen coach). Gebaseerd op cognitieve gedragstherapie en goed onderzocht en wetenschappelijk onderbouwt.
Succes!
maandag 9 juni 2008 om 17:34
Hey Countessa! Ik loop al een tijdje bij de psycholoog en ben inderdaad bij studentenpsychologen begonnen. Daarna alleen nog een paar keer doorgestuurd. Heel irritant allemaal. Elke keer op nieuw mijn verhaal doen.
Denk alleen niet dat je met alleen therapie er weer boven op kan komen. Een uurtje therapie per week, dan blijfven nog 6.5 dagen over waarop je het zelf moet redden... vandaar dat ik er ook zelf heel veel mee bezig ben...
Denk alleen niet dat je met alleen therapie er weer boven op kan komen. Een uurtje therapie per week, dan blijfven nog 6.5 dagen over waarop je het zelf moet redden... vandaar dat ik er ook zelf heel veel mee bezig ben...
vrijdag 13 juni 2008 om 15:57
heb je wel eens gekeken op website van marina de wolf kliniek in ermelo
http://www.marinadewolfcentrum.nl/
Ik kan uit ervaring zeggen dat het daar erg goed is en je goede begeleiding krijgt en desnoods kun je daar klinische behandeling krijgen en dan in de weekende naar huis.Dit kan ong 6 maanden zijn.
Is zwaar maar uit mijn ervaring heeft het effect.
Sterkte!
http://www.marinadewolfcentrum.nl/
Ik kan uit ervaring zeggen dat het daar erg goed is en je goede begeleiding krijgt en desnoods kun je daar klinische behandeling krijgen en dan in de weekende naar huis.Dit kan ong 6 maanden zijn.
Is zwaar maar uit mijn ervaring heeft het effect.
Sterkte!
vrijdag 13 juni 2008 om 16:04
Ik zit momenteel bij de psycholoog voor hypochondrie.
Het gaat erg goed en ik kon mijn angst al tot op een bepaalde hoogte relativeren maar heb door de therapie ook handvaten gekregen. Als het niet uit mijzelf lukt om te stoppen met denken heb ik een aantal stappen die ik moet volgen om rustig te blijven. Daarnaast wordt ik ook geconfronteerd met mijn angsten maar wel met hulp van mijn psych. Ik ben er erg over te spreken en zou je echt aanraden om het wel te doen. Het is jammer om zo lang met iets rond te lopen dat relatief makkelijk te fixen is.
Succes in ieder geval!
*Mijn therapie is gebaseerd op wat hierboven vermeld werd onder cognitieve therapie (als ik het goed heb).
Het gaat erg goed en ik kon mijn angst al tot op een bepaalde hoogte relativeren maar heb door de therapie ook handvaten gekregen. Als het niet uit mijzelf lukt om te stoppen met denken heb ik een aantal stappen die ik moet volgen om rustig te blijven. Daarnaast wordt ik ook geconfronteerd met mijn angsten maar wel met hulp van mijn psych. Ik ben er erg over te spreken en zou je echt aanraden om het wel te doen. Het is jammer om zo lang met iets rond te lopen dat relatief makkelijk te fixen is.
Succes in ieder geval!
*Mijn therapie is gebaseerd op wat hierboven vermeld werd onder cognitieve therapie (als ik het goed heb).
vrijdag 13 juni 2008 om 16:07
vrijdag 13 juni 2008 om 16:09
Oh trouwens ik lees net dat je bij de studenten psycholoog bent geweest. Die kon mij ook totaal niet helpen. Kreeg daar groepspraatsessies aangeraden.. ik heb niet eens de moeite genomen om erheen te gaan. Uiteindelijk ben ik toch opnieuw gaan zoeken aangezien ik het te irritant vind dat niemand in mijn aanwezigheid Grey's Anatomy en andere ziekenhuisseries kon kijken. Ik heb toen heel bewust gezocht naar gedrags therapie en geen gezwets over vroeger. Daar ligt m.i. de oplossing niet.
