Kinderen
alle pijlers
Relatief grote kans op down, abortus als inderdaad down?
donderdag 12 juni 2008 om 19:23
Vriendin van mij heeft enkele dagen geleden te horen gekregen dat de kans op Down syndroom behoorlijk groot is. Over een paar weken krijgt ze een vruchtwaterpunctie en als daaruit blijkt dat het inderdaad Down is, zal ze de zwangerschap afbreken.
Zelf heb ik een kind met een operatief verholpen hartafwijking. Gelukkig is het met mijn zoon goed afgelopen en ondervindt hij geen dagelijks hinder van zijn afwijking. Er zijn wel gevolgen, maar daar is prima mee te leven. Het had ook heel anders kunnen zijn, er is zelfs een paar weken sprake geweest van gevolgen in de vorm van zwaar gehandicapt.
Sindsdien ben ik wat genuanceerder gaan denken over de maakbaarheid van het leven en de perfectie die al dan niet nodig is. Ik zou dus zelf nooit een zwangerschap afbreken vanwege Down. Ik onderschat de gevolgen van Down niet (denk ik), maar voor mij is het geen ernstig genoege afwijking om een zwangerschap af te breken. Bovendien, ik weet niet of ik met 18 weken, als je zoals ik dan al een flink buik hebt en je kindje al voelt schoppen, het zou kunnen, een zwangerschap afbreken.
Kortom, ik vind het lastig dat een goede vriendin van mij daar zo anders instaat als ik. Zij heeft voor haarzelf valide redenen om geen kindje met Down te willen. En natuurlijk weet ik ook niet hoe ik zou reageren als ik echt te horen zou krijgen dat het kindje in mijn buik down heeft. En toch he. Ik vind het moeilijk me te verplaatsten in haar mening. En vind het daardoor ook moeilijker haar te steunen in een onzekere periode. (ik hoop dus ook van harte dat het geen Down is).
Hoe denken jullie erover? Is Down voor jullie een reden tot het afbreken van een zwangerschap? Of een andere afwijking? En hoe zouden jullie omgaan met een vriendin die zo anders denkt dan jij?
Zelf heb ik een kind met een operatief verholpen hartafwijking. Gelukkig is het met mijn zoon goed afgelopen en ondervindt hij geen dagelijks hinder van zijn afwijking. Er zijn wel gevolgen, maar daar is prima mee te leven. Het had ook heel anders kunnen zijn, er is zelfs een paar weken sprake geweest van gevolgen in de vorm van zwaar gehandicapt.
Sindsdien ben ik wat genuanceerder gaan denken over de maakbaarheid van het leven en de perfectie die al dan niet nodig is. Ik zou dus zelf nooit een zwangerschap afbreken vanwege Down. Ik onderschat de gevolgen van Down niet (denk ik), maar voor mij is het geen ernstig genoege afwijking om een zwangerschap af te breken. Bovendien, ik weet niet of ik met 18 weken, als je zoals ik dan al een flink buik hebt en je kindje al voelt schoppen, het zou kunnen, een zwangerschap afbreken.
Kortom, ik vind het lastig dat een goede vriendin van mij daar zo anders instaat als ik. Zij heeft voor haarzelf valide redenen om geen kindje met Down te willen. En natuurlijk weet ik ook niet hoe ik zou reageren als ik echt te horen zou krijgen dat het kindje in mijn buik down heeft. En toch he. Ik vind het moeilijk me te verplaatsten in haar mening. En vind het daardoor ook moeilijker haar te steunen in een onzekere periode. (ik hoop dus ook van harte dat het geen Down is).
Hoe denken jullie erover? Is Down voor jullie een reden tot het afbreken van een zwangerschap? Of een andere afwijking? En hoe zouden jullie omgaan met een vriendin die zo anders denkt dan jij?
vrijdag 13 juni 2008 om 14:21
Ik heb me trouwens vantevoren ook niet ingelezen, echt, af en toe... Pffff.
Ben ik even blij dat ik irl alleen maar mensen ken die blij vertellen dat ze de pil door de plee gespoeld hebben en die al vanaf de eerste week denken dat het weleens raak zou kunnen zijn en die met mij vrolijk zitten te fantaseren over hoe leuk we het met de kids gaan hebben.
Echt, deze pijler is het beste voorbehoedsmiddel ooit, als je al die politiek correcte doemverhalen hier toch allemaal moest geloven is het een godswonder dat er nog mensen kinderen krijgen en dat die kinderen ook nog eens niks mankeren.
Ben ik even blij dat ik irl alleen maar mensen ken die blij vertellen dat ze de pil door de plee gespoeld hebben en die al vanaf de eerste week denken dat het weleens raak zou kunnen zijn en die met mij vrolijk zitten te fantaseren over hoe leuk we het met de kids gaan hebben.
Echt, deze pijler is het beste voorbehoedsmiddel ooit, als je al die politiek correcte doemverhalen hier toch allemaal moest geloven is het een godswonder dat er nog mensen kinderen krijgen en dat die kinderen ook nog eens niks mankeren.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 13 juni 2008 om 14:21
Overigens ging ik er ook vanuit dat ik een gezond kind zou krijgen, maar ik heb er wel degelijk rekening mee gehouden dat dat weleens níet zo zou kunnen zijn. Dat heb ik vaak genoeg in mijn omgeving gezien inmiddels. Maar man en ik hebben beiden zonder nadenken de tests afgeslagen. Bij zoon wel een 20 weken echo, want als er iets was wilden we wel voorbereid zijn. Maar abortus was absoluut geen optie.
De gevallen waarvan ik me het wel kan voorstellen is wanneer het kind zó zwaar gehandicapt zal zijn dat het tijdens of na de bevalling direct zal overlijden. Ik kan me voorstellen dat het dan voor de moeder te zwaar is om zwanger te blijven en dat de zaken wat versneld worden.
De gevallen waarvan ik me het wel kan voorstellen is wanneer het kind zó zwaar gehandicapt zal zijn dat het tijdens of na de bevalling direct zal overlijden. Ik kan me voorstellen dat het dan voor de moeder te zwaar is om zwanger te blijven en dat de zaken wat versneld worden.
vrijdag 13 juni 2008 om 14:21
En ik wenste ook dat mijn kinderen gezond zouden worden geboren en gezond zouden blijven de rest van hun leven. Maar ik ging er niet klakkeloos van uit. En ik zou een kindje met down zeer hoogstwaarschijnlijk op dit punt in mijn leven, ook niet weg laten halen.
En ik heb nergens gezegt dat het verwerpelijk is om te hopen op een gezond knap en slim kindje. Maar wel dat het niet altijd even realistisch is. Zeker als je rookt etc, dan wéét je dat je een behoorlijk risico neemt t.o.v de gezondheid van je kleintje.
Maar goed je had het erover dat als je van te voren zou hebben kunnen weten dat je kindje iets zou hebben kunnen mankeren, je naar alle waarschijnlijkheid niet zwanger zou zijn geraakt. En je ging er ook als vanzelfsprekend vanuit dat je een knap, en slim kindje zou krijgen.
Dát is vooral hetgeen waar ik het zelf een beetje moeilijk mee heb.
Maar het is niet dat ik het verwerpelijk vind. Ik snap het zelfs ook wel. En ik ben het ook nog eens niet totaal met je oneens.
Maar toch.....
En ik heb nergens gezegt dat het verwerpelijk is om te hopen op een gezond knap en slim kindje. Maar wel dat het niet altijd even realistisch is. Zeker als je rookt etc, dan wéét je dat je een behoorlijk risico neemt t.o.v de gezondheid van je kleintje.
Maar goed je had het erover dat als je van te voren zou hebben kunnen weten dat je kindje iets zou hebben kunnen mankeren, je naar alle waarschijnlijkheid niet zwanger zou zijn geraakt. En je ging er ook als vanzelfsprekend vanuit dat je een knap, en slim kindje zou krijgen.
Dát is vooral hetgeen waar ik het zelf een beetje moeilijk mee heb.
Maar het is niet dat ik het verwerpelijk vind. Ik snap het zelfs ook wel. En ik ben het ook nog eens niet totaal met je oneens.
Maar toch.....
vrijdag 13 juni 2008 om 14:22
Ik vind het opmerkelijk dat degenen mét een kind-met-een-afwijking veelal stellen dat ze de keuze van een ander best begrijpen, en dat de grootste tegenstanders juist degenen zijn die géén gehandicapt kind hebben.
Ik heb gisteren gezegd dat ik mijn "kind-met-een-foutje" perfect vind zoals-ie is en dat meen ik. Maar als mensen Down-syndroom een reden vinden om de zwangerschap te beeindigen, dan heb ik daar geen oordeel over, ook al zou ik zelf een andere keuze maken. Boven alles vind ik namelijk dat ouders die keuze moeten hebben als het gaat om ernstige afwijkingen. Om mensen die een andere mening hebben direct maar oppervlakkig en dom te noemen, gaat mij veel te ver.
Ik heb gisteren gezegd dat ik mijn "kind-met-een-foutje" perfect vind zoals-ie is en dat meen ik. Maar als mensen Down-syndroom een reden vinden om de zwangerschap te beeindigen, dan heb ik daar geen oordeel over, ook al zou ik zelf een andere keuze maken. Boven alles vind ik namelijk dat ouders die keuze moeten hebben als het gaat om ernstige afwijkingen. Om mensen die een andere mening hebben direct maar oppervlakkig en dom te noemen, gaat mij veel te ver.
.
vrijdag 13 juni 2008 om 14:23
vrijdag 13 juni 2008 om 14:24
Ik draai het dus om: het leven van de twee andere kinderen van mijn collega was een stuk aangenamer en zorgelozer en ook gewoon leuker geweest als het broertje er niet was geweest. En dat klinkt misschien hard, maar als je zou weten hoe dat gezin lijdt onder het soms gewoon in leven houden van het broertje, dan zou je heel misschien wel tot een andere conclusie komen.
vrijdag 13 juni 2008 om 14:25
Maxem, ik vind dat een rare redenering dat je zekerheid zou willen hebben en daarom riscioschattingen niet wil. Je hebt namelijk altijd te maken met risicoschattingen. Ik ben zwanger en mijn kans op basis van leeftijd is 1:200. Ik heb me laten testen, en daar kwam 1:4000 uit. Geen garantie, maar minder reden om me zorgen te maken dan voorheen. En ook geen reden om zekerheid te willen hebben, minder dan voor de test.
vrijdag 13 juni 2008 om 14:27
Zoals ik al eerder zei, ik had buren, 7 kinderen in totaal, met daarvan 1 kind met Down. En was dat zwaar voor ze? Ja, ik denk het wel. Het was ook geen 'schattig' mongooltje, maar hij was vrij agressief en moeilijk in de omgang. Maar ik vraag me af of het leven van zijn broertjes en zusjes zoveel meer waard was geweest als hun ouders hun broertje hadden laten weghalen. Ze zijn allemaal gek op hem, en tuurlijk, ze zullen allemaal wel eens gedacht hebben dat het makkelijker was als hij normaal was. Maar aan de andere kant leren ze er ook veel van en zijn ze gek op hun broertje.
Ik vind het vrij schokkend om 1 van je kinderen op te offeren om het leuk te houden voor de anderen.
Ik vind het vrij schokkend om 1 van je kinderen op te offeren om het leuk te houden voor de anderen.
vrijdag 13 juni 2008 om 14:28
Ik heb trouwens 3 kinderen die niet aan het perfecte plaatje voldoen. Heb ik dat 
Ben zelf goddelijk knap, kerngezond, en nog hyper intelligent, aardig en sociaal ook. En dan heeft mijn oudste naast kanker ook nog eens een lichte vorm van Asperger ( komt natuuuuuurlijk van haar vader hahaha) Heeft de middelste een milde vorm van adhd ( komt van mijn broertje duh ) en is ze allergisch heeft astma is ze in aanleg mollig etc etc ( komt van vaderskant uiteraard) En mijn zoontje is geboren met hemangioompjes. Net toen ik dacht: zo en nu is het wel eens tijd voor een gezellig normaal gezond lekker ding, kreeg ik hem. In het begin was het net een oud mannetje, helemaal verschrompeld. En toen ie net lekker op leek te drogen ontsproten er prompt allemaal rode vlekken op zijn koppie ( die nog eens rood vlas haar had ook - ook van de kant van vaders uiteraard )
Ach ja, lekker belangrijk.
En dat meen ik ook oprecht.
Althans: Nú wel! Maar er zijn heus momenten geweest dat ik daar over in gezeten heb. Je eigen leven is nu eenmaal je eigen referentie kader. Het is ook het enige emotionele kader dat je écht hebt. Dus logisch.
Ben zelf goddelijk knap, kerngezond, en nog hyper intelligent, aardig en sociaal ook. En dan heeft mijn oudste naast kanker ook nog eens een lichte vorm van Asperger ( komt natuuuuuurlijk van haar vader hahaha) Heeft de middelste een milde vorm van adhd ( komt van mijn broertje duh
) en is ze allergisch heeft astma is ze in aanleg mollig etc etc ( komt van vaderskant uiteraard) En mijn zoontje is geboren met hemangioompjes. Net toen ik dacht: zo en nu is het wel eens tijd voor een gezellig normaal gezond lekker ding, kreeg ik hem. In het begin was het net een oud mannetje, helemaal verschrompeld. En toen ie net lekker op leek te drogen ontsproten er prompt allemaal rode vlekken op zijn koppie ( die nog eens rood vlas haar had ook - ook van de kant van vaders uiteraard )Ach ja, lekker belangrijk.
En dat meen ik ook oprecht.
Althans: Nú wel! Maar er zijn heus momenten geweest dat ik daar over in gezeten heb. Je eigen leven is nu eenmaal je eigen referentie kader. Het is ook het enige emotionele kader dat je écht hebt. Dus logisch.
vrijdag 13 juni 2008 om 14:29
Mijn andere kinderen waren de belangrijkste reden om me te laten testen. Ik wil ze voor zover ik de keus heb een onbezorgde jeugd geven, en ik denk dat ons gezin erg zou lijden onder een kind met Down (zoals een vriendin van mij ook heeft geleden in haar jeugd vanwege een broer met Down). Als het zo is dan is het zo, maar ik probeer het wel te voorkomen voor zover dat binnen mijn macht ligt.
vrijdag 13 juni 2008 om 14:30
Hoi Dannas, mijn vingers jeukten destijds om een topic als het jouwe te openen toen mijn vriendin voor deze keuze stond.
Maar om de (voorspelbare) discussie te vermijden heb ik er gelukkig vanaf gezien.
Mensen vergeten geloof ik dat er geen goed of kwaad is in deze. Jij vroeg o.a. om advies hoe je je vriendin zou kunnen steunen. Dat is in ieder geval niet door haar haarfijn uit te gaan leggen waarom een kind met down al dan niet recht op leven heeft. Dat is een overweging die wij in onze maatschappij helaas zelf moeten maken, ieder voor zich....
Maar om de (voorspelbare) discussie te vermijden heb ik er gelukkig vanaf gezien.
Mensen vergeten geloof ik dat er geen goed of kwaad is in deze. Jij vroeg o.a. om advies hoe je je vriendin zou kunnen steunen. Dat is in ieder geval niet door haar haarfijn uit te gaan leggen waarom een kind met down al dan niet recht op leven heeft. Dat is een overweging die wij in onze maatschappij helaas zelf moeten maken, ieder voor zich....
vrijdag 13 juni 2008 om 14:30
Ja, ik zie een ongeboren kind als iemand anders. Dat kind is gewenst, bewust verwekt en in de gedachten van de ouders al deel van het gezin in de meeste gevallen, want je krijgt nog een kind omdat er 'nog een plekje vrij is'. En dan blijkt je zo gewenste kind een foutje te hebben en dan is het opeens niet meer welkom? Een gezond kind is dan opeens wel al onderdeel van het gezin tijdens de zwangerschap (pietje schopt, straks als pietje er is..., zou hij/zij op broer/zus lijken) Maar als kindlief niet gezond is is het opeens geen iemand?
vrijdag 13 juni 2008 om 14:31
Jammer alleen dat een mooi en slim kind tegenwoordig als een soort van verdienste van de ouders wordt gezien. Net of je daar invloed op kan uitoefenen. Purliezzz!!
( Aan de andere kant, toen ik nog jong was kon ik maar niet begrijpen waarom mijn ouders ooit sámen aan kinderen waren begonnen! 2 van die aartslelijke mensen die ook nog eens zich samen voort gingen planten. En nu zaten wij kinderen, daar maar mooi mee! Het zou verboden moeten worden *lol* )
( Aan de andere kant, toen ik nog jong was kon ik maar niet begrijpen waarom mijn ouders ooit sámen aan kinderen waren begonnen! 2 van die aartslelijke mensen die ook nog eens zich samen voort gingen planten. En nu zaten wij kinderen, daar maar mooi mee! Het zou verboden moeten worden *lol* )
