Kinderen
alle pijlers
Ik heb het vertrouwen verloren in de creche!
vrijdag 13 juni 2008 om 19:22
Ik ben even heel boos en emotioneel, ik moet echt even van me afschrijven.
Mijn dochtertje van precies een jaar gaat sinds dat ze 3,5 maand is naar een creche hier in Antwerpen. Afgelopen maand vonden de begeleidsters van de mini groep (vanaf 0 mnd tot ongeveer 1,5 jaar indien nodig) dat ze voldoende ontwikkeld was om naar de volgende groep over te stappen waar wat grotere kinderen waren (tot 3 jaar). Ze heeft een week een uurtje per dag mogen oefenen, en als ik hen moest geloven ging dat heel goed, ze deed het zeeer goed bij de volgende groep, zeiden ze steeds.
Vanaf de eerst week dat mijn dochtertje daar hele dagen naar toe gaat, ging het mis. Ze loopt nog maar net ( ze weegt 8.900 kg en het is maar een kleintje) en als ze loopt hoeft er maar een briesje te waaien (bij wijze van ) en ze valt al om. Laat staan als er allemaal grote kinderen om haar heen rennen en haar uit nieuwsgierigheid aanraken en duwen omdat ze net nieuw is.
De eerste week mocht ze al gelijk met de groep naar buiten (de oudsten zijn drie jaar, zij was dus de nieuwste en gelijk de jongste).
Ik zag dat ze op de harde tegels gingen spelen, maar dacht ze haar wel voldoende in het oog gingen houden. Niet dus: heel de week viel ze recht met haar gezicht op de tegels. Elke keer als ik haar kwam ophalen zat ze onder de schaafwonden op haar neusje en ze kreeg ook blauwe plekken op haar neusbotje. Ik vond haar ook een keer zittend op een vieze tegelgrond buiten, haar gezicht en haren helemaal onder het zand, zand in haar mond, zand in haar ogen en ze had een rijstwafeltje in haar handen die helemaal zwart was van het zand, ze was er steeds van aan het eten en niemand die er aandacht aan besteedde. Ik heb wat van de schaafwonden en plekken op haar neusje gezegd: ze gaven aan dat ze een paar keer was gevallen, maar dat gebeurt bij alle kinderen bla bla bla.
Ok dacht ik, ik zal wel overdrijven. Op vrijdag ging mijn man haar ophalen, ze zat buiten huilend op de schoot van een van de begeleidsters die lachend druk in gesprek was met een collega. Ze hadden weer op de tegelgrond gespeeld ( lees: vooral de grote kinderen spelen: mijn dochtertje die steeds door hen wordt omgeduwd en met haar gezicht valt op de harde tegels) Mijn man zag dat ze deze keer echt flink op haar neusje was gevallen en maar niet ophield met huilen. Toen ze uiteindelijk stopte nam hij haar mee naar huis, maar ze reageerde helemaal nergens op, ik speelde met haar, gaf haar wat poppen en trok gekke bekken, maar ze gaf niets terug, ze werd door niets meer geprikkeld meer. We hebben haar naar de dokter gebracht. Die vond het verstandig dat ze even een weekje niet naar de creche moest gaan want als ze weer zou vallen op haar neus zou ze kunnen vallen op een botje dat verkeerd zou kunnen groeien.
Ik ben daarna naar de begeleidsters gegaan en gaf aan dat ik haar te klein vond voor op de tegels te spelen en of ze haar liever niet in het gras konden zetten. Ik gaf aan dat de dokter ook vond dat we op moesten passen met haar neusje. Ze zouden erop gaan letten en haar voortaan in het gras laten spelen. Dat is twee keer goed gebeurd. Daarna heb ik haar toch nog een keer spelend op de tegels aangetroffen, maar ik dacht dat het nu goed zat na mijn opmerking en dat ze haar dus nu beter in de gaten zouden houden tussen de grotere kinderen. Dus ik maakte er geen probleem van, bovendien had ik het ook al aan het secretaraait doorgegeven en die hadden gezegd dat ze het nog eens aan de begeleidsters zouden doorgeven.
Gisteren ging ik haar weer vol goede moed ophalen, ik was niet ongerust want ze zouden gisteren ivm het weer binnen gaan spelen.
Smorgens had ik nog tegen de begeleidster gezegd dat ze haar nog goed in de gaten moest houden omdat ze nog altijd wankel liep tussen de grote kinderen.
Ik stapte de creche om 17.00 uur binnen en zag een begeleidster die haar in haar armen had en een andere begeleidster eromheen, met een heel serieus gezicht.
Ik ben erop gerend en nog voordat ik haar gezichtje had gezien boden ze allebei hun excuses aan over wat er was gebeurd.
Ik ben me kapot geschrokken. Haar rechteroog boven en onder helemaal blauw en gezwollen en een open wond (waar nog bloed aan kleefde) vanaf haar onderwimpers tot half haar wang! Ik ben ter plekke in tranen uitgebarsten bij het zien van mijn kleine meid in zo een toestand.
De begeleidster gaf aan niet te weten hoe het kwam, er was vanochtend een andere begeleidster, waarschijnlijk was ze geduwd, geslagen en gekrabt in haar oog door een groter kind.Ze bood wel tien x haar excuses dat het was gebeurd. Ze hebben nog haar oog gecontroleerd om te zien of er niets was gebeurt met haar zicht.
Ze gaf aan dat het komt doordat ze te weinig personeel hebben en dat ze bovendien meerdere malen aan de leidinggevende van de creche (na het neusincident) hadden doorgegeven dat zij nog niet toe was aan deze groep waar vooral grote kinderen zaten. Ze kregen zelf maar geen gehoor van de leidinggevende van de creche hierover, maar ze hadden het al aangekaart. Ze gaf aan dat er sommige kinderen pas met 16 maanden naar deze groep komen. Mijn dochtertje was 11 maanden toen ze over mocht!
Ze zei dat de verantwoordelijken van de creche snel kinderen doorsturen naar een andere groep om weer nieuwe kinderen op te nemen, terwijl sommigen, zoals mijn dochtertje dus, er helemaal nog niet aan toe zijn.Ze adviseerde mij om een teruggang te vragen. (wat ze bij uitzondering heel soms hebben gedaan in het verleden)
Ik ben heeeel boos en in tranen ( iedereen die haar zag schrok bij het zien van de wonden) naar het secretariaat gerend en eiste een terugplaatsing! Ik gaf aan dat als dat niet zou gebeuren ik onmiddelijk Kind&Gezin zou inschakelen. Ik zei dat ze geen voet meer mag zetten bij de andere groep, omdat ze er niet aan toe was en als dat zou gebeuren ze nog niet klaar waren met mij. Ze had hier een blijvend oogletstel aan kunnen overhouden als ze met een nagel in haar pupil was geraakt! De veiligheid van mijn dochter heeft voor mij prioriteit
De leidinggevende was er niet. De secretariaatsmedewerkster zou dit zeker aankaarten en bespreken. Ik gaf weer aan dat er geen andere oplossing voor mij is enkel en alleen terugplaatsing totdat mijn dochtertje er WEL een toe was.
Ik ben direct naar de dokter gegaan en die heeft haar zicht nog eens gecontroleerd (oog was rood van binnen) gelukkig was haar zicht ok. Ze heeft weer een ziektebriefje gekregen voor een week dus ze gaat veilig naar mijn moeder toe vlg week.
We hebben snel fotos gemaakt van haar gezichtje
Vandaag hebben we een gesprek gehad met de leidinggevende.We hebben eerst ons verhaal mogen doen, daarna begon ze een verhaal over hoe de verschillende groepen georganiseerd zijn etc, dat de begeleidsters van de minigroep hadden geadviseerd dat ze wel over mocht.Dat de kinderen die zich al recht kunnen trekken al naar de andere groep mogen gaan, het hing niet af van het wel/niet kunnen staan etc etc. Ik gaf aan dat het advies van de begeleidsters van deze groep juist is dat ze er te klein voor is, niet klaar voor is en dat ik dat advies heel serieus nam.
Ik gaf aan dat ik vanaf de overplaatsing geen gevoel van vertrouwen meer heb in hen en dat ik mij gewoon niet serieus genomen voelde na het neus incident.
Ze gaf aan dat een terugplaatsing niet goed is, maar een overplaatsting ook niet altijd ivm gewenningsproces van kind.
Dat terwijl mijn dochter pas een paar weken daarheen gaat en ik voel dat ze niet wil gaan.
Ik eiste een overplaatsing naar een andere groep (er is een andere groep waar kinderen zitten van 0-3 jaar, dus ook veel meer kindjes van dezelfde leeftijd als mijn meid, daar werkt men echt met aparte groepjes, een ander kind dat bij mijn dochtertje in de mini groep zat is wel naar die groep gegaan) Ze wilde het verhaal van de begeleidster horen en vragen hoe het zat met haar ontwikkeling en ze zou mij bellen om een voorstel te doen, dat zou ook kunnen betekenen dat er een oplossing zou kunnen worden gevonden in de oude groep.Ik antwoordde dat ze een poging mocht doen, maar dat ik voor mijzelf al heb besloten dat ze niet meer gaat naar een groep waar ze niet in thuis hoort op dit moment.
Ze gaf aan dat een andere groep, ook geen garantie is dat er niets zou gebeuren. Ik ben het daarmee eens, maar daar zitten meer kindjes van dezelfde leeftijd van mijn dochtertje, dan gaat het een groep en niet om 1 kindje tussen alle groten. Garanties kan niemand geven natuurlijk, maar ik vertrouw haar 5 dagen per week aan hen toe, dan wil ik ook het gevoel krijgen dat ze hun verantwoordelijkheid nemen tov de kinderen en dat ze overdag goed wordt behandeld. Bij mij thuis kan een ongeluk natuurlijk ook gebeuren. Bij mijn moeder natuurlijk ook als ze oppast.
Haar dochtertje zit ook op deze creche. Zij gaf aan dat zij wel vertrouwen heeft in de beleiders van die groep. Haar dochtertje heeft ook in de minigroep met mijn dochtertje gezeten, en zij is pas naar de volgende groep gegaan toen ze 16 maanden was. Ik heb dat tegen haar gezegd, ze gaf als antwoord terug dat haar dochtertje wat traag was in ontwikkeling. Dat terwijl ik gewoon zag dat ze zich aardig kon redden in de minigroep en nog mocht ze blijven. Maar ja als leidinggevende zal ze er zeker wel zeggenschap in hebben gehad.
Ik ben het zo beu, ik zit al weken elke dag nagelbijtend op mijn werk heel de dag. Ik weet gewoon steeds niet hoe ik mijn kleine meid terug krijg elke avond. Ik weet dat een ongelukje overal kan gebeuren, maar dat mag geen excuus zijn voor alle ongelukken die in een crech gebeuren. Er moet ook sprake zijn van oplettendheid en ik vind de kinderen die daar overdag verblijven onder hun verantwoordelijkheid vallen. Ik vertrouw mijn kind aan het toe, dan is het toch logisch dat ik vertrouwen in hen wil hebben, het gevoel krijgen dat ze het beste willen voor elk kind. Ik weet dat een ongeluk in een klein hoekje kan zitten maar het is toch niet teveel gevraagd om mijn kind in de juiste groep te plaatsen, in een groep waar ze thuis hoort?
Ik wil dit weekend nog een mail ter aanvulling sturen naar de leidinggevende waarin ik nog eens sterk aangeef niet open te staan voor een oplossing binnen dezelfde groep. Ik heb het idee dat ik die indruk misschien in het gesprek heb gegeven, terwijl mijn gevoel er fel tegen is.
Wat vinden jullie, overdrijf ik?
Ps een andere creche is ook geen optie want de wachtlijsten zijn hier minimaal 1 jaar (dus aanmelding tijdens 1e dag van zwangerschap is hier heel normaal om een plaatsje te kunnen krijgen als de baby rond 3 maanden is)
Groeten Fatimaaa
Mijn dochtertje van precies een jaar gaat sinds dat ze 3,5 maand is naar een creche hier in Antwerpen. Afgelopen maand vonden de begeleidsters van de mini groep (vanaf 0 mnd tot ongeveer 1,5 jaar indien nodig) dat ze voldoende ontwikkeld was om naar de volgende groep over te stappen waar wat grotere kinderen waren (tot 3 jaar). Ze heeft een week een uurtje per dag mogen oefenen, en als ik hen moest geloven ging dat heel goed, ze deed het zeeer goed bij de volgende groep, zeiden ze steeds.
Vanaf de eerst week dat mijn dochtertje daar hele dagen naar toe gaat, ging het mis. Ze loopt nog maar net ( ze weegt 8.900 kg en het is maar een kleintje) en als ze loopt hoeft er maar een briesje te waaien (bij wijze van ) en ze valt al om. Laat staan als er allemaal grote kinderen om haar heen rennen en haar uit nieuwsgierigheid aanraken en duwen omdat ze net nieuw is.
De eerste week mocht ze al gelijk met de groep naar buiten (de oudsten zijn drie jaar, zij was dus de nieuwste en gelijk de jongste).
Ik zag dat ze op de harde tegels gingen spelen, maar dacht ze haar wel voldoende in het oog gingen houden. Niet dus: heel de week viel ze recht met haar gezicht op de tegels. Elke keer als ik haar kwam ophalen zat ze onder de schaafwonden op haar neusje en ze kreeg ook blauwe plekken op haar neusbotje. Ik vond haar ook een keer zittend op een vieze tegelgrond buiten, haar gezicht en haren helemaal onder het zand, zand in haar mond, zand in haar ogen en ze had een rijstwafeltje in haar handen die helemaal zwart was van het zand, ze was er steeds van aan het eten en niemand die er aandacht aan besteedde. Ik heb wat van de schaafwonden en plekken op haar neusje gezegd: ze gaven aan dat ze een paar keer was gevallen, maar dat gebeurt bij alle kinderen bla bla bla.
Ok dacht ik, ik zal wel overdrijven. Op vrijdag ging mijn man haar ophalen, ze zat buiten huilend op de schoot van een van de begeleidsters die lachend druk in gesprek was met een collega. Ze hadden weer op de tegelgrond gespeeld ( lees: vooral de grote kinderen spelen: mijn dochtertje die steeds door hen wordt omgeduwd en met haar gezicht valt op de harde tegels) Mijn man zag dat ze deze keer echt flink op haar neusje was gevallen en maar niet ophield met huilen. Toen ze uiteindelijk stopte nam hij haar mee naar huis, maar ze reageerde helemaal nergens op, ik speelde met haar, gaf haar wat poppen en trok gekke bekken, maar ze gaf niets terug, ze werd door niets meer geprikkeld meer. We hebben haar naar de dokter gebracht. Die vond het verstandig dat ze even een weekje niet naar de creche moest gaan want als ze weer zou vallen op haar neus zou ze kunnen vallen op een botje dat verkeerd zou kunnen groeien.
Ik ben daarna naar de begeleidsters gegaan en gaf aan dat ik haar te klein vond voor op de tegels te spelen en of ze haar liever niet in het gras konden zetten. Ik gaf aan dat de dokter ook vond dat we op moesten passen met haar neusje. Ze zouden erop gaan letten en haar voortaan in het gras laten spelen. Dat is twee keer goed gebeurd. Daarna heb ik haar toch nog een keer spelend op de tegels aangetroffen, maar ik dacht dat het nu goed zat na mijn opmerking en dat ze haar dus nu beter in de gaten zouden houden tussen de grotere kinderen. Dus ik maakte er geen probleem van, bovendien had ik het ook al aan het secretaraait doorgegeven en die hadden gezegd dat ze het nog eens aan de begeleidsters zouden doorgeven.
Gisteren ging ik haar weer vol goede moed ophalen, ik was niet ongerust want ze zouden gisteren ivm het weer binnen gaan spelen.
Smorgens had ik nog tegen de begeleidster gezegd dat ze haar nog goed in de gaten moest houden omdat ze nog altijd wankel liep tussen de grote kinderen.
Ik stapte de creche om 17.00 uur binnen en zag een begeleidster die haar in haar armen had en een andere begeleidster eromheen, met een heel serieus gezicht.
Ik ben erop gerend en nog voordat ik haar gezichtje had gezien boden ze allebei hun excuses aan over wat er was gebeurd.
Ik ben me kapot geschrokken. Haar rechteroog boven en onder helemaal blauw en gezwollen en een open wond (waar nog bloed aan kleefde) vanaf haar onderwimpers tot half haar wang! Ik ben ter plekke in tranen uitgebarsten bij het zien van mijn kleine meid in zo een toestand.
De begeleidster gaf aan niet te weten hoe het kwam, er was vanochtend een andere begeleidster, waarschijnlijk was ze geduwd, geslagen en gekrabt in haar oog door een groter kind.Ze bood wel tien x haar excuses dat het was gebeurd. Ze hebben nog haar oog gecontroleerd om te zien of er niets was gebeurt met haar zicht.
Ze gaf aan dat het komt doordat ze te weinig personeel hebben en dat ze bovendien meerdere malen aan de leidinggevende van de creche (na het neusincident) hadden doorgegeven dat zij nog niet toe was aan deze groep waar vooral grote kinderen zaten. Ze kregen zelf maar geen gehoor van de leidinggevende van de creche hierover, maar ze hadden het al aangekaart. Ze gaf aan dat er sommige kinderen pas met 16 maanden naar deze groep komen. Mijn dochtertje was 11 maanden toen ze over mocht!
Ze zei dat de verantwoordelijken van de creche snel kinderen doorsturen naar een andere groep om weer nieuwe kinderen op te nemen, terwijl sommigen, zoals mijn dochtertje dus, er helemaal nog niet aan toe zijn.Ze adviseerde mij om een teruggang te vragen. (wat ze bij uitzondering heel soms hebben gedaan in het verleden)
Ik ben heeeel boos en in tranen ( iedereen die haar zag schrok bij het zien van de wonden) naar het secretariaat gerend en eiste een terugplaatsing! Ik gaf aan dat als dat niet zou gebeuren ik onmiddelijk Kind&Gezin zou inschakelen. Ik zei dat ze geen voet meer mag zetten bij de andere groep, omdat ze er niet aan toe was en als dat zou gebeuren ze nog niet klaar waren met mij. Ze had hier een blijvend oogletstel aan kunnen overhouden als ze met een nagel in haar pupil was geraakt! De veiligheid van mijn dochter heeft voor mij prioriteit
De leidinggevende was er niet. De secretariaatsmedewerkster zou dit zeker aankaarten en bespreken. Ik gaf weer aan dat er geen andere oplossing voor mij is enkel en alleen terugplaatsing totdat mijn dochtertje er WEL een toe was.
Ik ben direct naar de dokter gegaan en die heeft haar zicht nog eens gecontroleerd (oog was rood van binnen) gelukkig was haar zicht ok. Ze heeft weer een ziektebriefje gekregen voor een week dus ze gaat veilig naar mijn moeder toe vlg week.
We hebben snel fotos gemaakt van haar gezichtje
Vandaag hebben we een gesprek gehad met de leidinggevende.We hebben eerst ons verhaal mogen doen, daarna begon ze een verhaal over hoe de verschillende groepen georganiseerd zijn etc, dat de begeleidsters van de minigroep hadden geadviseerd dat ze wel over mocht.Dat de kinderen die zich al recht kunnen trekken al naar de andere groep mogen gaan, het hing niet af van het wel/niet kunnen staan etc etc. Ik gaf aan dat het advies van de begeleidsters van deze groep juist is dat ze er te klein voor is, niet klaar voor is en dat ik dat advies heel serieus nam.
Ik gaf aan dat ik vanaf de overplaatsing geen gevoel van vertrouwen meer heb in hen en dat ik mij gewoon niet serieus genomen voelde na het neus incident.
Ze gaf aan dat een terugplaatsing niet goed is, maar een overplaatsting ook niet altijd ivm gewenningsproces van kind.
Dat terwijl mijn dochter pas een paar weken daarheen gaat en ik voel dat ze niet wil gaan.
Ik eiste een overplaatsing naar een andere groep (er is een andere groep waar kinderen zitten van 0-3 jaar, dus ook veel meer kindjes van dezelfde leeftijd als mijn meid, daar werkt men echt met aparte groepjes, een ander kind dat bij mijn dochtertje in de mini groep zat is wel naar die groep gegaan) Ze wilde het verhaal van de begeleidster horen en vragen hoe het zat met haar ontwikkeling en ze zou mij bellen om een voorstel te doen, dat zou ook kunnen betekenen dat er een oplossing zou kunnen worden gevonden in de oude groep.Ik antwoordde dat ze een poging mocht doen, maar dat ik voor mijzelf al heb besloten dat ze niet meer gaat naar een groep waar ze niet in thuis hoort op dit moment.
Ze gaf aan dat een andere groep, ook geen garantie is dat er niets zou gebeuren. Ik ben het daarmee eens, maar daar zitten meer kindjes van dezelfde leeftijd van mijn dochtertje, dan gaat het een groep en niet om 1 kindje tussen alle groten. Garanties kan niemand geven natuurlijk, maar ik vertrouw haar 5 dagen per week aan hen toe, dan wil ik ook het gevoel krijgen dat ze hun verantwoordelijkheid nemen tov de kinderen en dat ze overdag goed wordt behandeld. Bij mij thuis kan een ongeluk natuurlijk ook gebeuren. Bij mijn moeder natuurlijk ook als ze oppast.
Haar dochtertje zit ook op deze creche. Zij gaf aan dat zij wel vertrouwen heeft in de beleiders van die groep. Haar dochtertje heeft ook in de minigroep met mijn dochtertje gezeten, en zij is pas naar de volgende groep gegaan toen ze 16 maanden was. Ik heb dat tegen haar gezegd, ze gaf als antwoord terug dat haar dochtertje wat traag was in ontwikkeling. Dat terwijl ik gewoon zag dat ze zich aardig kon redden in de minigroep en nog mocht ze blijven. Maar ja als leidinggevende zal ze er zeker wel zeggenschap in hebben gehad.
Ik ben het zo beu, ik zit al weken elke dag nagelbijtend op mijn werk heel de dag. Ik weet gewoon steeds niet hoe ik mijn kleine meid terug krijg elke avond. Ik weet dat een ongelukje overal kan gebeuren, maar dat mag geen excuus zijn voor alle ongelukken die in een crech gebeuren. Er moet ook sprake zijn van oplettendheid en ik vind de kinderen die daar overdag verblijven onder hun verantwoordelijkheid vallen. Ik vertrouw mijn kind aan het toe, dan is het toch logisch dat ik vertrouwen in hen wil hebben, het gevoel krijgen dat ze het beste willen voor elk kind. Ik weet dat een ongeluk in een klein hoekje kan zitten maar het is toch niet teveel gevraagd om mijn kind in de juiste groep te plaatsen, in een groep waar ze thuis hoort?
Ik wil dit weekend nog een mail ter aanvulling sturen naar de leidinggevende waarin ik nog eens sterk aangeef niet open te staan voor een oplossing binnen dezelfde groep. Ik heb het idee dat ik die indruk misschien in het gesprek heb gegeven, terwijl mijn gevoel er fel tegen is.
Wat vinden jullie, overdrijf ik?
Ps een andere creche is ook geen optie want de wachtlijsten zijn hier minimaal 1 jaar (dus aanmelding tijdens 1e dag van zwangerschap is hier heel normaal om een plaatsje te kunnen krijgen als de baby rond 3 maanden is)
Groeten Fatimaaa
zaterdag 14 juni 2008 om 00:51
Ik vind dat je zeker niet overdrijft!! Jouw kind staat voorop en natuurlijk wil je niet dat haar iets overkomt! Ik zou inderdaad een klachtenbrief schrijven en daarin eisen dat ze teruggeplaats wordt. Wat ik alleen niet begrijp is dat je haar met 11 maanden al hebt over laten gaan. Persoonlijk zou ik mijn kleintje daar echt nog wat te jong voor vinden gezien de oudste van de groep.
Mijn kindjes hebben allebei op een vericale groep gezeten met kindjes van 0-4 dat gaat eigenlijk altijd prima. Maargoed dan zijn het niet alleenmaar groten met 1 kleintje ertussen. Bijons mag dat trouwens niet! Ind e horizontale groepen gaan ze cht pas "over" als ze de leeftijd van die groep hebben bereikt.
Dat jouw kleintje steeds gehavend thuis komt vind ik echt vreselijk!! Ik snap best dat je een kindje niet op het gras kan zetten en eht daar kanhouden maar houdt het dan op zijn minst erg goed in de gaten met al die grote kinderen eromheen. Mochten ze neit met een goed eoplossing komen zou ik haar daar niet meer heen brengen en een andere oplossing proberen te vinden. Desnoods jouw verhaal uitleggen bij een ander KDV misschien dat je er dan tussen mag of en gastouder ofzo. Ik zou dan de klacht wel nog hoger neerleggen maar in ieder egval mijn dochter niet meer laten gaan!
Heel veel succes!
Mijn kindjes hebben allebei op een vericale groep gezeten met kindjes van 0-4 dat gaat eigenlijk altijd prima. Maargoed dan zijn het niet alleenmaar groten met 1 kleintje ertussen. Bijons mag dat trouwens niet! Ind e horizontale groepen gaan ze cht pas "over" als ze de leeftijd van die groep hebben bereikt.
Dat jouw kleintje steeds gehavend thuis komt vind ik echt vreselijk!! Ik snap best dat je een kindje niet op het gras kan zetten en eht daar kanhouden maar houdt het dan op zijn minst erg goed in de gaten met al die grote kinderen eromheen. Mochten ze neit met een goed eoplossing komen zou ik haar daar niet meer heen brengen en een andere oplossing proberen te vinden. Desnoods jouw verhaal uitleggen bij een ander KDV misschien dat je er dan tussen mag of en gastouder ofzo. Ik zou dan de klacht wel nog hoger neerleggen maar in ieder egval mijn dochter niet meer laten gaan!
Heel veel succes!
zaterdag 14 juni 2008 om 07:37
Jeetje wat erg....
En ik vind al dat je behoorlijk coulant bent geweest!
Bij ons heb je ook baby en peuter en diagonale groepen. Alledrie mijn kinderen zijn eerst naar de babygroep gegaan binnen dezelfde overkoepelende organisatie, en met een gezamelijk ontvangst in de openbare hal, waar ouders een kopje koffie kunnen drinken en de kindjes uit alle groepen samen kunnen spelen met het speelgoed wat daar op de gang voor handen is.
Om ongeveer kwart voor 9 gaat iedereen naar zijn eigen groep toe.
Er zijn nu 4 groepen bij mijn zoontje op het kdv en in een ander gedeelte zit de naschoolse opvang. En er is tegenwoordig, ivm groei, een dependance.
Mijn kinderen hebben tot pak hem beet anderhalf op de babygroep gezeten, en gingen daarna naar de diagonale groep van 0 tot 3. Hier ging ook echt mijn voorkeur naaruit, hoewel je maar hebt af te wachten waar je ivm de drukte terecht komt. Er zijn ook inderdaad groepen met meer wat oudere kindertjes. Maar bij onze kinderen zaten er altijd 12 met 2 leidsters en 1 groepsleidster en of stagiaire. En van die 12 waren er zeg maar 2 echt baby, een handjevol zo rond de 1, en dan een handjevol van 2 en 3. Dus redelijk verdeeld.
Buiten spelen gebeurd áltijd onder toezicht!
In een veilige kindvriendelijke tuin, met veel gras, en rubbertegels. Natuurlijk kan er altijd een ongelukje gebeuren. Maar in al die jaren dat ik nu al op dat kindercentrum kom ( mijn oudste van nu ruim 10 kwam daar toen al, daarna mijn middelste van bijna 6 jaar en nu dus ook mijn zoontje van 2) kan ik me niet één noemenswaardig incident voor de geest halen. En dat is ook maar goed ook.
Als ik zou merken dat 1 van mijn kinderen niet lekker in hun vel zouden zitten. Ik zou schrammen, bloedneusjes, en blauwe plekken zien, dan ging ik stante pede verhaal halen. Zijn ze nu helemaal betoeterd.
Sowieso zou ik het vreemd vinden als ik niet van hunzelf zou horen wat er die middag was gebeurd waarom mijn kindje zo onder de schrammen zou zitten. Als mijn zoontje bij godsgratie eens een plek heeft na een val ofzo, dan wordt me dat altijd direct meegedeeld door de leiding als ik hem op kom halen. Als zij zien dat een kindje een ander kindje slaat, wordt er onmiddellijk ingegerepen en gestraft. Maar meestal komt het niet eens zover omdat er gewoon altijd leiding aanwezig is overal. Meer dan 12 kindjes per groep is hier niet toegestaan, en daar zitten altijd 2 leidsters op en 1 groepshulp en of stagiaire. Dus dat is al 3 op 12. Heel netjes als je het mij vraagt en goed te doen. Grotere groepen zou ik dan ook echt niet fijn vinden voor mijn kind.
Slapen gaat in een gezamelijke slaapkamer in ledikanten op gezette tijden. De baby's eerst, dan de peuters en de kleuters, gaat altijd goed, nooit dat er lang kinderen huilen. Etc
Eten gaat ook aan 2 grote tafels. Eentje voor de wat oudere kindjes en eentje voor de kleintjes. Aan elke tafel minstens 1 leidster.
Er zijn in het lokaal waar ze overdag verblijven ook echt hoekjes voor de kleintjes en ruimtes voor de grotere. Ook gaan smorgens vaak de peuters vanaf 3 geloof ik, mee naar de vip, dan kunnen ze naar de bso toe, voor dat de grote kinderen uit de basisschool komen, en mogen ze daar als ware vips, als hele grote kinderen al, onder leiding van een echte bso juf, lekker knutselen en freubelen. Dat is voor de peuters goed, ook ivm de overgang dalijk naar de basisschool etc. Maar ook voor de kleintjes lekker, want op de groep van hun is het dan lekker overzichtelijk.
Al het speelgoed, alle omgevingen, alles is zo danig kindvriendelijk, en zijn zo gecontroleerd, dat grote risico's tot ongelukken tot een minimum beperkt zijn. Ik zeg niet dat er dus ook nooit een ongeluk gebeuren zou. Maar ik ben van mening dat je er wel alles aan moet hebben gedaan als organisatie om een zo veilig mogelijk nestje te creeeren voor die kleintjes!
In jullie geval zou ik serieus een oppasmoeder/gastouders overwegen. Ik zou mijn kindje niet meer naar die opvang durfen brengen. Ik zou echt niet goed kunnen functioneren op mijn werk, wetende dat mijn kind het daar niet naar haar zin had.
Heb je wel eens overwogen onverwacht binnen te stappen en de boel een beetje te gaan observeren? Of door een raampje te spieken. Er langer bij blijven smorgens? Eerder terugkomen dan afgesproken? Ikzelf doe dat regelmatig als het met de tijden lukt dan, en dat vind ik zelf echt leuk, dan kan je zien hoe je kindje in de groep functioneerd zeg maar. En echt spontaan lekker zichzelf is.
Ik wens je alle kracht.
En een kusje voor het neusje van je kleine meisje!
En ik vind al dat je behoorlijk coulant bent geweest!
Bij ons heb je ook baby en peuter en diagonale groepen. Alledrie mijn kinderen zijn eerst naar de babygroep gegaan binnen dezelfde overkoepelende organisatie, en met een gezamelijk ontvangst in de openbare hal, waar ouders een kopje koffie kunnen drinken en de kindjes uit alle groepen samen kunnen spelen met het speelgoed wat daar op de gang voor handen is.
Om ongeveer kwart voor 9 gaat iedereen naar zijn eigen groep toe.
Er zijn nu 4 groepen bij mijn zoontje op het kdv en in een ander gedeelte zit de naschoolse opvang. En er is tegenwoordig, ivm groei, een dependance.
Mijn kinderen hebben tot pak hem beet anderhalf op de babygroep gezeten, en gingen daarna naar de diagonale groep van 0 tot 3. Hier ging ook echt mijn voorkeur naaruit, hoewel je maar hebt af te wachten waar je ivm de drukte terecht komt. Er zijn ook inderdaad groepen met meer wat oudere kindertjes. Maar bij onze kinderen zaten er altijd 12 met 2 leidsters en 1 groepsleidster en of stagiaire. En van die 12 waren er zeg maar 2 echt baby, een handjevol zo rond de 1, en dan een handjevol van 2 en 3. Dus redelijk verdeeld.
Buiten spelen gebeurd áltijd onder toezicht!
In een veilige kindvriendelijke tuin, met veel gras, en rubbertegels. Natuurlijk kan er altijd een ongelukje gebeuren. Maar in al die jaren dat ik nu al op dat kindercentrum kom ( mijn oudste van nu ruim 10 kwam daar toen al, daarna mijn middelste van bijna 6 jaar en nu dus ook mijn zoontje van 2) kan ik me niet één noemenswaardig incident voor de geest halen. En dat is ook maar goed ook.
Als ik zou merken dat 1 van mijn kinderen niet lekker in hun vel zouden zitten. Ik zou schrammen, bloedneusjes, en blauwe plekken zien, dan ging ik stante pede verhaal halen. Zijn ze nu helemaal betoeterd.
Sowieso zou ik het vreemd vinden als ik niet van hunzelf zou horen wat er die middag was gebeurd waarom mijn kindje zo onder de schrammen zou zitten. Als mijn zoontje bij godsgratie eens een plek heeft na een val ofzo, dan wordt me dat altijd direct meegedeeld door de leiding als ik hem op kom halen. Als zij zien dat een kindje een ander kindje slaat, wordt er onmiddellijk ingegerepen en gestraft. Maar meestal komt het niet eens zover omdat er gewoon altijd leiding aanwezig is overal. Meer dan 12 kindjes per groep is hier niet toegestaan, en daar zitten altijd 2 leidsters op en 1 groepshulp en of stagiaire. Dus dat is al 3 op 12. Heel netjes als je het mij vraagt en goed te doen. Grotere groepen zou ik dan ook echt niet fijn vinden voor mijn kind.
Slapen gaat in een gezamelijke slaapkamer in ledikanten op gezette tijden. De baby's eerst, dan de peuters en de kleuters, gaat altijd goed, nooit dat er lang kinderen huilen. Etc
Eten gaat ook aan 2 grote tafels. Eentje voor de wat oudere kindjes en eentje voor de kleintjes. Aan elke tafel minstens 1 leidster.
Er zijn in het lokaal waar ze overdag verblijven ook echt hoekjes voor de kleintjes en ruimtes voor de grotere. Ook gaan smorgens vaak de peuters vanaf 3 geloof ik, mee naar de vip, dan kunnen ze naar de bso toe, voor dat de grote kinderen uit de basisschool komen, en mogen ze daar als ware vips, als hele grote kinderen al, onder leiding van een echte bso juf, lekker knutselen en freubelen. Dat is voor de peuters goed, ook ivm de overgang dalijk naar de basisschool etc. Maar ook voor de kleintjes lekker, want op de groep van hun is het dan lekker overzichtelijk.
Al het speelgoed, alle omgevingen, alles is zo danig kindvriendelijk, en zijn zo gecontroleerd, dat grote risico's tot ongelukken tot een minimum beperkt zijn. Ik zeg niet dat er dus ook nooit een ongeluk gebeuren zou. Maar ik ben van mening dat je er wel alles aan moet hebben gedaan als organisatie om een zo veilig mogelijk nestje te creeeren voor die kleintjes!
In jullie geval zou ik serieus een oppasmoeder/gastouders overwegen. Ik zou mijn kindje niet meer naar die opvang durfen brengen. Ik zou echt niet goed kunnen functioneren op mijn werk, wetende dat mijn kind het daar niet naar haar zin had.
Heb je wel eens overwogen onverwacht binnen te stappen en de boel een beetje te gaan observeren? Of door een raampje te spieken. Er langer bij blijven smorgens? Eerder terugkomen dan afgesproken? Ikzelf doe dat regelmatig als het met de tijden lukt dan, en dat vind ik zelf echt leuk, dan kan je zien hoe je kindje in de groep functioneerd zeg maar. En echt spontaan lekker zichzelf is.
Ik wens je alle kracht.
En een kusje voor het neusje van je kleine meisje!
zaterdag 14 juni 2008 om 07:58
fatima: ik zit hier gewoon te huilen achter de pc! wat een vreselijk verhaal! wat ontzettend zielig voor je lieve kindje...ik vind het werkelijk vresleijk wat ze haar aandoen op dat KDV!
Wij hebben een au-pair in huis omdta wij geen opvang kunnen vinden dat 24/7, 365 dagen per jaar open is, (ik werk onregelmatige diensten en vaak 's nachts en voor meerdere dagen weg). Als je de ruimte hebt is dat een idee misschien? wij zijn er erg blij mee, ons meisje van 8 maanden is lekker elke dag thuis, gaat naar het park, naar de stad met andere au-pairs hier uit de buurt en kids, ze leert spaans en engels op deze manier en we hebben het getroffen met haar! het kost omgerekend zo'n 400 euro per maand voor 30 uur per week...
Maar inderdaad, ik zou me alvast inschrijven bij andere opvang, ik zou dit hogerop nemen en een officiele klachtenbrief sturen en doorsturen naar de overheids instanties...dit is echt slecht! het gaat om kleine kinderen en niet om geld!
ik ga mijn tranen drogen en ontbijten...ben er triest van...
Wij hebben een au-pair in huis omdta wij geen opvang kunnen vinden dat 24/7, 365 dagen per jaar open is, (ik werk onregelmatige diensten en vaak 's nachts en voor meerdere dagen weg). Als je de ruimte hebt is dat een idee misschien? wij zijn er erg blij mee, ons meisje van 8 maanden is lekker elke dag thuis, gaat naar het park, naar de stad met andere au-pairs hier uit de buurt en kids, ze leert spaans en engels op deze manier en we hebben het getroffen met haar! het kost omgerekend zo'n 400 euro per maand voor 30 uur per week...
Maar inderdaad, ik zou me alvast inschrijven bij andere opvang, ik zou dit hogerop nemen en een officiele klachtenbrief sturen en doorsturen naar de overheids instanties...dit is echt slecht! het gaat om kleine kinderen en niet om geld!
ik ga mijn tranen drogen en ontbijten...ben er triest van...
zaterdag 14 juni 2008 om 08:06
zaterdag 14 juni 2008 om 09:25
Kaasfondue, dat is niet helemaal eerlijk.
Ik moet ook werken, en mijn dochter moet naar school. Je hebt gewoon niet altijd de mogelijkheid om zomaar even een paar weken thuis te blijven, en niet iedereen heeft oma om de hoek wonen. Nog even afgezien van het feit dat veel oma's van tegenwoordig zelf nog een baan hebben.
Ik zou mijn kind zelf wel al lang bij een andere creche hebben ingeschreven. Wat er ook gebeurd, over een jaar heb je dan wel de keuze. En ik zou ze ook allemaal afbellen, misschien hebben ze ergens een soort van 'crisis' opvang, voor dit soort gevallen.
Ik moet ook werken, en mijn dochter moet naar school. Je hebt gewoon niet altijd de mogelijkheid om zomaar even een paar weken thuis te blijven, en niet iedereen heeft oma om de hoek wonen. Nog even afgezien van het feit dat veel oma's van tegenwoordig zelf nog een baan hebben.
Ik zou mijn kind zelf wel al lang bij een andere creche hebben ingeschreven. Wat er ook gebeurd, over een jaar heb je dan wel de keuze. En ik zou ze ook allemaal afbellen, misschien hebben ze ergens een soort van 'crisis' opvang, voor dit soort gevallen.
zaterdag 14 juni 2008 om 11:09
Da's een goed idee, die crisis opvang. Maar helaas bestaat dat niet. Je komt inderdaad al tot een hoop opties met goed internetten en rondbellen. Bijna overal is wel direct plek voor de woensdag en vrijdag, zo leert mijn ervaring. Soms zijn er nieuwe KDV's die nog niet volzitten omdat ze net begonnen zijn stc.
zaterdag 14 juni 2008 om 11:31
Ja, bij ons is het inderdaad ook zo dat de woensdag en vrijdag vrij rustig zijn. Misschien loont het om wat heen en weer te bellen naar andere opvanglocaties om te vragen of er "rustige" dagen zijn. Wellicht zou je je werkdagen daarop aan kunnen passen.
Succes hè meid, je dochter verdient het om goed, zorgzaam en liefdevol opgevangen te worden.
zaterdag 14 juni 2008 om 12:56
Wat een vreselijk verhaal! Een creche moet een veilige plek zijn waar je je kind met een gerust hart achter laat. Mijns inziens is de groepssamenstelling niet het grootste probleem, meer het toezicht van de leiding.
Mijn kinderen (de oudste is net naar school dus nu zit alleen de jongste er nog) zitten op een kdv met verticale groepen. Dat zijn groepen van 0 tot 4 jarige. Ook heel link zou je denken maar dat is hier niet het geval. Er is voldoende leiding, de oudste kinderen leren heel goed voorzichtig te zijn met de kleintjes en buiten is een apart gedeelte met kunstgras zodat de kleintjes niet geraakt kunnen worden door een fietsje oid.
Mijn oudste kwam ook wel eens gehavend thuis,maar dat waren ongelukjes die hier thuis net zo goed gebeurde. Dat is niet te voorkomen. Maar hier is de leiding alert en dat lijkt het grote manco op jouw kdv.
Is er een oudercommissie op het kdv? Ook daar de klacht neerleggen! Zij zullen dit serieus oppakken en ook monitoren of je klacht goed in behandeling wordt genomen.
Mijn kinderen (de oudste is net naar school dus nu zit alleen de jongste er nog) zitten op een kdv met verticale groepen. Dat zijn groepen van 0 tot 4 jarige. Ook heel link zou je denken maar dat is hier niet het geval. Er is voldoende leiding, de oudste kinderen leren heel goed voorzichtig te zijn met de kleintjes en buiten is een apart gedeelte met kunstgras zodat de kleintjes niet geraakt kunnen worden door een fietsje oid.
Mijn oudste kwam ook wel eens gehavend thuis,maar dat waren ongelukjes die hier thuis net zo goed gebeurde. Dat is niet te voorkomen. Maar hier is de leiding alert en dat lijkt het grote manco op jouw kdv.
Is er een oudercommissie op het kdv? Ook daar de klacht neerleggen! Zij zullen dit serieus oppakken en ook monitoren of je klacht goed in behandeling wordt genomen.
zaterdag 14 juni 2008 om 19:56
Maar wat er nu belangrijker?
Je werk of je kind?
Meld je ziek, neem vakantie op desnoods onbetaald, haal een oppas/nanny in huis.
Als ik lees hoe to haar kind geschonden terug krijgt, vind ik het vreselijk en onverantwoord dat ze daar dan toch weer naar toe gestuurd wordt.
Nu zijn het nog schaafwonden, maar wat is het de volgende keer?
Frankly my dear, I don"t give a damn
zaterdag 14 juni 2008 om 23:58
Dar ben khet dus helemaal mee eens. Ik besef heel goed dat je niet altijd een oplossing kunt vinden maar de veiligheid vanje kind staat toch voorop? Alshet waar is wat je schrijft, ik vind het nl nogal veel zonderdat je zelf stappen hebt ondernomen snap ik echt niet dat je je kindje daar nog brengt.
zondag 15 juni 2008 om 10:59
Ach, je arme meisje!! Ik heb zelf jaren in een creche gewerkt en ik vind dit echt superonverantwoord wat ze aan he doen zijn! Je meisje is er duidelijk nog niet aan toe!
Ik zou toch een officiele klacht indienen en kijken wat ze daarmee doen. Tja en als ik jou was zou ik eens aan informeren naar een ander creche, ze is al iets groter, geen baby meer en dat geeft je wel meer kansen. Misschien kun je iets combineren, twee dagen nieuwe creche en een dag naar je moeder of zo. als het niet goed voelt, moet je het niet doen! Het is wel je kleine meisje! luister naar je gevoel!
Nou heel veel succes!
Ik zou toch een officiele klacht indienen en kijken wat ze daarmee doen. Tja en als ik jou was zou ik eens aan informeren naar een ander creche, ze is al iets groter, geen baby meer en dat geeft je wel meer kansen. Misschien kun je iets combineren, twee dagen nieuwe creche en een dag naar je moeder of zo. als het niet goed voelt, moet je het niet doen! Het is wel je kleine meisje! luister naar je gevoel!
Nou heel veel succes!
zondag 15 juni 2008 om 18:21
zondag 15 juni 2008 om 22:33
komop zeg! Wat een gevingerwijs weer. Hoezo een slechte moeder? Omdat sommigen van jullie misschien wat assertiever zouden reageren? Iedereen is daar anders in, en dat maakt iemand nog geen slechte moeder. Waarschijnlijk heeft ze in het begin gewoon gedacht dat het wel bij zou trekken. Dat het inderdaad wennen was. Dat ze hoopte en verwachtte dat het inderdaad beter zou gaan als de leidsters meer zouden opletten. Het is ontzettend makkelijk achteraf concluderen dat dat een verkeerde conclusie was, maar als je er middenin zit is het heel anders, zeker als je daarvoor eigenlijk alleen maar goede ervaringen met deze creche hebt gehad Daarbij: ze gaat nu toch op haar strepen staan en geeft aan dat in deze groep blijven geen optie is?
En eh... Dat iemand zich afvraagt hoe de reacties op haar werk zullen zijn als ze zwanger wordt en dit mee laat wegen bij de beslissing heeft al helemáál niets te maken hoe iemand als moeder is. Ik weet zeker dat bij veel vrouwen dat wel enigszins speelt (ook weer bij de één meer dan de ander). Dat jij je misschien in dit soort beslissingen niets aantrekt van je werk maakt je geen betere moeder. Daarbij vind ik het ondermaats om een ander topic hierbij te slepen. Bah!
En eh... Dat iemand zich afvraagt hoe de reacties op haar werk zullen zijn als ze zwanger wordt en dit mee laat wegen bij de beslissing heeft al helemáál niets te maken hoe iemand als moeder is. Ik weet zeker dat bij veel vrouwen dat wel enigszins speelt (ook weer bij de één meer dan de ander). Dat jij je misschien in dit soort beslissingen niets aantrekt van je werk maakt je geen betere moeder. Daarbij vind ik het ondermaats om een ander topic hierbij te slepen. Bah!
zondag 15 juni 2008 om 22:40
Helemaal eens met Lika! Ik neem wel aan dat ze inmiddels aan het zoeken is naar andere oplossingen en dat zei ze zelf ook. En je kind wordt er ook niet blijer van als je geen baan hebt en geen geld om luiers van te kopen hoor! Niet iedereen werkt voor de lol of kan het zich veroorloven lekker de hele dag thuis te zitten.
Aan de andere kant vind ik dat Calvijn en Kaasfondue wel een punt hebben in de zin van dat ze haar kind daar geen seconde langer heen moet sturen en gewoon desnoods ouderschapsverlof of wat dan ook moet opnemen. Ik denk echter dat ze daar wel al mee bezig is hoor, lijkt me vreemd als dat niet zo is.
Aan de andere kant vind ik dat Calvijn en Kaasfondue wel een punt hebben in de zin van dat ze haar kind daar geen seconde langer heen moet sturen en gewoon desnoods ouderschapsverlof of wat dan ook moet opnemen. Ik denk echter dat ze daar wel al mee bezig is hoor, lijkt me vreemd als dat niet zo is.
zondag 15 juni 2008 om 23:39
maandag 16 juni 2008 om 10:06
Helemaal eens met Lika ook!
Fatimaaa, ik hoop dat er snel een goede oplossing komt. Misschien is een ander kdv wel een goed idee..
Ik ben ooit een keer niet tevreden geweest over een kdv en heb dochter toen naar ander kdv overgeplaatst. Merkte dat we daardoor allebei meer ontspannen waren. Zij huilde minder en was vrolijk als we naar kdv fietste en als ik haar kwam halen en ik zat geruster op mijn werk.
Fatimaaa, ik hoop dat er snel een goede oplossing komt. Misschien is een ander kdv wel een goed idee..
Ik ben ooit een keer niet tevreden geweest over een kdv en heb dochter toen naar ander kdv overgeplaatst. Merkte dat we daardoor allebei meer ontspannen waren. Zij huilde minder en was vrolijk als we naar kdv fietste en als ik haar kwam halen en ik zat geruster op mijn werk.
Wat Supersmollie zegt vind ik ook 
maandag 16 juni 2008 om 13:20
Aan de andere kant vind ik dat Calvijn en Kaasfondue wel een punt hebben in de zin van dat ze haar kind daar geen seconde langer heen moet sturen en gewoon desnoods ouderschapsverlof of wat dan ook moet opnemen. Ik denk echter dat ze daar wel al mee bezig is hoor, lijkt me vreemd als dat niet zo is.
Even voor de duidelijkheid
Ik vind haar geen slechte moeder, vind alleen dat ze en haar manwel zo verantwoordelijk moet zijn om haar kind daar niet meer naar toe te sturen.
Als je goed zoekt, is er altijd een oplossing.
Misschien niet ideaal, maar dat is een kind dat helemaal kapot uit de creche komt toch ook niet.
Even voor de duidelijkheid
Ik vind haar geen slechte moeder, vind alleen dat ze en haar manwel zo verantwoordelijk moet zijn om haar kind daar niet meer naar toe te sturen.
Als je goed zoekt, is er altijd een oplossing.
Misschien niet ideaal, maar dat is een kind dat helemaal kapot uit de creche komt toch ook niet.
Frankly my dear, I don"t give a damn
maandag 16 juni 2008 om 18:18
Dag allemaal,
Ik wil heel even kort reageren op Calvijn.
Dit is allemaal gebeurt in een paar weken tijd. Het is toch logisch dat ik hen de kans heb gegeven om eea te verbeteren. Ik ga dan toch niet per direct een andere creche zoeken of stoppen met werken?
Ik heb vanaf de dag dat dit laatste voorval zich heeft afgespeeld haar niet meer naar die creche gebracht. Ze verblijft nu bij mijn moeder die 50 km verderop woont. Ze logeert er nu in ieder geval voor een weekje en dan gaan we zien wat we verder gaan doen. No way dat ze terug gaat voordat er een oplossing is gevonden.
Ik heb haar vandaag ingeschreven bij een organisatie voor gastoudergezinnen, maar er zou pas plaats zijn september/oktober als ander kindjes naar school zouden gaan.
Daarnaast wil ik even het vervolg vertellen.
Gisteren hebben ik een mail gestuurd naar de creche waarin ik nogmaals alle feiten en mijn gevoelens heb aangegeven.
Ook heb ik duidelijk in de mail gezet wat de begeleidster tegen mij heeft gezegd op het moment dat ik haar kwam ophalen: nl dat ze er niet thuis hoort, te weinig personeel, dat ze dat al hadden aangekaart maar geen gehoor kregen van de leidinggevende, dat ze snel doorsturen om andere kinderen op te nemen etc.
Ik gaf aan dat ik hun kwaliteitsrapport wilde doornemen en enkel wil spreken over overplaatsing, punt.
Vandaag kreeg ik een mail terug om een afspraak te maken met de kinderbegeleidsters van die groep.
Ik belde om te vragen waarover dat gesprek zou gaan (ik verwachtte nl een telefoontje van de leidinggevende). De medewerkster van het secreatriaat gaf aan dat de begeleidsters mijn verhaal nog eens wilden horen. Ik gaf aan dat ik mijn verhaal nu al 3 keer heb verteld en ook nog eens op de mail had gezet. Toch wilden de begeleidster ons verhaal nog eens horen.Ik vroeg naar het doel van het gesprek maar dat kon ze me niet echt aangeven, ze kwam niet verder dan : jouw verhaal aanhoren.
Nu denk ik dat het morgen zo een welles/nietes spelletje gaat worden, en daaaaar heb ik dus echt geen zin in. Ik vrees ervoor dat de begeleidsters hun opmerkingen gaan terugtrekken als de leidinggevende erbij is en dat we dan blijven hangen in een wel-waar/niet-waar verhaal!
Als het gesprek zo een richting opgaat dan denk ik dat ik het gesprek per direct ga beeindigen.
Wat denken jullie dat het beste is om zo een gesprek aan te gaan?
Ik wil heel even kort reageren op Calvijn.
Dit is allemaal gebeurt in een paar weken tijd. Het is toch logisch dat ik hen de kans heb gegeven om eea te verbeteren. Ik ga dan toch niet per direct een andere creche zoeken of stoppen met werken?
Ik heb vanaf de dag dat dit laatste voorval zich heeft afgespeeld haar niet meer naar die creche gebracht. Ze verblijft nu bij mijn moeder die 50 km verderop woont. Ze logeert er nu in ieder geval voor een weekje en dan gaan we zien wat we verder gaan doen. No way dat ze terug gaat voordat er een oplossing is gevonden.
Ik heb haar vandaag ingeschreven bij een organisatie voor gastoudergezinnen, maar er zou pas plaats zijn september/oktober als ander kindjes naar school zouden gaan.
Daarnaast wil ik even het vervolg vertellen.
Gisteren hebben ik een mail gestuurd naar de creche waarin ik nogmaals alle feiten en mijn gevoelens heb aangegeven.
Ook heb ik duidelijk in de mail gezet wat de begeleidster tegen mij heeft gezegd op het moment dat ik haar kwam ophalen: nl dat ze er niet thuis hoort, te weinig personeel, dat ze dat al hadden aangekaart maar geen gehoor kregen van de leidinggevende, dat ze snel doorsturen om andere kinderen op te nemen etc.
Ik gaf aan dat ik hun kwaliteitsrapport wilde doornemen en enkel wil spreken over overplaatsing, punt.
Vandaag kreeg ik een mail terug om een afspraak te maken met de kinderbegeleidsters van die groep.
Ik belde om te vragen waarover dat gesprek zou gaan (ik verwachtte nl een telefoontje van de leidinggevende). De medewerkster van het secreatriaat gaf aan dat de begeleidsters mijn verhaal nog eens wilden horen. Ik gaf aan dat ik mijn verhaal nu al 3 keer heb verteld en ook nog eens op de mail had gezet. Toch wilden de begeleidster ons verhaal nog eens horen.Ik vroeg naar het doel van het gesprek maar dat kon ze me niet echt aangeven, ze kwam niet verder dan : jouw verhaal aanhoren.
Nu denk ik dat het morgen zo een welles/nietes spelletje gaat worden, en daaaaar heb ik dus echt geen zin in. Ik vrees ervoor dat de begeleidsters hun opmerkingen gaan terugtrekken als de leidinggevende erbij is en dat we dan blijven hangen in een wel-waar/niet-waar verhaal!
Als het gesprek zo een richting opgaat dan denk ik dat ik het gesprek per direct ga beeindigen.
Wat denken jullie dat het beste is om zo een gesprek aan te gaan?
maandag 16 juni 2008 om 18:48
@fatimaaa, ik zou de mail voor jezelf uitprinten, zodat je iig een ongewijzigde versie in handen hebt. Verder een aantal punten voor jezelf op papier zetten die je absoluut besproken wilt hebben en eenduidelijk doel voor ogen (nl terug plaatsing naar de voormalige groep van je dochter)
Tijdens het gesprek hier niet van afwijken en vooral niet in gaan in het welles/ nietes spelletje. Verder zou ik absoluut iemadn mee nemen (bijvoorbeeld je partner?) omdat je niet in de hand hebt hoe emotioneel je zou kunnen gaan reageren.
Euh......zo kan ik het best leuk vertellen van wat je zou moeten doen, maar het is gewoon een klote gesprek wat je gaat hebben en als je er idd van uit gaat dat het een welles/ nietes spelletje gaat worden kun je er bij voorbaat al van uitgaan dat er aan jouw wens niet voldaan gaat worden (soms zou je willen dat je een memorecorder altijd op het juiste moment had aanstaan!)
Ik wil je iig heeel veel succes en sterkte wensen voor morgen.
Tijdens het gesprek hier niet van afwijken en vooral niet in gaan in het welles/ nietes spelletje. Verder zou ik absoluut iemadn mee nemen (bijvoorbeeld je partner?) omdat je niet in de hand hebt hoe emotioneel je zou kunnen gaan reageren.
Euh......zo kan ik het best leuk vertellen van wat je zou moeten doen, maar het is gewoon een klote gesprek wat je gaat hebben en als je er idd van uit gaat dat het een welles/ nietes spelletje gaat worden kun je er bij voorbaat al van uitgaan dat er aan jouw wens niet voldaan gaat worden (soms zou je willen dat je een memorecorder altijd op het juiste moment had aanstaan!)
Ik wil je iig heeel veel succes en sterkte wensen voor morgen.
maandag 16 juni 2008 om 18:53
Ik heb vanaf de dag dat dit laatste voorval zich heeft afgespeeld haar niet meer naar die creche gebracht. Ze verblijft nu bij mijn moeder die 50 km verderop woont. Ze logeert er nu in ieder geval voor een weekje en dan gaan we zien wat we verder gaan doen. No way dat ze terug gaat voordat er een oplossing is gevonden.
Ok,sorry,
ik had uit je verhaal begrepen dat je dochter nog steeds naar die creche ging.
Heel veel sterkte/succes in ieder geval
Ok,sorry,
ik had uit je verhaal begrepen dat je dochter nog steeds naar die creche ging.
Heel veel sterkte/succes in ieder geval
Frankly my dear, I don"t give a damn
maandag 16 juni 2008 om 18:56
Laat je niet van de wijs brengen: jij bent er niet om hun interne problemen op te lossen. Jij komt met slechts 1 doel: je kind terugplaatsen. Als daar vanaf geweken wordt is jouw standaard antwoord: dat is een intern probleem dat jullie moeten oplossen, ik ben hier slechts om mijn kind op de plek te krijgen waar ze zat. Binnen welke termijn gaan jullie dit regelen. (dus niet OF ze het gaan regelen.).
