Relaties
alle pijlers
Lichte paniek, straks alleen met twee kleintjes?
dinsdag 13 augustus 2013 15:27
Mijn vriend en ik werken allebei 3 dagen, ik in loondienst, hij voor zijn eigen bedrijf. We hebben het zo geregeld dat onze dochter, en over een paar maanden onze tweede dochter (ben 33 weken zwanger), twee dagen in de week naar de opvang gaat, zodat we allebei een dag alleen met de kinderen zijn en naast het weekend een dagje doordeweeks met zijn allen thuis.
Dit doen we sinds onze dochter, anderhalf jaar geleden, geboren is en dit werkt goed!
Mijn vriend vindt het alleen wel moeilijk dat zijn inkomsten nooit zeker zijn. Hij is niet materialistisch, maar vindt het lastig dat hij, sinds hij twee-en-een-half jaar geleden voor zichzelf is begonnen, nooit weet of hij volgende maand ook genoeg verdiend. Hij heeft geen grote langdureige opdrachten, maar wel veel kleine, waardoor zijn inkomsten altijd genoeg zijn, maar dit kan hij niet op lange termijn plannen. We redden het altijd, maar er is geen ruimte om veel te sparen. Op zich niet erg, we wonen niet supergroot of duur en hebben liever tijd met zijn allen dan dure etentjes of een nieuwe auto of bank.
Nu heeft hij via-via een tijdelijk project aangeboden gekregen voor twee dagen per week. Hij kan over een paar weken al beginnen en zal zeker tot eind dit jaar er druk voor zijn. Hij kan een buffer opbouwen en even goed geld verdienen.
Hij belde me net om te overleggen, hij moet eind deze week een antwoord geven en wil weten wat ik ervan vind.
Voordeel is genoeg geld om het komende jaar wat zekerheid te hebben.
Maar het nadeel is dat dit betekent dat hij zeker vijf a zes dagen per week zal moeten werken, ivm zijn gewone opdrachten. Dit houdt dus in dat ik de eerste drie maanden na de bevalling praktisch alleen zal zijn. En hier zie ik om eerlijk te zijn wel tegen op.
Ik ben geen standaard moederkloek. Ik hou ontzettend van mijn dochter, en ook al van spruit nummer twee, maar het thuis moederen, luiers, flesjes en slaapjes benauwd me erg snel. Toen dochter nog een baby was vloog ik tegen de muren op tijdens mijn verlof en telde ik af en toe de uren tot vriend weer thuis was of de dagen dat ik weer aan het werk mocht. Nu ze ouder is, is het anders, maar dat komt omdat we er vaak op uit trekken, wat ik dan weer heerlijk vind. Met twee kleintjes wordt dat lastiger ivm slaapjes afstemmen, rust en regelmaat, etc. Ik keek er behoorlijk tegenop, de eerste maanden met twee ukkies, maar was gerust gesteld omdat we het vooral samen deden. De paar dagen dat hij aan het werk is zou ik wel doorkomen, maar goed, met deze klus wordt dat dus anders.
Ik weet dat mijn vriend deze klus graag aanpakt, omdat financiële zekerheid toch wel erg belangrijk is voor hem. Daarnaast wil hij denk ik degene die hem vroeg niet teleurstellen, hij krijgt daar vaak goede opdrachten van.
Ik wil hem hierin steunen, blij zijn voor hem en achter hem staan. Als hij weet dat ik er zo over denk, gaat hij het denk ik niet doen. Over de telefoon lukte het nog wel enthousiast te zijn, daar kon hij mijn gezicht niet zien. Maar goed, straks komt hij thuis en gaan we het erover hebben en ik heb nu al de tranen in mijn ogen (stomme &*%hormonen) bij de gedachte dat we het straks niet samen gaan doen. Ik ben meestal een open boek voor hem, dus ik ben bang dat hij aan me ziet dat ik het niet zie zitten.
Wie kan me helpen mijn gedachtenspinsels om te draaien? De voordelen ervan in te zien meer financiële zekerheid te hebben?Mijn onzekerheid over alleen met twee ukkies weg te nemen? Wie maakt me blij voor hem en minder zorgelijk (nogmaals, stomme *&^%hormonen, over een jaar ben ik weer blij en optimistisch en sterk, maar nu lukt dat niet)
Ik heb nog een paar uur voor hij thuis komt en dan wil ik zo graag echt oprecht achter die klus staan...!
Dit doen we sinds onze dochter, anderhalf jaar geleden, geboren is en dit werkt goed!
Mijn vriend vindt het alleen wel moeilijk dat zijn inkomsten nooit zeker zijn. Hij is niet materialistisch, maar vindt het lastig dat hij, sinds hij twee-en-een-half jaar geleden voor zichzelf is begonnen, nooit weet of hij volgende maand ook genoeg verdiend. Hij heeft geen grote langdureige opdrachten, maar wel veel kleine, waardoor zijn inkomsten altijd genoeg zijn, maar dit kan hij niet op lange termijn plannen. We redden het altijd, maar er is geen ruimte om veel te sparen. Op zich niet erg, we wonen niet supergroot of duur en hebben liever tijd met zijn allen dan dure etentjes of een nieuwe auto of bank.
Nu heeft hij via-via een tijdelijk project aangeboden gekregen voor twee dagen per week. Hij kan over een paar weken al beginnen en zal zeker tot eind dit jaar er druk voor zijn. Hij kan een buffer opbouwen en even goed geld verdienen.
Hij belde me net om te overleggen, hij moet eind deze week een antwoord geven en wil weten wat ik ervan vind.
Voordeel is genoeg geld om het komende jaar wat zekerheid te hebben.
Maar het nadeel is dat dit betekent dat hij zeker vijf a zes dagen per week zal moeten werken, ivm zijn gewone opdrachten. Dit houdt dus in dat ik de eerste drie maanden na de bevalling praktisch alleen zal zijn. En hier zie ik om eerlijk te zijn wel tegen op.
Ik ben geen standaard moederkloek. Ik hou ontzettend van mijn dochter, en ook al van spruit nummer twee, maar het thuis moederen, luiers, flesjes en slaapjes benauwd me erg snel. Toen dochter nog een baby was vloog ik tegen de muren op tijdens mijn verlof en telde ik af en toe de uren tot vriend weer thuis was of de dagen dat ik weer aan het werk mocht. Nu ze ouder is, is het anders, maar dat komt omdat we er vaak op uit trekken, wat ik dan weer heerlijk vind. Met twee kleintjes wordt dat lastiger ivm slaapjes afstemmen, rust en regelmaat, etc. Ik keek er behoorlijk tegenop, de eerste maanden met twee ukkies, maar was gerust gesteld omdat we het vooral samen deden. De paar dagen dat hij aan het werk is zou ik wel doorkomen, maar goed, met deze klus wordt dat dus anders.
Ik weet dat mijn vriend deze klus graag aanpakt, omdat financiële zekerheid toch wel erg belangrijk is voor hem. Daarnaast wil hij denk ik degene die hem vroeg niet teleurstellen, hij krijgt daar vaak goede opdrachten van.
Ik wil hem hierin steunen, blij zijn voor hem en achter hem staan. Als hij weet dat ik er zo over denk, gaat hij het denk ik niet doen. Over de telefoon lukte het nog wel enthousiast te zijn, daar kon hij mijn gezicht niet zien. Maar goed, straks komt hij thuis en gaan we het erover hebben en ik heb nu al de tranen in mijn ogen (stomme &*%hormonen) bij de gedachte dat we het straks niet samen gaan doen. Ik ben meestal een open boek voor hem, dus ik ben bang dat hij aan me ziet dat ik het niet zie zitten.
Wie kan me helpen mijn gedachtenspinsels om te draaien? De voordelen ervan in te zien meer financiële zekerheid te hebben?Mijn onzekerheid over alleen met twee ukkies weg te nemen? Wie maakt me blij voor hem en minder zorgelijk (nogmaals, stomme *&^%hormonen, over een jaar ben ik weer blij en optimistisch en sterk, maar nu lukt dat niet)
Ik heb nog een paar uur voor hij thuis komt en dan wil ik zo graag echt oprecht achter die klus staan...!
woensdag 14 augustus 2013 10:48
quote:toydinky schreef op 13 augustus 2013 @ 15:39:
Eerlijk gezegd vindt ik dat je wat overdrijft,ik ken maar weinig vrouwen die hun man de eerste maanden om zich heen hebben die moeten gewoon werken.
En dat de muren op je afkomen omdat je thuis bent bij de kinderen ,dan neem je toch de baby mee op stap,die slapen toch in de wandelwagen.
Wees blij dat je man een leuk centje binnen kan brengen de komende maanden, in deze tijd je kan het mischien nog hard nodig hebben.
Kan me voorstellen dat je het moeilijk vindt. Hier heeft manlief vanwege reorganisatie een andere baan, waardoor hij nu ook veel weg is. Is hier ook enorm wennen, maar gaat al beter. Manlief werkte eerst ploegendiensten in onze woonplaats, dus vaak vroeg, ergens tussen 13.00 en 15.00 al thuis. Nu zit hij op 3 kwartier enkele reis reisafstand en werkt hij ook nog meer uren, dus meestal zit ik op vrije dagen alleen met zoon vanaf 6.45-18.00 In het begin enorm wennen, maar het wordt al makkelijker. Fijn dat jou man er financieel ook nog op vooruit gaat. Hier gaan we er in de praktijk op achteruit helaas, maar het is even niet anders. Manlief is wel meer gaan verdienen, maar dat zijn we kwijt aan meer kinderopvanguren, voorheen kon manlief zoon vaak vroeg halen bij gastouder en hadden we nooit hele dagen opvang nodig, en een extra oud autootje omdat ik niet met het ov op mijn werk kan komen (3 dagen per week) en wegbrengen door man ook niet gaat ivm werktijden en werkplaatsen.
En wat met er op uitgaan. Tijdens mijn verlof ging ik er elke dag wel even op uit. Al ga je maar een uurtje wandelen, naar de speeltuin met de oudste oid. Als je maar zorgt dat de kleinste net gegeten heeft voor je weggaat en lekker warm kan slapen in de kinderwagen is het al snel goed.
Eerlijk gezegd vindt ik dat je wat overdrijft,ik ken maar weinig vrouwen die hun man de eerste maanden om zich heen hebben die moeten gewoon werken.
En dat de muren op je afkomen omdat je thuis bent bij de kinderen ,dan neem je toch de baby mee op stap,die slapen toch in de wandelwagen.
Wees blij dat je man een leuk centje binnen kan brengen de komende maanden, in deze tijd je kan het mischien nog hard nodig hebben.
Kan me voorstellen dat je het moeilijk vindt. Hier heeft manlief vanwege reorganisatie een andere baan, waardoor hij nu ook veel weg is. Is hier ook enorm wennen, maar gaat al beter. Manlief werkte eerst ploegendiensten in onze woonplaats, dus vaak vroeg, ergens tussen 13.00 en 15.00 al thuis. Nu zit hij op 3 kwartier enkele reis reisafstand en werkt hij ook nog meer uren, dus meestal zit ik op vrije dagen alleen met zoon vanaf 6.45-18.00 In het begin enorm wennen, maar het wordt al makkelijker. Fijn dat jou man er financieel ook nog op vooruit gaat. Hier gaan we er in de praktijk op achteruit helaas, maar het is even niet anders. Manlief is wel meer gaan verdienen, maar dat zijn we kwijt aan meer kinderopvanguren, voorheen kon manlief zoon vaak vroeg halen bij gastouder en hadden we nooit hele dagen opvang nodig, en een extra oud autootje omdat ik niet met het ov op mijn werk kan komen (3 dagen per week) en wegbrengen door man ook niet gaat ivm werktijden en werkplaatsen.
En wat met er op uitgaan. Tijdens mijn verlof ging ik er elke dag wel even op uit. Al ga je maar een uurtje wandelen, naar de speeltuin met de oudste oid. Als je maar zorgt dat de kleinste net gegeten heeft voor je weggaat en lekker warm kan slapen in de kinderwagen is het al snel goed.
woensdag 14 augustus 2013 10:50
Ik hoop dat ik bij een tweede ook wat relaxter ben. De eerste was veel uitproberen en omdat ze zoveel huilde was ik er na een paar maanden van overtuigd dat ik het blijkbaar niet goed deed als moeder. (ook dankzij HA en CB die vonden dat "baby's nou eenmaal huilen" Pas na drie maanden werd ik serieus genomen en werd er wat aan gedaan. Maar goed, das weer een heel ander topic)
Twee kinderen zo vlot achter elkaar is een bewuste keuze geweest. En eentje waar ik nog achter sta. Dochter is nu eigenlijk best makkelijk. Ze kan lopen, zelf de trap op, en de luiers verschonen vind ik geen probleem, kost weinig moeite. Ze heeft ook nog steeds een flinke middagdut van zo'n drie uur, dus ik hoop dat dit nog een tijdje zo blijft.
De positieve verhalen en herkenning van zorgen van andere moeders sterkt me trouwens wel! Het is fijn om te weten dat er (naast de supermoeders die nergens hun hand voor omdraaien) ook vrouwen zijn die het ook spannend vinden.
Bedankt voor die reacties!
Twee kinderen zo vlot achter elkaar is een bewuste keuze geweest. En eentje waar ik nog achter sta. Dochter is nu eigenlijk best makkelijk. Ze kan lopen, zelf de trap op, en de luiers verschonen vind ik geen probleem, kost weinig moeite. Ze heeft ook nog steeds een flinke middagdut van zo'n drie uur, dus ik hoop dat dit nog een tijdje zo blijft.
De positieve verhalen en herkenning van zorgen van andere moeders sterkt me trouwens wel! Het is fijn om te weten dat er (naast de supermoeders die nergens hun hand voor omdraaien) ook vrouwen zijn die het ook spannend vinden.
Bedankt voor die reacties!
woensdag 14 augustus 2013 10:54
Shenandoah, dat lijkt me wel heftig, als je er zelf geen keuze in hebt gehad.
En ik hoop dat we er nog net zo vaak uit kunnen gaan als nu. Bij mijn vriendinnen met twee kinderen merk ik eigenlijk vooral dat ze, sinds de tweede er is, haast niet meer weg gaan, maar dat kan natuurlijk ook een keuze zijn...
En ik hoop dat we er nog net zo vaak uit kunnen gaan als nu. Bij mijn vriendinnen met twee kinderen merk ik eigenlijk vooral dat ze, sinds de tweede er is, haast niet meer weg gaan, maar dat kan natuurlijk ook een keuze zijn...
woensdag 14 augustus 2013 10:57
En TO, jammer dat het gesprek zo liep. Maar goed, je hebt je punt gemaakt en kunt het er misschien vandaag of morgen nog een keer over hebben, als het bij hem wat is 'ingedaald'.
Ik spreek idd wel minder af buiten de deur met vriendinnen, maar nog wel even vaak, alleen dan thuis bij hen/mij. En 's avonds ga ik er ook regelmatig even tussenuit, sinds ik ben gestopt met de bv.
Heftige veranderingen Shenandoah, is er kans dat er binnenkort verandering in komt of is dit voorlopig zoals het is?
Ik spreek idd wel minder af buiten de deur met vriendinnen, maar nog wel even vaak, alleen dan thuis bij hen/mij. En 's avonds ga ik er ook regelmatig even tussenuit, sinds ik ben gestopt met de bv.
Heftige veranderingen Shenandoah, is er kans dat er binnenkort verandering in komt of is dit voorlopig zoals het is?
woensdag 14 augustus 2013 11:01
woensdag 14 augustus 2013 11:10
En meestal ben je bij een tweede relaxter dan bij een eerste. Dus waarschijnlijk is het veel minder intensief dan bij de eerste. Ik weet nog dat ik me na de eerste afvroeg of ik nog wel meer kinderen ging krijgen.... de zwangerschap was echt niet leuk, de bevalling een trauma (Nou ja bijna dan, weeenstorm van 10 uur), en toen begon het pas. Borstvoeding lukte niet...hij werd geel... wilde de hele dag bij me zijn... sliep amper...
En toen kwam toch de tweede. De zwangerschap was nog steeds niet super, maar ik had afleiding aan de eerste. En na de bevalling zaten mijn man ik elkaar aan te kijken en vroegen we ons echt af of het wel zo snel kon...Opeens hadden we een kind erbij na een hele makkelijke snelle bevalling. Ook nog eens een die goed doorsliep in zijn eigen bedje en die van de borstvoeding geen probleem maakte.
Ik ben nog steeds blij dat ik heb ervaren dat het heel anders kan zijn dan bij de eerste. Dus ik hoop voor jou dat het heel hard gaat meevallen!! En dat je vooral kunt genieten, dan zijn die eerste maanden zo om en dat vindt je dan waarschijnlijk nog jammer ook...
Gewoon doen dus en genieten!! Je kunt het!
En toen kwam toch de tweede. De zwangerschap was nog steeds niet super, maar ik had afleiding aan de eerste. En na de bevalling zaten mijn man ik elkaar aan te kijken en vroegen we ons echt af of het wel zo snel kon...Opeens hadden we een kind erbij na een hele makkelijke snelle bevalling. Ook nog eens een die goed doorsliep in zijn eigen bedje en die van de borstvoeding geen probleem maakte.
Ik ben nog steeds blij dat ik heb ervaren dat het heel anders kan zijn dan bij de eerste. Dus ik hoop voor jou dat het heel hard gaat meevallen!! En dat je vooral kunt genieten, dan zijn die eerste maanden zo om en dat vindt je dan waarschijnlijk nog jammer ook...
Gewoon doen dus en genieten!! Je kunt het!
woensdag 14 augustus 2013 11:20
Klinkt indd erg dubbel.
Misschien kun je afstemmen met je vriend dat hij (af en toe) in de avonden de zorg voor de kindjes doet. Dan kun jij langs bij vriendinnen, sporten, in bad liggen met een boekie of iets anders doen zonder de kinders, om even aan jezelf toe te komen.
Ik kan me voorstellen dat de financiele zekerheid je op de lange termijn misschien ook wel de nodige voordelen oplevert.
Ik en mijn vriend hebben geen kinderen, maar wel te maken met allebei werktijden waardoor we elkaar vaak mislopen. Ik werk onregelmatige diensten in de zorg. Vriendlief werkt als ZZP'er in de bouw. Is daardoor ook regelmatig 's avonds en in t weekend aan het werk. Zelfs zonder kinderen vraagt dit al afstemming, wanneer ga jij afspreken met vrienden/vriendinnen? Sporten? Werken? zodat we ook tijd met elkaar hebben.
Je klinkt niet afwijzend tegenover het plan om de klus aan te nemen, maar meer tegen de praktische uitvoering daarvan. Misschien kun je daarin met je vriend de verwachtingen in afstemmen??
Succes
Misschien kun je afstemmen met je vriend dat hij (af en toe) in de avonden de zorg voor de kindjes doet. Dan kun jij langs bij vriendinnen, sporten, in bad liggen met een boekie of iets anders doen zonder de kinders, om even aan jezelf toe te komen.
Ik kan me voorstellen dat de financiele zekerheid je op de lange termijn misschien ook wel de nodige voordelen oplevert.
Ik en mijn vriend hebben geen kinderen, maar wel te maken met allebei werktijden waardoor we elkaar vaak mislopen. Ik werk onregelmatige diensten in de zorg. Vriendlief werkt als ZZP'er in de bouw. Is daardoor ook regelmatig 's avonds en in t weekend aan het werk. Zelfs zonder kinderen vraagt dit al afstemming, wanneer ga jij afspreken met vrienden/vriendinnen? Sporten? Werken? zodat we ook tijd met elkaar hebben.
Je klinkt niet afwijzend tegenover het plan om de klus aan te nemen, maar meer tegen de praktische uitvoering daarvan. Misschien kun je daarin met je vriend de verwachtingen in afstemmen??
Succes
woensdag 14 augustus 2013 11:36
Misschien helpt het om nog eens het gesprek aan te gaan, goed aan te geven dat jij óók vind dat hij de opdracht aan moet nemen maar dat je gevoel hierin wel lastig is. Het feit dat jij paniek hebt, en dat jullie erover kunnen praten hoeft niet te betekenen dat hij de opdracht niet aanneemt. Het een hoeft het ander niet uit te sluiten
En verder zou ik proberen nu idd al wat hulptroepen in te schakelen. Vraag zussen/vriendinnen/(schoon)moeders/buurvrouwen of ze rond die periode een x aantal keer kunnen komen helpen. Of spreek af dat een of twee mensen die eerste weken zorgen voor een aantal maaltijden zodat je niet hoefte te koken etc. Maak het jezelf nu al makkelijk zodat het straks eigenlijk alleen maar mee kan vallen.
Ik ben nu bijna 12 weken zwanger van de tweede en zeg ook dat ik weer zwanger ben ondanks de eerste 4 maanden van de eerste. Bevalling, hormonen etc brengen in mij ook niet het beste naar boven. Maar door verhalen van iamalady (dank dank) bedenk ik dan maar weer dat we er best doorheen komen! Het zal jou ook lukken, heus.
En verder zou ik proberen nu idd al wat hulptroepen in te schakelen. Vraag zussen/vriendinnen/(schoon)moeders/buurvrouwen of ze rond die periode een x aantal keer kunnen komen helpen. Of spreek af dat een of twee mensen die eerste weken zorgen voor een aantal maaltijden zodat je niet hoefte te koken etc. Maak het jezelf nu al makkelijk zodat het straks eigenlijk alleen maar mee kan vallen.
Ik ben nu bijna 12 weken zwanger van de tweede en zeg ook dat ik weer zwanger ben ondanks de eerste 4 maanden van de eerste. Bevalling, hormonen etc brengen in mij ook niet het beste naar boven. Maar door verhalen van iamalady (dank dank) bedenk ik dan maar weer dat we er best doorheen komen! Het zal jou ook lukken, heus.
woensdag 14 augustus 2013 12:06
quote:WellieB schreef op 14 augustus 2013 @ 11:53:
Ik zou heel erg teleurgesteld zijn in mijn man, als het gesprek zo werd afgekapt.
Echt heel erg.
Misschien voelt hij zich schuldig omdat hij haar straks laat "zitten" met 2 kinderen terwijl de afspraak anders was
Dat hij daarom het gesprek zo bot heeft afgekapt
Maar nu vul ik in voor de man van TO, ik weet het natuurlijk ook niet
Ik zou heel erg teleurgesteld zijn in mijn man, als het gesprek zo werd afgekapt.
Echt heel erg.
Misschien voelt hij zich schuldig omdat hij haar straks laat "zitten" met 2 kinderen terwijl de afspraak anders was
Dat hij daarom het gesprek zo bot heeft afgekapt
Maar nu vul ik in voor de man van TO, ik weet het natuurlijk ook niet
donderdag 7 november 2013 14:36
Nog even een update. Sorry, was ik al eerder van plan, maar helemaal bij in geschoten door ongeluk binnen de familie en daarna de geboorte van mijn dochter.
Onze prachtige dochter is inmiddels alweer zes weken oud.
Mijn vriend heeft de opdracht aangenomen en werkt inmiddels zo'n vier a vijf dagen per week. Minder dan waar ik bang voor was, meer dan voorheen.
Ik had eea geregeld qua mantelzorg, maar helaas is dit door een ongeluk niet doorgegaan. Mantelzorger 1 heeft vooral mantelzorger 2 moeten helpen ivm een ongeluk.
Uiteindelijk heb ik het dus alleen moeten doen, en dit ging redelijk goed, al ben ik steeds wel erg blij als het weekend is en vriend ook thuis is. Jongste dochter huilt veel en wil continu getroost worden, wat vrij lastig is met een zere rug en bekkenklachten, terwijl oudere dochter natuurlijk ook aandacht wil en erg uitdaagt op het moment.
Het is pittig, maar zeker te doen, vooral nu de hormonen langzaam weg trekken en ik weer meer mezelf word. Ik voel me wel soms opgesloten in huis. Vooral als het net regent als ik van plan ben eruit te gaan na slaapjes, hapjes, flesjes etc en dan toch maar besluit binnen te blijven. Ik heb wel aanloop van vrienden gelukkig, maar dat is toch anders dan uit huis gaan. Maar goed, het is een fase en op zich prima te doen en het wordt vanaf nu alleen maar makkelijker...
Onze prachtige dochter is inmiddels alweer zes weken oud.
Mijn vriend heeft de opdracht aangenomen en werkt inmiddels zo'n vier a vijf dagen per week. Minder dan waar ik bang voor was, meer dan voorheen.
Ik had eea geregeld qua mantelzorg, maar helaas is dit door een ongeluk niet doorgegaan. Mantelzorger 1 heeft vooral mantelzorger 2 moeten helpen ivm een ongeluk.
Uiteindelijk heb ik het dus alleen moeten doen, en dit ging redelijk goed, al ben ik steeds wel erg blij als het weekend is en vriend ook thuis is. Jongste dochter huilt veel en wil continu getroost worden, wat vrij lastig is met een zere rug en bekkenklachten, terwijl oudere dochter natuurlijk ook aandacht wil en erg uitdaagt op het moment.
Het is pittig, maar zeker te doen, vooral nu de hormonen langzaam weg trekken en ik weer meer mezelf word. Ik voel me wel soms opgesloten in huis. Vooral als het net regent als ik van plan ben eruit te gaan na slaapjes, hapjes, flesjes etc en dan toch maar besluit binnen te blijven. Ik heb wel aanloop van vrienden gelukkig, maar dat is toch anders dan uit huis gaan. Maar goed, het is een fase en op zich prima te doen en het wordt vanaf nu alleen maar makkelijker...
donderdag 7 november 2013 14:54
Ha Zonnetje, fijn dat je het gevoel hebt dat je het wel gaat rooien. Enne... ik zat de eerste weken ook de uren af te tellen tot m'n vriend weer thuis zou komen hoor, vond het loeizwaar en m'n hele wereld stond op z'n kop. En ja, ik wist dat het erbij zou horen. Veel succes verder, hopelijk wordt het idd snel makkelijker!
