Kinderen
alle pijlers
Familie/vrienden vervelende omgang met baby
vrijdag 27 december 2013 21:53
Vijf maanden geleden ben ik bevallen van een zoontje. Ik ben de eerste in mijn vriendenkring die een kindje gekregen heeft. Mijn vrienden bevinden zich in een andere fase dan ik (veel uitgaan, drank, daten) en mijn leven is dus het afgelopen jaar drastisch veranderd. Ik merk dat ik het echt mis om vrienden/mensen te hebben waar ik mee kan praten over de dingen die mij tegenwoordig bezighouden (baby!) of met wie ik (buiten mijn partner) kan delen hoe leuk het is om zo'n lief en mooi baby'tje te hebben of aan wie ik vragen kan stellen. Helaas kan ik dit ook niet (op de manier die ik zou willen) met mijn familie. Ik merk dat ik voortdurend grenzen moet aangeven en dat hier regelmatig niet naar geluisterd wordt. Als er mensen op bezoek komen, proberen ze bv. het naar bed gaan van de baby te vertragen "ah joh, een uurtje later kan echt wel hoor! Je bent te overbezorgd! We zijn speciaal voor hem gekomen!". Soms doe ik dit (met tegenzin) en later zit ik dan met een overprikkeld kind dat niet meer wil slapen en blijft huilen. De laatste tijd gaat het begrenzen me wel iets beter af, maar ik blijf het zo vervelend vinden dat niemand in mijn omgeving lijkt te weten hoe je met een baby van 5 maanden om moet gaan en ik constant moet herhalen dat ik iets niet wil. Kerst was dus om die reden ook niet leuk. Elke keer als de baby bijna sliep, kwam er bijvoorbeeld wel weer een familielid boven zijn wieg hangen "kiekeeeeboeeeeeee", waarna de baby klaarwakker was en begon te huilen etc. Ik hoop eigenlijk vooral op herkenning en tips.
zaterdag 28 december 2013 05:32
quote:annapalona schreef op 27 december 2013 @ 22:54:
Heel herkenbaar, nu bij de 2e zou mijn familie en bepaalde vrienden toch moeten weten dat ik/we bepaal wat er gebeurt qua slaap, eten en drukte.
Voorbeeldje: Mijn jongste zoon word over 3 weken 1 jaar en weer willen mensen vroeger of veel later op de dag pas komen dus tijdens slaapjes ( kan hem toch best een keertje wakker houden s'middags ) of gewoon na zijn bedtijd s'avonds. Word erg gek van.
Niet iedereen is toch in de gelegenheid om precies te komen wanneer je kind wakker is? En dat geeft toch niets? Waarom kunnen ze niet op visite komen als kindje slaapt, dat snap ik dan weer niet.
Alleen je hoeft hem natuurlijk niet wakker te maken voor deze mensen. Laat je ze alleen even kijken met het verzoek om hun klep te houden en dat ze hem niet mogen aanraken of er uit pakken.
Schoot beetje uit mijn slof, of je komt als ie niet slaapt of maar niet.. tjeezz.
Heel herkenbaar, nu bij de 2e zou mijn familie en bepaalde vrienden toch moeten weten dat ik/we bepaal wat er gebeurt qua slaap, eten en drukte.
Voorbeeldje: Mijn jongste zoon word over 3 weken 1 jaar en weer willen mensen vroeger of veel later op de dag pas komen dus tijdens slaapjes ( kan hem toch best een keertje wakker houden s'middags ) of gewoon na zijn bedtijd s'avonds. Word erg gek van.
Niet iedereen is toch in de gelegenheid om precies te komen wanneer je kind wakker is? En dat geeft toch niets? Waarom kunnen ze niet op visite komen als kindje slaapt, dat snap ik dan weer niet.
Alleen je hoeft hem natuurlijk niet wakker te maken voor deze mensen. Laat je ze alleen even kijken met het verzoek om hun klep te houden en dat ze hem niet mogen aanraken of er uit pakken.
Schoot beetje uit mijn slof, of je komt als ie niet slaapt of maar niet.. tjeezz.
Een wijs persoon leert meer door het stellen van een domme vraag dan een dom persoon leert van een wijs antwoord.
zaterdag 28 december 2013 06:41
quote:polly-jean schreef op zaterdag 28 december 2013 00:26 <blockquote><div>quote:</div><div class="message-quote-div"><b><a href="fancypants in "Familie/vrienden vervelende omgang met baby"" class="messagelink">fancypants schreef op 27 december 2013 @ 22:50</a>:</b>
Ik heb daar een vrij simpele "mantra" voor: 'mijn kind, mijn keuze'.
In het begin ging ik mijn keuzes verdedigen / in discussie, maar op de een of andere manier werd dat uitgelegd als onzekerheid en werd het gedrag van de ander nog dominanter.</div></blockquote>Even off topic, maar... Jij hebt echt de beste naam + avatar combi van het seizoen
Thanks!
Ik heb daar een vrij simpele "mantra" voor: 'mijn kind, mijn keuze'.
In het begin ging ik mijn keuzes verdedigen / in discussie, maar op de een of andere manier werd dat uitgelegd als onzekerheid en werd het gedrag van de ander nog dominanter.</div></blockquote>Even off topic, maar... Jij hebt echt de beste naam + avatar combi van het seizoen
Thanks!
anoniem_185190 wijzigde dit bericht op 28-12-2013 06:46
Reden: Verkeerde smiley door waardeloze app :-(
Reden: Verkeerde smiley door waardeloze app :-(
% gewijzigd
beetje handige huisvrouw slaat een stel drukknopen in het kruis
zaterdag 28 december 2013 11:35
quote:reizenenzo schreef op 28 december 2013 @ 05:32:
[...]
Sorry maar om dingetjes te doen overdag, lees boodschappen ga ik mijn kind niet wakker houden of iemand in de slaapkamer laten( meteen wakker).
Je hoeft niet te komen maar verwacht niet dat mijn baby zich gaat aanpassen op jouw boodschappen schema.
Kan je die middag niet, niks aan de hand hoor, meer dan welkom op een andere middag!
En ik weet dat ik gewoon duidelijk moet zijn, vind altijd wel een beetje moeilijk.
[...]
Sorry maar om dingetjes te doen overdag, lees boodschappen ga ik mijn kind niet wakker houden of iemand in de slaapkamer laten( meteen wakker).
Je hoeft niet te komen maar verwacht niet dat mijn baby zich gaat aanpassen op jouw boodschappen schema.
Kan je die middag niet, niks aan de hand hoor, meer dan welkom op een andere middag!
En ik weet dat ik gewoon duidelijk moet zijn, vind altijd wel een beetje moeilijk.
zaterdag 28 december 2013 16:57
Groot gelijk, annapalona. Ik heb bij sommige kraamvisite ook zoiets gehad van: van mij mag je thuisblijven hoor. En ik zat er ook niet op te wachten dat iedereen hem wil vasthouden of tegen hem praten. Dus als hij sliep dan kon men - met een van ons twee erbij - even mee naar boven om te kijken, maar geen haar op mij hoofd dat ik hem voor een ander ga wakker maken!!! Vind het ook irritant als men hier maar gewoon aanbelt, "issie wakker? mag ie zo een flesje? mag ik die geven????" Terwijl wij ook even nét een ontspannend momentje hebben, eten net klaar, in de huisbroek op de bank. Commentaar. "Jullie moeten aan tafel eten!" Echt, zo vaak dat ik denk: laat ons nou gewoon even met rust!
zaterdag 28 december 2013 17:04
Inderdaad je eigen grenzen stellen en daaraan vasthouden waar het de baby betreft. Dus hem gewoon in bed leggen als het daar de tijd voor is, enz. Jij bent de moeder.
Verder schrijf je dat je je het liefst met je (kinderloze) vrienden heel veel over baby's en ouderschap wilt praten en dat je merkt dat dat niet altijd kan. Ik begrijp best dat je vol bent van je kindje, maar ik krijg echt ook wel eens genoeg van mensen die over niks anders kunnen/willen praten dan hun kinderen. Probeer je eens voor te stellen dat jouw vrienden alleen zouden willen praten over één onderwerp dat hen bezighoudt, keer op keer, urenlang. Dan zou je het op een gegeven moment toch ook genoeg vinden? Dus, over je baby praten/vertellen: OK, maar probeer het een beetje te doseren en probeer ook een beetje over andere dingen te praten met je vrienden.
Verder schrijf je dat je je het liefst met je (kinderloze) vrienden heel veel over baby's en ouderschap wilt praten en dat je merkt dat dat niet altijd kan. Ik begrijp best dat je vol bent van je kindje, maar ik krijg echt ook wel eens genoeg van mensen die over niks anders kunnen/willen praten dan hun kinderen. Probeer je eens voor te stellen dat jouw vrienden alleen zouden willen praten over één onderwerp dat hen bezighoudt, keer op keer, urenlang. Dan zou je het op een gegeven moment toch ook genoeg vinden? Dus, over je baby praten/vertellen: OK, maar probeer het een beetje te doseren en probeer ook een beetje over andere dingen te praten met je vrienden.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zaterdag 28 december 2013 17:13
Hier ervaar ik het bijna precies andersom. Alle kinderloze mensen (of mensen die al lang volwassen kinderen hebben) zijn helemaal vol van ons kind. Natuurlijk een compliment en wij vinden hem uiteraard ook een wonder, maar af en toe denk ik ook: Oke, leuk dat jullie hem ook interessant vinden maar wij hebben al de handen vol aan de naaste familie en vrienden.
Dat er dan ook nog allerlei mensen, die wij niet eens ooit gezien hebben, willen komen kijken, terwijl ze normaal gesproken in ons leven helemaal niet geïnteresseerd zijn en nauwelijks onze voornamen kennen.
Dat er dan ook nog allerlei mensen, die wij niet eens ooit gezien hebben, willen komen kijken, terwijl ze normaal gesproken in ons leven helemaal niet geïnteresseerd zijn en nauwelijks onze voornamen kennen.
zaterdag 28 december 2013 18:55
Nee hoor, pejeka. Juist andersom. Ik praat nu constant mee over dates en wie er allemaal wel niet is vreemdgegaan of niet en hoe leuk het avondje stappen wel niet was (waar ik dus allang niet meer mee naartoe ga), terwijl mijn leven er niet verder vanaf zou kunnen staan. Ik snap heel goed dat ik mijn kinderloze vrienden niet kan vermoeien met mijn kinderpraat . Ik mis eigenlijk gewoon echt vrienden/mensen die snappen hoe het is om een baby te hebben en met wie ik ervaringen kan delen. Ik merk dat er hier op het forum inderdaad veel mama's zijn, dus misschien kan ik het gemis hier wat mee opvullen!
Bij ons is het trouwens ook net zoals bij jou, NYC. Iedereen is dol op onze zoon. Men wordt dus niet moe van de kinderpraat . Ik zou er eigenlijk ontzettend blij mee moeten zijn, maar ik ben dus niet altijd blij met hóe hij aandacht krijgt (dus geen rekening met zijn ritme, te ruig spelen, hem bv een bokkenpootje in zijn mondje duwen?!, hem steeds willen vasthouden terwijl hij dat niet echt leuk vindt etc). Kan bijna een agenda voor hem apart maken wie hem allemaal wil zien/vasthouden/knuffelen/flesje geven. En inderdaad ook dat verre kennissen opeens op bezoek willen komen. Zo vreemd!
Bij ons is het trouwens ook net zoals bij jou, NYC. Iedereen is dol op onze zoon. Men wordt dus niet moe van de kinderpraat . Ik zou er eigenlijk ontzettend blij mee moeten zijn, maar ik ben dus niet altijd blij met hóe hij aandacht krijgt (dus geen rekening met zijn ritme, te ruig spelen, hem bv een bokkenpootje in zijn mondje duwen?!, hem steeds willen vasthouden terwijl hij dat niet echt leuk vindt etc). Kan bijna een agenda voor hem apart maken wie hem allemaal wil zien/vasthouden/knuffelen/flesje geven. En inderdaad ook dat verre kennissen opeens op bezoek willen komen. Zo vreemd!
zaterdag 28 december 2013 19:01
zaterdag 28 december 2013 20:55
Ooh ik ben ook blij met die herkenning, Tartaartje! Ik heb verder maar 1 goede vriendin met jonge kinderen en de rest heeft of al iets oudere kinderen (en andere dingen om je druk over te maken) of zit nog niet in die fase.
Hebben we nét bijna iedereen op kraambezoek gehad, begint het weer van voor af aan. "Och, hij is al weer ruim 2 maanden, het wordt hoog tijd om weer eens op bezoek te komen." Grrrr. Ik laat het allemaal maar zoveel mogelijk aan mijn kindje voorbij gaan en leg hem ook echt wel in bed en pas er geen slaap/voedtijden op aan, maar ik word zelf gewoon af en toe wel gek van het bezoek.
Tartaartje, streng zijn (en kort-af) kan wel helpen. Hier stond eens iemand om 18.00 op de stoep, wij wilden net gaan eten en we wisten niet dat zij kwam. Heb gewoon gezegd, je kunt met je jas aan even naar hem kijken in de box, maar níet aanraken, nít oppakken, níet wakker maken! En nu gaan we aan tafel, tot ziens!!!" Is gelukkig (even afkloppen) niet meer onverwacht op bezoek gekomen.
's Avonds gaat de deur op de knip, de lamp bij de voordeur uit, het ziet er zo onaantrekkelijk mogelijk uit om hier onverwacht op de stoep te staan. Deden/doen ze dat bij jullie ook?
Hebben we nét bijna iedereen op kraambezoek gehad, begint het weer van voor af aan. "Och, hij is al weer ruim 2 maanden, het wordt hoog tijd om weer eens op bezoek te komen." Grrrr. Ik laat het allemaal maar zoveel mogelijk aan mijn kindje voorbij gaan en leg hem ook echt wel in bed en pas er geen slaap/voedtijden op aan, maar ik word zelf gewoon af en toe wel gek van het bezoek.
Tartaartje, streng zijn (en kort-af) kan wel helpen. Hier stond eens iemand om 18.00 op de stoep, wij wilden net gaan eten en we wisten niet dat zij kwam. Heb gewoon gezegd, je kunt met je jas aan even naar hem kijken in de box, maar níet aanraken, nít oppakken, níet wakker maken! En nu gaan we aan tafel, tot ziens!!!" Is gelukkig (even afkloppen) niet meer onverwacht op bezoek gekomen.
's Avonds gaat de deur op de knip, de lamp bij de voordeur uit, het ziet er zo onaantrekkelijk mogelijk uit om hier onverwacht op de stoep te staan. Deden/doen ze dat bij jullie ook?
zaterdag 28 december 2013 23:19
Haha! Wat erg! Mensen bedoelen het goed, maar het is in die eerste periode al gauw teveel he? Wat een aantrekkingskracht heeft zo'n kleintje (en ergens logisch ook)!
Wij hebben de deurbel uitgezet en dat bevalt ons eigenlijk nog steeds wel. Misschien een idee . En de enige die echt onverwacht en ongewenst op bezoek komt, is mijn moeder. Maar dat is weer een heel ander verhaal .
Wij hebben de deurbel uitgezet en dat bevalt ons eigenlijk nog steeds wel. Misschien een idee . En de enige die echt onverwacht en ongewenst op bezoek komt, is mijn moeder. Maar dat is weer een heel ander verhaal .
zondag 29 december 2013 00:01
Deurbel uitzetten is geen optie, dan gaan ze op de deur bonzen. Of nog erger: op het raam tikken aan de voorzijde van ons huis. Beide is al gebeurd. Ach, moet zeggen dat ik nu, na 10 weken niet mag klagen. De eerste 2-3 weken was het veel heftiger, toen de kraamhulp net weg was en wij sterk de behoefte om alleen met onze baby te zijn. Keken zelfs uit naar de nachtvoedingen, quality time voor ons met zoon! Gek eigenlijk dat iemand bedacht heeft dat kraambezoek zo snel mogelijk na de bevalling op visite moet komen.
zondag 29 december 2013 00:36
Het was niet zozeer dat het bezoek allemaal zo lang bleef plakken maar wel de optelsom van al het bezoek bij elkaar. En dan weer om 11.00 dan weer om 16.00 dan weer om 19.00. En daarnaast dus nog korte bliksembezoekjes van mijn schoonouders. Al was het maar om iets af te komen geven, of de boodschappen die gehaald werden of de (gedeelde) krant die afgegeven werd. Toch weer aanbellen/kloppen, toch weer 10 minuten binnen, terwijl wij ook net in huiskloffie rondliepen. Niet dat iemand dat waarschijnlijk stom vond maar ik ervoer het als inbreuk op privacy. We kijken elkaar nu nog verschrikt aan als we na 19 uur ineens iemand een auto in de straat zien parkeren.
zondag 29 december 2013 22:22
Interessant, eendje! Heb ik zeker wat aan. Het is alleen niet per se zo dat ik mij erger aan ongevraagde adviezen of bemoeienis, dat kan ik redelijk goed loslaten, maar meer een behoefte aan privacy, cocoonen met het gezin en het gevoel om gewoon lekker mezelf thuis te kunnen zijn ipv het gevoel te hebben dat er naar me gekeken wordt: hoe gezond ik kook, of ik me aangekleed heb, of ik wel chocolaatjes in huis heb voor bij de koffie etc. Of dat ik gewoon lekker nu het nog kan, samen met mijn partner met een bord op schoot tv kijk.
Zeker de eerste weken na de bevalling waren fysiek voor ons allebei wel pittig en om dan gastvrouw te moeten zijn voelde niet fijn. Volgens mijn partner hoef ik mij echt niet schamen dat ik in mijn eigen huis in een joggingbroek rondloop, maar toch, ik voel me op de een of andere manier toch wel in mijn privacy aangetast.
Kan misschien ook gewoon een verschil in omgang tussen mensen zijn hoor, ik hield ook niet van onverwacht bezoek toen zoon er nog niet was.
Zeker de eerste weken na de bevalling waren fysiek voor ons allebei wel pittig en om dan gastvrouw te moeten zijn voelde niet fijn. Volgens mijn partner hoef ik mij echt niet schamen dat ik in mijn eigen huis in een joggingbroek rondloop, maar toch, ik voel me op de een of andere manier toch wel in mijn privacy aangetast.
Kan misschien ook gewoon een verschil in omgang tussen mensen zijn hoor, ik hield ook niet van onverwacht bezoek toen zoon er nog niet was.
zondag 29 december 2013 23:22
Ik kan me heel erg goed vinden in jouw verhaal. Hier ook dezelfde dingen meegemaakt. Zoon van inmiddels 15 maanden was nog maar een half uur op de wereld en mijn bevallingskamer stond al vol met kraam visite. Daar lag ik dan half naak en onder het bloed met een laken over me heen. Afschuwelijk! De weken die daar op volgde maakten dat ik toen een week een visite-stop heb ingevoerd. Ik was zo moe en zo overdonderd van alles dat ik vergat te genieten. Dat heeft ons erg goed gedaan. Na die stop week hebben we de boel echt gedoseerd als in, wel zin in visite? Oké kom dan maar.. Geen zin? Dan komt er dus gewoon niemand. En als de visite dan kwam hoefden ze inderdaad niet te verwachten dat ik hem wakker ging maken.gelukkig is mijn partner heel direct en steunde me zodra hij zag dat kraam visite me in de hoek duwde door te vertellen. Hoe ik dingen precies moest doen en/of de baby inderdaad wakker probeerden te maken. Nu geldt dat overigens nog steeds. Als er visite is standaard het vriendelijke verzoek om zachtjes te doen in de gang (want erg gehorig) en niet met deuren te gooien. Verder slaapt hij vrijwel overal doorheen dus dat is makkelijk. Maar echt op je strepen staan en voor jezelf en je kindje opkomen! Succes! Enne vergeet niet te genieten van deze bijzondere tijd!! Zo cliché maar zo waar!
