Werk & Studie
alle pijlers
Hoe om te gaan met (zeer) vervelende collega's?
woensdag 25 juni 2008 om 12:10
Hallo allemaal,
Ik ben een jaar geleden afgestudeerd en kreeg vrijwel gelijk mijn droombaan, waar ik veel geluk mee heb gehad. Ik was uiteraard dolgelukkig. Maar nu, een jaar later, is dat toch een beetje omgeslagen en ga ik steeds vaker met (flinke) tegenzin naar m'n werk. Dat komt vooral door 1 vervelende collega die, naar mijn mening, de sfeer binnen ons (kleine) kantoor verpest.
Ik zal wat me aan haar stoort even puntsgewijs opschrijven:
- ze laat zich met grote regelmatig (dagelijks, meermaals) negatief uit over anderen. Collega's, voormalig collega's, zakenrelaties, onze chef, enz. Het komt er meestal op neer dat zij allemaal helemaal niet goed zijn in hun werk en ook in andere opzichten niet deugen.
- zelf kan ze geen enkele kritiek hebben, ook geen milde, dan blaft ze de ander gelijk af. Ze springt dan niet eens in de verdediging, maar gaat gelijk over tot de aanval. En fel dat ze dan is.
- ze roept altijd - letterlijk - om het hardst als anderen het ergens over hebben en zij verstand meent te hebben van dat onderwerp. Maar wat ze dan beweert klopt lang niet altijd. En als je daar wat van zegt, reageert ze hier heel heftig op. Inmiddels hou ik in zulke gevallen m'n mond maar, maar vervelend is wel dat ze op deze manier regelmatig mensen voor schut zet.
- ze bemoeit zich inhoudelijk met mijn werk, op een manier waarop zij dit niet hoort te doen. Er zijn hierbij een paar dingen die steeds terugkomen. Ik heb haar geprobeerd duidelijk te maken dat ik het met deze zaken niet eens ben, ze gaan in tegen wat ik hiervoor in theorie en praktijk heb geleerd. Ik heb inmiddels met mijn chef en zelfs oud-docenten besproken of zij ook vinden dat ik dit-en-dat zus-en-zo zou moeten doen. Het antwoord is altijd nee. Ondanks dat dit alles dus allang besproken is en klaar zou moeten zijn, blijft die collega om de paar weken herhalen dat zij vindt dat het zus-en-zo moet. En ik word daar stapelgek van. Mijn chef heeft gezegd erop te zullen letten, maar ze doet het natuurlijk alleen als hij er niet bij is.
- ook in andere gevallen dan die hierboven is ze vaak manipulatief en blijft ze net zo lang haar zin doordrukken tot ze deze krijgt.
- ze gelooft dat onze chef niet eerlijk is, uit is op eigen gewin en is bezig de rest van het kantoor tegen hem op te zetten. Om 'bewijs' tegen hem te verzamelen leest ze o.a. soms zijn email, heeft ze zijn bureau een paar keer doorzocht en haalt ze dingen die niet voor haar bestemd zijn uit de printer. Ik geloof haar beschuldigingen niet, de dingen die ze ons als 'bewijs' laat zien bewijzen volgens mij niets, en ik heb het idee dat ze veel dingen verkeerd interpreteert en opklopt. Maar ze heeft inmiddels een deel van mijn collega's achter zich weten te krijgen.
Ik heb geprobeerd met haar te praten over de dingen die me storen aan haar gedrag, zoals die bemoeienis met mijn werk, maar dit lukt niet. Ze draait alles zo dat niets aan haar ligt. Ik heb er ook al meermaals met mijn chef over gesproken, maar die weet vooralsnog geen oplossing. Zowel hij als ik denken dat het niet verstandig is met z'n drieen te gaan zitten praten, omdat dat de boel wel eens nog erger zou kunnen maken. Ze staat erom bekend dat ze een moeilijk karakter heeft, heeft hier bij andere werkgevers ook heibel om gehad. En als ze je eenmaal als 'vijand' ziet moet je echt op je tellen passen (op dit moment ziet ze mij nog niet zo). Ik heb overigens dat van hoe ze de rest van het kantoor tegen mijn chef probeert op te zetten niet aan hem verteld. Dat voelt te veel als verklikken, en ik voel me er ook bezwaard bij om haar bewust in de problemen te brengen. Een onafhankelijk persoon met wie ik over dit alles kan praten is er binnen ons bedrijf niet.
Zoals gezegd ga ik inmiddels regelmatig met flinke tegenzin naar m'n werk. Ik zie dan bij voorbaat op tegen wat ze vandaag weer allemaal voor negatiefs zal spuien. En begin door haar paranoide houding naar anderen toe aan mezelf te twijfelen; heeft ze misschien toch een punt? Ik hang zelfs op het randje van overspannenheid, heb af en toe huilbuien enz. Ik neig er daarom ook toe ander werk te willen zoeken. Maar er zijn een paar dingen die me tegen houden:
- ik werk er pas een jaar, en het is voor m'n carriere beter er nog even te blijven.
- volgens mijn vriend en mijn vrienden/vriendinnen heb je overal vervelende collega's (al lijk dit een vrij extreem geval te zijn), dus hoeft van baan wisselen niet per se iets op te lossen.
- het werk zelf vind ik ontzettend leuk, het is precies wat ik altijd heb willen doen, en de rest van de collega's zijn ook prettig
- het is een vrij specifiek soort werk, in een heel klein wereldje, en het zal heel moeilijk worden om als ik nu weg ga ergens anders een (vaste) plek te bemachtigen
- mijn baan heeft hele goeie primaire en secundaire arbeidsvoorwaarden, die vrijwel zeker minder zullen worden als ik van baan wissel (o.a. goed salaris en hele fijne werkplek op slechts 10 min fietsen van mijn huis en midden in het centrum van de stad)
- zowel binnen als buiten het bedrijf wordt ik gecomplimenteerd over het werk dat ik nu doe
- ik heb net een kleine promotie aangeboden gekregen waardoor ik mijn werkzaamheden en vooral zichtbaarheid / naamsbekendheid binnen de beroepsgroep flink kan vergroten, wat het ook gunstig maakt voor me om nog een poosje hier te blijven.
Kortom, ik heb veel redenen om (nog) niet weg te gaan. Maar blijven maakt me waarschijnlijk niet gelukkig. Ik trek al het gekonkel, gemanipuleer en alle negativiteit op het kantoor steeds minder. Is er iemand die in een soortgelijke situatie zit, of heeft gezeten? Of die tips heeft hoe hiermee om te gaan? Ik kom er zelf niet meer uit wat ik hier mee moet doen, voor m'n gevoel zit ik compleet vast.
Ik ben een jaar geleden afgestudeerd en kreeg vrijwel gelijk mijn droombaan, waar ik veel geluk mee heb gehad. Ik was uiteraard dolgelukkig. Maar nu, een jaar later, is dat toch een beetje omgeslagen en ga ik steeds vaker met (flinke) tegenzin naar m'n werk. Dat komt vooral door 1 vervelende collega die, naar mijn mening, de sfeer binnen ons (kleine) kantoor verpest.
Ik zal wat me aan haar stoort even puntsgewijs opschrijven:
- ze laat zich met grote regelmatig (dagelijks, meermaals) negatief uit over anderen. Collega's, voormalig collega's, zakenrelaties, onze chef, enz. Het komt er meestal op neer dat zij allemaal helemaal niet goed zijn in hun werk en ook in andere opzichten niet deugen.
- zelf kan ze geen enkele kritiek hebben, ook geen milde, dan blaft ze de ander gelijk af. Ze springt dan niet eens in de verdediging, maar gaat gelijk over tot de aanval. En fel dat ze dan is.
- ze roept altijd - letterlijk - om het hardst als anderen het ergens over hebben en zij verstand meent te hebben van dat onderwerp. Maar wat ze dan beweert klopt lang niet altijd. En als je daar wat van zegt, reageert ze hier heel heftig op. Inmiddels hou ik in zulke gevallen m'n mond maar, maar vervelend is wel dat ze op deze manier regelmatig mensen voor schut zet.
- ze bemoeit zich inhoudelijk met mijn werk, op een manier waarop zij dit niet hoort te doen. Er zijn hierbij een paar dingen die steeds terugkomen. Ik heb haar geprobeerd duidelijk te maken dat ik het met deze zaken niet eens ben, ze gaan in tegen wat ik hiervoor in theorie en praktijk heb geleerd. Ik heb inmiddels met mijn chef en zelfs oud-docenten besproken of zij ook vinden dat ik dit-en-dat zus-en-zo zou moeten doen. Het antwoord is altijd nee. Ondanks dat dit alles dus allang besproken is en klaar zou moeten zijn, blijft die collega om de paar weken herhalen dat zij vindt dat het zus-en-zo moet. En ik word daar stapelgek van. Mijn chef heeft gezegd erop te zullen letten, maar ze doet het natuurlijk alleen als hij er niet bij is.
- ook in andere gevallen dan die hierboven is ze vaak manipulatief en blijft ze net zo lang haar zin doordrukken tot ze deze krijgt.
- ze gelooft dat onze chef niet eerlijk is, uit is op eigen gewin en is bezig de rest van het kantoor tegen hem op te zetten. Om 'bewijs' tegen hem te verzamelen leest ze o.a. soms zijn email, heeft ze zijn bureau een paar keer doorzocht en haalt ze dingen die niet voor haar bestemd zijn uit de printer. Ik geloof haar beschuldigingen niet, de dingen die ze ons als 'bewijs' laat zien bewijzen volgens mij niets, en ik heb het idee dat ze veel dingen verkeerd interpreteert en opklopt. Maar ze heeft inmiddels een deel van mijn collega's achter zich weten te krijgen.
Ik heb geprobeerd met haar te praten over de dingen die me storen aan haar gedrag, zoals die bemoeienis met mijn werk, maar dit lukt niet. Ze draait alles zo dat niets aan haar ligt. Ik heb er ook al meermaals met mijn chef over gesproken, maar die weet vooralsnog geen oplossing. Zowel hij als ik denken dat het niet verstandig is met z'n drieen te gaan zitten praten, omdat dat de boel wel eens nog erger zou kunnen maken. Ze staat erom bekend dat ze een moeilijk karakter heeft, heeft hier bij andere werkgevers ook heibel om gehad. En als ze je eenmaal als 'vijand' ziet moet je echt op je tellen passen (op dit moment ziet ze mij nog niet zo). Ik heb overigens dat van hoe ze de rest van het kantoor tegen mijn chef probeert op te zetten niet aan hem verteld. Dat voelt te veel als verklikken, en ik voel me er ook bezwaard bij om haar bewust in de problemen te brengen. Een onafhankelijk persoon met wie ik over dit alles kan praten is er binnen ons bedrijf niet.
Zoals gezegd ga ik inmiddels regelmatig met flinke tegenzin naar m'n werk. Ik zie dan bij voorbaat op tegen wat ze vandaag weer allemaal voor negatiefs zal spuien. En begin door haar paranoide houding naar anderen toe aan mezelf te twijfelen; heeft ze misschien toch een punt? Ik hang zelfs op het randje van overspannenheid, heb af en toe huilbuien enz. Ik neig er daarom ook toe ander werk te willen zoeken. Maar er zijn een paar dingen die me tegen houden:
- ik werk er pas een jaar, en het is voor m'n carriere beter er nog even te blijven.
- volgens mijn vriend en mijn vrienden/vriendinnen heb je overal vervelende collega's (al lijk dit een vrij extreem geval te zijn), dus hoeft van baan wisselen niet per se iets op te lossen.
- het werk zelf vind ik ontzettend leuk, het is precies wat ik altijd heb willen doen, en de rest van de collega's zijn ook prettig
- het is een vrij specifiek soort werk, in een heel klein wereldje, en het zal heel moeilijk worden om als ik nu weg ga ergens anders een (vaste) plek te bemachtigen
- mijn baan heeft hele goeie primaire en secundaire arbeidsvoorwaarden, die vrijwel zeker minder zullen worden als ik van baan wissel (o.a. goed salaris en hele fijne werkplek op slechts 10 min fietsen van mijn huis en midden in het centrum van de stad)
- zowel binnen als buiten het bedrijf wordt ik gecomplimenteerd over het werk dat ik nu doe
- ik heb net een kleine promotie aangeboden gekregen waardoor ik mijn werkzaamheden en vooral zichtbaarheid / naamsbekendheid binnen de beroepsgroep flink kan vergroten, wat het ook gunstig maakt voor me om nog een poosje hier te blijven.
Kortom, ik heb veel redenen om (nog) niet weg te gaan. Maar blijven maakt me waarschijnlijk niet gelukkig. Ik trek al het gekonkel, gemanipuleer en alle negativiteit op het kantoor steeds minder. Is er iemand die in een soortgelijke situatie zit, of heeft gezeten? Of die tips heeft hoe hiermee om te gaan? Ik kom er zelf niet meer uit wat ik hier mee moet doen, voor m'n gevoel zit ik compleet vast.
woensdag 25 juni 2008 om 12:16
Ik heb het idee dat je je teveel in een discussie laat lokken ; je deelt iets kort en bondig mee en dan KLAAR ERMEE .
Zeg dat je weigert mee te doen aan roddels , niet de onrechtmatig verkregen emails lezen , zeggen dat je niet wilt dat ze jou zegt bladiebladiebla .
Zeg dat je weigert mee te doen aan roddels , niet de onrechtmatig verkregen emails lezen , zeggen dat je niet wilt dat ze jou zegt bladiebladiebla .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 25 juni 2008 om 12:32
Persoonlijk zou ik het pas klikken vinden als je het niet met haar zelf besproken zou hebben.
Maar zoals ik het begrijp, heb je al geprobeerd haar er op aan te spreken. Ze heeft dus een kans gehad naar haar gedrag te kijken en het eventueel aan te passen. Als zij dit niet doet en het probleem blijft dus bestaan, vind ik dat je hier best over moet kunnen praten met een leidinggevende. Bij hem (of haar) kun je gewoon aangeven dat je er moeite mee hebt omdat het als klikken voelt, maar dat je de werksfeer toch belangrijker vind.
Voor de rest: Wat een *** situatie zeg! Ik heb niet echt praktische tips om het meteen op te lossen... Sterkte in ieder geval....
Maar zoals ik het begrijp, heb je al geprobeerd haar er op aan te spreken. Ze heeft dus een kans gehad naar haar gedrag te kijken en het eventueel aan te passen. Als zij dit niet doet en het probleem blijft dus bestaan, vind ik dat je hier best over moet kunnen praten met een leidinggevende. Bij hem (of haar) kun je gewoon aangeven dat je er moeite mee hebt omdat het als klikken voelt, maar dat je de werksfeer toch belangrijker vind.
Voor de rest: Wat een *** situatie zeg! Ik heb niet echt praktische tips om het meteen op te lossen... Sterkte in ieder geval....
woensdag 25 juni 2008 om 12:33
tegen haar zeggen dat als je nog 1x merkt dat ze emails leest die niet aan haar bestemd zijn dat je het wel vertellen gaat, verder inderdaad niet in discusie gaan en haar zo veel mogelijk links laten liggen.
op heel veel, werkplekken kom je nare collega's tegen, de kunst is niet om te vluchten maar om voor jezelf op te komen.
op heel veel, werkplekken kom je nare collega's tegen, de kunst is niet om te vluchten maar om voor jezelf op te komen.
Ook een optie ja.
woensdag 25 juni 2008 om 13:22
een mail naar je chef sturen of een gesprek aanvragen waarin je, op een zakelijkere manier, de punten in je openingspost aanhaalt lijkt mij de beste weg. zeker omdat je haar er zelf al eens op hebt aangesproken.
hoe denken andere collega's over haar? hoe reageren zij? als die reactie gelijk is aan die van jou, weet je zeker dat het niet aan jou ligt...mocht je dat denken.
hoe denken andere collega's over haar? hoe reageren zij? als die reactie gelijk is aan die van jou, weet je zeker dat het niet aan jou ligt...mocht je dat denken.
woensdag 25 juni 2008 om 13:27
Nou Appelsientje, daar zeg je wat! Informeer headhunters inderdaad over je collega; over haar enthousiasme, goede werkinzet, tact en collegialiteit. Dan wordt zij gebeld om kennis te maken en evt. op gesprek te gaan. Wie weet!
Zonder de gekheid TO; niet alles tot in het oneindige willen uitleggen, verklaren, accepteren, bespreken. Vertrouw op jezelf en je eigen kunnen; daar heb je alle redenen toe. Doe je werk, bemoei je niet teveel met je collega's, waak ervoor te negatief / pessimistisch / veroordelend / samenspannend / kliekend te worden.
Succes!
Zonder de gekheid TO; niet alles tot in het oneindige willen uitleggen, verklaren, accepteren, bespreken. Vertrouw op jezelf en je eigen kunnen; daar heb je alle redenen toe. Doe je werk, bemoei je niet teveel met je collega's, waak ervoor te negatief / pessimistisch / veroordelend / samenspannend / kliekend te worden.
Succes!
woensdag 25 juni 2008 om 13:42
Ik heb ook zo'n collega gehad. Het idiote was dat ze een jaar daarvoor client van me was tijdens een baan waarin ik als hulpverlener werkte. Daarna heb ik iets totaal anders gedaan en kreeg ik haar als collega (ik werkte er al, zij kwam later, anders had ik de baan niet genomen)
Ik heb toen ik als hulpverlener werkte de begeleiding die ze wilde moeten afkappen omdat ze duidelijk níet spoorde, ze had waarschijnlijk 1 of ander persoonlijkheidsstoornis.
En opeens moest ik ermee samenwerken én ik mocht niemand vertellen wat ik van haar wist (en dat was nogal wat) en dat ze dus totáál niet spoorde.
Uiteindelijk ben ik hierdoor mijn baan kwijtgeraakt en werd mijn contract niet verlengd (dat, en ik was zwanger). Zij had de chef om haar vinger gewonden, alle meningsverschillen werden zo gedraaid dat het mijn schuld was ipv haar. En ik kón aantonen dat het omgekeerd was, maar dan had ik moeten vertellen dat ze mijn client geweest was en wat ik allemaal van haar wist, maar dat kon ik niet voor mezelf verantwoorden.
Als ik jou was zou ik wél bespreken dat ze zijn mails checkt en bureau doorzoekt, het is een risico, maar ik zou het nemen. En verder níet in discussie gaan. Laat haar maar praten, doe je werk, zeg dat als ze klachten heeft dat ze naar je baas gaat en laat je níet uit je tent lokken.
Ik heb toen ik als hulpverlener werkte de begeleiding die ze wilde moeten afkappen omdat ze duidelijk níet spoorde, ze had waarschijnlijk 1 of ander persoonlijkheidsstoornis.
En opeens moest ik ermee samenwerken én ik mocht niemand vertellen wat ik van haar wist (en dat was nogal wat) en dat ze dus totáál niet spoorde.
Uiteindelijk ben ik hierdoor mijn baan kwijtgeraakt en werd mijn contract niet verlengd (dat, en ik was zwanger). Zij had de chef om haar vinger gewonden, alle meningsverschillen werden zo gedraaid dat het mijn schuld was ipv haar. En ik kón aantonen dat het omgekeerd was, maar dan had ik moeten vertellen dat ze mijn client geweest was en wat ik allemaal van haar wist, maar dat kon ik niet voor mezelf verantwoorden.
Als ik jou was zou ik wél bespreken dat ze zijn mails checkt en bureau doorzoekt, het is een risico, maar ik zou het nemen. En verder níet in discussie gaan. Laat haar maar praten, doe je werk, zeg dat als ze klachten heeft dat ze naar je baas gaat en laat je níet uit je tent lokken.
woensdag 25 juni 2008 om 13:50
Lastig probleem, mogelijk helpen 2 dingen.
1) Niet uit het veld laten slaan door een opmerking, sneer of afreageren, leren accepteren als een professional en focusen op je doel.
Negatieve opmerkingen kun je negeren of juist proberen te bepraten op volwassen manier ( wat bedoel je precies met die opmerking?/ wat wil je eigenlijk zeggen?). Bij geklaag kan het helpen om een tegenvraag te stellen ( waarom vertel je me dit allemaal?, kan ik je ergens mee helpen?).
In ieder geval zorgen dat je leidinggevende / vertrouwenspersoon op de hoogte is van de situatie, zodat je daar back-up van hebt.
2) Tegen je gevoel in: complimenten geven voor de dingen die ze wel goed doet / advies vragen
Manipulatieve mensen hebben vaak een laag zelfbeeld (vandaar dat ze ook niet tegen kritiek kan). Het focusen op jou (dat gefixeerd iets op haar manier moet) kan zijn om de aandacht af te leiden van zichzelf. Door haar negatieve gedrag te negeren en haar complimenten geven voor positieve dingen (aannemende dat ze sommige dingen wel goed doet..) verleg je de aandacht naar positieve dingen en voelt ze zich "gezien". Advies vragen kan zelfde effect hebben: twee opties presenteren met een die overduidelijk beter is, en dan haar vragen wat het beste is (A of B). Waarschijnlijk zegt ze dan gewoon wat je al van plan was, maar door advies te vragen heb je haar toch erkend als waardevol persoon.
1) Niet uit het veld laten slaan door een opmerking, sneer of afreageren, leren accepteren als een professional en focusen op je doel.
Negatieve opmerkingen kun je negeren of juist proberen te bepraten op volwassen manier ( wat bedoel je precies met die opmerking?/ wat wil je eigenlijk zeggen?). Bij geklaag kan het helpen om een tegenvraag te stellen ( waarom vertel je me dit allemaal?, kan ik je ergens mee helpen?).
In ieder geval zorgen dat je leidinggevende / vertrouwenspersoon op de hoogte is van de situatie, zodat je daar back-up van hebt.
2) Tegen je gevoel in: complimenten geven voor de dingen die ze wel goed doet / advies vragen
Manipulatieve mensen hebben vaak een laag zelfbeeld (vandaar dat ze ook niet tegen kritiek kan). Het focusen op jou (dat gefixeerd iets op haar manier moet) kan zijn om de aandacht af te leiden van zichzelf. Door haar negatieve gedrag te negeren en haar complimenten geven voor positieve dingen (aannemende dat ze sommige dingen wel goed doet..) verleg je de aandacht naar positieve dingen en voelt ze zich "gezien". Advies vragen kan zelfde effect hebben: twee opties presenteren met een die overduidelijk beter is, en dan haar vragen wat het beste is (A of B). Waarschijnlijk zegt ze dan gewoon wat je al van plan was, maar door advies te vragen heb je haar toch erkend als waardevol persoon.
woensdag 25 juni 2008 om 15:12
Bedankt voor alle reacties!
Ik ben inderdaad een poos teveel de discussie aangegaan, denk ik, daar probeer laatste twee maanden erg op te letten (als in: negeren, niet op ingaan). Vervelende daarbij is dat die collega dan regelmatig blijft trekken, per se dus die discussie uit wil lokken. Ik vind het wel lastig hoe dan toch niet daar op in te gaan.
Soms ook helpt het negeren wel, maar zit ik dan toch met kokend bloed achter m'n bureau. Ik vind het lastig om behalve haar opmerkingen te negeren ze me ook niet aan te trekken. Zeker als ze over mij gaan. Loslaten is helaas een kunst op zich ;). Heeft iemand hier misschien een goeie tip voor?...
De tactiek van positief tegen haar blijven te doen, en juist extra complimenten geven etc, had ik inderdaad ook al bedacht en probeer ik ook sinds een poosje te volgen. Het helpt deels; ze doet niet meer vooral chagerijnig tegen me, wat ze een half jaar geleden deed, maar ook vrolijk en vriendelijk. Alleen blijven tussen de vrolijkheid en vriendelijkheid door de negatieve opmerkingen komen :(. Ze heeft nogal een karakter van extremen (en slikt ook medicijnen hiervoor, ik wil niet weten hoe ze zonder die is ;) ).
Haar duidelijk aanspreken op haar gedrag heb ik inderdaad wel een poosje geporbeerd maar durf ik nu niet zo goed meer. Een beetje om dezelfde reden als wat Eowynn schrijft, ze is wel degelijk goed in mensen om haar vinger winden (vooral door veel pushen). Ze heeft al een andere collega eruit weten te werken. Ik ben bang dat als ze erachter komt dat ik iets heb gelekt - en de kans is groot dat ze zal beredeneren dat ik het geweest ben - ze ook een campagne tegen mij zal beginnen.
En vervelend van dat hele email/bureau enz verhaal is dat haar 'rechtvaardiging' hiervoor is dat op ons kantoor (met minder dan tien personeelsleden) altijd een heel open, informele sfeer is geweest. Iedereen wist alle details van alles wat speelde. Maar da's onder de oude chef, die ik niet heb meegemaakt. De huidige heeft als instelling dat hij plannen liever pas met de rest van ons bespreekt op het moment dat de plannen concreet zijn. Ik snap dat prima van hem, hoe kan je een bedrijf leiden als letterlijk iedereen op elk moment op alles inspraak heeft? Maar die collega pikt dit dus niet. Volgens haar mag ze in zijn email en papieren kijken omdat wij allemaal het recht hebben alles te weten wat er speelt - ook alle tussenstappen. En ze lijkt deels gesteund te worden door de voorzitter van het bestuur; die heeft natuurlijk niet gezegd dat wij ongezien de emails van onze chef mogen inzien, maar wel dat wij in principe van alles op de hoogte gehouden moeten worden.
Een headhunter inschakelen is wel een leuke ;). Ik weet alleen niet of die er is voor ons beroep, ik geloof het niet. Zelf opstappen zal ze niet snel doen, ze is namelijk nog nooit uit eigen beweging ergens weggegaan. Ze moet gevraagd worden; maar ik denk dat dit niet zo snel meer zal gebeuren, aangezien ze al iets ouder is (over de vijftig) en volgens mij inmiddels wel algemeen bekend staat als lastig.
Ik ben inderdaad een poos teveel de discussie aangegaan, denk ik, daar probeer laatste twee maanden erg op te letten (als in: negeren, niet op ingaan). Vervelende daarbij is dat die collega dan regelmatig blijft trekken, per se dus die discussie uit wil lokken. Ik vind het wel lastig hoe dan toch niet daar op in te gaan.
Soms ook helpt het negeren wel, maar zit ik dan toch met kokend bloed achter m'n bureau. Ik vind het lastig om behalve haar opmerkingen te negeren ze me ook niet aan te trekken. Zeker als ze over mij gaan. Loslaten is helaas een kunst op zich ;). Heeft iemand hier misschien een goeie tip voor?...
De tactiek van positief tegen haar blijven te doen, en juist extra complimenten geven etc, had ik inderdaad ook al bedacht en probeer ik ook sinds een poosje te volgen. Het helpt deels; ze doet niet meer vooral chagerijnig tegen me, wat ze een half jaar geleden deed, maar ook vrolijk en vriendelijk. Alleen blijven tussen de vrolijkheid en vriendelijkheid door de negatieve opmerkingen komen :(. Ze heeft nogal een karakter van extremen (en slikt ook medicijnen hiervoor, ik wil niet weten hoe ze zonder die is ;) ).
Haar duidelijk aanspreken op haar gedrag heb ik inderdaad wel een poosje geporbeerd maar durf ik nu niet zo goed meer. Een beetje om dezelfde reden als wat Eowynn schrijft, ze is wel degelijk goed in mensen om haar vinger winden (vooral door veel pushen). Ze heeft al een andere collega eruit weten te werken. Ik ben bang dat als ze erachter komt dat ik iets heb gelekt - en de kans is groot dat ze zal beredeneren dat ik het geweest ben - ze ook een campagne tegen mij zal beginnen.
En vervelend van dat hele email/bureau enz verhaal is dat haar 'rechtvaardiging' hiervoor is dat op ons kantoor (met minder dan tien personeelsleden) altijd een heel open, informele sfeer is geweest. Iedereen wist alle details van alles wat speelde. Maar da's onder de oude chef, die ik niet heb meegemaakt. De huidige heeft als instelling dat hij plannen liever pas met de rest van ons bespreekt op het moment dat de plannen concreet zijn. Ik snap dat prima van hem, hoe kan je een bedrijf leiden als letterlijk iedereen op elk moment op alles inspraak heeft? Maar die collega pikt dit dus niet. Volgens haar mag ze in zijn email en papieren kijken omdat wij allemaal het recht hebben alles te weten wat er speelt - ook alle tussenstappen. En ze lijkt deels gesteund te worden door de voorzitter van het bestuur; die heeft natuurlijk niet gezegd dat wij ongezien de emails van onze chef mogen inzien, maar wel dat wij in principe van alles op de hoogte gehouden moeten worden.
Een headhunter inschakelen is wel een leuke ;). Ik weet alleen niet of die er is voor ons beroep, ik geloof het niet. Zelf opstappen zal ze niet snel doen, ze is namelijk nog nooit uit eigen beweging ergens weggegaan. Ze moet gevraagd worden; maar ik denk dat dit niet zo snel meer zal gebeuren, aangezien ze al iets ouder is (over de vijftig) en volgens mij inmiddels wel algemeen bekend staat als lastig.
woensdag 25 juni 2008 om 15:21
Dat zij het gerechtvaardigd vindt om die emails te lezen, daar is je chef het denk ik absoluut niet mee eens. En ik kan me ook niet voorstellen dat iemand hogerop het wel echt met haar eens zou zijn. Dat zij nu hun woorden verdraait, dat betekent niet ze dat ook echt vinden. Ik zou je door haar geen rad voor ogen laten draaien, en dit bizarre gedrag wel melden. Behalve als je zeker weet dat de voorzitter van bestuur het prima vind dat werknemers stiekem de emails van hun collega's/ leidinggevenden lezen en bureau's doorzoeken. Maar ik denk zo dat als je dat aan hem zou voorleggen dat hij dat niet toejuicht.
woensdag 25 juni 2008 om 15:27
Het is al gezegd, maar ik zou haar zoveel mogelijk negeren. Geef haar niet de kans jou te 'mindf#cken'.
Je hebt mensen die zo zijn. Beste is om er niet in mee te gaan.
Doe gewoon jouw ding en houd je voor de rest overal buiten.
Zorg dat ze geen grip op je krijgt, Geef ook niet je mening over dingen aan haar en stel je 100% neutraal op.
Je bent de discussie al aangegaan, dus dit is plan B.
Je hebt mensen die zo zijn. Beste is om er niet in mee te gaan.
Doe gewoon jouw ding en houd je voor de rest overal buiten.
Zorg dat ze geen grip op je krijgt, Geef ook niet je mening over dingen aan haar en stel je 100% neutraal op.
Je bent de discussie al aangegaan, dus dit is plan B.
woensdag 25 juni 2008 om 16:18
Wat Countessa zegt; zij kan wel vinden, dat ze recht heeft op informatie, maar dat heeft ze simpelweg niet. De manager is de manager en zet de lijnen uit. Hij werkt op zijn manier en als daar bijhoort, dat hij pas met informatie wil komen als het e.e.a. concreet is, is dat zijn recht. Daar heeft zij zich gewoon naar te schikken. Waarom is zij anders geen manager geworden?
Probeer alsjeblieft met alle macht tegen te gaan, dat ze jouw humeur beïnvloedt, daar geef je haar veel te veel macht mee. Glimlach als ze iets zegt waar je niets mee kunt of wil en lach het in jezelf heel hard weg (stel haar eens voor hoe ze in haar nakie staat te tiranniseren, misschien helpt het).
Probeer af en toe iets assertiever te reageren. Klagen; "Heb je dat al bij de verantwoordelijke neergelegd"? Chagrijnen; "Je hebt er alle recht toe chagrijnig te zijn hoor, maar wil je het niet op mij afreageren"? In papieren/e-mail snuffelen van de manager waar jij bij bent; "Je moet helemaal zelf weten wat je doet, maar dit vind ik niet kunnen. Bij een evt. volgende keer kan ik niets anders dan de manager inlichten". Roddelen; "Sorry hoor, ik houd niet zo van roddelen. Wil je mij hier niet meer mee lastig vallen"?
En alles op een rustige toon met een smile erbij.
Probeer alsjeblieft met alle macht tegen te gaan, dat ze jouw humeur beïnvloedt, daar geef je haar veel te veel macht mee. Glimlach als ze iets zegt waar je niets mee kunt of wil en lach het in jezelf heel hard weg (stel haar eens voor hoe ze in haar nakie staat te tiranniseren, misschien helpt het).
Probeer af en toe iets assertiever te reageren. Klagen; "Heb je dat al bij de verantwoordelijke neergelegd"? Chagrijnen; "Je hebt er alle recht toe chagrijnig te zijn hoor, maar wil je het niet op mij afreageren"? In papieren/e-mail snuffelen van de manager waar jij bij bent; "Je moet helemaal zelf weten wat je doet, maar dit vind ik niet kunnen. Bij een evt. volgende keer kan ik niets anders dan de manager inlichten". Roddelen; "Sorry hoor, ik houd niet zo van roddelen. Wil je mij hier niet meer mee lastig vallen"?
En alles op een rustige toon met een smile erbij.
donderdag 3 juli 2008 om 17:22
Even een kleine update:
Ik heb net een gesprek met mijn chef gehad, die zelf over haar begon. Naast dat hij vertelde over wat hem zelf aan haar ergert, heeft ze schijnbaar laatst de voorzitster van het bestuur opgebeld, een gesprek met haar geeist en is m'n collega enorm tekeer gegaan over alles en iedereen die en dat volgens haar niet deugt binnen ons bedrijf. Waarna de voorzitster geheel ontstemd m'n chef heeft gebeld met de mededeling dat ze nog nooit zoiets heeft meegemaakt, dat het wel leek alsof die collega extreem dronken was of zo, terwijl ze gewoon nuchter was
. En die voorzitster was het ook grotendeels helemaal niet met haar eens. Mijn chef bleek verder al van een andere collega gehoord te hebben dat ze het bureau van onze secretaresse doorzoekt (wat ik niet eens wist). Ik heb toen niet verteld dat ze dit ook met zijn bureau en mail doet, maar wel dat hij erg moet oppassen met d'r omdat ze inderdaad op alle mogelijke manieren aan haar informatie probeert te komen.
Enfin, we hebben niet helemaal alles kunnen bespreken, en het was een tikje een haastgesprek omdat m'n chef naar een afspraak moest. Maar hij is haar duidelijk ook wel echt een beetje zat. En hij zei ook dat hij gaat kijken wat hij met deze situatie moet doen. En dat ik me nergens zorgen over hoef te maken. Ik geloof niet helemaal dat hij haar nu gelijk gaat ontslaan oid, maar hopelijk gaat er nu inderdaad wel iets gebeuren
Hartelijk dank allemaal voor jullie adviezen! Goh, ik voel me ook sowieso een stuk relaxter nu dan toen ik dit topic begon, heeft er misschien iets mee te maken dat die collega al een week op vakantie is? Heeeeerlijk rustig is het nu hier op het werk
.
O en die van me inbeelden hoe ze naakt de boel staat te tiranniseren is een erg goeie, die moet ik zeker onthouden voor als ze straks weer terug is
Ik heb net een gesprek met mijn chef gehad, die zelf over haar begon. Naast dat hij vertelde over wat hem zelf aan haar ergert, heeft ze schijnbaar laatst de voorzitster van het bestuur opgebeld, een gesprek met haar geeist en is m'n collega enorm tekeer gegaan over alles en iedereen die en dat volgens haar niet deugt binnen ons bedrijf. Waarna de voorzitster geheel ontstemd m'n chef heeft gebeld met de mededeling dat ze nog nooit zoiets heeft meegemaakt, dat het wel leek alsof die collega extreem dronken was of zo, terwijl ze gewoon nuchter was
. En die voorzitster was het ook grotendeels helemaal niet met haar eens. Mijn chef bleek verder al van een andere collega gehoord te hebben dat ze het bureau van onze secretaresse doorzoekt (wat ik niet eens wist). Ik heb toen niet verteld dat ze dit ook met zijn bureau en mail doet, maar wel dat hij erg moet oppassen met d'r omdat ze inderdaad op alle mogelijke manieren aan haar informatie probeert te komen. Enfin, we hebben niet helemaal alles kunnen bespreken, en het was een tikje een haastgesprek omdat m'n chef naar een afspraak moest. Maar hij is haar duidelijk ook wel echt een beetje zat. En hij zei ook dat hij gaat kijken wat hij met deze situatie moet doen. En dat ik me nergens zorgen over hoef te maken. Ik geloof niet helemaal dat hij haar nu gelijk gaat ontslaan oid, maar hopelijk gaat er nu inderdaad wel iets gebeuren
Hartelijk dank allemaal voor jullie adviezen! Goh, ik voel me ook sowieso een stuk relaxter nu dan toen ik dit topic begon, heeft er misschien iets mee te maken dat die collega al een week op vakantie is? Heeeeerlijk rustig is het nu hier op het werk
. O en die van me inbeelden hoe ze naakt de boel staat te tiranniseren is een erg goeie, die moet ik zeker onthouden voor als ze straks weer terug is
vrijdag 4 juli 2008 om 07:27
Je chef behoort dit inderdaad niet met je te bespreken, maar zelf knopen door te hakken en actie te ondernemen op basis van wat hij van anderen hoort.
Voor jou is het in ieder geval nu wel fijn om te weten dat zij meer trammelant maakt en dat het opgevallen is bij de baas. Er zijn mensen voor minder ontslagen dan wat zij doet.... Als ze haar echter mochten willen ontslaan dan zitten ze wel met de bewijslast van hetgeen ze gedaan heeft.
Voor jou is het in ieder geval nu wel fijn om te weten dat zij meer trammelant maakt en dat het opgevallen is bij de baas. Er zijn mensen voor minder ontslagen dan wat zij doet.... Als ze haar echter mochten willen ontslaan dan zitten ze wel met de bewijslast van hetgeen ze gedaan heeft.
vrijdag 4 juli 2008 om 08:50
Hoi Papillon,
Mooi, dat de naakt-voorstel-tip helpt, hahaha.
Ja, zoals hierboven al gezegd, jouw chef had dit eigenlijk nooit mogen bespreken met jou. Normaal gesproken, moet hij dat met het management oplossen en betreffende dame berispen/ontslaan/waarschuwen, etc. En dan een algemene mededeling naar jullie als medewerkers van het gebeurde.
Maar...ik kan het me in jullie situatie ook wel weer voorstellen. Hij wil waarschijnlijk voorkomen, dat jij en je collega's het idee hebben, dat het niet gezien wordt of jullie vertrekken omdat er niets van haar gedrag gezegd wordt, etc.
Voor jou lijkt het me een hele opluchting! Probeer het dus helemaal naast je neer te leggen. Reageer alert/assertief als ze je 'aanvalt', maar blijf rustig en denk aan jezelf.
Ben wel stiekem benieuwd naar de sfeer als ze terug is van vakantie!
Mooi, dat de naakt-voorstel-tip helpt, hahaha.
Ja, zoals hierboven al gezegd, jouw chef had dit eigenlijk nooit mogen bespreken met jou. Normaal gesproken, moet hij dat met het management oplossen en betreffende dame berispen/ontslaan/waarschuwen, etc. En dan een algemene mededeling naar jullie als medewerkers van het gebeurde.
Maar...ik kan het me in jullie situatie ook wel weer voorstellen. Hij wil waarschijnlijk voorkomen, dat jij en je collega's het idee hebben, dat het niet gezien wordt of jullie vertrekken omdat er niets van haar gedrag gezegd wordt, etc.
Voor jou lijkt het me een hele opluchting! Probeer het dus helemaal naast je neer te leggen. Reageer alert/assertief als ze je 'aanvalt', maar blijf rustig en denk aan jezelf.
Ben wel stiekem benieuwd naar de sfeer als ze terug is van vakantie!
