Relaties
alle pijlers
Twijfel na relatiebreuk om kinderwens
maandag 24 maart 2014 00:34
Na 8 jaar waarin we heel veel hebben meegemaakt en samen een huis hebben gekocht, heb ik gezegd dat ik niet verder wil. We zijn gek op elkaar en hadden allebei verwacht dat we samen oud zouden worden. Een huis verkocht en verbouwplannen gemaakt. Alles leek ideaal, maar...ik wil kinderen en hij nu niet. Dat is altijd al zo en een issue dat we bleven uitschuiven. Maar het kwam steeds meer tussen ons in te staan. En ik ben bijna 33. We zijn in therapie samen gegaan en ontdekten we hoe leuk we het samen hebben en hoe goed we samen zijn. Maar werd ook steeds duidelijker hoe graag ik een gezinnetje wil en dat hij nog nooit kinderen heeft gewild. Hij sluit het niet uit maar wil in elk geval de komende jaren zijn energie aan andere dingen wil geven. Opties leken: dat we óf samen huis konden verbouwen en genieten van elkaar maar wel toekomstplannen opzij zetten en dan wel zien. óf uit elkaar. Ik besloot eerlijk naar zijn en mijn gevoel te zijn en kon me niet voorstellen dat ik toch niet in mijn achterhoofd hem zou willen veranderen en hopen dat hij toch kinderen zou willen. Dus nu zijn we uit elkaar. Hij zegt dat hij voor ons kiest en ik voor mij. En ik ben zo bang dat ik te vroeg heb opgegeven; we hebben zoveel samen. Hij zegt dat hij niet genoeg is voor mij en ik wel voor hem. Het is zo moeilijk, ik zou echt wat wijze woorden kunnen gebruiken. Doe ik het goede?
donderdag 27 maart 2014 08:33
Ik lees er niet in dat hij al die jaren alleen maar voor haar heeft gezorgd. Zij heeft hem ook opgevangen toen hij depressief was, ze is met hem meegegaan naar het buitenland toen hij ongelukkig was in Nederland. Er wordt nu net gedaan of hij alleen gaf en zij alleen nam, maar volgens mij is dat helemaal niet zo.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 27 maart 2014 08:54
Je komt met steeds meer informatie over jullie relatie en het lijkt een beetje op een boekhoudkundige balans met onder de streep wie in de plus of min staat voor de ander. Je doet de dingen uit liefde voor elkaar maar ook omdat je ze wil en niet om ze later tegen elkaar af te kunnen strepen. Heel eerlijk, als je beide zo denkt dan is het misschien beter om niet verder samen te gaan
donderdag 27 maart 2014 09:58
quote:Athan schreef op 27 maart 2014 @ 02:01:
Eén ding weet ik echter wel: kinderen zijn nou typisch zoiets waarvan je beter spijt kunt hebben dat je ze níet hebt, dan spijt dat je ze wél hebt.
Omwille van de kinderen is dit absoluut waar.
Maar als je zélf spijt hebt dat je je kinderwens hebt ontzegd omwille van je partner, of dat je heel laat aan kinderen begonnen bent omdat partner er niet eerder klaar voor was en dat je daarom niet meer vruchtbaar bent, wat zal dat met je relatie doen?
Zul je dan niet met luide of stille verwijten komen te zitten wat de relatie zal schaden?
Eén ding weet ik echter wel: kinderen zijn nou typisch zoiets waarvan je beter spijt kunt hebben dat je ze níet hebt, dan spijt dat je ze wél hebt.
Omwille van de kinderen is dit absoluut waar.
Maar als je zélf spijt hebt dat je je kinderwens hebt ontzegd omwille van je partner, of dat je heel laat aan kinderen begonnen bent omdat partner er niet eerder klaar voor was en dat je daarom niet meer vruchtbaar bent, wat zal dat met je relatie doen?
Zul je dan niet met luide of stille verwijten komen te zitten wat de relatie zal schaden?
donderdag 27 maart 2014 10:08
Ik gaf het in mijn vorige reactie al aan Anabelle, stop met achteruit kijken. Jullie hebben, te lezen in je latere reacties, allebei heel veel meegemaakt de laatste jaren. Hebben dingen voor elkaar opgegeven, hebben jullie aan elkaar aangepast. Zijn er voor elkaar geweest.
Waar het nu om gaat is de toekomst. Ga afzonderlijk bedenken hoe jullie de toekomst zien. En kijk ook welke concessies jullie bereid zijn om daarin te doen. Redelijke concessies waarvan je weet dat je er nooit spijt van zult krijgen. Komt dit overeen dan kun je terugkomen op je beslissing. Komt dit niet overeen dan heb je toch echt de juiste beslissing genomen.
Wat niet wegneemt dat je dat geen pijn doet, dat je daar geen spijt van kunt hebben.
Waar het nu om gaat is de toekomst. Ga afzonderlijk bedenken hoe jullie de toekomst zien. En kijk ook welke concessies jullie bereid zijn om daarin te doen. Redelijke concessies waarvan je weet dat je er nooit spijt van zult krijgen. Komt dit overeen dan kun je terugkomen op je beslissing. Komt dit niet overeen dan heb je toch echt de juiste beslissing genomen.
Wat niet wegneemt dat je dat geen pijn doet, dat je daar geen spijt van kunt hebben.
donderdag 27 maart 2014 10:12
Hij is in een slachtofferrol gaan zitten en van daaruit redeneert hij: ik heb alleen maar ingeleverd, ik heb alles voor jou over gehad en nu mag ik eens kiezen.
Zo wordt het wel of niet kinderen krijgen een principekwestie van zijn kant.
Ik begrijp best dat het zwaar voor hem moet zijn geweest de afgelopen jaren, maar nu komt hij erg verongelijkt over.
Zo wordt het wel of niet kinderen krijgen een principekwestie van zijn kant.
Ik begrijp best dat het zwaar voor hem moet zijn geweest de afgelopen jaren, maar nu komt hij erg verongelijkt over.
donderdag 27 maart 2014 10:16
quote:lisaviva schreef op 27 maart 2014 @ 10:12:
Hij is in een slachtofferrol gaan zitten en van daaruit redeneert hij: ik heb alleen maar ingeleverd, ik heb alles voor jou over gehad en nu mag ik eens kiezen.
Zo wordt het wel of niet kinderen krijgen een principekwestie van zijn kant.
Ik begrijp best dat het zwaar voor hem moet zijn geweest de afgelopen jaren, maar nu komt hij erg verongelijkt over.Eens. En 'nu mag ik eens kiezen' kan gewoon niet bij zoiets groots als wel of geen kinderen krijgen. Dat kan als je een nieuwe bank gaat uitkiezen, of een vakantie, of een auto.
Hij is in een slachtofferrol gaan zitten en van daaruit redeneert hij: ik heb alleen maar ingeleverd, ik heb alles voor jou over gehad en nu mag ik eens kiezen.
Zo wordt het wel of niet kinderen krijgen een principekwestie van zijn kant.
Ik begrijp best dat het zwaar voor hem moet zijn geweest de afgelopen jaren, maar nu komt hij erg verongelijkt over.Eens. En 'nu mag ik eens kiezen' kan gewoon niet bij zoiets groots als wel of geen kinderen krijgen. Dat kan als je een nieuwe bank gaat uitkiezen, of een vakantie, of een auto.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 27 maart 2014 15:16
Op zich kan ik best begrijpen dat je vriend nu vooral behoefte heeft aan een tijdje 'zorgvrij' zijn. Even praktisch: stel dat jij een terugval krijgt en straks weer niet kan lopen/huishouden doen, hoe ga je dat dan oplossen met een kindje? Zou dan zowel de zorg voor jou als voor je kind helemaal bij hem liggen?Tterwijl hij ook depressieve klachten heeft? En in hoeverre hing/hangt die depressie samen met een mentale overbelasting vanwege jouw gezondheidsproblemen?
Als er in een relatie een wel kinderen wil en de ander niet, dan is er niemand 'schuldig' en kun j beter uitelkaar gaan. Maar als het puur is dat hij nu even niet verder wil kijken naar de toekomst en tijd nodig heeft om na een hectisch verleden weer even tot rust te komen en te genieten van het heden, dan zou je wel )(desnoods alleen voor jezelf en in je eigen hoofd) een ultimatum kunnen stellen en hem misschien een jaartje de tijd geven om te wennen aan het idee. Al vind ik in jullie geval de rlatie sowieso scheef omdat je elkaar contstan blijft verwijten dat je dingen opgeeft voor de ander, terwijl je zelf kiest voor die ander en het opgeven van dingen daar een logische consequentie van is. (Je had ook niet met hem mee kunnen gaan naar buitenland, maar je was kennelijk liever met hem daar dan zonder hem hier, hij had ook Nee kunnen zeggen tegen dat huis en verder kunnen zoeken naar en huis dat jullie beiden aanstond, enz, enz... ' Nu mag ik eens kiezen' is geen argument in wel of geen kinderwens. Maar : de afgelopen jaren zijn zo zwaar geweest dat ik nu eerst tot rust wil komen en genieten van het leven dat ik nu heb voor ik me weer in iets stort dat alles op zijn kop zet en zeker niet makkelijk zal zijn', vind ik wel degelijk een goed argument om niet meteen gezinsuitbreiding te willen.
Als er in een relatie een wel kinderen wil en de ander niet, dan is er niemand 'schuldig' en kun j beter uitelkaar gaan. Maar als het puur is dat hij nu even niet verder wil kijken naar de toekomst en tijd nodig heeft om na een hectisch verleden weer even tot rust te komen en te genieten van het heden, dan zou je wel )(desnoods alleen voor jezelf en in je eigen hoofd) een ultimatum kunnen stellen en hem misschien een jaartje de tijd geven om te wennen aan het idee. Al vind ik in jullie geval de rlatie sowieso scheef omdat je elkaar contstan blijft verwijten dat je dingen opgeeft voor de ander, terwijl je zelf kiest voor die ander en het opgeven van dingen daar een logische consequentie van is. (Je had ook niet met hem mee kunnen gaan naar buitenland, maar je was kennelijk liever met hem daar dan zonder hem hier, hij had ook Nee kunnen zeggen tegen dat huis en verder kunnen zoeken naar en huis dat jullie beiden aanstond, enz, enz... ' Nu mag ik eens kiezen' is geen argument in wel of geen kinderwens. Maar : de afgelopen jaren zijn zo zwaar geweest dat ik nu eerst tot rust wil komen en genieten van het leven dat ik nu heb voor ik me weer in iets stort dat alles op zijn kop zet en zeker niet makkelijk zal zijn', vind ik wel degelijk een goed argument om niet meteen gezinsuitbreiding te willen.
donderdag 27 maart 2014 16:18
quote:Susan schreef op 25 maart 2014 @ 23:06:
Hij doet nu net alsof het iets heel kleins is, alsof het een klein detail is dat nog ontbreekt en je hem daarvoor in wil ruilen. Een kinderwens is iets heel groots en hij mag niet van je vragen om dat op te geven. Ook niet als hij je in de voorgaande jaren zo heeft gesteund. Het is niet zo eerlijk van hem om je dat voor de voeten te werpen. Dingen terugdoen is mooi, dat zou inhouden dat je hem zou steunen als hij door een zware tijd heen gaat. Niet dat je zoiets groots voor hem opgeeft. Dat is onredelijk. Misschien dat die onredelijkheid wordt ingegeven door het feit dat hij er ook kapot van is dat de relatie over is, maar desalniettemin is het onredelijk.Heel erg mee eens. Hij vergelijkt nu appels met peren. Dat kan gewoon niet. Ik snap wel dat hij zich rot voelt - en jij ook - maar bij elkaar blijven lost alleen zíjn deel op, niet het jouwe. En idd. het gaat niet om 'zomaar een detail'. Het gaat om twee totaal verschillende manieren van leven. En dat is onverenigbaar.
Hij doet nu net alsof het iets heel kleins is, alsof het een klein detail is dat nog ontbreekt en je hem daarvoor in wil ruilen. Een kinderwens is iets heel groots en hij mag niet van je vragen om dat op te geven. Ook niet als hij je in de voorgaande jaren zo heeft gesteund. Het is niet zo eerlijk van hem om je dat voor de voeten te werpen. Dingen terugdoen is mooi, dat zou inhouden dat je hem zou steunen als hij door een zware tijd heen gaat. Niet dat je zoiets groots voor hem opgeeft. Dat is onredelijk. Misschien dat die onredelijkheid wordt ingegeven door het feit dat hij er ook kapot van is dat de relatie over is, maar desalniettemin is het onredelijk.Heel erg mee eens. Hij vergelijkt nu appels met peren. Dat kan gewoon niet. Ik snap wel dat hij zich rot voelt - en jij ook - maar bij elkaar blijven lost alleen zíjn deel op, niet het jouwe. En idd. het gaat niet om 'zomaar een detail'. Het gaat om twee totaal verschillende manieren van leven. En dat is onverenigbaar.
donderdag 27 maart 2014 23:17
Er zijn weer heel veel nuttige dingen gezegd. Die depressie komt echt niet alleen door mijn klachten, dat heeft hij altijd gehad. Jullie hebben je goed verdiept in ons allebei. Fijn (en confronterend) om het zo van verschillende kanten te horen. Het is allemaal heel herkenbaar, blijkbaar heb ik de situatie goed geschetst. Gek om dit zo allemaal zo te lezen terwijl jullie mij en hem niet eens echt kennen. Het geeft me rust dit zo te lezen, het is inderdaad scheef gegroeid, En het is misschien maar het beste zo. Tijd om vooruit te kijken en wat is geweest los te laten. Veel dank voor jullie waardevolle, geduldige, nieuwsgierige en begripvolle reacties!
vrijdag 28 maart 2014 02:49
Juist omdat wij jullie niet kennen is het makkelijk om iets te zeggen. Wij doen het met de informatie die jij on geeft. Familie en vrienden kennen jullie, voelen jullie emotie.....
Een relatie verbreken doe je niet zomaar, zeker niet als je veel van iemand houdt en je relatie goed is. Vertrouw op je eigen gevoel en op je eigen kracht.
Veel sterkte, ik hoop dat je verdriet en de pijn die je nu voelt snel slijten naar een niveau waarop het dragelijk is....
Een relatie verbreken doe je niet zomaar, zeker niet als je veel van iemand houdt en je relatie goed is. Vertrouw op je eigen gevoel en op je eigen kracht.
Veel sterkte, ik hoop dat je verdriet en de pijn die je nu voelt snel slijten naar een niveau waarop het dragelijk is....
