Toch samenwonen?

14-04-2014 19:06 168 berichten
Alle reacties Link kopieren
Mijn vriend heeft in zijn verleden veel schulden opgebouwd. Dit is ontstaan door rekeningen niet te betalen (creditcard, postorderbedrijven, telefoonrekeningen..). We gaan nu bijna 4 jaar met elkaar. Het eerste jaar heb ik weinig gemerkt van zijn financiële problemen tot ik een stapel brieven van verschillende deurwaarders vond in zijn huis. Hij heeft me daarna heel eerlijk zijn financiële situatie uitgelegd en zei dat hij heel druk bezig was met het inhalen van zijn schulden. Ik heb hem beloofd om hem hierbij te helpen. Samen hebben we zijn post op 1 stapel gegooid (tot wel 8 jaar terug), weggegooid wat weg kan, post van de afgelopen 5 jaar netjes in een grote map gedaan en gesorteerd op instantie en datum. We hebben contact opgenomen met de schuldeisers voor een betalingsregeling en dit is een tijdje (ongeveer een jaar) best goed gegaan. Geen deurwaarders meer aan de deur en geen vervelende brieven meer op de deurmat.. Tot mijn vriend zijn baan verloor. Snel een uitkering aanvragen en op zoek gaan naar een ander baan dus. In de tussentijd heeft hij zo veel mogelijk gewerkt via uitzendbureau's maar daar kon hij nog maar net zijn vaste lasten mee betalen, soms dat nog niet eens. Ik werk zelf fulltime, woon bij mijn ouders en heb mijn eigen vaste lasten. Ik red het zelf financieel makkelijk, dat wel. Dus ook op financieel gebied heb ik hem veel geholpen. We konden het allemaal niet meer aan en hebben toch besloten hulp te zoeken via de sociaal raadsman en schuldhulpverlening. Nu is hij ongeveer anderhalf jaar bezig om in de sanering te komen maar zijn verzoek wordt iedere keer afgewezen vanwege een te laag inkomen. Hij werkt inmiddels parttime bij een bedrijf in de hoop dat zijn contract verhoogd wordt. Natuurlijk is hij daarnaast ook op zoek naar iets anders (fulltime of parttime naast zijn huidige baan). Samenwonen/trouwen hebben we tot nu toe uitgesteld vanwege zijn situatie omdat ik dan automatisch mee de sanering in ga en dus feitelijk gezien 3 jaar lang moet werken voor zijn schulden. We hadden bedacht dat als hij de sanering in kan -en dus 3 jaar lang met zakgeld zal moeten leven- we altijd nog mijn salaris behouden. Het voelde voor mij oneerlijk om op zijn blaren te zitten. Ik heb immers niets te maken met de schulden die hij voor mijn tijd heeft veroorzaakt. Ik overweeg toch samen te wonen met hem, het schiet namelijk niet op. Ik voel me schuldig om het feit dat ik bij mijn ouders blijf wonen alleen omdat hij schulden heeft. Hij heeft me een jaar terug ten huwelijk gevraagd waarop ik JA heb geantwoord. We houden van elkaar, willen heel graag verder en hebben een grote kinderwens. Hij is 32 jaar, ik ben 29 jaar en hierdoor blijft bij mij de angst dat het al (bijna) te laat is. Soms krijg ik een soort van woedeaanval en denk ik: pak je spullen, trek bij hem in, raak zo snel mogelijk zwanger (als dat al lukt) en dan zien we wel. Als ik dan uit mijn aanval ben denk ik: nee, dit kan ik mijn kind niet aandoen, bewust zwanger raken terwijl je in de schulden zit. Zijn er mensen die ervaring hebben met de sanering? Is een kind opvoeden te doen? Ik denk namelijk dat we als samenwonende partner of getrouwd stel wel de sanering in kunnen.
quote:mellodi schreef op 15 april 2014 @ 01:11:

Zijn schulden zijn ontstaan door laksheid. Hij heeft altijd gewerkt, maar zijn geld uitgegeven aan vakanties, uitgaan en dure kleding kopen in plaats van zijn maandelijkse lasten betalen.

Dat wordt een heel leuke pappa! Komt thuis met een volledige Duplo treinset voor de baby, terwijl jij de flessen warmt op een canpingasbrandertje omdat het gas en de electriciteit zijn afgesloten.



Ik heb nog wel ergens een recept voor stamppot van paardenbloemen. Is (eerlijk waar!) heel lekker.
Alle reacties Link kopieren
Ach ja, dan krijg we nu een TO die zichzelf in een slachtofferrol plaatst.

Open dan geen topic als je alleen adviezen wilt krijgen die in jouw straatje passen.

Jouw referentiekader klopt niet. Na een relatie met een psychopaat ben je nu alles wat langskomt en interesse in je heeft aan het romantiseren. Joh, en dat gedoe van 'hij is zo lief voor me' en 'onze families kennen elkaar'. Ga je eens even als een waardige en onafhankelijke vrouw gedragen. Zo gaan anderen ook iets van waarde in je zien, want die vriend van je die lacht je echt keihard uit nu.

Ik weet zoo zeker dat jij over een aantal jaren zo'n spijt hebt van de keuzes die je hebt gemaakt, maar je lijkt nu helaas echt oost Indisch doof
Alle reacties Link kopieren
quote:mellodi schreef op woensdag 16 april 2014 00:01 "Neem geen kind om een leegte in jezelf te vullen"



Dit is dus het probleem. Ik wil een kind omdat ik ernaar verlang en omdat dit een leegte in me is. Met wat en hoe vervang je die leegte dan? Met geld? Uitgaan? Vakanties? Werken? Studeren? Drank? Drugs? Muziek? Hobby? Zo een leegte is met niks te vervangen. Ik kan ermee leren leven of omgaan, maar het zal altijd een leegte blijven wat ik niet kan vullen of vervangen met iets anders. Heb je zelf wel in de gaten hoe egoïstisch bovenstaande is? Lees het eens nog een keer door. En besluit je toch voor een kind te gaan, zorg er in ieder geval dan voor dat de vader van het kind ook geschikt is als vader. Dat is wel het minste wat je voor je kind kan doen.
Oost-indisch doof of verstandelijk gehandicapt. Ik zeg dat niet om lelijk te doen, maar omdat het serieus zo op mij overkomt.
quote:carpe_diem schreef op 16 april 2014 @ 00:18:

Ga je eens even als een waardige en onafhankelijke vrouw gedragen. Zo gaan anderen ook iets van waarde in je zien, want die vriend van je die lacht je echt keihard uit nu.

Dat denk ik niet. Ik denk dat vriend best lief is, maar niet zo'n groot licht.
Nou, nog 1 keertje dan. Ga op jezelf wonen, desnoods raak je zwanger en leef je leven met je kind.



Laat vriendlief zijn schulden aflossen, intussen een latrelatie, en als hij zijn leven weer op de rit heeft financieel, ga dan samenwonen.



Draai niet op voor zijn schulden en zorg dat jij buiten schot blijft wat zijn schuldeiseres betreft.



Als je uiteindelijk gaat samenwonen (nadat zijn financiën op orde zijn) houd dan aparte rekeningen en houd ook zijn uitgavepatroon in de gaten. Blijf ten alle tijden alert.



Veel geluk voor de toekomst. Zorg er in ieder geval voor dat je kind niets tekort komt en wees alert.
TO, hoe zou jij je voelen als jullie een paar jaar samenwonen, met alle bijkomende gevolgen, en hij zou er vandoor gaan, of een ander vinden. Zou jij je dan niet heel erg gebruikt voelen?



Ik zeg niet dat dit zou gebeuren, maar het kan wel. Veel relaties gaan een keer kapot. Dan heb jij je leven jarenlang voor hem in de wacht gezet, hem op veel vlakken geholpen, en hij verbreekt de relatie.



NOg iets anders: je relatie hiervoor was heel slecht. Daardoor ben je beschadigd, dat kan niet anders. En waarschijnlijk heb je niet heel veel zelfwaardering, want anders sta je niet toe dat je je laat mishandelen. Dan had je bij de eerste of tweede mishandeling al gezegd: ik stap op.



Nu ontmoet je iemand die heel lief is, je komt van de hel in de hemel en bent helemaal happy. Toch heeft hij ook een 'vlekje'. Je moest er nog bij toeval achterkomen ook. Omdat je nu weer in een problematische relatie zit, zegt mij wel iets over dat je van binnen beschadigd bent, over houden van jezelf. Snap je wat ik bedoel?



Je schrijft over dat je weer thuis bent gaan wonen, je klinkt mij daardoor niet heel zelfstandig in de oren. Je zet je leven in de wacht voor hem. Maar ook: je wilt een kind! En die heftige kinderwens vertroebelt je realistische blik!



Waar jij volgens mij het meeste aan hebt is ga eens een gesprek aan met een psych. Aangezien je zelf (in mijn ogen) van binnen beschadigd bent, kan je alles voor jezelf op een rijtje zetten en een gesprek met iemand die objectief is, is heel erg waardevol.
Ik heb je topic gelezen. En ik denk: date jij mijn ex?

Eerlijk, been there, done that, read the book, saw the movie, got the tshirt.





Dat hij je gesteund heeft met je studie etc. Verplicht jou niet om zijn schulden te betalen met jouw baan!



Sinds hij jou kent onderneemt hij stappen, omdat jij dat wil. Hij speelt nog steeds geen open kaart. En jij denkt maar ach hij is zo lief voor me. Als hij echt zo lief was voor je, was hij super gemotiveerd had hij betalingstegelingen getroffen etc. Ik ken nu een vader van vijf kinderen. Zit diep in de dchulden sinds zijn scheiding. Vijf tieners waarvan een ook nog eens een kind. Deze man heeft een krantenwijk, een fulltime baan én een avondbaan. Alleen zondag is hij vrij. Dát is gemotiveerd wat aan je schulden doen! 40-46 uur in de week werken is onvoldoende.



Meisje een baby lost niks op. Ik ben vier jaar verder, getrouwd en zwanger van de eerste. Het is heerlijk om zwanger te zijn van een partner die open en eerlijk is. Hij werkt hard net als ik, samen hebben we 't royaal. Wij kijken dalijk niet naar welke kinderwagen betaalbaar is, wij kijken welke we willen kopen!

Wat ik wil zeggen, wordt eerst schuldenvrij. Geniet nu van de kindjes om je heen, lekker oppassen etc. Mijn vooruitzichten op zwangerschap waren ook niet groott, door erfelijke factoren. Nu 32 jaar en na 9 maanden zwanger! Het kán heus.

Spaar je geld voor later, laat je vriend zijn eigen sores oplossen!
Alle reacties Link kopieren
quote:mellodi schreef op 15 april 2014 @ 23:06:

Mijn vriend heeft me opnieuw moeten opvoeden. Je hebt een erg nare periode achter de rug. Niemand twijfelt daaraan. Maar deze zin vind ik zorgwekkend. Ik heb de indruk dat je je heel erg afhankelijk opstelt. Volgens mij heb je de indruk dat je vriend wel een bijzondere man moet zijn omdat hij een relatie met jou heeft en je niet (psychisch) mishandelt. Volgens mij kun je beter al je energie en geld in jezelf steken. Zorg dat je zelf nog sterker wordt en spaar voor je eigen toekomst. Je vriend kan wel erg lief voor je zijn, maar hij klinkt als een bodemloze put en qua financiën als een hopeloos geval. Ik denk net als veel anderen in dit topic dat hij geen open kaart speelt. Zijn schulden zijn misschien wel veel en veel hoger dan die 25.000 euro. Wat hij tot nu toe heeft gedaan om van de schulden af te komen is niet effectief geweest. Dat zegt iets over zijn instelling en iets over een eventuele gezamenlijke toekomst met kind (dat laatste zou ik dus nooit doen: niet samenwonen en geen kinderen krijgen met deze man).
Alle reacties Link kopieren
quote:beelicious schreef op 16 april 2014 @ 06:22:

Dat hij je gesteund heeft met je studie etc. Verplicht jou niet om zijn schulden te betalen met jouw baan!Daar ben ik het mee eens. Jij hebt die studie gedaan en jij hebt die baan gekregen. Die schulden heb jij niet gemaakt en daar ben je niet verantwoordelijk voor. Een baby maakt deze situatie alleen maar erger, veel erger, en niet mooier zoals jij lijkt te denken.
Ik schrik nogal van je post over hoe hij je heeft opgevangen, opnieuw heeft opgevoed, ervoor gezorgd hebt, dat jij weer goed in het leven staat etc. Je klinkt ontzettend afhankelijk van hem! Je kan niet meer zonder hem, omdat je je dan niet goed meer zal voelen of vreselijk terug zal vallen.
Alle reacties Link kopieren
Is een keer praten met een psych niet goed voor je? Het is niet goed dat je een bepaalde leegte op wil vullen door een kind te nemen. Je mag 29 jaar zijn, maar zoals ik het lees ben je niet erg volwassen. Je wilt een heel onverantwoordelijke beslissing nemen waarbij je jezelf in de financiële afgrond stort en alleen omdat je een baby wilt.



Er is hier een oplossing aangedragen die nog het dichtste bij jouw wens ligt. Ga op jezelf, raak zwanger en blijf totdat hij zijn financiële problemen heeft opgelost latten.
quote:mellodi schreef op 16 april 2014 @ 00:01:

"Neem geen kind om een leegte in jezelf te vullen"



Dit is dus het probleem. Ik wil een kind omdat ik ernaar verlang en omdat dit een leegte in me is. Met wat en hoe vervang je die leegte dan? Met geld? Uitgaan? Vakanties? Werken? Studeren? Drank? Drugs? Muziek? Hobby? Zo een leegte is met niks te vervangen. Ik kan ermee leren leven of omgaan, maar het zal altijd een leegte blijven wat ik niet kan vullen of vervangen met iets anders.



Ik begrijp heel erg goed je verlangen naar een kind, geloof me! Ik zat jaren in een zeer goede liefdevolle relatie, maar hij wilde geen kind meer (hij had een dochter uit een eerdere relatie). Ik heb daar onbeschrijfbaar veel verdriet van gehad en uiteindelijk heeft mijn kinderwens ook tot een breuk van onze relatie geleid.

Het verschil met jou is dat ik bij deze relatiebreuk 37 was ipv 29. De jaren daarna heb ik echt gerouwd, grotendeels doordat ik mijn liefde kwijt was én mijn, nog steeds, onvervulde kinderwens. En toen ik me eindelijk weer beter voelde, los van hem, toen was ik de 40 al gepasseerd.



Ik besefte me dat ik dus echt nooit moeder zou worden. Dat deed pijn, heel veel pijn en verdriet!

Maar hield mijn leven nu op? Absoluut niet! Ik heb geweldige vrienden en familie, goede baan, leuke koopwoning en doe leuke dingen. Ben nog steeds single, maar erg gelukkig met mezelf. Niemand of niets anders kan jou gelukkig maken als je niet eerst gelukkig bent met jezelf en daar schort het bij jou volgens mij enorm.



Ga eens praten met een psycholoog, want ik denk dat je eerst eens zelfstandig en stabieler moet gaan worden. Zodra je gelukkig bent met jezelf, straal je dat ook uit en voel je je beter. Een kind kán jou niet gelukkig maken en eigenlijk is dit ook egoïstisch denken, vind je niet?
Lieve lieve melodi,



Een kind kan nooit jouw leegte vullen, het kan alleen tijdelijk zo voelen. Een kind is van zichzelf en geen 'vlucht' voor jouw reële moeilijke problemen, die moet je zelf aanpakken.

Een kind zet je op de wereld, je mag er van houden, je geeft het een goede basis en moraal mee maar het is niet van jou. Een kind is zijn eigen mens, het is niet de oplossing voor al jouw issues.
Alle reacties Link kopieren
quote:boerderijgeit028 schreef op woensdag 16 april 2014 10:18 Is een keer praten met een psych niet goed voor je? Het is niet goed dat je een bepaalde leegte op wil vullen door een kind te nemen. Je mag 29 jaar zijn, maar zoals ik het lees ben je niet erg volwassen. Je wilt een heel onverantwoordelijke beslissing nemen waarbij je jezelf in de financiële afgrond stort en alleen omdat je een baby wilt.



Er is hier een oplossing aangedragen die nog het dichtste bij jouw wens ligt. Ga op jezelf, raak zwanger en blijf totdat hij zijn financiële problemen heeft opgelost latten. Zo met jou eens! Het klinkt echt alsof een puber dit topic geschreven heeft!
Alle reacties Link kopieren
quote:mellodi schreef op 15 april 2014 @ 23:06:

Ondanks dat ik jullie niet ken doet het me diep van binnen heel erg pijn iedere keer te moeten lezen dat ik geen goede moeder zal zijn, mijn kind zal verwaarlozen of uiteindelijk een alleenstaande moeder zal zijn. Mijn zus is ook een alleenstaande moeder en heeft 2 prachtige kinderen. Ze komen niets te kort, waarom wordt een alleenstaande moeder meteen als slechte moeder bestempeld?





HO STOP HALT!



Een alleenstaande moeder een slechte moeder, ik heb het in ieder geval nergens gelezen? Dat iemand zegt dat jij je kind zal verwaarlozen OOK niet..



FEIT is dat je bewust kiest voor JOUW eigen kinderwens, want het is JOUW droom al vanaf jongs af aan.. Droomde je toen je kind was dan ook van een kind hebben, 60¤ per week, een man die geen verantwoordelijkheid draagt op zijn 32(!!)e, geen verjaardagscadeautje kunnen kopen voor je kleintje op zijn eerste verjaardag, een wiegje die 2ehands is waar een ander kind de nodige behoeftes in heeft achtergelaten?



En tuurlijk helpt hij jou de weg op.. Hij houdt van je.. gek he.. van iemand houden die al je sores wel ff komt oplossen..



Misschien moet je een wekker zetten voor je verstand? WAKE UP CALL!
Rise up and be the best you can be, because YOUR world is waiting for you
Jij wordt niet gelukkig in deze relatie.

Jij wordt niet gelukkig met een kind.



Jij bent wanhopig op zoek naar een zinvolle invulling van je leven en denkt dit te vinden in het krijgen van een kind. Ik zeg je, ook daarin ga je het niet vinden en dan zit je met een bak schulden van een ander in een sanering met een ander en een kind waar je naar uit hebt gekeken maar toch niet is wat je zocht.



Ga in therapie. Voor je relatie waarin je bent mishandelt, voor wordt niet opnieuw de hulpverlener van deze vriend, want dat ben je nu gewoon, omdat hij zo lief is geweest om je op te vangen, wil jij nu iets terug doen, alleen vergooi je daarmee je leven en ga eerst eens denken aan JEZELF. Sterkte.
Alle reacties Link kopieren
quote:hannah1980 schreef op 16 april 2014 @ 08:14:

[...]





Je hebt een erg nare periode achter de rug. Niemand twijfelt daaraan. Maar deze zin vind ik zorgwekkend. Ik heb de indruk dat je je heel erg afhankelijk opstelt. Volgens mij heb je de indruk dat je vriend wel een bijzondere man moet zijn omdat hij een relatie met jou heeft en je niet (psychisch) mishandelt. Volgens mij kun je beter al je energie en geld in jezelf steken. Zorg dat je zelf nog sterker wordt en spaar voor je eigen toekomst. Je vriend kan wel erg lief voor je zijn, maar hij klinkt als een bodemloze put en qua financiën als een hopeloos geval. Ik denk net als veel anderen in dit topic dat hij geen open kaart speelt. Zijn schulden zijn misschien wel veel en veel hoger dan die 25.000 euro. Wat hij tot nu toe heeft gedaan om van de schulden af te komen is niet effectief geweest. Dat zegt iets over zijn instelling en iets over een eventuele gezamenlijke toekomst met kind (dat laatste zou ik dus nooit doen: niet samenwonen en geen kinderen krijgen met deze man).



Precies. Verder geef je aan dat je een kind wou van je ex als een soort vlucht uit de werkelijkheid, althans zo lees ik 'm.

Is het nu dan niet in zekere zin een zelfde vlucht?
Just because I rock, doesn't mean I'm made of stone.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven