Tja, en dat was het dan.... deel 3

04-10-2012 10:05 837 berichten
Alle reacties Link kopieren
Zullen we hier maar verder gaan met onze verhalen naar aanleiding van de post van allalone.



"Goedenavond,

Hier zit ik dan.... 44 jaar oud, een relatie van 25 jaar waarvan 22 jaar getrouwd achter de rug. Hij hield niet meer voldoende van mij..... Wel van zijn jongere collega waar hij nu is...

God, wat voel ik me alleen en wat een pijn.... En ja, ik weet het, zwaar debiel, maar ik hou nog steeds van hem...

Allalone...".



Helaas komen er nog steeds mensen bij die hier posten dus we verlengen het nog maar een keer.
Alle reacties Link kopieren
Sport, ook zo'n naar verhaal. Ik ken het. Nee hoor, er is geen ander. (Flikker toch op).



Jules, wat fijn om te lezen dat het zo goed gaat.



Dude, 8 jaar? Jeetje...



Hoe het hier is? Kut. Maar ja, het wordt elke dag iétsje minder kut. Maar er komen weer feestdagen aan, dus het wordt weer kutter. Feestdagen associeer ik met gezelligheid en fijn thuis bij je gezin. Is dat even jammer. Ineens moet je al die dagen heel anders gaan indelen. Ik voel me echt een beetje sneu. Normaal ging ik veel naar schoonfamilie. Nu zit ik ineens alleen of moet vrienden gaan vragen, die het ook druk hebben op die dagen, of ik langs kan komen ofzo. Echt. Ik kan me niet nog meer klote voelen dan ik al doe..



Zijn er niet nog mensen die in hetzelfde schuitje zitten in de omgeving Overijssel?
Alle reacties Link kopieren
@dude heel herkenbaar , er word nergens over nagedacht.

Inderdaad het is alleen maar vrijheid blijheid voor ze .



via advocaat een hele waslijst gekregen van alles wat we moeten regelen.

Nou vlak dat ''we'' maar uit .

Ik kan werkelijk overal achteraan.

dacht eerst bekijk het maar ik doe niks , jij wil toch zo nodig.

Maar toch maar weer alles gaan uitzoeken , daar zit je dan tussen

papieren te snuffelen vol met herinneringen echt weer zo'n hopeloze dag . En je voelt je echt een idioot , dat je alles moet regelen terwijl het iets is waar je totaal niet achterstaat .

Hoop maar dat ik me komende week als paasei kan verstoppen !
Alle reacties Link kopieren
Sport, hier hetzelfde verhaal. Mijn hoofd staat totaal niet naar al dat geregel, zeker niet als je het allemaal alleen moet doen. En het is zo veel! Gelukkig heb ik hulp van maatsch.werk, die vertellen mij stap voor stap te werken, en eerst alle uitgaven/inkomsten eens goed op papier te zetten. Waarschijnlijk kan ik in het huis blijven wonen, dat zou al een zorg minder zijn. Ik merk dat het ook wel 'lucht' geeft dat je alles nu eens op een rijtje zet (had ik al jaren eerder willen doen).



Hova, wat jij zegt ben ik ook bang voor: dat sparen niet meer lukt en het onrustige gevoel dat je niks achter de hand hebt. Ook het beknibbelen op vakanties en de oude meubels die nog moeten blijven, ik vind het vreselijk, maar er zijn ergere dingen denk ik dan maar. Eigenlijk moet er ook een nieuwe vloer in ons huis, maar het is even niet anders nu. Ik werk 30 uur, best veel dus, en anders neem ik nog een bijbaantje, voorlopig zie ik gelukkig nog wel mogelijkheden. Ik denk dat ik best wel zuiniger kan leven, vind het alleen voor de kinderen zo sneu als je voor bepaalde dingen geen geld hebt.
Alle reacties Link kopieren
Malube, dat alleen zijn met vooral de feestdagen lijkt me ook niet echt leuk. Je wordt uitgenodigd door anderen, maar is dat omdat ze het leuk vinden of omdat ze je sneu vinden.... ? Ik was vroeger wel vaak op feestdagen alleen, ging dan zelf dingen ondernemen of lekker het huis soppen. Na een tijdje vond ik het eigenlijk helemaal niet erg meer, het zijn vaak anderen die het maar zielig vinden....

Maar straks zal dat inderdaad ook voor mij wel even weer wennen zijn.



Dilemma, wij wonen nog wel samen in een huis, maar de situatie is verre van ideaal. Ik had liever gezien dat hij ergens anders ging wonen, maar financieel was het eerst beter van niet. Door alles nu snel te gaan regelen, hoop ik dat hij gauw de deur uit is.



Qua geld breng ik het meeste in, en hou ook het overzicht over de betalingen. Vent interesseert dat niets, maar begint nu te zeuren dat er te weinig geld op de rekening staat. Ik heb een eigen rekening genomen waar ik mijn salaris naar toe stort zodat hij er niet bij kan. Heel kinderachtig, maar hij vraagt erom. Meneer smijt met geld terwijl hij weet dat we zuinig aan moeten doen. Ook wil hij onze en/of rekeningen niet omzetten naar elk een eigen rekening. Hij riep laatst dat hij mij helemaal kaal gaat plukken, dus ik heb maar het zekere voor het onzekere genomen, voordat hij alles erdoor gaat jagen. Af en toe stort ik een klein bedrag voor boodschappen, en hou het zo een beetje in de gaten.
Vraag mij af wat voor waslijsten jullie van de advocaten hebben gekregen. Moest alleen de papieren van het huis en de pensioenen en rekeningen doorgeven en de jaaropgaves/loonstroken.



Heartstone en malube en andere, raar hè die feestdagen die nu weer komen. Doe waar jij je het beste bij voelt en als je kinderen hebt, tja, dan wordt het een beetje lastiger.

Ga je, als je in 1 huis, woont de dagen delen of ga je als gezin wat doen.

Man wil hier gewoon als gezin alle dingen doen en ik niet en krijg dan naar mijn hoofd dat ik het verpest voor de kinderen. Echter hij overlegde niets, hij deelde mede en daar kan ik niet tegen. We liggen in scheiding en zijn niet gelukkig getrouwd.



Heartstone, bij mij werd het ook niet in dank afgenomen dat ik een eigen rekening heb geopend, waar hij niet op kan inloggen etc.

Maar die en/of rekening kan je daarmee niet naar de bank en de situatie uitleggen dat je die wil veranderen? Voor opheffen moet je met zijn tweeën zijn, maar aanpassen aan een naam moet volgens mij wel kunnen, ook zonder zijn toestemming.

Hier nl ook zo een die niet met geld om kan gaan.

En van advocaten moeten we gaan leven alsof we gescheiden zijn, maar dat gaat best lastig als je in een huis woont.



Voor iedereen een dikke
Alle reacties Link kopieren
Ik ben uitgenodigd bij mijn schoonouders om samen met mijn (ex)partner en kids + rest van de familie daar paasbrunch te gaan doen. Ik heb toegezegd om te gaan en hoop niet dat er een rare spanning gaat ontstaan ofzo. Ikzelf zit ook te denk aan een aparte rekening waar mijn salaris op gestort wordt.Dan stort ik gewoon de helft (+200 euro voor de kids) aan vaste lasten op die rekening en de rest is dan voor mijzelf voor boodschappen. Weet alleen niet zo goed hoe zij hierop gaat reageren...

Verder net in een gesprek met haar afgestemd dat we in ieder geval nog een tijdje de voorwaarden houden zoals ze nu zijn. Dus niet scheiden, maar wel gescheiden van elkaar leven. En dan dat als straks de huizenprijzen weer omhoog gaan we wel weer verder gaan kijken.
Never give up
Alle reacties Link kopieren
Gescheiden rekeningen is stap 1 in de lijst met to do als je gaat scheiden...

De gezamelijke rekening mag dan (na duidelijke afspraken hierover) alleen nog gebruikt worden voor de vaste lasten van de gezamenlijke woning. Dit betekent concreet dat de beide pasjes voor deze rekening THUIS blijven bij de computer...

Ieder stort dan de helft van de vaste lasten van eigen rekening op de gezamenlijke rekening.

Gezamelijk eten? Na afspraken hierover wellicht mogelijk...

Gezamelijk feestjes vieren? Moeilijk maar niet ondoenlijk.
Alle reacties Link kopieren
Inderdaad Choilleich, dat wordt inderdaad geadviseerd en het was ook mijn eerste stap.



Ik heb overigens van te voren even met ING gebeld hoe het zat met die en/of rekeningen en zij hebben mij aangeraden zelf een nieuwe rekening te openen en vooral eigen inlogcodes te nemen.



Wij willen alles proberen te regelen zonder advocaat omdat dat veel te duur is. Een mediator hebben we overwogen, maar onze adviseur/makelaar raadde ons aan er eerst samen proberen uit te komen om de kosten te beperken. Dan zijn we alleen de kosten van de notaris en een klein bedrag voor de makelaar kwijt.



Wat betreft het papierwerk: we hebben al het e.e.a. overhandigd aan de notaris en makelaar. Nu moeten we nog het ouderschapsplan en de inboedelverdeling op papier zetten.



Met de feestdagen heb ik eigenlijk nog geen idee wat te doen: voor de kinderen vind ik het wel leuk om iets te gaan doen, maar dan lekker met zijn drietjes. Maar vent wil mee, vooral om de schijn op te houden voor de buurt, en ik heb daar zo geen zin in. Om met hem in een auto te zitten vind ik al een hele opgave.... Sterkte iedereen!
Alle reacties Link kopieren
Nadat ex er vandoor was, wist ik niet hoe snel ik bij de notaris moest zitten om een testament op te laten maken. Een van de ergste dingen die ik op dat moment kon verzinnen was dat ik dood zou gaan en hij er met mijn geld vandoor ging samen met zijn nieuwe vriendin, waar hij vanaf dag 1 mee samen was. Ik heb dus een gedegen testament op laten maken, waarbij hij van alles wat van mij is uitgesloten werd (drietraps model). Ook mijn ouders hebben dat zo geregeld, wat hem betreft (zodat hij ook niet meer via de kinderen kan erven).
Alle reacties Link kopieren
Hoe is het met mijn lotgenoten hier?



Hier al bijna 3 maand geleden dat mijn ex de stekker eruit trok. En het is eigenlijk nog elke dag verdriet. Nooit gedacht dat een scheiding zo zwaar kon zijn...



Ondertussen bezig met een mediator, ex verbrast zijn geld als water, rijdt verkeersboetes van in de honderden euro's, neemt zijn verantwoordelijkheden vaak niet. Woont bij zijn moeder dus moeder doet zijn huishouden wel en zorgt voor de kinderen. Ideaal, vrouw ingeruild voor moeder. Wordt echt nog 1 grote grap als hij op zichzelf komt straks. Ik voorspel deurwaarders en een dikke zooi thuis.



De zorg in mijn eentje voor 3 kinderen valt me zwaar, zeker met het verdriet erbij. Kan moeilijk alleen zijn in ons huis, het verdriet verlamd me vaak. Gelukkig veel hulp van mijn moeder, waar ik ook regelmatig slaap met de kinderen om even bij te komen. Nu zijn de kinderen 4 dagen bij ex, dus heb even de tijd om bij te komen!
Sommige kerels hadden nooit vader moeten worden. Veel sterkte Malube

Jij gaat het redden, je hebt meer in je mars dan je zelf denkt.
Alle reacties Link kopieren
3 maanden pas..ik weet dat ik toen nog compleet van de wereld was. Het heeft al zoveel tijd nodig om werkelijk in te dalen, dat het "echt" gaat worden.

Daarnaast heb je inderdaad de zorg voor je kinderen, aan de ene kant een zegen aan de andere kant heel zwaar.

Mijn zoon woonde al op zich zelf destijds en goddank moest ik voor mijn werk mijn bed uit anders was er denk ik toen geen reden geweest om uberhaupt uit bed te komen.

Je kinderen zorgen ervoor dat je op dit moment je leven leeft, je moet wel..



Wat je ex nu wel of niet doet en hoe hij dat doet.tja...klinkt hard maar láát hem.

Je gaat hem nu toch niet meer begrijpen het gaat een compleet ander mens voor je worden, niet meer de man waar je ooit een relatie mee hebt gehad.



De tijd waar je nu inzit is puur overleven, niet meer en niet minder, lood-en loodzwaar..

Koester het goede contact met je moeder en dat met een ieder in je directe omgeving.



Het gaat goed komen, echt waar!



Sterkte
Alle reacties Link kopieren
quote:allalone schreef op 24 april 2014 @ 23:35:

3 maanden pas..ik weet dat ik toen nog compleet van de wereld was. Het heeft al zoveel tijd nodig om werkelijk in te dalen, dat het "echt" gaat worden.







Ik lees nog steeds af en toe mee



3 maanden is niet lang, dan besef je net wat er gebeurd is.

Het is voor mij in juni al weer 4 jaar geleden.



Ik weet nog goed dat iedereen zei: "Het komt goed" en dat weet je eigenlijk ook wel maar het dringt nog niet door.



Ach uiteindelijk kwam het allemaal ook goed ex is inmiddels gelukkig met een ander en ik heb tijd om dingen te doen die IK leuk vind.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
Alle reacties Link kopieren
Heel veel sterkte de komende tijd Malube. Voor mij is exact hetzelfde aan de hand natuurlijk, inmiddels ook 3 maanden dat mijn ex de stekker eruit trok. Ik merk dat ik het af en toe nog steeds niet kan bevatten wat er allemaal gebeurt is. Gelukkig kan ik nu alles goed van mij afpraten met vrienden en familie. Ook mijn kindjes die iedere keer helemaal door het dolle heen zijn als ze me zijn maakt een hoop goed. Ik heb inmiddels al wel een beetje het contact met mijn ex verbroken, geen vrienden meer op facebook, zo weinig mogelijk met elkaar whatsappen enz. En alleen waar nodig is (mbt kids) contact. Bevalt eigenlijk wel prima nu zo.
Never give up
Alle reacties Link kopieren
-
Alle reacties Link kopieren
Ik kan het ook nog steeds niet bevatten hoor. Het voelt nog steeds alsof ik een keer wakker ga worden uit een slechte nachtmerrie. Maar dat wakker worden komt maar niet. Het voelt alsof ik een vrije val maak maar nooit de grond raak. De dagen voelen ineens zo zinloos, hoewel ik ze wel weer probeer op te pakken. Omdat ik anders van mezelf weet dat ik ook in bed ga liggen en er niet meer uit ga komen. Gelukkig heb ik mijn moeder die me er mentaal doorheen trekt, zij heeft hetzelfde mee gemaakt.



Het is zo bizar dat de dromen die je samen dacht te hebben alleen mijn dromen bleken te zijn. Kan er nog steeds niet bij dat iemand zoiets doet. Er is echt iets in mij kapot gegaan waarvan ik denk da het niet meer heelt.
Alle reacties Link kopieren
Hoewel ik besef dat het vroeg is, heb ik wel iemand ontmoet waar ik me erg fijn bij voel. Hij heeft vorig jaar hetzelfde mee gemaakt, weet dus waar ik het over heb. Geef bij hem ook veel beter aan wat ik wel en niet wil. Besef me ook dat mijn ex me (wellicht niet bewust?) op een bepaalde manier emotioneel verwaarloosd heeft. Ik moest letterlijk vragen om aandacht. Heel erg eigenlijk. Voelde me nooit goed genoeg. Hij zei nooit dat dat zo was, maar hij gaf me gewoon geen aandacht. En andere vrouwen blijkbaar dus wel. Terwijl hij zoveel had. Maar bij de buren was het gras groener blijkbaar.
Alle reacties Link kopieren
Kijk dat je nu in begint te zien wat je ex je allemaal gedaan heeft is denk ik al goed. En mooi ook dat je nu iemand gevonden hebt waar je je wel fijn bij voelt. Ik sta op dit moment zelf nog helemaal niet open voor dit soort contacten, maar dat zal in de toekomst vast wel weer gebeuren denk ik. Hoop voor je dat je snel die stijgende lijn doorzet nu.



Ik begrijp exact wat je bedoel met de dagen voelen zinloos. Dit heb ik vooral in de weekenden dat ik alleen ben en geen kids om mij heen heb. Ik merk wel dat ik er nu in ieder geval al iets positiever in sta als een paar weken geleden.
Never give up
Alle reacties Link kopieren
quote:hollebollegijs schreef op 24 april 2014 @ 23:45:

[...]





Ik lees nog steeds af en toe mee



3 maanden is niet lang, dan besef je net wat er gebeurd is.

Het is voor mij in juni al weer 4 jaar geleden.



Ik weet nog goed dat iedereen zei: "Het komt goed" en dat weet je eigenlijk ook wel maar het dringt nog niet door.



Ach uiteindelijk kwam het allemaal ook goed ex is inmiddels gelukkig met een ander en ik heb tijd om dingen te doen die IK leuk vind.



Hoi hbg, leuk dat je nog steeds mee leest!

Alles goed? Enne..nog steeds geen behoefte aan een nieuwe relatie?
Alle reacties Link kopieren
Wat een mooi maar tegelijkertijd triest topic dit. Zoveel herkenning.

Ik kom ook meeschrijven.



Daar zat ik dan, na 26 jaar samen, voor mij out of the bleu, zegt mijn man te willen scheiden. Zijn koek was op. En natuurlijk was er geen ander. Wel dus. Bah bah ook naar herhaaldelijk vragen van mij of er een ander was, blijven ontkennen en liegen. Zijn stampertje is, heel cliché, vijftien jaar jonger. Iets van ouwe bok, groene blaadjes.



Na een paar dagen compleet de weg kwijt te zijn geweest heb ik me herpakt en ben ik in mijn rationele stand gaan leven en handelen.



En nu een paar maanden later zit ik nog altijd in mijn ratio.

Ik ben heel snel nadat hij aangaf te willen scheiden al verhuisd. Onze kinderen zijn vier nachten per week bij mij. Dat verhuizen ging ongelooflijk snel, ik had binnen een maand al de sleutel van een geweldige woning. Deze ingericht met krijgertjes, kringloop en marktplaats. En geheel naar mijn tevredenheid moet ik zeggen.

Financieel is het geen vetpot, maar te doen.



Mediator is nu bezig convenant op te stellen. Ik heb een goed contact met mijn bijna-ex en hoop dit omwille van de kinderen ook zo te houden.

Ik hoop wel dat als de scheiding officieel is, ik mijn ratio langzaam in de kast kan zetten want ik mis mijn emotie toch wel.



Ik moet er nog steeds niet aan denken ooit nog een relatie, in welke vorm dan ook, te krijgen.

Ben nog altijd 'genezen' zeg maar. Of beter gezegd niet genezen want dit voelt ondertussen niet echt fijn meer. Besef dat die ratio me door deze moeilijke eerste tijd heen geholpen heeft maar zou er nu ook graag weer vanaf willen. Herkent iemand dit?
Niemand heeft zichzelf gemaakt of jij soms wel ?
Alle reacties Link kopieren
Katjesdrop, wat heftig zeg...26 jaar ook, jemig wat een periode. En dan een ander. Niet te beseffen gewoon!



Ik herken het helaas niet, bij mij is het juist andersom geweest. Ik was helemaal verlamd gewoon.



Is het misschien een idee om met een hulpverlener te praten hierover? Wellicht zit je gevoel zo geblokkeerd nu.. Kan wel zijn dat er heel wat los komt dan maar dat is ook wel nodig denk ik om 26 jaar te verwerken. Wel fijn dat je voor de rest alles zo gauw goed geregeld hebt!
Alle reacties Link kopieren
Hoe is het verder hier? Dudesome?



Hier gaat het inmiddels redelijk. 3,5 maand geleden alweer. Leef nog wel elke dag met een gevoel van 'is dit echt gebeurd?'. Maar voel me steeds wat meer mezelf worden. En dat is lang geleden..

Studie weer opgepakt, haal hoge cijfers gek genoeg. Zijn bezig met een mediator, gaat ook redelijk. Met mijn nieuwe vriend gaat het goed, heel fijn.
Alle reacties Link kopieren
Met mij gaat het over het algemeen gezien wel redelijk ok.

Ook hier nog dagen dat het wat minder gaat maar ook dagen dat ik het weer wat positiever in zie allemaal.

Ik ben nu ook bezig om mijn eigen grenzen aan te geven en niet meer haar in de lead te laten. De afspraken die (mondeling) gemaakt zijn worden gelukkig voor 99% nageleefd aan beide kanten nu. Ik ben nu ook mondiger geworden richting haar als iets me niet zint, laat het niet zomaar over me heen komen meer. Heb wel het gevoel dat dit weer iets van rust met zich meebrengt.

Qua contact wordt het helaas alleen maar slechter tussen ons, ik spreek haar helemaal niet meer, alleen bij het afleveren ophalen van de kids max 5 minuten.

Jammer dat het zo moet eindigen na 13 jaar..



@ katjesdrop, jeetje zeg na zo'n tijd... Wel goed dat je al heel snel rationeel de beslissingen hebt genomen en daar ook nog steeds zo instaat. Ook goed dat je nog normaal contact hebt met je ex om dingen goed bespreekbaar te houden. Hoop uiteindelijk dat dit tussen mij en mijn bijna (ex)partner ook weer mogelijk wordt.

Het gevoel van geen relatie meer willen hebben ken ik ook, zit daar nu middenin. Ik merk dat ik nu eigenlijk pas rationeel aan het nadenken en (na 4 maanden). Ik had juist dat ik de eerste paar maanden als verdoofd persoon op de bank zat en geen "normale" beslissingen kon nemen. Heel veel suc6 de komende periode in ieder geval!
Never give up
Alle reacties Link kopieren
Dudes0me en malube fijn jullie reactie te lezen en voor jullie ook veel sterkte!

Ik denk steeds vaker dat het ergens gewoon zo heeft moeten zijn dat mijn partner van mij wilde scheiden. Ik heb nog niet ontdekt wat dit precies is maar dat komt nog wel, ooit.



Malube ik heb na de breuk de hulp van psychiater en psycholoog ingeschakeld (ben tijdens mijn relatie ook vaker in therapie geweest dus 'kende' de weg) maar hier was ik met 8 sessies klaar.



Mede omdat ik heel goed kan verwoorden wat er met mij gebeurt en ze me eigenlijk niets meer konden 'leren'. Was ik het helemaal mee eens dit alweer zo snel af te sluiten, het voegde niks meer toe.



Ik had vooral bevestiging nodig dat ik alles op een rijtje had, wilde horen dat er voordelen aan mijn rationele denken zaten en dat dit mij er zo sterk doorheen heeft getrokken.



Het is nu aan mij om mijn leven zelf op te pakken. Heb 26 jaar vooral 'aan de pijpen van mijn partner gedanst ' mede ook omdat ik dacht dat ik zelf toch niks kon. En ik het vooral erg makkelijk vond als er voor mij gedacht werd en beslissingen werden genomen.

Maar nu gaat dat natuurlijk niet meer, ik moet mijn eigen beslissingen nemen, wat me ook prima lukt!



Ik denk dit schrijvende dat ik nu ineens besef hoe onze relatie in elkaar zat en dat dit toch niet alles was. Maar het is nu eenmaal wel zo gegaan, het werkte voor toen. Nu sta ik voor een nieuwe fase.
Niemand heeft zichzelf gemaakt of jij soms wel ?
Alle reacties Link kopieren
Héél herkenbaar katjesdrop, dat niet zelf beslissingen maken. Pas achteraf zie ik dat ik me veel door mijn ex heb laten leiden. Het voelde dan ook als een vrije val die ik maakte toen hij zei te willen scheiden, heel apart! Maar ook dat kunnen wij! En het bevalt me ergens wel. De grote dingen durf ik nog niet echt over te beslissen, maar het begint met de kleine dingen. En merken dat je dingen echt moet doen voor jezelf, voor joúw geluk.



Dude, wat jammer zeg dat het contact zo loopt. Een behoorlijke teleurstelling lijkt me... Denk je elkaar zo goed te kennen, eindigt het zo. Waardeloos zeg.. Hoe zijn de kinderen eronder?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven