Van samenwonen naar latten?

05-02-2014 04:02 547 berichten
.
Zo, alles uitgepakt en opgeruimd!

Ben nu ook zo ontzettend moe dat ik vast als een blok in slaap val zo.
Alle reacties Link kopieren
quote:saoto schreef op zondag 30 maart 2014 23:35 Zo, alles uitgepakt en opgeruimd!

Ben nu ook zo ontzettend moe dat ik vast als een blok in slaap val zo. Lekker slapen dan. En geniet van al het moois wat de komende week brengt, want dat komt. Heus.
Ruil hem in voor een ED! Veilig en warm. Dat is wat je nodig hebt!
Ik had al bedacht, het jankt vast beter in een opgeruimd huis...

Maar goed, het wordt wel een leuke week hoor, morgen werken, dinsdag komt mijn lieve vader nog wat dingen ophangen en woensdag en donderdag komt een heel lief vriendinntje van me. Fijne vooruitzichten!
Je klinkt goed hoor! En een beetje zoals ik, alles afhandelen, gevoel uitzetten en eerst de dingen doen die nodig zijn, Janken komt later wel. Pas dus op, want als je telkens bezig blijft met dingen afhandelen, dan stel je het uit totdat je lijf zegt: en nu gaan we janken. Maar afdwingen kun je het ook niet. Hou jezelf dus graag goed in de gaten en doe geen dingen om het dingen doen. Je doet het fantastisch! Ik wens je een fijne dag vandaag.
Alle reacties Link kopieren
Hey TO, je doet het inderdaad goed, :)! Heel positief :)!!! En je hebt ook nog veel energie. Toen ik weg ging bij ex heb ik hele dagen in bed gelegen, was helemaal op door die angst en pijn waarin ik had geleefd. "Ik moet zeggen dat ik niet bang ben om in een depressie te belanden. Maar een terugval of gat of hoe je het ook noemen wilt, dat gaat onvermijdelijk worden denk ik wel eens. Want niemand kan toch zo zijn leven omgooien en doorgaan alsof er niets gebeurd is?"

Mijn 2 cents om die terugval of dat gat te voorkomen is idd 3 versnellingen achteruit te schakelen. Ga maar gewoon eens zitten....doe niets.......behalve een kop thee drinken........laat alles bezinken...want doorstomen als het moet is prima, maar pas op dat je niet te ver gaat hierin.



Hoe je posts een beetje klinken, en dat bedoel ik niet rot, is dat je de positiviteit heel nadrukkelijk wilt uitstralen. Het gaat zoals het gaat, en fijne vooruitzichten zijn er, maar daarnaast dus vast ook soms verdriet.

Laat het er allemaal zijn en houd je ook niet groter dan je bent (van binnen in de donkerste momenten).

XX
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
Inderdaad Doreia, niet janken en eerst doen wat je moet doen, alles in orde maken, regelen en afhandelen. Maar goed, het meeste is gedaan nu.



Misia, je laatste stukje, dat klopt en vat ik niet rot op hoor. Ik voel het nu, gisteren, net, bah... Ben verdrietig en mis hem nu. Ik weet dat het helpt als je positief blijft, maar ik weet ook dat je het met dat alleen niet redt, jammer genoeg!



Dus nu.... zit ik op de bank met een kop thee en komen de tranen steeds omhoog. En ik denk aan alles wat hij gedaan heeft en dat het echt beter is zo want op de lange termijn zou ik echt niet gelukkig met hem kunnen worden.
Je mag rouwen om de goede kanten die hij had. Je mag kwaad op hem zijn dat hij die goede kanten niet vast kon houden. Je mag denken aan alles wat hij heeft gedaan. Je mag huilen om de toekomst die er niet is gekomen. Mag allemaal. Je mag medelijden met jezelf hebben op dit moment en 'waarom' vragen stellen.



Gooi die tranen er maar uit, positief zijn kan morgen ook weer!
Alle reacties Link kopieren
Saoto, ik vind het echt heel mooi om te zien hoe je hier mee omgaat.

Sterk, helder, je gaat niks uit de weg.

Eigenlijk verbazingwekkend dat je met die houding toch in zo'n relatie zat. Maar kennelijk had die relatie zijn houdbaarheidsdatum bereikt en was het voor jou tijd om een andere weg in te gaan.
Wat een zware klote dag had ik vandaag, bah!

Kon de tranen er helemaal niet uitgooien, moest werken.

Wat ik nu voel is liefdesverdriet en meer denk ik. En daar heb ik helemaal geen zin in! Bovendien, liefdesverdriet? Ik wilde zelf, om hele duidelijke redenen, echt weg. En daar sta ik ook nog steeds helemaal achter! Beetje raar om als je het dan allemaal voor elkaar hebt gekregen gaan lopen janken. Maar goed, so be it.

,

Ik weet ook precies waarom ik toch in zo'n relatie beland ben. Dat is mijn eigen schijterigheid. 'Bang' dat de ander boos wordt als ik me niet gedraag zoals hij wil. Mezelf wegcijferen, de ander altijd voor laten gaan, het beste stuk vlees geven, de troep opruimen zonder dat hij daar last van heeft tot.... Mezelf onzichtbaar maken?



Want dat werkte vroeger zo, als je je maar zo onzichtbaar mogelijk maakte mocht je misschien wel blijven. Zoiets als een hond af en toe een koekje geven. Niet elke keer, want dan doet is zijn best niet meer, maar af en toe, want dan bleef ie zijn best wel doen. Uiteindelijk moest ik toch altijd weg. En hoe ouder ik word hoe duidelijker wordt hoe erg dat is en wat dat jou tot mens maakt.



Vast een aardig en gemakkelijk mens, voor anderen.

En zo zat ik weer in een relatie waarvan ik voelde dat het NIET goed was, niet gelijk. En mijn aandeel daarin zag ik kraakhelder. Dat dat iets is wat ik niet meer wil zie ik ook kraakhelder, maar het was dus wel alweer gebeurd. Hiermee wordt toch ook weer pijnlijk duidelijk hoeveel invloed je jeugd op de rest van je leven heeft.
Alle reacties Link kopieren
Goede en slechte dagen he meis?

Heel logisch, maar vervelend als je een slechte dag hebt.

Je kent mij niet, heb nog niet eerder op je topic gereageerd, maar ik heb wel meegelezen.

Weet je, je hebt zo'n hectische tijd achter de rug, met zoveel stress.

En nu heb je je eigen plekje, en begin je wat tot rust te komen, en nu begint het verwerken. Het heeft tijd nodig.

En je mag best janken om dingen die er gebeurt zijn, en om dingen die je bent kwijtgeraakt.

Maar je komt er wel hoor.

De goede dagen nemen in aantal toe, en de slechte in aantal af.

En voor nu, gooi het er gewoon lekker uit als je je klote voelt.

Je hebt al zoveel bereikt, vergeet niet trots te zijn op jezelf.

Het was zo donker dat ik overal lichtpuntjes zag.
Dit is doodnormaal hoor, Saoto.

Misschien helpt het om het niet te zien als liefdesverdriet, maar verdriet om de liefde. Logisch dat je nu weer even gaat reflecteren op je leven en persoontje, helemaal nu je moeder ook nog eens is overleden.

Geef jezelf er toestemming voor. Rouwen om je relatie, en om je moeder.

Wees lief voor jezelf. Neem toch nog even een extra dagje vrij en ga met een vriendin even uitwaaien op het strand oid.

Dat je zelf weg wilde uit de relatie, dat is allemaal rationeel bedacht. Je gevoel volgt toch wel, daar kun je niet onderuit. Dus stop met dat weg te rationaliseren, daar maak je het alleen maar erger mee.



Wat mij verder ook altijd hielp, is om het van de chemische kant te bekijken. Tijdens een relatie maak je Oxytocine aan, dat is het gehechtheidsstofje wat vrijkomt bij knuffelen, seks (en borstvoeding geven). Als je dat stofje niet meer krijgt, ervaar je dus een gemis aan gehechtheid. En daar moet je letterlijk van afkicken! Je brein zit dus in een afkickproces en dat voel je door je gehele lichaam heen.
Hey Saoto,



Kwam je topic weer tegen (ik bezoek het forum maar zo af en toe). Wat fijn om te lezen dat je nu lekker in je eigen huisje zit! Je bent echt een bikkel. Kan me voorstellen dat het voor jou allemaal lang heeft geduurd, maar als ik nu lees wat je in een paar weken hebt bereikt, echt klasse! En Ik herken veel van je verhaal. Genoeg zaken om over na te denken, maar dat hoeft toch niet allemaal meteen? Eerst weer even in de lagere versnelling... Denk je er nog aan om eens lekker een terrasje te gaan pikken en te proosten op je toekomst...?
Saoto, even een



Ik heb geen ervaring met een relatie zoals jij hebt gehad, en toch herken ik wel het een en ander. Ik heb ooit een relatie gehad waarna ik echt liefdesverdriet had, maar dat was op een bepaalde manier lang zo pijnlijk niet als de relatie die eindigde, en waarbij ik mezelf terug moest vinden. Waarbij ik me af moest vragen hoe ik het zo ver had laten komen dat goede vriendinnen, zus en moeder tegen mij zeiden 'he, gelukkig, we hebben na 3 jaar de oude Kaz weer terug'. Dat was eigenlijk pijnlijker dan liefdesverdriet, want aan dat laatste had ik zelf geen 'schuld'.



En ook daar kom je doorheen!! Sterker nog, daar wordt je ook echt wijzer van en een 'beter mens' om zelf mee te leven.



Fijne dag vandaag, hopelijk kun je van de zon genieten!
Saoto, misschien verdriet omdat de relatie niet zo is gelopen als je gewild had? Ondanks dat je zelf weg wilde, betekent dat nog niet dat je geen verdriet mag hebben.

Je gaat toch een andere weg in dan die je, toen je nog een relatie had, had bedacht. Laat het verdriet gewoon toe, des te eerder kan je weer een stap verder.



En geniet van de zon!
Saoto, ik herken zovéél van wat je in je laatste post schrijft. Liefdesverdriet met tegelijk jezelf op je kop geven dat je dit hebt. Maar dat mág ook, liefdesverdriet hebben! Want hij had ook goede kanten en dáár heb je liefdesverdriet om.



En weet je, mensen zoals jij en ik, die belanden in dit soort relaties. Het geluk van de ander telt zwaarder dan je eigen geluk. En hem op de eerste plaats zetten en dan jezelf hoort daar ook bij. En eindeloos proberen hem te helpen, een manier te vinden om het te laten werken, de oplossing zoeken in manieren die JIJ kan veranderen. En dan blijkt, dat jij het helemaal niet op kan lossen, als hij niet mee wil werken. Dat is een schok. Een gedachteverandering die als een bom inslaat.



Nog altijd (ik ben inmiddels jaren verder) krijgt mijn man het beste stuk van het brood, zijn was de beste plek op de waslijn, zijn was gaat eerst in de wasmachine. En zo nog vele kleine voorbeeldjes. Het grote verschil is, dat hij dit niet als vanzelfsprekend vind en dit niet opeist. Dat hij de ruimte die ik hem geef niet inpikt en met hand en tand verdedigd als ik die weer terug wil hebben. Waar mijn eerste vriend dit wel deed, waardoor ik in de val terecht kwam.



Je komt er wel! Dit zijn je gedachten en gevoelens die je nu op een lijn moet zien te krijgen.
Delite, goede en slechte dagen ja. Heb wat slechte achter de rug zeg. Ik wil niet janken en zorg ook eigenlijk dat ik daar de tijd niet voor heb. Fijn dat je reageerde trouwens!



Rary, ik doe het net andersom, indien mogelijk graag een dagje extra werken. Het dringt nog steeds niet helemaal door dat ik geen vriend en geen moeder meer heb. Dat ik verhuisd ben zelfs. En nu met mijn lieve schatten van beestjes in zo'n superhuisje zit. Zo vreemd, en alleen ik in mijn eentje?! Het bekijken van de chemische kant klinkt heel logisch, ga ik aan denken!



Sandra, jou zal ik in dit hele verhaal ook nooit vergeten! Ja wat duurde het daar allemaal nog lang maar jee achteraf gezien zo ontzttend snel. Leek wel alsof ik met mn vingers knipte en ineens alleen hier zat! Die lagere versnelling moet ik nog even te pakken zien te krijgen.



Kastanjez, ik denk dat ik begrijp wat je bedoeld. Maar wat is dat dan, precies een relatie zoals ik heb gehad? Ik weet het niet zo goed. Er waren zeker ook mooie, leuke en fijne dingen. Best verwarrend allemaal soms.



Ja Dilemma, verdriet zal er ook gewoon uitmoeten. Mijn probleem is denk ik dat ik geen verdriet (meer) wil. Maar uiteindelijk is dat geen keuze vrees ik.



Doreia, ik herken ook alles in jouw post!

Alleen het laatste stukje niet, nog niet, misschien ooit met iemand wel. Zou mooi zijn!
Lieve Saoto, doe zoals jij denkt dat goed is. Stop je verdriet echter niet weg, onderdruk het niet. Heb ik toen wel/ook gedaan en toen alle drukte waarin ik me had gestort voorbij was, heb ik zes weken niets kunnen doen. De klap van wat er was gebeurd sloeg me finaal lam. Gelukkig werd ik opgevangen en kon ik ook 6 weken me overgeven aan het verwerken. Ik herken zoveel van je overlevingstechniek, dus ik wil je echt waarschuwen dat je het niet vol kunt houden en je lijf straks gaat beslissen wanneer het tijd ervoor is. Nooit ver uit mijn gedachten!
Saoto, hoe is het nu met je? Al gewend in je nieuwe huis en je draai ondertussen gevonden?



En wat doreia zegt, idd je lijf zegt op een gegeven moment tot hier en niet verder, dus blijf goed voor je zelf zorgen.
Lieve Doreia, het lijkt me vreselijk, niks meer kunnen doen en dat, in jouw geval, zes weken lang! Ik heb, nog steeds, het gevoel dat mij dat niet gaat gebeuren. Misschien omdat ik ooit een ernstige depressie heb gehad en dat mijn gevoel en gedachten van nu daar niet in de buurt komen. Nog niet bijna, goddank!



Dat ik wat meer rust zou mogen (moeten!) nemen is iets wat ik wel onder ogen zie maar nog moeilijk kan vinden. Afgelopen en ook komende week werk ik rond de vijtig uur. Wel heeft de planner op mijn werk aangegeven dat hij het een goed idee vindt dat ik binnenkort een weekje vrij neem. Hij laat me weten wanneer dat kan. En stiekem lijkt me dat ook wel fijn.



Lieve dilemma, op zich gaat het dus best wel goed met me. Veel beter dan ik in eerste instantie verwacht zou hebben! Ik vind mijn huisje nog steeds helemaal te gek al moet het nog steeds echt 'thuis' worden. Behalve het huis zijn ook de spullen nieuw en al zijn ze gaaf ze zijn nog niet vertrouwd, eigen, oftewel.... 'Thuis'



Verder nog steeds wel moe, afgebrandt na een dag werken.



Vandaag kwam dan de vraag die ik al van verre aan zag komen. Ex, of ik deze week tijd en zin heb om iets af te spreken. Nou.... dat weet ik nog niet, daarom ga ik nu ook eerst eens slapen :-)
Saoto



Fijn als je binnenkort een weekje vrij kunt nemen. Hopelijk kan dat snel, want ik heb wel het gevoel dat je nu een beetje roofbouw op jezelf aan het plegen bent...

En afspreken met ex.... tja...
Ja Kastanjez, dat denk ik ook dus fijn dat de planner met dat idee kwam.



Verder heb ik er een nachtje over geslapen en ik ga voorlopig niks afspreken en waarschijnlijk helemaal niet meer. Heb niet het gevoel dat het me iets goeds zal brengen, iets op zal leveren. Maar alleen dat het me energie gaat kosten.



Hij lijkt wel in te zien hoe verkeerd hij bezig is geweest maar daar heb ik nu ook niks meer aan. Al honderd keer eerder wilde ik het daar over hebben, nu hoeft het niet meer.
Zo af en toe zie ik je topic langs komen.. Fijn dat het goed met je gaat. En ik denk dat je een goede keuze maakt, om niet meer af te spreken met je ex....



Fijn weekend, geniet van deze mooie zondag!
Hoi Saoto, daar gaat ie dus alweer he. Even kijken hoe ver je deur openstaat. Even kijken of ie er een vinger tussen kan krijgen. En ontdekken hoe je reageert op hem en of hij je weer terug kan krijgen.



Echt hoor, alsjeblieft, doe jezelf een enorm plezier en zeg hem dat het voor nu en altijd voorbij is tussen jullie en dat ook een vriendschap er niet in zit. En dat hij op geen enkele manier meer contact met jou mag zoeken. Wees heel erg gruwelijk duidelijk naar hem. Geen hem 0 ruimte. Want jij bent niet sterk genoeg om hem te weerstaan en hij heeft 0 geleerd van dit alles. Zwicht niet. Ik ben 2x terug gegaan voordat ik eindelijk begreep dat het echt niets ging veranderen. Doe dat jezelf niet aan. Ik ben er zelfs 8/10 jaar na dato niet eens aan toe om mijn ex te willen/kunnen zien omdat ik niet weet of ik in huilen zal uitbarsten, weg zal rennen uit angst of hem zijn kop van zijn romp zal rukken voor wat er is gebeurd. Doe het niet, zo kort na jullie uit elkaar gaan.
Alle reacties Link kopieren
Hi Saoto, ik sluit me 100% aan bij de wijze woorden van Doreia.

Sluit het hoofdstuk met hem af. Geen contact meer, niet meer zien.

Hoe gaat het nu met je, Saoto?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven