Relaties
alle pijlers
Boosheid....wat doen jullie ermee?
dinsdag 15 april 2014 22:54
Sinds mijn relatie niet goed meer loopt ben ik hier regelmatig mee gaan lezen en ik heb aan veel onderwerpen steun gehad, waarvoor mijn dank!
Er is echter nog één ding waarover ik weinig terug kan lezen en dat is: wat doe je met je boosheid na een scheiding?
Na een hele moeizame periode ben ik er achter gekomen dat mijn ex-man inderdaad (mijn onderbuik zei het al, maar hij ontkende) een meer dan vriendschappelijke band had met één van zijn vrouwelijke collega's. Veel verdriet verder zijn we uit elkaar, maar nu we uit elkaar zijn, merk ik dat mijn woede en frustratie steeds verder toenemen en dat wil ik niet. Hij is een lieve vader en samen willen we het, los van elkaar, goed doen voor onze kinderen....maar de boosheid en frustratie die ik nog voel over wat er tussen zijn collega en hem was, zitten mij in de weg om een relaxte co-ouder te kunnen zijn en daar baal ik van.
Hoe zijn jullie (voor degene iets vergelijkbaars hebben meegemaakt) hiermee omgegaan? Alle adviezen (ook al heb je niet zoiets meegemaakt, maar snap je het probleem wel) zijn meer dan welkom!
Er is echter nog één ding waarover ik weinig terug kan lezen en dat is: wat doe je met je boosheid na een scheiding?
Na een hele moeizame periode ben ik er achter gekomen dat mijn ex-man inderdaad (mijn onderbuik zei het al, maar hij ontkende) een meer dan vriendschappelijke band had met één van zijn vrouwelijke collega's. Veel verdriet verder zijn we uit elkaar, maar nu we uit elkaar zijn, merk ik dat mijn woede en frustratie steeds verder toenemen en dat wil ik niet. Hij is een lieve vader en samen willen we het, los van elkaar, goed doen voor onze kinderen....maar de boosheid en frustratie die ik nog voel over wat er tussen zijn collega en hem was, zitten mij in de weg om een relaxte co-ouder te kunnen zijn en daar baal ik van.
Hoe zijn jullie (voor degene iets vergelijkbaars hebben meegemaakt) hiermee omgegaan? Alle adviezen (ook al heb je niet zoiets meegemaakt, maar snap je het probleem wel) zijn meer dan welkom!
dinsdag 15 april 2014 23:00
dinsdag 15 april 2014 23:09
Jeetje wat moet dat pijnlijk zijn om er alsnog achter te komen. Als je nog bij elkaar bent dan kun je die woede denk ik wat makkelijker uiten en zal het misschien ook de reden zijn voor de breuk. Maar als je dan al uit elkaar bent kun je er richting je ex wat minder mee lijkt mij.
Ik heb hier geen ervaring mee maar ik hoop wel dat het je lukt om dit een plekje te geven. Misschien lukt het je wel om die woede om te zetten naar een gevoel van: het is dus blijkbaar echt niet voor niks dat we uit elkaar zijn.
Dat je het lastig vindt om een goede co-ouder te zijn als je zoveel woede in je hebt dat snap ik wel. Toch hoop ik dat het je voor de kinderen lukt om dat opzij te zetten.
Ik baal soms ook enorm van mijn ex die zich weinig aan lijkt te trekken van het ouderschapsplan, wat we notabene pas nog gewijzigd hebben en opnieuw hebben ondertekend (zeg het dan als je het anders had gewild denk ik dan bij mezelf). Mijn ex vindt helaas tijd voor zichzelf belangrijker en levert hiervoor graag een paar uur met zijn kinderen in. En nu hij een nieuwe relatie heeft (zij heeft ook kinderen) hoeft hij ze in de vakantie ook maar een paar dagen want dan kan hij na de zomervakantie met zijn vriendin op vakantie. Ik kan 2 dingen doen, verschrikkelijk op mijn kop gaan staan en heel erg boos worden en het hem laten uitzoeken hoe hij het regelt (maw de kinderen overal en nergens laten dumpen door hem). Of ik kan zeggen wat ik ervan vind maar de kinderen gewoon lekker zelf bij mij hebben op de momenten dat ik vrij ben. Ik heb gekozen voor de laatste optie. Het is voor de kinderen al moeilijk genoeg en ik vind de rust die ik ze dan kan bieden veel belangrijker.
Sterkte want het blijft gewoon heel pijnlijk.
Ik heb hier geen ervaring mee maar ik hoop wel dat het je lukt om dit een plekje te geven. Misschien lukt het je wel om die woede om te zetten naar een gevoel van: het is dus blijkbaar echt niet voor niks dat we uit elkaar zijn.
Dat je het lastig vindt om een goede co-ouder te zijn als je zoveel woede in je hebt dat snap ik wel. Toch hoop ik dat het je voor de kinderen lukt om dat opzij te zetten.
Ik baal soms ook enorm van mijn ex die zich weinig aan lijkt te trekken van het ouderschapsplan, wat we notabene pas nog gewijzigd hebben en opnieuw hebben ondertekend (zeg het dan als je het anders had gewild denk ik dan bij mezelf). Mijn ex vindt helaas tijd voor zichzelf belangrijker en levert hiervoor graag een paar uur met zijn kinderen in. En nu hij een nieuwe relatie heeft (zij heeft ook kinderen) hoeft hij ze in de vakantie ook maar een paar dagen want dan kan hij na de zomervakantie met zijn vriendin op vakantie. Ik kan 2 dingen doen, verschrikkelijk op mijn kop gaan staan en heel erg boos worden en het hem laten uitzoeken hoe hij het regelt (maw de kinderen overal en nergens laten dumpen door hem). Of ik kan zeggen wat ik ervan vind maar de kinderen gewoon lekker zelf bij mij hebben op de momenten dat ik vrij ben. Ik heb gekozen voor de laatste optie. Het is voor de kinderen al moeilijk genoeg en ik vind de rust die ik ze dan kan bieden veel belangrijker.
Sterkte want het blijft gewoon heel pijnlijk.
dinsdag 15 april 2014 23:14
Tja, ventileren in mijn omgeving wil ik dit eigenlijk niet, wil niet dat het ooit bij de kinderen komt.....aan de andere kant is dit forum wel heel fijn, anoniem de ventilator aanzetten;-) kan hier wel. Die stap is genomen!
En dat die emotie nu niet handig is, merk ik dagelijks en daar baal ik ook zo van, ik wil het niet, maar het steekt steeds de kop op.
Probeer het ook te zoeken in afleiding en dat helpt idd wel op momenten.
En dat die emotie nu niet handig is, merk ik dagelijks en daar baal ik ook zo van, ik wil het niet, maar het steekt steeds de kop op.
Probeer het ook te zoeken in afleiding en dat helpt idd wel op momenten.
dinsdag 15 april 2014 23:56
woensdag 16 april 2014 00:07
Je bent je al bewust van je boosheid en dat is de sleutel tot de 'oplossing' van het probleem. Mijn tante ontkent na tien jaar nog steeds dat ze boos is op ex vanwege vreemdgaan en dat is schadelijk voor haar en dus ook voor de kinderen. Je mag je toch wel even boos voelen? Je kan je gevoel moeilijk negeren en wegstoppen en willen dat alles vlekkeloos verloopt. Acceptatie is naar mijn idee een kwestie van erkenning, voelen en vooral tijd. Wat niet wil zeggen dat je jezelf erin moet verzuipen, maar loop er niet voor weg.
woensdag 16 april 2014 07:24
besef ook dat boosheid er ook bijhoort na zo'n periode. boosheid, teleurstelling..allemaal gezonde reacties na zo'n groot verlies (want dat is het) Vecht niet tegen het feit dat je boos bent, maar probeer er inderdaad wel functioneel mee om te gaan. Waarom niet ventileren tegen je vrienden/vriendinnen? dat hoeft niet per se bij je kids aan te komen. Wanneer het om de kinderen gaat, probeer dan vanuit de ouderrol te denken, als het om jezelf gaat, dan mag het best nog even vanuit de partnerrelatie komen.
Wat helpt je verder als je boos bent, stukken wandelen, muziek luisteren etc.. Zet dat in op momenten dat je de boosheid voelt opkomen (dus niet als je al helemaal pissig bent, maar aan het begin van je boosheid)
Wat helpt je verder als je boos bent, stukken wandelen, muziek luisteren etc.. Zet dat in op momenten dat je de boosheid voelt opkomen (dus niet als je al helemaal pissig bent, maar aan het begin van je boosheid)
woensdag 16 april 2014 08:42
Het is natuurlijk heel zen en volwassen om het te relativeren en er proberen boven te staan maar je zit met een terechte kwaadheid waardoor je constant je adrenaline peil opschroeft. Wordt maar eens razend en gooi alles er uit wat je aan hem dwars zit terwijl je dingen kapot gooit(op marktplaats goedkoop een stapel borden kopen). Je bent dan het ergste kwijt en dat lucht veel meer op.
Beschaving is een mooi iets maar woede heeft wel vaak een uitweg nodig, je kunt het beter zo doen dan dat dit je op blijft vreten.
Beschaving is een mooi iets maar woede heeft wel vaak een uitweg nodig, je kunt het beter zo doen dan dat dit je op blijft vreten.
woensdag 16 april 2014 09:40
woensdag 16 april 2014 10:20
Ik had hier indertijd 2 "methodes" voor.
Methode 1 was 10 minuten lang (als de kinderen weg waren) schreeuwen, krijsen, gooien en smijten. Na 10 minuten ( heel gecontroleerd, ik hield de klok goed in de gaten) hield ik er mee op en ging iets leuks voor mezelf doen.
Bij methode 2 liet ik mijn fantasie de vrije loop. Mijn ex overkwam daarin de vreselijkste dingen die ik me maar kon bedenken.
Na verloop van tijd verdween de behoefte aan het toepassen van mijn methodes. Ze hadden hun werk gedaan.
Methode 1 was 10 minuten lang (als de kinderen weg waren) schreeuwen, krijsen, gooien en smijten. Na 10 minuten ( heel gecontroleerd, ik hield de klok goed in de gaten) hield ik er mee op en ging iets leuks voor mezelf doen.
Bij methode 2 liet ik mijn fantasie de vrije loop. Mijn ex overkwam daarin de vreselijkste dingen die ik me maar kon bedenken.
Na verloop van tijd verdween de behoefte aan het toepassen van mijn methodes. Ze hadden hun werk gedaan.
woensdag 16 april 2014 10:30
Ik heb exact hetzelfde meegemaakt. Ik heb hulp gezocht bij een coach die met name gespecialiseerd is in scheidingssituaties.
Het koste wat (coach wordt helaas niet vergoed door de zorgverzekeringen) maar ik was na verloop van tijd wel van mijn woede af en dit voelt nog steeds als een grote opluchting!
Het koste wat (coach wordt helaas niet vergoed door de zorgverzekeringen) maar ik was na verloop van tijd wel van mijn woede af en dit voelt nog steeds als een grote opluchting!
woensdag 16 april 2014 20:40
Hahaha, Lily-Rose2014 dat zorgde in ieder geval voor een grote glimlach!
Dank jullie wel voor de reacties. Ik denk dat ik een mix van de tips ga maken en vooral het advies om wat te gaan ondernemen als ik de woede voel opkomen, lijkt me heel goed...ik voel het idd opkomen en blijf er dan in hangen waardoor het erger en erger wordt.
Ben blij dat ik dit onderwerp aangesneden heb, de tips, de herkenning en erkenning doen goed!
Dank jullie wel voor de reacties. Ik denk dat ik een mix van de tips ga maken en vooral het advies om wat te gaan ondernemen als ik de woede voel opkomen, lijkt me heel goed...ik voel het idd opkomen en blijf er dan in hangen waardoor het erger en erger wordt.
Ben blij dat ik dit onderwerp aangesneden heb, de tips, de herkenning en erkenning doen goed!
woensdag 16 april 2014 21:58
ik denk dat het goed is je boosheid toe te laten, maar niet onbeperkt.
die 10 minuten borden gooien vind ik geweldig. of een uur of de ochtend. maar dan weer iets van het nu, en voor jezelf. Je moet ook verder.
je moet het onder ogen zien en er om rouwen en kwaad om zijn en daarnaast ga je goed voor jezelf zorgen.
Sterkte!
die 10 minuten borden gooien vind ik geweldig. of een uur of de ochtend. maar dan weer iets van het nu, en voor jezelf. Je moet ook verder.
je moet het onder ogen zien en er om rouwen en kwaad om zijn en daarnaast ga je goed voor jezelf zorgen.
Sterkte!
woensdag 16 april 2014 22:30
Natuurlijk is het heel pijnlijk voor je, dat snappen we allemaal! Ben zoveel mogelijk bezig met de dingen die wel leuk zijn. Bijvoorbeeld met je kinderen. Ga hardlopen, maak je hoofd leeg en denk even nergens aan, gewoon doorrennen. Dat lucht waarschijnlijk al heel erg op! Misschien is het een goed idee om het er toch nog een keer met je ex man over te hebben. Misschien zul je hem dan beter begrijpen, goedkeuren moet je het natuurlijk niet maar probeer vanuit zijn positie te kijken. Misschien lucht dat op! Sterkte ik hoop dat je er wat aan hebt! Liefs
woensdag 16 april 2014 22:36
Deze van brigitte doet het ook goed als ik boos ben, keihard meezingen en toch word je er een beetje vrolijk van:
https://www.youtube.com/watch?v=nEQBYiMaSUk
https://www.youtube.com/watch?v=nEQBYiMaSUk
