Relaties
alle pijlers
Toegeven aan zijn wil?
woensdag 9 april 2014 15:48
Na veel lezen en praten met omgeving wil ik toch een ongezouten mening van buitenstaanders. Ik heb het gevoel het niet allemaal meer helder te zien.
Momenteel heb ik iets meer dan 3 jaar een relatie. Hij woont in Leiden en ik in Rotterdam. We praten al een tijdje over samenwonen en om die reden heb ik mijn huis ook te koop gezet, helaas onoverkomelijk ga ik hierdoor voor een riant bedrag een schuld in.
Waarom dan je huis verkopen? Omdat hij onder geen beding in Rdam wilt wonen. In het begin wilde ik altijd wel naar Leiden verhuizen heb ik geroepen, tot het steeds dichterbij komt en ik het toch wel moeilijk vind om me daaraan volledig over te geven terwijl ik liever ook dichter bij mijn omgeving blijf wonen.
Ik heb dit recentelijk naar voren gebracht en hij voelt zich in de zeik genomen doordat ik ook weleens mee ben gegaan naar een bezichtiging en nu ineens met dit verhaal kom...
Feit is, ik wil niet iets doen waar ik mij niet prettig bij voel alleen maar om iemand anders gelukkig te maken. Hij wilt niet uit Leiden omdat hij daar zijn vrienden, familie en dichterbij werk zit.
Oplossing zou een tussenweg zijn, hier voelt hij niet veel voor gezien hij dan in een onbekende omgeving gaat wonen zonder vrienden en dan het gevoel heeft geisoleerd te wonen.
Kort om een groot probleem dus!
Waarom ik niet naar Leiden wil is omdat ik met niet prettig voel om zover bij mijn ouders vandaan te wonen, vooral niet als we aan kinderen beginnen. Hij wil in dezelfde wijk wonen als zijn ouders en ik voel daar niet veel voor, gezien zijn vader nu al moeite heeft met alleen de gedachte dat hij uit huis gaat. Regelmatige bezoekjes gegarandeerd dus.
HELP?!
Momenteel heb ik iets meer dan 3 jaar een relatie. Hij woont in Leiden en ik in Rotterdam. We praten al een tijdje over samenwonen en om die reden heb ik mijn huis ook te koop gezet, helaas onoverkomelijk ga ik hierdoor voor een riant bedrag een schuld in.
Waarom dan je huis verkopen? Omdat hij onder geen beding in Rdam wilt wonen. In het begin wilde ik altijd wel naar Leiden verhuizen heb ik geroepen, tot het steeds dichterbij komt en ik het toch wel moeilijk vind om me daaraan volledig over te geven terwijl ik liever ook dichter bij mijn omgeving blijf wonen.
Ik heb dit recentelijk naar voren gebracht en hij voelt zich in de zeik genomen doordat ik ook weleens mee ben gegaan naar een bezichtiging en nu ineens met dit verhaal kom...
Feit is, ik wil niet iets doen waar ik mij niet prettig bij voel alleen maar om iemand anders gelukkig te maken. Hij wilt niet uit Leiden omdat hij daar zijn vrienden, familie en dichterbij werk zit.
Oplossing zou een tussenweg zijn, hier voelt hij niet veel voor gezien hij dan in een onbekende omgeving gaat wonen zonder vrienden en dan het gevoel heeft geisoleerd te wonen.
Kort om een groot probleem dus!
Waarom ik niet naar Leiden wil is omdat ik met niet prettig voel om zover bij mijn ouders vandaan te wonen, vooral niet als we aan kinderen beginnen. Hij wil in dezelfde wijk wonen als zijn ouders en ik voel daar niet veel voor, gezien zijn vader nu al moeite heeft met alleen de gedachte dat hij uit huis gaat. Regelmatige bezoekjes gegarandeerd dus.
HELP?!
Rise up and be the best you can be, because YOUR world is waiting for you
woensdag 16 april 2014 12:01
quote:ronniemitchel schreef op 16 april 2014 @ 11:58:
[...]
Ik heb de indruk dat ze dat nu juist hierdoor doet,en ziet dat de relatie niet helemaal klopt.Maar daar waren ze samen bij, hebben ze al die jaren zo geleefd. Samen in stand gehouden en nu komen er scheuren in het idee hoe de relatie in elkaar zit, nieuwe inzichten over de ander en over jezelf, waarbij je moet kijken wat je nu zelf echt wil en kijken hoe je die ruimte kan gaan nemen binnen die relatie en de ander ook de tijd geven zich daarop aan te passen hopelijk...
[...]
Ik heb de indruk dat ze dat nu juist hierdoor doet,en ziet dat de relatie niet helemaal klopt.Maar daar waren ze samen bij, hebben ze al die jaren zo geleefd. Samen in stand gehouden en nu komen er scheuren in het idee hoe de relatie in elkaar zit, nieuwe inzichten over de ander en over jezelf, waarbij je moet kijken wat je nu zelf echt wil en kijken hoe je die ruimte kan gaan nemen binnen die relatie en de ander ook de tijd geven zich daarop aan te passen hopelijk...
woensdag 16 april 2014 12:04
quote:Paekzwart schreef op 16 april 2014 @ 12:01:
[...]
Maar daar waren ze samen bij, hebben ze al die jaren zo geleefd. Samen in stand gehouden en nu komen er scheuren in het idee hoe de relatie in elkaar zit, nieuwe inzichten over de ander en over jezelf, waarbij je moet kijken wat je nu zelf echt wil en kijken hoe je die ruimte kan gaan nemen binnen die relatie en de ander ook de tijd geven zich daarop aan te passen hopelijk...
Je kan er wel samen bij zijn, alleen woonden ze toen nog niet samen en waren de plannen nog niet concreet.
Nu de plannen wel concreet zijn komen er dingen duidelijker naar voren ook je gevoel hierin, en daar is niks mis mee, gelukkig nu en niet straks pas,ik ben alleen wel bang dat de vriend van to niet enkel zijn zin heeft gekregen bij to maar niet beter weet dan dat hij zijn zin krijgt en het zo gewend is om het door te drukken, dat dat gedrag niet meer zal veranderen.
[...]
Maar daar waren ze samen bij, hebben ze al die jaren zo geleefd. Samen in stand gehouden en nu komen er scheuren in het idee hoe de relatie in elkaar zit, nieuwe inzichten over de ander en over jezelf, waarbij je moet kijken wat je nu zelf echt wil en kijken hoe je die ruimte kan gaan nemen binnen die relatie en de ander ook de tijd geven zich daarop aan te passen hopelijk...
Je kan er wel samen bij zijn, alleen woonden ze toen nog niet samen en waren de plannen nog niet concreet.
Nu de plannen wel concreet zijn komen er dingen duidelijker naar voren ook je gevoel hierin, en daar is niks mis mee, gelukkig nu en niet straks pas,ik ben alleen wel bang dat de vriend van to niet enkel zijn zin heeft gekregen bij to maar niet beter weet dan dat hij zijn zin krijgt en het zo gewend is om het door te drukken, dat dat gedrag niet meer zal veranderen.
woensdag 16 april 2014 12:07
quote:Paekzwart schreef op 16 april 2014 @ 12:01:
[...]
Maar daar waren ze samen bij, hebben ze al die jaren zo geleefd. Samen in stand gehouden en nu komen er scheuren in het idee hoe de relatie in elkaar zit, nieuwe inzichten over de ander en over jezelf, waarbij je moet kijken wat je nu zelf echt wil en kijken hoe je die ruimte kan gaan nemen binnen die relatie en de ander ook de tijd geven zich daarop aan te passen hopelijk...
Nja zoals ik eerder aangaf, zijn er bij mij meer dingen opgeborreld en heb ik tegen het licht aan gehouden.. Wat ik het toen niet waard vond op in te gaan omdat ik de discussie zo zat was, of dat ik het bij mezelf zocht in de trant dat ik misschien zelf te ''moeilijk'' ben...
Ik merk gewoon dat mijn gevoel onwijs veranderd is, iets waar ik mezelf ook over verbaas.. en wat dus een ontwikkeling van al een langere periode is.. Ik ben denk ik veel afstand gaan nemen in de tijd dat ik nadacht over het samenwonen en nog meer sinds de ''explosie'' ...
Om nu te beginnen over hoe zijn familie in elkaar steekt en hoe ik daar tegenover sta etc. gaat denk ik een nog grotere aanslag en onwijs veel stress opleveren. Van de week gaf ik al aan dat ik geen behoefte had om met zijn ouders hier uitgebreid over te spreken afgelopen weekend... dat viel ook al redelijk verkeerd..
Ik moet goed voor mezelf nagaan hoe groot de drive nog is voor deze relatie..
Ach misschien ben ik ook wel gewoon een tut en zouden zoveel mensen me nu voor zwakkeling verklaren..
[...]
Maar daar waren ze samen bij, hebben ze al die jaren zo geleefd. Samen in stand gehouden en nu komen er scheuren in het idee hoe de relatie in elkaar zit, nieuwe inzichten over de ander en over jezelf, waarbij je moet kijken wat je nu zelf echt wil en kijken hoe je die ruimte kan gaan nemen binnen die relatie en de ander ook de tijd geven zich daarop aan te passen hopelijk...
Nja zoals ik eerder aangaf, zijn er bij mij meer dingen opgeborreld en heb ik tegen het licht aan gehouden.. Wat ik het toen niet waard vond op in te gaan omdat ik de discussie zo zat was, of dat ik het bij mezelf zocht in de trant dat ik misschien zelf te ''moeilijk'' ben...
Ik merk gewoon dat mijn gevoel onwijs veranderd is, iets waar ik mezelf ook over verbaas.. en wat dus een ontwikkeling van al een langere periode is.. Ik ben denk ik veel afstand gaan nemen in de tijd dat ik nadacht over het samenwonen en nog meer sinds de ''explosie'' ...
Om nu te beginnen over hoe zijn familie in elkaar steekt en hoe ik daar tegenover sta etc. gaat denk ik een nog grotere aanslag en onwijs veel stress opleveren. Van de week gaf ik al aan dat ik geen behoefte had om met zijn ouders hier uitgebreid over te spreken afgelopen weekend... dat viel ook al redelijk verkeerd..
Ik moet goed voor mezelf nagaan hoe groot de drive nog is voor deze relatie..
Ach misschien ben ik ook wel gewoon een tut en zouden zoveel mensen me nu voor zwakkeling verklaren..
Rise up and be the best you can be, because YOUR world is waiting for you
woensdag 16 april 2014 12:09
quote:ronniemitchel schreef op 16 april 2014 @ 12:04:
[...]
Je kan er wel samen bij zijn, alleen woonden ze toen nog niet samen en waren de plannen nog niet concreet.
Nu de plannen wel concreet zijn komen er dingen duidelijker naar voren ook je gevoel hierin, en daar is niks mis mee, gelukkig nu en niet straks pas,ik ben alleen wel bang dat de vriend van to niet enkel zijn zin heeft gekregen bij to maar niet beter weet dan dat hij zijn zin krijgt en het zo gewend is om het door te drukken, dat dat gedrag niet meer zal veranderen.Ja, het lijkt er op dat dingen nu duidelijker naar voren komen daardoor. En die jongen weet niet beter en ziet ineens een veranderde vriendin waardoor hij nu ineens ook zelf moet gaan kijken wat hij met zijn eigen gedrag nu gaat doen. Dat is niet iets wat hij maar even zomaar meteen kan denk ik.
[...]
Je kan er wel samen bij zijn, alleen woonden ze toen nog niet samen en waren de plannen nog niet concreet.
Nu de plannen wel concreet zijn komen er dingen duidelijker naar voren ook je gevoel hierin, en daar is niks mis mee, gelukkig nu en niet straks pas,ik ben alleen wel bang dat de vriend van to niet enkel zijn zin heeft gekregen bij to maar niet beter weet dan dat hij zijn zin krijgt en het zo gewend is om het door te drukken, dat dat gedrag niet meer zal veranderen.Ja, het lijkt er op dat dingen nu duidelijker naar voren komen daardoor. En die jongen weet niet beter en ziet ineens een veranderde vriendin waardoor hij nu ineens ook zelf moet gaan kijken wat hij met zijn eigen gedrag nu gaat doen. Dat is niet iets wat hij maar even zomaar meteen kan denk ik.
woensdag 16 april 2014 12:14
Heel goed dat je niet ook met zijn ouders wilde spreken. Ik vind het juist sterk dat je nu gaat kijken wat je echt wil en wat steeds meer aan het licht komt door de omstandigheden.
Het lijkt er op dat je heel graag zelf je eigen keuzes wil gaan maken en nu duidelijk afstand neemt en een scheidingslijn tussen de invloeden van anderen en jezelf.
Maar wel vind ik dat je ook moet kijken in welke mate je dit kan communiceren naar je vriend die toch ineens met grote veranderingen te maken krijgt omdat je het heel lang zelf wegstopte en niet bewust van was en nu alles er in één keer uit lijkt te komen zonder per keer al aan te geven wat je zelf denkt.
Succes hoor. Op zich geen verkeerd proces lijkt me. Maar wel slikken voor de mensen om je heen die het toch goed met je meenden en nu ineens betrokken worden bij een toch wel groot veranderingsproces in jou. Mensen waar je wel nauw mee in contact staat en stond.
Het lijkt er op dat je heel graag zelf je eigen keuzes wil gaan maken en nu duidelijk afstand neemt en een scheidingslijn tussen de invloeden van anderen en jezelf.
Maar wel vind ik dat je ook moet kijken in welke mate je dit kan communiceren naar je vriend die toch ineens met grote veranderingen te maken krijgt omdat je het heel lang zelf wegstopte en niet bewust van was en nu alles er in één keer uit lijkt te komen zonder per keer al aan te geven wat je zelf denkt.
Succes hoor. Op zich geen verkeerd proces lijkt me. Maar wel slikken voor de mensen om je heen die het toch goed met je meenden en nu ineens betrokken worden bij een toch wel groot veranderingsproces in jou. Mensen waar je wel nauw mee in contact staat en stond.
woensdag 16 april 2014 12:18
quote:Paekzwart schreef op 16 april 2014 @ 12:14:
Heel goed dat je niet ook met zijn ouders wilde spreken. Ik vind het juist sterk dat je nu gaat kijken wat je echt wil en wat steeds meer aan het licht komt door de omstandigheden.
Het lijkt er op dat je heel graag zelf je eigen keuzes wil gaan maken en nu duidelijk afstand neemt en een scheidingslijn tussen de invloeden van anderen en jezelf.
Maar wel vind ik dat je ook moet kijken in welke mate je dit kan communiceren naar je vriend die toch ineens met grote veranderingen te maken krijgt omdat je het heel lang zelf wegstopte en niet bewust van was en nu alles er in één keer uit lijkt te komen zonder per keer al aan te geven wat je zelf denkt.
Succes hoor. Op zich geen verkeerd proces lijkt me. Maar wel slikken voor de mensen om je heen die het toch goed met je meenden en nu ineens betrokken worden bij een toch wel groot veranderingsproces in jou. Mensen waar je wel nauw mee in contact staat en stond.
Zeker gelijk in, ik heb gisteren e.e.a. wel al uitgelegd dat het veranderen in gevoel voornamelijk komt omdat ik al langer afstand neem. En dat het een rake klap is voor de mensen om me heen die nauw betrokken zijn, ook dat kan ik me zeker indenken. Het is naar voor mij maar zeker ook voor hun.
Ik heb al aardig wat voor me kiezen gekregen in me tot nu toe pas korte leventje.. Maar ik merk nog steeds ik ben absoluut nog niet in staat geweest de afgelopen tijd om voor mezelf te kiezen. Iets wat nu dus blijkt, dat ik dit wel heel belangrijk vind...
Heel goed dat je niet ook met zijn ouders wilde spreken. Ik vind het juist sterk dat je nu gaat kijken wat je echt wil en wat steeds meer aan het licht komt door de omstandigheden.
Het lijkt er op dat je heel graag zelf je eigen keuzes wil gaan maken en nu duidelijk afstand neemt en een scheidingslijn tussen de invloeden van anderen en jezelf.
Maar wel vind ik dat je ook moet kijken in welke mate je dit kan communiceren naar je vriend die toch ineens met grote veranderingen te maken krijgt omdat je het heel lang zelf wegstopte en niet bewust van was en nu alles er in één keer uit lijkt te komen zonder per keer al aan te geven wat je zelf denkt.
Succes hoor. Op zich geen verkeerd proces lijkt me. Maar wel slikken voor de mensen om je heen die het toch goed met je meenden en nu ineens betrokken worden bij een toch wel groot veranderingsproces in jou. Mensen waar je wel nauw mee in contact staat en stond.
Zeker gelijk in, ik heb gisteren e.e.a. wel al uitgelegd dat het veranderen in gevoel voornamelijk komt omdat ik al langer afstand neem. En dat het een rake klap is voor de mensen om me heen die nauw betrokken zijn, ook dat kan ik me zeker indenken. Het is naar voor mij maar zeker ook voor hun.
Ik heb al aardig wat voor me kiezen gekregen in me tot nu toe pas korte leventje.. Maar ik merk nog steeds ik ben absoluut nog niet in staat geweest de afgelopen tijd om voor mezelf te kiezen. Iets wat nu dus blijkt, dat ik dit wel heel belangrijk vind...
Rise up and be the best you can be, because YOUR world is waiting for you
woensdag 16 april 2014 12:20
quote:rw_ schreef op 16 april 2014 @ 12:07:
[...]
Ik moet goed voor mezelf nagaan hoe groot de drive nog is voor deze relatie..
Ach misschien ben ik ook wel gewoon een tut en zouden zoveel mensen me nu voor zwakkeling verklaren..
Hè rw, ik heb net heel je topic door gelezen. En pas op met bovenstaande gedachte!
Een zwakkeling is iemand die in een slechte relatie of situatie blijft, omdat dat makkelijker is dan de confrontatie aangaan. Niet iemand die inziet dat het anders moet en kan, en dat dat beter voor haar/hem/hun is
Waren jullie getrouwd met kinderen dan was het een andere discussie geweest, maar jullie wonen nog geen eens samen. Misschien passen jullie gewoon minder goed bij elkaar dan jullie dachten. Vervelend, maar dat kan gebeuren.
Blijf niet hangen uit schuld gevoel, of omdat je dan denkt dat je makkelijk opgeeft. Je hebt hem heel veel opties gegeven, en die waren allemaal niet goed genoeg. Het houdt een keer op, toch?
Luister naar je gevoel.
[...]
Ik moet goed voor mezelf nagaan hoe groot de drive nog is voor deze relatie..
Ach misschien ben ik ook wel gewoon een tut en zouden zoveel mensen me nu voor zwakkeling verklaren..
Hè rw, ik heb net heel je topic door gelezen. En pas op met bovenstaande gedachte!
Een zwakkeling is iemand die in een slechte relatie of situatie blijft, omdat dat makkelijker is dan de confrontatie aangaan. Niet iemand die inziet dat het anders moet en kan, en dat dat beter voor haar/hem/hun is
Waren jullie getrouwd met kinderen dan was het een andere discussie geweest, maar jullie wonen nog geen eens samen. Misschien passen jullie gewoon minder goed bij elkaar dan jullie dachten. Vervelend, maar dat kan gebeuren.
Blijf niet hangen uit schuld gevoel, of omdat je dan denkt dat je makkelijk opgeeft. Je hebt hem heel veel opties gegeven, en die waren allemaal niet goed genoeg. Het houdt een keer op, toch?
Luister naar je gevoel.
woensdag 16 april 2014 12:25
Een zwakkeling TO? Neehoor, waarom? Je hebt door dit hele gedoe jullie hele relatie eens goed onder de loep genomen. En daaruit blijkt dat je al vaker "dingen hebt laten gaan" omdat je geen zin had in ruzie of discussies. Dit hele samenwoonplan is echter zo groot, dat je het dit keer niet zomaar kunt laten gaan.
Ik snap jou heel goed, buiten de restschuld die zal overblijven na verkoop, loopt je nu tegen de halsstarrigheid van je vriend aan. En misschien is hij al vaker star geweest in dingen, maar die dingen waren dan voor jou makkelijker te verkroppen. Nu jouw hele leven echter mogelijk op z'n kop gezet zal worden als jij vertrekt naar Leiden, naar al zijn dingen, naar zijn leven, blijkt dat jij dat eigenlijk geen fijn plan vindt.
Net als dat hij het geen fijn plan vindt om jouw richting op te komen om daar in "jouw" leven in te voegen. Ik denk dat al die praktische zaken (restschuld, reistijd etc) eigenlijk bijzaken zijn. Het komt er volgens mij meer op neer dat de bereidheid van beide kanten om dingen "op te geven" voor deze relatie gewoon niet zo groot is. Misschien is het wel gewoon op tussen jullie en blijkt dat nu door deze enorme stap van samenwonen die op jullie pad is gekomen.
Misschien zit ik er volkomen naast hoor. Maar heb zelf ooit in een soortgelijke situatie gezeten. Ook wij kwamen er samen niet uit en langzaam werden mij de ogen geopend.. Er zijn zoveel mensen die hun liefde zonder enige twijfel naar de andere kant van de wereld volgen en ik was niet in staat om een paar honderd kilometer verderop te gaan wonen voor hem.. Toen de relatie goed tegen het licht gehouden (en er ook achter gekomen dat ik al veel meer dingen niet fijn vond, maar gewoon had laten gaan omdat het anders zo'n gedoe werd..) en er uiteindelijk -hoe verdrietig ook- een punt achter gezet..
Ik wens je heel veel sterkte TO, het is echt wel een klotesituatie
Ik snap jou heel goed, buiten de restschuld die zal overblijven na verkoop, loopt je nu tegen de halsstarrigheid van je vriend aan. En misschien is hij al vaker star geweest in dingen, maar die dingen waren dan voor jou makkelijker te verkroppen. Nu jouw hele leven echter mogelijk op z'n kop gezet zal worden als jij vertrekt naar Leiden, naar al zijn dingen, naar zijn leven, blijkt dat jij dat eigenlijk geen fijn plan vindt.
Net als dat hij het geen fijn plan vindt om jouw richting op te komen om daar in "jouw" leven in te voegen. Ik denk dat al die praktische zaken (restschuld, reistijd etc) eigenlijk bijzaken zijn. Het komt er volgens mij meer op neer dat de bereidheid van beide kanten om dingen "op te geven" voor deze relatie gewoon niet zo groot is. Misschien is het wel gewoon op tussen jullie en blijkt dat nu door deze enorme stap van samenwonen die op jullie pad is gekomen.
Misschien zit ik er volkomen naast hoor. Maar heb zelf ooit in een soortgelijke situatie gezeten. Ook wij kwamen er samen niet uit en langzaam werden mij de ogen geopend.. Er zijn zoveel mensen die hun liefde zonder enige twijfel naar de andere kant van de wereld volgen en ik was niet in staat om een paar honderd kilometer verderop te gaan wonen voor hem.. Toen de relatie goed tegen het licht gehouden (en er ook achter gekomen dat ik al veel meer dingen niet fijn vond, maar gewoon had laten gaan omdat het anders zo'n gedoe werd..) en er uiteindelijk -hoe verdrietig ook- een punt achter gezet..
Ik wens je heel veel sterkte TO, het is echt wel een klotesituatie
woensdag 16 april 2014 12:26
quote:rw_ schreef op 16 april 2014 @ 12:18:
[...]
Maar ik merk nog steeds ik ben absoluut nog niet in staat geweest de afgelopen tijd om voor mezelf te kiezen. Iets wat nu dus blijkt, dat ik dit wel heel belangrijk vind...
En dat is ook heel belangrijk! Niemand anders dan jij, denkt aan jouw belangens en geluk. Dat is inderdaad je eigen verantwoordelijkheid.
Ik heb het idee dat deze situatie je nogal een knauw heeft gegeven. Als je nu toch doorzet met samenwonen (zelfs al komt hij naar jou, maar weet je dat hij dat met tegenzin doet) ben ik bang dat het gedoemd is te mislukken. Je staat er simpelweg niet meer hetzelfde in; Blij en een tikkeltje naïef misschien. Nu zal je er vanaf het begin aan sceptisch tegenover staan, en elk klein probleempje zal iets groots worden.
Ik raad het je af na alles wat ik gelezen heb. En als je het toch wilt doorzetten, zou ik eerst even een vakantie boeken met een vriendin om het daarna echt met een schone lei verder te proberen.
[...]
Maar ik merk nog steeds ik ben absoluut nog niet in staat geweest de afgelopen tijd om voor mezelf te kiezen. Iets wat nu dus blijkt, dat ik dit wel heel belangrijk vind...
En dat is ook heel belangrijk! Niemand anders dan jij, denkt aan jouw belangens en geluk. Dat is inderdaad je eigen verantwoordelijkheid.
Ik heb het idee dat deze situatie je nogal een knauw heeft gegeven. Als je nu toch doorzet met samenwonen (zelfs al komt hij naar jou, maar weet je dat hij dat met tegenzin doet) ben ik bang dat het gedoemd is te mislukken. Je staat er simpelweg niet meer hetzelfde in; Blij en een tikkeltje naïef misschien. Nu zal je er vanaf het begin aan sceptisch tegenover staan, en elk klein probleempje zal iets groots worden.
Ik raad het je af na alles wat ik gelezen heb. En als je het toch wilt doorzetten, zou ik eerst even een vakantie boeken met een vriendin om het daarna echt met een schone lei verder te proberen.
woensdag 16 april 2014 12:28
quote:rw_ schreef op 16 april 2014 @ 10:14:
[...]
Hahahaha, ja dat ligt er dan inderdaad aan op welk vlak dat is..
Great.. moet er gewoon ff lekker om lachenO goed! Mensen met gevoel voor humor zijn beter in relativerend een probleem oplossen dan mensen die alles bloedserieus nemen, snel op hun teentjes getrapt zijn, en vol zitten met moralistische ‘principes’ en rigide meningen. Als ik nog iets over je probleem mag zeggen: waarom zou je niet van mening mogen veranderen? Ik vind je argumenten om niet te verhuizen wel steekhoudend. Ik begrijp best dat je niet met een forse restschuld wilt komen te zitten, en ook dat je het handig vindt om bij je ouders in de buurt te zitten als je een gezin krijgt. Niet iedereen heeft die behoefte, maar jij nu toevallig wel. Waarom zou je vriend zich ‘in de zeik genomen’ voelen? Je bent toch niet uit pure grilligheid, en om hem expres dwars te zitten van mening veranderd? Geen fijne start om met een restschuld te beginnen. En wat dat ‘geïsoleerd zijn’ betreft: jullie zijn toch nog jong? Jullie gaan nog veel nieuwe vrienden maken in je leven, dat komt vanzelf, door werk, hobby’s, sporten, en straks als er kinderen zijn maak je weer contacten met andere ouders. Kortom, je bouwt een leven samen op, daar kies je voor, los van je ouders. Bovendien, de afstand Leiden – Rotterdam is toch niet zó onoverkomelijk? Ik weet niet hoe vaak hij zijn vader (ouders?) wil zien maar met de trein is het ongeveer een half uur. Goed van jou dat je kennelijk op jonge leeftijd al een huis hebt gekocht trouwens. Ik vond het heel lang iets voor anderen, de èchte volwassenen....
[...]
Hahahaha, ja dat ligt er dan inderdaad aan op welk vlak dat is..
Great.. moet er gewoon ff lekker om lachenO goed! Mensen met gevoel voor humor zijn beter in relativerend een probleem oplossen dan mensen die alles bloedserieus nemen, snel op hun teentjes getrapt zijn, en vol zitten met moralistische ‘principes’ en rigide meningen. Als ik nog iets over je probleem mag zeggen: waarom zou je niet van mening mogen veranderen? Ik vind je argumenten om niet te verhuizen wel steekhoudend. Ik begrijp best dat je niet met een forse restschuld wilt komen te zitten, en ook dat je het handig vindt om bij je ouders in de buurt te zitten als je een gezin krijgt. Niet iedereen heeft die behoefte, maar jij nu toevallig wel. Waarom zou je vriend zich ‘in de zeik genomen’ voelen? Je bent toch niet uit pure grilligheid, en om hem expres dwars te zitten van mening veranderd? Geen fijne start om met een restschuld te beginnen. En wat dat ‘geïsoleerd zijn’ betreft: jullie zijn toch nog jong? Jullie gaan nog veel nieuwe vrienden maken in je leven, dat komt vanzelf, door werk, hobby’s, sporten, en straks als er kinderen zijn maak je weer contacten met andere ouders. Kortom, je bouwt een leven samen op, daar kies je voor, los van je ouders. Bovendien, de afstand Leiden – Rotterdam is toch niet zó onoverkomelijk? Ik weet niet hoe vaak hij zijn vader (ouders?) wil zien maar met de trein is het ongeveer een half uur. Goed van jou dat je kennelijk op jonge leeftijd al een huis hebt gekocht trouwens. Ik vond het heel lang iets voor anderen, de èchte volwassenen....
woensdag 16 april 2014 12:33
Ik vind het trouwens erg volwassen van je dat je je vader niet met de restschuld wilt opzadelen. Je hebt toen een volwassen beslissing genomen om een huis te kopen, en daar neem jij nu ook je verantwoordelijkheid voor, niet iemand die er buiten staat, al is het je vader. Dat is het volwassen leven, en dat is duidelijk iets waar je vriend nog niks vanaf weet.
woensdag 16 april 2014 12:34
Je bent geen zwakkeling! Zwak is niet durven nadenken je kop in het zand steken en jezelf tekort doen! Je bent juist sterk dat je durft dut nu bespreekbaar te maken!! Echt hoor. Praat jezelf niet omlaag. En 3 jaar heb je niet 'weggegooid' als je er mee stopt; jullie hebben fijne momenten enmindere gehad en allebei veel geleerd. Juist goed toch, ook al blijkt dat jullie nu weer verder jullie eigen wegen gaan.
Echt meid, niks jezelf verwijten hoor!
Echt meid, niks jezelf verwijten hoor!
woensdag 16 april 2014 12:57
quote:DappereGerbera schreef op 16 april 2014 @ 12:34:
Je bent geen zwakkeling! Zwak is niet durven nadenken je kop in het zand steken en jezelf tekort doen! Je bent juist sterk dat je durft dut nu bespreekbaar te maken!! Echt hoor. Praat jezelf niet omlaag. En 3 jaar heb je niet 'weggegooid' als je er mee stopt; jullie hebben fijne momenten enmindere gehad en allebei veel geleerd. Juist goed toch, ook al blijkt dat jullie nu weer verder jullie eigen wegen gaan.
Echt meid, niks jezelf verwijten hoor!
Je bent geen zwakkeling! Zwak is niet durven nadenken je kop in het zand steken en jezelf tekort doen! Je bent juist sterk dat je durft dut nu bespreekbaar te maken!! Echt hoor. Praat jezelf niet omlaag. En 3 jaar heb je niet 'weggegooid' als je er mee stopt; jullie hebben fijne momenten enmindere gehad en allebei veel geleerd. Juist goed toch, ook al blijkt dat jullie nu weer verder jullie eigen wegen gaan.
Echt meid, niks jezelf verwijten hoor!
woensdag 16 april 2014 13:04
quote:rw_ schreef op 16 april 2014 @ 12:07:
Ach misschien ben ik ook wel gewoon een tut en zouden zoveel mensen me nu voor zwakkeling verklaren..Ik vind je juist heel sterk. Uiteindelijk is je eigen keuze maken het beste. Je vriend, jouw ouders en zijn ouders kunnen niet beslissen hoe jij je leven moet inrichten. De keuzes die je nu maakt zijn niet makkelijk, maar je beslist wel zelf over jouw leven en jouw toekomst. Daar is veel kracht voor nodig!
Ach misschien ben ik ook wel gewoon een tut en zouden zoveel mensen me nu voor zwakkeling verklaren..Ik vind je juist heel sterk. Uiteindelijk is je eigen keuze maken het beste. Je vriend, jouw ouders en zijn ouders kunnen niet beslissen hoe jij je leven moet inrichten. De keuzes die je nu maakt zijn niet makkelijk, maar je beslist wel zelf over jouw leven en jouw toekomst. Daar is veel kracht voor nodig!
woensdag 16 april 2014 13:13
quote:raio schreef op 16 april 2014 @ 12:25:
Een zwakkeling TO? Neehoor, waarom? Je hebt door dit hele gedoe jullie hele relatie eens goed onder de loep genomen. En daaruit blijkt dat je al vaker "dingen hebt laten gaan" omdat je geen zin had in ruzie of discussies. Dit hele samenwoonplan is echter zo groot, dat je het dit keer niet zomaar kunt laten gaan.
Ik snap jou heel goed, buiten de restschuld die zal overblijven na verkoop, loopt je nu tegen de halsstarrigheid van je vriend aan. En misschien is hij al vaker star geweest in dingen, maar die dingen waren dan voor jou makkelijker te verkroppen. Nu jouw hele leven echter mogelijk op z'n kop gezet zal worden als jij vertrekt naar Leiden, naar al zijn dingen, naar zijn leven, blijkt dat jij dat eigenlijk geen fijn plan vindt.
Net als dat hij het geen fijn plan vindt om jouw richting op te komen om daar in "jouw" leven in te voegen. Ik denk dat al die praktische zaken (restschuld, reistijd etc) eigenlijk bijzaken zijn. Het komt er volgens mij meer op neer dat de bereidheid van beide kanten om dingen "op te geven" voor deze relatie gewoon niet zo groot is. Misschien is het wel gewoon op tussen jullie en blijkt dat nu door deze enorme stap van samenwonen die op jullie pad is gekomen.
Misschien zit ik er volkomen naast hoor. Maar heb zelf ooit in een soortgelijke situatie gezeten. Ook wij kwamen er samen niet uit en langzaam werden mij de ogen geopend.. Er zijn zoveel mensen die hun liefde zonder enige twijfel naar de andere kant van de wereld volgen en ik was niet in staat om een paar honderd kilometer verderop te gaan wonen voor hem.. Toen de relatie goed tegen het licht gehouden (en er ook achter gekomen dat ik al veel meer dingen niet fijn vond, maar gewoon had laten gaan omdat het anders zo'n gedoe werd..) en er uiteindelijk -hoe verdrietig ook- een punt achter gezet..
Ik wens je heel veel sterkte TO, het is echt wel een klotesituatie
Ik merkte inderdaad dat het als een baksteen op me schouders begon te liggen, dat is gewoon ongezond.
of het tussen ons beide op is, daar ben ik nog niet van overtuigd. Ik denk dat het meer van mijn kant is..
Wel super naar dat je zelf ook de situatie hebt gehad. Het is super naar om zelf de stap te nemen om te stoppen, omdat je er uit eindelijk ook iemand mee kwetst. Al geloof ik dat hij er behoorlijk last van zal krijgen, geloof ik ook dat hij vast en zeker ze leven weer oppakt. Ik zal hierna een super nare periode tegemoet gaat, waarin een stukje schuld gevoel (terecht of onterecht daar gelaten), een stukje gemis van mensen om je heen hebben, het missen van de dingen ''die zo gewoon waren'', en natuurlijk ook een stukje hem missen...
Al ben ik wel overtuigd dat na die fase voor mij veel leuks kan liggen, me huisje opnieuw inrichten, lekker daar wonen, de gezonde spanning die daarbij komt kijken. Ik wil even lekker op vakantie gaan, wie weet ga ik wel met me pa een weekje duiken in Egypte o.i.d. (gescheiden ouders, dus de quality time is dan ook wel weer leuk), me neefje van 4 mee de hort op nemen, drankje doen met vriendinnen... maar ook de rust na zo'n periode die dan aanbreekt..
Ach, als ik het vergelijk met de rest van dingen die ik heb meegemaakt zou dit een makkelijkere fase moeten zijn.. En toch valt het vies tegen!
Thanks!
Een zwakkeling TO? Neehoor, waarom? Je hebt door dit hele gedoe jullie hele relatie eens goed onder de loep genomen. En daaruit blijkt dat je al vaker "dingen hebt laten gaan" omdat je geen zin had in ruzie of discussies. Dit hele samenwoonplan is echter zo groot, dat je het dit keer niet zomaar kunt laten gaan.
Ik snap jou heel goed, buiten de restschuld die zal overblijven na verkoop, loopt je nu tegen de halsstarrigheid van je vriend aan. En misschien is hij al vaker star geweest in dingen, maar die dingen waren dan voor jou makkelijker te verkroppen. Nu jouw hele leven echter mogelijk op z'n kop gezet zal worden als jij vertrekt naar Leiden, naar al zijn dingen, naar zijn leven, blijkt dat jij dat eigenlijk geen fijn plan vindt.
Net als dat hij het geen fijn plan vindt om jouw richting op te komen om daar in "jouw" leven in te voegen. Ik denk dat al die praktische zaken (restschuld, reistijd etc) eigenlijk bijzaken zijn. Het komt er volgens mij meer op neer dat de bereidheid van beide kanten om dingen "op te geven" voor deze relatie gewoon niet zo groot is. Misschien is het wel gewoon op tussen jullie en blijkt dat nu door deze enorme stap van samenwonen die op jullie pad is gekomen.
Misschien zit ik er volkomen naast hoor. Maar heb zelf ooit in een soortgelijke situatie gezeten. Ook wij kwamen er samen niet uit en langzaam werden mij de ogen geopend.. Er zijn zoveel mensen die hun liefde zonder enige twijfel naar de andere kant van de wereld volgen en ik was niet in staat om een paar honderd kilometer verderop te gaan wonen voor hem.. Toen de relatie goed tegen het licht gehouden (en er ook achter gekomen dat ik al veel meer dingen niet fijn vond, maar gewoon had laten gaan omdat het anders zo'n gedoe werd..) en er uiteindelijk -hoe verdrietig ook- een punt achter gezet..
Ik wens je heel veel sterkte TO, het is echt wel een klotesituatie
Ik merkte inderdaad dat het als een baksteen op me schouders begon te liggen, dat is gewoon ongezond.
of het tussen ons beide op is, daar ben ik nog niet van overtuigd. Ik denk dat het meer van mijn kant is..
Wel super naar dat je zelf ook de situatie hebt gehad. Het is super naar om zelf de stap te nemen om te stoppen, omdat je er uit eindelijk ook iemand mee kwetst. Al geloof ik dat hij er behoorlijk last van zal krijgen, geloof ik ook dat hij vast en zeker ze leven weer oppakt. Ik zal hierna een super nare periode tegemoet gaat, waarin een stukje schuld gevoel (terecht of onterecht daar gelaten), een stukje gemis van mensen om je heen hebben, het missen van de dingen ''die zo gewoon waren'', en natuurlijk ook een stukje hem missen...
Al ben ik wel overtuigd dat na die fase voor mij veel leuks kan liggen, me huisje opnieuw inrichten, lekker daar wonen, de gezonde spanning die daarbij komt kijken. Ik wil even lekker op vakantie gaan, wie weet ga ik wel met me pa een weekje duiken in Egypte o.i.d. (gescheiden ouders, dus de quality time is dan ook wel weer leuk), me neefje van 4 mee de hort op nemen, drankje doen met vriendinnen... maar ook de rust na zo'n periode die dan aanbreekt..
Ach, als ik het vergelijk met de rest van dingen die ik heb meegemaakt zou dit een makkelijkere fase moeten zijn.. En toch valt het vies tegen!
Thanks!
Rise up and be the best you can be, because YOUR world is waiting for you
woensdag 16 april 2014 15:13
Weet je, je hebt ook recht op iemand die zich om jou geluk bekommert en dat ook je vriend jou graag gelukkig wil zien.
Klein voorbeeldje: mijn man en ik waren gisteren naar het consultatiebureau. Ik loop met kleine Dorian naar het hoogste aankleedkussen (man is 2 meter) en leg hem neer zodat hij als rechtshandige hem uit kan kleden (ben zelf linkshandig). Doe ik zonder nadenken. Na het gesprek, heeft man hem in de armen en legt hem andersom op het kussen, want zo kan ik hem makkelijker aankleden. Zo vanzelfsprekend, elkaar een klein beetje tegemoet komen en elkaars 'last' verlichten. Zo moet het zijn. Hij zou het heel erg moeten vinden dat jij een schuld krijgt doordat jullie willen samenwonen. Hij zou daar best iets minder overheen mogen walsen en erbij stil staan wat de gevolgen daarvan zijn.
Blijf gewoon even zitten waar je zit en overdenk je situatie nog eens. Dat kan helemaal geen kwaad.
Klein voorbeeldje: mijn man en ik waren gisteren naar het consultatiebureau. Ik loop met kleine Dorian naar het hoogste aankleedkussen (man is 2 meter) en leg hem neer zodat hij als rechtshandige hem uit kan kleden (ben zelf linkshandig). Doe ik zonder nadenken. Na het gesprek, heeft man hem in de armen en legt hem andersom op het kussen, want zo kan ik hem makkelijker aankleden. Zo vanzelfsprekend, elkaar een klein beetje tegemoet komen en elkaars 'last' verlichten. Zo moet het zijn. Hij zou het heel erg moeten vinden dat jij een schuld krijgt doordat jullie willen samenwonen. Hij zou daar best iets minder overheen mogen walsen en erbij stil staan wat de gevolgen daarvan zijn.
Blijf gewoon even zitten waar je zit en overdenk je situatie nog eens. Dat kan helemaal geen kwaad.
woensdag 16 april 2014 16:28
woensdag 16 april 2014 19:44
quote:Doreia schreef op 16 april 2014 @ 15:13:
Weet je, je hebt ook recht op iemand die zich om jou geluk bekommert en dat ook je vriend jou graag gelukkig wil zien.
Klein voorbeeldje: mijn man en ik waren gisteren naar het consultatiebureau. Ik loop met kleine Dorian naar het hoogste aankleedkussen (man is 2 meter) en leg hem neer zodat hij als rechtshandige hem uit kan kleden (ben zelf linkshandig). Doe ik zonder nadenken. Na het gesprek, heeft man hem in de armen en legt hem andersom op het kussen, want zo kan ik hem makkelijker aankleden. Zo vanzelfsprekend, elkaar een klein beetje tegemoet komen en elkaars 'last' verlichten. Zo moet het zijn. Hij zou het heel erg moeten vinden dat jij een schuld krijgt doordat jullie willen samenwonen. Hij zou daar best iets minder overheen mogen walsen en erbij stil staan wat de gevolgen daarvan zijn.
Blijf gewoon even zitten waar je zit en overdenk je situatie nog eens. Dat kan helemaal geen kwaad.precies en dat bovenstaande elkaar ontlasten elkaar gewoon een plezier doen is zo normaal ook voor ons en dat gunnen we jou ook RW liefde en respect is voor elkaar zorgen
Weet je, je hebt ook recht op iemand die zich om jou geluk bekommert en dat ook je vriend jou graag gelukkig wil zien.
Klein voorbeeldje: mijn man en ik waren gisteren naar het consultatiebureau. Ik loop met kleine Dorian naar het hoogste aankleedkussen (man is 2 meter) en leg hem neer zodat hij als rechtshandige hem uit kan kleden (ben zelf linkshandig). Doe ik zonder nadenken. Na het gesprek, heeft man hem in de armen en legt hem andersom op het kussen, want zo kan ik hem makkelijker aankleden. Zo vanzelfsprekend, elkaar een klein beetje tegemoet komen en elkaars 'last' verlichten. Zo moet het zijn. Hij zou het heel erg moeten vinden dat jij een schuld krijgt doordat jullie willen samenwonen. Hij zou daar best iets minder overheen mogen walsen en erbij stil staan wat de gevolgen daarvan zijn.
Blijf gewoon even zitten waar je zit en overdenk je situatie nog eens. Dat kan helemaal geen kwaad.precies en dat bovenstaande elkaar ontlasten elkaar gewoon een plezier doen is zo normaal ook voor ons en dat gunnen we jou ook RW liefde en respect is voor elkaar zorgen
woensdag 16 april 2014 20:54
het is goed dat je alles onder de loep neemt en zo langzamerhand tot je eigen conclusie komt.
ik zie het toch vrij simpel en heb dat al 2x gepost, doe het nog maar een keer:
een man die makkelijk omgaat met de schuld die jij zou krijgen door hem tegemoet te komen, die man moet je niet hebben.
alles valt daar onder. iets over hebben voor elkaar, het goede willen voor die ander, enzenzenz.
ga lekker voor jezelf, geniet van je vrijheid als je uitgehuild bent en dan komt er wel weer iemand.
ik zie het toch vrij simpel en heb dat al 2x gepost, doe het nog maar een keer:
een man die makkelijk omgaat met de schuld die jij zou krijgen door hem tegemoet te komen, die man moet je niet hebben.
alles valt daar onder. iets over hebben voor elkaar, het goede willen voor die ander, enzenzenz.
ga lekker voor jezelf, geniet van je vrijheid als je uitgehuild bent en dan komt er wel weer iemand.
vrijdag 18 april 2014 14:51
quote:DappereGerbera schreef op 18 april 2014 @ 11:55:
Rw hoe gaat het nu?
Hoi lieve DappereGebera,
Hoe het gaat? tja.. wat zal ik zeggen, we hebben nog even discussie gehad gisteren omdat hij bij mij in capelle komt wonen voor X periode maar hij zekerheid wil dat we daarna naar Leiden gaan en het liefst niet te lang.
Ik ga na werk naar hem toe, even stukje lopen en knopen hakken. Ben er wel een beetje klaar mee nu, krijg steeds overal 't in de schoenen geschoven en hij vind dat hij nu niks terug krijgt voor zijn ''concessie'' .. Vraag me af of het concessies zijn of dat het een logische stap is maar dat ter zijde..
Vanavond komt het verlossende woord, ik ga namelijk niet beloven dat ik na X periode WEL in leiden ga wonen. Loze beloftes heeft niemand wat aan...
Hopelijk hierna eindelijk rust,
Rw hoe gaat het nu?
Hoi lieve DappereGebera,
Hoe het gaat? tja.. wat zal ik zeggen, we hebben nog even discussie gehad gisteren omdat hij bij mij in capelle komt wonen voor X periode maar hij zekerheid wil dat we daarna naar Leiden gaan en het liefst niet te lang.
Ik ga na werk naar hem toe, even stukje lopen en knopen hakken. Ben er wel een beetje klaar mee nu, krijg steeds overal 't in de schoenen geschoven en hij vind dat hij nu niks terug krijgt voor zijn ''concessie'' .. Vraag me af of het concessies zijn of dat het een logische stap is maar dat ter zijde..
Vanavond komt het verlossende woord, ik ga namelijk niet beloven dat ik na X periode WEL in leiden ga wonen. Loze beloftes heeft niemand wat aan...
Hopelijk hierna eindelijk rust,
Rise up and be the best you can be, because YOUR world is waiting for you
vrijdag 18 april 2014 15:00
Je klinkt niet alsof je nog constructief bezig wilt met je relatie. Natuurlijk hoef je niet naar zijn pijpen te dansen. Maar als je "hopelijk hierna rust" schrijft en fantaseert hoe je in de fase na je relatie je huisje lekker opnieuw gaat inrichten...Dan vraag ik me af in hoeverre je nog echt voor je vriend wil gaan. Kan je niet beter eerlijk zijn naar hem toe en het maar gewoon uitmaken?
