Kinderen
alle pijlers
Puber zonder vrienden
woensdag 16 april 2014 10:46
Ik heb een andere account, maar vanwege herkenbaarheid heb ik even een nieuwe nick aangemaakt. Het probleem in een notendop: onze puber heeft totaal geen aansluiting bij anderen, noch op school, noch in de buurt. Hij weet niet goed wat hij tegen anderen moet zeggen, hoe hij zich moet gedragen, hoe je een vriend moet zijn. Door de school en door onszelf wordt gedacht aan een stoornis uit het autismespectrum. We zijn bezig om tests aan te vragen, maar in de tussentijd zouden we ook graag wat handvatten willen krijgen, bijvoorbeeld van ervaringsdeskundigen. Hoe kunnen we onze puber helpen aansluiting te vinden? Waar en hoe doe je dat? Bij een sportclub is (vanwege omstandigheden waarin ik omwille van de herkenbaarheid niet verder op in kan gaan) geen optie, in het verleden hebben we dit overigens wel geprobeerd. Resultaat nihil, hij deed z'n ding, liep het veld af en plofte op de achterbank zonder om te kijken naar z'n teamgenootjes.
In de buurt was er wel een klein groepje met wie hij omging, maar omdat hij eigenlijk niet kan spelen, ging dit mis. Bijvoorbeeld, bij stoeien/plagen/bal wegschoppen wordt hij boos en loopt weg. Als iemand vraagt: "Wat zullen we gaan doen?" zegt hij: "Ik weet niet, zeg jij het maar." Vervolgens vindt hij dan bijna niets leuk. Alleen tv kijken en op de Wii (bijna altijd hetzelfde spel) is leuk, maar dat willen anderen natuurlijk niet altijd, zeker niet met mooi weer. Andere interesses heeft hij niet, niet één! Dus ook niet op zichzelf- hij heeft dus eigenlijk gewoon nooit iets te doen. Wij doen uiteraard weleens iets met hem, maar school geeft ook aan dat hij ook in staat moet zijn zichzelf/met leeftijdsgenoten te vermaken, zeker op deze leeftijd. Hebben andere pubers hobby's/interesses? En zo ja, wat dan?
In de buurt was er wel een klein groepje met wie hij omging, maar omdat hij eigenlijk niet kan spelen, ging dit mis. Bijvoorbeeld, bij stoeien/plagen/bal wegschoppen wordt hij boos en loopt weg. Als iemand vraagt: "Wat zullen we gaan doen?" zegt hij: "Ik weet niet, zeg jij het maar." Vervolgens vindt hij dan bijna niets leuk. Alleen tv kijken en op de Wii (bijna altijd hetzelfde spel) is leuk, maar dat willen anderen natuurlijk niet altijd, zeker niet met mooi weer. Andere interesses heeft hij niet, niet één! Dus ook niet op zichzelf- hij heeft dus eigenlijk gewoon nooit iets te doen. Wij doen uiteraard weleens iets met hem, maar school geeft ook aan dat hij ook in staat moet zijn zichzelf/met leeftijdsgenoten te vermaken, zeker op deze leeftijd. Hebben andere pubers hobby's/interesses? En zo ja, wat dan?
woensdag 16 april 2014 12:38
Ik snap je zorgen TO. Maar mijn advies is ook: laat hem. En vooral: accepteer hem zoals hij is op dit moment. Ookal had jij zelf liever gezien dat hij anders is en veel vrienden en interesses heeft. Dat is nu niet zo en het ergste voor een kind is als hij voelt dat zijn ouders hem ook al afkeuren. En misschien heeft hij wel geen stoornis maar is hij erg introvert. Je kunt hem in ieder geval binnen jullie gezin wat sociale vaardigheden bijbrengen. Maar laat vooral merken dat je hem accepteert en vanuit die positie krijgt hij misschien ook zelf zin om iets te gaan ondernemen...en zo niet: ook goed.
woensdag 16 april 2014 12:39
Je zegt dat hij boodschappen doen leuk vindt. Is het een idee om hem af en toe zelf eens boodschappen te laten doen en te laten koken? Die wereldgerechten van de Knorr kun je bijna niet laten mislukken, gewoon de instructies opvolgen.
Of je vraagt hem om met een recept eens (eenvoudige) koekjes te bakken voor in het weekeinde. In het begin zul je daar veel op moeten sturen en helpen, maar op een gegeven moment zal dat echt makkelijker gaan. En het gaat hem heel veel gedoe schelen als hij straks op zichzelf woont.
Geef duidelijk aan dat het niet erg is als het mislukt (en zorg dat je een paar pizza's in de vriezer hebt/koekjes in de voorraad hebt). En als het lukt, hem heel veel de hemel in prijzen. En als hij daar lol in heeft, naar een kookclubje sturen .
Of je vraagt hem om met een recept eens (eenvoudige) koekjes te bakken voor in het weekeinde. In het begin zul je daar veel op moeten sturen en helpen, maar op een gegeven moment zal dat echt makkelijker gaan. En het gaat hem heel veel gedoe schelen als hij straks op zichzelf woont.
Geef duidelijk aan dat het niet erg is als het mislukt (en zorg dat je een paar pizza's in de vriezer hebt/koekjes in de voorraad hebt). En als het lukt, hem heel veel de hemel in prijzen. En als hij daar lol in heeft, naar een kookclubje sturen .
woensdag 16 april 2014 12:43
@riannerianne
De kampen die ik genoemd heb, hebben over het algemeen veel ervaring met kinderen/pubers die sociaal buiten de boot vallen. Vooruit, bij de scouting en fantasykamp weet ik het niet zeker.
Ik heb als kind, begeleiding en ondertussen vanuit mijn werk ervaring met de kampen van VvW (wiskunde), JWG (sterrenkunde), NJG (geschiedenis) en zij kijken niet op van wat autistische of hoogbegaafde trekjes. Iemand die op het reguliere onderwijs meekomt als buitenbeentje, zal daar doorgaans in de middenmoot terechtkomen.
Voor de eigenwaarde van een kind/jongere kan het heel waardevol zijn te ervaren dat er een groep is waar je voldoet aan de norm.
Leuk voorbeeld:
Kind doet wat voor zichzelf (zeg: lezen). Ander kind gaat ernaast zitten, gaat prutsen met camera. Twee sluiten aan, kletsen. Kind 1+2 gaan stoïcijns door. Kind 1 sluit aan bij gesprek, besluit wordt genomen om spel te doen, kind 2 blijft prutsen. Andere kinderen sluiten aan. Kind 4 komt er ook bij zitten, gaat lezen. Uiteindelijk zit er een groep. Twee ervan zijn voor zichzelf bezig.
Als je vraagt aan iemand van de groep met wie ze een spel hebben gespeeld, wordt iedereen genoemd. Ook de twee die voor zichzelf bezig waren en in feite niet meededen.
Sowieso is het grappig om te zien dat pubers samenklitten. Ook (juist) wanneer ze iets voor zichzelf doen. Trossen in zichzelf gekeerde pubers.
De kampen die ik genoemd heb, hebben over het algemeen veel ervaring met kinderen/pubers die sociaal buiten de boot vallen. Vooruit, bij de scouting en fantasykamp weet ik het niet zeker.
Ik heb als kind, begeleiding en ondertussen vanuit mijn werk ervaring met de kampen van VvW (wiskunde), JWG (sterrenkunde), NJG (geschiedenis) en zij kijken niet op van wat autistische of hoogbegaafde trekjes. Iemand die op het reguliere onderwijs meekomt als buitenbeentje, zal daar doorgaans in de middenmoot terechtkomen.
Voor de eigenwaarde van een kind/jongere kan het heel waardevol zijn te ervaren dat er een groep is waar je voldoet aan de norm.
Leuk voorbeeld:
Kind doet wat voor zichzelf (zeg: lezen). Ander kind gaat ernaast zitten, gaat prutsen met camera. Twee sluiten aan, kletsen. Kind 1+2 gaan stoïcijns door. Kind 1 sluit aan bij gesprek, besluit wordt genomen om spel te doen, kind 2 blijft prutsen. Andere kinderen sluiten aan. Kind 4 komt er ook bij zitten, gaat lezen. Uiteindelijk zit er een groep. Twee ervan zijn voor zichzelf bezig.
Als je vraagt aan iemand van de groep met wie ze een spel hebben gespeeld, wordt iedereen genoemd. Ook de twee die voor zichzelf bezig waren en in feite niet meededen.
Sowieso is het grappig om te zien dat pubers samenklitten. Ook (juist) wanneer ze iets voor zichzelf doen. Trossen in zichzelf gekeerde pubers.
woensdag 16 april 2014 12:48
quote:Rooss4 schreef op 16 april 2014 @ 12:03:
[...]
Wat goed dat je dit schrijft maar wat een schrijnend verhaal. Die opgelegde sociale normen zijn gewoon totaal achterhaald. Gelukkig dat veel kinderen van nu gewoon zichzelf mogen zijn en geen vrienden moeten faken om hun ouders van de nek te houden.
Zo ontzettend sneu.Wat fijn (serieus bedoeld) dat jij meemaakt dat kinderen tegenwoordig zichzelf mogen zijn en geen vriendschappen hoeven te faken. Ik merk tot mijn verdriet en frustratie toch nog regelmatig dat kinderen die weinig met leeftijdgenoten hebben door een volwassen pleinwacht op het schoolplein worden weggeduwd met de mededeling: "Ga jij eens met iemand van je eigen leeftijd spelen." En niet zelden gebeurt dat niet zachtzinnig.
[...]
Wat goed dat je dit schrijft maar wat een schrijnend verhaal. Die opgelegde sociale normen zijn gewoon totaal achterhaald. Gelukkig dat veel kinderen van nu gewoon zichzelf mogen zijn en geen vrienden moeten faken om hun ouders van de nek te houden.
Zo ontzettend sneu.Wat fijn (serieus bedoeld) dat jij meemaakt dat kinderen tegenwoordig zichzelf mogen zijn en geen vriendschappen hoeven te faken. Ik merk tot mijn verdriet en frustratie toch nog regelmatig dat kinderen die weinig met leeftijdgenoten hebben door een volwassen pleinwacht op het schoolplein worden weggeduwd met de mededeling: "Ga jij eens met iemand van je eigen leeftijd spelen." En niet zelden gebeurt dat niet zachtzinnig.
woensdag 16 april 2014 12:50
quote:toos_inspiratieloos schreef op 16 april 2014 @ 12:22:
@Bellatrix Dus als je wil dat je kind gewoon een beetje beter in zijn/haar vel komt te zitten in plaats van sociale outcast te zijn en het behang van de muren af te vervelen, dan ben je een dwingeland? We maken ons oprecht zorgen om ons kind, niet omdat hij nou van ons zo dik in de vrienden hoeft te zitten (ik zit zelf ook liever in de bieb dan op een feestje) maar omdat hij zichzelf niet "aan" kan zetten om iets te doen/leuk te vinden. Daar heeft hij dan toch blijkbaar/misschien anderen voor nodig, en daarnaast heb je ook gewoon sociale vaardigheden nodig om je te handhaven in je buurt/op het werk. Toch?
Sorry TO. Ik heb verkeerd gelezen.
Ik werd even kriebelig van het "Hij moet op scouting, sport, clubjes, huphup" maar dat kwam inderdaad niet van jou.
Blijft over dat ik nog steeds van menign ben dat de ene mens socialer is dan de andere. Ik blink er zelf ok niet in uit.
Beetje wat Noreservations schetst.
Maar ik lees dat een test in de pijplijn zit. Wacht die eerst eens af zou ik zeggen.
@Bellatrix Dus als je wil dat je kind gewoon een beetje beter in zijn/haar vel komt te zitten in plaats van sociale outcast te zijn en het behang van de muren af te vervelen, dan ben je een dwingeland? We maken ons oprecht zorgen om ons kind, niet omdat hij nou van ons zo dik in de vrienden hoeft te zitten (ik zit zelf ook liever in de bieb dan op een feestje) maar omdat hij zichzelf niet "aan" kan zetten om iets te doen/leuk te vinden. Daar heeft hij dan toch blijkbaar/misschien anderen voor nodig, en daarnaast heb je ook gewoon sociale vaardigheden nodig om je te handhaven in je buurt/op het werk. Toch?
Sorry TO. Ik heb verkeerd gelezen.
Ik werd even kriebelig van het "Hij moet op scouting, sport, clubjes, huphup" maar dat kwam inderdaad niet van jou.
Blijft over dat ik nog steeds van menign ben dat de ene mens socialer is dan de andere. Ik blink er zelf ok niet in uit.
Beetje wat Noreservations schetst.
Maar ik lees dat een test in de pijplijn zit. Wacht die eerst eens af zou ik zeggen.
Trouwe onderdaan van Zijne Majesteiten Kater I en II
woensdag 16 april 2014 12:58
Graag gedaan!
Er zijn ook veel kampen voor jongeren met een autistische stoornis maar hij kan ook prima mee naar een gewoon kamp. Misschien zelfs wel naar Frankrijk ofzo om te kamperen.
Geef hem eens de opdracht om er zelf een uit te zoeken uit een aantal opties (bv de site van YMCA en van Simbo) en bespreek die dan. Als hij ergens tegenaan loopt hoor je het dan ook. Ze hebben ook open dagen om vragen te stellen en ongeveer de helft van de kinderen komt alleen!
Er zijn ook veel kampen voor jongeren met een autistische stoornis maar hij kan ook prima mee naar een gewoon kamp. Misschien zelfs wel naar Frankrijk ofzo om te kamperen.
Geef hem eens de opdracht om er zelf een uit te zoeken uit een aantal opties (bv de site van YMCA en van Simbo) en bespreek die dan. Als hij ergens tegenaan loopt hoor je het dan ook. Ze hebben ook open dagen om vragen te stellen en ongeveer de helft van de kinderen komt alleen!
Geniet van elke dag!
woensdag 16 april 2014 13:10
quote:sterrenregen schreef op 16 april 2014 @ 12:07:
[...]
Ik heb geen autistme dus ik weet ook niet hoe zoiets voelt (goh) Maar heb jij dan nooit de behoefte om dingen met vrienden te bespreken?
Ik snap je denkwijze heel goed hoor, ik moet er zelf ook niet aan denken om nooit een gesprek op niveau te kunnen voeren maar mijn zoon heeft deze behoefte inderdaad niet.
Als typisch gevalletje Asperger heeft hij wel de behoefte om tegen iemand aan te praten maar op feedback zit hij niet te wachten? Mijn mening? Neeee.. boring!!
Andermans verhaal? Neee... boring!!
En als er niemand is kletst hij tegen zichzelf. Het is geen echt uitwisselen wat hij doet, het is aanpraten en als ik met mijn rug naar hem toe zit is het ook goed.
Zijn beleving van communicatie ligt zo mijlenver bij die van jou en mij vandaan.
[...]
Ik heb geen autistme dus ik weet ook niet hoe zoiets voelt (goh) Maar heb jij dan nooit de behoefte om dingen met vrienden te bespreken?
Ik snap je denkwijze heel goed hoor, ik moet er zelf ook niet aan denken om nooit een gesprek op niveau te kunnen voeren maar mijn zoon heeft deze behoefte inderdaad niet.
Als typisch gevalletje Asperger heeft hij wel de behoefte om tegen iemand aan te praten maar op feedback zit hij niet te wachten? Mijn mening? Neeee.. boring!!
Andermans verhaal? Neee... boring!!
En als er niemand is kletst hij tegen zichzelf. Het is geen echt uitwisselen wat hij doet, het is aanpraten en als ik met mijn rug naar hem toe zit is het ook goed.
Zijn beleving van communicatie ligt zo mijlenver bij die van jou en mij vandaan.
woensdag 16 april 2014 13:17
quote:WishfulThinking schreef op 16 april 2014 @ 12:48:
[...]
Wat fijn (serieus bedoeld) dat jij meemaakt dat kinderen tegenwoordig zichzelf mogen zijn en geen vriendschappen hoeven te faken. Ik merk tot mijn verdriet en frustratie toch nog regelmatig dat kinderen die weinig met leeftijdgenoten hebben door een volwassen pleinwacht op het schoolplein worden weggeduwd met de mededeling: "Ga jij eens met iemand van je eigen leeftijd spelen." En niet zelden gebeurt dat niet zachtzinnig.
Ja en dat is heel sneu.
Ook ik had verwachtingen toen ik kinderen kreeg, ook ik zag een achtertuin vol met gezellig spelende kindjes voor me, meisjesbezoek als de puberleeftijd zou naderen en meer van zulks moois.
Maar nu zijn ze in de pubertijd en het meiden gegiebel is nog steeds een ver van mijn bed show. Hun enige innige relatie is die met hun computer, goddank hebben ze broers, ze worden sort of gedwongen om soms enige communicatieve skills te oefenen.
Het loslaten van mijn idee van geluk is best een proces geweest en ik kan niet even van anderen verwachten dat zij dat proces ook kennen. Daarom is het prima als een buitenstaander vindt dat ze met anderen zouden moeten optrekken. Ik weet beter.
[...]
Wat fijn (serieus bedoeld) dat jij meemaakt dat kinderen tegenwoordig zichzelf mogen zijn en geen vriendschappen hoeven te faken. Ik merk tot mijn verdriet en frustratie toch nog regelmatig dat kinderen die weinig met leeftijdgenoten hebben door een volwassen pleinwacht op het schoolplein worden weggeduwd met de mededeling: "Ga jij eens met iemand van je eigen leeftijd spelen." En niet zelden gebeurt dat niet zachtzinnig.
Ja en dat is heel sneu.
Ook ik had verwachtingen toen ik kinderen kreeg, ook ik zag een achtertuin vol met gezellig spelende kindjes voor me, meisjesbezoek als de puberleeftijd zou naderen en meer van zulks moois.
Maar nu zijn ze in de pubertijd en het meiden gegiebel is nog steeds een ver van mijn bed show. Hun enige innige relatie is die met hun computer, goddank hebben ze broers, ze worden sort of gedwongen om soms enige communicatieve skills te oefenen.
Het loslaten van mijn idee van geluk is best een proces geweest en ik kan niet even van anderen verwachten dat zij dat proces ook kennen. Daarom is het prima als een buitenstaander vindt dat ze met anderen zouden moeten optrekken. Ik weet beter.
woensdag 16 april 2014 13:24
quote:poldervrouw schreef op 16 april 2014 @ 12:04:
[...]
Niet iedereen ziet dat zo en wil dat ook. Dat kan je niet forceren. Sommige mensen zijn nu eenmaal einzelgängers. Dat wij dat als ouder niet fijn vinden is eigenlijk ons probleem. Kijk goed naar je kind. Als hij écht geen behoefte heeft aan vrienden (en ja. Dat kan op latere leeftijd nog veranderen ) en niet ongelukkig os. Zou ik zeggen laat hem.Klopt... alleeen voor je sociale kant is het niet goed. Hoe ouder je word, joe moeilijker het is om vrienden te maken
[...]
Niet iedereen ziet dat zo en wil dat ook. Dat kan je niet forceren. Sommige mensen zijn nu eenmaal einzelgängers. Dat wij dat als ouder niet fijn vinden is eigenlijk ons probleem. Kijk goed naar je kind. Als hij écht geen behoefte heeft aan vrienden (en ja. Dat kan op latere leeftijd nog veranderen ) en niet ongelukkig os. Zou ik zeggen laat hem.Klopt... alleeen voor je sociale kant is het niet goed. Hoe ouder je word, joe moeilijker het is om vrienden te maken
Trots!
woensdag 16 april 2014 13:26
quote:Als typisch gevalletje Asperger heeft hij wel de behoefte om tegen iemand aan te praten maar op feedback zit hij niet te wachten? Mijn mening? Neeee.. boring!!
Ah, de gesprekstechniek "bomen"! Heb je wel eens de variant "synchroonbomen" geprobeerd? Dan vertel je beide je verhaal, blijf je erbij en na je eigen verhaal reageer je op dat van de ander. Voor een buitenstaander onbegrijpelijk, maar op het eind heb je beide je zegje kunnen doen.
Mensen die tegen je aanbomen kun je beter niet onderbreken, want dan beginnen ze opnieuw.
Een gouden vraag die je kan stellen: wat wil je dat ik met deze informatie doe? 9 van de 10 keer is het antwoord "ter kennis aannemen" of iets in die strekking.
Vooral pubers hebben door hun ego-denken niet door dat hun brainfart jouw niet veel kan interesseren, maar willen deze wel ventileren.
Ah, de gesprekstechniek "bomen"! Heb je wel eens de variant "synchroonbomen" geprobeerd? Dan vertel je beide je verhaal, blijf je erbij en na je eigen verhaal reageer je op dat van de ander. Voor een buitenstaander onbegrijpelijk, maar op het eind heb je beide je zegje kunnen doen.
Mensen die tegen je aanbomen kun je beter niet onderbreken, want dan beginnen ze opnieuw.
Een gouden vraag die je kan stellen: wat wil je dat ik met deze informatie doe? 9 van de 10 keer is het antwoord "ter kennis aannemen" of iets in die strekking.
Vooral pubers hebben door hun ego-denken niet door dat hun brainfart jouw niet veel kan interesseren, maar willen deze wel ventileren.
woensdag 16 april 2014 13:27
quote:banaanaap schreef op 16 april 2014 @ 12:43:
@riannerianne
De kampen die ik genoemd heb, hebben over het algemeen veel ervaring met kinderen/pubers die sociaal buiten de boot vallen. Vooruit, bij de scouting en fantasykamp weet ik het niet zeker.
Het gaat niet om de begeleiding, maar om het kind. Ik had het een gruwel gevonden, verplicht op kamp.
Ben ook bij tijd en wijle een einzelgänger.
@riannerianne
De kampen die ik genoemd heb, hebben over het algemeen veel ervaring met kinderen/pubers die sociaal buiten de boot vallen. Vooruit, bij de scouting en fantasykamp weet ik het niet zeker.
Het gaat niet om de begeleiding, maar om het kind. Ik had het een gruwel gevonden, verplicht op kamp.
Ben ook bij tijd en wijle een einzelgänger.
woensdag 16 april 2014 13:46
Ik ben zelf ook als kind meegegaan op kamp en ken veel einzelgängers. Sowieso is zo'n 90% van de deelnemers een buitenbeentje op school.
Wat ik probeer te zeggen is dat er daar juist veel plek en ruimte is om je eigen gang te gaan.
De pubertijd is de tijd waarin een individu zich ontwikkeld en leert deze te plaatsen in de gemeenschap en samenleving. Het is heel waardevol om te leren dat het OK is om je eigen gang te gaan en dat er meer mensen zijn met diezelfde behoeften. Op school en in de thuissituatie kan zoon van TO deze voorbeelden niet vinden.
Dan moet je op zoek naar terreinen waar de kans groot is om deze te vinden: een niche-hobby, bijbaan, vrijwilligerswerk.
Jongeren kun je grofweg in twee groepen verdelen als het om leren gaat. De een vaart goed bij leren vanuit eigen initiatief, intrinsieke motivatie (waar de laatste jaren meer aandacht voor is). De ander heeft een breed aanbod nodig om zich te ontwikkelen (klassiek onderwijs is hierop gebaseerd, tegenwoordig een ondergeschoven kindje).
Zoon van TO lijkt in de tweede groep te vallen. Waarom zou je daar je opvoedstijl niet op aanpassen?
Wat ik probeer te zeggen is dat er daar juist veel plek en ruimte is om je eigen gang te gaan.
De pubertijd is de tijd waarin een individu zich ontwikkeld en leert deze te plaatsen in de gemeenschap en samenleving. Het is heel waardevol om te leren dat het OK is om je eigen gang te gaan en dat er meer mensen zijn met diezelfde behoeften. Op school en in de thuissituatie kan zoon van TO deze voorbeelden niet vinden.
Dan moet je op zoek naar terreinen waar de kans groot is om deze te vinden: een niche-hobby, bijbaan, vrijwilligerswerk.
Jongeren kun je grofweg in twee groepen verdelen als het om leren gaat. De een vaart goed bij leren vanuit eigen initiatief, intrinsieke motivatie (waar de laatste jaren meer aandacht voor is). De ander heeft een breed aanbod nodig om zich te ontwikkelen (klassiek onderwijs is hierop gebaseerd, tegenwoordig een ondergeschoven kindje).
Zoon van TO lijkt in de tweede groep te vallen. Waarom zou je daar je opvoedstijl niet op aanpassen?
woensdag 16 april 2014 13:46
quote:Rooss4 schreef op 16 april 2014 @ 13:10:
[...]
Ik snap je denkwijze heel goed hoor, ik moet er zelf ook niet aan denken om nooit een gesprek op niveau te kunnen voeren maar mijn zoon heeft deze behoefte inderdaad niet.
Als typisch gevalletje Asperger heeft hij wel de behoefte om tegen iemand aan te praten maar op feedback zit hij niet te wachten? Mijn mening? Neeee.. boring!!
Andermans verhaal? Neee... boring!!
En als er niemand is kletst hij tegen zichzelf. Het is geen echt uitwisselen wat hij doet, het is aanpraten en als ik met mijn rug naar hem toe zit is het ook goed.
Zijn beleving van communicatie ligt zo mijlenver bij die van jou en mij vandaan.
Dat lijkt me echt heel lastig! Juist omdat het inderdaad zo anders is. Wat wij als "normaal" ervaren kan voor iemand met autistme dus juist raar zijn en andersom....
Ik kan me voorstellen dat als de zoon van TO autistme heeft dat het leggen van contacten sowieso in de weg staat omdat veel mensen hem niet begrijpen.
[...]
Ik snap je denkwijze heel goed hoor, ik moet er zelf ook niet aan denken om nooit een gesprek op niveau te kunnen voeren maar mijn zoon heeft deze behoefte inderdaad niet.
Als typisch gevalletje Asperger heeft hij wel de behoefte om tegen iemand aan te praten maar op feedback zit hij niet te wachten? Mijn mening? Neeee.. boring!!
Andermans verhaal? Neee... boring!!
En als er niemand is kletst hij tegen zichzelf. Het is geen echt uitwisselen wat hij doet, het is aanpraten en als ik met mijn rug naar hem toe zit is het ook goed.
Zijn beleving van communicatie ligt zo mijlenver bij die van jou en mij vandaan.
Dat lijkt me echt heel lastig! Juist omdat het inderdaad zo anders is. Wat wij als "normaal" ervaren kan voor iemand met autistme dus juist raar zijn en andersom....
Ik kan me voorstellen dat als de zoon van TO autistme heeft dat het leggen van contacten sowieso in de weg staat omdat veel mensen hem niet begrijpen.
woensdag 16 april 2014 14:07
Wat me opvalt is dat hij extreem veel kaders nodig heeft. Vanuit jouw voorbeelden wil hij alle details weten van een opdracht (de stok, bakje cherrytomaten). Zou het kunnen dat dit ook het probleem is met zichzelf vermaken of jullie ideeën? Misschien is alles hem niet concreet genoeg en hij vindt het lijkt het wel erg moeilijk om dat zelf te bedenken/te bepalen. Bijvoorbeeld het lezen van een boek: welk boek dan en waar moet ik gaan zitten en hoe lang moet ik dan lezen? Omgang met anderen is sowieso al abstract omdat je nooit precies weet hoe een ander op je reageert. Misschien wil hij graag precies tot in detail weten wat er van hem wordt verwacht en ervaart hij dat dat niet kan (hoe ouder je wordt, hoe meer je zelf moet kunnen doen en bedenken) en slaat dat hem zo lam.
woensdag 16 april 2014 14:12
quote:toos_inspiratieloos schreef op 16 april 2014 @ 12:22:
@Noreservations Mag ik vragen wat jij verstaat onder "lekker thuis blijven" in het weekend? Heb je dan hobby's/interesses/bezigheden of zit je op de bank en wacht je totdat het weer tijd is om naar het werk te gaan? Oprechte vraag, geen aanval!
Thuis werken.
Film kijken.
Me inlezen in m'n hobby's (of obsessies zoals mensen misschien zouden zeggen).
Ik hoef gewoon niet zo nodig het huis uit en met mensen om te gaan. Iemand bij de supermarkt tegenkomen en mee praten, die ik daarna nooit meer zie vind ik prima. Of ik nou met jou praat of met iemand die ik al jaren ken, maakt voor mij niet zo heel veel verschil.
Eigenlijk is iemand die ik niet ken beter. Dat schept geen verwachtingen of verplichtingen.
Daarom is dit forum handig. Als ik morgen nooit meer terugkom, zal het niemand opvallen.
@Noreservations Mag ik vragen wat jij verstaat onder "lekker thuis blijven" in het weekend? Heb je dan hobby's/interesses/bezigheden of zit je op de bank en wacht je totdat het weer tijd is om naar het werk te gaan? Oprechte vraag, geen aanval!
Thuis werken.
Film kijken.
Me inlezen in m'n hobby's (of obsessies zoals mensen misschien zouden zeggen).
Ik hoef gewoon niet zo nodig het huis uit en met mensen om te gaan. Iemand bij de supermarkt tegenkomen en mee praten, die ik daarna nooit meer zie vind ik prima. Of ik nou met jou praat of met iemand die ik al jaren ken, maakt voor mij niet zo heel veel verschil.
Eigenlijk is iemand die ik niet ken beter. Dat schept geen verwachtingen of verplichtingen.
Daarom is dit forum handig. Als ik morgen nooit meer terugkom, zal het niemand opvallen.
woensdag 16 april 2014 14:19
quote:maree schreef op 16 april 2014 @ 14:07:
Bijvoorbeeld het lezen van een boek: welk boek dan en waar moet ik gaan zitten en hoe lang moet ik dan lezen?
Misschien wil hij graag precies tot in detail weten wat er van hem wordt verwacht en ervaart hij dat dat niet kan (hoe ouder je wordt, hoe meer je zelf moet kunnen doen en bedenken) en slaat dat hem zo lam.
Dat lam slaan, omdat dingen niet helemaal duidelijk zijn is erg herkenbaar. Kan zomaar een uur voor me uitstaren, omdat ik niet kan beginnen, omdat ik niet weet wat er precies moet gebeuren, of hoelang.
Ik heb een timetimerhorloge ( http://www.timetimer.nl ). Die stel ik in op bijvoorbeeld een kwartier. In dat kwartier kan ik dan bijvoorbeeld iets dat ik moet doen uitschrijven in stappen.
* chloor en wegwerpschoonmaakdoekjes pakken
* bril omhoog doen
* chloor in de wc gooien
* met wegwerpdoekje volgende dingen schoonmaken:
* de kraan en fontijntje
* lichtknopje
* doortrekknop
* deksel en bril wc
* Met borstel de pot borstelen
* doortrekken
En dan de timetimer weer op een kwartier zetten, zodat ik precies zie hoe lang ik me met het schoonmaken van de wc ga bezig houden. Dat geeft rust en ik doen nog eens iets nuttigs.
Bijvoorbeeld het lezen van een boek: welk boek dan en waar moet ik gaan zitten en hoe lang moet ik dan lezen?
Misschien wil hij graag precies tot in detail weten wat er van hem wordt verwacht en ervaart hij dat dat niet kan (hoe ouder je wordt, hoe meer je zelf moet kunnen doen en bedenken) en slaat dat hem zo lam.
Dat lam slaan, omdat dingen niet helemaal duidelijk zijn is erg herkenbaar. Kan zomaar een uur voor me uitstaren, omdat ik niet kan beginnen, omdat ik niet weet wat er precies moet gebeuren, of hoelang.
Ik heb een timetimerhorloge ( http://www.timetimer.nl ). Die stel ik in op bijvoorbeeld een kwartier. In dat kwartier kan ik dan bijvoorbeeld iets dat ik moet doen uitschrijven in stappen.
* chloor en wegwerpschoonmaakdoekjes pakken
* bril omhoog doen
* chloor in de wc gooien
* met wegwerpdoekje volgende dingen schoonmaken:
* de kraan en fontijntje
* lichtknopje
* doortrekknop
* deksel en bril wc
* Met borstel de pot borstelen
* doortrekken
En dan de timetimer weer op een kwartier zetten, zodat ik precies zie hoe lang ik me met het schoonmaken van de wc ga bezig houden. Dat geeft rust en ik doen nog eens iets nuttigs.
woensdag 16 april 2014 14:21
Dat is ons dus ook al opgevallen, Maree. Alles, alles, alles moet bekaderd worden. Bijv. familie op visite: Wie krijgt er een hand? Wie krijgt er een kus? Waarom die wel en die niet? Hoeveel kussen? Welke kant eerst? Dit hebben we dus echt geoefend op een gegeven moment, man en ik de kamer uit en dan binnenkomen als zogenaamde visite.
Met boeken werkt het niet, "ga op de bank zitten en lees Harry Potter tot bladzijde 30," resulteerde wel in tot op blz 30 lezen (en dan ook echt desnoods afbreken middenin een zin, want het hoefde maar tot bladzijde 30 en dat is niet blz 31, ook niet als de zin niet afgelopen is) maar hij had geen idee waar het verhaal over ging en wat er in gebeurde. Teksten 'pakken' hem niet, hij heeft ook geen idee wat wel en niet belangrijk is voor het verhaal. Strips zouden overzichtelijker moeten zijn, maar daar vindt hij niets aan. Hij leest met een stalen gezicht de Donald Duck (als het moet) en als je vraagt waar het over ging, zegt hij iets als: "Over een eend met drie kinderen en die was boos."
Met boeken werkt het niet, "ga op de bank zitten en lees Harry Potter tot bladzijde 30," resulteerde wel in tot op blz 30 lezen (en dan ook echt desnoods afbreken middenin een zin, want het hoefde maar tot bladzijde 30 en dat is niet blz 31, ook niet als de zin niet afgelopen is) maar hij had geen idee waar het verhaal over ging en wat er in gebeurde. Teksten 'pakken' hem niet, hij heeft ook geen idee wat wel en niet belangrijk is voor het verhaal. Strips zouden overzichtelijker moeten zijn, maar daar vindt hij niets aan. Hij leest met een stalen gezicht de Donald Duck (als het moet) en als je vraagt waar het over ging, zegt hij iets als: "Over een eend met drie kinderen en die was boos."
woensdag 16 april 2014 14:32
Dat uitschrijven Noreservations, doe jij dat met (bijna) alles? Het voorbeeld van dat toilet schoonmaken, dat lijkt erg op onze zoon. Die moest van ons op een gegeven moment meedraaien in ons afwasschema, gottegot dat werd een klein drama
We dachten dat hij ons vaak genoeg had zien afwassen om te weten hoe het moet: afspoelen, warm water in de bak, drupje sop erbij, afwassen, in het rek zetten en klaar. Maar nee. Eerst werd er afgewassen zonder sop. Toen met sop, maar in koud water. Toen bleek het sop na drie afwasbeurten op, omdat hij er een halve fles in kiepert.
Inmiddels wast hij af mét warm water en gebruikt hij iets minder afwasmiddel, maar nog altijd wordt de bak gevuld tot de rand en zitten de zeepbellen tot aan de onderrand van de kastjes. In de tijd dat hij de vaat doet, zouden man of ik 'm vier keer gedaan hebben en dit is de reden dat man zelf altijd afspoelt van te voren, want anders zijn we tig liter water kwijt. En nog krijg ik vragen als: "Moeten die kopjes boven- of onderin het afdruiprek?" en "Is het erg als de ovenschaal niet meer in het rek past?" Maar we laten hem z'n gangetje gaan en zijn altijd trots als de vaat weer gedaan is
We dachten dat hij ons vaak genoeg had zien afwassen om te weten hoe het moet: afspoelen, warm water in de bak, drupje sop erbij, afwassen, in het rek zetten en klaar. Maar nee. Eerst werd er afgewassen zonder sop. Toen met sop, maar in koud water. Toen bleek het sop na drie afwasbeurten op, omdat hij er een halve fles in kiepert.
Inmiddels wast hij af mét warm water en gebruikt hij iets minder afwasmiddel, maar nog altijd wordt de bak gevuld tot de rand en zitten de zeepbellen tot aan de onderrand van de kastjes. In de tijd dat hij de vaat doet, zouden man of ik 'm vier keer gedaan hebben en dit is de reden dat man zelf altijd afspoelt van te voren, want anders zijn we tig liter water kwijt. En nog krijg ik vragen als: "Moeten die kopjes boven- of onderin het afdruiprek?" en "Is het erg als de ovenschaal niet meer in het rek past?" Maar we laten hem z'n gangetje gaan en zijn altijd trots als de vaat weer gedaan is
woensdag 16 april 2014 14:36
TO ik begrijp heel goed dat jullie je zorgen maken. Geen enkele goede ouder wil dat zijn kind een sociale outcast of kluizenaar wordt (met alle vaak negatieve gevolgen van dien). Nu is hij op een leeftijd dat je hem nog kunt vormen. Als je alles maar zo laat omdat "hij nu eenmaal zo is" zoals sommige mensen zeggen dan kan je er later niets meer mee. Terwijl er wellicht veel verbetering mogelijk is. Hij is nu nog jong dus goed dat jullie er wat aan doen!
Een aantal tips:
- Bespreek jullie zorgen op een eerlijke en rustige manier met hem. Leg hem ook uit waarom sociale vaardigheden, vrienden en een hobby etc belangrijk zijn. Veel pubers leven in het nu en kijken niet naar de toekomst. Vaak kunnen ze niet overzien dat vaardigheden die je nu leert van belang kunnen zijn in de toekomst.
- Geef meer structuur aan zijn leven. Stel een weekschema op met alles wat hij in een week moet doen. Met tijden erbij. Dus zaken als persoonlijke verzorging, naar school gaan, huiswerk, klussen in huis, vrije tijd, bedtijd etc. Geef hem meer inzicht in zijn dag en in zijn week. Wellicht heeft hij gewoon geen overzicht. Verder hoeven jullie niet iedere keer iets te bedenken wat hij moet gaan doen. Iedereen weet vooraf waar hij aan toe is. Scheelt een boel gezeur.
- Ga samen actief op zoek naar een eenvoudige bijbaan. Hij verdient geld, doet werknemersvaardigheden op (op tijd komen, je aan afspraken houden, problemen oplossen, functioneren onder een baas en met collega's) en heeft wat te doen. Vraag als ouders rond in jullie omgeving (heel veel bijbanen gaan via via). Help hem met solliciteren en zoeken naar een baan (dus ook controleren of hij zich echt heeft gemeld).
- Veel gemeentes geven ieder jaar een gids uit met het cursusbaanbod van de gemeentelijke instanties. Daarin staat het aanbod aan tal van cursussen. Neem dit eens samen met hem door en geef aan dat hij daar iets uitzoekt.
- Eis in ieder geval dat hij minimaal 1x per week iets buiten de deur gaat doen. Hij mag zelf weten wat (sportclub, vereniging, cursus, vrijwilligerswerk etc.
- Ook het zomerkamp wat hier is genoemd lijkt mij erg leerzaam. Hij kan niet terugvallen op jullie en zal zichzelf moeten redden met leeftijdsgenoten.
- Kijk of er in jullie omgeving sociale vaardigheidscurussen worden gegeven.
Je zit nu in de periodes van de vakantiebaantjes. Hij kan zich vanaf mei vaak al inschrijven voor de zomerbaantjes.
Ik ken een soortgelijk geval waarbij de ouders ook niets hebben gedaan. Dat kind is nu volwassen en zit met een uitkering op een kamertje. Verwaarloosd zichzelf en zal nooit meer een normale baan kunnen krijgt. Een leven vol uitzichtloosheid zonder vrienden. Dat is natuurlijk een extreem voorbeeld maar zo kan het dus wel gaan....
Een aantal tips:
- Bespreek jullie zorgen op een eerlijke en rustige manier met hem. Leg hem ook uit waarom sociale vaardigheden, vrienden en een hobby etc belangrijk zijn. Veel pubers leven in het nu en kijken niet naar de toekomst. Vaak kunnen ze niet overzien dat vaardigheden die je nu leert van belang kunnen zijn in de toekomst.
- Geef meer structuur aan zijn leven. Stel een weekschema op met alles wat hij in een week moet doen. Met tijden erbij. Dus zaken als persoonlijke verzorging, naar school gaan, huiswerk, klussen in huis, vrije tijd, bedtijd etc. Geef hem meer inzicht in zijn dag en in zijn week. Wellicht heeft hij gewoon geen overzicht. Verder hoeven jullie niet iedere keer iets te bedenken wat hij moet gaan doen. Iedereen weet vooraf waar hij aan toe is. Scheelt een boel gezeur.
- Ga samen actief op zoek naar een eenvoudige bijbaan. Hij verdient geld, doet werknemersvaardigheden op (op tijd komen, je aan afspraken houden, problemen oplossen, functioneren onder een baas en met collega's) en heeft wat te doen. Vraag als ouders rond in jullie omgeving (heel veel bijbanen gaan via via). Help hem met solliciteren en zoeken naar een baan (dus ook controleren of hij zich echt heeft gemeld).
- Veel gemeentes geven ieder jaar een gids uit met het cursusbaanbod van de gemeentelijke instanties. Daarin staat het aanbod aan tal van cursussen. Neem dit eens samen met hem door en geef aan dat hij daar iets uitzoekt.
- Eis in ieder geval dat hij minimaal 1x per week iets buiten de deur gaat doen. Hij mag zelf weten wat (sportclub, vereniging, cursus, vrijwilligerswerk etc.
- Ook het zomerkamp wat hier is genoemd lijkt mij erg leerzaam. Hij kan niet terugvallen op jullie en zal zichzelf moeten redden met leeftijdsgenoten.
- Kijk of er in jullie omgeving sociale vaardigheidscurussen worden gegeven.
Je zit nu in de periodes van de vakantiebaantjes. Hij kan zich vanaf mei vaak al inschrijven voor de zomerbaantjes.
Ik ken een soortgelijk geval waarbij de ouders ook niets hebben gedaan. Dat kind is nu volwassen en zit met een uitkering op een kamertje. Verwaarloosd zichzelf en zal nooit meer een normale baan kunnen krijgt. Een leven vol uitzichtloosheid zonder vrienden. Dat is natuurlijk een extreem voorbeeld maar zo kan het dus wel gaan....
woensdag 16 april 2014 14:40
woensdag 16 april 2014 14:40
quote:toos_inspiratieloos schreef op 16 april 2014 @ 14:32:
Dat uitschrijven Noreservations, doe jij dat met (bijna) alles? Het voorbeeld van dat toilet schoonmaken, dat lijkt erg op onze zoon.
Vaak wel ja.
Niet dat ik niet weet wat er moet gebeuren. Maar zo allemaal tegelijk in m'n hoofd wordt het een enorme brei die me blokkeert. Ik kan niet beginnen, omdat alles tegelijk op me af komt. En ik kan niet alles tegelijk, dus doe ik het allemaal niet.
Maar een lijst geeft structuur. Ik kan dingen aftikken.
Voor dingen die ik vaker doe, heb ik natuurlijk kant en klare lijstjes liggen met daarbij de tijden die ik in m'n horloge kan zetten.
Dit weet trouwens bijna niemand. Ik verstop de lijstjes zelfs voor m'n vrouw. Die denkt dat ik een dagboek heb.
Dat uitschrijven Noreservations, doe jij dat met (bijna) alles? Het voorbeeld van dat toilet schoonmaken, dat lijkt erg op onze zoon.
Vaak wel ja.
Niet dat ik niet weet wat er moet gebeuren. Maar zo allemaal tegelijk in m'n hoofd wordt het een enorme brei die me blokkeert. Ik kan niet beginnen, omdat alles tegelijk op me af komt. En ik kan niet alles tegelijk, dus doe ik het allemaal niet.
Maar een lijst geeft structuur. Ik kan dingen aftikken.
Voor dingen die ik vaker doe, heb ik natuurlijk kant en klare lijstjes liggen met daarbij de tijden die ik in m'n horloge kan zetten.
Dit weet trouwens bijna niemand. Ik verstop de lijstjes zelfs voor m'n vrouw. Die denkt dat ik een dagboek heb.
woensdag 16 april 2014 14:45
quote:evelien2010 schreef op 16 april 2014 @ 14:36:
Ik ken een soortgelijk geval waarbij de ouders ook niets hebben gedaan. Dat kind is nu volwassen en zit met een uitkering op een kamertje. Verwaarloosd zichzelf en zal nooit meer een normale baan kunnen krijgt. Een leven vol uitzichtloosheid zonder vrienden. Dat is natuurlijk een extreem voorbeeld maar zo kan het dus wel gaan....
Ik denk niet dat de ouders hier iets mee te maken hebben of dat ze dit hadden kunnen voorkomen.
Ik vind het ook een erg onprettige bijsmaak geven, alsof het 'geval' zelf niet verantwoordelijk is voor zijn leven.
Ik ken een soortgelijk geval waarbij de ouders ook niets hebben gedaan. Dat kind is nu volwassen en zit met een uitkering op een kamertje. Verwaarloosd zichzelf en zal nooit meer een normale baan kunnen krijgt. Een leven vol uitzichtloosheid zonder vrienden. Dat is natuurlijk een extreem voorbeeld maar zo kan het dus wel gaan....
Ik denk niet dat de ouders hier iets mee te maken hebben of dat ze dit hadden kunnen voorkomen.
Ik vind het ook een erg onprettige bijsmaak geven, alsof het 'geval' zelf niet verantwoordelijk is voor zijn leven.
woensdag 16 april 2014 14:52
quote:noreservations schreef op 16 april 2014 @ 14:40:
[...]
Dit weet trouwens bijna niemand. Ik verstop de lijstjes zelfs voor m'n vrouw. Die denkt dat ik een dagboek heb.
Ik weet niet waarom, maar dit raakt me.
Mochten dit soort lijstjes voor onze zoon ook handig zijn, dan hoop ik dat hij ze open en bloot durft te hebben.
Ik heb het er weleens over gehad met hem om een "voor later"-boek te maken, met wassymbolen en eenvoudige recepten, maar dat was meer voor de grap. Zo van "dan is je lieve moedertje er niet meer en heb je toch nog al haar kennis," maar als ik dat zo lees van die lijstjes is dat misschien nog best een idee om zoiets echt te maken.
[...]
Dit weet trouwens bijna niemand. Ik verstop de lijstjes zelfs voor m'n vrouw. Die denkt dat ik een dagboek heb.
Ik weet niet waarom, maar dit raakt me.
Mochten dit soort lijstjes voor onze zoon ook handig zijn, dan hoop ik dat hij ze open en bloot durft te hebben.
Ik heb het er weleens over gehad met hem om een "voor later"-boek te maken, met wassymbolen en eenvoudige recepten, maar dat was meer voor de grap. Zo van "dan is je lieve moedertje er niet meer en heb je toch nog al haar kennis," maar als ik dat zo lees van die lijstjes is dat misschien nog best een idee om zoiets echt te maken.
woensdag 16 april 2014 14:55
Deze autist meldt zich nogmaals.
Ik doe het ook. Niet met zulke kleine stapjes als noreservations, maar wel met de klussen van die dag/week. To-do-lijstjes maken.
Je zegt dat hij niets heeft met teksten, is het een idee om hem eens luisterboeken aan te bieden? Dat vergroot iig z'n woordenschat. Of sudoku-puzzels, binario, logikwis, dat soort dingen. Het weekschema is een goede, maar zorg dat je er niet te ver in doorslaat, anders kan hij straks helemaal geen verandering meer dealen. Hou dus altijd ruimte voor 'onverwachte dingen' en plan ook iedere week voor hem een deel van de huishoudelijke taken in. Rouleer die overigens ook af en toe, want anders kan hij straks alleen maar afwassen en stofzuigen, en niet de was ophangen of de badkamer/wc schoonmaken (ook heul nuttig als je op jezelf woont). En plan 'vermaak jezelf' in, met evt een aantal opties om te doen.
Ik doe het ook. Niet met zulke kleine stapjes als noreservations, maar wel met de klussen van die dag/week. To-do-lijstjes maken.
Je zegt dat hij niets heeft met teksten, is het een idee om hem eens luisterboeken aan te bieden? Dat vergroot iig z'n woordenschat. Of sudoku-puzzels, binario, logikwis, dat soort dingen. Het weekschema is een goede, maar zorg dat je er niet te ver in doorslaat, anders kan hij straks helemaal geen verandering meer dealen. Hou dus altijd ruimte voor 'onverwachte dingen' en plan ook iedere week voor hem een deel van de huishoudelijke taken in. Rouleer die overigens ook af en toe, want anders kan hij straks alleen maar afwassen en stofzuigen, en niet de was ophangen of de badkamer/wc schoonmaken (ook heul nuttig als je op jezelf woont). En plan 'vermaak jezelf' in, met evt een aantal opties om te doen.
