Relaties
alle pijlers
verbaal geweld, einde relatie?
donderdag 28 november 2013 16:51
Mijn vriend heeft ongeveer eens in de 3 maanden een woede-uitbarsting, aanleiding hiervoor is meestal een kleinigheidje. Zoals gisteren. Hij vloekt en tiert en scheldt, slaat met deuren. Daarbij gaat hij in een negeerfase, en krijg ik nogmaals de wind van voren. Hij vindt zich onheus behandeld, als een kleuter, ik heb geen geduld, alles fout gedaan enz. Aan iedereen in de wereld mankeert natuurlijk iets.
Ik probeer rustig te blijven, laat hem een aantal uren met rust. Vraag dan wat het plan is voor vanavond (hebben concertkaarten) en hij gaat niet mee, heeft geen zin. De geboekte vakantie moet ik maar vergeten en ik kan vertrekken met al mijn spullen. Ik ben alleen op pad gegaan. Ik ben niet meer terug naar huis gegaan. Ik voel me niet veilig, hij kan mij best 2 dagen negeren als ik terug ben.
Ik loop op mijn tandvlees, ben radeloos. Dit kan zo toch niet, volwassen mensen kunnen toch gewoon praten als er wat is. We hebben het normaal heel fijn en een goed leven, veel mooie herinneringen. Maar ik wil niet uitgescholden worden en bedreigd worden. Ik ken hem 3 jaar (een jaar samenwonen) en die driftbuien zijn ongeveer 10 keer voorgevallen. Ik kan daar niet (meer) mee omgaan. Hij heeft niets meer laten horen. Wat nu? Time out, afstand nemen, praten, wel of niet met relatie verdergaan? Mijn hart is gebroken, ik dacht echt dat we samen oud zouden worden, nu ben ik er niet meer zeker van…
Ik probeer rustig te blijven, laat hem een aantal uren met rust. Vraag dan wat het plan is voor vanavond (hebben concertkaarten) en hij gaat niet mee, heeft geen zin. De geboekte vakantie moet ik maar vergeten en ik kan vertrekken met al mijn spullen. Ik ben alleen op pad gegaan. Ik ben niet meer terug naar huis gegaan. Ik voel me niet veilig, hij kan mij best 2 dagen negeren als ik terug ben.
Ik loop op mijn tandvlees, ben radeloos. Dit kan zo toch niet, volwassen mensen kunnen toch gewoon praten als er wat is. We hebben het normaal heel fijn en een goed leven, veel mooie herinneringen. Maar ik wil niet uitgescholden worden en bedreigd worden. Ik ken hem 3 jaar (een jaar samenwonen) en die driftbuien zijn ongeveer 10 keer voorgevallen. Ik kan daar niet (meer) mee omgaan. Hij heeft niets meer laten horen. Wat nu? Time out, afstand nemen, praten, wel of niet met relatie verdergaan? Mijn hart is gebroken, ik dacht echt dat we samen oud zouden worden, nu ben ik er niet meer zeker van…
vrijdag 18 april 2014 12:16
Hey Misia
Vette pech gehad.
Ik ben aangereden toen ik naar huis fietste. Heel erg vervelend, ik kon er niets aan doen. Stomme auto!!! Ik kan met krukken lopen binnenshuis, ik weet nog niet hoe het moet gaan met herstel/revalidatie.
Ik ben heel verdrietig dat ik mijn mobiliteit in heb moeten leveren, maar het is niet anders. Ik probeer me thuis bezig te houden maar leuk is anders. Ik baal als een stekker, net nu alles weer een beetje lekker begon te gaan :-/
Af en toe komt er hulp en dat is heel fijn.
Tja, het is niet anders en ik zal proberen om positief te blijven denken maar soms valt dat niet mee
Voor jou en iedereen die dit leest:
FIJNE PAASDAGEN en geniet van het mooie lenteweer
Big hug
Ernani
Vette pech gehad.
Ik ben aangereden toen ik naar huis fietste. Heel erg vervelend, ik kon er niets aan doen. Stomme auto!!! Ik kan met krukken lopen binnenshuis, ik weet nog niet hoe het moet gaan met herstel/revalidatie.
Ik ben heel verdrietig dat ik mijn mobiliteit in heb moeten leveren, maar het is niet anders. Ik probeer me thuis bezig te houden maar leuk is anders. Ik baal als een stekker, net nu alles weer een beetje lekker begon te gaan :-/
Af en toe komt er hulp en dat is heel fijn.
Tja, het is niet anders en ik zal proberen om positief te blijven denken maar soms valt dat niet mee
Voor jou en iedereen die dit leest:
FIJNE PAASDAGEN en geniet van het mooie lenteweer
Big hug
Ernani
vrijdag 18 april 2014 14:03
Hey lieve Ernani ow nee, wat rot!! Ik wens je een heel spoedig herstel!! Bah een ongeluk zit in ZOO'N eng, klein hoekje
Hopelijk ben je snel weer helemaal fit!!
En dank je wel voor je lieve woorden aan mij (wederom): ik ken je ook niet, maar weet wel dat ik veel bewondering heb voor jou, je hebt lef en power en een lief, groot en mooi hart!!
Voor jou en iedereen ook hier, fijne paasdagen met genoeg innerlijke rust voor de mensen die het kunnen gebruiken en voor iederen een heeeeerlijke paasbrunch
.... stelletje powerbabes
!
XXX
XXXX
Hopelijk ben je snel weer helemaal fit!!
En dank je wel voor je lieve woorden aan mij (wederom): ik ken je ook niet, maar weet wel dat ik veel bewondering heb voor jou, je hebt lef en power en een lief, groot en mooi hart!!
Voor jou en iedereen ook hier, fijne paasdagen met genoeg innerlijke rust voor de mensen die het kunnen gebruiken en voor iederen een heeeeerlijke paasbrunch
.... stelletje powerbabes
!XXX
XXXX
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
vrijdag 18 april 2014 19:28
lieve dames, veel sterkte met alles. Jullie vragen zoektocht emoties omgaan met veranderingen en keuzes.
bij ons gaat het goed. we leven hier redelijk in harmonie. Ik heb het idee dat we na de laatste moeilijke episode in november echt weer verder zijn gekomen, beter weten om te gaan met elkaar wou ik zeggen maar ook en misschien wel vooral met onszelf, beide op onze eigen manier. waardoor het niet meer hoeft te escaleren.
wat ik toch graag wil meegeven: mij heeft het simpele zinnetje "graag of niet" erg geholpen vooral in beginnende relaties. Iemand moet mij graag willen en anders hoef ik hem niet. In deze relatie heb ik dat ook meer dan eens aangegeven. Ik ben het waard dat er goed met mij om gegaan wordt en als jij mij graag hebt dan doe jij dat
Misia, volgens mij zoek jij geen contact nu met die man en dat is heel goed want hij wil je niet graag en jij bent iemand waard die jou graag wil. Hou dat vast vrouw!
in die moeilijke periode heb ik het man ook aangegeven: Ik ben meer waard dan dit. Dus doe er wat aan of ik stop er mee.
Het is jammer dat het soms zo moet maar gelukkig werkt het wel in mijn geval.
veel liefs.
bij ons gaat het goed. we leven hier redelijk in harmonie. Ik heb het idee dat we na de laatste moeilijke episode in november echt weer verder zijn gekomen, beter weten om te gaan met elkaar wou ik zeggen maar ook en misschien wel vooral met onszelf, beide op onze eigen manier. waardoor het niet meer hoeft te escaleren.
wat ik toch graag wil meegeven: mij heeft het simpele zinnetje "graag of niet" erg geholpen vooral in beginnende relaties. Iemand moet mij graag willen en anders hoef ik hem niet. In deze relatie heb ik dat ook meer dan eens aangegeven. Ik ben het waard dat er goed met mij om gegaan wordt en als jij mij graag hebt dan doe jij dat
Misia, volgens mij zoek jij geen contact nu met die man en dat is heel goed want hij wil je niet graag en jij bent iemand waard die jou graag wil. Hou dat vast vrouw!
in die moeilijke periode heb ik het man ook aangegeven: Ik ben meer waard dan dit. Dus doe er wat aan of ik stop er mee.
Het is jammer dat het soms zo moet maar gelukkig werkt het wel in mijn geval.
veel liefs.
vrijdag 18 april 2014 22:32
Lieve rrinkje
"Misia, volgens mij zoek jij geen contact nu met die man en dat is heel goed want hij wil je niet graag en jij bent iemand waard die jou graag wil. Hou dat vast vrouw!"
Ik lees deze zin na een avond toch weer erg low voelen....heb gewoon enorme kriebels van die man, en dan zie ik hoe hij nu weer volop online is en denk: hoe kan dit? En nee, dan niet als in: hij moet me willen? Maar in: hoe kan het dat iemand die echt enorm weg van me was leek, me niet eens kan zeggen: ik kijk verder?
Hoe kan het dat iemand zegt: je hoort nog van me? En zijn antwoord is weer volop online zijn op datingsites?
Hoe kan het dat ie zegt dat hij met dates altijd klare taal spreekt als in: dit word niks (of wel, maar dat blijkt dan wel), en bij mij het gewoon maar laat passeren?
Ik pieker, ik geef het toe.
Ik vraag me zoveel af, en ergens komt het erop neer dat ik hier niet geschikt voor ben. Voor die omgang met iemand, zoals dit blijkbaar best gebruikelijk is anno 2014 en in onlinedatingland.
Ik voel me een naieve muts. Een vrouw die zich mee laat slepen. Terwijl ik weet dat dit niet het geval was met deze man. Er was een heart-to-heart, een daadwerkelijke connectie. En ja, ik weet het, na een paar weken zou dit redelijk zeldzaam zijn. Dat was het ook. Daarom voel ik nu ook tranen rollen.
Ook door je zin rrinkje, hierboven. Je hebt zo gelijk. Waarom kan ik daar niet bij komen?
Waarom wil ik een verklaring?
En liefst nog wegkruipen bij hem?
Ik vrees dat ik mijn eigen antwoord gaf, gisteren. Ik ben verliefd op iets waar ik nu pas van heb geproefd, ver in de 30. Iets onuitsprekelijks, iets dat iemand iets met me wil delen. Ik weet hoe pathetic dit moet klinken. Maar het is ook niet zo off-topic als het lijkt.
Met rotte ex bv, heb ik niks gedeeld, die uitgestrekte hand van mij heeft ie als het ware afgehakt. Hoe kon ik denken dat dat liefde was?
Hoe kon ik nooit eerder dit hebben ervaren, wat ik nu bij deze man ervoer?
Die vanzelfsprekendheid, dat bij iemand willen zijn, die vertrouwde conversaties, die vloeien als rivieren bergafwaarts? Waarom was me dat alles zo vreemd, maar voelde het ZO goed en bekend tegelijk? DIT IS WAT IK WIL.
Tot nu toe voelde ik vooral (wegens ervaringen ermee) wat ik NIET wilde. En nu voelde ik, ja, ja, ja, ja, ja, dit wil ik WEL . Ik mis dat. Of hem. Ik weet niet. Beide misschien.
En ik heb er moeite mee dat hij dus niks hiervan kan hebben gevoeld, anders had ie me wel gecontact om op z'n minst te zeggen dat ie verder gaat met zijn leven en zoektocht zonder mij. Hij kan dus niet eens het basale respect opbrengen voor mij, wat betekent dat het voor hem niks om het lijf had.
Wat een contrast.
Voor mij had het alles om het lijf.
Nu toch even heel erg huilen. Ik voel me zo sneu, zo blond........zo pathetic. Zo naïef.
"Misia, volgens mij zoek jij geen contact nu met die man en dat is heel goed want hij wil je niet graag en jij bent iemand waard die jou graag wil. Hou dat vast vrouw!"
Ik lees deze zin na een avond toch weer erg low voelen....heb gewoon enorme kriebels van die man, en dan zie ik hoe hij nu weer volop online is en denk: hoe kan dit? En nee, dan niet als in: hij moet me willen? Maar in: hoe kan het dat iemand die echt enorm weg van me was leek, me niet eens kan zeggen: ik kijk verder?
Hoe kan het dat iemand zegt: je hoort nog van me? En zijn antwoord is weer volop online zijn op datingsites?
Hoe kan het dat ie zegt dat hij met dates altijd klare taal spreekt als in: dit word niks (of wel, maar dat blijkt dan wel), en bij mij het gewoon maar laat passeren?
Ik pieker, ik geef het toe.
Ik vraag me zoveel af, en ergens komt het erop neer dat ik hier niet geschikt voor ben. Voor die omgang met iemand, zoals dit blijkbaar best gebruikelijk is anno 2014 en in onlinedatingland.
Ik voel me een naieve muts. Een vrouw die zich mee laat slepen. Terwijl ik weet dat dit niet het geval was met deze man. Er was een heart-to-heart, een daadwerkelijke connectie. En ja, ik weet het, na een paar weken zou dit redelijk zeldzaam zijn. Dat was het ook. Daarom voel ik nu ook tranen rollen.
Ook door je zin rrinkje, hierboven. Je hebt zo gelijk. Waarom kan ik daar niet bij komen?
Waarom wil ik een verklaring?
En liefst nog wegkruipen bij hem?
Ik vrees dat ik mijn eigen antwoord gaf, gisteren. Ik ben verliefd op iets waar ik nu pas van heb geproefd, ver in de 30. Iets onuitsprekelijks, iets dat iemand iets met me wil delen. Ik weet hoe pathetic dit moet klinken. Maar het is ook niet zo off-topic als het lijkt.
Met rotte ex bv, heb ik niks gedeeld, die uitgestrekte hand van mij heeft ie als het ware afgehakt. Hoe kon ik denken dat dat liefde was?
Hoe kon ik nooit eerder dit hebben ervaren, wat ik nu bij deze man ervoer?
Die vanzelfsprekendheid, dat bij iemand willen zijn, die vertrouwde conversaties, die vloeien als rivieren bergafwaarts? Waarom was me dat alles zo vreemd, maar voelde het ZO goed en bekend tegelijk? DIT IS WAT IK WIL.
Tot nu toe voelde ik vooral (wegens ervaringen ermee) wat ik NIET wilde. En nu voelde ik, ja, ja, ja, ja, ja, dit wil ik WEL . Ik mis dat. Of hem. Ik weet niet. Beide misschien.
En ik heb er moeite mee dat hij dus niks hiervan kan hebben gevoeld, anders had ie me wel gecontact om op z'n minst te zeggen dat ie verder gaat met zijn leven en zoektocht zonder mij. Hij kan dus niet eens het basale respect opbrengen voor mij, wat betekent dat het voor hem niks om het lijf had.
Wat een contrast.
Voor mij had het alles om het lijf.
Nu toch even heel erg huilen. Ik voel me zo sneu, zo blond........zo pathetic. Zo naïef.
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
vrijdag 18 april 2014 22:40
Is het teveel gevraagd, is het normaal dat contact zo vluchtig is? Is het gewoon om zo weinig je in een ander in te leven, dermate minimaal dat je niet eens probeert je in die ander te verplaatsen?
Ja, ik heb ook zat dates gehad waarbij hij of ik toch geen klik voelde.
Dat is ook toaal niet waarover ik nu val.
Maar dat je dus blijkbaar met zo weinig aandacht over iets kan heenstappen, dat in ieder geval in het moment heel erg wezenlijk was. Een connectie die je niet zomaar hebt met iemand, en dat is het toch waard om beschermd te worden door eerlijk tegen iemand te zijn, door te erkennen dat dat er was, maar niet wat je wilt?
Ik kan daar niet buij, en het maakt dat ik me hopeloos ouderwets voel. Had het met iemand erover en het is alsof ik in de negentiende eeuw ben blijven hangen, waarin je elkaar een geparfumeerd briefje deed toekomen, met een klein bericht, van welke aard dan ook. "Ontmoet me bij de waterval". Een beetje, om niet te ouderwets te klinken, zoals in Eat Pray Love, als ze een brief voor hem achterlaat. Meet me at the lake.
Of in mijn geval: Mies, dit word niks, maar het ga je goed.
Dating anno 2014, waarin je elkaar naar links of rechts kunt swipen, waarin je kunt snoepen van tientallen foto's en tientallen berichtjes: ik kan het niet.
Moet ik het willen kunnen?
Wat doe ik mezelf ook aan?
Zegt deze man: je hoort nog van me.
Denk ik dat ie het meent.
Omdat het dus zo oprecht was leek. Omdat ik voelde, en ja, dat voel ik, dat hij een man uit 1 stuk was.
Dus ik zat te wachten.
Nee, niet naast de telefoon. Niet constant checkend. Maar ik geloofde het. Ik geloofde dat ie zou doen wat ie zei. Daarin voel ik me zo stom.
Zo ach, jullie horen het.
Ja, ik heb ook zat dates gehad waarbij hij of ik toch geen klik voelde.
Dat is ook toaal niet waarover ik nu val.
Maar dat je dus blijkbaar met zo weinig aandacht over iets kan heenstappen, dat in ieder geval in het moment heel erg wezenlijk was. Een connectie die je niet zomaar hebt met iemand, en dat is het toch waard om beschermd te worden door eerlijk tegen iemand te zijn, door te erkennen dat dat er was, maar niet wat je wilt?
Ik kan daar niet buij, en het maakt dat ik me hopeloos ouderwets voel. Had het met iemand erover en het is alsof ik in de negentiende eeuw ben blijven hangen, waarin je elkaar een geparfumeerd briefje deed toekomen, met een klein bericht, van welke aard dan ook. "Ontmoet me bij de waterval". Een beetje, om niet te ouderwets te klinken, zoals in Eat Pray Love, als ze een brief voor hem achterlaat. Meet me at the lake.
Of in mijn geval: Mies, dit word niks, maar het ga je goed.
Dating anno 2014, waarin je elkaar naar links of rechts kunt swipen, waarin je kunt snoepen van tientallen foto's en tientallen berichtjes: ik kan het niet.
Moet ik het willen kunnen?
Wat doe ik mezelf ook aan?
Zegt deze man: je hoort nog van me.
Denk ik dat ie het meent.
Omdat het dus zo oprecht was leek. Omdat ik voelde, en ja, dat voel ik, dat hij een man uit 1 stuk was.
Dus ik zat te wachten.
Nee, niet naast de telefoon. Niet constant checkend. Maar ik geloofde het. Ik geloofde dat ie zou doen wat ie zei. Daarin voel ik me zo stom.
Zo ach, jullie horen het.
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
vrijdag 18 april 2014 22:41
En zijn antwoord is dus nul.
En ik houd dit niet vast: ""Misia, volgens mij zoek jij geen contact nu met die man en dat is heel goed want hij wil je niet graag en jij bent iemand waard die jou graag wil. Hou dat vast vrouw!"
Zou het zo graag willen voelen, en nee, ik ga niks laten horen....- maar serieus: het liefste belde ik hem nu op.
En ik houd dit niet vast: ""Misia, volgens mij zoek jij geen contact nu met die man en dat is heel goed want hij wil je niet graag en jij bent iemand waard die jou graag wil. Hou dat vast vrouw!"
Zou het zo graag willen voelen, en nee, ik ga niks laten horen....- maar serieus: het liefste belde ik hem nu op.
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
vrijdag 18 april 2014 22:48
@rrinkje, fijn dat het tussen jou en je man beter en goed gaat!! Dat is super om te horen!!!! En ja, je hebt de lat daar gelegd waar die hoort, en zo de dynamiek tussen jullie verandert. Ik vind dat sterk van je, juist omdat ik merk hoe lastig dat is. Ben trots op je! en heb het gevoel dat veel van de ellende met dit soort relaties is je eigen gevoel van eigenwaarde. Dat gaat hoe dan ook down the drain en is jezelf niet aan te wrijven. Daar is die gast die je beste vriend zou moeten zijn de oorzaak van. Maar die dynamiek, die sleutel tot verandering is misschien toch wat je jezelf waard vindt.
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
zaterdag 19 april 2014 00:30
Dag allemaal,
Hier een stille meelezer. Ik wil jullie laten weten dat ik het fantastisch vind dat iedereen hier zo openhartig haar verhaal deelt en dat, ondanks de pieken en dalen, alles wat ik hier lees zó sterk is. Het is heel mooi om te kunnen volgen hoe jullie ontdekkingsreis verloopt en voor vrouwen die aan het begin van dat proces staan, valt daar veel steun uit te putten. Dat is best een held(inn)endaad, om bovenop je eigen ellende iemand anders te kunnen en durven helpen! Het is zo mogelijk nog mooier om te zien hoe ontzettend empatisch de verhalen hier zijn. Zo bemoedigend dat het zelfs de grootste kwal van een vent niet lukt om een lieve vrouw te beroven van haar fijne karakter waar hij zo grof misbruik van heeft gemaakt. Ik kan het niet goed onder woorden brengen, maar ik vind jullie stuk voor stuk echte toppers. Waarvoor bedankt.
Onder mijn loepje vinden jullie een verhaal over een vriend die werkverslaafd lijkt en geen tijd voor me wil maken, waardoor ik genoodzaakt ben mijn schema om hem heen te bouwen en afhankelijk van zijn grillen blijf. Het topic eindigt met het moment waarop de relatie bijna uitgaat en ik me hardop afvraag of het soms een ziek machtsspelletje betreft. In de maanden erna ben ik in gaan zien dat dat inderdaad zo is. Dat hij me op die manier, maar op nog vele andere manieren (voornamelijk verbaal), manipuleert en onder de duim houdt. Dat ik er eigenlijk tot in het diepst van mijn ziel van overtuigd ben dat hij me een waardeloos mens vindt. Ik hoef jullie niet uit te leggen hoe zoiets werkt, jullie verhalen zijn de mijne. En wat doet het ongelofelijk veel pijn om dat allemaal in te zien...
Vlak daarna was een kleine doorbraak. Ik confronteerde hem met wat hij deed en hij schrok daar heel erg van. Dat leek niet geveinsd, en zodra daar de mogelijkheid voor was zou ik hem een aantal dingen laten lezen waardoor hij tot dezelfde inzichten zou komen als ik (of daar in ieder geval de mogelijkheid voor had). De dag dat dat zou gebeuren ging het mis op zijn werk. Hij heeft daar nu al zijn energie voor nodig en het contact is minimaal, dus ons gesprek is uitgesteld. Dat ging eerst om een aantal weken, inmiddels is het al een aantal maanden. In die maanden ben ik in mijn eentje verder gegaan, heb ik de boeken van Patricia Evans gelezen, informatie opgezocht, nagedacht... Het regende inzichten en geen van die dingen heb ik tot op heden met hem kunnen delen. Ik had en heb veel verdriet, maar laat dat zo min mogelijk merken omdat ik hem probeer te steunen met de hele werksituatie.
Het is misschien naief, maar ik hoop zo dat we het tij kunnen keren. Ik heb er weinig vertrouwen in, maar ik wil het op z'n minst geprobeerd hebben. Ik heb de pech dat hij de eerste man is waarop ik echt, echt straalverliefd ben: hiervoor ben ik wel met andere mannen geweest, die me met veel liefde en respect behandelden. Op geen van allen ben ik zo gek geweest en met niemand heb ik zo veel willen delen. Misschien omdat ik bij mijn huidige vriend naar goedkeuring snak, ik weet het niet.
Feit is dat ik inmiddels letterlijk ziek begin te worden van het ophopen van al mijn inzichten en van het wachten op het moment dat ik eindelijk goed met hem kan praten. Pas dan weet ik of ik hoop kan hebben of niet, tot die tijd blijf ik in onzekerheid zitten. Naar alle waarschijnlijkheid is het na Pasen eindelijk over. Ik hoop het, want ik voel me zo verdomde verward en eenzaam momenteel...
Het voelt heel fijn om dit even van me af te schrijven op een plek waar mensen waarschijnlijk wel weten wat ik bedoel. Dus nogmaals: bedankt dat jullie hier je verhaal doen en jullie inzichten delen. Andere vrouwen, en hopelijk jullie zelf ook, zijn daar heel erg mee geholpen! Ik zou willen dat ik ook zulke goede adviezen kon geven en ik hoop dat ik ver genoeg kom om dat ook daadwerkelijk te kunnen doen. Ik wens iedereen hier een fijne, en vooral rustige Pasen toe met veel leuke dingen en aandacht voor zichzelf.
Hier een stille meelezer. Ik wil jullie laten weten dat ik het fantastisch vind dat iedereen hier zo openhartig haar verhaal deelt en dat, ondanks de pieken en dalen, alles wat ik hier lees zó sterk is. Het is heel mooi om te kunnen volgen hoe jullie ontdekkingsreis verloopt en voor vrouwen die aan het begin van dat proces staan, valt daar veel steun uit te putten. Dat is best een held(inn)endaad, om bovenop je eigen ellende iemand anders te kunnen en durven helpen! Het is zo mogelijk nog mooier om te zien hoe ontzettend empatisch de verhalen hier zijn. Zo bemoedigend dat het zelfs de grootste kwal van een vent niet lukt om een lieve vrouw te beroven van haar fijne karakter waar hij zo grof misbruik van heeft gemaakt. Ik kan het niet goed onder woorden brengen, maar ik vind jullie stuk voor stuk echte toppers. Waarvoor bedankt.
Onder mijn loepje vinden jullie een verhaal over een vriend die werkverslaafd lijkt en geen tijd voor me wil maken, waardoor ik genoodzaakt ben mijn schema om hem heen te bouwen en afhankelijk van zijn grillen blijf. Het topic eindigt met het moment waarop de relatie bijna uitgaat en ik me hardop afvraag of het soms een ziek machtsspelletje betreft. In de maanden erna ben ik in gaan zien dat dat inderdaad zo is. Dat hij me op die manier, maar op nog vele andere manieren (voornamelijk verbaal), manipuleert en onder de duim houdt. Dat ik er eigenlijk tot in het diepst van mijn ziel van overtuigd ben dat hij me een waardeloos mens vindt. Ik hoef jullie niet uit te leggen hoe zoiets werkt, jullie verhalen zijn de mijne. En wat doet het ongelofelijk veel pijn om dat allemaal in te zien...
Vlak daarna was een kleine doorbraak. Ik confronteerde hem met wat hij deed en hij schrok daar heel erg van. Dat leek niet geveinsd, en zodra daar de mogelijkheid voor was zou ik hem een aantal dingen laten lezen waardoor hij tot dezelfde inzichten zou komen als ik (of daar in ieder geval de mogelijkheid voor had). De dag dat dat zou gebeuren ging het mis op zijn werk. Hij heeft daar nu al zijn energie voor nodig en het contact is minimaal, dus ons gesprek is uitgesteld. Dat ging eerst om een aantal weken, inmiddels is het al een aantal maanden. In die maanden ben ik in mijn eentje verder gegaan, heb ik de boeken van Patricia Evans gelezen, informatie opgezocht, nagedacht... Het regende inzichten en geen van die dingen heb ik tot op heden met hem kunnen delen. Ik had en heb veel verdriet, maar laat dat zo min mogelijk merken omdat ik hem probeer te steunen met de hele werksituatie.
Het is misschien naief, maar ik hoop zo dat we het tij kunnen keren. Ik heb er weinig vertrouwen in, maar ik wil het op z'n minst geprobeerd hebben. Ik heb de pech dat hij de eerste man is waarop ik echt, echt straalverliefd ben: hiervoor ben ik wel met andere mannen geweest, die me met veel liefde en respect behandelden. Op geen van allen ben ik zo gek geweest en met niemand heb ik zo veel willen delen. Misschien omdat ik bij mijn huidige vriend naar goedkeuring snak, ik weet het niet.
Feit is dat ik inmiddels letterlijk ziek begin te worden van het ophopen van al mijn inzichten en van het wachten op het moment dat ik eindelijk goed met hem kan praten. Pas dan weet ik of ik hoop kan hebben of niet, tot die tijd blijf ik in onzekerheid zitten. Naar alle waarschijnlijkheid is het na Pasen eindelijk over. Ik hoop het, want ik voel me zo verdomde verward en eenzaam momenteel...
Het voelt heel fijn om dit even van me af te schrijven op een plek waar mensen waarschijnlijk wel weten wat ik bedoel. Dus nogmaals: bedankt dat jullie hier je verhaal doen en jullie inzichten delen. Andere vrouwen, en hopelijk jullie zelf ook, zijn daar heel erg mee geholpen! Ik zou willen dat ik ook zulke goede adviezen kon geven en ik hoop dat ik ver genoeg kom om dat ook daadwerkelijk te kunnen doen. Ik wens iedereen hier een fijne, en vooral rustige Pasen toe met veel leuke dingen en aandacht voor zichzelf.
zaterdag 19 april 2014 00:43
Kun je niet gewoon beginnen die inzichten toe te passen? Je lijkt er erg op gebrand je inzichten met hem te delen zodat hij het licht ziet, maar de verandering zal toch echt vooral bij jou vandaan moeten komen. Als jij je gedrag verandert, verandert hij wel mee. In positieve of negatieve zin, dat moet je afwachten.
Ga in therapie!
zaterdag 19 april 2014 01:06
quote:dubiootje schreef op 19 april 2014 @ 00:43:
Kun je niet gewoon beginnen die inzichten toe te passen? Je lijkt er erg op gebrand je inzichten met hem te delen zodat hij het licht ziet, maar de verandering zal toch echt vooral bij jou vandaan moeten komen. Als jij je gedrag verandert, verandert hij wel mee. In positieve of negatieve zin, dat moet je afwachten.Ja, daar heb je gelijk in. Ik weet ook wel wat ik moet doen: grenzen stellen en die bewaken (klinkt makkelijk, zo). Tegelijkertijd wil ik heel graag met hem praten zodat ik weet waar ik aan toe ben en zodat ik het, als dat nodig is, kan afsluiten. Als hij namelijk reageert als een ongevoelige klootzak en probeert mij de schuld van alles te geven, wat ik niet volledig uitsluit, dan weet ik wat me te doen staat en hoef ik ook geen energie te steken in het doorbreken van mijn eigen patronen. Het is alleen heel vervelend dat ik door dit gedoe niet weet of het de moeite waard is of dat ik beter met hem kan breken. Gevoelige muts die ik ben, wil ik het ook sowieso niet uitmaken voor hij uit deze moeilijke periode op zijn werk komt... Hij heeft daar zijn energie nu voor nodig en ik wil zijn eventuele falen niet op mijn geweten hebben.
Kun je niet gewoon beginnen die inzichten toe te passen? Je lijkt er erg op gebrand je inzichten met hem te delen zodat hij het licht ziet, maar de verandering zal toch echt vooral bij jou vandaan moeten komen. Als jij je gedrag verandert, verandert hij wel mee. In positieve of negatieve zin, dat moet je afwachten.Ja, daar heb je gelijk in. Ik weet ook wel wat ik moet doen: grenzen stellen en die bewaken (klinkt makkelijk, zo). Tegelijkertijd wil ik heel graag met hem praten zodat ik weet waar ik aan toe ben en zodat ik het, als dat nodig is, kan afsluiten. Als hij namelijk reageert als een ongevoelige klootzak en probeert mij de schuld van alles te geven, wat ik niet volledig uitsluit, dan weet ik wat me te doen staat en hoef ik ook geen energie te steken in het doorbreken van mijn eigen patronen. Het is alleen heel vervelend dat ik door dit gedoe niet weet of het de moeite waard is of dat ik beter met hem kan breken. Gevoelige muts die ik ben, wil ik het ook sowieso niet uitmaken voor hij uit deze moeilijke periode op zijn werk komt... Hij heeft daar zijn energie nu voor nodig en ik wil zijn eventuele falen niet op mijn geweten hebben.
zaterdag 19 april 2014 01:50
Dus als hij faalt in het omgaan met de problemen op zijn werk, dan zou dat komen doordat jij je niet meer door hem laat manipuleren? Hoe werkt dat precies?
Verder: als jij al maanden zit te wachten tot hij er een keer aan toe is om te praten over wat jij belangrijk vindt, dan vindt hij het blijkbaar niet zo belangrijk. Daar zou ik dus ook maar niet op gaan zitten wachten.
Verder: als jij al maanden zit te wachten tot hij er een keer aan toe is om te praten over wat jij belangrijk vindt, dan vindt hij het blijkbaar niet zo belangrijk. Daar zou ik dus ook maar niet op gaan zitten wachten.
Ga in therapie!
zaterdag 19 april 2014 02:08
Weer goede punten, bedankt. Ik vind het moeilijk om te lezen maar het is denk ik hard nodig dat iemand me met mijn neus op de feiten drukt...
Met z'n werk bedoel ik dat hij minder goed kan functioneren als ik het uitmaak. Eigenlijk raar, bedenk ik me net, want dan ga ik ervan uit dat hij dan verdrietig is en het moeilijk heeft. Maar dat hoeft natuurlijk niet zo te zijn (hij zegt van wel en trekt dat heel extreem door, maar ik weet ook niet meer wat ik moet geloven). Feit is wel dat zijn complete carriere afhangt van wat er nu gebeurt en dat als hij dit niet onder enorme tijdsdruk tot een goed einde brengt, het afgelopen is met zijn werk/passie. Vandaar dat ik probeer maar zo min mogelijk in de weg te zitten en ergens ook snap dat hij geen tijd heeft, maar wat jij zegt, kom ik daardoor dus wel heel duidelijk op plek twee. Daar zet ik mezelf ook neer en dat is niet de juiste manier.
Goed nadenkvoer, bedankt voor je reacties. Ik zoek m'n bed maar eens op, morgen weer een dag!
Met z'n werk bedoel ik dat hij minder goed kan functioneren als ik het uitmaak. Eigenlijk raar, bedenk ik me net, want dan ga ik ervan uit dat hij dan verdrietig is en het moeilijk heeft. Maar dat hoeft natuurlijk niet zo te zijn (hij zegt van wel en trekt dat heel extreem door, maar ik weet ook niet meer wat ik moet geloven). Feit is wel dat zijn complete carriere afhangt van wat er nu gebeurt en dat als hij dit niet onder enorme tijdsdruk tot een goed einde brengt, het afgelopen is met zijn werk/passie. Vandaar dat ik probeer maar zo min mogelijk in de weg te zitten en ergens ook snap dat hij geen tijd heeft, maar wat jij zegt, kom ik daardoor dus wel heel duidelijk op plek twee. Daar zet ik mezelf ook neer en dat is niet de juiste manier.
Goed nadenkvoer, bedankt voor je reacties. Ik zoek m'n bed maar eens op, morgen weer een dag!
zaterdag 19 april 2014 02:11
Je hoeft het toch niet uit te maken? Je moet gewoon stoppen met jezelf te laten manipuleren. Als hij daar niet mee wil stoppen, kun je het altijd nog uitmaken. Dan gaat hij er jou natuurlijk de schuld van geven dat zijn carrière nooit meer wat gaat worden, maar dat is dan dus weer manipulatie.
Ga in therapie!
zaterdag 19 april 2014 02:35
Hey yayaya - hier ook nog een wakkere ziel
Enmeshment. Dat is het eerste woord dat me te binnen schoot toen ik je posts las.
Niet meer weten waar jij begint en hij ophoudt en andersom, als je bv schrijft "Hij heeft daar zijn energie nu voor nodig en ik wil zijn eventuele falen niet op mijn geweten hebben."
Je kunt nooit op je geweten hebben dat HIJ faalt op zijn werk.
En ten koste van wat zou je de lieve vrede moeten bewaren? Ten koste van jezelf als ik het zo lees.
Ergens is het allemaal makkelijk wat er gezegd wordt over dit soort situaties, ik besef me dat zo goed. Als het zo makkelijk uit elkaar te rafelen was, dan bestond dit topic niet. Daarom allereerst een gewoon welkom . Ben heel blij dat je meeschrijft/denkt, ik ben namelijk heel benieuwd hoe je dingen ziet, waar JIJ behoefte aan hebt nu in de situatie waar je in zit en waar je nu gewoon staat hiermee (beetje vaag maar je snapt het wel). Het is namelijk waar dit om gaat: bewustworden, zien hoe dingen in elkaar zitten maar vooral weer je eigen gevoelens voelen en daarvoor mogen gaan STAAN.
Jouw levensgeluk is niet dat van hem en daar niet van afhankelijk, en andersom zou jij bijvoorbeeld (om het concreet te maken) niets kunnen doen - hoe zeer je je best ook zou doen - om zijn carrière bv naar de knoppen te helpen. Niets.
Maar je zou zo veel kunnen doen om jezelf gelukkig(er) te maken.
Triljoenen dingen.
Om je eigen waarden weer meer in je leven te integreren, je behoeften te bevredigen, je eigen "ik" te zijn. Daar kan je NU mee beginnen .
Zoals ik schreef: eerste wat ik dacht was: probeer verantwoordelijkheden weer van elkaar los te weken. Waar is hij verantwoordelijk voor? En waar jij?
Hoe zie je het begrip INVLOED? Waar kun je invloed op hebben, jij als persoon? Schrijf maar eens alles op, waar jij daadwerkelijk iets in zou kunnen 'verschuiven'. Ik vrees dat het lijstje zwaar tegen gaat vallen in lengte .
En gelukkig maar .
Maar er zullen een paar dingen wel op staan. Dingen die jij graag wilt, voor JOU. En die zijn binnen je bereik. Niet in 1 keer misschien. Maar die zijn wel binnen je bereik. Dingen die met een ander te maken hebben zullen er - denk ik- niet op staan.
Je zou bv kunnen denken: ik kan X gelukkig maken cq behoeden voor ongeluk.
Tja, als X daarvoor kiest dat aan te nemen (deel 1), dan zou het eventueel kunnen, maar ook niet op alle dagen en ook niet eens op de momenten dat je het beoogt te doen, misschien op hele andere, onverwachtse momenten. Kortom: daar heb je niet bepaald invloed op - denk ik. En ad het 'behoeden voor ongeluk': zelfs God schijnt dat niet altijd te (kunnen) doen op deze aardkloot , dus hoe zou jij bij machte moeten zijn een ander voor ongeluk, falen of wat dan ook te behoeden?
Maar correct me if I'm wrong (ben wel benieuwd wat er op je lijstje komt te staan!).
Als ik je zo lees is het (van een grote afstand bekeken) alsof hij je vaak de schuld gaf als er iets mis ging in zijn leven, of voor problemen die jullie hebben/hadden? Zodat je je verantwoordelijk ging voelen voor ZIJN geluk?
Hoe was dat?
Nou dikke knuffel, ik lees je graag weer
Nu ook maar op bed. Ongelukkige verliefdheid houdt de grootste slaapkoppen nog wakker.
Enmeshment. Dat is het eerste woord dat me te binnen schoot toen ik je posts las.
Niet meer weten waar jij begint en hij ophoudt en andersom, als je bv schrijft "Hij heeft daar zijn energie nu voor nodig en ik wil zijn eventuele falen niet op mijn geweten hebben."
Je kunt nooit op je geweten hebben dat HIJ faalt op zijn werk.
En ten koste van wat zou je de lieve vrede moeten bewaren? Ten koste van jezelf als ik het zo lees.
Ergens is het allemaal makkelijk wat er gezegd wordt over dit soort situaties, ik besef me dat zo goed. Als het zo makkelijk uit elkaar te rafelen was, dan bestond dit topic niet. Daarom allereerst een gewoon welkom . Ben heel blij dat je meeschrijft/denkt, ik ben namelijk heel benieuwd hoe je dingen ziet, waar JIJ behoefte aan hebt nu in de situatie waar je in zit en waar je nu gewoon staat hiermee (beetje vaag maar je snapt het wel). Het is namelijk waar dit om gaat: bewustworden, zien hoe dingen in elkaar zitten maar vooral weer je eigen gevoelens voelen en daarvoor mogen gaan STAAN.
Jouw levensgeluk is niet dat van hem en daar niet van afhankelijk, en andersom zou jij bijvoorbeeld (om het concreet te maken) niets kunnen doen - hoe zeer je je best ook zou doen - om zijn carrière bv naar de knoppen te helpen. Niets.
Maar je zou zo veel kunnen doen om jezelf gelukkig(er) te maken.
Triljoenen dingen.
Om je eigen waarden weer meer in je leven te integreren, je behoeften te bevredigen, je eigen "ik" te zijn. Daar kan je NU mee beginnen .
Zoals ik schreef: eerste wat ik dacht was: probeer verantwoordelijkheden weer van elkaar los te weken. Waar is hij verantwoordelijk voor? En waar jij?
Hoe zie je het begrip INVLOED? Waar kun je invloed op hebben, jij als persoon? Schrijf maar eens alles op, waar jij daadwerkelijk iets in zou kunnen 'verschuiven'. Ik vrees dat het lijstje zwaar tegen gaat vallen in lengte .
En gelukkig maar .
Maar er zullen een paar dingen wel op staan. Dingen die jij graag wilt, voor JOU. En die zijn binnen je bereik. Niet in 1 keer misschien. Maar die zijn wel binnen je bereik. Dingen die met een ander te maken hebben zullen er - denk ik- niet op staan.
Je zou bv kunnen denken: ik kan X gelukkig maken cq behoeden voor ongeluk.
Tja, als X daarvoor kiest dat aan te nemen (deel 1), dan zou het eventueel kunnen, maar ook niet op alle dagen en ook niet eens op de momenten dat je het beoogt te doen, misschien op hele andere, onverwachtse momenten. Kortom: daar heb je niet bepaald invloed op - denk ik. En ad het 'behoeden voor ongeluk': zelfs God schijnt dat niet altijd te (kunnen) doen op deze aardkloot , dus hoe zou jij bij machte moeten zijn een ander voor ongeluk, falen of wat dan ook te behoeden?
Maar correct me if I'm wrong (ben wel benieuwd wat er op je lijstje komt te staan
!).Als ik je zo lees is het (van een grote afstand bekeken) alsof hij je vaak de schuld gaf als er iets mis ging in zijn leven, of voor problemen die jullie hebben/hadden? Zodat je je verantwoordelijk ging voelen voor ZIJN geluk?
Hoe was dat?
Nou dikke knuffel, ik lees je graag weer
Nu ook maar op bed. Ongelukkige verliefdheid houdt de grootste slaapkoppen nog wakker.
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
zaterdag 19 april 2014 03:15
muziek die ik op dieptepunten luister. Geeft me altijd hoop en soms moet ik er ook gewoon van janken. Maar het lucht me altijd op, dit nummer:
http://www.youtube.com/watch?v=ymMYzb2HBsg
http://www.youtube.com/watch?v=ymMYzb2HBsg
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
zaterdag 19 april 2014 10:15
Lieve Misia,
Waar moest jouw date eigenlijk over nadenken? Ik ben het met je eens dat het gewoon normaal zou moeten zijn om nog even wat van je te laten horen, als je hebt aangegeven dat je nog contact opneemt. Ook al is de conclusie dan niet positief, je weet waat je aan toe bent, je hoeft niet meer te wachten op een teken van leven, een teken dat er aan je gedacht is. Nu hij het zo laat afweten kun je je afvragen of hij dan wel zo leuk is, of hij wel dezelfde normen heeft als jij, als wat jij zoekt in een man. Want zeg nou zelf, je verdient toch beter dan dit? Maar dat is moeilijk, je hoopt toch op wat anders..
Ik zit sinds gisteren in het huis van mijn moeder, ze is er zelf niet. En ik voel me zo verdomd alleen Ik mis mijn huis, mijn kinderen en ja, ik mis hem ook. Ik moet als een mantra herhalen waardoor het niet werkt tussen ons, want ik dreig dat te vergeten door het gemis. Ik zit hier maar in mijn uppie, ik ben er niet bij als ze morgen eieren zoeken, ik baal er zo van. Vanochtend belde ik even om te horen hoe het gaat, en alles gaat gewoon zijn gangetje. En dan voelt het net alsof het helemaal niets uit maakt dat ik weg ben, alles gaat gewoon door.. Dat moet ook wel, maar toch, ik voel me nu even heel onbelangrijk
Waar moest jouw date eigenlijk over nadenken? Ik ben het met je eens dat het gewoon normaal zou moeten zijn om nog even wat van je te laten horen, als je hebt aangegeven dat je nog contact opneemt. Ook al is de conclusie dan niet positief, je weet waat je aan toe bent, je hoeft niet meer te wachten op een teken van leven, een teken dat er aan je gedacht is. Nu hij het zo laat afweten kun je je afvragen of hij dan wel zo leuk is, of hij wel dezelfde normen heeft als jij, als wat jij zoekt in een man. Want zeg nou zelf, je verdient toch beter dan dit? Maar dat is moeilijk, je hoopt toch op wat anders..
Ik zit sinds gisteren in het huis van mijn moeder, ze is er zelf niet. En ik voel me zo verdomd alleen Ik mis mijn huis, mijn kinderen en ja, ik mis hem ook. Ik moet als een mantra herhalen waardoor het niet werkt tussen ons, want ik dreig dat te vergeten door het gemis. Ik zit hier maar in mijn uppie, ik ben er niet bij als ze morgen eieren zoeken, ik baal er zo van. Vanochtend belde ik even om te horen hoe het gaat, en alles gaat gewoon zijn gangetje. En dan voelt het net alsof het helemaal niets uit maakt dat ik weg ben, alles gaat gewoon door.. Dat moet ook wel, maar toch, ik voel me nu even heel onbelangrijk
zaterdag 19 april 2014 11:06
Hey puppykoppie
Snap je gevoel zo goed. Je bent niet alleen. En ik denk dat je natuurlijk je wel zo MOET voelen, je bent nu weg uit je thuissituatie, van je kids en man, het zou onnatuurlijk zijn je nu niet beroerd te voelen. Daarmee bedoel ik niet dat het fijn is, en promoot ik dat gevoel ook liefst niet, ik wil alleen aangeven dat het normaal is dat je je nu zo voelt! Val je zelf niet af, probeer dit te zien als normaal. Wees lief voor jezelf.
En hoe moeilijk ook, want je wilt je niet zo voelen: mis hem. Mis alles aan hem en aan "toen". Probeer er niet tegen te vechten. Ik voel me echt Miss Sado als ik dit zo opschrijf, daarom wil ik het graag wat meer toelichten: je verzetten maakt het erger. Het gemis, de liefde.
Natuurlijk mis je hem, je kinderen, je huis.
Is zo. DAT MAG! Moet zelfs, anders was je niet normaal meid. Je reageert volslagen normaal, dingen zijn niet zwart - wit maar vreselijk grijs. Je kunt van hot naar her worden geslingerd in je gevoel. Probeer dat- hoe akelig tegen je gevoel dat ook ingaat- toe te laten.
Krul jezelf maar even op op bed. Of kuier op de bank met koekjes en thee. En weet dat wij er zijn, hier. En je moeder is er.
Schrijf maar van je af, wie weet helpt het.
En voor nu gewoon even een stevige (((HUG)))), again: we zijn er..... en weten hoe het is daar in die tunnel....je denkt, ik zie geen licht, geen hand voor ogen......
Maar ook al zie je het niet, het is er. Bakken ervan! Ook al zie je het nu niet. Probeer dit van me aan te nemen, want ik zie het wel .
Heb je nog contact met hem? Via mail/tel?
Houd je taai
Misia
Snap je gevoel zo goed. Je bent niet alleen. En ik denk dat je natuurlijk je wel zo MOET voelen, je bent nu weg uit je thuissituatie, van je kids en man, het zou onnatuurlijk zijn je nu niet beroerd te voelen. Daarmee bedoel ik niet dat het fijn is, en promoot ik dat gevoel ook liefst niet, ik wil alleen aangeven dat het normaal is dat je je nu zo voelt! Val je zelf niet af, probeer dit te zien als normaal. Wees lief voor jezelf.
En hoe moeilijk ook, want je wilt je niet zo voelen: mis hem. Mis alles aan hem en aan "toen". Probeer er niet tegen te vechten. Ik voel me echt Miss Sado als ik dit zo opschrijf, daarom wil ik het graag wat meer toelichten: je verzetten maakt het erger. Het gemis, de liefde.
Natuurlijk mis je hem, je kinderen, je huis.
Is zo. DAT MAG! Moet zelfs, anders was je niet normaal meid. Je reageert volslagen normaal, dingen zijn niet zwart - wit maar vreselijk grijs. Je kunt van hot naar her worden geslingerd in je gevoel. Probeer dat- hoe akelig tegen je gevoel dat ook ingaat- toe te laten.
Krul jezelf maar even op op bed. Of kuier op de bank met koekjes en thee. En weet dat wij er zijn, hier. En je moeder is er.
Schrijf maar van je af, wie weet helpt het.
En voor nu gewoon even een stevige (((HUG)))), again: we zijn er..... en weten hoe het is daar in die tunnel....je denkt, ik zie geen licht, geen hand voor ogen......
Maar ook al zie je het niet, het is er. Bakken ervan
! Ook al zie je het nu niet. Probeer dit van me aan te nemen, want ik zie het wel .Heb je nog contact met hem? Via mail/tel?
Houd je taai
Misia
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
zaterdag 19 april 2014 11:17
En dank je wel voor je lieve woorden over mijn date.
Je hebt gelijk: "Nu hij het zo laat afweten kun je je afvragen of hij dan wel zo leuk is, of hij wel dezelfde normen heeft als jij, als wat jij zoekt in een man. Want zeg nou zelf, je verdient toch beter dan dit? Maar dat is moeilijk, je hoopt toch op wat anders..
Is exact hoe ik me voel.
Maar ja, was/ben enorm verliefd , dat maakt dit zo k*t, dat ik nog helemaal niet 'klaar' was met m, voor mijn gevoel en ook ergens dat gevoel: ben ik nu zo naïef?
Maar je hebt gelijk: dit is niet zoals ik denk dat mensen met elkaar om zouden kunnen gaan (zeg bewust niet 'moeten' , zo wereldvreemd ben ik nu ook weer niet), en zeker 'mijn' kerel zou zich zo niet gedragen.
Wel fijn hoe je dit stelt.
Voorlopig wil ik 'hem' nog even door vrees ik- maar daarnaast kan ik eens voorzichtig nadenken over hoe mijn vent dan eigenlijk zou zijn/welke eigenschappen die zou moeten hebben .
Je hebt gelijk: "Nu hij het zo laat afweten kun je je afvragen of hij dan wel zo leuk is, of hij wel dezelfde normen heeft als jij, als wat jij zoekt in een man. Want zeg nou zelf, je verdient toch beter dan dit? Maar dat is moeilijk, je hoopt toch op wat anders..
Is exact hoe ik me voel.
Maar ja, was/ben enorm verliefd , dat maakt dit zo k*t, dat ik nog helemaal niet 'klaar' was met m, voor mijn gevoel en ook ergens dat gevoel: ben ik nu zo naïef?
Maar je hebt gelijk: dit is niet zoals ik denk dat mensen met elkaar om zouden kunnen gaan (zeg bewust niet 'moeten' , zo wereldvreemd ben ik nu ook weer niet), en zeker 'mijn' kerel zou zich zo niet gedragen.
Wel fijn hoe je dit stelt.
Voorlopig wil ik 'hem' nog even door vrees ik- maar daarnaast kan ik eens voorzichtig nadenken over hoe mijn vent dan eigenlijk zou zijn/welke eigenschappen die zou moeten hebben .
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
zaterdag 19 april 2014 11:28
Verliefd zijn is alleen maar leuk als het wederzijds is en je dus ook iets kan met het gevoel. Anderzijds is het heel fijn dat je nog verliefd kúnt worden, dat het gevoel nog bestaat en je het in je hebt. Het is alleen zo onbevredigend als het niet beantwoord wordt, of als je geen duidelijkheid krijgt.
Ik hou wel contact, via de telefoon. Kreeg net nog een filmpje toegestuurd van mijn dochter, het gaat goed. Voor hun is alles normaal, niets aan de hand, mama logeert gewoon bij oma net als zij weleens doen. Mijn moeder komt pas na de paasdagen terug, dus ik zal morgen zelf de croissantjes in de oven moeten schuiven . Normaal kan ik er enorm van genieten, van alleen zijn. Vanmiddag ga ik fijn met een vriendin lunchen en mensen kijken. En natuurlijk eindeloos analyseren
Ik hou wel contact, via de telefoon. Kreeg net nog een filmpje toegestuurd van mijn dochter, het gaat goed. Voor hun is alles normaal, niets aan de hand, mama logeert gewoon bij oma net als zij weleens doen. Mijn moeder komt pas na de paasdagen terug, dus ik zal morgen zelf de croissantjes in de oven moeten schuiven . Normaal kan ik er enorm van genieten, van alleen zijn. Vanmiddag ga ik fijn met een vriendin lunchen en mensen kijken. En natuurlijk eindeloos analyseren
zaterdag 19 april 2014 11:41
"
zaterdag 19 april 2014 17:59
Dat was een goed idee, even lekker op een terras in de zon zitten, ik voel me al een stuk beter dan vanochtend. Ik merk dat ik echt even moet wennen aan alleen zijn en dacht "waar hou ik ook alweer van in mijn eentje?" Ineens wist ik het weer, lekker wegduiken in een goed boek. Dus die is aangeschaft, evenals goede wijn en een partij sushi . Daar word ik toch wel weer een beetje blij van. De peptalk van vriendin hielp overigens ook!
zondag 20 april 2014 23:50
pk: dat klinkt fijn!! Goed van je !!! Hoe was je dag vandaag?
En yayaya, hoe gaat t met jou?
Knuffels voor jullie en morgen, nog een hopelijk fijne, inzichtrijke paasdag!! Denk aan jullie!
En yayaya, hoe gaat t met jou?
Knuffels voor jullie en morgen, nog een hopelijk fijne, inzichtrijke paasdag!! Denk aan jullie!
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
